Χτες ήμουν αυτόπτης μάρτυρας σκηνών εκπάγλου καλλονής μπροστά σε κρατική τράπεζα της Αργυρούπολης. Η τράπεζα είχε πρόσφατα εγκαταστήσει ένα σύστημα εισόδου-εξόδου με καθυστέρηση. Κατά την είσοδο ο πελάτης έπρεπε να κοιτάζει στο πλάι μία κάμερα η οποία προφανώς από τα μάτια καταλάβαινε τις προθέσεις του. Ερχεται με κακό σκοπό ή να τα ακουμπήσει ήσυχα και ωραία; Ως είναι γνωστό τοις πάσι η πλειοψηφία των πελατών της Εθνικής είναι συνταξιούχοι. Που σημαίνει όχι και τόσο εξοικειωμένοι με την τεχνολογία. Με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να εγκλωβίζονται στον κλωβό. Τι έκανε ο διευθυντής πωλήσεων του καταστήματος κ. Αριστείδης Ζοχάδας; άρχισε να κοπανάει το τζάμι του κλωβού ουρλιάζοντας “κοίτα την κάμερα”. Οι περισσότεροι παθαίναν τον τέλειο πανικό. Αφού νόμιζα ότι μερικοί θα μείνουν επιτόπου. Το ΕΚΑΒ πρέπει για τις επόμενες ημέρες να στρατοπεδεύσει έξω από τη συγκεκριμένη τράπεζα. Εύγε σε αυτούς που διάλεξαν την ιριδοσκόπηση ως μέσον αποτροπής των κλεφτών, εύγε στην εταιρεία που τοποθέτησε την κάμερα στη γωνία και δεν την βρίσκει κανείς.
Ο διευθυντής του καταστήματος αντί να τον μαζέψει ανεχόταν αυτή την συμπεριφορά. Που να μπλέκεις στο δημόσιο…Μόνο σε κρατική τράπεζα μπορείς να δεις ατημέλητους και αγενείς υπαλλήλους που αντιμετωπίζουν με σκαιότητα τα περήφανα ελληνικά γερατειά, που καπνίζουν στα μούτρα τους γιατί θεωρούν το κατάστημα της τράπεζας βιλαέτι τους, που ουρλιάζουν στα αυτιά τους σε άψογο ενικό.
Πιστεύουν άραγε ότι με τέτοιες συμπεριφορές θα πάνε μακριά;
Κάθε χρόνο οι απανταχού bloggers διαλέγουν ένα θέμα και δημοσιεύουν όλοι εκείνη τη μέρα για αυτό. Η 15η Οκτωβρίου 2007 είχε αφιερωθεί στο περιβάλλον και 20,603 blogs έλαβαν μέρος δημοσιεύοντας σχετικά θέματα. Το φετινό θέμα είναι η φτώχεια. Αν και παίρνουμε μικρό καλάθι για αυτό το θέμα, (το G8 δεν καίγεται, το Live Aid έφερε τον κόσμο κοντά αλλά πέραν τούτου ουδέν) αν και απέχουμε παρασάγγας από τη θεραπεία και αυτής της χαίνουσας πληγής, πιστεύουμε στη συμμετοχή για την υπενθύμιση. Τα blogs του ΠΣΔ ας δώσουν το παράδειγμα.
Επειδή πλησιάζει η γιορτή μου, αρχίζουν και τα σχολεία και οι φίλοι μου αναρωτιούνται με ποιον τρόπο να υποβάλουν τα σέβη τους αποφάσισα να τους διευκολύνω δημιουργώντας μία λίστα επιθυμιών. Στην κορυφή της λίστας μου κάτι που αναμένουμε να εφευρεθεί, ένας πολλαπλασιαστής χρόνου. Εν αναμονή όμως αυτού του super-gadget και καθώς το blogging γίνεται αρκετά απαιτητικό με το χρόνο μου, ιδού τι ανακάλυψα στο πανεποπτικό διαδίκτυο.
Μία hi-tech τουαλέτα εξοπλισμένη με notebook, USB ψυγειάκι για τα ποτά και τσιμπολογήματα, μία 20? LCD TV, μία κονσόλα παιχνιδιών, DVD εγγραφής και χαρτί τουαλέτας που είναι και iPod Dock. Στη φωτογραφία διακρίνω και μίνι γυμναστήριο αλλά και ντουντούκα για να φωνάζετε την οικογένεια (να γεμίσει το ψυγείο).
Δεν είναι πολύ ακριβή, with a little help from my friends…
Το επάγγελμα του δασκάλου γυναικοκρατείται αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις υψηλόβαθμες διοικητικές θέσεις της εκπαίδευσης, από τις οποίες οι γυναίκες… λάμπουν διά της απουσίας τους. Οπως προκύπτει από τα συμπεράσματα ημερίδας που διοργανώθηκε από το Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με τίτλο «Φύλο και Εκπαίδευση», το ανώτερο στάδιο της ιεραρχίας όπου μπορούν να φθάσουν οι γυναίκες στον χώρο της εκπαίδευσης είναι αυτό των διευθυντών σχολείων, όπου και εκεί όμως τα ποσοστά που τους αναλογούν είναι πολύ χαμηλά σε σχέση με την εκπροσώπησή τους μέσα στην τάξη.
Και όμως η υπεροχή του «ωραίου φύλου» είναι απόλυτη σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Ειδικότερα στα νηπιαγωγεία το 99,3% των νηπιαγωγών είναι γυναίκες. Στα δημοτικά το 60,9% των δασκάλων είναι γυναίκες, στα γυμνάσια το 64,9%, στα λύκεια το 50,3% και στα τεχνικά και επαγγελματικά εκπαιδευτήρια το ποσοστό πέφτει στο 44,3%.
Οπως επισημάνθηκε στην ημερίδα, για την κατάληψη θέσεων στελεχών της εκπαίδευσης οι γυναίκες, ενώ υπερτερούν έναντι των ανδρών σε τυπικά προσόντα υστερούν σημαντικά σε μόρια που αφορούν την εμπειρία από τη συμμετοχή τους σε θέσεις διοίκησης”. Από το Βήμα της Κυριακής.
Και πώς θα την αποκτήσουν αν δεν προτιμώνται από τα συμβούλια; Αλλά είναι και το άλλο, οι γυναίκες δεν αλληλουποστηρίζονται… Νες πα;
Ή έχουν μυριστεί τη σηψαιμία ήθους των ανωτέρων κλιμακίων και προτιμούν τη θέση του απλού στρατιώτη;
Ο Μπωντλαίρ είχε ?σπεύσει να? σταθεί απέναντι: Χαρακτήριζε την (τότε πρωτοεμφανιζόμενη) φωτογραφία ως τον «ηθικό εχθρό της ζωγραφικής».
Δεν είναι η πρώτη φορά που η δημοσίευση μιας φωτογραφίας δημιουργεί ?τουλάχιστον? σκεπτικισμό, ούτε είναι η πρώτη φορά που ο διάλογος δείχνει προς αδιέξοδο: «Ποιες φωτογραφίες είναι δημοσιεύσιμες και ποιες δεν είναι;»
«Η ατέρμονη αναπαράσταση ?γράφει η Susan Sontag? (τηλεόραση, βιντεοσκόπηση, κινηματογράφος) είναι το περιβάλλον μας. Οταν όμως πρόκειται για μνήμη, τα βαθύτερα σημάδια τα αφήνει η φωτογραφία. Η μνήμη ?καδράρει? και ακινητοποιεί. Βασική της μονάδα είναι η μεμονωμένη εικόνα. Σε εποχή υπερπληροφόρησης, η φωτογραφία προσφέρει έναν γρήγορο τρόπο για να κατανοήσουμε κάτι και έναν συμπυκνωμένο τύπο για να το απομνημονεύσουμε».
Η αλήθεια είναι πως από την εμφάνισή της μέχρι και σήμερα, η φωτογραφία πόνταρε πολύ στον θάνατο. Στη φωτογραφία υπάρχει, καταγράφεται, το ίχνος μιας ζωής σε μια στιγμή της, ενίοτε δε στην κορυφαία: στον θάνατο. Τελικά ?υποστηρίχθηκε? η φωτογραφία είναι η πραγματικότητα ? έστω ακόμη κι αν στο κάδρο «χωράει» μόνο ένα ψήγμα της.
Οι ψηφιακές βάσεις δεδομένων των επιστημονικών περιοδικών έχουν κάνει ευκολότερη τη ζωή για τους επιστήμονες όσο και τους επιστημονικούς συντάκτες. Δεν χρειάζεται πλέον να πηγαινοέρχονται στις βιβλιοθήκες, να ψάχνουν μέσα σε σκονισμένους τόμους και να κάνουν ουρά για το φωτοτυπικό. Με λίγα «κλικ» του ποντικιού μπορούν να φέρουν μπροστά τους τα έγγραφα που επιθυμούν και ίσως και άλλα που δεν γνώριζαν ? την «μακριά ουρά» των πληροφοριών που το Διαδίκτυο καθιστά εφικτή.
Ετσι υποτίθεται ότι λειτουργούν τα πράγματα ? ή μήπως όχι; Ο Τζέιμς Εβανς, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, αποφάσισε να το ερευνήσει. Το συμπέρασμά του, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science αυτού του μήνα, είναι ότι συμβαίνει το αντίθετο. Βρήκε ότι όσο περισσότερα επιστημονικά περιοδικά γίνονται προσβάσιμα online, όλο και λιγότερα άρθρα αναφέρονται στις υποσημειώσεις των επιστημονικών ανακοινώσεων που δημοσιεύονται στα περιοδικά αυτά. Επιπλέον, τα άρθρα αυτά που αναφέρονται ως πηγές, τείνουν να έχουν τα ίδια δημοσιευτεί πρόσφατα. Η «μακριά ουρά» πληροφοριών που ακολουθεί τα δημοσιεύματα, όχι μόνο δεν γίνεται μακρύτερη αλλά περιορίζεται.
Τον περασμένο Ιούνιο, σχεδόν 1.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν στις αμερικανικές εφημερίδες, ο πιο αιματηρός έως τώρα μήνας μιας χρονιάς στη διάρκεια της οποίας πολλές εφημερίδες αγωνίζονται για την επιβίωσή τους. Πλούσιες πόλεις των ΗΠΑ, όπως το Σαν Φρανσίσκο, δεν μπορούν πλέον να υποστηρίξουν μια επικερδή καθημερινή εφημερίδα. Αρθρογράφοι, ρεπόρτερ, συντάκτες, γελοιογράφοι και φωτογράφοι που ζωντάνεψαν την καθημερινή αφήγηση μιας πόλης ή μιας περιοχής σαρώνονται στο περιθώριο. Ο,τι ξεκίνησε ως συγχώνευση ή εξαγορά πάει να καταλήξει σε κλείσιμο ή χρεοκοπία.
Οι αναγνώστες αυξάνονταιΚαι εδώ βρίσκεται το μεγάλο παράδοξο: Ολα αυτά τα κακά νέα έρχονται σε μια εποχή όπου το αναγνωστικό κοινό πολλών εφημερίδων ποτέ δεν ήταν μεγαλύτερο. Το Ιντερνετ μπορεί να σκοτώνει την εφημερίδα όπως την ξέρουμε, αλλά επιτρέπει σε μερικές εφημερίδες να δεκαπλασιάσουν την αναγνωσιμότητά τους.
Διαβάζω στην Ελευθεροτυπία: “Στις 2 Οκτωβρίου του 1968, δέκα μέρες πριν από την τελετή έναρξης των Αγώνων στο Μεξικό, εκατοντάδες φοιτητές εκτελέστηκαν εν ψυχρώ, για να διαφυλαχθεί η ασφάλεια των Αγώνων. Οι διοργανωτές, αλλά και οι ΗΠΑ, ανησυχούσαν για την ομαλή διεξαγωγή των Αγώνων, η οποία… απειλούνταν από τις διαδηλώσεις των φοιτητών. Το πρόβλημα λύθηκε με την επέμβαση του στρατού και της αστυνομίας σε συνεργασία με τη CIA. Η σφαγή στο Τλατελόλκο, όπως έχει μείνει στην Ιστορία, συγκαλύφτηκε. Τα ΜΜΕ την επόμενη μέρα αλλά και για βδομάδες έκαναν λόγο για 25 νεκρούς φοιτητές. Η ανεπίσημη όμως εκδοχή μιλά για 3.000!”
Πανσέληνος στα μουσεία. Τα αγάλματα ξενυχτούν μαζί μας. Σε μία πλαϊνή αίθουσα ένα ζευγάρι μάτια μας παρατηρούν. Πλησιάζω. Αναθηματικές πλάκες. Τάματα, ένα χέρι, ένα αυτί, ένα στήθος. “Σα νά’χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου”.
Στο αίθριο του μουσείου το Ελληνικό Τρίο παίζει κλασική μουσική και Χατζιδάκι. Οι φύλακες δεν εμπνέονται από το φεγγάρι. Θέλουν να μας ξεφορτωθούν. Να βάλουν τα αγάλματα για ύπνο και να γυρίσουν σπιτάκι τους. Δεν τη βλέπουν την ομορφιά. Είναι εθισμένοι.
Στην επιστροφή τα τζιτζίκια δίναν το δικό του ρεσιτάλ πάνω στα δέντρα της Πατησίων. Η φύση αντιστέκεται. Επιστρέφοντας σπίτι η πανσέληνος φορούσε το μανδύα της. Εκλειψη.
Είπα φέρρυ και προδόθηκα. Ορίστε λοιπόν και μία εικόνα του απόπλου. Πάντα με ανάμικτα αισθήματα. Για αυτό που αφήνεις, για αυτό που έρχεται. Στην περίπτωσή μου μπορώ να πω ότι παρέλαβα το χάος. Το σπίτι στο κλεινόν άστυ δεν εκτίμησε την απουσία μου και με εκδικήθηκε. Λέω λοιπόν να του ανταπαντήσω με νέα απουσία. Θα πάω να συναντήσω κάποιον που έχουμε γεννηθεί την ίδια ημέρα αλλά με μία διαφορά 112 ετών.
Νομίζω ότι με εκδικείται και το κλεινόν άστυ, αφού με υποδέχεται με καύσωνα. Αυτό όμως που μου άρεσε είναι ότι η Αθήνα εμφανίζει μία εικόνα της επόμενης μέρας από πυρηνική καταστροφή. Δεν κυκλοφορεί κανείς. Επέστρεψα από το λιμάνι σε χρόνο dt, με μία χαμηλή πτήση στις λεωφόρους. Ερημιά στην πόλη.
“Έβγες και περίπτερα ηρωικά. Κρατούν τη φλόγα της γειτονιάς αναμμένη. Και σε άσχετα σημεία ορισμένα φώτα που δεν σβήνουν ποτέ – ακόμα και το Δεκαπενταύγουστο. Μπαρ και ταβέρνες με ήθος μοναστηριού. Η κυρά της Ρω στο λιανικό εμπόριο.
Κάπως εκτιμάς αυτούς που συναντάς στο δρόμο και τα μπαρ. Ότι δεν είναι του σωρού. Ότι κάτι ξέρουν που oi polloi αγνοούν. Ότι δεν τσουβαλιάζονται στα βαπόρια και ξέρουν τις κρυφές χαρές αυτής της πόλης, που ανοίγεται και δίνεται όταν παύεις να την πλακώνεις και να την κατσιάζεις: σαν μιμόζα αισχυντηλή”. γράφει ο Τσαγκάρ…
Χτες στο φέρρυ το μάτι μου έπεσε σε ένα πηχυαίο τίτλο του Guardian. Η δίαιτα του Phelps. 12.000 θερμίδες καταναλώνει καθημερινά ο πολλάκις χρυσός Ολυμπιονίκης της κολύμβησης, Μάικλ Φέλπς.
Σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ του BBC, τα τρία ημερήσια γεύματα του ταλαντούχου αθλητή απέχουν πολύ από τα υγιεινά πρότυπα και δεν περιέχουν καθόλου φρούτα ή λαχανικά.
Βλέποντας τις εικόνες από την Τήνο αυτές τις ημέρες, δεν μπορείς να μη λυγίσεις μπροστά στον ανθρώπινο πόνο. Εδώ και δύο περίπου χρόνια ο πατέρας της Λυδίας δημιούργησε το blog http://lydia-tigria.blogspot.com//, όπου και αποτυπώνει τις δύσκολες μέρες που περνάνε ο ίδιος και ολόκληρη η οικογένεια του. Η Λυδία είναι μόλις 4 ετών και παλεύει με την επάρατη νόσο σχεδόν όσο ζει. Σε ηλικία μόλις 5 μηνών εμφάνισε όγκο στον εγκέφαλο (επενδύμωμα) και έκτοτε τα νοσοκομεία και τα χειρουργεία έχουν γίνει το δεύτερο σπίτι της.
“Δεν είναι μόνο η Λυδία που θαυμάζουμε, είναι όλα τα παιδιά που βρίσκονται σε αυτόν το αγώνα. Πού βρίσκουν τη δύναμη, με τα δηλητήρια να τρέχουν στις φλέβες τους, να παίζουν κυνηγητό στον διάδρομο και να κάνουν πλάκες στις νοσοκόμες; (για να δώσω ένα μόνο παράδειγμα…). Δεν γράφω συχνά γενικά για τα παιδιά που παλεύουν με τον καρκίνο, γιατί δεν θέλω να χάσει αυτός εδώ ο χώρος τον χαρακτήρα του ως αναφορά στον προσωπικό αγώνα ενός παιδιού. Όμως αυτή τη στιγμή νοιώθω την μεγάλη ανάγκη να πω σε όποιον “ακούει” να κάνει μια σκέψη, μια προσευχή για όλα τα παιδιά που αυτή τη στιγμή ξιφομαχούν με τον θάνατο. “
Είμαστε συνηθισμένοι στις επαναλήψεις τον Αύγουστο αλλά αυτό πιά. Διαβάζοντας για το πείραμα του επιταχυντή στο CERN (Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικής Έρευνας) με έπιασε μια κρίση ανασφάλειας. Μα είναι σοβαροί; θέλουν να επαναλάβουν το Big Bang; Ο μεγαλύτερος επιταχυντής του CERN, ο LEP (Large Elecron Positron collider, “Μεγάλος επιταχυντής Συγκρoυομένων δεσμών Ηλεκτρονίων και Ποζιτρονίων”) είναι τοποθετημένος σε μια βαθειά υπόγεια σήραγγα στην περιοχή της Γενεύης αλλά ουσιαστικά διατρέχει τρεις χώρες. Οι επιστήμονες θα υποχρεώσουν τα πρωτόνια να κάνουν 11.200 περιστροφές το δευτερόλεπτο χρησιμοποιώντας μαγνήτες, των οποίων τα καλώδια θα έχουν συνολικό μήκος πέντε φορές την απόσταση Γης -Ηλίου! Θέλουν να παρατηρήσουν τι ακριβώς συνέβη μετά τη μεγάλη έκρηξη του σύμπαντός γιατί έτσι -λένε- θα κατανοήσουμε τη σημερινή μορφή του Σύμπαντος.
Διαβάζω στην Πύλη του εκλεκτού συναδέλφου Δημήτρη Μιχαηλίδη: “Πρόσφατες εξελίξεις στη φυσική υποδεικνύουν ότι υπάρχει ένας αυξημένος κίνδυνος από τα επερχόμενα πειράματα κατά τις συγκρούσεις σωματιδίων υψηλής ενέργειας, για να καταστραφεί η Γη. Οι θεωρητικοί των υπερχορδών, που θεωρούν ότι υπάρχουν κρυμμένες διαστάσεις, προβλέπουν ότι στους επιταχυντές των σωματιδίων θα παραχθούν μίνι-μαύρες τρύπες, οι οποίες θα διαλυθούν εξ’ αιτίας της ακτινοβολίας Hawking. Ο κίνδυνος από την ακτινοβολία Hawking, που δεν έχει φανεί ποτέ ούτε έχει δοκιμαστεί, είναι ότι μπορεί να μην δουλεύει όπως αναμένεται”.
Δε μας έφτανε η αντιστροφή των πόλων, η υπερθέρμανση του πλανήτη, βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας. Αν έμενα στη Γενεύη θα είχα μετακομίσει… Οι επιστήμονες ανέλαβαν να μας καθησυχάσουν με ένα πρωτότυπο τρόπο, ραπάροντας… Τώρα πείτε μου εσείς αισθάνεστε πιο ήρεμοι τώρα;
Ο πρώτος κατάλογος της Google του 1998 περιλάμβανε 26 εκατομμύρια σελίδες, ενώ μέχρι το 2000, ο αριθμός των σελίδων είχε ξεπεράσει το 1 δισεκατομμύριο. Τα τελευταία 8 χρόνια το Web έχει να επιδείξει τεράστια ανάπτυξη και την Παρασκευή, 25 Ιουλίου του 2008 η Google ανακοίνωσε στο επίσημο blog της ότι ο κατάλογος των ιστοσελίδων έχει πλέον ξεπεράσει το 1 τρισεκατομμύριο.
– Αν και ο αριθμός αυτός δεν είναι απόλυτα ακριβής, Συνέχεια »
Στις ημερίδες για την ασφάλεια στο διαδίκτυο που παρακολουθούν γονείς, χρησιμοποιώ μεταφορές, για να τους δείξω τι πόρτα έχουν αφήσει ανοικτή σπίτι τους: “Είναι σα να έχετε αφήσει βόλτα τα παιδιά σας, μόνα τη νύχτα. Και όχι στη γειτονιά σας. Αλλά στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης”. Συνηθίζω να λέω. Μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσω. Η πιο κακόφημη γειτονιά του διαδικτύου είναι το εξωτικό Τοκελάου. Αμα δείτε domain .tk, που αντιστοιχεί στο Τοκελάου αρχίστε να κουμπώνεστε. Στην πραγματικότητα, το Τοκελάου είναι ένα μικρό νησί στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, με πληθυσμό περίπου 1.500 κατοίκων. Μα όλοι οι κακοποιοί εκεί μαζεύτηκαν; Δεν είναι ακριβώς έτσι. Domain αποκτάς και χωρίς τη φυσική σου παρουσία σε έναν τόπο. Όμως “οι καιροί ου μενετοί” και η ρευστότητα είναι ίδιον του διαδικτύου. Η McAfee έδωσε στη δημοσιότητα την ετήσια έκθεση που περιγράφει αναλυτικά τα πιο επικίνδυνα domains στο Διαδίκτυο. Στην κορυφή της λίστας επικινδυνότητας για αυτό το έτος βρίσκεται το Χονγκ Κονγκ, δηλαδή οι ιστοσελίδες με κατάληξη. hk, ενώ ακολουθεί το domain. cn της Κίνας. Όπως εξηγεί ο Τζεφ Γκριν, αντιπρόεδρος της McAfee, “ιστοσελίδες που είναι ασφαλείς φέτος, σε ένα χρόνο μπορεί να είναι επικίνδυνες. Η πλοήγηση στο Διαδίκτυο με μόνο κριτήριο την συμβατική γνώση δεν θεωρείται ασφαλής”.
Στην πρώτη πεντάδα των πιο επικίνδυνων domain περιλαμβάνονται η Ρουμανία (.ro), η Ρωσία (.ru) με ποσοστά 6,75% και 6% αντίστοιχα, ενώ αξιοσημείωτη είναι η αύξηση επικινδυνότητας των Φιλιππίνων κατά 270%.
Τα ύποπτα και επικίνδυνα domains δεν προέρχονται όμως μόνο από χώρες. Το domain. info βρίσκεται στην τρίτη θέση επικινδυνότητας με ποσοστό 11,8%. Σε γενικές γραμμές, από τα domains που δεν αντιστοιχούν σε κάποια χώρα, ασφαλέστερο είναι το. gov, ενώ το πιο δημοφιλές απ’ όλα, το. com, βρίσκεται στην ένατη θέση επικινδυνότητας.
Φυσικά η Φιλανδία θα μας τσακίσει πάλι τα νεύρα. Γιατί εκτός του ότι έχει το τέλειο εκπαιδευτικό σύστημα που “ουκ εά με καθεύδειν” πήρε τα πρωτεία από την Ιρλανδία ως το πιο ασφαλές domain, με μόνο 0,5% των ιστοσελίδων με την κατάληξη. fi να θεωρούνται επικίνδυνες.
Εκτός από τη “φωφωτογραφία” μαθαίνουμε ότι και στην τελετή έναρξης των ολυμπιακών του Πεκίνου, δεν ήταν όλα όπως φαίνονταν. Το γλυκύτατο κοριτσάκι με το κατακόκκινο φόρεμα τραγούδησε με μια φωνή που δεν ήταν δική του και κάποια από τα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα που έβλεπαν οι τηλεθεατές δεν ήταν παρά μαγνητοσκοπημένες κι προεπεξεργασμένες εικόνες. Η 9χρονη Λιν Μιαόκε, που κέρδισε τις καρδιές του παγκόσμιου κοινού ερμηνεύοντας την «Ωδή στην Πατρίδα», όχι μόνο τραγουδούσε πλέι-μπακ, αλλά και με «δανεική», φωνή. Αυτό που όλοι ακούσαμε, ήταν η φωνή ενός άλλου κοριτσιού, της 7χρονης Γιανγκ Πεϊγί, η εμφάνιση της οποίας δεν κρίθηκε αντάξια της εικόνας που ήθελε να προβάλει η Κίνα. Αλλά δεν ήταν αρκετά κουκλίστικη η Γιανγκ…
Έρευνες αποδεικνύουν ότι η ομορφιά είναι πολύ πιο σημαντικό πλεονέκτημα από όσο φανταζόμαστε. Υπάρχει μια μηχανική θετική αντίδραση προς τους ελκυστικούς ανθρώπους.
Η έρευνα αποδεικνύει ότι αυτόματα αποδίδουμε σε ωραίους ανθρώπους και άλλα επιθυμητά χαρακτηριστικά, καλοσύνη, εντιμότητα και ευφυΐα. Επιπλέον, κάνουμε τις κρίσεις αυτές ασυνείδητα. Μερικές συνέπειες της ασυνείδητης αυτής υπόθεσης ότι όμορφος «ίσον καλός» είναι φοβερές. Στην πολιτική αποδεικνύεται ότι οι ψήφοι των ελκυστικών υποψηφίων ήταν πάνω από δυόμισι φορές μεγαλύτερες από των άλλων. Έρευνα έχει αποδείξει ότι οι πιο ωραίοι κατηγορούμενοι καταδικάζονται σε πολύ ελαφρότερες ποινές και έχουν μεγάλη πιθανότητα να αποφύγουν τη φυλάκιση, ενώ ως ενάγοντες έχουν πιθανότητα να τους επιδικαστεί πολύ μεγαλύτερη αποζημίωση. Η μεροληψία υπέρ της φυσικής καλλονής χαρακτηρίζει τους άνδρες και τις γυναίκες εξ ίσου. Ακόμη και τα ωραία παιδιά έχουν καλύτερη μεταχείριση από τους δασκάλους τους.
Είναι σίγουρο ότι οι επαγγελματίες της πειθούς εκμεταλλεύονται το φωτοστέφανο της φυσικής καλλονής. Οι πωλητές και το προσωπικό που έρχεται σε επαφή με τους πελάτες επιλέγεται με κριτήριο την ομορφιά του.
Τη 10η Ιουλίου σε αρκετές σελίδες εφημερίδων μπορούσε κάποιος να δει μία φωτογραφία εκτόξευσης ιρανικών πυραύλων. Ενας blogger με αετίσιο μάτι πρόσεξε ότι είχε δουλέψει photoshop, καθώς τα συννεφάκια της εκτόξευσης παρουσίαζαν κάποιες ενδιαφέρουσες ομοιότητες. Δεν ήταν τέσσερεις οι πύραυλοι, μάλλον δύο ήταν και κλωνοποιήθηκαν.
Η ψηφιακή φωτογραφία και τα προχωρημένα προγράμματα επεξεργασίας εικόνας αποτελούν πειρασμό για όποιον θέλει να “ωραιοποιήσει” τη σκληρή πραγματικότητα. Υπάρχει τρόπος για τους ειδικούς να διαπιστώσουν τις επεμβάσεις σε μία φωτογραφία. Ειδικά αν είναι διαθέσιμα τα αρχεία raw της φωτογραφίας. Δεν υπάρχει όμως τέτοιος τρόπος για τους δημοσιογράφους, ειδικά αν βιάζονται να προλάβουν το πιεστήριο…
Αλλιώς προσλαμβάνουμε κι επεξεργαζόμαστε ένα κείμενο, αλλιώς μια εικόνα. Θυμάστε την περίπτωση του κορμοράνου, εκείνου του δύστυχου πουλιού του πνιγμένου στο πετρέλαιο; λίγο αργότερα είχαμε μάθει ότι ήταν σκηνοθετημένη και δεν ήταν τραβηγμένη στον πόλεμο του Κόλπου. Αυτό όμως που μας έχει εντυπωθεί είναι η εικόνα. Άλλο κέντρο του εγκεφάλου επεξεργάζεται την εικόνα, άλλο το λόγο.
Σκηνοθετημένη μάθαμε και η ύψωση της σημαίας στην Ιβοτζίμα, επεμβάσεις και στη σημαία στο Reichstag.
Ίσως λοιπόν χρειαζόμαστε ένα καινούργιο όρο: faux φωτογραφία, φωφωτογραφία.
Δεν θέλω με τίποτα να είμαι στη θέση του ιστορικού του μέλλοντος. Αντε να βγάλεις άκρη.
Πριν ξεκινήσει ο πόλεμος στη Γεωργία, η χώρα δεχόταν κυβερνοεπιθέσεις. Ήδη από τις 20 Ιουλίου σειρά επιθέσεων distributed denial of service, γνωστές ως D.D.O.S., κατέστησαν μη επισκέψιμες τις κυβερνητικές σελίδες. Σήμερα το πρωί κάτι αντίστοιχο είχαμε και στα blog του ΠΣΔ. Να υποθέσω ότι είμαστε οι επόμενοι;
Ερευνητές του Shadowserver, μιας εθελοντικής ομάδας που παρακολουθεί δικτυακές επιθέσεις αναφέρουν ότι η ιστοσελίδα του Γεωργιανού προέδρου Mikheil Saakashvili, είχε πέσει για 24 ώρες από επίθεση D.D.O.S. ενώ ο server που ευθυνόταν για την επίθεση βρισκόταν στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τους μελετητές είναι η πρώτη φορά που μία κυβερνοεπίθεση συμπίπτει χρονικά με την έναρξη μιας σύρραξης. Επιθέσεις D.D.O.S. δέχθηκαν ΜΜΕ, μεταφορές, τράπεζες.
Η google από την άλλη στηθοκτυπιέται ότι δεν άλλαξε τους χάρτες της περιοχής πριν την έναρξη του πολέμου.
Άρθρο της Καθημερινής αποπειράται να εξηγήσει τον όρο: “Ο όρος cloud computing χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη δυνατότητα των data centers να λειτουργούν με δομές αντίστοιχες του Ίντερνετ, επιτρέποντας υπολογιστικές διαδικασίες σε ένα ιστό κατανεμημένων, καθολικά προσβάσιμων πόρων αντί για τοπικούς υπολογιστές ή φόρμες απομακρυσμένων servers. Ο τομέας του cloud computing αποτελεί μια σχετικά νέα προσέγγιση, κατά την οποία μεγάλες περιοχές συγκέντρωσης συστημάτων συνδέονται μεταξύ τους για την παροχή υπηρεσιών πληροφορικής”.
Είδατε τι παθαίνουμε όταν έναν όρο τον εξηγούν πληροφορικοί; Γι’ αυτό καλύτερα να καταφύγουμε στη Wikipedia
Με απλά λόγια ή αυτά που μας ενδιαφέρουν: σιγά-σιγά τα λογισμικά που εγκαθιστούσαμε στους υπολογιστές μας (και μας τον έκαναν μαντάρα) μεταναστεύουν στο διαδίκτυο. Ήδη η google παρέχει ημερολόγιο, επεξεργαστή κειμένου, λογιστικό φύλλο και πρόγραμμα παρουσιάσεων στο διαδίκτυο: http://docs.google.com/ Η Microsoft ακολουθεί με το Live αλλά και πολλοί άλλοι παίκτες συνωστίζονται για να μας προσφέρουν εγκατεστημένες εφαρμογές στο διαδίκτυο, δωρεάν.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Χτες ήμουν αυτόπτης μάρτυρας σκηνών εκπάγλου καλλονής μπροστά σε κρατική τράπεζα της Αργυρούπολης. Η τράπεζα είχε πρόσφατα εγκαταστήσει ένα σύστημα εισόδου-εξόδου με καθυστέρηση. Κατά την είσοδο ο πελάτης έπρεπε να κοιτάζει στο πλάι μία κάμερα η οποία προφανώς από τα μάτια καταλάβαινε τις προθέσεις του. Ερχεται με κακό σκοπό ή να τα ακουμπήσει ήσυχα και ωραία; Ως είναι γνωστό τοις πάσι η πλειοψηφία των πελατών της Εθνικής είναι συνταξιούχοι. Που σημαίνει όχι και τόσο εξοικειωμένοι με την τεχνολογία. Με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να εγκλωβίζονται στον κλωβό. Τι έκανε ο διευθυντής πωλήσεων του καταστήματος κ. Αριστείδης Ζοχάδας; άρχισε να κοπανάει το τζάμι του κλωβού ουρλιάζοντας “κοίτα την κάμερα”. Οι περισσότεροι παθαίναν τον τέλειο πανικό. Αφού νόμιζα ότι μερικοί θα μείνουν επιτόπου. Το ΕΚΑΒ πρέπει για τις επόμενες ημέρες να στρατοπεδεύσει έξω από τη συγκεκριμένη τράπεζα. Εύγε σε αυτούς που διάλεξαν την ιριδοσκόπηση ως μέσον αποτροπής των κλεφτών, εύγε στην εταιρεία που τοποθέτησε την κάμερα στη γωνία και δεν την βρίσκει κανείς.
Άρθρα (RSS)