Terra Computerata

Πάνε περισσότερα από 120 χρόνια από τότε που ο Πολ Λαφάργκ έγραψε το «Δικαίωμα στην τεμπελιά». Από τότε που ο γαμπρός του Μαρξ υποστήριξε ότι η δουλειά είναι μια παρεξηγημένη τρέλα που διακατέχει τις εργατικές τάξεις των καπιταλιστικών χωρών. Η επανάσταση -διακήρυττε- πρέπει να αρχίσει με τη διεκδίκηση του δικαιώματος στην τεμπελιά.

Εκτοτε, διατυπώθηκαν πολλές θεωρίες για την έννοια του χρόνου, του ελεύθερου χρόνου, ο 20ός αιώνας σφραγίστηκε από αιματηρές διεκδικήσεις για ανθρώπινους όρους εργασίας, για τη μετάβαση του τόνου στη λέξη «δουλειά» από την παραλήγουσα στη λήγουσα. Και να ’μαστε τώρα, με το πόδι να ακροπατά στον 21ο αιώνα, να πρέπει να διαχειριστούμε ύφεση, ανεργία, υποαπασχόληση, ένα μέλλον απειλητικό, στενάχωρο, που εντείνει τον ανταγωνισμό, την καχυποψία, τον φόβο, τη μνησικακία και εκδικητικότητα, παράγωγα της κοινωνικής ταπείνωσης.

Δέκα, δεκαπέντε, είκοσι -στις καλύτερες περιπτώσεις- συνεχείς ημέρες καλοκαιρινών διακοπών. Για να ξεκουραστούμε, για να σκεφτούμε, για να συναναστραφούμε ή να απομονωθούμε, να αναδιατάξουμε σκέψεις και συναισθήματα. Για να βρεθούμε αντιμέτωποι εν ηρεμία με τα μικρά ή μεγάλα (δικά μας και κοινά) προβλήματα, να τα μετρήσουμε, να τα ενσωματώσουμε ή να τα αγνοήσουμε. «Σιγά τώρα», θα χλευάσετε, μη «μετατρέψουμε το ελάχιστο δικαίωμα – απόλαυση που μας απομένει, σε κόλαση εσωτερικών διαδικασιών και μεταρρυθμίσεων». Αρχές του 21ου αιώνα, οι διακοπές είναι ευλογία και κατάρα. Ο κενός χώρος που διεκδικούμε με πάθος όλο τον χρόνο και μόλις τον εξασφαλίσουμε μας καταλαμβάνει πανικός. Σπεύδουμε τότε να τον γεμίσουμε ασφυκτικά με δραστηριότητες, θόρυβο και υποχρεώσεις.

Στις διακοπές, ο κόσμος γύρω μας πυκνώνει και ανασυντίθεται. Μικρές ψηφίδες συμπεριφορών και αντιδράσεων, μιας κοινωνίας που τους καλοκαιρινούς μήνες παραδίδεται στην «αξιοποίηση» του ελεύθερου χρόνου της. Και εδώ αρχίζει το στρίμωγμα ή η παραίτηση. Οι συνήθειες που μεταφέρονται από τα διαμερίσματα στις παραλίες, με στοιχειώδη ρουχισμό και διογκωμένη νοσηρότητα. Οι απαιτήσεις που κορυφώνονται, τα «εγώ» που παραδίδονται στη μέθη της κυριαρχίας (επί του διπλανού τους τουλάχιστον) και το «εμείς» που ενταφιάζεται σε υπερχειλισμένους κάδους απορριμμάτων, όγκους διασκορπισμένων σκουπιδιών, τόσο σε πολυσύχναστες αμμουδιές όσο και σε εγκαταλελειμμένες διαδρομές. Ζευγάρια σε ομερτά σιωπής, παιδιά με διαρκείς απαιτήσεις, κινητά σε χρήση (ίσως λίγο πιο περιορισμένη από προηγούμενες χρονιές), συμπεριφορές επιθετικές που καλύπτονται πίσω από την ένδειξη: διακοπές ίσον (δήθεν) απελευθέρωση, ίσον κάνω ό, τι (μου υπαγορεύουν να) θέλω. Μέλη της ίδιας κοινωνίας των διακοπών είναι, ασφαλώς, και όσοι προσπαθούν να συγκεντρωθούν σε κάποιο ανάγνωσμα, να διεκδικήσουν μια συνύπαρξη πιο αρμονική, κυρίως με τον εαυτό τους.

Ας δούμε αυτήν την τελευταία κατηγορία. Που παραδίδεται στο χάζεμα χωρίς ενοχές, χωρίς τη νεύρωση ή τον «τρόμο του κενού» που οδηγεί μοιραία στην ένταση της υπεραπασχόλησης. Είναι όσοι παραμένουν ανοιχτοί σε ερεθίσματα, όσοι ατενίζουν το εντός τους με την προσήλωση που κοιτούν τη θάλασσα, που καρφώνουν το βλέμμα στον ορίζοντα, που σιωπούν όχι γιατί δεν έχουν τι να πουν, αλλά γιατί συνωθούνται στην έξοδο οι λέξεις και οι σκέψεις.

Η λησμονημένη χαρά της απραξίας. Αυτός ο νεκρός και συνάμα τόσο ζωντανός χρόνος. Το «τίποτα» που δεν διεκδικεί να γίνει «κάτι». Ενας ύμνος στο μάταιο, σε οτιδήποτε δεν είναι χρηστικό, άμεσα εξαργυρώσιμο. Η τόσο αναγκαία επιστροφή στην αδιόρατη μελαγχολία και -γιατί όχι- στην ήρεμη πλήξη. Σε ό, τι γίνεται ερέθισμα, κίνητρο, απόδραση από τη ρουτίνα.

Ο 19ος αιώνας, εξάλλου, μας παρέδωσε αισθητικοποιημένες (μήπως και απενοχοποιημένες;) τη μελαγχολία και την πλήξη (ennui). Η κινητήρια δύναμη για τους ήρωες του Φλομπέρ, για τον Φρεντερίκ της «Αισθηματικής αγωγής» και τους Μπουβάρ και Πεκισέ, δεν είναι μόνο μια εκκεντρική και εκλεπτυσμένη αδιαφορία, αλλά και η έκφραση μιας θλίψης για ό, τι συγκροτεί τον κόσμο που τους περιβάλλει.

Dolce far niente. Δύο αιώνες μετά το αίτημα επιστρέφει απαιτητικό και οι διακοπές είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία. Για λίγες μέρες, για λίγες ώρες. Να αποφύγουμε το προγραμματισμένο, μηχανικό και προβλέψιμο, να σταθούμε και να «δούμε». Να αφηγηθούμε ιστορίες που δεν θα πάρουν ποτέ θέση στην ειδησεογραφία. Γιατί ό, τι μας λείπει δεν είναι η ενημέρωση, αλλά η δέσμευση σε έναν χρόνο εσωτερικό. Αμείλικτο όσο και γόνιμο.

Άρθρο της Μαρίας Κατσουνάκη στην Καθημερινή

Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι είναι οι ταξιδιώτες που εμπιστεύονται το internet όχι μόνο για την κράτηση αεροπορικών εισιτηρίων, αλλά και για την επιλογή ξενοδοχείου, την ενοικίαση αυτοκινήτου και την ανταλλαγή ταξιδιωτικών εμπειριών με ανθρώπους από κάθε σημείο του πλανήτη.
Ποια όμως είναι τα καλύτερα σε ό,τι αφορά τη χρησιμότητα, τα φιλικά προς το χρήστη χαρακτηριστικά και την αισθητική τους;

VirtualTourist.com
Αυτή και άλλες παρόμοιες ιστοσελίδες είναι καταπληκτικές γιατί, σε αντίθεση με τους συγγραφείς ταξιδιωτικών οδηγών, οι πραγματικοί τουρίστες που γράφουν τις εντυπώσεις τους στις σελίδες του μοιράζονται την πραγματική, αντικειμενική τους εμπειρία από ένα μέρος ή από ένα ξενοδοχείο. Υπάρχουν εδώ χιλιάδες σχόλια και βαθμολογίες που θα σας βοηθήσουν να κάνετε τις επιλογές σας, ή τουλάχιστον να αποφύγετε τις δυσάρεστες εκπλήξεις.

TripAdvisor.com
είναι ένα website για λάτρεις ταξιδιών και µια από τις µεγαλύτερες ταξιδιωτικές κοινότητες στην Ευρώπη. Είναι µια προεξέχουσα online-υπηρεσία για ταξιδιώτες, οι οποίοι αναζητούν συµβουλές για τους µελλοντικούς προορισµούς και ταξίδια τους αλλά και για εκείνους, οι οποίοι επιθυµούν να µοιραστούν τις ταξιδιωτικές τους εµπειρίες.

LonelyPlanet.com
Με λίγα λόγια, εδώ θα βρείτε ό,τι χρειάζεστε να ξέρετε για τον τόπο που θα επισκεφτείτε. Το πιο χρήσιμο εργαλείο που προσφέρει στον επισκέπτη είναι μια χρήσιμη ανάλυση των ημερήσιων εξόδων του, ανάλογα με το… μέγεθος του πορτοφολιού που διαθέτει.

concierge.com
Το site του δημοφιλούς ταξιδιωτικού περιοδικού Conde Nast Traveler διαθέτει όλο το περιεχόμενο του περιοδικού, καθώς και μοναδικά ταξιδιωτικά άρθρα και tips. Οι αναζητήσεις γίνονται με βάση τον προορισμό, το ξενοδοχείο ή τη δραστηριότητα -όπως κρουαζιέρα ή σκι. Εδώ θα βρείτε χάρτες και πληροφορίες για τον καιρό σε κάθε γωνιά του κόσμου.

Gridskipper.com
Ιδιοκτησία της… αυτοκρατορίας του Internet Gawker Media, το Gridskipper αυτοαποκαλείται “αστικός ταξιδιωτικός οδηγός” και είναι ακριβώς αυτό: ένας οδηγός για τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, με πληροφορίες που προέρχονται, κυρίως, από e-mail χρηστών και άρθρα εφημερίδων. Οι πιο πρόσφατες από αυτές, μάλιστα, περιλαμβάνουν ένα blog σχετικά με τις διαδηλώσεις στο Παρίσι και ένα διαδραστικό χάρτη με όλα τα μπαρ της Νέας Υόρκης. Παρ’ όλα αυτά, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι πιο πρόσφατες πληροφορίες δημοσιεύτηκαν πριν από έξι μήνες ή και περισσότερο.

IgoUgo.com
Αν το ταξίδι σας βρίσκεται ακόμη σε… εμβρυακό στάδιο και αναζητάτε έμπνευση, αυτό είναι το ιδανικότερο site για να αρχίσετε την αναζήτησή σας. Οι συγγραφείς του IgoUgo γράφουν λεπτομερή ταξιδιωτικά άρθρα για ταξίδια που πραγματοποίησαν πρόσφατα, με αποτέλεσμα να βρίσκετε εδώ πληροφορίες σχετικά με οτιδήποτε ψάχνετε -από το πώς να περάσετε ένα 24ωρο στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας μέχρι τα καλύτερα ξενοδοχεία στο Σικάγο. Ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα του site είναι ότι όποιος από τους χρήστες του το επιθυμεί μπορεί να γράψει το δικό του travel journal το οποίο ανταμείβεται με πόντους οι οποίοι ανταλλάσσονται με κάρτες δώρων και μίλια προγραμμάτων frequent flyer.

Lastminute.gr
Το site για τους ταξιδιώτες της τελευταίας στιγμής παρέχει τη δυνατότητα κράτησης αεροπορικών και ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, ξενοδοχείων και ενοικίασης αυτοκινήτων έως και μία ημέρα πριν την αναχώρηση. Περιλαμβάνει, επίσης, προσφορές διαμονής σε Ελλάδα και Κύπρο, κρατήσεις ταξί σε πραγματικό χρόνο και πολλά links για χρήσιμες ταξιδιωτικές πληροφορίες, όπως πρόγνωση καιρού και χάρτες.

Και η Καθημερινή έχει ψάξει το θέμα: Τα 40 καλύτερα sites για ταξίδια

Και όχι το Σεπτέμβρη που λένε οι κινηματογράφοι. Αποκαλωδίωση προ των πυλών. Αυτό για να μην αναρωτιέστε γιατί δεν σας απαντώ. 

Είπα φέρρυ και προδόθηκα. Ορίστε λοιπόν και μία εικόνα του απόπλου. Πάντα με ανάμικτα αισθήματα. Για αυτό που αφήνεις, για αυτό που έρχεται. Στην περίπτωσή μου μπορώ να πω ότι παρέλαβα το χάος. Το σπίτι στο κλεινόν άστυ δεν εκτίμησε την απουσία μου και με εκδικήθηκε. Λέω λοιπόν να του ανταπαντήσω με νέα απουσία. Θα πάω να συναντήσω κάποιον που έχουμε γεννηθεί την ίδια ημέρα αλλά με μία διαφορά 112 ετών.

Νομίζω ότι με εκδικείται και το κλεινόν άστυ, αφού με υποδέχεται με καύσωνα. Αυτό όμως που μου άρεσε είναι ότι η Αθήνα εμφανίζει μία εικόνα της επόμενης μέρας από πυρηνική καταστροφή. Δεν κυκλοφορεί κανείς.  Επέστρεψα από το λιμάνι σε χρόνο dt, με μία χαμηλή πτήση στις λεωφόρους. Ερημιά στην πόλη.

“Έβγες και περίπτερα ηρωικά. Κρατούν τη φλόγα της γειτονιάς αναμμένη. Και σε άσχετα σημεία ορισμένα φώτα που δεν σβήνουν ποτέ – ακόμα και το Δεκαπενταύγουστο. Μπαρ και ταβέρνες με ήθος μοναστηριού. Η κυρά της Ρω στο λιανικό εμπόριο.

Κάπως εκτιμάς αυτούς που συναντάς στο δρόμο και τα μπαρ. Ότι δεν είναι του σωρού. Ότι κάτι ξέρουν που oi polloi αγνοούν. Ότι δεν τσουβαλιάζονται στα βαπόρια και ξέρουν τις κρυφές χαρές αυτής της πόλης, που ανοίγεται και δίνεται όταν παύεις να την πλακώνεις και να την κατσιάζεις: σαν μιμόζα αισχυντηλή”. γράφει ο Τσαγκάρ…

Η λύση του σημερινού γρίφου για να μην αγωνιά το κοινό

Δύο μαθήτριες ενός Γ3 τμήματος, ενός ελληνικού σχολείου, το αποχαιρετούν με ανακούφιση…

Netschoolbook