H ανωνυμία των bloggers βρίσκεται στο κέντρο της συζήτησης που γίνεται αυτή την εβδομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μια Εσθονή ευρωβουλευτής, η Μαριάν Μίκο, ανησυχεί επειδή αυξανόμενος αριθμός ιστολογίων γράφονται «με κακόβουλες προθέσεις και κρυμμένες σκοπιμότητες». Υπάρχουν ορισμένοι, που εκφράζονται με υβριστικό τρόπο, με προσωπικές επιθέσεις και υστερικό παραλήρημα. Προτείνει οι μπλόγκερ να δηλώνουν την ταυτότητά τους και τα συμφέροντα που τυχόν έχουν όσον αφορά το θέμα για το οποίο γράφουν.Οι ανησυχίες της πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Οσοι διαβάζουμε τα ιστολόγια δεν γνωρίζουμε ποιοι κρύβονται πίσω από τα διάφορα ψευδώνυμα. Χρειαζόμαστε περισσότερες πληροφορίες για τους συγγραφείς ώστε να κρίνουμε πόσο σοβαρά μπορούμε να πάρουμε τις γνώμες τους. Εχει ο τάδε προσωπικό συμφέρον στην υπό συζήτηση υπόθεση; Η κυρία που μας συστήνει ένα ρεστοράν μήπως είναι αδελφή του ιδιοκτήτη του; Μήπως ο κύριος που το δυσφημεί έχει κάποια προσωπική διαφορά με τον εστιάτορα; Δεν το ξέρουμε.
Κατά σύμπτωση, την περασμένη εβδομάδα, ο Σερ Τιμ Μπέρνερς-Λι, ο δημιουργός του world wide web, εξομολογήθηκε τις δικές του ανησυχίες για τον τρόπο που χρησιμοποιείται η εφεύρεσή του για να διαδίδονται ψευδείς πληροφορίες, θεωρίες συνωμοσίας και επιβλαβείς ιδέες.
Προς το παρόν, τα πλεονεκτήματα της απρόσκοπτης πρόσβασης στο Ιντερνετ υπερτερούν των αναμφισβήτητων μειονεκτημάτων της. Παράλληλα, όμως, όλο και περισσότεροι χρήστες του Διαδικτύου κάνουν κατάχρηση αυτής της ελευθερίας. Πιθανότατα θα χρειαστεί γρήγορα να σκεφτούμε τρόπους ελέγχου, που τη μορφή τους είναι ακόμα δύσκολο να φανταστούμε. Γιατί αλλιώς, ίσως ανακαλύψουμε, μετά από 10 ή 20 χρόνια, ότι με το Ιντερνετ κατασκευάσαμε ένα θηρίο που δεν μπορούμε να εξημερώσουμε, και που η ικανότητά του να προκαλεί κακό υπερβαίνει το καλό που αρχικά μας προσέφερε.
Επειδή φαντάζομαι πολλοί θα έχετε αρχίσει να πονοκεφαλιάζετε με τη γιορτή της 28ης Οκτωβρίου, έχουμε να σας προτείνουμε κάτι διαφορετικό. Να επιχειρήσετε μία ανθρώπινη προσέγγιση του πολέμου. Την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008 και ώρα 7 μ.μ. στην Αίθουσα Λόγου της Στοάς του Βιβλίου θα γίνει η παρουσίαση του συλλογικού έργου “Οκτώβριος 1940. Η επίθεση εναντίον της Ελλάδας όπως την είδαν οι Ιταλοί” των εκδόσεων Παπαδήμα. Η μετάφραση είναι της Ελένης Τουλούπη, σε επιμέλεια του Χαράλαμπου Μπάλτα, ενώ για το έργο θα μιλήσουν οι :Σταύρος Γαλανός, Αντιστράτηγος ε.α. «Αναμνήσεις από τον πόλεμο του 1940»,Χαράλαμπος Μπάλτας, φιλόλογος – συγγραφέας, Φανούριος Βώρος, Δρ. Φιλοσοφίας, Επίτιμος Σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, Νίκος Νικολούδης, Δρ. Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, Δ/ντής του περιοδικού ?Ιστορικά Θέματα’.
Έχω κι ένα φίλο Ιταλό, που μου παραπονιέται κάθε χρονιά για το τραγούδι της Σοφίας Βέμπο που χαρακτηρίζει την πατρίδα του γελοία. Ξέρετε “κορόιδο Μουσολίνι… εσύ και η πατρίδα σου η γελοία”. Τον έχει πληγώσει πολύ αυτός ο χαρακτηρισμός…
Ο καθηγητής Γιώργης Γιατρομανωλάκης ανιχνεύει στο διαδίκτυο την επίδραση του καβαφικού έργου στην Κίνα.
Στην καβαφική βιβλιογραφία (1886-2000) του Δ. Δασκαλόπουλου δεν αναφέρεται καμία κινεζική μετάφραση. Είναι φυσικό, αφού, σύμφωνα με τα στοιχεία που διαθέτουμε, ο πρώτος τόμος με επιλεγμένα ποιήματα του Καβάφη (σελ. 323) εμφανίζεται στα κινεζικά από τον εκπαιδευτικό εκδοτικό οίκο Hei Bei με μεταφραστή τον Huang Chan Rang το 2002.
Ο Καβάφης του Διαδικτύου είναι αχανής. Και κυριολεκτικά πρωτεϊκός. Αλλάζει από λεπτό σε λεπτό. Αυτό άλλωστε συμβαίνει και με άλλους διάσημους έλληνες συγγραφείς, τον Καζαντζάκη, τον Σεφέρη ή τον Ελύτη. Αναρίθμητες είναι οι σελίδες και οι αναφορές στο όνομά τους, κάτι που δείχνει πόσο μας βοηθά το Διαδίκτυο για να ελέγξουμε (τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο) τη διάδοση και τη διείσδυση ενός συγγραφέα στο εγχώριο ή στο διεθνές αναγνωστικό κοινό.
…Τα όσα συνάγονται από την άλλη ομάδα των bloggers είναι εξίσου ενδιαφέροντα. Στις 9.3.2007 ένας αναγνώστης ξαναδιαβάζει, όπως λέει, «λίγο» Καβάφη. Τον αποκαλεί μάστορα του είδους και αισθάνεται να συμπάσχει με τον «γερασμένο άνδρα που κάθεται μόνος σε ένα τραπέζι». Ενας δεύτερος παραθέτει ένα κινεζικό ποίημα και αναρωτιέται αν ο συντάκτης του έχει επηρεασθεί από τον Καβάφη. Κάποιος τρίτος προβαίνει σε εμπεριστατωμένη ανάλυση του τρόπου με τον οποίο ο Καβάφης οργανώνει τον (μνημονικό) ποιητικό χρόνο φέρνοντας ως παράδειγμα το ποίημα του 1919 «Να μείνει».
Ο Καβάφης στην Κίνα -η (καλή) τύχη του αλεξανδρινού ποιητή στη Χώρα του Δράκου Το Βήμα της Κυριακής
Γιορτάζοντας τα δέκατα γενέθλιά της η γνωστή εταιρεία του Διαδικτύου Google ανακοίνωσε το Project 10^100 (προφέρεται 10 στην εκατοστή, δηλαδή ο αριθμός 1 ακολουθούμενος από 100 μηδενικά, ή αλλιώς «googol» – εξ ου και η επωνυμία της εταιρείας). Τι ακριβώς είναι αυτό το Project; Μια έκκληση για δημιουργικές ιδέες που θα βοηθήσουν τον κόσμο να γίνει καλύτερος. Η Google δεσμεύεται να ξοδέψει 10 εκατομμύρια δολάρια στην υλοποίηση των πέντε καλύτερων ιδεών. Οποιος έχει τέτοιες ιδέες – και την έφεση να τις προσφέρει αφιλοκερδώς – μπορεί να τις καταθέσει ως τις 20 Οκτωβρίου στη δικτυακή διεύθυνση www. project10tothe100. com/. Μία επιτροπή στελεχών της εταιρείας θα ξεδιαλέξει τις 100 πιο ενδιαφέρουσες και θα τις θέσει – στις 27 Ιανουαρίου 2009 – σε δημόσια ψηφοφορία για να αναδειχθούν οι 20 πρώτες. Μια άλλη επιτροπή θα ξεδιαλέξει μεταξύ αυτών τις πέντε πρώτες ως τις αρχές Φεβρουαρίου, οπότε και θα αρχίσει η υλοποίησή τους.
Πρόσφατα, μια φίλη μου μού είπε ότι ο δικός της γιος δεν μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ από την αγωνία του για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Αλλοι φίλοι προσπαθούν να προφυλάξουν τα παιδιά τους από το να βλέπουν καταιγίδες και πλημμύρες στα δελτία ειδήσεων. Πόσα χρόνια έχουν περάσει, αλήθεια, από τότε που ο καιρός ήταν το πιο ανώδυνο θέμα συζήτησης; Για τα παιδιά μας το δελτίο καιρού ανακαλεί τους Ιππότες της Αποκαλύψεως: Λιμός, Λοιμός, Πόλεμος και Θάνατος. Δεν είμαι απολύτως σίγουρη ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλεί όλες τις φυσικές καταστροφές, αλλά στο μυαλό ενός παιδιού η κλιματική αλλαγή και τα φοβερά καιρικά φαινόμενα πάνε χέρι χέρι. Τα παγόβουνα λιώνουν. Η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει. Ολόκληρα νησιά εξαφανίζονται. Χωριά σαρώνονται από κύματα?τσουνάμι.
Βλέποντας το χάος που επικρατεί, τα παιδιά μας χάνουν την πίστη τους ότι οι ενήλικες θα τα προστατεύσουν.Τι μπορεί να κάνει ένας γονιός; Ενώ γινόμαστε όλο και πιο προστατευτικοί με τα παιδιά μας στην καθημερινή ζωή, αδυνατούμε να «επιβλέψουμε» τον πλανήτη.
Οι Ιάπωνες σοκαρίστηκαν όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της διεθνούς έρευνας μαθητικών δεξιοτήτων του ΟΟΣΑ. Ενώ το 2000 είχαν πρωτεύσει τώρα βρέθηκαν στη δέκατη θέση. Αμέσως σήμανε συναγερμός. Μα γιατί δε διδάσκονται από το φωτεινό μας παράδειγμα; Όταν διαπιστώσαμε ότι πατώνουμε, φθάσαμε στο συμπέρασμα ότι ο διαγωνισμός είναι σικέ και βλάπτει τα ελληνικά συμφέροντα. Φτιάξαμε και δυο-τρεις επιτροπές και καθαρίσαμε.
Οχι, οι Ιάπωνες χάσαν τον ύπνο τους. Βάλθηκαν να ανακαλύψουν τι κάνουν αυτοί που εμφανίζουν τη μεγαλύτερη πρόοδο. Η λύση βρισκόταν στην Ινδία. Αυτή η χώρα παράγει αποφοίτους με εκπληκτικά υψηλές επιδόσεις. Πώς το πετυχαίνουν; Σε ηλικία δύο ετών μαθαίνουν να μετρούν μέχρι το 20, στα τρία τους εξοικειώνονται με τους υπολογιστές.
Αρχίζουν το μαραθώνιο της γνώσης τρία χρόνια νωρίτερα από όλους εμάς!
Εννοείται ότι αυτό το λάτρεψαν οι κάτοικοι της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου και οι ινδικές μέθοδοι ετοιμάζονται να εισαχθούν στο ιαπωνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Λέτε για αυτό να αποφασίστηκε στην Ελλάδα ότι το νηπιαγωγείο είναι υποχρεωτικό και στοιβάξαμε τα νήπια μας στους τέσσερεις τοίχους, σε σκάλες και τροχοβίλες;
Πεντακόσιες χιλιάδες λάπτοπ άρχισε να διανέμει στα δημοτικά σχολεία της Πορτογαλίας η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Ζοζέ Σόκρατες στο πλαίσιο των προσπαθειών να βάλει τη χώρα στις 5 περισσότερο τεχνολογικά ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης.
Εναντι 50 ευρώ κάθε μαθητής δημοτικού έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει τον προσωπικό υπολογιστή «Μαγγελάνο», που ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του μεγάλου Πορτογάλου εξερευνητή.
Το μηχάνημα που πωλείται στην αγορά έναντι 285 ευρώ κατασκευάζεται από την πορτογαλική εταιρεία JP Sa Couto και βασίζεται στον προσωπικό υπολογιστή Classmate της Intel, τον οποίο χρησιμοποιούν για αντίστοιχα προγράμματα η Βραζιλία και η Ινδονησία.
Τη διανομή των πρώτων 5.000 λάπτοπ στα σχολεία ανέλαβαν ο ίδιος ο πρωθυπουργός Σόκρατες και μέλη της κυβέρνησής του, προκειμένου να υπογραμμίσουν τη σημασία του εγχειρήματος.
Η Πορτογαλία βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις των μαθησιακών επιδόσεων μεταξύ των χωρών της ΕΕ.
Από την ανάληψη των καθηκόντων της η κυβέρνηση Σόκρατες έθεσε ως πρώτη προτεραιότητά της την επένδυση στην έρευνα και την εντυπωσιακή βελτίωσή της, ώστε να καταστεί η χώρα μεταξύ των πρώτων στην επιστημονική και τεχνολογική εκπαίδευση και την έρευνα.
Ευελπιστεί ο Πορτογάλος πρωθυπουργός ότι το πρόγραμμα «Μαγγελάνος» θα καταφέρει να αυξήσει την πρόσβαση των μαθητών στη σύγχρονη τεχνολογία, με στόχο να αντιστοιχεί ένας υπολογιστής σε δύο μαθητές. Η σημερινή αντιστοιχία είναι ένας υπολογιστής ανά πέντε μαθητές.
Πηγή: Εθνος
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν ποτέ οι πολιτικοί είναι ότι αν δώσεις ένα λάπτοπ στους μαθητές, δε θεραπεύεις αυτόματα το πρόβλημα της παιδείας. Πρέπει να μπορούν να τους οδηγήσουν οι δάσκαλοί τους στο τι θα κάνουν με αυτό το μηχανάκι. Αλλιώς η τεχνολογία γίνεται απλά καρύκευμα ενός ξαναζεσταμένου φαγητού.
Καλομελέτα κι έρχεται…και στα καθ’ ημάς. Είναι καλό πυροτέχνημα και σε ενδεχόμενες εκλογές πουλάει τρελά…
Ήρθαν για να μείνουν: ασχολούνται με τα ιστολόγια κατά μέσο όρο τρία χρόνια και συνολικά γράφουν 1 εκατ. αναρτήσεις κάθε μέρα.
? Είναι πολυπράγμονες: Κάθε ιστολόγιο καλύπτει τουλάχιστον 5 βασικά θέματα.
? Είναι πολυμήχανοι: κατά μέσο όρο χρησιμοποιούν 5 διαφορετικές τεχνικές για να προσελκύσουν αναγνώστες.
?Δέχονται θετικές επιδράσεις: η δημιουργία ιστολογίου έχει θετικό αντίκτυπο στη ζωή τους και δημιουργεί ευκαιρίες για προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη που αλλιώς δεν θα είχαν.
(Αυτή τη θετική επίδραση την έχουμε διαπιστώσει στο πετσί μας. Είμαστε λίγο πιο ήρεμοι άνθρωποι. Τα γράφουμε, έχουμε την εντύπωση ότι μας διαβάζουν, ελπίζουμε ότι κάτι θα γίνει με το θέμα μας, ξεθυμαίνουμε, δεν ξεσπάμε στην οικογένειά μας).
Κατ΄ αρχήν τα νούμερα, χωρίς κανένα άλλο σχολιασμό, δείχνουν τις τεράστιες διαστάσεις του φαινομένου: σήμερα υπολογίζεται ότι παγκοσμίως υπάρχουν 184 εκατομμύρια blogs, τα οποία διαβάζουν περισσότεροι από 346 εκατομμύρια χρήστες του Διαδικτύου σε 81 διαφορετικές γλώσσες. Μιλάμε δηλαδή για μια τεράστια κοινότητα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης, που έχει κατορθώσει να βρει κοινούς κώδικες και να ανταλλάσσει σκέψεις, γνώσεις και ιστορίες καθημερινότητας, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η Τechnorati είναι η μεγαλύτερη διαδικτυακή μηχανή εύρεσης blogs, ενώ έχει και τρόπους αξιολόγησης των ιστολογίων, κατάταξής τους ανά θέμα και βέβαια μετρά το πόσο δημοφιλή είναι ανάλογα με τα links που υπάρχουν για το καθένα. Πριν από λίγες ημέρες ολοκλήρωσε μια μεγάλη έρευνα που έκανε σε 66 χώρες και στις πέντε ηπείρους, τη μεγαλύτερη που έχει γίνει μέχρι σήμερα για τον κόσμο των ιστοσελίδων, με τίτλο «Η κατάσταση της παγκόσμιας μπλογκόσφαιρας». Το blogging έχει πάψει να είναι «νέο» φαινόμενο, καθώς όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα της έρευνας, οι περισσότεροι bloggers βρίσκονται στο δεύτερο ή τρίτο (ακόμα και όγδοο) ιστολόγιο που έχουν ανοίξει. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει το γεγονός ότι σιγά σιγά τα blogs αρχίζουν και γίνονται κερδοφόρα. Δηλαδή, όχι μόνο βγάζουν τα χρήματα που έχουν επενδυθεί για τη δημιουργία τους, αλλά λόγω της μεγάλης δημοφιλίας των ιστολογίων μπορούν σταδιακά να συγκεντρώνουν διαφημίσεις και κάποιοι να ζουν από αυτό. Κάτι που τους κάνει να γίνονται όλο και πιο εφευρετικοί και προκλητικοί, τόσο στα θέματα που επιλέγουν όσο και στον τρόπο γραφής.
Τις προάλλες παρακολουθούσα συγκλονισμένη την εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη “Πρωταγωνιστές” που ερευνούσε την κατάντια του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Σήμερα διαβάζω στην “Κ” τις απόψεις της Κατερίνας Σαρικάκη, λέκτορα Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου του Λιντς: “Οι νέες τεχνολογίες εντατικοποιούν τις διαδικασίες παραγωγής και κατανάλωσης ακριβώς επειδή είναι φτηνές και εύκολες στη χρήση. Αυτό αλλάζει και τη βιομηχανία του πορνό. Εμφανίζονται, σε αυτό που λέμε web 2.0, ερασιτέχνες οι οποίοι αντιγράφουν την οργανωμένη βιομηχανία. Για να αντεπεξέλθει στην πίεση και την απώλεια των εσόδων της, η τελευταία εισάγει καινοτομίες όπως είναι για παράδειγμα η βία. Στη συνέχεια ακολουθούν το παράδειγμα και οι υπόλοιπες εταιρείες και φυσικά οι ερασιτέχνες. Η παραγωγή όμως μεγαλώνει και στο σύνολό της και επηρεάζει την καθημερινή μας ζωή και κουλτούρα. Η διαφήμιση «πατάει» στη σεξουαλικοποίηση για να πουλήσει, τα lifestyle περιοδικά μάς συμφιλιώνουν με την ιδέα και μας διαφεύγει πως πρόκειται για παραμύθια. Στην πραγματικότητα, η βιομηχανία του πορνό αποτελείται από ανασφάλιστους εργάτες που τους εκμεταλλεύονται με τον χειρότερο τρόπο. Η πορνογραφία έχει ξεκάθαρες σχέσεις με τον κόσμο του δουλεμπορίου. Μια κοπέλα εργάζεται για λίγους μήνες μόνο και μετά δεν έχει πια μέλλον σε αυτό τον χώρο. Για κάθε ταινία μπορεί να πάρει έως 200 ευρώ και να υποστεί γι? αυτά πόνο και βία. Οι παραγωγοί της ταινίας όμως θα βγάλουν πολύ περισσότερα. Οι νέες τεχνολογίες βοηθούν τη σεξουαλικοποίηση της βίας. Τα ηθικά μας όρια μετατοπίζονται προς τον φονταμενταλισμό ή την απόλυτη σχετικότητα. Και στις δυο περιπτώσεις αυτό που διαφεύγει είναι ο άνθρωπος”.
«Στην Ελλάδα δυστυχώς μάς χαρακτηρίζει η διπροσωπία. Δεν συζητάμε γι’ αυτά τα θέματα δημόσια, αλλά τα κάνουμε κρυφά. Αυτό πάλι δημιουργεί πρόβλημα στα παιδιά μας. Στο σχολείο δεν διδάσκονται ούτε Μέσα Ενημέρωσης και πώς να τα προσεγγίσουν, ούτε σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, ενώ στην οικογένεια υπάρχουν μυστικά. Στο τέλος όλα αυτά είναι ένα σοβαρό πρόβλημα δημοκρατίας. Οι κοινωνίες μας δεν δίνουν εργαλεία και ενημέρωση στους πολίτες ώστε να κάνουν ουσιαστικές επιλογές. Η ελευθερία όμως βασίζεται στην επιλογή», επισημαίνει η κ. Κατερίνα Σαρικάκη.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Άρθρα (RSS)