Terra Computerata

Λίγα μέτρα πιο πάνω από το μαυσωλείο του Αγ. Γεωργίου υπάρχει το βρετανικό συμμαχικό νεκροταφείο. Εκεί αναπαύονται αρκετοί ναύτες των δύο παγκοσμίων πολέμων, μερικοί δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ. Βλέπετε τις επιγραφές:? Unknown to man, known only to God?.  Η διαφορά είναι εμφανής. Μόλις περνάς τον περίβολο αυτού του κήπου της φθοράς, διαπιστώνεις μία κατάσταση ζεν. Φυσικά δεν υπάρχει χορταράκι ούτε για δείγμα. Μία γιαγιούλα, με τη φροντίδα της Ιγγλετέρας πάντα, καθημερινά σκουπίζει το νεκροταφείο και το διατηρεί σε άψογη κατάσταση. Μήπως κ. υπουργέ να αναλάβει το μαυσωλείο των Ελλήνων η Αγγλία μπας και τα σώσουμε;
Πηγαίνοντας στο λιμάνι φορτωμένη μαύρες σκέψεις είδα και το σύνθημα reunite the Parthenon marbles στις πλευρές του κρουαζιερόπλοιου και σκέφτηκα, ίσως μας αξίζει αυτός ο πόνος του αποχωρισμού των μαρμάρων του Παρθενώνα. Αν δε μάθουμε να φροντίζουμε τα δικά μας, πώς να μας εμπιστευτούν τα κλεμμένα του Έλγιν;

Το 1992 που διορίστηκα στη Σύρο έχει μείνει στη μνήμη μου ως χρυσή εποχή. Είχα ταιριάξει με μία τάξη και συναντιόμαστε απογεύματα και σαββατοκύριακα. Φτιάχναμε μία σχολική εφημερίδα, βάζαμε μουσική στα διαλλείματα για να ηρεμούν τα πνεύματα και ανακαλύπταμε το νησί με περιβαλλοντικά προγράμματα. Σε έναν από τους αρχαιογνωστικούς μας περιπάτους επισκεφθήκαμε το Μαυσωλείο του Αγ. Γεωργίου της Ερμούπολης, μία νεκρόπολη η οποία αρχίζει να κατοικείται ήδη από το 1834. Η ιδιαίτερη άνθηση που παρουσίασε η Ερμούπολη στα μέσα του 19ου αι. έδωσε ξεχωριστή αίγλη στην πόλη κάτι που διαπιστώνεται και από τον πλούτο των μνημείων του νεκροταφείου της. Εκεί βρίσκονται εξαιρετικά γλυπτά, τα έχουν δουλέψει κυρίως τηνιακοί γλύπτες κι έχουν φτιάξει αριστουργήματα. Πλην όμως τα αφήνουμε να ρημάξουν. Απευθύναμε τότε μαζί με τους μαθητές μία έκκληση και στο Δήμο να ξεχορταριάσει, γιατί και τα αθώα χορταράκια κάνουν ζημιές ,ειδικά όταν επιλέξουν να φυτρώνουν στις σχισμάδες των μαρμάρων, αλλά και στη αρμόδια εφορία νεότερων μνημείων να επιμεληθεί την κατάστασή τους. Ο δήμος με μία σχετική γκρίνια, έστειλε και κόψαν τα χόρτα. Μετά από οκτάμηνο, λάβαμε μία επιστολή  από το ΥΠ.ΠΟ. που ουσιαστικά μας επέπληττε γιατί ασχοληθήκαμε με θέμα εκτός αρμοδιότητάς μας. Για την ταμπακέρα τίποτα. Αν ψάξω θα βρω το έγγραφο, γιατί έχω και σκορπιό ωροσκόπο και αυτά τα κρατώ στο αρχείο μου.
Να μη σας τα πολυλογώ την επόμενη χρονιά τίποτα. Ο Δήμος δεν μπήκε στον κόπο να ξεχορταριάσει. Δύο χρονιές στη σειρά; Πολύς κόπος. Πήγαμε με τους μαθητές  με σκαλιστηράκια και την κάναμε τη δουλειά. Ε λοιπόν σήμερα 16 χρόνια μετά, η κατάσταση επιδεινώνεται χρόνο με το χρόνο. Στις φωτογραφίες που συμπεριλαμβάνω είναι φανερή η φθορά του χρόνου. Έτσι φροντίζουμε τα νεότερα μνημεία μας; Πόσο περήφανος είναι ο υπουργός πολιτισμού μας; Είχα μάθει μάλιστα ότι είχε προσφερθεί η σχολή καλών τεχνών της Τήνου να κάνει τις μελέτες ,προκειμένου να διασωθούν τα μνημεία, πλην όμως τίποτα.
Μήπως αφού η πολιτεία δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται, κάποιος χορηγός με πρόγραμμα κοινωνικής ευθύνης να αναλάβει τη σωτηρία τους;

Kοιμητήριο Aγίου Γεωργίου Ερμούπολης: Κιβωτός ιστορίας και τέχνης

Σχετικό δημοσίευμα του 2006 στη δεκαπενθήμερη εφημερίδα της Σύρου “Άποψη”

δεν είναι πια και ζωγραφιά… Ειδικά αν δείτε τις φωτογραφίες του Visible earth η πατρίδα μας έχει καταντήσει τσιμινιέρα του πλανήτη. Η NASA δημοσίευσε πρόσφατα και μία έρευνα για την έκταση των περσινών καταστροφών. Δεν είναι όμως οι μόνιμες, όπως αποδεικνύονται, παθογένειες της ελληνικής δασοπροστασίας αλλά η διογκωμένη αδιαφορία και η ελλιπής ευαισθητοποίηση των πολιτών,  οι λόγοι για τους οποίους συνεχίζουν για ένα ακόμη καλοκαίρι το έργο τους οι καταστροφικές πυρκαγιές. Πώς εξηγείται αλλιώς το γεγονός να καίγεται το δάσος και κάποιοι κάθονται στα καφενεία; ή ακόμα χειρότερα να πηγαίνουν με τα τζιπ να δουν το θέαμα; Τώρα στις διακοπές που περπατάω (λίγο περισσότερο) διαπιστώνω με λύπη ότι δεν υπάρχει περιοχή του νησιού που να μην έχουν πετάξει μπάζα και σκουπίδια. Αλλά ακόμα και στη γειτονιά μου στη Γλυφάδα που είναι αρκετά πυκνοκατοικημένη, τα λιγοστά οικόπεδα που έχουν απομείνει αφήνονται να καταντήσουν εστίες μόλυνσης. Μήπως θα έπρεπε κάθε ιδιοκτήτης να φροντίζει για τον καθαρισμό του οικοπέδου του; Στο εξωτερικό στην περίπτωση που κάποιος το αμελήσει, το καθαρίζει ο δήμος και του στέλνει το λογαριασμό. Μπας και περισώσουμε τίποτα…