Terra Computerata

Κατά τον Thomas Friedman ο κόσμος μας συρρικνώθηκε. Ο συγγραφέας επιχειρεί να προσεγγίσει χαρούμενα τις δυνάμεις που ισοπέδωσαν τον κόσμο και τα πολλαπλά εργαλεία συνεργασίας που δημιούργησε η νέα εποχή ξεκινώντας από την ημερομηνία 09/11/1989 ?ημέρα που έπεσε το Τείχος του Βερολίνου. Την ίδια εποχή δηλαδή που άρχισε να διαδίδεται στον κόσμο των ηλεκτρονικών υπολογιστών το λειτουργικό σύστημα Windows. Δυο γεγονότα άμεσα συνδεδεμένα μεταξύ τους, αφού κατά τον Φρίντμαν χάρη στα σύγχρονα εργαλεία επικοινωνίας είχε αρχίσει ήδη να γλιστράει κάτω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα περισσότερη πληροφορία απ? όση μπορούσε να αντέξει το καθεστώς.
Αφού μπήκε λοιπόν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του κομμουνισμού, τη στιγμή της τεχνολογικής επανάστασης όλα θα μπορούσαν να συμβούν. Και συνέβησαν. Η οριζόντια ανάπτυξη του κόσμου άρχισε να διακρίνεται με την εμφάνιση του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web), την έκρηξη των διευθύνσεων dot.com, την υπερεπένδυση σε καλώδια οπτικών ινών που διευκόλυναν το ταξίδι της ψηφιακής πληροφορίας. Για να φτάσουμε στις αυτοδιαχειριζόμενες συνεργατικές κοινότητες του δικτύου (Vive la R?volution!) και στο δωρεάν λογισμικό ανοιχτoύ κώδικα τύπου «Απάτσι», στον ασύρματο Θεό που ακούει στο όνομα Google («Ο Θεός που βλέπει τα πάντα»), στη νέα διαδικτυακή δημοσιογραφία, την Wikipedia, τους υπολογιστές τσέπης ? «και δεν είδατε τίποτα ακόμα τίποτα» γράφει ο Φρίντμαν.
Αν και όλο αυτό το τεχνολογικό «όργιο» φαντάζει άκρως επαναστατικό, και ικανό να κάνει? τους καημένους τους Λουδίτες να νιώθουν περισσότερο d?mod? απ? όσο είναι, ο Φρίντμαν δεν αποσιωπά τον συναγερμό που σήμανε αρχικά στην επίπεδη καπιταλιστική μας κοινότητα. Για να ξεκινήσει ο αγώνας δρόμου των μεγαθηρίων της αγοράς, που έσπευσαν να εκμεταλλευτούν οικονομικά τις νέες ανακαλύψεις.
Η ύπαρξη ενός επίπεδου πλανήτη επιβεβαιώθηκε από τον συγγραφέα και στο Μπανγκαλόρ της Ινδίας, τη Σίλικον Βάλεϊ της χώρας, όταν είδε τις νέες επιχειρηματικές συνήθειες που εγκαθίδρυσε η τεχνολογική ανάπτυξη. Εκεί ανακάλυψε τη δύναμη του outsourcing: τον τρόπο με τον οποίο οι μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις αναθέτουν, μέσω των εξελιγμένων τεχνολογικών συστημάτων, τη «λάντζα» της δουλειάς στο εξωτερικό, σε φθηνότερα εργατικά χέρια ? στην Ινδία, την Κίνα ή το Μεξικό. Προκειμένου να παραχθεί φθηνότερα το προϊόν τους και να αφήσουν περιθώρια στους ανθρώπους και στα κεφάλαια στην Αμερική να ασχοληθούν με άλλες, πιο εξελιγμένες εργασίες.
Ο Τόμας Φρίντμαν στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου επικροτεί την ισοπέδωση του κόσμου, αφού «τώρα πια μπορούμε να συνδέσουμε όλα τα κέντρα γνώσης του πλανήτη σε ένα και μοναδικό δίκτυο». Αν και φοβάται λίγο μη βάλουν το χεράκι τους «σε αυτή την καταπληκτική περίοδο ευημερίας» οι πολιτικοί και η τρομοκρατία.

Κι αν κάποτε μας έλεγαν να φάμε όλο τα φαΐ μας, γιατί στην Κίνα και στην Ινδία πεινάνε, τώρα μάλλον θα ζήσουμε να δούμε το αντίθετο…

Περισσότερα:

Αρθρο στους ΝΥ Times

http://www.nytimes.com

Συνέντευξη του Tomas Friedman: http://www.npr.org/

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Πέμπτη 22 Μαΐου 2008 στις 06:58 στην κατηγορία web 2.0, wiki, Διαδίκτυο, καινοτομία, ΜΜΕ, Τ.Π.Ε.. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.