Στις εταιρείες εκτυπωτών έχουν κρεμάσει τα μαύρα κρέπια. Οι πωλήσεις πάνε από το κακό στο χειρότερο. Και είναι επόμενο. Τις προάλλες που πήγα να αγοράσω μελάνια διαπίστωσα ότι η αξία τους ήταν κατά πολύ υψηλότερη από την αξία του εκτυπωτή. Έχε χάρη που τύπτομαι από την οικολογική μου συνείδηση αλλιώς κάθε φορά θα έπαιρνα καινούργιο.
Γιατί όμως τυπώνουμε λιγότερο; Το θέμα απασχόλησε και τους NY Times.
1. Δεν τυπώνουμε οδηγίες για τους δρόμους, γιατί τους βρίσκουμε ευκολότερα στο κινητό μας με το GPS
2. Μοιραζόμαστε τις φωτογραφίες μας σε δικτυακούς τόπους σαν το Flickr αντί να τις τυπώνουμε. Είναι διαθέσιμες σε όλους άμεσα. Όταν θέλουμε να τις τυπώσουμε υπάρχουν ειδικά κιόσκια στα καταστήματα. Δεν τρέχουμε ούτε για φωτογραφικά χαρτιά, ούτε για μελάνια.
3. Αντί να τυπώνουμε ένα άρθρο χτυπάμε το πλήκτρο ?Read Later? ή ShifD ή Google Notebook , το άρθρο μπαίνει στη συλλογή μας και εννοείται ότι έχουμε πρόσβαση σε αυτό από κάθε υπολογιστή με σύνδεση στο διαδίκτυο.
4. Χρησιμοποιούμε το TAXIS και είμαστε τακτοποιημένοι κρατώντας ηλεκτρονικά τα αρχεία των δηλώσεών μας. Βέβαια όταν μας καλούν για έλεγχο – γιατί είναι λίγο καχύποπτοι – θα πρέπει να εκτυπώσουμε τα πάντα. Η ψηφιοποίηση τελειώνει εκεί, λίγο πριν το ταμείο.
Όλα τα καταπίνει το διαδίκτυο. Η εποχή του Γουτεμβέργιου τελειώνει με την εποχή του διαδικτύου. Όλα διαθέσιμα παντού.
Άρθρα (RSS)