Χτες σε μία συνάντηση καθηγητών επανήλθε το αγαπημένο ζήτημα της διδασκαλίας των αρχαίων. Πώς τοποθετείται όμως ένας πανεπιστημιακός καθηγητής Φιλολογίας;
Ο αρχαίος κόσμος είναι τόσο ζωντανός όσο αντέχουμε και ξέρουμε να τον παρουσιάζουμε· και γίνεται μέρος της «παροντικότητάς» μας αν, με διακριτική τόλμη, μιλήσουμε γι’ αυτόν όχι με μουσειακές και μαυσωλειακές φόρμουλες αλλά με τη συμμετοχική διάθεση και την ιδιωματική σύγχρονη γλώσσα στην οποία «συγκατοικούμε» με τα παιδιά.
Ανάμεσα στην «υψηλόφρονα» αγγαρεία του θουκυδίδειου «Επιτάφιου» και τη μυθοπλαστική ασυδοσία του Χόλιγουντ, ανάμεσα στο «Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο» και το «Antiquity can be fun», υπάρχουν έξοχες ευκαιρίες για υπεύθυνη και παραγωγική «διαχείριση» η οποία, ανάμεσα σε άλλα (και εδώ ήθελα να καταλήξω), θα προκαλέσει οργανικό και αυθεντικό ενδιαφέρον, από την πλευρά των μαθητών, για τη γλώσσα του αρχαίου κόσμου. H έλξη που ασκεί ένας πολιτισμικός χώρος ακονίζει το ενδιαφέρον για τη γλώσσα όπου έχει εναποτεθεί η πολιτισμική του περιπέτεια. Αυτός είναι ο κανόνας, που μπορεί εύκολα να επαληθευτεί από την κοινή εμπειρία του καθενός μας· το αντίστροφο (που δεν αποκλείεται αλλά παραπέμπει σε γλωσσολογικώς προγραμματισμένα γονίδια) είναι η εξαίρεση.
Τη μέρα που μπήκε για πρώτη φορά σε λειτουργία ο νέος επιταγχυτής του CERN, κάποιοι έλληνες crackers μπήκαν σε ένα από τα μηχανήματα του CERN και πρόσθεσαν μια σελίδα.
Με αυτόν τον τρόπο το περίφημο «πείραμα του αιώνα» για το «σωματίδιο του Θεού» έπεσε θύμα του πολέμου μεταξύ των Ελλήνων κράκερ: οι δράστες αφού παρέκαμψαν τα πολύπλοκα συστήματα ασφάλειας των υπολογιστών του CΕRΝ, έγραψαν στην ιστοσελίδα του πειράματος: «Δεν σας ξεβρακώνουμε γιατί δεν θέλουμε να σας βλέπουμε να τρέχετε όλοι πανικόβλητοι και γυμνοί ψάχνοντας το πώς θα κρυφτείτε… Μην μπλέκετε μαζί μας»…
Τα ελληνικά καμάρια άλωσαν το σύστημα και «βρέθηκαν μερικά κλικ μακριά από το να πάρουν τον έλεγχο του επιταχυντή», σύμφωνα με τους υπεύθυνους ασφάλειας του δικτυακού τόπου.
Σύμφωνα με πληροφορίες από πηγές που παρακολουθούν στενά τη δράση των χάκερ στην Ελλάδα, η ομάδα Greek Security Τeam απαρτίζεται από πτυχιούχους που κατέχουν διδακτορικά στον τομέα της πληροφορικής, και πως οι ηλικίες τους δεν υπερβαίνουν τα 25 έτη.
Φυσικά στα ελληνικά ΜΜΕ οι όροι χάκερ και κράκερ δεν ξεχωρίζουν. Για την ιστορία λοιπόν χάκερ ονομάζεται κάποιος που αντλεί ευχαρίστηση από τη βαθειά κατανόηση της εσωτερικής λειτουργίας ενός συστήματος, ειδικότερα ενός υπολογιστή ή δικτύου υπολογιστών, στον οποίο, όμως, δεν έχει δικαίωμα πρόσβασης. Ο όρος (ειδικά στην ελληνική γλώσσα) συγχέεται πολύ συχνά με τον όρο κράκερ (cracker), κάτι που αποτελεί σφάλμα. Σε αντίθεση με τον χάκερ, ο κράκερ είναι άτομο (ή ομάδα ατόμων) που αποπειράται να αποκτήσει πρόσβαση σε υπολογιστικό σύστημα για την οποία όχι μόνο δε διαθέτει εξουσιοδότηση, αλλά με στόχο να το βλάψει με οποιοδήποτε τρόπο. Πηγή: Wikipedia
Μια που στην επιμόρφωση μιλήσαμε για blogging ιδού το μανιφέστο των blogs. Οι παρακάτω 9 θέσεις είναι μια προσπάθεια να διαδοθεί η ιδέα του τι πραγματικά είναι ένα blog, με τελικούς αποδέκτες όχι μόνο τον κόσμο, αλλά και την Πολιτεία και τα Media. Τα blogs είναι διάλογος – ελεύθερος ανεμπόδιστος διάλογος ανάμεσα σε πολίτες.
Τα blogs είναι μια πρόσκληση σε διάλογο, σε διαφωνία, και επικοινωνία.
Τα blogs δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον της κοινωνίας επειδή λένε ψέματα ή συκοφαντούν. Το κέρδισαν επειδή η κοινωνία έχει ανάγκη από μια αυθεντική φωνή.
Τα blogs είναι το δικαίωμα του καθενός να εκφέρει την άποψή του. Δεν υπάρχουν ?ενημερωτικά? και ?μη ενημερωτικά? blogs. Μέσα από το διάλογο όλοι κάτι μαθαίνουμε.
Τα blogs δεν τα γράφουν επαγγελματίες – τα γράφουν πολίτες. Μπορεί να αξιοποιούν την όποια επαγγελματική τους εμπειρία, μπορεί και όχι.
Ο blogger δεν χρησιμοποιεί εθνικούς πόρους (όπως οι τηλεραδιοσυχνότητες), και συνεπώς δεν μπορεί να μπαίνει σε καλούπια ο τρόπος και το περιεχόμενο της έκφρασής του. O blogger αξιοποιεί το απεριόριστο μέγεθος του παγκόσμιου Δικτυακού ιστού για να εκφράσει και τη δική του άποψη.
Η Πολιτεία, τα Media, οι επιχειρήσεις, και όλοι οι θεσμοθετημένοι οργανισμοί της Ελληνικής κοινωνίας, αξίζει να παρακολουθούν τους bloggers και τον διάλογο τους. Ακόμα καλύτερο θα είναι να συμμετέχουν ισότιμα σε αυτόν το διάλογο. Θα μπορέσουν και οι ίδιοι να γίνουν σοφότεροι μαθαίνοντας την άποψη του απλού πολίτη, αντί να προσπαθούν να την περιορίσουν στα δικά τους καλούπια.
Το δικαίωμα του blogger να γράφει ελεύθερα την άποψή του είναι ιερό. Αν με αυτά που γράφει καταπατά συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις, υπάρχουν νόμιμες διαδικασίες για την δίωξή του.
Στο βαθμό που δεν παραβιάζει με σαφή τρόπο διατάξεις του νόμου, η ανωνυμία είναι δικαίωμα του blogger.
Σε μια προσπάθεια να διευρύνει τον τομέα των εφημερίδων της διαδικτυακής της βιβλιοθήκης και να αυξήσει τον αριθμό των επισκεπτών της ιστοσελίδας του, ο κολοσσός του Internet Google ανακοίνωσε ότι πρόκειται να ανεβάσει στον ιστό τα αρχεία χιλιάδων εφημερίδων που καλύπτουν μια χρονική περίοδο 244 ετών. Τα σχέδια αυτά αποτελούν μέρος της γενικότερης προσπάθειας της εταιρείας να ψηφιοποιήσει το περιεχόμενο πολλών εκδόσεων πριν από την εμφάνιση του Internet. Η συμφωνία με τις εφημερίδες προβλέπει ότι η Google αναλαμβάνει το κόστος της ψηφιοποίησης των αρχείων και εκείνες δέχονται να είναι τα άρθρα τους προσβάσιμα σε όλους χρήστες της Google δωρεάν.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον για τους διδάσκοντες… Με μία απλή αναζήτηση εντόπισα το φύλλο της εφημερίδας με την προσελήνωση του Απόλλωνα: Standing on the Moon: Aldrin, in Photograph Taken by Armstrong; Second Batch of Apollo Photos Includes the First Ever Taken by Man on Moon Two Lunar Astronauts Shown in Historic Scene Armstrong’s Camera Records Colonel Aldrin’s Activities on the Surface of Moon
By RICHARD WITKIN Special to The New York Times August 1, 1969, Friday Page 1, 1297 words
Το είχαμε πει ήδη από το 1999, όλα σιγά-σιγά βρίσκουν το δρόμο τους προς το Διαδίκτυο. Όλα προσβάσιμα, όλα επισκέψιμα, στη διάθεσή μας, αλλά τον πολλαπλασιαστή χρόνου ποιος θα τον εφεύρει; Βλέπω τη στίβα με τις εφημερίδες να υψώνεται κάθε εβδομάδα ως άλλος κεκλιμένος πύργος… βλέπω τα terrabyte των σκληρών μου να αυγατίζουν. Ποιος θα τα διαβάσει όλα αυτά;
Οι νέοι της εποχής μας αποτελούν μια καινούργια γενιά με δικά της, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που την κάνουν να ξεχωρίζει από όλες τις προηγούμενες. Πρώτο και βασικό είναι η εξοικείωσή της με τα σύγχρονα επικοινωνιακά συστήματα και τα κάθε λογής εργαλεία της ψηφιακής εποχής. Είναι η γενιά «i», η γενιά του Internet, της πληροφορίας (information), της νέας συλλογικής νοημοσύνης (intelligence), της καινοτομίας (innovation). Αυτή η νέα γενιά δεν ανδρώνεται μόνο στις ΗΠΑ και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και της Ασίας, αλλά και εδώ, στην Ελλάδα του 2008, κάνοντας πλέον αισθητή την παρουσία της ως βαρύνουσα δημογραφική ομάδα σε καθετί που έχει σχέση με αυτή τη νέα εποχή.
Το πρώτο και εντυπωσιακότερο εύρημα της WebID είναι ότι το 94% (ναι, το 94%!) των εφήβων, ηλικίας από 13 ως 17 ετών στην Ελλάδα, χειρίζεται ηλεκτρονικό υπολογιστή. Η εξοικείωση με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές επεκτείνεται και στις επόμενες ηλικιακές ομάδες των νέων με ποσοστά που ξεπερνούν το 80%!
Ανάλογη είναι η εικόνα και όσον αφορά τη χρήση του Internet. Περισσότερο από το 80% των εφήβων «σερφάρουν» – λιγότερο ή περισσότερο συχνά – στο Διαδίκτυο, ενώ από κοντά ακολουθούν οι άλλες νεανικές ηλικιακές ομάδες, με ποσοστά άνω του 60%! Πρόκειται για ένα πραγματικά μεγάλο άλμα από την εποχή – αρχές του 2000 – που μόλις το 20% αυτής της ηλικιακής ομάδας «σέρφαρε» περιστασιακά στο Διαδίκτυο.
Αυτή η γενιά βρίσκεται εντός του ελληνικού σχολείου…
Αφού αναλωθήκαμε σε μία πεντάωρη συνεδρίαση για το θέμα του προγραμματισμού της ύλης και τα διάφορα γκρουπούσκουλα του συλλόγου μας τοποθετήθηκαν κι επανατοποθετήθηκαν – θυμήθηκα, καθώς μουτζούρωνα τα χαρτιά μου, τις ένδοξες ημέρες των αμφιθεάτρων- κι αφού επιφυλαχθήκαμε να καταθέσουμε τον προγραμματισμό, άρχισα να το δουλεύω. Πρώτη συνταρακτική διαπίστωση: το αναλυτικό πρόγραμμα που είναι δημοσιευμένο στην οικεία σελίδα του Π.Ι. φέρει ημερομηνία του 2002 και σαφώς αναφέρεται στο προηγούμενο διδακτικό εγχειρίδιο.
Αφού ολοκλήρωσα το πόνημα, το είδα και κιτρίνισα. Συναισθήματα οίκτου για τους μαθητές μου, αναδύθηκαν. Δεν το συζητώ ότι η ύλη δε βγαίνει ακόμα κι αν δε χαθεί μία διδακτική ώρα. Θυμήθηκα μία απολαυστική επιφυλλίδα του Θόδωρου Παπαγελλή: “Ποιος αποκοίμισε τον ληξίαρχο; ” Ιδού ένα απόσπασμα από το σχετικό και εγκεκριμένο εγχειρίδιο του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων που αναφέρεται στους νικητές του μεγάλου εμφυλίου: «Οι Σπαρτιάτες φέρθηκαν αυταρχικά. Ετσι απογοήτευσαν και όσους Ελληνες τούς είχαν δει παλιότερα ως ελευθερωτές. Προκάλεσαν επίσης οι Σπαρτιάτες τον θυμό του βασιλιά της Περσίας όταν βοήθησαν τον αδελφό του, τον Κύρο, να εκστρατεύσει εναντίον του για να του πάρει τον θρόνο. H Σπάρτη, για να προστατεύσει τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας από τους Πέρσες, έστειλε στρατό με αρχηγό τον βασιλιά της Αγησίλαο. Τότε στην Ελλάδα ενώθηκαν εχθροί και σύμμαχοι της Σπάρτης εναντίον της και άρχισε νέος εμφύλιος πόλεμος. Οι Σπαρτιάτες κάλεσαν πίσω τον Αγησίλαο και εκείνος νίκησε τον αντίπαλο στρατό στην Κορώνεια της Βοιωτίας. Ο στόλος όμως των Σπαρτιατών νικήθηκε στην Κνίδο από τον περσικό, που τον διοικούσε ο αθηναίος στρατηγός Κόνων» – και ούτω καθ’ εξής.
Να ρωτήσουμε, εντελώς καλοπροαίρετα: Ποια παιδαγωγική φιλοσοφία υπόκειται σε αυτή την ιστορική διδασκαλία που έχει για παραλήπτες παιδιά 9-10 ετών; Το απόσπασμα, που έχει πολλά ανάλογά του, μαρτυρεί την αγχώδη προσπάθεια των συντακτών του να συμπιέσουν σε μετρημένες αράδες έναν φόρτο πληροφόρησης που θα μπορούσε να απλωθεί σε έναν υπέρβαρο τόμο. Το αποτέλεσμα της φιλότιμης προσπάθειας είναι μια θεόστεγνη και συνωστισμένη περίληψη γεγονότων και ονομάτων, όπου τα μηχανικά «τότε», «έτσι» και «όμως» εξωθούνται όπως όπως σε ρόλο αφηγηματικών αρμών· ο Κύρος, ο Αγησίλαος, η Κορώνεια και η Κνίδος αρμαθιάζονται με ρυθμούς εκφοράς που θυμίζουν πλειστηριασμό· και ο ατυχής Κόνων δεν προλαβαίνει να μας εξηγήσει πώς και πότε πήρε μεταγραφή στο περσικό ναυτικό. Κάποιος να μας πει επειγόντως ποιο παιδικό στομάχι θα αφομοιώσει αυτή την παράγραφο συμπυκνωμένης ενέργειας; Και προς τι;
Οταν το εγκεκριμένο εγχειρίδιο αφηγείται σε 15-20 αράδες την εμφύλια κοσμοχαλασιά από τους «τριάκοντα τυράννους» ως την «ανταλκίδειο ειρήνη» και το μάθημα «που πρέπει να ξέρουμε αύριο» μοιάζει με πρακτικά συνεδρίασης κάποιου διοικητικού συμβουλίου, τότε το εγχειρίδιο συνιστά από μόνο του την επί λέξει απομνημόνευση ως τη συνετότερη και οικονομικότερη λύση.
Το μόνο που δεν θα έπρεπε να κάνουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι είναι να συντάσσουν, κάποτε κυριολεκτικά στο γόνατο, κείμενα που θα μπορούσαν να αποκοιμίσουν ακόμη και βετεράνο ληξίαρχο. Αλλιώς, ανίαν έδωκες, άνοιαν θαλάβεις.
Η Μαριάννα Τζιαντζή μας διηγείται στην “Κ”: “Μια πρόσφατα διορισμένη καθηγήτρια Φυσικής στο λύκειο μιας μικρής πόλης τόλμησε να δώσει στους μαθητές της μερικές δεκάδες φωτοτυπημένες ασκήσεις με αυξανόμενο βαθμό δυσκολίας για να τις λύσουν στο σπίτι. Συνάντησε, όμως, την αντίδραση των συναδέλφων της που της εξήγησαν ότι «αυτά είναι για τα απογευματινά». Στο δημόσιο σχολείο απλώς διεκπεραιώνουμε, βγάζουμε την ύλη, όμως η ουσιαστική διδασκαλία γίνεται το απόγευμα, στα ιδιαίτερα. Είναι αυτονόητο ότι υπάρχουν καθηγητές που δίνουν την ψυχή τους στην τάξη, όμως οι δάσκαλοι αυτοί, που πηγαίνουν κόντρα στο ρεύμα, διαρκώς λιγοστεύουν. Η επωδός στο τέλος της παράδοσης «τα υπόλοιπα θα σας τα πουν στο φροντιστήριο» δεν προκαλεί πια ούτε έκπληξη ούτε ανατριχίλα, ενώ ο κυνισμός και η χρησιμοθηρία των ενηλίκων περνούν και στον κόσμο των παιδιών”.
Το κυνήγι του ευδαιμονισμού από τη μια και ο αγώνας για την επιβίωση από την άλλη καθιστούν την ερασιτεχνική ενασχόληση με την επιστήμη «απογευματινή» πολυτέλεια. Το ταξίδι είναι γοητευτικό αλλά δύσκολο, αφού η στοιχειώδης ενημέρωση για τις εξελίξεις που συντελούνται στις επιστήμες απαιτεί κόπο και μελέτη. Κυρίως όμως απαιτεί ένα πνευματικό κοινωνικό περιβάλλον που θα την τροφοδοτεί και θα την ενθαρρύνει μια τέτοια ενασχόληση ? και το περιβάλλον αυτό δεν το βρίσκουμε στη δημόσια σφαίρα αλλά, αν είμαστε τυχεροί, στον φιλικό ή στενά οικογενειακό μας κύκλο. «Οσ? άνθια βγαίνουν και καρποί» από το δέντρο της επιστήμης, «τόσ? άρματα σε κλειούνε», τόσες ανάγκες, τόσες μικρές και μεγάλες αθλιότητες, τόσοι άσκοποι κύκλοι μας καθηλώνουν.
Στα επιμορφωτικά μαθήματα μία εκλεκτή συνάδελφος μοιράστηκε μαζί μας τις συμβουλές που τους εμπιστεύτηκε ο σχολικός τους σύμβουλος για την εικόνα του επιθυμητού παιδαγωγού: “Ο παιδαγωγός θα έπρεπε να έχει τη σοφία ενός Σωκράτη, την οξύνοια ενός Lessing, τη φιλαλήθεια ενός Tillich, την υγεία και τη δύναμη ενός αρχαίου Γερμανού, τον ενθουσιασμό ενός Pestalozzi την ευφράδεια ενός Saltzman, το συναίσθημα ενός Hegel, τις γνώσεις ενός Leibnitz και την αγάπη του Ιησού Χριστού”.
Ο συγγραφέας Νίκος Παπανδρέου ξεσπαθώνει: “Το μάθημα λογοτεχνίας και ελληνικής γλώσσας, όπως διδάσκεται σήμερα στην Ελλάδα, είναι απαράδεκτο για πολλούς λόγους. Ο βασικός λόγος είναι η χρήση του ανθολογίου ως διδακτικού μέσου.
…Σε μια εποχή όπου τα παιδιά μας δεν μπορούν να συγκεντρωθούν εύκολα επειδή έχει διεισδύσει στην κοινωνία μας η τεχνολογία, η ανθολογία ενισχύει τη διάσπαση της σκέψης. Η ανθολογία, που παρέχει διάσπαρτες πληροφορίες ιστορικές και βιογραφικές, είναι από τη φύση του αποσπασματικό έργο. Δεν μπορεί η ανάγνωση οποιασδήποτε ανθολογίας να δώσει στο παιδί εκείνα τα ουσιαστικά στοιχεία που δίνει η ανάγνωση ενός ολόκληρου βιβλίου. Ποια είναι αυτά; Η συγκέντρωση, η προσήλωση, η σκέψη, η παρακολούθηση της εξέλιξης μιας πλοκής, η χρήση της γλώσσας, η ορθογραφία. Οπως μας έχουν πει οι ειδικοί (και το γνωρίζει ο κάθε γονιός) η ανάγνωση σε μικρές ηλικίες οδηγεί στη βελτίωση των διανοητικών ικανοτήτων των παιδιών”.
Το μυθιστόρημα Ανάμεσα στους τοίχους του Φρανσουά Μπεγκοντό κάνει θραύση στη Γαλλία και μεταφράζεται πυρετωδώς σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Ο λόγος βέβαια είναι προφανής. Στο βιβλίο αυτό βασίστηκε το σενάριο της ομώνυμης ταινίας που σκηνοθέτησε ο Λοράν Καντέ και τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στο τελευταίο Φεστιβάλ των Καννών. Το εντυπωσιακότερο ίσως είναι ότι πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο ίδιος ο Μπεγκοντό, ο οποίος υποδύεται τον εαυτό του ως ηθοποιός, αφού πρώτα τον υποδύθηκε ως συγγραφέας.
Το Ανάμεσα στους τοίχους είναι ένα βιβλίο συναισθηματικό και αυτοβιογραφικό. Αποτελεί σύνοψη των εμπειριών του Μπεγκοντό όταν εργαζόταν ως δάσκαλος. Η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο Συνέχεια »
Σε μια εποχή που κυριαρχούν «οι πρώτοι», οι μανιώδεις κυνηγοί της επιτυχίας, οι ανταγωνιστικοί και οι επίδοξες διασημότητες, ο βραβευμένος Γάλλος συγγραφέας Ντανιέλ Πενάκ γράφει για τους μαθητές του τελευταίου θρανίου, για τις μπαλαρίνες στην τελευταία σειρά του κορ-ντεμπαλέ, γι΄ αυτούς που μένουν διαρκώς τελευταίοι.
Τις προάλλες στην Ιταλία, προσκεκλημένος ομιλητής στο Φεστιβάλ Λογοτεχνίας της Μάντοβας, ο Πενάκ μίλησε για κάτι που αφορά τη μεγάλη πλειονότητα των παιδιών: τον πόνο που προκαλεί το να μην καταλαβαίνεις. Δημιουργεί αισθήματα αποξένωσης και οδύνης, ματαίωσης και φόβου, οργής και παράλυσης. Αισθήματα που συνυπάρχουν στον κακό μαθητή. Οι δάσκαλοι του δίνουν το στίγμα του τεμπέλη, του βλάκα, του απρόθυμου και οι γονείς βλέπουν σ΄ αυτόν την αποτυχία των προσπαθειών τους. Κι όμως, αυτός ο «κακός» μαθητής είναι η απόδειξη ενός πλούτου και μιας ανθρωπολογικής περιπλοκότητας που ο Πενάκ έχει βάλει σκοπό του να γνωρίσει.
Εξαιτίας της παγίδας των βαθμών και της διαγωγής, το σχολείο, με λίγες εξαιρέσεις, κάνει δυστυχείς τους μαθητές του. «Θα ήταν καλύτερα να προκαλεί την περιέργεια, χωρίς να μεταδίδει βεβαιότητες», είπε ο συγγραφέας στην ομιλία του.
Τον Πενάκ, τον δυσκολεύει η λέξη αγάπη, είναι μια λέξη βαριά, πιστεύει όμως ότι αφορά κατ΄ εξοχήν τους εκπαιδευτικούς. Πρέπει να αγαπάς την ύλη που διδάσκεις· να αγαπάς τον τρόπο που τη μεταδίδεις και να αγαπάς, με ανθρωπολογική περιέργεια, αυτή τη φυλή των μαθητών που βρίσκεται κάθε πρωί μπροστά σου. Πηγή: Τα ΝΕΑ
Στο πρώτο μάθημα γνωριμίας με μία νέα τάξη, ξεκαθαρίζω τι περιμένω από τους μαθητές. Μου έχει τύχει -αρκετές φορές- να δηλώνουν ευθαρσώς τις προθέσεις τους να τεμπελιάσουν. Είναι οι κατά δήλωση τεμπέληδες. Γεννιέται ή γίνεται ο τεμπέλης; η απορία μου χάσκουσα…
Είναι 18 έως 28 ετών, γεννήθηκαν δηλαδή μετά το 1980. Γυρίζουν τον κόσμο: περισσότεροι από τους μισούς έχουν διαβατήριο, κάτι που θα ήταν αδιανόητο πριν από 20 χρόνια. Θεωρούν τους εαυτούς τους περισσότερο κατοίκους του πλανήτη παρά της Αμερικής. Σέβονται τις μειονότητες. Θέλουν για την πατρίδα τους μια εξωτερική πολιτική που να λαμβάνει υπόψη τον υπόλοιπο κόσμο. Προτιμούν να ενημερώνονται από τα μπλογκ παρά από τις παραδοσιακές εφημερίδες. Κι αν τον ερχόμενο Νοέμβριο πάνε μαζικά να ψηφίσουν, θα δώσουν τη νίκη στον Ομπάμα.
First Global: έτσι ονόμασε αυτήν τη γενιά ο Τζον Ζόγκμπι, ένας από τους γνωστότερους Αμερικανούς δημοσκόπους. Στο βιβλίο του «Πώς θα γίνουμε. Η έκθεση Ζόγκμπι για τη μεταμόρφωση του αμερικανικού ονείρου», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Random Ηouse, περιγράφει με λεπτομέρειες την πρώτη γενιά που διαμορφώθηκε από την παγκοσμιοποίηση, τα εκατομμύρια των νέων ανθρώπων που για πρώτη φορά δεν βλέπουν τον κόσμο με τις παρωπίδες του μικρόκοσμού τους. Ακόμη και οι προσδοκίες τους για το μέλλον είναι διαφορετικές από εκείνες των προηγούμενων γενιών. Ένα στατιστικό στοιχείο είναι χαρακτηριστικό: το 23% των First Global, δηλαδή ένας στους τέσσερις, πιστεύουν ότι σε κάποια στιγμή της ζωής τους θα πάνε να ζήσουν σε μια εξωτική πρωτεύουσα, όπως το Ντουμπάι, η Σιγκαπούρη ή το Γιοχάνεσμπουργκ. Προσοχή: δεν το ελπίζουν. Το προβλέπουν.
Οι νεαροί αυτοί Αμερικανοί μοιάζουν σε πολλά σημεία με τους Ευρωπαίους συνομηλίκους τους, λέει ο Ζόγκμπι σε συνέντευξή του στο περιοδικό Λ΄ Εσπρέσσο . Έτσι κι αλλιώς, οι Ευρωπαίοι προηγούνται σ΄ αυτόν τον τομέα, πάντα ήταν πιο κοσμοπολίτες, κι ένας λόγος είναι ότι στην Ευρώπη είναι πιο εύκολη η μετακίνηση από μια χώρα στην άλλη. Ο κοσμοπολιτισμός οδηγεί μοιραία και στην αναθεώρηση της έννοιας του πατριωτισμού. Η σημαία δεν μετράει πια τόσο, όπως δεν μετράει η χώρα προέλευσης ενός προϊόντος. Οι νέοι ενδιαφέρονται περισσότερο για τη μάρκα του και την ποιότητά του.
Τάξεις χωρίς βαθμολογίες και διακοπή των μαθημάτων για ταξίδια στον κόσμο. Οι νεαροί Δανοί, οικονομικά αυτόνομοι χάρη σε υποτροφίες, δάνεια και δουλειές μερικής απασχόλησης, ενθαρρύνονται να εξερευνούν.
Το άγχος της βαθμολογίας είναι άγνωστο για τους Δανούς μαθητές. «Οποιαδήποτε ιδέα για ιεράρχηση των μαθητών είναι απαράδεκτη», διαβεβαιώνει ο 20χρονος Στεφάν. «Θα αντέβαινε στην ισότητα στην οποία είναι βασισμένη η σοσιαλδημοκρατία μας. Οι καθηγητές, όπως και οι γονείς, προσπαθούν πάντα να βρίσκουν τα θετικά. Αυτό που μετράει, είναι να είσαι ο εαυτός σου και να αισθάνεσαι καλά». Ανάμεσα στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, πολλοί μαθητές κάνουν μια «παύση», στη διάρκεια της οποίας αφιερώνονται σ΄ αυτά με τα οποία παθιάζονται: αθλητισμό, τέχνη, περιβάλλον.
Οι νεαροί Δανοί θεωρούν «επικίνδυνο», ακόμη και «καταστροφικό», το να ριχτούν κατ΄ ευθείαν στις σπουδές, αφού «αυτή είναι η στιγμή για να αποκτήσουμε εμπειρίες, να δοκιμαστούμε, να ωριμάσουμε έξω από το πλαίσιο της οικογένειας», όπως διαβεβαιώνει ο 19χρονος Λαρς- ο οποίος πρέπει εξάλλου να βρει επειγόντως διαμέρισμα να νοικιάσει, διότι η μητέρα του τον διώχνει: «Η μητέρα μου έχει δίκιο», λέει ο νεαρός. «Αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή, είναι ο καλύτερος τρόπος για να μείνουμε αγαπημένοι!». Φαντάζομαι εδώ είναι το σημείο που ανατριχίλες διατρέχουν τη σπονδυλική στήλη της ελληνίδας μάνας. Και ποιος θα στίβει την πορτοκαλάδα του Λαρς από φρέσκα πορτοκάλια Βαλένθια;
Η αναχώρηση του νέου από το σπίτι των γονιών εντάσσεται σε μια πορεία προς την αυτονομία που αρχίζει ήδη από τα 13 του, όταν προσλαμβάνεται σε μικροδουλειές μερικής απασχόλησης. Με την κρατική οικονομική αρωγή, τις υποτροφίες και τα προνομιακά δάνεια, ένας 18χρονος Δανός μπορεί να λαμβάνει σχεδόν 1.000 ευρώ τον μήνα. Οι Δανοί εργοδότες ενδιαφέρονται περισσότερο για την προσωπικότητα και τις εμπειρίες του νέου παρά για τα διπλώματά του.
Εμείς πάλι ενδιαφερόμαστε αν έχει μπάρμπα στην Κορώνη…
Όρθιο το κοινό χειροκροτούσε επί δεκάλεπτο τιμώντας την προσφορά της Ελένης Καραΐνδρου στη μουσική. Παρουσίασε μεταξύ άλλων σε πρώτη παγκόσμια παρουσίαση αποσπάσματα από το ανέκδοτο έργο της “Η σκόνη του χρόνου”μουσική της τελευταίας ταινίας του Αγγελόπουλου. Ένα ηχητικό ψηφιδωτό που η κάθε σύνθεση αναζητούσε κι έπαιρνε τη θέση της ζωγραφίστηκε καλώντας τις αισθήσεις μας να ηρεμήσουν στη φθινοπωρινή βραδιά. Το όμποε κελαηδούσε χαϊδεύοντας τα αυτιά μας στο Adagio από το Τοπίο στην Ομίχλη.
Η Φαραντούρη απέδωσε μοναδικά την “Άρια της Ρόζας”,ο David Lynch μας ταξίδεψε με το σαξόφωνό του ενώ το Κουαρτέτο Τζαζ με τον Σταύρο Λάντσια στο πιάνο ηλέκτρισε τη μυσταγωγική ατμόσφαιρα.
στη μεγαλύτερη έκθεση για το Βυζάντιο στο Λονδίνο- με γενναία ελληνική συμμετοχή. Την ώρα που ο Κώδικας Ντα Βίντσι αναζητούσε το Άγιο Δισκοπότηρο, το πολύτιμο σκεύος βρισκόταν σε μια προθήκη του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης. Ή μήπως όχι; «Την ιστορία του θα τη ζήλευε και ο Νταν Μπράουν. Το Δισκοπότηρο της Αντιόχειας, που ο θρύλος λέει πως ήταν το δισκοπότηρο του Μυστικού Δείπνου, ήταν πιθανότατα… φωτιστικό!», λέει η καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και επιμελήτρια του Μουσείου Μπενάκη Μαρία Βασιλάκη, μιλώντας για τα πόσα μπορεί να μάθει κάποιος από την εντυπωσιακή έκθεση της Royal Αcademy of Αrts με το Μουσείο Μπενάκη «Βyzantium 330-1453». Συνέχεια »
Σε λίγες ώρες θα ντεμπουτάρουμε στην τάξη. Κρίνοντας από τη χτεσινή όψη των μαθητών στο μεσημεριανό(!) αγιασμό, το σημερινό εωθινό ξύπνημα θα πονέσει πολύ.
Διαβάζω στην “Κ” ότι στα σχολεία του Μάντσεστερ έχουν εισαχθεί “μαθήματα ευτυχίας” για τους μαθητές. Οι μαθητές μαθαίνουν με ποιον τρόπο να διαχειρίζονται τις καθημερινές στρεσογόνες καταστάσεις, πώς να αποκτούν αυτοπεποίθηση και να λαμβάνουν αποφάσεις και κυρίως πώς να μεταβάλλουν τις αρνητικές τους σκέψεις. Οπως παραδέχθηκε η Αϊριν Λούκας, πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Σάουθ Τάινσαϊντ, η νέα μορφή εκπαίδευσης έχει βοηθήσει σημαντικά τα παιδιά. Μελέτη που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ διαπίστωσε ότι τα παιδιά που διδάσκονται τη «θετική ψυχολογία» τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα στα μαθήματα.
Λέτε αυτό να φταίει για τη χαμηλή επίδοση των μαθητών μας;
Μάλλον οι δικοί μας μαθητές πρέπει να κάνουν σεμινάρια στους ξένους μια που το έχουν κατακτήσει το μυστικό της ευτυχίας. Χαλλλαρά!
Μια πρωτότυπη πρωτοβουλία για τις κοινότητες των Ελλήνων ιστολόγων του διαδικτύου ανέλαβαν τις προηγούμενες ημέρες ευρωβουλευτές. Ενόψει της επικείμενης ψήφισης στο Ευρωκοινοβούλιο της κοινοτικής οδηγίας για την προστασία της ιδιωτικότητας και των καταναλωτών στα δίκτυα επικοινωνιών, κάλεσαν 46 Ελληνες bloggers στην έδρα του Ευρωκοινοβουλίου. Οι bloggers ενημερώθηκαν για το θέμα από τους βουλευτές, από στελέχη της Κομισιόν αλλά και μέλη ακτιβιστικών οργανώσεων (Statewatch, Squaring the net, FFII κ.ά.).
Τα θέματα που απασχολούν το Ευρωκοινοβούλιο σχετίζονται με το τι θεωρείται προσωπικό δεδομένο και τι όχι στην ψηφιακή επικοινωνία (παράδειγμα η μοναδική διεύθυνση που διαθέτει κάθε υπολογιστής) καθώς και το αν και για πόσο διάστημα θα πρέπει να κρατούν τα δεδομένα που σχετίζονται με τις δραστηριότητες των χρηστών στο διαδίκτυο οι εταιρείες παροχής υπηρεσιών internet, οι μεγάλες εταιρείες του διαδικτύου, όπως η Google, η Yahoo και η Microsoft αλλά και οι υπηρεσίες ασφαλείας. «Δεν μπορεί να αποφασίζουν αστυνομίες και εταιρείες για τα δεδομένα μας. Πρέπει τουλάχιστον να είναι ισότιμη η συνδιαλλαγή και να προστατεύεται τόσο η ελευθερία καθενός, όσο και η ασφάλεια όλων», είπε χαρακτηριστικά στην ομιλία του προς τους bloggers, ο κ. Σταύρος Λαμπρινίδης. Ο Ευρωπαίος επόπτης προσωπικών δεδομένων κ. Peter Hustings επισήμανε πως θα πρέπει στην οδηγία που θα ψηφιστεί να «συγκεραστούν οι διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν ώστε να διαφυλαχθούν οι βασικές δημοκρατικές αξίες. Το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή, το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα στην ασφάλεια είναι εξίσου σημαντικά». Αξίζει να σημειώσουμε πως είναι η πρώτη φορά που ένας επίσημος θεσμός καλεί bloggers, αναγνωρίζοντας στο νέο μέσο επικοινωνίας θέση επίσημου συνομιλητή όπως αντίστοιχα στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης.
Είμαι αυτήκοος μάρτυρας της ακόλουθης τηλεφωνικής συνδιάλεξης. Η συνάδελφος που είναι ευσυνείδητη και θέλει να παραδώσει τον προγραμματισμό της αγωνιούσε όλη μέρα με τι κείμενα να ξεκινήσει αύριο τη διδασκαλία της. Χθες ο σύλλογος καθηγητών του σχολείου επιφυλάχθηκε να στείλει τον προγραμματισμό που μας ζητήθηκε καθώς η ύλη εξετάσεων δεν μας έχει κοινοποιηθεί. Το Π.Ι. είχε κατεβάσει τα ακουστικά, γιατί βούιζε ήδη από το πρωί. Η συνάδελφος απελπισμένη πήρε το αρμόδιο τμήμα των μαθητικών θεμάτων στο ΥΠΕΠΘ. Η υπάλληλος της ζήτησε το όνομά της και εμφανώς ενοχλημένη για την αδιακρισία της συναδέλφου, να ζητήσει το αυτονόητο, της έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα. Πώς τολμάτε να απασχολείτε την υπηρεσία!
Έχετε ποτέ αναρωτηθεί πώς θα ήταν η Γη γυμνή από τα φυτά, το χώμα, το νερό και τις ανθρώπινες κατασκευές; Τώρα, για πρώτη φορά, έρχονται στο φως εικόνες της Γης, τέτοιες που δεν έχουν ειδωθεί ποτέ στο παρελθόν, στο πλαίσιο της μεγαλύτερης έρευνας γεωλογικής χαρτογράφησης που έχει γίνει ποτέ. Μέχρι σήμερα, σε πολλές χώρες η εικόνα για το υπέδαφος ήταν απαρχαιωμένη, ελλιπής ή απλώς ανύπαρκτη.
Γεωλόγοι και ειδικοί στην πληροφορική από 79 χώρες, εδώ και ένα χρόνο, συνεργάστηκαν για το παγκόσμιο πρόγραμμα «OneGeology» (Μια Γεωλογία), προκειμένου να δημιουργήσουν τον πρώτο ολοκληρωμένο ψηφιακό γεωλογικό χάρτη του κόσμου. Ουσιαστικά το πρόγραμμα κάνει για τους βράχους κάτω από τη Γη, ό,τι ακριβώς κάνει το Google για τους ψηφιακούς χάρτες στην επιφάνεια της Γης.
Όσον αφορά τη σημασία του έργου, οι γεωλογικοί χάρτες είναι απαραίτητα εργαλεία για την αναζήτηση φυσικών πόρων (νερό, πετρέλαιο, ορυκτά), αλλά και για την έγκαιρη αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών (σεισμοί, ηφαιστειακές εκρήξεις κ.α.).
Τις ανησυχίες των εκατομμυρίων χρηστών που κάνουν χρήση των υπηρεσιών της, επιχειρεί να διασκεδάσει η Google, ο κολοσσός του Διαδικτύου, που ανακοίνωσε ότι μειώνει στο ήμισυ το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα κρατεί στα αρχεία της τα στοιχεία των χρηστών της. Η Google προχώρησε στη συγκεκριμένη απόφαση έπειτα από πιέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Από την έδρα της, στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών, η επιχείρηση ανακοίνωσε ότι μειώνει από 18 σε 9 μήνες το χρονικό διάστημα κατά το οποίο θα κρατεί φακέλους με τα στοιχεία των χρηστών της. Σημειωτέον ότι σε 650 εκατομμύρια ανέρχεται πλέον ο αριθμός όσων χρησιμοποιούν τη διαδικτυακή μηχανή αναζήτησης της Google, αλλά και τις εξαιρετικά δημοφιλείς υπηρεσίες όπως οι YouTube, Maps και Gmail. Η επιχείρηση δεν ανακοίνωσε, ωστόσο, από πότε θα τεθεί σε ισχύ η εν λόγω απόφαση.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Χτες σε μία συνάντηση καθηγητών επανήλθε το αγαπημένο ζήτημα της διδασκαλίας των αρχαίων. Πώς τοποθετείται όμως ένας πανεπιστημιακός καθηγητής Φιλολογίας;
Άρθρα (RSS)