Άρθρα με ετικέτα “βυζάντιο”
Το 2ο Συνέδριο του Δήμου Αθηναίων «Η Ελλάδα στον Κόσμο: Βυζαντινές Σπουδές» θα διεξαχθεί στις 25, 26 και 27 Ιουνίου 2009 στην Αθήνα. Είναι το δεύτερο ενός Κύκλου Συνεδρίων με τον γενικό τίτλο «Η Ελλάδα στον Κόσμο» (www.elladastonkosmo.gr) που εγκαινίασε ο Δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης.
Στόχος αυτού του Κύκλου Συνεδρίων – που διοργανώνεται με τη συνεργασία του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων και του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής – είναι η προβολή και η πλαισίωση του επιστημονικού έργου που γίνεται ανά τον κόσμο για την Ελλάδα, η δικτύωση των αντίστοιχων επιστημόνων – Ελλήνων και μη – μεταξύ τους και η εκπόνηση ενός τριετούς προγράμματος δράσης που να αφορά τον εκάστοτε τομέα σπουδών που θα είναι και το αντικείμενο του συνεδρίου. Οι στόχοι και το πρόγραμμα δράσης που θα προκύπτουν από κάθε συνέδριο θα αξιολογούνται ανά τριετία ούτως ώστε να εξετάζεται η πρόοδος που έχει συντελεστεί προς την κατεύθυνση που θα έχει προκύψει από το συνέδριο.
0 σχόλια »
Η βυζαντινολόγος της Οξφόρδης Αβεριλ Κάμερον μιλάει στο «Βήμα» για την επικαιρότητα της αυτοκρατορίας και εξηγεί γιατί η γνώση του βυζαντινού κόσμου έχει θεμελιώδη σημασία για τη Δύση: Η ακτιβίστρια του Βυζαντίου
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία υπήρξε προέκταση της Ρωμαϊκής ή μήπως ήταν κάτι νέο; Η αντίληψη περί πόλεως ήταν ελληνική (όπως και ρωμαϊκή αργότερα).Ωστόσο η αντίληψη περί αυτοκρατορίας προέρχεται από τη Ρώμη.Πώς αυτές οι δύο αντιλήψεις- ή ιδέες,αν προτιμάτε- αλληλεπιδρούν στη βυζαντινή ιστορία;
«Ανεξαρτήτως του πώς ερμηνεύουμε εμείς τα πράγματα, αυτό που έχει σημασία πρωτίστως είναι το τι πίστευαν οι ίδιοι οι Βυζαντινοί, οι οποίοι αντιλαμβάνονταν και αποκαλούσαν τους εαυτούς τους Ρωμαίους. Θεωρούσαν επομένως ότι ήταν η συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Εμείς τους θεωρούμε περισσότερο Ελληνες εξαιτίας της γλώσσας, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και νωρίτερα η γλώσσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Ανατολή ήταν τα ελληνικά».
– Με όρους γεωγραφικούς το Βυζάντιο ήταν μέρος της Ευρώπης.Μπορούμε άραγε να πούμε το ίδιο εξετάζοντας με όρους πολιτισμικούς και ιστορικούς;
«Νομίζω πως ναι. Στην τελευταία περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας- αλλά και πολύ νωρίτεραστην Κωνσταντινούπολη υπήρχαν πολλοί από τη λατινική Ευρώπη. Παρά τη σύγκρουση συμφερόντων, ξέρουμε λ.χ. πόσο στενή ήταν η σχέση του Βυζαντίου με τη Βενετία. Οι έλληνες λόγιοι που κατέφυγαν εκεί μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης- αλλά και νωρίτερα- δίδαξαν ελληνικά. Ηταν οι πρώτοι ουμανιστές- πριν από την Αναγέννηση. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα ασπάστηκαν τον καθολικισμό. Ηταν άνθρωποι του γραπτού λόγου, των βιβλίων και της μάθησης».
Διαβάστε προδημοσίευση από το βιβλίο της “Οι Βυζαντινοί”
0 σχόλια »
Δύο εργάτες χτυπούν την πόρτα της διευθύντριας του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών στο Κing΄s College του Λονδίνου, της διακεκριμένης βυζαντινολόγου Τζούντιθ Χέριν. Παρακινούνται από την επιγραφή στην πόρτα της, «Καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας», και τη ρωτούν «Τι είναι η Βυζαντινή Ιστορία;». Ήταν η αρχή για μια καινούργια περιπέτεια της βυζαντινολόγου στα μονοπάτια της Ιστορίας, ώστε να γίνει προσιτή και ενδιαφέρουσα στους μη ειδικούς. Γι΄ αυτό και αποφάσισε να μη δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μάχες, αυτοκράτορες και πατριάρχες, «στιγμές σημαντικές μεν, κάνουν όμως την Ιστορία βαρετή και νεκρή», όπως λέει στα «ΝΕΑ». Προτίμησε να γράψει μια «εναλλακτική» εκδοχή της Βυζαντινής Ιστορίας, υπό τον τίτλο «Τι είναι το Βυζάντιο» (Εκδ. Ωκεανίδα), που στη Βρετανία πουλιέται «σαν φρέσκο ψωμί» στο περιθώριο της μεγάλης έκθεσης «Βyzantium».
Τι είναι λοιπόν το Βυζάντιο;
Ξεκίνησα με αυτό το ερώτημα: Γιατί πρέπει να το γνωρίζουμε και για ποιο λόγο είναι παρόν; Μελετώντας λοιπόν τις αιτίες για τα φοβερά επιτεύγματα του Βυζαντίου και την εντυπωσιακή μακροβιότητά του ανακαλύπτουμε πολύ περίεργα πράγματα. Αν συγκρίνουμε τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία με την κινέζικη, θα διαπιστώσουμε πως η Βυζαντινή δεν διαθέτει τόσες πολλές δυναστείες. Και παρά το γεγονός ότι και στο Βυζάντιο η δυναστεία παίζει σημαίνοντα ρόλο, η ιδέα πως ένας επιτυχημένος στρατηγός μπορεί να πάρει την εξουσία είναι κάτι πολύ παράξενο. Το Βυζάντιο συνάμα έχει άμεση σχέση με την Ορθοδοξία, αλλά έχει και πολλές άλλες πλευρές: τον αρχαίο ελληνικό, τον ρωμαϊκό και τον λαϊκό πολιτισμό.
Συνέντευξη της Τζούντιθ Χέριν στα ΝΕΑ
0 σχόλια »
Η διακεκριμένη βυζαντινολόγος Τζούντιθ Χέριν, καθηγήτρια στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, λίγο πριν από την κυκλοφορία (στα τέλη του Νοεμβρίου) του νέου της βιβλίου Byzantium: The Surprising Life of a Medieval Empire στα ελληνικά, έδωσε συνέντευξη στο «Βήμα» στην Κατερίνα Δαφέρμου.
– Είναι ξανά της μόδας το Βυζάντιο;
«Ηταν άραγε ποτέ στο παρελθόν; Νομίζω ότι αρχίζει να γίνεται της μόδας εν μέρει λόγω μιας νέας θεώρησης της μεσαιωνικής ιστορίας. Τον 21ο αιώνα έχουμε ανάγκη να αποκρυπτογραφήσουμε το Ισλάμ, το πώς οι Αραβες κατέκτησαν τόσο μεγάλες εκτάσεις τον 7ο και τον 8ο αιώνα. Εχοντας κυριεύσει τη Δαμασκό, την Ιερουσαλήμ, την Αλεξάνδρεια κτλ., οι Αραβες φιλοδοξούσαν να καταστήσουν την Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσά τους. Αλλά τους εμπόδισαν οι Βυζαντινοί, οι οποίοι υπερασπίστηκαν σθεναρά την Κωνσταντινούπολη – “Νέα Ρώμη”. Αυτή λοιπόν η διαμάχη μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων η οποία διαιωνίστηκε ως τις Σταυροφορίες έχει πλέον στρέψει το ενδιαφέρον μας στο Βυζάντιο: ποιος ήταν ο ιστορικός του ρόλος; Από πού άντλησε τη δύναμη και την αυτοπεποίθηση που του επέτρεψαν να επιβιώσει για περισσότερα από 1.000 χρόνια; Αν αυτό σημαίνει ότι το Βυζάντιο είναι της μόδας, είμαι πολύ ευτυχής».
– Τι ακριβώς είναι «αναπάντεχο» και «εκπληκτικό», όπως υπονοεί ο πρωτότυπος τίτλος του νέου σας βιβλίου, σε σχέση με το Βυζάντιο;
«Είναι το ελληνικόν πυρ, ο συνδυασμός τριών διαφορετικών παραδόσεων στο εσωτερικό του, που του προσέδωσαν τη μακροχρόνια δύναμή του. Βεβαίως ήταν χριστιανικό και είχε άμεσους δεσμούς με την πρώιμη περίοδο του χριστιανισμού μέσα από τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων σε απλά ελληνικά για να τις καταλαβαίνει ο λαός. Το χριστιανικό στοιχείο επικρατεί στην τέχνη και στην αρχιτεκτονική. Αυτή η κοινή γλωσσική βάση επέτρεψε στους κατοίκους της μεσαιωνικής αυτοκρατορίας την άμεση πρόσβαση σε όλο το εύρος της αρχαίας ελληνικής σοφίας και στην παγανιστική παράδοση. Οχι μόνο στον Ομηρο, τον Ηρόδοτο, τον Ξενοφώντα, κ.ά., αλλά και σε όλες τις τεχνικές ανακαλύψεις των αρχαίων στα μαθηματικά, την αστρονομία, την ιατρική, τη γεωγραφία, την αρχιτεκτονική. Αυτά τα κείμενα μελετήθηκαν και αντιγράφηκαν στο Βυζάντιο από λόγιους και τους μαθητές τους οι οποίοι τελικά έγιναν ειδήμονες στην αττική γλώσσα του 5ου αιώνα π.Χ. και μετουσίωσαν το στυλ και το λεξιλόγιό της στα δικά τους μεσαιωνικά γραπτά. Και επειδή το Βυζάντιο ήταν η πρωτεύουσα του ανατολικού τμήματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κληρονόμησε μέρος της ρωμαϊκής νομοθεσίας, της μηχανολογίας, της δημόσιας διοίκησης και της πολεμικής δύναμης. Αυτή η συνύπαρξη τριών πηγών δύναμης, οι οποίες συνέθεσαν μια συνεπή ενότητα, είναι που μας ξαφνιάζει. Χάρη σε αυτήν μπορούσε το Βυζάντιο να επανιδρύεται ύστερα από πολλές “πτώσεις” και η Κωνσταντινούπολη να αντιστέκεται σε σφοδρές επιθέσεις ως το 1453. Η μακροβιότητα από μόνη της δεν μας εντυπωσιάζει. Ελάχιστοι, ωστόσο, μεσαιωνικοί πολιτισμοί αξιώθηκαν μια αδιάκοπη ζωή για περισσότερο από 1.000 χρόνια».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη της Χέριν στην Κατερίνα Δαφέρμου Βήμα 2/11/08
0 σχόλια »
Εναν καινούργιο δρόμο για τη γνωριμία μας με το Βυζάντιο ανοίγει η έκθεση «Byzantium, 330-1453» που εγκαινιάστηκε την περασμένη Τρίτη στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών του Λονδίνου. Μέσα από τα περίπου 400 αντικείμενα, εκ των οποίων το 1/3 προέρχεται από την Ελλάδα, η έκθεση δείχνει ένα ασυνήθιστο Βυζάντιο, πολύ διαφορετικό από αυτό που μας έχουν δείξει οι πρόσφατες εκθέσεις του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης. Η έκθεση αποτελεί συνδιοργάνωση της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών του Λονδίνου και του Μουσείου Μπενάκη και έχει χρηματοδοτηθεί από τρία ελληνικά ιδρύματα, το Ιδρυμα Κωστόπουλου, το Ιδρυμα Λεβέντη και το Ιδρυμα Νιάρχου. Οι επιστημονικοί επιμελητές, ο καθηγητής Ρόμπιν Κόρμακ και η καθηγήτρια Μαρία Βασιλάκη, αφηγήθηκαν το Βυζάντιο οδηγώντας μας από τα πρώιμα χρόνια του και τους θεμελιωτές του, τον Κωνσταντίνο και τον Ιουστινιανό, στην τέχνη του παλατιού, της εκκλησίας και της καθημερινής ζωής, κι από εκεί στη διάχυση στη Δύση, στους γειτονικούς λαούς, αλλά και στην επιβίωσή του, μέσα από τους θησαυρούς της Μονής Σινά. Τα Τα εννέα σημαντικότερα αντικείμενα της έκθεσης «Byzantium» στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών του Λονδίνου που παρουσιάζονται στο άρθρο του Νίκου Μπακουνάκη στο Βήμα της Κυριακής τεκμηριώνουν τον πλούτο της έκθεσης και δίνουν την εικόνα ενός άλλου, μη κοινόχρηστου Βυζαντίου.
Μια κλεφτή ματιά: www.royalacademy.org.uk/
0 σχόλια »
στη μεγαλύτερη έκθεση για το Βυζάντιο στο Λονδίνο- με γενναία ελληνική συμμετοχή. Την ώρα που ο Κώδικας Ντα Βίντσι αναζητούσε το Άγιο Δισκοπότηρο, το πολύτιμο σκεύος βρισκόταν σε μια προθήκη του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης. Ή μήπως όχι; «Την ιστορία του θα τη ζήλευε και ο Νταν Μπράουν. Το Δισκοπότηρο της Αντιόχειας, που ο θρύλος λέει πως ήταν το δισκοπότηρο του Μυστικού Δείπνου, ήταν πιθανότατα… φωτιστικό!», λέει η καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και επιμελήτρια του Μουσείου Μπενάκη Μαρία Βασιλάκη, μιλώντας για τα πόσα μπορεί να μάθει κάποιος από την εντυπωσιακή έκθεση της Royal Αcademy of Αrts με το Μουσείο Μπενάκη «Βyzantium 330-1453». Συνέχεια »
0 σχόλια »
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο podcast, web 2.0, Διαδίκτυο, εκπαιδευτική εφαρμογή, επιμόρφωση, Ιστορία, με ετικέτες: byzantine, podcast, web 2.0, βυζάντιο, Ιστορία
The New York Times
Ηταν μέσα του χειμώνα και ο Λαρς Μπράουνγουορθ, 31 ετών, καθόταν στην έδρα του ενώπιον των μαθητών στην τάξη της αμερικανικής ιστορίας στο Stony Brook School. Το συγκεκριμένο μάθημα είχε σχεδιάσει να το εστιάσει στον βαρώνο του πετρελαίου, Τζον Ροκφέλερ. Για 45 λεπτά ενορχήστρωσε επιδέξια τη διάλεξή του, με συζητήσεις και φωτογραφίες αρχείου, που υπογράμμισαν τόσο τον άπληστο καπιταλισμό του Ροκφέλερ όσο και την κοινωνική του συνείδηση. Οταν χτύπησε το κουδούνι, το ακροατήριο δεκάδων εφήβων, που μετά τις εξετάσεις δεν θα θυμάται τίποτε, διαλύθηκε.
Με τις μικρές της χαρές και τα όριά της, τέτοια ήταν η ζωή που είχε επιλέξει ο κ. Μπράουνγουρθ. Εκείνη τη νύχτα, ωστόσο, κάθισε στο γραφείο του και άρχισε να γράφει δοκίμιο για τον Αλέξιο τον Κομνηνό. Υστερα από πολλές πρόβες, το κείμενο θα γινόταν σενάριο για την τελευταία μετάδοση podcast του Λαρς Μπράουνγουορθ και υπό αυτή τη μορφή θα το άκουγαν περίπου 140.000 ακροατές από το Αφγανιστάν έως τη Νέα Υόρκη! Συνέχεια »
0 σχόλια »
|