Και ο Πέτρος Τατσόπουλος προσεγγίζει το θέμα του e-book από τη δική του σκοπιά:
Σταδιοδρόμησα κάμποσα χρόνια ως νέος συγγραφέας ή συγγραφέας της νεότητας κι έτσι μου είναι πλέον διπλά επώδυνο να παραδεχθώ πως, κάθε μέρα που περνάει, μοιάζω όλο και πιο πολύ με τους γκρινιάρηδες γέρους στο θεωρείο του Μάπετ Σόου.
Μπλα, μπλα, μπλα: η μυρωδιά του χαρτιού, η αφή του, το τσάκισμα στο πάνω μέρος της σελίδας, οι υπογραμμίσεις με μαρκαδόρο, το κιτρίνισμα…
Είναι παραπάνω από βέβαιο πως η κόρη μου, η Δανάη, που δεν έκλεισε ακόμη ούτε δεκαέξι μήνες ζωής, θα με κοιτάει αύριο ως ζωντανό απολίθωμα και θα αδυνατεί να κατανοήσει γιατί προτιμώ να της διαβάζω παραμύθια από εκείνα τα βρωμόχαρτα με τις λέξεις ακίνητες και όχι από το τελευταίο αστραφτερό e-book με τις λέξεις να χορεύουν. Γιατί να συμπληρώνει με τη φαντασία της τα κενά –θα επιμένει η μικρή Δανάη– όταν όλη τη χαμαλοδουλειά θα μπορεί να την κάνει, χίλιες φορές επαρκέστερα, δεκάδες χιλιάδες φορές γρηγορότερα, εκείνο το ψηφιακό μαραφέτι;
Δεν θα είμαι σε θέση να της εξηγήσω ούτε για ποιο λόγο την λυπάμαι ούτε γιατί οργίζομαι με όσους έκλεψαν την παιδική της ηλικία.
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος τοποθετείται στο ερώτημα:
Οραματίζομαι ήδη τη μέρα που θα γυρίζω σελίδα πατώντας ένα βελάκι, και η αλλαγή θα συνοδεύεται από ηχητικό εφέ θροΐσματος χαρτιού, κι ο γιος μου θα επιμένει να μου δείξει κάτι που μου διέφυγε στην τελευταία εικόνα, αλλά η φούρια του δεν θα έχει ως αποτέλεσμα μια σκισμένη σελίδα! Οραματίζομαι τη μέρα που θα διαβάζουμε για νιοστή φορά την αγαπημένη του ιστορία, χωρίς άγχος μην ξεκολλήσουν τα φύλλα απ’ τη ράχη… Οραματίζομαι τη μέρα που δεν θα χολοσκάω για ράφια που λυγίζουν απ’ το βάρος ούτε για τη σκόνη – τον καλύτερο φίλο του βιβλίου…
Η ποίηση για μένα είναι ένα κεφάλαιο. Γιατί είναι δωρεάν. Η ποίηση δεν είναι θεωρία, είναι άλλη διάσταση της ζωής, η οποία είναι πραγματικότητα. Αυτό που κάνουν οι ποιητές είναι να σου δώσουν μια άλλη αιτία της ζωής την οποία την κουβαλάς μέσα σου. Για μένα, σε αυτά τα χρόνια πενίας, η ποίηση είναι ένα κεφάλαιο. Δεν αντέχω να μου κάνουν τόσο μονόχρωμη τη ζωή μου. Θέλω αυτό το δικαίωμα, να έχω αυτό το ξέφωτο. Ας είναι γύρω γύρω πολλά υπερκαταστήματα, που και αυτά έχουν τη χάρη τους. Αυτό για μένα είναι μια επαλήθευση ότι μιλάμε για μια βιώσιμη ζωή.
Η τέχνη είναι το πράσινο της ψυχής. Όπως τα δέντρα στη φύση είναι το οξυγόνο για τα πνευμόνια έτσι και η τέχνη είναι το οξυγόνο της πιο άυλης πλευράς μας.
Τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2009 για εκδόσεις του 2008, στα οποία κατέληξε η Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας από τον «βραχύ κατάλογο» των υποψηφίων προς βράβευση έργων, ανακοίνωσε η Διεύθυνση Γραμμάτων της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.
Τα βραβεία έχουν ως εξής:
ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
Απονέμεται ομόφωνα στον Νάνο Βαλαωρίτη για το σύνολο του έργου του.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ
Απονέμεται κατά πλειοψηφία εξ ημισείας στα περιοδικά «πόρφυρας» και «Εντευκτήριο» για την συμβολή τους στην προβολή και διάδοση της ελληνικής λογοτεχνίας.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ
Απονέμεται κατά πλειοψηφία στον Λευτέρη Πούλιο για το έργο του με τίτλο «Η κρυφή συλλογή», εκδόσεις Κέδρος.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ
Απονέμεται ομόφωνα εξ ημισείας στους : Τόλη Νικηφόρου για το έργο του με τίτλο «Ο δρόμος για την Ουρανούπολη», εκδόσεις Νεφέλη και Αργύρη Χιόνη για το έργο του «Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες», εκδόσεις Κίχλη.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ
Απονέμεται ομόφωνα στον Γιάννη Ατζακά για το έργο του «θολός βυθός», εκδόσεις Άγρα.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΟΚΙΜΙΟΥ – ΚΡΙΤΙΚΗΣ
Απονέμεται κατά πλειοψηφία στον Χρίστο Ρουμελιωτάκη για το έργο του «Ασκήσεις αυτογνωσίας», εκδόσεις Τυπωθήτω.
ΒΡΑΒΕΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟΥ – ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Απονέμεται ομόφωνα στην Αλεξάνδρα Δ. Ιωαννίδου για το έργο της «Υπόθεση Γκράνιν : Η λογοτεχνική κριτική στο εδώλιο – : Η δίκη της “Επιθεώρησης τέχνης” το 1959 και η απολογία του Κώστα Κουλουφάκου», εκδόσεις Καστανιώτης.
“Αλιεύοντας” τις αντιδράσεις των πολιτών στο Twitter, τη δημοφιλή υπηρεσία microblogging όπου οι χρήστες δημοσιεύουν μηνύματα 140 χαρακτήρων, η Υπηρεσία Γεωδυναμικών Ερευνών εξάγει συμπεράσματα για την έκταση του σεισμού και τις μετασεισμικές συνθήκες στην εκάστοτε περιοχή.
Αμέσως μετά από μια σεισμική δραστηριότητα, η χρήση του Twitter κορυφώνεται και η Υπηρεσία πιστεύει ότι οι πληροφορίες που δημοσιεύονται μπορούν να φανούν ιδιαίτερα χρήσιμες στους διασώστες. Επιπρόσθετα, οι αναφορές των πολιτών βοηθούν ώστε να εκτιμηθεί η σοβαρότητα – ή μη- ενός σεισμού.
Παρ’ όλα αυτά, αναφέρει η Υπηρεσία, το εργαλείο κοινωνικής δικτύωσης, δρα πάντοτε συμπληρωματικά στα επιστημονικά συστήματα αναφοράς ζημιών, που υπολογίζουν με ακρίβεια την έκταση μιας φυσικής καταστροφής.
Δεν είναι η πρώτη φορά που μια γυναίκα συγγραφέας επέλεξε να γράφει με ανδρικό ψευδώνυμο. Μας ιντριγκάρει όμως η ιδέα ότι πίσω από τη γραφή ενός εξαιρετικά δημοφιλούς μπλογκ, που μέχρι σήμερα όλοι πίστευαν ότι κρυβόταν ένας ανήσυχος γραφιάς, βρίσκεται τελικά μια κυρία με έναν φορητό υπολογιστή.
Το μπλογκ λέγεται Men with pens και η υπογραφή ανήκει στον Tζέιμς Τσάρτραντ. Η γυναίκα μπλόγκερ προσπαθούσε για χρόνια να κλείσει συνεργασίες σαν ελεύθερη επαγγελματίας. Δυσκολευόταν να επιβιώσει με το συγκεκριμένο επάγγελμα, κυρίως να βγάλει ένα αξιοπρεπές εισόδημα.
Και δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι ο «μισθός» της ήταν χαμηλός… «Με αντιμετώπιζαν σαν σκουπίδι. Είχα πάντα κάποιον πάνω από το κεφάλι μου να μου κόβει τα φτερά, να με υποτιμά, να υποβιβάζει τη δουλειά μου, να με ειρωνεύεται. Εμαθα πολύ γρήγορα ότι δεν ήταν φρόνιμο να λέω ότι είχα παιδιά. Οπως επίσης ότι έγραφα από το τραπέζι της κουζίνας μου».
Σε μια δύσκολη φάση της ζωής της, σκέφτηκε να αρχίσει να υπογράφει σαν άνδρας. Και άλλαξε η ζωή της. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, η μία δουλειά έκλεινε μετά την άλλη. Οπως γράφει η ίδια στο προσωπικό της ηλεκτρονικό ημερολόγιο, από την ημέρα που… άλλαξε φύλο, «δεν υπήρχαν πια γκρίνιες, παρατηρήσεις, παρενοχλήσεις. Δεχόμουνα κοπλιμέντα, υπήρχε σεβασμός. Οι πελάτες με προσλαμβάνανε άμεσα, όταν τους έδινα τα κείμενα, τους άρεσαν με την ίδια ευκολία. Λίγοι ήταν αυτοί που ζητούσαν να γίνουν μικρές διορθώσεις. Τις περισσότερες φορές δεν άλλαζα τίποτα. Μαζί με την ικανοποίηση όλων, αυξήθηκαν και οι καταθέσεις στην τράπεζα».
Μα είναι τόσο απλό; Μάλλον είναι. Γιατί, ακόμη και στην περίπτωση της Τζέι Κέι Ρόουλινγκ, οι εκδότες της ήταν εκείνοι που την παρότρυναν να υπογράψει το πρώτο της βιβλίο ως J. K. Rowling και όχι Joanne, γιατί είχαν φοβηθεί ότι κανείς δεν θα ήθελε να διαβάσει μια ιστορία για έναν μαθητευόμενο μάγο που γράφτηκε από μια γυναίκα που τη λένε Τζοάν…
Εκεί κάπου πρέπει να κρύβεται και η αλήθεια. Ειδικά για τις γυναίκες που επιλέγουν να γράφουν πιο αιχμηρά κείμενα στο Διαδίκτυο, λέγεται συχνά ότι αναγκάζονται να υπογράφουν σαν άνδρες γιατί νιώθουν ότι κινδυνεύουν. Γυναίκες που φοβούνται για τη σωματική τους ακεραιότητα, για τις ίδιες και τα παιδιά τους. Στον 21ο αιώνα, οι γυναίκες εξακολουθούν να αμείβονται πολύ λιγότερο για την ίδια προσφορά εργασίας με τους άνδρες συναδέλφους τους. Σαν «μπόνους», έρχεται η αυστηρή κριτική και συχνά η έλλειψη σεβασμού. Αν λοιπόν πρέπει να φοράς μουστάκι για να νιώσουν οι άλλοι καλύτερα, αυτό είναι (μάλλον) το μόνο εύκολο. Οσο για το αληθινό όνομα του/της Τζέιμς Τσάρτραντ; «Εχω παιδιά. Δεν θέλω να θέσω τη ζωή κανενός σε κίνδυνο. Ολα είναι εύθραυστα. Οπότε σας παρακαλώ. Μπορείτε να με αποκαλείτε Τζέιμς».
Η HTML 5 είναι το επόμενο σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία ενός περισσότερο σημασιολογικού ιστού.Λίγοι δικτυακοί τόποι έχουν αξιοποιήσει την HTML 5 μέχρι τώρα, έτσι μπορούμε να πούμε ότι βρίσκετε σε πειραματικό στάδιο ακόμα.
H καινούργια έκδοση της HTML έχει φτιαχτεί έτσι ώστε να βοηθήσει τους προγραμματιστές να χτίσουν καλύτερες και πιο δομημένες web εφαρμογές και όχι μόνο έγγραφα (documents), ενώ η δύναμη της πηγάζει κυρίως από τις προσθήκες API και τεχνολογιών που προσφέρουν ελευθερία και έλεγχο στους προγραμματιστές, και όχι τόσο από τα νέα tags, τα οποία είναι και το ευκολότερο μέρος εκμάθησης της νέας markup.
ΔΩΣΤΕ σε παλιά βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά, τετράδια και σημειώσεις μια «δεύτερη ευκαιρία στην ανάγνωση»!
Το www.book2chance.gr δημιουργήθηκε από μια ομάδα που αγαπά το βιβλίο και παράλληλα έχει οικολογική συνείδηση. Μέσω του ιστότοπου, η ομάδα έρχεται σε επαφή με όσους θέλουν να δώσουν τα παλιά τους βιβλία ή χαρτικά για ανακύκλωση: αφενός προωθεί έναντι μικρού αντιτίμου τα καλοδιατηρημένα βιβλία σε όσους θέλουν να τα αποκτήσουν, αφετέρου ανακυκλώνει τα χαρτικά σας. Επιπλέον, αφού γίνετε μέλη, η ομάδα παραλαμβάνει από το σπίτι σας χαρτικά και βιβλία, γλιτώνοντάς σας από κόπο και χρόνο να τα πάτε οι ίδιοι σε σημεία ανακύκλωσης ή -στην περίπτωση των βιβλίων- σε πιθανούς προορισμούς που να είναι ευπρόσδεκτα. Η εγγραφή μέλους δεν κοστίζει τίποτα, αντίθετα προσφέρει και σε σας και στους άλλους, αλλά και στο περιβάλλον.
«Ξέρω ανά πάσα στιγμή πότε οι μηλιές μου χρειάζονται ράντισμα ή πότισμα. Εδώ και τρία χρόνια έχουν τοποθετηθεί μετεωρολογικοί σταθμοί στα χωράφια μας, εδώ στην Αγιά, και με sms από τον δήμο περίπου εξακόσιοι παραγωγοί μήλων ενημερωνόμαστε για τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατήσουν, την υγρασία που έχουν τα κτήματα και τι σημαίνει αυτό σε συνδυασμό με το πόσο ζέστη ή κρύο θα κάνει».
O κ. Γιώργος Ζέικος είναι παραγωγός μήλων στην Αγιά της Λάρισας, μια περιοχή που είναι σχεδόν ταυτισμένη με το συγκεκριμένο φρούτο. Εδώ και περίπου τρία χρόνια η διαδικασία της παραγωγής έχει πάρει χαρακτηριστικά καλλιέργειας χάιτεκ. Μέσα στα κτήματα έχουν εγκατασταθεί πέντε μετεωρολογικοί σταθμοί, οι οποίοι συγκεντρώνουν στοιχεία για τις καιρικές συνθήκες που θα επικρατήσουν στην περιοχή και δεδομένα για την υγρασία στο έδαφος. Παράλληλα γεωπόνοι ελέγχουν τη σύσταση του εδάφους για να γνωρίζουν τις ανάγκες του σε λιπάσματα. Όλα τα δεδομένα που συλλέγουν οι πέντε σταθμοί καταλήγουν σε έναν κεντρικό υπολογιστή, ο οποίος δουλεύει αυτόματα και διαρκώς. Με βάση αυτά τα δεδομένα οι γεωπόνοι τού προγράμματος στέλνουν μηνύματα στα κινητά τηλέφωνα των παραγωγών με όλες τις αναγκαίες οδηγίες για το πότισμα, τους ψεκασμούς και τη λίπανση των δένδρων. «Με αυτόν τον τρόπο και άσκοπους ψεκασμούς αποφεύγουμε και καθαρότερα μήλα διαθέτουμε στους καταναλωτές, αφού έχουν λιγότερα φυτοφάρμακα. Επιπλέον εξοικονομούμε νερό και λιπάσματα με οφέλη τόσο οικονομικά για μας, αφού το κόστος της παραγωγής μειώνεται, όσο και για το περιβάλλον», λέει ο κ. Ζέικος.
Η πορεία του Αϊ Βασίλη, καταγράφεται από τα ραντάρ της Βορειοαμερικανικής Διοίκησης Αεροδιαστημικής Άμυνας (NORAD) και μεταδίδεται στο διαδίκτυο, προκειμένου οι ανυπόμονοι, μεγάλοι και παιδιά, να διαπιστώσουν που ακριβώς βρίσκεται ο Άγιος και το φορτωμένο με παιχνίδια έλκηθρό του.
Η NORAD, που επιβλέπει τον εναέριο χώρο της Βορείου Αμερικής, θέτει στη διάθεση του κοινού μία ιστοσελίδα (www.noradsanta.org) σε επτά γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά,ισπανικά, ιταλικά, γερμανικά, ιαπωνικά και κορεατικά), που επιτρέπει στους ενδιαφερόμενους να διαπιστώνουν πού βρίσκεται ακριβώς ο Αϊ-Βασίλης και τα ελάφια του.
Το Google, που πρόσφατα συντάχθηκε κι εκείνο στην πρωτοβουλία αυτή, προφέρει επίσης τη δυνατότητα στους επισκέπτες του να εντοπίσουν μέσω του Google Earth τον Άϊ-Βασίλη και προσφέρει τρισδιάστατα βίντεο με τη φιγούρα του Αγίου να ίπταται πάνω από μεγαλουπόλεις, όπως το Παρίσι, ή το Σίδνεϋ.
Kαρδιά του χειμώνος. Xριστούγεννα, Άις-Bασίλης, Φώτα.
Kαι αυτός εσηκώνετο το πρωί, έρριπτεν εις τους ώμους την παλιάν πατατούκαν του, το μόνον ρούχον οπού εσώζετο ακόμη από τους προ της ευτυχίας του χρόνους, και κατήρχετο εις την παραθαλάσσιον αγοράν, μορμυρίζων, ενώ κατέβαινεν από το παλαιόν μισογκρεμισμένον σπίτι, με τρόπον ώστε να τον ακούη η γειτόνισσα:
― Σεβτάς είν’ αυτός, δεν είναι τσορβάς…· έρωντας είναι, δεν είναι γέρωντας.
Tο έλεγε τόσον συχνά, ώστε όλες οι γειτονοπούλες οπού τον ήκουαν του το εκόλλησαν τέλος ως παρατσούκλι: «O μπαρμπα-Γιαννιός ο Έρωντας».
Διότι δεν ήτο πλέον νέος, ούτε εύμορφος, ούτε άσπρα είχεν. Όλα αυτά τα είχε φθείρει προ χρόνων πολλών, μαζί με το καράβι, εις την θάλασσαν, εις την Mασσαλίαν.
Eίχεν αρχίσει το στάδιόν του με αυτήν την πατατούκαν, όταν επρωτομπαρκάρησε ναύτης εις την βομβάρδαν του εξαδέλφου του. Eίχεν αποκτήσει, από τα μερδικά του όσα ελάμβανεν από τα ταξίδια, μετοχήν επί του πλοίου, είτα είχεν αποκτήσει πλοίον ιδικόν του, και είχε κάμει καλά ταξίδια. Eίχε φορέσει αγγλικές τσόχες, βελούδινα γελέκα, ψηλά καπέλα, είχε κρεμάσει καδένες χρυσές με ωρολόγια, είχεν αποκτήσει χρήματα· αλλά τα έφαγεν όλα εγκαίρως με τας Φρύνας εις την Mασσαλίαν, και άλλο δεν του έμεινεν ειμή η παλιά πατατούκα, την οποίαν εφόρει πεταχτήν επ’ ώμων, ενώ κατέβαινε το πρωί εις την παραλίαν, διά να μπαρκάρη σύντροφος με καμμίαν βρατσέραν εις μικρόν ναύλον, ή διά να πάγη με ξένην βάρκαν να βγάλη κανένα χταπόδι εντός του λιμένος.
Kανένα δεν είχεν εις τον κόσμον, ήτον έρημος. Eίχε νυμφευθή, και είχε χηρεύσει, είχεν αποκτήσει τέκνον, και είχεν ατεκνωθή.
Kαι αργά το βράδυ, την νύκτα, τα μεσάνυκτα, αφού έπινεν ολίγα ποτήρια διά να ξεχάση ή διά να ζεσταθή, επανήρχετο εις το παλιόσπιτο το μισογκρεμισμένον, εκχύνων εις τραγούδια τον πόνον του:
Σοκάκι μου μακρύ-στενό, με την κατεβασιά σου, κάμε κ’ εμένα γείτονα με την γειτόνισσά σου.
Άλλοτε παραπονούμενος ευθύμως:
Γειτόνισσα, γειτόνισσα, πολυλογού και ψεύτρα, δεν είπες μια φορά κ’ εσύ, Γιαννιό μου έλα μέσα.Συνέχεια »
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Και ο Πέτρος Τατσόπουλος προσεγγίζει το θέμα του e-book από τη δική του σκοπιά:
Άρθρα (RSS)