Terra Computerata

Ο έτερος Δάσκαλος (με το Δ κεφαλαίο) προβληματίζεται γιατί τα γνωστά συγκεκριμένα προβλήματα της Παιδείας δεν φθάνουν ποτέ σε λύση: “όλοι μιλούν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις για μια ριζική ουσιαστική αλλαγή τού περιεχομένου των σπουδών. Για ένα άλλο σχολείο, που θα ετοιμάζει τον μαθητή με γνώσεις που θα συνιστούν γνώση και με μια γενικότερη καλλιέργεια που θα τον βοηθήσει κι αυτόν και την κοινωνία γενικότερα σε μια άλλη ποιότητα ζωής. Ενα περιεχόμενο σπουδών κι έναν τρόπο διδασκαλίας με μεγάλη συμμετοχή τού μαθητή που θα δημιουργήσει ευαίσθητους και υπεύθυνους πολίτες.  
Λέμε λ.χ. ότι σχολείο που δεν διαμορφώνει ένα «σχολικό κλίμα», μία αίσθηση Κοινότητας, όπου ο μαθητής μπορεί να μείνει περισσότερο για να μιλήσει με τους δασκάλους του, για να δουλέψει σε μια Βιβλιοθήκη ή σε μια αίθουσα Πληροφορικής ή και για να παίξει με τους συμμαθητές του, ένα τέτοιο Σχολείο είναι «σχολείο-πέρασμα»! Τι κάνει η Πολιτεία, τι κάνουμε οι γονείς, τι κάνουν οι δάσκαλοι, τι κάνει η κοινωνία, ώστε να δημιουργηθεί αυτού τού είδους το σχολείο; ”

Άρθρο του Γ. Μπαμπινιώτη στο Βήμα της Κυριακής 20/7/2008

Ο καθηγητής Γιώργης Γιατρομανωλάκης, πάντα καίριος, αναρωτιέται:”Κάθε χρόνο τέτοια εποχή η Παιδεία μας είναι σαν να κάνει το καθιερωμένο τσεκάπ. Καθώς βγαίνουν τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων οι βαθμολογικές επιδόσεις των μαθητών ανά κατεύθυνση και μάθημα δείχνουν τις τιμές, δηλ. τα ποσοστά επιτυχίας και αποτυχίας των υποψηφίων, και φανερώνουν τη σοβούσα κατάσταση. Προφανώς άλλο πράγμα είναι οι τιμές του σακχάρου ή του ουρικού οξέος και άλλο οι βάσεις στη Βιολογία λ.χ. ή στα Λατινικά, όμως οι αριθμοί και στη μία περίπτωση και στην άλλη κάτι δείχνουν. Μας προειδοποιούν για κάτι αφύσικο ή μας καθησυχάζουν, πάντα στο μέτρο του δυνατού. Ωστόσο ανάμεσα στις ιατρικές εξετάσεις και στο τσεκάπ των πανελλαδικών υπάρχει μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα διαφορά: οι ιατρικοί δείκτες δεν μπορούν να είναι ταυτόχρονα υψηλοί και χαμηλοί, καλοί και συνάμα κακοί. Ισως στην περίπτωση της «κακής» ή «καλής» χοληστερίνης τα πράγματα να αλλάζουν. Ομως στις πανελλαδικές οι δείκτες είναι κυριολεκτικά αλλοπρόσαλλοι. Αφύσικοι και όμως αληθινοί.

Πέρυσι το ποσοστό των μαθητών που δεν κατάφεραν να πιάσουν σε όλα τα μαθήματα τη βάση 10 ήταν 34,07%, φέτος ανέβηκε στο 35,86%. Πρόκειται για γενικό ποσοστό, αφού, π.χ., οι υποψήφιοι της τεχνολογικής κατεύθυνσης έμειναν κάτω από τη βάση σε ποσοστό 41,73%! Εν πάση περιπτώσει. Αυτός ο δείκτης δηλώνει απλά πως φέτος πήγαμε χειρότερα από πέρυσι. Το ξέραμε αλλά μας το επιβεβαίωσαν και οι αριθμοί”.

Η συνέχεια: Το μηδέν και το άριστα  Βήμα της Κυριακής 20/7/2008

και καταλήγει: “Γιατί δεν βγαίνει κάποιος υπεύθυνος να μας αναλύσει τους τρελούς δείκτες των πανελλαδικών; Ομως άδικα περιμένουμε. Ποτέ δεν πρόκειται να βγει αυτός ο κάποιος, επειδή, αν διαθέτει στοιχειώδη τιμιότητα, θα πρέπει να παραδεχθεί ότι η Παιδεία χρόνια τώρα είναι πλασματική. Τίποτε! Φούσκα χρηματιστηρίου! Παιδεία που βολεύεται και πορεύεται με παντός είδους αναβολικά. Τα μαθήματα, στο σχολείο και στο φροντιστήριο, με αναβολικά. Οι εξετάσεις, εισαγωγικές και μη, με αναβολικά. Η ντροπή της εθνικής ομάδας Αρσης Βαρών τίποτε δεν είναι μπροστά στην καθημερινή ντροπή της Παιδείας μας. Ολα είναι δήθεν και πλαστά. Και το Αριστα και το Μηδέν πλαστά είναι. Ομως οι καταστροφικές συνέπειες αυτών των εξετάσεων για τα παιδιά και την Παιδεία μας, για τη ζωή μας δηλαδή, είναι, δυστυχώς, πέρα για πέρα υπαρκτές”.

κατόπιν παλλαϊκής απαίτησης του φιλοθεάμονος κοινού, δημοσιεύουμε ένα δικτυακό τόπο που φροντίζει, ώστε το ντεμπούτο σας στις πλαζ να είναι άψογο. Θα μπορείτε να δείτε,  πώς θα μοιάζετε, σε περίπτωση που αποφασίσετε να υποβληθείτε σε κάποια αισθητική επέμβαση.  Γνωρίζουμε την πίεση που εξασκείται από την κοινωνία να είστε άψογοι εμφανισιακά. Μέσα σε όλα έχουμε και το google να μας φωτογραφίζει ανά πάσα στιγμή. Ανεβάζετε μία φωτογραφία σας και μπορείτε να δείτε το εικονικό αποτέλεσμα μιας επέμβασης. (ε μην πάρετε και κατά γράμμα το αποτέλεσμα…)

http://liftmagic.com/

Σε μια εποχή που η ομορφιά λειτουργεί ως «εισιτήριο» για την επιτυχία , το διαδίκτυο δεν θα μπορούσε παρά να τεθεί στην υπηρεσία τους?

Ο καθηγητής της ιατρικής κ. Χαράλαμπος Μουτσόπουλος περιγράφει καταστάσεις στο ελληνικό Πανεπιστήμιο: “Κάποιοι καθηγητές, διευθυντές εργαστηρίων ή κλινικών προσελκύουν στο εργαστήριό τους υψηλού διαμετρήματος επιστήμονες, με διάθεση να παράξουν και να μεταδώσουν νέα γνώση. Οι επισκέπτες-επιστήμονες φέρνουν μαζί τους χρηματοδοτήσεις, όργανα και τεχνογνωσία. Δεν χρειάζονται τίποτα από το πανεπιστήμιο, εκτός από τη φιλοξενία του, για να επιτελέσουν το επιστημονικό τους έργο. Δυστυχώς, συχνά συναντούν την ελληνική μικροπρέπεια. Η μετριότητα ανθεί στο μέτρο που δεν συγκρίνεται το μέγεθός της με την αριστεία. Οταν αυτό συμβαίνει η μετριότητα αποκαλύπτεται, γι? αυτό οι μέτριοι απεχθάνονται οποιαδήποτε πρωτοβουλία ανεβάζει τον πήχυ.

Ο διευθυντής ενός εργαστηρίου προσέλκυσε στο εργαστήριό του έναν επιστήμονα με απαράμιλλα επιστημονικά προσόντα. Ο διακεκριμένος επισκέπτης-καθηγητής προσέλαβε από τις χρηματοδοτήσεις του νέους επιστήμονες που νυχθημερόν πασχίζουν για την παραγωγή νέας γνώσης. Η παρουσία, όμως, του διεθνούς φήμης καθηγητή ενόχλησε κάποιους συναδέλφους. Γιατί νομίζετε; Διότι ενοχλεί την επιστημονική τους απραξία. Κάποιος, λοιπόν, προέβη στην εξής απίστευτη καταγγελία: ζήτησε να του γνωστοποιήσει το πανεπιστήμιο ποια είναι η εργασιακή σχέση του διάσημου καθηγητή με το εργαστήριο που τον φιλοξενούσε. Ζήτησε, επίσης, να του εξηγήσουν γιατί ο διάσημος καθηγητής χρησιμοποιούσε τον τίτλο του «καθηγητή». Τίτλο που, φυσικά, ο διακεκριμένος φιλοξενούμενος δεν κατασκεύασε, ούτε του δωρίθηκε, αλλά τον κατέκτησε επάξια στην Αμερική, την Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο για το πρωτοποριακό, ερευνητικό του έργο.

Αναρωτιέται, λοιπόν, κάθε εχέφρων άνθρωπος: Πώς είναι δυνατόν να προωθηθεί η επιστήμη στη χώρα μας, όταν ερευνητές με διεθνή αναγνώριση που διατίθενται να υπηρετήσουν εθελοντικά το πανεπιστήμιό μας αντιμετωπίζονται από συναδέλφους τους με αυτόν το μικροπρεπή τρόπο;

Κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει…

Ο φθόνος της αριστείας Καθημερινή 20/7/2008

Ο Χρήστος Παπαδημητρίου, καθηγητής πληροφορικής στο Berkeley, σχολιάζει τα του εκπαιδευτικού μας συστήματος: “Και βέβαια και η κατάσταση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Και οι εισαγωγικές εξετάσεις, που και αυτές εστιάζουν στην παπαγαλία και εξετάσιμη γνώση, αντί για τη ζωντάνια και τη δημιουργικότητα. Και τέλος, φταίει η κοινωνία που εξακολουθεί, εν έτει 2008, να βλέπει τα πανεπιστήμια ως κέντρα πιστοποίησης για δουλειές στον δημόσιο τομέα, αντί ως κέντρα παραγωγής γνώσης και ουσιαστικών εφοδίων για ζωή σε μία παγκοσμιοποιημένη οικονομία”.

Σχόλιο στην Καθημερινή 20/7/2008

Οι Ελληνες φοιτητές συνεχίζουν να παπαγαλίζουν τα μαθήματά τους, όπως έκαναν τα 12 προηγούμενα χρόνια. Ερευνα σε δευτεροετείς φοιτητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Μακεδονίας δείχνει ότι κουβαλούν όλες τις κακές συνήθειες από το σχολείο. Αγωνιούν να αποστηθίσουν σωστά, δεν έχουν σύστημα στο διάβασμά τους, δεν γνωρίζουν πώς να ξεφύγουν από το στενό πλαίσιο του σχολικού βιβλίου αξιοποιώντας και άλλες πηγές γνώσης, δεν έχουν αναπτύξει κριτική σκέψη. Μόλις το 5% των φοιτητών μπορεί να διαβάζει πανεπιστημιακά βιβλία και άρθρα με γόνιμο τρόπο, ώστε τη γνώση που παίρνουν να την κατανοούν και να μπορούν να την εφαρμόσουν στην πράξη. Το 93,2% ελάχιστα αξιοποιεί για τη μελέτη του επιστημονικά βιβλία και άρθρα από τη βιβλιοθήκη ή το Διαδίκτυο. Μάλιστα, σχεδόν οι δύο στους τρεις μελετούν πρόχειρα αφού, όπως δήλωσαν, εντοπίζουν τις σημαντικότερες ιδέες των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων διαβάζοντας επιλεγμένες σελίδες.

Δηλαδή μόνο τα SOS. Φανταστείτε λοιπόν να πάσχετε από μία κάπως σπάνια ασθένεια, για την οποία ο γιατρός σας δεν έχει διαβάσει…

Καθημερινή 20/7/2008 άρθρο του Απ. Λακασά