Terra Computerata

Διαβάζω τα σχόλια των δημοσιογράφων για το “πολυνομοσχέδιο” και αναρωτιέμαι πώς τους δώσαμε πτυχίο, αφού από κατανόηση κειμένου μάλλον δεν παίρνουν ούτε τη βάση…

Μιλούν για “Νέα σελίδα στην ελληνική εκπαίδευση”… ενώ οι περισσότερες “καινοτομίες” ισχύουν εδώ και χρόνια. Ο δόκιμος εκπαιδευτικός είναι η λύση; και τι θα γίνει με αυτόν που καίγεται μετά από χρόνια; γιατί όλοι καμένοι δεν θα είμαστε, αφού μας ζητάνε να μπαίνουμε στην τάξη παππούδες και γιαγιάδες με τα υπογλώσσια και τα πιεσόμετρα ανά χείρας;

Οι αρχαίοι ημών το είχαν λύσει το πρόβλημα. Αντίδοση. Οποιος θεωρεί ότι κατέχουμε το πλέον αξιοζήλευτο επάγγελμα, επειδή δεν πιστεύω ότι θα μπορέσει να σταθεί στην τάξη πέραν του ημίωρου, τουλάχιστον ας έρθει να παρακολουθήσει την καθημερινότητά μας. Τι σημαίνει προετοιμασία μαθήματος, διαγωνίσματος, τι σημαίνει διόρθωση εκθέσεων. Πόσοι φιλόλογοι έχουν αποχαιρετίσει την Κυριακή τους διορθώνοντας τις εκθέσεις των μαθητών τους. Εχουν επίγνωση επίσης με πόσες άλλες εξωδιδακτικές εργασίες απασχολούμαστε; Οτι ένα σχολείο χρειάζεται διαρκή γραμματειακή υποστήριξη μόνο και μόνο για να παρακολουθεί τις απουσίες των μαθητών; ακόμη δύο-τρεις λογιστές για τα οικονομικά του;

Αλίευσα και το αμίμητο: Οι αποσπάσεις σε διευθύνσεις και γραφεία εκπαίδευσης θα γίνονται από τα κεντρικά υπηρεσιακά συμβούλια (ΚΥΣΠΕ-ΚΥΣΔΕ) και όχι από τα γραφεία των εκάστοτε υπουργών.

Αυτό ειλικρινά τώρα που το βρήκαν; Πάντα έτσι δεν γίνονταν; μόνο που μέσα στα συμβούλια οι αιρετοί είχαν σκονάκι τις λίστες των βουλευτών και υπουργών.  Τι ακριβώς θα αλλάξει εδώ;

Να μιλήσω για τη βάση του 10; ποιος είναι ο λόγος να διατηρείται στο γυμνάσιο αφού καταργείται για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια; Μήπως τώρα δεν αναγκάζονται οι συνάδελφοι να αλλάζουν το 4 που πραγματικά αξίζει ο μαθητής, για να ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση;

Διαβάστε και μία σχετική δημοσίευση στην Ars Longa…

από εκεί και το βίντεο

δείτε και την ελληνική του εκδοχή…

Η Θεοδώρα Σταθούλια σχολιάζει τα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και δεν υποκύπτει στις τεχνολογικές σειρήνες… Σπάνιο πράγματι! Υπάρχουν άραγε μερικοί που πραγματικά πιστεύουν ότι αν εξοπλιστούν τα σχολεία μας με ένα διαδραστικό πίνακα θα μεταμορφωθούν έστω και σε τρία τέρμινα;

Τι έχει η σημερινή μεταρρύθμιση που την κάνει δυνατή και σύγχρονη; Μια τεχνοκρατική βάση με εστίαση στις νέες τεχνολογίες, όχι στον μαθητή. Αυτό είναι το πυροτέχνημα. Η πραγματική βάση του νέου σχεδίου είναι το «ανοιχτό, ψηφιακό, καινοτόμο» σχολείο. Είναι το ηλεκτρονικό βιβλίο, ο δια-δραστικός πίνακας, ο προσωπικός μαθητικός υπολογιστής. Η αρχική ερώτηση, αν δηλαδή χρειάζεται μεταρρύθμιση σήμερα το σχολείο, βέβαια θα απαντηθεί θετικά από όλους και πολύ περισσότερο από την Αριστερά. Η μεταρρύθμιση αυτή θα πρέπει να λάβει υπόψη της τα νέα δεδομένα από την χρήση των νέων πληροφοριακών και επικοινωνιακών τεχνολογιών; Θετική και εδώ η απάντηση, αν και συμπληρωμένη με την διασταλτική θέση ότι η τεχνολογία δεν είναι κοινωνικά ουδέτερη και, ως εκ τούτου, η ένταξή της στην όποια εκπαιδευτική αλλαγή πρέπει να είναι ως επικεντρωμένη στην μάθηση, στον νέο ρόλο των εκπαιδευτών, στην διαμόρφωση του ερωτήματος, του παραδείγματος, του πειράματος, της συνεργασίας, της κατασκευής της γνώσης και της κατανόησής της. Η κριτική σκέψη για τους μαθητές δεν είναι ιδεολογική κατασκευή, είναι (για την Αριστερά τουλάχιστον) προϋπόθεση αποδοχής του όποιου μοντέλου αλλαγών. Το νέο εκπαιδευτικό περιβάλλον που πρέπει να κτιστεί μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας, απαιτεί οι δάσκαλοι και οι μαθητές να αναζητήσουν την πληροφορία και την γνώση όχι ως στοιχείο τεχνικής μέσω του υπολογιστή, αλλά ως μέσο μάθησης και αναζήτησης της ερμηνείας και της κατανόησης του κόσμου και των εμπειριών, του ιστορικού χώρου και της εξέλιξης.

Οι υπολογιστές μπορούν να επαναστατικοποιήσουν το σχολείο, αν ενταχθούν σε ένα σχέδιο πραγματικών αλλαγών όσον αφορά στην συγκρότηση του μαθήματος και της γνώσης. Όμως όπως έλεγε παραδοξολογώντας ο στοχαστής της τεχνολογικής επανάστασης και των νέων μέσων επικοινωνίας «το μήνυμα είναι το μέσο». Το ίδιο θα υποστηρίξουν αυτοί που βλέπουν το σημερινό σχέδιο του Υπουργείου ως σύμπτωμα ενός τεχνοκρατισμού, που χαρακτηρίζεται από την απουσία του νέου ανθρώπου και της μαθησιακής διαδικασίας. Θα συμφωνήσουμε, συμπληρώνοντας με έμφαση, ότι το «νέο σχολείο» του υπουργείου είναι η επιβεβαίωση ότι η πραγματικότητα υποχωρεί εμπρός στην αναπαράστασή της από την πληροφοριακή τεχνολογία και τα νέα μέσα ενημέρωσης. Για το «νέο υπουργείο παιδείας» φαίνεται ότι αυτή η υποχώρηση της πραγματικότητας έχει πάρει επικίνδυνα χαρακτηριστικά.

Η Αυγή

Διαδραστικοί πίνακες- όχι ευχαριστώ

Διαβάζω στην Ελευθεροτυπία για τους σχεδιασμούς του ΥΠΕΠΘ: Νέο σχολείο, σε μορφή αλλά και σε περιεχόμενο, με ολοήμερο πρόγραμμα, νέα βιβλία, νέα αναλυτικά προγράμματα, άλλου τύπου επιμόρφωση εκπαιδευτικών και ιδιαίτερο βάρος στις τεχνολογίες, σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας για δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια.

Ακόμα: Αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μέσα από άλλου τύπου επιμόρφωση προκειμένου να μπορέσει να ενταχθεί στη νέα εκπαιδευτική λογική. Για το σκοπό αυτόν θεωρείται επιβεβλημένη η επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών. Τη μεγαλύτερη ανάγκη διαπιστώθηκε πως την έχουν οι καθηγητές, οι οποίοι, σε αντίθεση με τους δασκάλους, είναι μεγαλύτερης ηλικίας και λιγότερο εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες.

Οπως φαίνεται δεν θα τη γλιτώσει κανείς από την επιμόρφωση! Ελπίζω αυτή η άλλου τύπου επιμόρφωση να μην αφορά τη νέα καραμέλα που ακούσαμε και διαβάσαμε στις εγκυκλίους για την επιμόρφωση. Επιμόρφωση μέσω Skype! Φαίνεται κάποιος τεχνοκράτης νεόκοπος σύμβουλος που χρησιμοποιεί το εν λόγω πρόγραμμα για να επικοινωνεί με τους φίλους του στην Εσπερία νομίζει ότι βρήκε τη λύση για τις απομακρυσμένες περιοχές.

Μακριά νυχτωμένοι!