Αρχείο για 27 Σεπτεμβρίου, 2008

Ένα από τα πλέον διακεκριμένα αμερικανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα των ΗΠΑ, το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, προσαρμόζεται στην εποχή του προσφέροντας παραδόσεις και άλλο υλικό δωρεάν μέσω του YouTube. Περισσότερες από 400 ώρες βίντεο είναι διαθέσιμες στο ειδικό κανάλι που άνοιξε το πανεπιστήμιο στον δημοφιλή δικτυακό τόπο, ο οποίος έχει την έδρα του επίσης στην Καλιφόρνια. Αναφερόμαστε σε εννέα πλήρη μαθήματα με 40 παραδόσεις το καθένα, με θέματα από την εμβιο-μηχανική έως την διευθέτηση διεθνών διενέξεων και τη Φυσική για τους Μελλοντικούς Προέδρους.Τα νέα βίντεο αποτελούν επέκταση του προγράμματος μάθησης από απόσταση. Το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ προσφέρει webcast (διαδικτυακές μεταδόσεις) των μαθημάτων από το 2001.

Για περισσότερες πληροφορίες:
http://youtube.com/ucberkeley

Στοιχηματίζω βέβαια ότι αν γινόταν ένα πρόχειρο γκάλοπ στους πανεπιστημιακούς μας, η συντριπτική πλειοψηφία θα αποκήρυσσε μετά βδελυγμίας ένα ανάλογο βήμα για το ελληνικό πανεπιστήμιο.

Εχουμε χαραμίσει για γενιές ολόκληρες τα καλύτερα μυαλά της Ελλάδας. Το μέλλον δε θα μας χαριστεί. Θα το πληρώσουμε το τίμημα.

Comments 0 σχόλια »

typing440.jpgΜετά την εξαφάνιση παραδοσιακών επαγγελμάτων όπως ο μυλωνάς και η μυλωνού, τη θέση τους καταλαμβάνουν, συν τω χρόνω, νέες, πρωτότυπες ενασχολήσεις, όπως αυτή του μπλογκερά και της μπλογκερούς, μια ακόμα ένδειξη των ταχύτατων αλλαγών που συντελούνται αθόρυβα στην ελληνική κοινωνία, αλλοιώνοντας δραματικά τον παραδοσιακό χαρακτήρα της.Ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού είναι όντα μονήρη, καλωδιωμένα, αυτοαναφορικά, ημιμαθή, προοδευτικά, γλωσσομαθή, ευαίσθητα, με αυξημένη εκτίμηση στην κρίση τους και στις προσωπικές τους εμπειρίες, τις οποίες και επεξεργάζονται εξαντλητικά, προετοιμάζοντας το επόμενο post. Μπορεί να μην έχουν παντελόνι να φορέσουν, έχουν όμως πληκτρολόγιο. Και είναι φουλ από ιδέες.

Ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού δεν έχουν πατέρα, μάνα, συγγενείς, φίλους, εραστές, με την έννοια ότι τα περισσότερα απ’ αυτά τα πρόσωπα τα υποκαθιστά θαυμάσια το ίδιο το blog και οι σχέσεις που αναπτύσσει ο ιδιοκτήτης με το συνάφι του.
Ως χαρακτηριστικό αυτής της περίπτωσης υποκατάστασης, μπορούμε να αναφέρουμε πρόχειρα το γεγονός ότι, όταν ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού γιορτάζουν, δεν ενδιαφέρονται τόσο αν τους θυμήθηκε η ίδια τους η μάνα όσο το αν πέρασε να τους ευχηθεί ο talos ή ο kukuzelis, το λεγόμενο βαρύ πυροβολικό των blog, οι ευχές των οποίων προσδίδουν άλλη αίγλη στα σχόλια· εμπεδώνεται, έτσι, ο ιδιοκτήτης τους στο συλλογικό ασυνείδητο της μπλογκόσφαιρας ως «εκλεκτός» ή «κεχρισμένος» από την «παλιοσειρά», κάποιου τύπου πιστοποιητικό εγκυρότητας των γραφομένων του.

Και ενώ ο καθημερινός άνθρωπος ζει τη ζωή του απλά, αγοράζει μια τυρόπιτα, διαβάζει μια εφημερίδα στο περίπτερο και χαζεύει τα φύλλα των δέντρων να πέφτουν, ο μπλο κι η μπλου καιροφυλακτούν, διαβλέποντας πίσω από κάθε ασήμαντο γεγονός ένα πιθανό post. Είναι, κατά μία έννοια, οι παπαράτσι του αοράτου*. Η παρατηρητικότητά τους οξύνεται σταθερά.

Τι τα θες, τι τα γυρεύεις. Ο μπλογκεράς κι η μπλογκερού, είναι κι αυτοί πλάσματα ευάλωτα, που αντί για πένα και στυπόχαρτο διαθέτουν έναν πιο σύγχρονο τρόπο να φωνάζουν καθημερινά πόσο πολύ θέλουν οι άλλοι να τους αγαπούν.

Πηγή: Backpages

Comments 0 σχόλια »

sad.jpgΟ Thas μονολογεί:” Αν δεν έχεις παιδί, στην ηλικία μου, έχεις site. Κάνω αυτά που συνήθως κάνω και κάθε λίγο αναρωτιέμαι τι κάνει το blog: μήπως το πείραξε κανείς, μήπως ξεσκεπάστηκε και χάλασε καμμιά γραμματοσειρά, μήπως εκεί έξω στο διαδίκτυο κακοπέσει έτσι μόνο κι απροστάτευτο που τριγυρίζει… Ό,τι ώρα επιστρέψω στο σπίτι,  απαραιτήτως θα πω την καλησπέρα μου, μέσα στην άγρια νύχτα ή στα άγρια χαράματα. Το φροντίζω σαν παιδί αλλά μοιάζει με σπιτάκι, μια γκαρσονιέρα για την οποία έχουμε κλειδιά μερικοί αλλά πότε-πότε περνάνε και κάποιοι ξέμπαρκοι. Ψάχνω μετά τα ίχνη τους, αν είναι λερωμένο το πατάκι της εισόδου,  κανένα σχόλιο, αλλά πού?Σου λένε μετά: ?μπήκα, ωραίο είναι, ε, δεν έγραψα τίποτα??

Ε, δεν έγραψε τίποταα? έτσι απλά. Θα γράψει κάποτε. Τώρα δεν είχε τι να γράψει.
Εδώ γράφουμε με αίμα τα λιγοστά μας λόγια, μετά τα στολίζουμε, τα κάνουμε times new roman, τα κάνουμε bold, μετά κοτσάρουμε και φωτό μπας και διεγείρουμε το συναίσθημα του περαστικού! Μπαααα! Τίπουτις.
 Βιάζεται τη σήμερον, ο ηλεκτρονικός αναγνώστης-πελάτης. Διατρέχει τα κείμενα, διαγώνια. Βιάζεται να κλικάρει.

Βλέπω και τους φίλους μου! Οι περισσότεροι (σαν σκόνη από τα eighties) με διαταραγμένο θυμικό σαν κάτι να πενθούν-μια ατελή αγάπη, τα χαμένα τους μαλλιά, το γεγονός ότι κάποτε υπήρξαν ευτυχισμένοι?.- παράξενα πράγματα!

Τι τρέχει; Είναι καλή η μοναξιά ή όλοι ζούμε εντός του βίπερ Νόρα μας;

Comments 0 σχόλια »

autumn_girl.jpg

Τι γυρεύει το κορίτσι
Στο σκοτάδι της καρέκλας;
Γρήγορα
Καθώς νυχτώνει το φθινόπωρο
Γδύνεται
Με σύννεφα μπροστά στα μάτια
Με τη βροχή μέσ’ στο κεφάλι
Με τη βελόνα στην καρδιά
Βγάζει τις κάλτσες
Βγάζει τα λουλούδια
Πετάει το φωτοστέφανο
Έξω τα φύλλα του καιρού
Βάφονται μέσα στο αίμα.

Μίλτος Σαχτούρης

Comments 0 σχόλια »

Ανάμεσα στις φωτογραφίες του Κουντέλκα εντόπισα μία με το τεμαχισμένο άγαλμα του Λένιν να κατεβαίνει το ποτάμι.

…άλλαξαν λέει τ’ ανεμολόγια και οι ορίζοντες…

και η ίδια σκηνή στο “Βλέμμα του Οδυσσέα” του Θόδωρου Αγγελόπουλου

Κοινή επίδραση; επιρροή;

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων