Η γνώση είναι άραγε ζήτημα ποσότητας; Αυτό αναρωτήθηκε ο Τζόρτζιο Ίσραελ, καθηγητής των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Σαπιέντσα της Ρώμης, όταν μια μέρα μια «αυθεντία» τού υπέδειξε ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «Did you know 3.0».
Το θέμα του ντοκιμαντέρ είναι η κοινωνία της γνώσης. Και δείχνει πως ένα στα οκτώ ζευγάρια που παντρεύτηκαν τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ γνωρίστηκαν μέσα από το Διαδίκτυο (τι να έχουν απογίνει άραγε;), πως η πρώτη χώρα στον κόσμο σε ευρυζωνικές συνδέσεις είναι οι Βερμούδες (σημαίνει άραγε αυτό πως είναι πρώτη και στην κοινωνία της γνώσης;), πως τα χρόνια που χρειάζεται ένα διαφημιστικό μήνυμα για να φτάσει σε 50 εκατομμύρια ανθρώπους είναι 38 για το ραδιόφωνο, 13 για την τηλεόραση, 4 για το Διαδίκτυο και μόνο 2 για το «Facebook», πως οι τηλεφωνικές επικοινωνίες τριπλασιάζονται κάθε έξι μήνες και πως, ολόκληρο το 2006, η μηχανή αναζήτησης Google είχε δεχθεί 2,6 δισεκατομμύρια ερωτήσεις χρηστών, ενώ σήμερα δέχεται 31 δισεκατομμύρια τον μήνα (πόσο ουσιαστικό είναι άραγε το περιεχόμενό τους;). Το ντοκιμαντέρ δείχνει επίσης ότι, μέσα σε μία εβδομάδα, οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» προσφέρουν περισσότερες πληροφορίες από όσες μπορούσε να συσσωρεύσει ο άνθρωπος του δέκατου αιώνα σε ολόκληρη τη ζωή του. Μάλιστα, μόνο φέτος, παρήχθησαν 40×10^19 bytes πληροφοριών (40×10 στη δέκατη ένατη δύναμη), δηλαδή περισσότερες από όσες παρήχθησαν συνολικά τα τελευταία 5.000 χρόνια. «Σημαίνει άραγε αυτό πως ο όγκος των πληροφοριών μάς κάνει πιο μορφωμένους;» συλλογίζεται ο καθηγητής Ίσραελ. Και λέει: «Το αγγλικό λεξιλόγιο διαθέτει σήμερα περίπου 540.000 λέξεις, δηλαδή πέντε φορές περισσότερες από όσες είχε την εποχή του Σαίξπηρ. Όμως, παρά τον σύγχρονο πλούτο των λέξεων, οι άνθρωποι επιμένουν σήμερα να τον διαβάζουν τον ΄΄καημένο΄΄». Όταν πέθανε ο φιλόσοφος Σπινόζα κι έψαξαν στο σπίτι του, βρήκαν δεν βρήκαν τριακόσια βιβλία. Ωστόσο, ακόμη και οι πιο διαπρύσιοι υποστηρικτές της μεταμοντέρνας τεχνολογικής κοινωνίας δεν παύουν να ανατρέχουν ακόμη σε αυτόν.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σίγουρα, η αύξηση της ποσότητας είναι πολύ χρήσιμη, αλλά η γνώση δεν μπορεί να περιοριστεί στις πληροφορίες. Δεν θα έφταναν ούτε ένα τρισεκατομμύριο terabytes για να μπορέσουμε να ενοποιήσουμε την κβαντική μηχανική με τη θεωρία της σχετικότητας ή για να αποδείξουμε πως η θεωρία των χορδών είναι σωστή. Θα ήταν ευχής έργον, λοιπόν, να ξέρουμε να διαχειριζόμαστε σωστά την ορμητική ροή των πληροφοριών, χωρίς να ξεχνάμε ποτέ τα μεγάλα προβλήματα της γνώσης που βρίσκονται ακόμη ανοιχτά μπροστά μας.
Η «αυθεντία» συμβουλεύει τους «laudatores tempore acti», τους υμνητές των παλιών καιρών, να δουν οπωσδήποτε αυτό το ντοκιμαντέρ. «Όσο για μένα», λέει ο καθηγητής Ίσραελ, «ζω μια χαρά με τους τεχνολογικούς νεωτερισμούς και πιστεύω πως ξέρω να τους χρησιμοποιώ καλύτερα από πολλούς υμνητές του παρόντος. Όπως ξέρω και να γράφω σωστά τη φράση ΄΄laudatores temporis acti΄΄, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγω στη βοήθεια του Google».
Της Μπέττυ Τσακαρέστου Επίκουρης καθηγήτριας στο Πάντειο πανεπιστήμιο
Στη σημερινή πολιτική και οικονομική συγκυρία της κρίσης, το αίτημα του εκδημοκρατισμού, της διαφάνειας και της ελεύθερης διάθεσης των δημόσιων δεδομένων αποκτά σταδιακά πολιτική δυναμική (και) στη χώρα μας, όπως αντίστοιχα έχει συμβεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ. Σε εξέλιξη είναι τους τελευταίους μήνες κινήσεις ενεργών πολιτών με παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο και στο Διαδίκτυο για το άνοιγμα των δημόσιων δεδομένων, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη δυνατότητα ελεύθερης επαναχρησιμοποίησής τους από όλους τους έλληνες πολίτες. Η πιο πρόσφατη ελληνική κίνηση είναι η καμπάνια των πολιτών «Δημόσια Δεδομένα- Δικά μας Δεδομένα- 4Δ». Συναφείς δράσεις είναι η πρωτοβουλία για τα «Ψηφιακά Δικαιώματα» και την «Ομότιμη παραγωγή και ανταλλαγή ψηφιακών αγαθών».
Στη Βρετανία διοργανώθηκε μια ενδιαφέρουσα καμπάνια για το άνοιγμα των δημόσιων δεδομένων με πρωτοβουλία των συνεργατών της εφημερίδας «Τhe Guardian» Μichael Cross και Charles Αrthur.
Ο κύριος στόχος της καμπάνιας αυτής όπως και των ελληνικών κινήσεων των πολιτών- είναι διττός: πολιτικός και αναπτυξιακός. Με αφετηρία Κοινοτική οδηγία (η οποία κυρώθηκε και από το ελληνικό Κοινοβούλιο το 2006) επιδίωξε και πέτυχε να δημιουργήσει την αναγκαία πολιτική βούληση αλλά και την αφύπνιση της κοινωνίας ώστε να δημιουργηθούν δημόσιες βάσεις δεδομένων στις οποίες οι δημόσιοι φορείς θα παρέχουν στους πολίτες ελεύθερη ηλεκτρονική πρόσβαση σε δεδομένα που διαθέτουν και κυρίως θα επιτρέπουν τεχνικά (μέσω ΑΡΙ΄s- Αpplication Ρrogramming Ιnterfaces) τη δημιουργική επαναχρησιμοποίησή τους.
Με την εξαίρεση των προσωπικών δεδομένων και των ευαίσθητων πληροφοριών για την εθνική ασφάλεια, το άνοιγμα των δημόσιων δεδομένων δημιουργεί τις προϋποθέσεις για διαφάνεια, δημόσια λογοδοσία και ουσιαστικότερο δημοκρατικό έλεγχο από τους ίδιους τους πολίτες. Παράλληλα δίνεται μεγάλη έμφαση (από την ίδια την Κοινοτική Οδηγία) στην αξιοποίηση των δημόσιων δεδομένων από τους πολίτες για την ανάπτυξη επιχειρηματικής καινοτομίας μέσα από την ενθάρρυνση της δημιουργίας νέων ηλεκτρονικών υπηρεσιών.
ή απλούστερα διαφάνεια εδώ και τώρα. Τα 4 Δ (ΔΔΔΔ) ευαγγελίζονται την Κοινωνία της Γνώσης.
Ζούμε στην ?εποχή της πληροφορίας?. Τα δεδομένα είναι σε μία σύγχρονη κοινωνία, οικονομία και δημοκρατία ο πιο πολύτιμος πόρος. Ως πολίτες θέλουμε να έχουμε πρόσβαση στα δεδομένα που είναι δικά μας, τα δεδομένα που κατέχει ο (ευρύτερος;) Δημόσιος Τομέας.
Όπως λέει και η Κοινοτική Οδηγία 2003/98/EC:
“Οι πληροφορίες του Δημόσιου Τομέα είναι ένα σημαντικό πρωτεύον υλικό για προϊόντα και υπηρεσίες ψηφιακού περιεχομένου και θα γίνει ακόμη πιο σημαντικό με τη σταδιακή ανάπτυξη ασύρματων υπηρεσιών περιεχομένου. Mε την ελεύθερη διάθεση και επαναχρησιμοποίηση των Δημόσιων Δεδομένων θα έχουμε πολύ μεγάλες δυνατότητες οι οποίες -μεταξύ άλλων- θα επιτρέψουν στις Ευρωπαϊκές επιχειρήσεις να εκμεταλλευθούν αυτές τις δυνατότητες, και να συμβάλουν σε μεγαλύτερη οικονομική πρόοδο και δημιουργία θέσεων εργασίας.”
Η κίνηση 4Δ είναι μία κίνηση πολιτών που φιλοδοξεί να αναδείξει την αναγκαιότητα παροχής από τους Δημόσιους φορείς πλήρους πρόσβασης στα δεδομένα που διαθέτουν και να κινητοποιήσει πολίτες και πολιτικό προσωπικό για την επίτευξη αυτού του σκοπού.
Αυτά τα δεδομένα είναι τα ΦΕΚ, είναι οι στατιστικές και γεωγραφικές πληροφορίες για τις πυρκαγιές, είναι οι διαγωνισμοί αλλά και οι δαπάνες των υπουργείων, δεδομένα από την δικαστική λειτουργία ή ακόμη και ιστορικά αρχεία, φωτογραφικά αρχεία, οπτικοακουστικό υλικό.
Θέλουμε να έχουμε πρόσβαση στις πληροφορίες που θα μας επιτρέψουν να κρίνουμε και να αποφασίζουμε πιο σωστά ως πολίτες. Τα δεδομένα που θα μας επιτρέπουν να δημιουργούμε ελεύθερα ως δημιουργικοί άνθρωποι. Τα δεδομένα που θα μας επιτρέπουν να αναπτύξουμε δραστηριότητες από τις οποίες θα προκύψει οικονομική ανάπτυξη.
Η κίνηση ?Δημόσια Δεδομένα, Δικά μας Δεδομένα?, δεν ζητάει απλά να υπάρχουν αυτά τα δεδομένα. Ζητάει να είναι προσβάσιμα σε ηλεκτρονική μορφή που να επιτρέπει την εύκολη αξιοποίησή τους και επαναχρησιμοποίησή τους καθώς και να διατίθενται κάτω από τέτοιες άδειες χρήσης που θα επιτρέπουν την ελεύθερη αξιοποίησή τους από τους πολίτες.
Επί τη ευκαιρία έχω ζητήσει κάτι στοιχεία από την επιμόρφωση Β΄επιπέδου και το μόνο που έλαβα ήταν ένα e-mail ότι το αίτημα μου προωθείται… Που ακριβώς; στο υπερπέραν;
Το Μάρτιο του 2000, στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισαβόνας τέθηκε ένας νέος στρατηγικός στόχος για τη δεκαετία 2000 ? 2010: «να γίνει η Ε.Ε η ανταγωνιστικότερη και δυναμικότερη οικονομία της γνώσης ανά την υφήλιο, ικανή για βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη με περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας και με μεγαλύτερη κοινωνική συνοχή».
Σήμερα δύο χρόνια πριν την καταληκτική ημερομηνία στόχο του 2010 η στρατηγική της Λισαβόνας επείγει ακόμα περισσότερο λόγω της ακόμα μεγαλύτερης υστέρησης του ρυθμού ανάπτυξης της Ευρώπης έναντι της Β. Αμερικής και της Ασίας τη στιγμή μάλιστα που η Ευρώπη καλείται να ανταπεξέλθει στις συνδυασμένες προκλήσεις της χαμηλής πληθυσμιακής αύξησης και της γήρανσης του πληθυσμού.
Η “Έκθεση Kok” σχετικά με την ενδιάμεση αναθεώρηση της Στρατηγικής της Λισσαβόνας επισήμανε πως απαιτούνται συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης που προικίζουν τα άτομα με αξίες και ικανότητες και διδάσκουν την επιχειρηματικότητα και την ανάληψη κινδύνων, εκπαιδευτικά συστήματα που είναι τα ίδια αυτόνομακαλλιεργούν τη δια βίου μάθηση και ανάπτυξη του ατόμου, που είναι ενεργοί παραγωγοί νέας γνώσης, που καινοτομούν, εκπαιδευτικά συστήματα που διατηρούν στενή σχέση με τις τεχνολογικές αλλαγές και τις εξελίξεις στην πραγματική ζωή και υπηρετούν την κοινωνία της γνώσης. Συνέχεια »
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)