Σύμφωνα με την Google, http: // googleblog. blogspot. com/2008/07/ we-knew-web-was-big. html, η ανάπτυξη του Διαδικτύου ξεπέρασε κάθε εκτίμηση. Με βάση τα δεδομένα του 2009 αυτή τη στιγμή υπάρχουν περισσότερες από 1 τρισεκατομμύριο μοναδικές ιστοσελίδες, σε σχέση με τις λιγότερες από 1 δισεκατομμύριο που υπήρχαν πριν από 8 χρόνια. Οι αναζητήσεις στην ίδια μηχανή ξεπερνούν το 1 δισεκατομμύριο την ημέρα, ενώ στην ίδια τάξη μεγέθους κινείται η επισκεψιμότητα του youtube. com. Η επιτάχυνση της δημιουργίας ιστοχώρων βαίνει αυξανόμενη τα τελευταία χρόνια ξεπερνώντας τις αρχικές εκτιμήσεις. Η εισαγωγή και εξάπλωση των wikis (π.χ. Wikipedia), της κοινωνικής δικτύωσης (π.χ. Facebook) των blogs και της ανάρτησης φωτογραφιών και πολυμέσων (π.χ. youtube) σηματοδότησε το Web 2.0 και την ευρεία συμμετοχή στη δημοσίευση ψηφιακού περιεχομένου και στην επικοινωνία εκατοντάδων εκατομμυρίων χρηστών σε οικουμενικό επίπεδο. Σήμερα το σημασιολογικό Web βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης με προμετωπίδα την αξιοποίησή του από την ερευνητική, επιχειρηματική κοινότητα και προσφάτως από μεγάλες κυβερνήσεις όπως των ΗΠΑ (www. data. gov), Μεγάλης Βρετανίας και Αυστραλίας.
Άρθρα με ετικέτα “δικτυακές κοινότητες”Μαρ
16
2010
 
Η επανάσταση του wwwΑναρτήθηκε από terracomputerata στο blogs, facebook, web 2.0, wiki, με ετικέτες: δικτυακές κοινότητεςΜαρ
16
2010
Από τα καφενεία στα internet cafeΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, κοινωνία, ψηφιακές κοινότητες, με ετικέτες: internet cafe, δικτυακές κοινότητες
Εν κατακλείδι, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να μελετά κανείς τον συνδυασμό πρακτικών που αφορούν τόσο τη συγκεκριμένη τεχνολογία (Διαδίκτυο) όσο και τους χρήστες/καταναλωτές και το προσωπικό στον συγκεκριμένο φυσικό χώρο (Ιnternet cafe), προκειμένου να κατανοήσει τη λειτουργία ενός πεδίου στο οποίο η επικοινωνία είναι ταυτόχρονα off και online, τοπική και παγκόσμια, ή, όπως εύστοχα την αποκαλεί ο Wellman (2001), face to face και place to place (πρόσωπο με πρόσωπο και χώρος με χώρο). Ούτε o υπολογιστής ούτε το Διαδίκτυο έχουν ενδιαφέρον από μόνα τους. Αποκτούν ενδιαφέρον μόνο όταν σχετίζονται με ανθρώπους και την τάση των ανθρώπων να εφευρίσκουν τρόπους έτσι ώστε να εκτρέπουν το νέο μέσο από τις αρχικές προθέσεις των δημιουργών του και να επικοινωνούν μεταξύ τους δημιουργώντας σχέσεις και κοινότητες ανάλογα με τις ανάγκες τους.
Από άρθρο της Ε. Κούρτη στο Βήμα Ιδεών Μαρ
15
2010
Διαδίκτυο: το επίφοβο μετα-ανθρώπινο μέλλον μας;Αναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, ψηφιακές κοινότητες, με ετικέτες: δικτυακές κοινότητες
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Γ. Καταρέλου στο Βήμα Ιδεών Μαρ
15
2010
Οι νέοι πραγματο-ουτοπιστέςΑναρτήθηκε από terracomputerata στο web 2.0, Διαδίκτυο, κοινωνία, ψηφιακές κοινότητες, με ετικέτες: δικτυακές κοινότητες, ομαδικότητα, συνεργασία Ανήκουν στο ψηφιδωτό των νέων «πραγματο-ουτοπιστών» που διαρκώς πειραματίζεται με τα νέα ψηφιακά υλικά της καθημερινής κοινωνικής μας εμπειρίας και συνδεσιμότητας, που καθιστούν τον ψηφιακό κόσμο αλληλένδετο με τον «πραγματικό», συνθέτοντας τη «νέα δημόσια σφαίρα» (Υokai Βenkler) ή τα νεανικά «δικτυωμένα κοινά» (Danah Βoyd). Εναν κόσμο πορώδη, με συνεχείς ροές, αλληλεπιδράσεις, οσμώσεις, με αποκεντρωμένους πόρους, με χαλαρή σχεδίαση και δομή, αφήνοντας το σχέδιο να αναδυθεί επιτόπου, στο πεδίο της συνεργασίας, της δράσης ή της δημιουργίας. Είναι κοινότητες και δίκτυα ανοιχτής μάθησης, συμπαραγωγής ιδεών, επίλυσης προβλημάτων. … Στις ανοιχτές κοινότητες, στις οποίες συμμετέχουν άνθρωποι συχνά με κοινό όραμα και υψηλό κίνητρο για παρέμβαση, δράση, δημιουργική παραγωγή και έκφραση, στους παθιασμένους χρήστες και καταναλωτές που οι τεχνολογίες κοινωνικής δικτύωσης τους επιτρέπουν την εύκολη και κυρίως χωρίς απαγορευτικό κόστος αυτο-οργάνωση, στους συνδεδεμένους πολίτες που δημιουργούν ανοιχτές, δημόσιες πλατφόρμες γνώσης και πληροφόρησης (croudsourcing) αναζητούμε σήμερα τους ριζοσπάστες καινοτόμους πολίτες που θα συνδιαμορφώσουν και θα γίνουν καταλύτες αλλαγών στην πολιτική, στην κοινωνία, στην εκπαίδευση, στην οικονομία. Οχι απαραίτητα μεγάλων επαναστατικών αλλαγών. Οχι μέσω μιας συμμετοχής που γίνεται απαραίτητα ο συνεκτικός οδηγός ζωής για όλους, ίσως για πολύ λίγους. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι οι μικρές ή μεγάλες, οι συστηματικές ή σποραδικές συνεισφορές του καθενός μας. Μικρά βήματα που μεταμορφώνουν και εξελίσσουν την κοινωνική εμπειρία μας, τις αξίες μας και την κοινωνική οργάνωσή μας. Σε αυτή την κατεύθυνση δοκιμάζονται κοινότητες ανοιχτού λογισμικού (π.χ. linux), ανοιχτής διακυβέρνησης (opengov/gov2.0), ανοιχτών και επαναχρησιμοποιήσιμων δημόσιων δεδομένων, επιχειρήσεις που αναζητούν μέσα από το croudsourcing τις καινοτόμες ιδέες τους (Ιnnovate), πόλεις και χώρες σαν ανοιχτά συστήματα καινοτομίας, κοσμο-πολίτες με ισχυρή πολιτική συνείδηση που αναλαμβάνουν να ξεπεράσουν τα σύνορα της λογοκρισίας μέσω της άμεσης ενημέρωσης στο Τwitter (π.χ. πρόσφατα για τα γεγονότα στο Ιράν) ή της συνδιαμόρφωσης πολιτικών κινήσεων. Να είμαστε ανοιχτοί και συνεργατικοί, είναι το σημείο εκκίνησης!
Άρθρο της Μ. Τσακαρέστου στο Βήμα ιδεών Μαρ
15
2010
Η κυβερνοκοινωνικότητα και τα όριά τηςΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, κοινωνία, ψηφιακές κοινότητες, με ετικέτες: cybersociality, δικτυακές κοινότητες, κυβερνοκοινωνικότητα
Στο πλαίσιο του ριζικού κατακερματισμού (fragmentation) του χρόνου και της πλήρους απόσπασής του από τον χώρο (το φαινόμενο του αποτοπισμού), όλοι μπορούν να συνδεθούν με όλους. Ο καθένας λίγο-πολύ μπορεί να βρει τον χώρο του και τους ιδιοσυγκρασιακούς τρόπους διαλογικής αυτοέκφρασής του. Η απάντηση λοιπόν στη νεωτεριστική φετιχιστική εμμονή για έλεγχο, ομοιογένεια, καθαρότητα και τάξη δίνεται ηχηρά από την αυθόρμητη «συλλογικότητα που αναδύεται όταν πολλαπλοί μέτοχοι της δυνητικής πραγματικότητας συνεργάζονται για να κτίσουν τον κόσμο τους» (Κ. Ηayles). Γενικότερα, η κυβερνοκοινωνικότητα συγκεντρώνει ένα ετερόκλητο σύνολο ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που μας υπενθυμίζουν τις ομοιότητες (συνέχειες) και τις αντιθέσεις (ασυνέχειές) της προς τη συμβατική κοινωνικότητα. Πρώτον, φέρει όλα τα «φυσιολογικά» συμπτώματα της γήινης κοινωνικής αλληλεπίδρασης: θετικά και αρνητικά συναισθήματα, χαρά και λύπη, συμφωνίες και ασυμφωνίες, εισδοχή και αποκλεισμό, αποδοχή και απόρριψη, απλές γνωριμίες, φιλίες (κοντινές ή εξ αποστάσεως) ή ερωτικές σχέσεις, αλλά και ατομικές ή συλλογικές αντιγνωμίες, αντιπαραθέσεις, συγκρούσεις και εχθρότητες. Πάντως η εγγενής έλλειψη της σωματικότητας λειτουργεί συχνά προς όφελος των εφήμερων (ανεύθυνων) δεσμεύσεων και, αντιστρόφως, σε βάρος της ενσυναίσθησης (empathy). Δεύτερον, χαρακτηρίζεται από μια πρωτόγνωρη και ανεξέλεγκτη ταχύτητα και κινητικότητα. Οι συμμετέχοντες μπορούν με σχετική ευκολία να πηγαινοέρχονται «online» από κοινότητα σε κοινότητα, μεταφέροντας δημιουργικά προσωπικές εμπειρίες, ιδέες, εμπνεύσεις, προσδοκίες και οράματα.
Ω ς εκ τούτου, η κυβερνοκοινωνικότητα πυροδοτεί διαρκώς (μη γραμμικά) φαινόμενα ανάδυσης: «πολλές κοινότητες, πολλές μορφές διακυβέρνησης, πολλά είδη συμμετεχόντων», αλλά και μια καινοτομική έννοια πολλαπλής ταυτότητας και κοινοτικής κινητικότητας, η οποία δημιουργεί εν τέλει «έναν συμμετέχοντα (πολίτη) πολύ πιο ευαίσθητο στις χαρές και στις προκλήσεις μιας ενεργής πολιτικής ζωής» (Ρ. Ηartzog). Είναι βέβαιο ότι η καρδιά της κυβερνοκοινωνικότητας, όπως εύστοχα μας υπενθυμίζει ο γάλλος κοινωνιολόγος Dominique Wolton, δεν βρίσκεται στην πλευρά των μηχανών, αλλά στην πλευρά των ανθρώπων και των κοινωνιών (στον βαθμό βέβαια που οι δύο αυτές πλευρές μπορούν να διακριθούν αναλυτικά). Τρίτον, είναι πολυλογική, πολύπλοκη και αμφίθυμη: συμπεριέχει αντιφατικά (αλλά όχι ασυμβίβαστα)το δημόσιο και το ιδιωτικό, την ομοιομορφία και τη διαφορετικότητα, την εμπιστοσύνη και την καχυποψία, το δομημένο και το αδόμητο, το προσδιορισμένο και το απροσδιόριστο. Στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, για παράδειγμα, η ρευστότητα του άχωρου και άυλου κυβερνοχώρου συνυπάρχει διαλεκτικά με την προσωποποιημένη αμοιβαιότητα. Στους ιστότοπους αυτούς (βλ. Facebook, ΜySpace, ΥouΤube, Τwitter, LinkedΙn κτλ.), όπως επίσης και στα online παιχνίδια (ΜΜΟRΡGs), η κοινωνικότητα αυξητικά αποκτά τον ιανόμορφο χαρακτήρα ενός χαοτικού συστήματος: διέπεται από τοπικούς και προκαθορισμένους (συγκεκριμένους και συχνά απλούς και εξηγήσιμους) κανόνες διατομικής συμπεριφοράς, μέσα από τους οποίους προκύπτουν (αναδύονται) αυθορμήτως φαινόμενα παγκόσμια, πολύπλοκα και απρόσμενα. Με άλλα λόγια, ο ντετερμινισμός πορεύεται χέρι χέρι με τη μη προβλεψιμότητα. Τα κοινωνικά γεγονότα παράγονται πλέον με πρωτόγνωρα ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ο ορίζοντας προβλεψιμότητας λοιπόν των νέων μορφών κοινωνικότητας ελαχιστοποιείται δραματικά. Είναι αυτονόητο ότι αυτή η ελαχιστοποίηση είναι ικανή για τα χειρότερα ή τα καλύτερα. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι η κυβερνοκοινωνικότητα θα διαδραματίσει έναν θετικό ρόλο στην εκπλήρωση βασικών προοδευτικών ζητουμένων, όπως η πιο ενεργή συμμετοχή των πολιτών στα κοινά και ο ουσιαστικός εκδημοκρατισμός των σύγχρονων πολιτικών δομών, η πολυφωνία και ο πλουραλισμός, η λογοδοσία και η διαφάνεια, η συνεργασία και η βιωσιμότητα. Η περιπέτεια της νέας κοινωνικότητας, ως ενός βαθύτερου πολιτιστικού μηχανισμού ενίσχυσης της κοινωνικής δυναμικής, μόλις έχει ξεκινήσει. Η αναστοχαστική επιστροφή του παλαιού αιτήματος για «φαντασία στην εξουσία» θα πρέπει ίσως να συντροφεύει μόνιμα το ταξίδι μας.
Διαβάστε το άρθρο στο Βήμα Ιδεών Μαρ
14
2010
Η ομαδικότητα στο διαδίκτυοΑναρτήθηκε από terracomputerata στο Διαδίκτυο, κοινωνία, ψηφιακές κοινότητες, με ετικέτες: δικτυακές κοινότητες, ομαδικότητα
… Σε έναν κόσμο οπου σε επίπεδο κοινωνικών σχέσεων τον χαρακτηρίζουν η έλλειψη ή η δυσκολία ουσιαστικής επικοινωνίας, η απομόνωση, η μοναξιά και η κοινωνική αποσύνδεση, το διαδικτυακό σύμπαν – όπως στο κοντινό παρελθόν η τηλεόραση – προσφέρει ίσως μια διέξοδο. Πολλά παιδιά και νέοι παίζουν με τις ώρες σήμερα διάφορα διαδικτυακά παιχνίδια παρουσιάζοντας όλα σχεδόν τα χαρακτηριστικά των εξαρτήσεων από ουσίες: δεν αντέχουν την πραγματική πραγματικότητα και γι’ αυτό δεν αντέχουν να περάσει μέρα χωρίς να βρεθούν οκτώ, δέκα, ακόμη και δώδεκα ώρες μπροστά στον υπολογιστή, πράγμα που αντιστοιχεί βεβαίως στα στερητικά σύνδρομα που προκαλεί και η εξάρτηση από τα ναρκωτικά. Το «βύθισμα» στο παιχνίδι, με όλες τις παθολογικά «θεραπευτικές» του ιδιότητες για τον παίκτη – απόσπαση και ψυχολογική μόνωση από τις ανυπόφορες για ένα αδύναμο ή ελλειμματικό Εγώ ψυχικές πιέσεις και συγκρούσεις που προκαλεί ενίοτε η επαφή με το πραγματικό ανθρώπινο περιβάλλον –, είναι ανάλογο με τη «μαστούρα» των τοξικομανών.
Διαβάστε όλο το άρθρο του Κλήμη Ναυρίδη στο Βήμα Ιδεών Μαρ
07
2010
Αφιέρωμα στις δικτυακές κοινότητεςΑναρτήθηκε από terracomputerata στο blogs, web 2.0, Διαδίκτυο, ψηφιακές κοινότητες, με ετικέτες: δικτυακές κοινότητες
Ζούμε την εποχή όπου η κοινωνία αλλάζει δομικά καθώς η ψηφιακή ζωή εισβάλλει στην πραγματική ζωή, γίνεται ένα τμήμα της, ενώ ένα άλλο τμήμα της παράγει έναν φαντασιακό κόσμο σφυρηλατώντας νέες κοινωνικές σχέσεις. Πρόκειται για μια νέα δημόσια σφαίρα που στηρίζεται στα δικτυωμένα κοινά, στην οποία συμμετέχουν πλειοψηφικά οι νέοι άνθρωποι. Πρόκειται για έναν κόσμο που χάνει την ακαμψία του, τον συγκεντρωτισμό του, με συνεχείς ροές, αλληλεπιδράσεις, ωσμώσεις, χαλαρή σχεδίαση και δομή, και που δημιουργεί νέες σχέσεις και συνεργασίες. Η σχέση όμως των νέων αυτών κοινοτήτων με την πραγματικότητα είναι διαφορετική, απουσιάζει ή είναι ελλιπής και στρεβλή. Ο χρήστης στο Διαδίκτυο επιλέγει έναν φαντασιακό εαυτό, όπως μπορεί να επινοεί και τους φανταστικούς συνομιλητές του, να τους αλλάζει, να τους σβήνει αλλά και να τους διευρύνει και να μπαίνει σε κοινότητες και παρέες που η πραγματική ζωή δεν θα τον άφηνε ποτέ. Η διαδικτυακή ομαδικότητα είναι πολύ διαφορετική από την άμεσα και αδιαμεσολάβητα διαπροσωπική. Σε αυτό το πλαίσιο έχουν παρουσιαστεί έρευνες για τις παρενέργειες του Διαδικτύου, όπως ο εθισμός, ιδιαίτερα των νέων, στη χρήση του. Οι κοινότητες που δημιουργούνται μπορεί να συντείνουν προς μια νέα δημιουργικότητα, αλλά και προς μια προτροπή στην παραβατικότητα. Το αφιέρωμα του «Βήματος Ιδεών» επιχειρεί να διερευνήσει αυτές τις νέες διαστάσεις που φέρνει το Διαδίκτυο στην κοινωνία, τα θετικά και τα αρνητικά του, να δημιουργήσει έναν κρίσιμο προβληματισμό ώστε να ληφθούν μέτρα αποφυγής των δυσάρεστων επιδράσεων και να μεγιστοποιηθούν τα ωφελήματα. Απρ
21
2009
Η δύναμη του ΤwitterΑναρτήθηκε από terracomputerata στο twitter, web 2.0, Διαδίκτυο, ΜΜΕ, με ετικέτες: δικτυακές κοινότητες, κοινωνικά δίκτυα
Και ως τέτοιο προϊόν, είναι υποχρεωμένη- είμαστε υποχρεωμένοινα παρακολουθεί τις εξελίξεις στον τομέα της επικοινωνίας, υπερασπιζόμενη ταυτόχρονα τον ρόλο και τη θέση της. Είναι δικαίωμα του καθενός από μας να είμαστε ή να μην είμαστε μέλη του Facebook, του ΜySpace ή του Τwitter. Δεν μπορούμε, όμως, να αγνοήσουμε ή να υποβαθμίσουμε τον ρόλο που παίζουν αυτά τα καινούργια μέσα. Ηλικίας ούτε τριών ετών, το Τwitter- μια μορφή επικοινωνίας μέσω υπολογιστή ή κινητού τηλεφώνου, όπου τα κείμενα δεν μπορούν να ξεπερνούν τους 140 χαρακτήρες- έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στις διαδηλώσεις που έγιναν την περασμένη εβδομάδα στη Μολδαβία. Μικρότερο, αλλά αξιόλογο, ρόλο είχε παίξει και στις ταραχές του περασμένου Δεκεμβρίου στην Αθήνα. Όπως διαβάσαμε όμως χθες στουςΝιου Γιορκ Τάιμς,το εργαλείο αυτό χρησιμοποιείται πλέον και από γιατρούς που θέλουν να ζητήσουν βοήθεια ή να ανταλλάξουν πληροφορίες. «Περίεργη υπόθεση σήμερα με 16χρονο αγόρι που παρουσίασε οξεία παγκρεατίτιδα για έκτη φορά! Έχει κανείς καμιά ιδέα;»: αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε μέσω του Τwitter- συνοδεύοντάς το με το απαραίτητο «κλειδί», ώστε ο καθένας να μπορεί να το αναζητήσει και να απαντήσει- ένας ασκούμενος φοιτητής Ιατρικής στην Ουγγαρία. Μέσα σε λίγες ώρες, ειδικοί απ΄ όλο τον κόσμο έστειλαν διαγνώσεις, ιδέες και προτάσεις. «Θα ήταν αδύνατο να βρούμε αυτές τις πληροφορίες μέσω e-mail, γιατί δεν είχαμε ιδέα με ποιον να έρθουμε σε επαφή», λέει ο Μπέρταλαν Μέσκο. Μια από τις διαγνώσεις έδωσε και τη λύση στο πρόβλημα: ο ασθενής πάσχει από μικρολιθίαση. «Το Τwitter κάνει τους ανθρώπους ευφυέστερους, ταχύτερους και πιο αποτελεσματικούς», λέει ο Έβαν Ουίλιαμς, ένας από τους συνιδρυτές αυτού του εργαλείου. Υπάρχουν βέβαια και τα αντιπαραδείγματα. Το Second Life, για παράδειγμα, δείχνει σιγά σιγά να πεθαίνει. Ίσως γιατί δεν πολιτικοποιήθηκε αρκετά. Απρ
19
2009
Θάνατος-σωτηρία» στο «myspace»Αναρτήθηκε από terracomputerata στο blogs, facebook, myspace, Διαδίκτυο, Ελλάδα, ψηφιακές κοινότητες, με ετικέτες: δικτυακές κοινότητες, κοινωνικά δίκτυα
Mια άλλη κοινωνία ζει στο Διαδίκτυο. Μια κοινωνία με τη δική της καθημερινότητα και οργάνωση, τις δικές της διαθέσεις και επιθυμίες, τους δικούς της κώδικες επικοινωνίας. Δεν είναι άγνωστη ούτε πολύ διαφορετική από αυτήν που γνωρίζουμε και στην οποία κινούμαστε. Ομως ανήκει σε άλλο βασίλειο. Μυστικό και ταυτόχρονα αποκαλυπτικό, απροσχημάτιστο, χωρίς αναστολές και δεσμεύσεις. Στον κόσμο της μπλογκόσφαιρας, του Facebook και του MySpace οι χρήστες ενδύονται έναν εαυτό όμοιο ή δανεικό, σύμμαχο ή αντίπαλο. Εναν εαυτό που επιθυμούν ή φαντασιώνονται, που αγαπούν ή αντιμάχονται, που εξιδανικεύουν ή υποτιμούν.
Στη διαδικτυακή κοινότητα, η ζωή, έτσι όπως εμφανίζεται εγκλωβισμένη και γυμνή, είναι διαρκώς εκτεθειμένη στον θάνατο. Σε προσωπικές ιστοσελίδες -διαβάζουμε- παρελαύνουν οπλοστάσια «με περίστροφα, ημιαυτόματα όπλα, γεμιστήρες, σφαίρες και φυσίγγια» αγνώστου προελεύσεως. Ο (όποιος) χρήστης τους μπορεί να ποζάρει με το πιστόλι στον κρόταφο ή στοχεύοντας. Οποιος περιπλανιέται στην πολυσυλλεκτικότητα και πολυπολιτισμικότητα του Διαδικτύου αντιλαμβάνεται από τα σχόλια και τις παρεμβάσεις ότι η σκέψη και η προβληματική μετατοπίζονται. Οτι η πυκνότητα των πληροφοριών και η ταχύτητα της διάδοσής τους αλλάζει τα δεδομένα επεξεργασίας και αφομοίωσης. Οτι οι ποικίλες πιέσεις, συγκρούσεις, μετακινήσεις, οι «παράπλευρες απώλειες» των πολέμων, οι μεταβολές συνθηκών, η έλλειψη εξουσίας που να εμπνέει συναίνεση, οι ερεβώδεις διακρίσεις και η μεγάλη ρευστότητα, αποσταθεροποιούν όχι μόνο συστήματα αλλά και ψυχισμούς. Η διαδικτυακή κοινότητα είναι αναπόσπαστη πραγματικότητα. Δεν μπορούμε ούτε να την παραβλέπουμε ούτε να την προσπερνάμε ούτε να την υποβαθμίζουμε. Δεν είναι «ξένο σώμα». Είναι το δικό μας και πάσχον σώμα. Άρθρο της Μαρίας Κατσουνάκη στην Καθημερινή
|
|
Άρθρα (RSS)