Άρθρα με ετικέτα “ανάγνωση”

Η συνέχεια της ανάγνωσης του Κώστα Τσόκλη…

Tην άλλην βραδιάν επανήρχετο, όχι πολύ οινοβαρής, έρριπτε βλέμμα εις τα παράθυρα της Πολυλογούς, ύψωνε τους ώμους, κ’ εμορμύριζεν:
― Ένας Θεός θα μας κρίνη… κ’ ένας θάνατος θα μας ξεχωρίση.
Kαι είτα μετά στεναγμού προσέθετε:
― K’ ένα κοιμητήρι θα μας σμίξη.
Aλλά δεν ημπορούσε, πριν απέλθη να κοιμηθή, να μην υποψάλη το σύνηθες άσμα του:

Σοκάκι μου μακρύ-στενό, με την κατεβασιά σου,
κάμε κ’ εμένα γείτονα με την γειτόνισσά σου. Συνέχεια »

Comments 0 σχόλια »

Ο Κώστας Τσόκλης αφήνεται στη μαγεία του λόγου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη  να μας ταξιδέψει με τον προσωπικό του αφηγηματικό τόνο στα κείμενά του. Ο εικαστικός συναντά μέσα από ένα παράλληλο πνευματικό επίπεδο δημιουργίας τον παραμυθένιο κόσμο του συγγραφέα, την απλότητα και τη σοφία του.

Στο συγκεκριμένο βίντεο διαβάζει το: “Πατέρα στο σπίτι”

Η εκδήλωση έλαβε χώρα στην Ερμούπολη Σύρου στα πλαίσια του φεστιβάλ “Σύρος-Πολιτισμός”. Φιλοξενήθηκε στον κήπο της Μονής Αδελφών του Ελέους στις 31 Ιουλίου 2011.

«Όταν βρίσκεστε σε δύσκολες στιγμές, αδελφοί, μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό, μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη ….»

ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

-Μπάρμπα , βάλε λίγο λαδάκι μες στο γυαλί , είπε η μάνα μου , γιατί δεν έχουμε πατέρα στο σπίτι.

-Χωρίς πεντάρα;

-Ναι.

-Και τι έγινε ο πατέρας σου;

-Να, πάει να βρει άλλη γυναίκα.

Ήταν πενταετές παιδί, ζωήρο, με λαμπρά μεγάλα μάτια , ντυμένο με κουρέλια. Και με παιδική χάρη, με σπαρακτικό μέσα στην αθωότητα χαμόγελο, πρόφερε κάθε φορά την φράση αυτή, της οποίας όλο το βάθος δεν ήταν ικανό να κατανοήσει, τόσο , ώστε οι άνθρωποι , αυτοί που δεν έχουν να κάνουν τίποτα, όπως εγώ, το καλούσαν , και του απέτειναν την παραπάνω ερώτηση του μικρού παντοπώλη της γειτονιάς, μόνο και μόνο για να ακούσουν από το στόμα του την απόκριση. Να, πάει να βρει άλλη γυναίκα. Συνέχεια »

Comments 0 σχόλια »


©2010 Μία αποκλειστικότητα του netschoolbook. Ευχαριστούμε τον Νίκο Κουρή για την προθυμία του να μας βοηθήσει και για την ανοχή του στον ερασιτεχνισμό μας. Πρόκειται για μια φιλική ανάγνωση πού έγινε κάπως απροετοίμαστα και σχετικά βιαστικά για να τρέξει το προτζεκτ στην τάξη. Ελπίζουμε ότι εν καιρώ και χωρίς την πίεση του χρόνου θα διορθωθούν αστοχίες και λάθη.

Αποσπάσματα 18/ 19/ 20/ 21/ 22A / 22B

Comments 0 σχόλια »

TΗΕ ΝΕW ΥΟRΚ ΤΙΜΕS , Της ΤΑRΑ ΡΑRΚΕR-ΡΟΡΕ

Ανοιξε το παιδί σας κάποιο βιβλίο φέτος το καλοκαίρι; Παρότι οι ενήλικοι συχνά αρπάζουν την ευκαιρία να διαβάσουν κάποια βιβλία που δεν πρόλαβαν τον χειμώνα, στη διάρκεια των διακοπών, πολλά παιδιά και έφηβοι, ιδιαίτερα εκείνα που προέρχονται από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, διαβάζουν ελάχιστα βιβλία το καλοκαίρι.

Ομως το τίμημα που πληρώνουν είναι μεγάλο. Πολλές έρευνες έχουν αποδείξει μια «θερινή διολίσθηση» στην ικανότητα ανάγνωσης μόλις κλείσουν τα σχολεία για τις θερινές διακοπές. Σύμφωνα με την Εθνική Ενωση Εκπαίδευσης, κάθε καλοκαίρι τα παιδιά των φτωχών οικογενειών χάνουν ικανότητες γραφής και ανάγνωσης που αντιστοιχούν σε δύο μήνες σχολείου. Και η απώλεια αυτή συσσωρεύεται κάθε χρόνο.

Τώρα, νέες έρευνες προσφέρουν μία εντυπωσιακά απλή και προσιτή λύση στο πρόβλημα. Μια μελέτη, η οποία διήρκεσε τρία χρόνια και την πραγματοποίησαν ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τενεσί στο Νόξβιλ, δείχνει ότι αρκεί και μόνο να δίνεται στα παιδιά από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα η ευκαιρία στη διάρκεια των καλοκαιρινών φεστιβάλ βιβλίου να επιλέγουν τα βιβλία που τους ενδιαφέρει, ώστε να αντιστραφεί η τάση αυτή.

Οι ειδικοί, με τη χρηματοδότηση του αμερικανικού υπουργείου Παιδείας, παρακολούθησαν και κατέγραψαν τις συνήθειες ανάγνωσης περισσότερων από 1.300 παιδιών στη Φλόριντα που προέρχονται από 17 σχολεία περιοχών όπου ζουν οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα. Τα περισσότερα παιδιά ήταν τόσο φτωχά ώστε το σχολείο τούς παρείχε δωρεάν γεύματα. Οι επιστήμονες ήθελαν να μελετήσουν εάν η χορήγηση βιβλίων στα μικρά παιδιά στη διάρκεια του καλοκαιριού θα επηρέαζε την απόδοσή τους στο σχολείο με το πέρασμα των χρόνων. Στην αρχή της έρευνας, 852 τυχαία επιλεγμένοι μαθητές της Α΄ και της Β΄ Δημοτικού πήγαν σε ένα φεστιβάλ βιβλίου και τους επετράπη να εξετάσουν περισσότερους από 600 τίτλους. Τους προσφέρθηκε μια μεγάλη ποικιλία βιβλίων: από εκείνα που αναφέρονται στη ζωή διασήμων, όπως η Μπρίτνι Σπίαρς, έως σοβαρά λογοτεχνικά βιβλία.

Η σύγκριση. Οι μαθητές διάλεξαν 12 βιβλία. Επελέγησαν και 478 παιδιά στα οποία δεν δόθηκαν βιβλία αλλά άλλες δραστηριότητες. Αυτό συνεχίστηκε για τρία καλοκαίρια μέχρις ότου τα παιδιά έφθασαν στην Δ΄ και Ε΄ Τάξη. Τότε οι ερευνητές συνέκριναν πόσο καλά τα κατάφερναν στη γραφή και την ανάγνωση. Τα παιδιά που περνούσαν τα καλοκαίρια διαβάζοντας τα κατάφερναν πολύ καλύτερα. Ακόμη και εάν είχαν επιλέξει να διαβάσουν βιβλία για τη ζωή της Μπρίτνι Σπίαρς ή τα βιβλία της Χάνα Μοντάνα. Οι ερευνητές κατέληξαν ότι εάν τα σχολεία ξόδευαν 50 δολάρια για να δίνουν σε κάθε παιδί βιβλία να διαβάζει το καλοκαίρι, αυτό θα οδηγούσε σε μια σημαντική συνολική βελτίωση του μαθησιακού τους επιπέδου.

Comments 0 σχόλια »

walking.jpgΚάποτε οι άνθρωποι διάβαζαν. Κάποτε έβγαιναν για περίπατο απολαμβάνοντας τις συναντήσεις και την ανάγνωση των τοπίων της υπαίθρου ή της πόλης σαν να επρόκειτο για μια μεταφορά (στη χειρότερη περίπτωση, ένα υποκατάστατο) της κυκλοφορίας του Λόγου μέσα στην κοινότητα. Διασκέδαζαν επικοινωνώντας με το διάχυτο πνεύμα των εξελίξεων μέσω της μεταβλητής τους θέσης στον αστερισμό των τοπωνυμίων, των δρόμων, των μεγάρων και των μαγαζιών. Περπατώντας/διαβάζοντας, δεν τους έλειπαν οι αμφιβολίες ούτε οι παλινδρομήσεις – συγχρονίζονταν με το ξετύλιγμα των μαιάνδρων σαν να ακολουθούσαν λεπτές χαραμάδες στην επιφάνεια του χρόνου. Στο συλλογικό ασυνείδητο, το να τριγυρνάς σήμαινε εν μέρει ότι ήσουν βαθυστόχαστος. Ρεμβασμός και πεζοπορία ανήγγειλλαν από κοινού την ευφυή πλευρά του καθήκοντος.

Ετσι το περπάτημα, ως ανάγνωση του κόσμου, διευκόλυνε τις αντηχήσεις του ψυχισμού, αξιοποιούσε ένα εφευρετικό πηγαινέλα από τη μία εντύπωση στην άλλη. Η σταδιακή διείσδυση στο μυστήριο του περιβάλλοντος χώρου δεν μπορούσε να συντελεστεί μόνο με τα μάτια, δίχως τη βοήθεια των ποδιών, δίχως τον ευχάριστο καιροσκοπισμό τους, δίχως τη ράθυμη υπακοή στη γλώσσα της τυχαίας κίνησης – η λειτουργία των ποδιών ισοδυναμούσε με το πέρασμα από τη μία παράγραφο στην επόμενη. Εφόσον ο κόσμος ήταν ένα κείμενο, εφόσον ήταν το Liber Mundi για το οποίο μας μιλούσαν οι αρχαίοι, τα πόδια ύφαιναν την ύπαρξη μέσα στην αναλώσιμη χρονικότητα εκείνου του κόσμου, καλλιεργώντας την κλίση προς μιαν αέναη αλλαγή του βιώματος, άρα προς την αιωνιότητα (που είναι κυκλική), ενώ ταυτόχρονα παρέμεναν τα όργανα του εφήμερου. Διότι τα πόδια δεν ήταν χέρια, ούτε δημιουργούσαν, ήταν οδηγοί ματιών. Αφηναν χνάρια στην άμμο, σημάδια μιας διέλευσης που ο χρόνος ακύρωνε για να τα ανανεώσει αμέσως μετά, όπως συμβαίνει με το ξεφύλλισμα ενός μυθιστορήματος. Τα πόδια ρύθμιζαν τις μεταβολές της διάθεσης αγγίζοντας τη γη με την αθέλητη ειλικρίνεια, και συνάμα την καχυποψία, ενός αναγνώστη που τα μάτια του βαδίζουν, τρέχουν, στρίβουν, σταματούν και ξαναρχίζουν.

Σαν να λέμε ότι ο περίπατος ήταν η παιδεία μας. Εκτοτε, απομακρυνόμενοι απ’ τις εστίες των θεσμών και των νοημάτων που γαλούχησαν το κοινωνικό υποκείμενο ίσαμε τις εσχατιές του νεωτερικού σύμπαντος, βρεθήκαμε να κάνουμε τα τελευταία βήματα της Ιστορίας. Αναπόφευκτα, είχε έρθει η εποχή που οι άνθρωποι έπαψαν να περπατούν συνειδητά και, προς στιγμήν, αφοσιώθηκαν στον φθορισμό της μικρής οθόνης, σ’ αυτή την παθητική εκμετάλλευση των πλεονεκτημάτων που υπόσχονταν οι παραισθήσεις -οι άνθρωποι εγκαταλείφθηκαν οικειοθελώς σε μια ζωή όπου η επεξεργασία των στοιχείων της αντίληψης δεν απαιτούσε καμία δαπάνη, ούτε σκέψης, ούτε συγκίνησης, ούτε σωματικής ενέργειας· έπαψαν να διαβάζουν, είτε βιβλία, είτε τοπία, είτε τη μοίρα και περίμεναν την ανάσταση των νεκρών μέσω βίντεο. Ο αληθινός αέρας, τα χρώματα του φωτός που περιέβαλλε κάθε ξεχωριστή έκπληξη, οι συναισθηματικοί ελιγμοί, τα σταυροδρόμια των αποφάσεων και οι ευωδίες της ύλης που συσσωρεύονταν στην αγορά -όλες αυτές οι συμβολικές ανταλλαγές τους άφηναν απαθείς.

Από τα Παράδοξα του Ε. Αρανίτση

Comments 0 σχόλια »

reading.jpg310,8 εκατομμύρια βιβλία δανείστηκαν πέρυσι, 2009, οι Βρετανοί από βιβλιοθήκες (δημοτικές, κυρίως) σε όλη τη χώρα. Ετσι, για πρώτη φορά εδώ και μία 10ετία, σημειώθηκε αύξηση, έστω κατά 1%, σε έναν «τομέα» που τα τελευταία χρόνια είχε πάρει την κατηφόρα. Το γεγονός, όπως διαβάσαμε στην «Γκάρντιαν», οφείλεται στην οικονομική κρίση, που έχει κάνει πολύ κόσμο να επιστρέψει ξανά στο διάβασμα, και επειδή όλο και περισσότεροι αναγνώστες δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν βιβλία, τα δανείζονται.

ΕΝΕΤ

Comments 0 σχόλια »

cyber_security.jpgΗ Μ. Τζιαντζή στην Καθημερινή:

…Σήμερα άλλες διαχωριστικές γραμμές, λιγότερο ευθύγραμμες, χαράζονται και βαθαίνουν: ανάμεσα σε αυτούς που διαβάζουν στο χαρτί και εκείνους που διαβάζουν μόνο ή κυρίως στην οθόνη, ανάμεσα σε αυτούς που εξακολουθούν να διαβάζουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και εκείνους που διαβάζουν ελάχιστα ή καθόλου.

Ενας τεχνοσκεπτικιστής (και όχι τεχνοφοβικός) σχολιαστής, ο λευκορωσικής καταγωγής Εβγκένι Μορόζοφ, ανησυχεί για τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε μια μορφωμένη ελίτ και ένα αναδυόμενο «κυβερνο-λούμπεν προλεταριάτο». Η διαδικτυακή ελίτ αξιοποιεί το νέο ψηφιακό περιβάλλον αναζητώντας έξοχα οnline εργαλεία για επιστημονική έρευνα και συνεργασία, καθώς και για αξιόπιστη ενημέρωση και για πρόσβαση σε αρκετές μορφές τέχνης, κλασικές και νέες. Οι χρήστες της δεύτερης κατηγορίας, σύμφωνα με τον Μορόζοφ, παρασύρονται από τον ψηφιακό ανεμοστρόβιλο των κουτσομπολίστικων σάιτ, των ευτελών βιντεογκέιμ, της πορνογραφίας, των άφθονων σκουπιδομπλόγκ, των ρατσιστικών ιστοσελίδων, των χρονοβόρων εικονικών συναναστροφών στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης.

Comments 0 σχόλια »

tatsopoulos-012307-030.jpgΚαι ο Πέτρος Τατσόπουλος προσεγγίζει το θέμα του e-book από τη δική του σκοπιά:

Σταδιοδρόμησα κάμποσα χρόνια ως νέος συγγραφέας ή συγγραφέας της νεότητας κι έτσι μου είναι πλέον διπλά επώδυνο να παραδεχθώ πως, κάθε μέρα που περνάει, μοιάζω όλο και πιο πολύ με τους γκρινιάρηδες γέρους στο θεωρείο του Μάπετ Σόου.

Μπλα, μπλα, μπλα: η μυρωδιά του χαρτιού, η αφή του, το τσάκισμα στο πάνω μέρος της σελίδας, οι υπογραμμίσεις με μαρκαδόρο, το κιτρίνισμα…

Είναι παραπάνω από βέβαιο πως η κόρη μου, η Δανάη, που δεν έκλεισε ακόμη ούτε δεκαέξι μήνες ζωής, θα με κοιτάει αύριο ως ζωντανό απολίθωμα και θα αδυνατεί να κατανοήσει γιατί προτιμώ να της διαβάζω παραμύθια από εκείνα τα βρωμόχαρτα με τις λέξεις ακίνητες και όχι από το τελευταίο αστραφτερό e-book με τις λέξεις να χορεύουν. Γιατί να συμπληρώνει με τη φαντασία της τα κενά –θα επιμένει η μικρή Δανάη– όταν όλη τη χαμαλοδουλειά θα μπορεί να την κάνει, χίλιες φορές επαρκέστερα, δεκάδες χιλιάδες φορές γρηγορότερα, εκείνο το ψηφιακό μαραφέτι;

Δεν θα είμαι σε θέση να της εξηγήσω ούτε για ποιο λόγο την λυπάμαι ούτε γιατί οργίζομαι με όσους έκλεψαν την παιδική της ηλικία.

Καθημερινή

Comments 1 σχόλιο »

wpe2.jpgΟ Νίκος Παναγιωτόπουλος τοποθετείται στο ερώτημα:
Οραματίζομαι ήδη τη μέρα που θα γυρίζω σελίδα πατώντας ένα βελάκι, και η αλλαγή θα συνοδεύεται από ηχητικό εφέ θροΐσματος χαρτιού, κι ο γιος μου θα επιμένει να μου δείξει κάτι που μου διέφυγε στην τελευταία εικόνα, αλλά η φούρια του δεν θα έχει ως αποτέλεσμα μια σκισμένη σελίδα! Οραματίζομαι τη μέρα που θα διαβάζουμε για νιοστή φορά την αγαπημένη του ιστορία, χωρίς άγχος μην ξεκολλήσουν τα φύλλα απ’ τη ράχη… Οραματίζομαι τη μέρα που δεν θα χολοσκάω για ράφια που λυγίζουν απ’ το βάρος ούτε για τη σκόνη – τον καλύτερο φίλο του βιβλίου…

Καθημερινή

Comments 1 σχόλιο »

27reading-550.jpg

 Το απόγευμα της οικογένειας Sims. Κάθε μέλος διαβάζει το μέσο της γενιάς του. Εφημερίδα και βιβλίο οι γονείς, διαδίκτυο τα παιδιά.

Η εντατική ενασχόληση με το Διαδίκτυο απομακρύνει ολοένα και περισσότερους νέους σ’ ολόκληρο τον κόσμο από την ανάγνωση βιβλίων. Οι ειδικοί εμφανίζονται, πάντως, διχασμένοι όσον αφορά τον αντίκτυπο του φαινομένου, καθώς ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ζημιώνει αισθητά την ικανότητα των νέων να αυτοσυγκεντρώνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ενώ άλλοι επισημαίνουν ότι η ανάγνωση κειμένων στο Διαδίκτυο προετοιμάζει με τον καταλληλότερο τρόπο τη νέα γενιά.

Άρθρο των NY Times στην Καθημερινή  «Αναλφάβητους αναγνώστες» δημιουργεί το Διαδίκτυο;

Το πρωτότυπο άρθρο των NY Times

Comments 0 σχόλια »

textΟ Νίκος Ξυδάκης αναρωτιέται αν η έντυπη δημοσιογραφία είναι πλέον άχρηστη στις μέρες μας:
“…Το Δίκτυο αποκάλυψε τις αδυναμίες και τις ευκολίες των έντυπων μέσων. Αποκάλυψε την ιδιοτέλεια και την υπεροψία, το κακό ή αδιάφορο κείμενο, το copy-paste και την κουτοπόνηρη λογοκλοπή. Η αχανής, δυναμικά εμπλουτιζόμενη βιβλιοθήκη, που χτίζεται μέσα στο Διαδίκτυο, αποκαλύπτει ανελέητα όλες τις αδυναμίες και τις ευκολίες των δημοσιογράφων. Και επιπλέον κλόνισε ανεπανόρθωτα την παράδοση: Η εφημερίδα ήταν μέρος του διαφωτιστικού προγράμματος, ήταν υπό κλίμακα η Εγκυκλοπαιδεία, περιείχε όλα τα νέα και όλη τη γνώση· ήταν η πρωινή προσευχή του αστού. Οχι πια. Αφενός διότι δεν υπάρχει ο κυρίαρχος αστός, αλλά μια απέραντη μεσαία μάζα ? οι κατεξοχήν χρήστες του Δικτύου σήμερα. Αφετέρου, διότι τα νέα τρέχουν ακαριαία σαν headlines παντού όπου υπάρχει ένα μόνιτορ, και η γνώση αποτίθεται δυναμικά παντού στο Δίκτυο, σε απίθανους τόπους, σε κάθε γωνιά, και όχι μόνο στη Wikipedia.”

Το κείμενο πάντα ? αλλιώς

κι ένα ελαφρώς vecchio άρθρο Δίκτυα και οθόνες – Βήματα προς μία νέα σχέση με το γραπτό λόγο

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Φιλόλογος τεύχος 107, Άνοιξη 2002 

Comments 0 σχόλια »

booktreeΗ ανάγνωση της λογοτεχνίας καθαρίζει το μάτι, γκαζώνει τη σκέψη. Αφήστε τα βιβλία-αφρόλουτρα στους πάγκους. Η θερινή ραστώνη προσφέρεται για μακρόσυρτες, απολαυστικές αναγνώσεις. Τα κείμενα που ακολουθούν διαφέρουν (τεραστίως) μεταξύ τους, όμως έχουν κάτι κοινό: είναι μασίφ λογοτεχνία…

Βιβλιοπόντικας βλ. Σοφία Νικολαΐδου

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων