Terra Computerata

Πριν λίγες ημέρες διαπίστωσα ότι στο δικτυακό τόπο της Πύλης για την  Ελληνική γλώσσα, οι αναφορές στο netschoolbook ήταν άλλα ‘ντ’  άλλων. Επικοινώνησα μαζί τους για τη διόρθωση για να λάβω μία πολύ ευγενική απάντηση ότι “στην επόμενη ενημέρωση της βάσης μας θα φροντίσουμε οι ανακρίβειες αυτές να διορθωθούν”. Στο εύλογο ερώτημά μου κάθε πότε ανανεώνεται η βάση, κεραυνοβολήθηκα από την απάντηση: “σας ενημερώνουμε ότι η βάση μας ανανεώνεται κάθε έξι μήνες. Η επόμενη ανανέωση θα γίνει περίπου στα μέσα φθινοπώρου”. Πάλι καλά που δεν έχουμε Μάρτη.

Αυτά έχουμε καταλάβει στην Ελλάδα για την αμεσότητα του μέσου και τη διαρκή ανανέωση περιεχομένου στο διαδίκτυο. Να υποθέσω ότι θα χρειάζονται και δύο-τρία πρωτόκολλα για την αλλαγή που αιτήθηκα. Ευτυχώς που έχει καταργηθεί το χαρτόσημο. Μετά από αυτό το post, μάλλον θα αφαιρεθεί η αναφορά, αλλά κουβέντα να γίνεται.

Μου θύμισαν την εφορία που χρησιμοποιούν τον υπολογιστή αντί της γραφομηχανής. Εκτυπώνουν παραστατικά. Η υπάλληλος δεν δεχόταν με τίποτα να πατήσει το κουμπάκι ενημέρωση αρχείου. Εκείνη είχε εκπαιδευτεί μόνο στη διαδικασία 1.6, για την 1.7 χρειαζόταν νέο σεμινάριο. Χαλλλαρά!

 Το απόγευμα της οικογένειας Sims. Κάθε μέλος διαβάζει το μέσο της γενιάς του. Εφημερίδα και βιβλίο οι γονείς, διαδίκτυο τα παιδιά.

Η εντατική ενασχόληση με το Διαδίκτυο απομακρύνει ολοένα και περισσότερους νέους σ’ ολόκληρο τον κόσμο από την ανάγνωση βιβλίων. Οι ειδικοί εμφανίζονται, πάντως, διχασμένοι όσον αφορά τον αντίκτυπο του φαινομένου, καθώς ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ζημιώνει αισθητά την ικανότητα των νέων να αυτοσυγκεντρώνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ενώ άλλοι επισημαίνουν ότι η ανάγνωση κειμένων στο Διαδίκτυο προετοιμάζει με τον καταλληλότερο τρόπο τη νέα γενιά.

Άρθρο των NY Times στην Καθημερινή  «Αναλφάβητους αναγνώστες» δημιουργεί το Διαδίκτυο;

Το πρωτότυπο άρθρο των NY Times

Η ελληνική εκδοχή της διαδραστικής διαφήμισης. Σε πολλούς δικτυακούς τόπους βλέπουμε τη διαφήμιση του Λάλα που χτυπιέται δεμένος και ζητάει να τον λύσουμε. Ισως χρειαζόταν ένα δικτυακό γκάλοπ αλλά έχω την εντύπωση ότι η πλειοψηφία προτιμά να τον αφήνει δεμένο. Δε φτάνει που μας κοτσάρει την αφεντομουτσουνάρα του σε όλα τα εξώφυλλα της faq δίπλα στους διάσημους. Έλεος, δέστε τον!

Στο βιβλίο του Χαρούκι Μουρακάμι “Σπούτνικ αγαπημένη” ένας ήρωας περιγράφει πως έγινε δάσκαλος. “Δεν ήταν κάτι που είχα σχεδιάσει, αλλά, όταν έγινε τελικά, ανακάλυψα ένα βαθύ σεβασμό και μία ανυπόκριτη αγάπη για το επάγγελμα, που ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι είχα. Και για να μη μασάω τα λόγια μου, η πραγματικότητα ήταν ότι εντελώς τυχαία ανακάλυψα τον εαυτό μου.
Στεκόμουν μπροστά στην τάξη, διδάσκοντας τους πιτσιρικάδες βασικά πράγματα σχετικά με τη γλώσσα, τη ζωή, τον κόσμο, κι ανακάλυπτα ότι ταυτόχρονα δίδασκα και τον ίδιο μου τον εαυτό από την αρχή όλα αυτά τα πράγματα -φιλτραρισμένα μέσα από τα μάτια και τα μυαλά αυτών των παιδιών. Όταν κάνεις σωστά αυτή τη δουλειά, αυτή η εμπειρία είναι αναζωογονητική. Βαθιά, θα έλεγα”. σ.85-86 Εκδόσεις Ωκεανίδα.

Μάλλον κάτι τέτοια διαβάζει και η ηγεσία του Υπουργείου και δε συζητά το θέμα της αύξησης των μισθών μας. Εμ μας αναζωογονούν και δε χρειάζεται να τρέχουμε στα σπα, θέλουμε και τα ρέστα.

Η ιστοσελίδα του συγγραφέα!