Αλλιώς τι να υποθέσουμε για το δώρο που αποφάσισε να κάνει στην ανθρωπότητα η Νορβηγία; Έχτισε μία κιβωτό για σπόρους στην καρδιά του Αρκτικού Κύκλου. Η κρύπτη της επόμενης ημέρας έχει τη δυνατότητα να διατηρήσει ολόφρεσκο επί εκατονταετίες το σύνολο των καλλιεργήσιμων φυτικών ειδών που ευδοκιμούν στον πλανήτη μας.
Οι εγκαταστάσεις βρίσκονται στο νησί Σπιτσμπέργκεν του αρχιπελάγους Σβάλμπαρντ, σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων από τον Βόρειο Πόλο.
Η πράσινη Κιβωτός θα περιέχει έτσι τα σπέρματα για το ξεκίνημα μιας νέας ζωής στον πλανήτη, ακόμη και σε περίπτωση που θα εξελιχθεί το πλέον φρικτό από τα δυσάρεστα σενάρια για το μέλλον. Οι θάλαμοι, σκαμμένοι σε συμπαγή αιώνιο πάγο, είναι αεροστεγείς. Εκατό εκατομμύρια σπόροι από 100 και πλέον χώρες έχουν αποσταλεί προς φύλαξη και διαιώνιση και ήδη φιλοξενούνται 268.000 δείγματα σπόρων, ο καθένας από διαφορετική περιοχή.
ΟΚ, κάτι φαίνεται ότι γνωρίζουν αυτοί οι Βόρειοι αλλιώς τέτοια επένδυση 9,1 εκατομμυρίων δολαρίων μόνο για τα φυτά;
Πόσα δις άραγε θα χρειαστούμε για τα ζώα;
Γιατί δε σκέφτηκαν άραγε να σώσουν τους Έλληνες; Κάθε 10 ημέρες δανειζόμαστε 1 δις ευρώ διαβάζω. Κι αν χαθούμε ως έθνος;
Διαβάζω στο Βήμα: “Ο καθηγητής ΤΕΙ και πρώην ειδικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας για θέματα Τεχνολογικής Εκπαίδευσης κ. Κ.Σούτσας θα είναι ο νέος πρόεδρος του Οργανισμού Επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών. Αντιπρόεδρος του ίδιου οργανισμού θα είναι ο εκπαιδευτικός και πρώην ειδικός γραμματέας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας κ. Κ.Ράμμας. Το υπουργείο Παιδείας όρισε το νέο ΔΣ του οργανισμού στο οποίο θα συμμετέχουν ακόμη η κυρία Λαλαγιάννη Βασιλική, αναπληρώτρια καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, τακτικό μέλος του Κέντρου Εκπαιδευτικής Ερευνας, και οι κκ. Διον.Αναπολιτάνος, αντιπρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και πρόεδρος του Τμήματος Επιμόρφωσης και Αξιολόγησης του ίδιου ινστιτούτου, Δ.Μπράτης, πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος, Δημ.Γεώργας, πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης. Ακόμη στο ΔΣ θα συμμετέχουν οι εκπαιδευτικοί κυρία ΜαγδαληνήΓιαμουστάρη και οι κκ. Κων.Παπαντωνόπουλος και Παντ.Βουλτσίδης. Ο οργανισμός θα κληθεί να υλοποιήσει τα προγράμματα επιμόρφωσης χιλιάδων εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας”.
Αναμένουμε στο ακουστικό μας… γιατί η επιμόρφωση και ο οργανισμός της μόνο με τον πίθο των Δαναΐδων μπορούσε να παρομοιαστεί εδώ και πολλά χρόνια. Αλλά η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία…
Τηλεοπτική πρεμιέρα στο Διαδίκτυο πραγματοποίησε την περασμένη Τετάρτη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ανακοινώνοντας επίσημα την έναρξη της λειτουργίας του διαδικτυακού τηλεοπτικού σταθμού του. Το διαδικτυακό κανάλι του Ευρωκοινοβουλίου ονομάζεται EuroparlTV και ήδη «εκπέμπει» από τη διεύθυνση www.europarltv.europa.eu σε περισσότερες από 20 γλώσσες – και στα ελληνικά με υποτιτλισμό – με πρόγραμμα που σχετίζεται με τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τον ευρωπαίο πολίτη αλλά και με τη ζωντανή μετάδοση των συνεδριάσεών του.
Είστε ενεργός πολίτης; Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για την ενημέρωσή σας…
Ο «Wall?e», η ιστορία ενός ρομπότ που έχοντας μείνει μόνο του στη Γη για 700 χρόνια, έχει αναπτύξει αισθήματα και τού λείπει μια παρέα. Οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τον γεμάτο σκουπίδια πλανήτη, η κυβέρνηση της υπερδύναμης είναι μια πολυεθνική εταιρεία που πουλάει τα πάντα και προωθεί την υπερκατανάλωση, μετατρέποντας τη Γη σε σκουπιδότοπο και τους ανθρώπους σε δυσκίνητα, υπέρβαρα πλάσματα. (Είμαστε σε καλό δρόμο…)
Από το 1995 που βγήκε στις αίθουσες το «Toy Story», η Pixar έχει αλλάξει τον κόσμο του animation και έχει διαμορφώσει νέα δεδομένα στην παραγωγή των ταινιών αυτού του δημοφιλούς σε όλη την οικογένεια είδους. Οι ταινίες της Pixar είναι άψογες στη σύλληψη, τη συγγραφή του σεναρίου, την αισθητική πρόταση και τη σκηνοθεσία. Εχουν ιδέες, δημιουργούνται με ταλέντο και όρεξη.
Μια περιβαλλοντική ταινία με απαλό άγγιγμα, που δεν προσπαθεί να σου χώσει το μήνυμα στο μυαλό. “Το μήνυμα ότι πρέπει να προσέχουμε τον πλανήτη δεν είναι κακόηχο” σχολιάζει ο Πήτερ Γκάμπριελ, συνθέτης της μουσικής της ταινίας.
Ο Wall-e άργησε να ντεμπουτάρει στις ελληνικές αίθουσες (στο εξωτερικό η προβολή ξεκίνησε στις 27 Ιουνίου) αλλά μας αποζημίωσε για την αναμονή…
Η διεύθυνση του υπολογιστή μας είναι προσωπικό δεδομένο που πρέπει να προστατεύεται ή όχι; Για πόσο διάστημα θα πρέπει οι εταιρείες του Ιντερνετ να διατηρούν στα αρχεία τους στοιχεία σχετικά με τις σελίδες που επισκεπτόμαστε και για πόσο καιρό οι εταιρείες τηλεφωνίας να αρχειοθετούν τις κλήσεις που κάνουμε; Θέλετε να γνωρίζετε ποιες εταιρείες εκθέτουν σε κίνδυνο τα προσωπικά σας δεδομένα και ποιες όχι; Και τέλος, θέλετε η αστυνομία να ανατρέχει εύκολα στα στοιχεία σας προκειμένου να συνθέσει τον ψηφιακό σας φάκελο ή όχι; Ερωτήματα ουσιώδη που αφορούν στη «δημόσια και ιδιωτική εικόνα» όλων μας, στην εποχή της ταχύτατης πρόσβασης και ανταλλαγής πληροφοριών. Την προσεχή Τρίτη, το Ευρωκοινοβούλιο ψηφίζει μια νέα οδηγία για τα δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών στα δίκτυα και τις τηλεπικοινωνίες, ορίζοντας παράλληλα πώς μεταφράζονται οι κοινές ευρωπαϊκές αξίες στη γλώσσα των υπολογιστών και των τηλεπικοινωνιών. Η Γηραιά Ηπειρος υπογράφει μια ιστορική, ηλεκτρονική σελίδα?
…μα φυσικά όπως και η προπαραλήγουσα αν συμφωνήσουμε με τα γραπτά των φοιτητών του φιλολογικού τμήματος. Οι πανεπιστημιακοί μας δάσκαλοι φρικιούν… Καλά να πάθουν, όταν μας είχανε στα έδρανα μας λοιδορούσαν νυχθημερόν. Ο καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας και πρόεδρος του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ανδρέας Βοσκός αναφέρεται στις εξετάσεις των αρχαίων όπου είχε αφαιρέσει δύο γραμμές από το κείμενο. Κατά τη διόρθωση των γραπτών βρέθηκαν φοιτητές που είχαν γράψει άψογα την μετάφραση αυτούσιου του κειμένου μαζί με τις γραμμές που είχε αφαιρέσει ο καθηγητής. Ο λόγος; Διότι την είχαν μάθει παπαγαλία και δεν αντιλήφθηκαν ότι έλειπαν δύο γραμμές, που δεν έπρεπε να μεταφραστούν. Έτσι έμαθαν να κάνουν για να περάσουν στο πανεπιστήμιο έτσι συνεχίζουν…
«Η παπαγαλία που υιοθετούν στην υποχρεωτική εκπαίδευση έχει στοιχειώσει τα παιδιά. Το γυμνάσιο και το λύκειο τα έχουν καταστρέψει. Οι μαθητές δεν μπορούν να σκεφτούν, δεν μπορούν να συνδυάσουν τις πληροφορίες κριτικά. Απλώς παίρνουν μηχανιστικά γνώσεις», παρατηρεί, μιλώντας στην «Κ» η πανεπιστημιακός στο Βιολογικό Αθηνών κ. Σόνια Τσιτίλου.
«Πρωκυμαίνου…». Ναι, πρόκειται για το γνωστό «προκειμένου», όπως το έγραψε (μάλλον μη αστειευόμενη) στην κόλλα των εξετάσεων φοιτήτρια τμήματος κεντρικού πανεπιστημίου, και μάλιστα περιζήτητου, άρα υψηλόβαθμου.
Προκειμένου να μην αποκτούμε τρικυμία εν κρανίω, ίσως να ξεκινούσαμε επιτέλους έναν ουσιαστικό διάλογο για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης.
Με δύο ώρες νεοελληνική γλώσσα την εβδομάδα, το οποίον μεταφράζεται σε 45 το χρόνο, δε γεφυρώνεται το χάσμα το απύθμενο…
Χτες το βράδυ πήγα στην αναδρομική έκθεση του Josef Koudelka στο Μπενάκη της Πειραιώς. Οι φωτογραφίες του καρφώνονται στο μυαλό σου. Υπάρχει στο χώρο και μία προβολή από τη συλλογή του της Άνοιξης της Πράγας. Ανάμεσά τους είναι μερικές που ξεχωρίζουν διότι κατά τη γνώμη του έχουν βαθιά ανθρώπινη αξία: «Σε αυτές δεν έχει σημασία ποιος είναι ο Τσέχος και ποιος είναι ο Ρώσος. Είναι πιο σημαντικό ότι ένας άνθρωπος κρατά όπλο και αυτός που είναι απέναντί του όχι».
Τις φωτογραφίες της Πράγας χαρακτήρισε ο ίδιος ο Κουντέλκα ως «τυπικά, ντοκουμέντα που δείχνουν συγκεκριμένα γεγονότα». «Με τις φωτογραφίες μου θυμίζω στους Τσέχους ότι σε μια στιγμή της Ιστορίας τους φέρθηκαν σαν ήρωες. Είναι και μια προειδοποίηση, σαράντα χρόνια μετά, να μην ξαναϋποταχθούν τόσο εύκολα σε οποιαδήποτε εξουσία».
Ντοκουμέντα που συνέβαλαν στο να διαλυθεί η προπαγάνδα της Σοβιετικής Eνωσης ότι ο Kόκκινος Στρατός μπήκε ως απελευθερωτής στην Πράγα.
Εχει μια ιδιαίτερη ματιά στον τόπο και τους ανθρώπους. Στην Ελλάδα, φωτογράφισε δίνοντας την προσωπική του σφραγίδα ιστορικά μνημεία. «Φωτογραφίζω αρχαιολογικούς χώρους, όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα, αλλά και στη Σικελία, στη Συρία, σε όλη τη Μεσόγειο. Μόνο που σε αυτό τον κόσμο, το να φωτογραφίζεις γίνεται όλο και πιο δύσκολο».
Η περιήγηση στον φωτογραφικό του κόσμο περιλαμβάνει και τα τοπία του «Χάους». Η ενότητα αυτή περιέχει πανοραμικές φωτογραφίες που τραβούσε από το 1986, πρακτική που τον οδήγησε σε μια εκ βάθρων αλλαγή του φωτογραφικού του στιλ. Σε αυτή την ενότητα φωτογραφιών αποκαλύπτεται ένας ζοφερός χρησμός καθώς αποτυπώνει την απελπιστική κατάσταση του φυσικού τοπίου, μια προειδοποίηση για έναν κόσμο που χάνεται αμετάκλητα.
Η έκθεση χωρίζεται σε θεματικές ενότητες που διατρέχουν χρονικά όλο το έργο του. Aποτελεί συνδιοργάνωση του Μουσείου Μπενάκη και του φωτογραφικού πρακτορείου Apeiron, ενώ την επιμέλεια την έχει ο ίδιος ο δημιουργός.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)