Terra Computerata

Η εποχή που αγχωμένοι και υπερπροστατευτικοί γονείς υποχρέωναν τα παιδιά τους να ακούνε Μπετόβεν πριν καν γεννηθούν, να αρχίζουν ξένες γλώσσες στα τρία τους και να προετοιμάζονται για την είσοδό τους σε ένα καλό πανεπιστήμιο από το νηπιαγωγείο, φτάνει στο τέλος της. Αν η νέα τάση είχε ένα σύνθημα, αυτό θα ήταν «γονείς χαλαρώστε».

Υπάρχουν πολλοί γονείς που αισθάνονται υποχρεωμένοι να διαχειρίζονται με κάθε λεπτομέρεια το μέλλον των βλασταριών τους: μια κατηγορία είναι οι «πεφωτισμένοι» που θυσιάζουν τις προσωπικές τους ανάγκες για να δώσουν στα παιδιά τους όλα τα διανοητικά, αισθηματικά και υλικά προνόμια. Μια άλλη, είναι οι «ψαρωμένοι» που προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους σε έναν κόσμο που αλλάζει. Και μια τρίτη, περιλαμβάνει τους «νάρκισσους» που βλέπουν τα παιδιά τους σαν να είναι το κέντρο του σύμπαντος και προέκταση των ίδιων. Όμως, όπως και να χαρακτηρίσουμε τους εν λόγω γονείς, οι μέρες τους είναι μετρημένες, αφού ένα νέο… κύμα από μαμάδες και μπαμπάδες αρνείται να γνωρίσει στο έμβρυο τις συνθέσεις του Μπετόβεν, να προσλάβει δασκάλους ξένων γλωσσών στο νηπιαγωγείο ή να μετακομίσει κοντά στο πανεπιστήμιο για να μη λείψουν από το «μωρό τους» τα αγαπημένα του φαγητά. Ενδεχομένως να το έκαναν κάποιοι και στο παρελθόν- πιθανότατα, όμως, αισθάνονταν ότι δεν ήταν και πολύ καλοί γονείς.

Μέσω του Ίντερνετ
Αντίθετα, οι γονείς της νέας τάσης είναι απενοχοποιημένοι και κυρίως χαλαροί, ενώ μπόρεσαν να πετάξουν στα σκουπίδια περισσότερα από πενήντα χρόνια «παιδοκεντρικών» θεωριών. Το πρώτο σημάδι της αλλαγής εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο. Ιστοσελίδες όπως η truumomconfessions. com και η δημοφιλέστατη dooce. com δίνουν βήμα σε γονείς που αισθάνονται χαρούμενοι επειδή δεν είναι τέλειοι, σαν την Έιγελετ Ουόλντμαν, συγγραφέα του μπεστ σέλερ «Κακή Μητέρα», που δηλώνει ευθαρσώς ότι αγαπάει περισσότερο τον σύζυγό της από τα παιδιά της και ότι χρησιμοποιεί πάνες μιας χρήσης (ένα ταμπού στην Αμερική των σούπερ μαμάδων). Τους τελευταίους μήνες οι χαλαροί γονείς οργανώθηκαν σε κίνημα. Ο δικός τους γκουρού είναι ο Καρλ Ονορέ, που μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του « Υπό πίεση:Σώζοντας τα παιδιά μας από την κουλτούρα της υπερκηδεμονίας », προτείνει πιο χαλαρές και αυθόρμητες μεθόδους ανατροφής και εκπαίδευσης των παιδιών, υπενθυμίζοντας ότι δεν υπάρχει λόγος να σέρνουν οι γονείς τα βλαστάρια τους από ιδιαίτερο σε ιδιαίτερο. Οι χαλαροί γονείς υποκλίνονται και στη Λίνορ Σκενάζι, τη δημοσιογράφο και συγγραφέα που άρχισε εκστρατεία προκειμένου να πείσει τους γονείς ότι τα παιδιά τους δεν κινδυνεύουν να πέσουν θύματα απαγωγής και βιασμού αν βγουν μόνα τους μια βόλτα με το ποδήλατο.

Τα Νέα

Και η Μαριάννα Τζιαντζή επιλέγει να ασχοληθεί με το θέμα που είχαμε προβάλλει πριν λίγες ημέρες:

Για «γονείς ελικόπτερα» που υπερίπτανται πάνω από τα παιδιά τους, για «νηπιοκρατία», για «φονικό γονικό σφιχταγκάλιασμα», για «υπεργονεϊκότητα» (overparenting) μιλούν σήμερα εκπαιδευτικοί και κοινωνιολόγοι. Καλός γονιός δεν είναι αυτός που αγαπά, μαλώνει και «ορμηνεύει», το παιδί, αλλά ο «ψαγμένος», αυτός που ασχολείται διαρκώς μαζί του, που από πολύ νωρίς κάνει τη σωστή έρευνα αγοράς και του προσφέρει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που θα συμβάλουν στην ταχεία και «ποιοτική» ανάπτυξή του. Θα πάει το βρέφος για μασάζ, θα προμηθευτεί τη συσκευή που αποκωδικοποιεί το κλάμα του, θα αγοράσει τα ντιβιντί «Βaby Mozart» και «Baby Beethoven» που απευθύνονται ακόμα και σε βρέφη τριών μηνών. Αργότερα θα αναζητήσει το καλό ωδείο, σχολείο, φροντιστήριο, θα επιτηρεί διαρκώς το παιδί μέσω του κινητού τηλεφώνου (αν διαθέτει και GPS τόσο το καλύτερο), θα το προφυλάσσει από υπαρκτούς και φανταστικούς κινδύνους, θα του προσφέρει εμπειρίες, ερεθίσματα και ευκαιρίες για «δημιουργική απασχόληση», θα το τυλίξει με εκατοντάδες γεύσεις, ρούχα, παιχνίδια, γκατζετάκια, ντιβιντί. Ομως τα παιδιά που γίνονται το επίκεντρο του γονεϊκού σύμπαντος, προσγειώνονται άσχημα όταν διαπιστώνουν ότι δεν συμβαίνει το ίδιο στον σχολικό και φιλικό μικρόκοσμό τους.

Καθημερινή