ΣΤΟ twitter μπορεί να βρει κάποιος αναρτήσεις με -σχεδόν- τα πάντα. Η αναζήτηση ωστόσο μέσα σε τόσο αχανές υλικό δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.
Για να μη χάνετε λοιπόν τίποτα από αυτά που θέλετε να παρακολουθείτε, δοκιμάστε το http://tweetmeme.com. Ο ιστότοπος εντοπίζει και κατηγοριοποιεί για τη δική σας διευκόλυνση τα σημαντικότερα (με βάση τους σχολιασμούς) «τιτιβίσματα» που ανεβαίνουν καθημερινά στο twitter. Ετσι βρίσκετε εύκολα και γρήγορα αυτά που θέλετε χωρίς να πελαγοδρομείτε. Παράλληλα, έχετε και μια εικόνα του τι συζητήθηκε περισσότερο, ποια θέματα «έπαιξαν» κατά την διάρκεια της ημέρας κ.ά.
Κρατούν… «ημερολόγιο» ανελλιπώς για ό,τι τους ενδιαφέρει περισσότερο. Και δεν το κλειδώνουν, ούτε το κρύβουν από τα αδιάκριτα μάτια. Αντίθετα, το επιδεικνύουν. Μοιράζονται τις σκέψεις, τις στιγμές, τις χαρές, τις δημιουργίες, την καθημερινότητά τους με άγνωστα -στην αρχή- άτομα, που, ως επί το πλείστον, έχουν κοινά ενδιαφέροντα, κοινές ανησυχίες. Και δεν τα αποτυπώνουν σε χαρτί, αλλά στην… οθόνη του υπολογιστή.
Η σύνταξη ηλεκτρονικού ημερολογίου, προσωπικού ιστολογίου ή αλλιώς blog όπως λέγεται, δεν απαιτεί γνώσεις χάκερ. Είναι εύκολη ακόμη και γι΄ αυτούς που δεν τα πάνε πολύ καλά με την τεχνολογία. Και επιπλέον είναι δωρεάν.
Καταθέσεις… ψυχής στο Ιντερνετ
Γι’ αυτό όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που στήνουν το δικό τους blog. Η μόδα των προσωπικών ιστολογίων έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και μην εκπλαγείτε αν στο πολύ άμεσο μέλλον εκτός από τον αριθμό τηλεφώνου και το e-mail ζητάτε από κάποιον που γνωρίζετε για πρώτη φορά και… τη διεύθυνση του blog του.
Με λέξεις, φωτογραφίες και βίντεο γυρίζουν τη ζωή τους σε «ταινία» και πρωταγωνιστούν. Μιλάνε για τα παιδιά τους, τα χόμπι τους, την προετοιμασία του γάμου τους, τις συνήθειές τους, τις διακοπές τους. Περιγράφουν καρέ καρέ πώς στόλισαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο, τι ψώνισαν στις εκπτώσεις, πώς πέρασαν το Σαββατοκύριακο.
Μας ανοίγουν το καπάκι της κατσαρόλας τους, μας βάζουν στο σπίτι τους. Λες και συμμετέχουν σε ριάλιτι «κινηματογραφούν» τη ζωή τους, κρατούν καθημερινά «σημειώσεις».
Με ένα καλό ψάξιμο στο διαδίκτυο θα διαπιστώσετε πως υπάρχουν πολλοί… εκεί έξω που σκέφτονται όπως εσείς και τους ενδιαφέρουν πράγματα που ενδιαφέρουν κι εσάς.
«Το blogging είναι ψυχοθεραπεία» υποστηρίζουν κάποιοι που διατηρούν ιστολόγιο, ενώ άλλοι, όπως λένε, το κάνουν για να κρατήσουν ενθύμιο σημαντικές στιγμές της ζωής τους. Οι εταιρείες, που παρέχουν στο διαδίκτυο εργαλεία για τη δημιουργία ιστολογίου και δωρεάν φιλοξενία είναι πολλές, αλλά οι περισσότεροι, απ’ ό,τι λένε, προτιμούν την υπηρεσία blogger του google.
Μπαίνοντας στο www.blogger.com μπορεί κανείς να επιλέξει ανάμεσα σε διάφορες σελίδες – πρότυπα με ποικιλία χρωμάτων, σχεδίων και γραμματοσειρών. Το blogger είναι ιδιαίτερα εύχρηστο και η ανάρτηση κειμένου, φωτογραφιών και βίντεο από τον ιστό ή το κινητό τηλέφωνο αρκετά εύκολη.
Κάπως έτσι ξεκινάνε οι περισσότεροι και σιγά σιγά βελτιώνουν την εμφάνιση του ιστολογίου τους.
Κι αν είστε λίγο επιφυλακτικοί και δεν επιθυμείτε να έχει ο οποιοσδήποτε πρόσβαση στο ημερολόγιό σας, τo blogger του google σας δίνει τη δυνατότητα να επιλέξετε εσείς ποιοι μπορούν να το… «ξεφυλλίζουν» (μέχρι 100 αναγνώστες).
Εκτός από το δημοφιλές blogger, κάποιοι άλλοι χρήστες του ίντερνετ καταφεύγουν στο wordpress.com για την κατασκευή προσωπικής ιστοσελίδας.
«Θέλω να κρατήσω ζωντανές τις σκέψεις»
Η είδηση του ερχομού της πρώτης της κόρης, της έδωσε τόσο μεγάλη χαρά, που ένιωσε την ανάγκη να αρχίσει να κρατάει ημερολόγιο για την εγκυμοσύνη και το μωρό της, προκειμένου να μην ξεθωριάσουν ποτέ από τη μνήμη της όλα αυτά τα πρωτόγνωρα συναισθήματα και οι σκέψεις.
«Ηθελα να τα έχω όλα οργανωμένα στο μυαλό μου. Γράφοντας καθημερινά, οι σκέψεις, οι ανησυχίες και τα συναισθήματα διατηρούν τον ιδιαίτερο χρωματισμό τους.
Το blog είναι πιο εύκολο από το να γράφεις στο χαρτί. Και επιπλέον, μπορούσαν να μαθαίνουν νέα μας μακρινοί φίλοι και συγγενείς. Στην αρχή έγραφα μόνο κείμενα. Μετά έβαλα φωτογραφίες και βίντεο.
Το ιστολόγιό μου είναι παρακαταθήκη για τις κόρες μου. Δεν είναι απλά όπως ένα άλμπουμ με φωτογραφίες. Μέσα από αυτό θα μάθουν, όταν μεγαλώσουν, τι ένιωθα γι’ αυτές, πώς τις μεγάλωσα, θα διαβάσουν σχόλια φίλων», λέει στο «Εθνος» η Ευαγγελία Παπαχειμώνα, που διατηρεί τα blogs http://annoulasmom.blogspot.com και http://www.pantoumazi.blogspot.com
«Παρουσιάζω τις δημιουργίες μου»
Τα ενδιαφέροντά της είναι πολλά. Ράβει tutus (παιδικές φούστες μπαλαρίνας) και δημιουργεί diaper cakes («τούρτες» με πάνες, ρουχαλάκια και παιχνίδια, που δίνονται ως δώρο σε νεογέννητα). Διακοσμεί μπισκότα με ζαχαρόπαστα.
Φτιάχνει προσκλητήρια για τα γενέθλια των παιδιών της και χειροποίητα καλλυντικά. Καταπιάνεται με χίλια δυο πράγματα. Και δεν είναι η μόνη.
Τα blogs με αντικείμενο τέτοιου είδους χειροτεχνίες είναι πολλά. «Μέσα από το ιστολόγιό μου παρουσιάζω τις δημιουργίες μου. Ανταλλάσσω ιδέες με άλλες κοπέλες και γίνομαι καλύτερη. Εχω γνωρίσει πολύ κόσμο με τα ίδια ενδιαφέροντα μέσω του ίντερνετ. Κατασκεύασα το blog μόνη μου με τη βοήθεια του blogger του google. Δεν ήταν δύσκολο και αργότερα βοήθησα τηλεφωνικά μία άλλη κοπέλα να φτιάξει το δικό της blog», λέει η Σοφία, που μας δείχνει τις χειροτεχνίες της στο ιστολόγιο: http://crafts-and-me.blogspot.com
Η μαγειρική έχει την τιμητική της
Τα ιστολόγια με θέμα τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική έχουν την τιμητική τους στο διαδίκτυο. Ξεσκεπάστε τις… κατσαρόλες του blog: glykoapospiti.blogspot.com και θα σταματήσουν οι προβληματισμοί σας του τύπου «τι να μαγειρέψω σήμερα;». Εκεί, η Μαργαρίτα και η Αλεξάνδρα από τη Θεσσαλονίκη μας παρουσιάζουν δοκιμασμένες συνταγές, που δεν αφήνουν περιθώρια αποτυχίας. «Και οι δύο έχουμε την ίδια τρέλα. Το ίδιο πάθος.
Και αυτό είναι η μαγειρική. Από τον περασμένο Νοέμβριο, που ξεκίνησε το blog, δεν έχουμε φάει ποτέ το ίδιο φαγητό, αφού συνεχώς φτιάχνουμε και κάτι καινούργιο για να το παρουσιάζουμε στην ιστοσελίδα.
Δείχνουμε τις συνταγές βήμα βήμα και προτιμούμε κυρίως αυτές που είναι γρήγορες και οικονομικές. Δίνουμε συμβουλές ακόμη και για το τραπέζι γενεθλίων.
Υπάρχουν πολλά σχετικά ιστολόγια, αλλά οι δικές μας συνταγές είναι όλες δοκιμασμένες. Είμαστε και οι δύο νοικοκυρές και ασχολούμαστε πολύ», τονίζουν οι δύο bloggers.
Το Firsthand είναι μια μικρή αλλά καταλυτική προσθήκη στην μπάρα των εργαλείων του Mozilla Firefox ή του Google Chrome. Αφότου εγκατασταθεί, φέρνει αυτόματα σε κάθε ιστοσελίδα στην οποία περιηγούμαστε μικρά εικονίδια «t» που παραπέμπουν σε λογαριασμούς twitter ανθρώπων, εταιρειών, οργανισμών κ.ά. που αναφέρονται στο κείμενο. Το δοκιμάσαμε και είδαμε αναρτήσεις στεγνές από συνδέσμους να αποκτούν άλλο ενδιαφέρον. www.kosmix.com/labs/firsthand
Μετά από αρκετά χρόνια εξοικείωσης των χρηστών με διαδικτυακές πλατφόρμες αναρτήσεων όπως τον Blogger και το WordPress, που επιτρέπουν και στους πιο αδαείς να δημιουργούν και να συντηρούν προσωπικά μπλογκ, η νέα εμφανής τάση διεθνώς είναι ο πειραματισμός με ακόμη απλούστερα και ταχύτερα εργαλεία, πάντα δωρεάν. Από αυτές που έχουν δοκιμαστεί ευρέως ξεχωρίζουν το tumblr.com, που από το φθινόπωρο του 2007 μέχρι σήμερα έχει υπερβεί τους 2,5 εκατομμύρια εγγεγραμμένους χρήστες και το posterous.com, που στήθηκε πριν από δύο χρόνια και ήδη προσεγγίζει τους 6 εκατομμύρια χρήστες.
Και οι δύο πλατφόρμες κατατάχθηκαν στην κατηγορία micro-blogging (όπως είναι π.χ. το Twitter), που γενικά σημαίνει αναρτήσεις μικρότερου μεγέθους αλλά και περιορισμένη συνολική χωρητικότητα του μπλογκ. Τα χαρακτηριστικά αυτά προσπαθεί πλέον να τα υπερβεί το Posterous, που τις τελευταίες δύο εβδομάδες προσκαλεί τους χρήστες άλλων κοινωνικών μέσων να μεταφέρουν εκεί το περιεχόμενο των μπλογκ και των φωτογραφικών τους άλμπουμ.
Η σχετική καμπάνια παροτρύνει τους χρήστες να δοκιμάσουν την αυτόματη μεταφορά των αναρτήσεών τους από τον Blogger (τα μπλογκ με κατάληξη blogspot.com), το WordPress, το TypePad, το Flickr, το TwitPic και αρκετά από τα δημοφιλέστερα άλλα κοινωνικά μέσα, που προστίθενται διαδοχικά στη λίστα του posterous. com/ switch.
Η αρχική ιστοσελίδα (το μπλογκ ή το άλμπουμ) δεν καταργείται και ο χρήστης μπορεί να επιστρέψει σε αυτήν. Το Posterous, όμως, προφανώς στοιχηματίζει ότι θα καταφέρει να κερδίσει πολλούς από εκείνους που θα δοκιμάσουν τις υπηρεσίες του. Υπόσχεται, μάλιστα, πως σταδιακά θα επεκτείνει τη χωρητικότητα από 1 GB σε όσο χρειάζεται ο καθένας, κατά το πρότυπο του Gmail.
Οι αναρτήσεις εκεί γίνονται αυτόματα με την αποστολή email, στο οποίο εκτός από κείμενο μπορούν να περιλαμβάνονται φωτογραφίες, ηχητικά αρχεία, links, αρχεία (doc, pdf, ppt) και βίντεο.
Το Tumblr εξακολουθεί να επενδύει σε αυτό που εκτιμά το κοινό του: τα καλαίσθητα template ανάμεσα στα οποία μπορεί να επιλέξει την εμφάνιση κάθε μπλογκ (www.tumblr. com/themes). Προσφέρει και αυτό εύκολες αναρτήσεις μέσω κινητού και email και τις κατατάσσει σε έτοιμες φόρμες: κείμενο, φωτογραφία, απόσπασμα μιας ομιλίας («quote»), συνδέσμους, chats, ηχητικά ή βίντεο. Ο απλούστερος τρόπος, όμως, είναι από την ίδια την πλατφόρμα, κάνοντας κλικ στο επιθυμητό είδος της ανάρτησης από το «dashboard».
Επιτρέπει σε κάθε χρήστη να παρακολουθεί τα μπλογκ άλλων στο Tumblr σε πραγματικό χρόνο, να αναδημοσιεύει αναρτήσεις που του άρεσαν προσθέτοντας σχόλια ή να ψηφίζει τις αγαπημένες του (κλικ στο εικονίδιο-καρδιά «like»). Η δυνατότητα αυτή επιτρέπει σε ολιγομελείς κοινότητες ή παρέες να μοιράζονται περιεχόμενο μεταξύ τους (κάνοντας «follow» ο ένας τον άλλο), κρατώντας το απόρρητο -αν θέλουν- από την υπόλοιπη κοινότητα του Tumblr.
Κάποτε οι άνθρωποι διάβαζαν. Κάποτε έβγαιναν για περίπατο απολαμβάνοντας τις συναντήσεις και την ανάγνωση των τοπίων της υπαίθρου ή της πόλης σαν να επρόκειτο για μια μεταφορά (στη χειρότερη περίπτωση, ένα υποκατάστατο) της κυκλοφορίας του Λόγου μέσα στην κοινότητα. Διασκέδαζαν επικοινωνώντας με το διάχυτο πνεύμα των εξελίξεων μέσω της μεταβλητής τους θέσης στον αστερισμό των τοπωνυμίων, των δρόμων, των μεγάρων και των μαγαζιών. Περπατώντας/διαβάζοντας, δεν τους έλειπαν οι αμφιβολίες ούτε οι παλινδρομήσεις – συγχρονίζονταν με το ξετύλιγμα των μαιάνδρων σαν να ακολουθούσαν λεπτές χαραμάδες στην επιφάνεια του χρόνου. Στο συλλογικό ασυνείδητο, το να τριγυρνάς σήμαινε εν μέρει ότι ήσουν βαθυστόχαστος. Ρεμβασμός και πεζοπορία ανήγγειλλαν από κοινού την ευφυή πλευρά του καθήκοντος.
Ετσι το περπάτημα, ως ανάγνωση του κόσμου, διευκόλυνε τις αντηχήσεις του ψυχισμού, αξιοποιούσε ένα εφευρετικό πηγαινέλα από τη μία εντύπωση στην άλλη. Η σταδιακή διείσδυση στο μυστήριο του περιβάλλοντος χώρου δεν μπορούσε να συντελεστεί μόνο με τα μάτια, δίχως τη βοήθεια των ποδιών, δίχως τον ευχάριστο καιροσκοπισμό τους, δίχως τη ράθυμη υπακοή στη γλώσσα της τυχαίας κίνησης – η λειτουργία των ποδιών ισοδυναμούσε με το πέρασμα από τη μία παράγραφο στην επόμενη. Εφόσον ο κόσμος ήταν ένα κείμενο, εφόσον ήταν το Liber Mundi για το οποίο μας μιλούσαν οι αρχαίοι, τα πόδια ύφαιναν την ύπαρξη μέσα στην αναλώσιμη χρονικότητα εκείνου του κόσμου, καλλιεργώντας την κλίση προς μιαν αέναη αλλαγή του βιώματος, άρα προς την αιωνιότητα (που είναι κυκλική), ενώ ταυτόχρονα παρέμεναν τα όργανα του εφήμερου. Διότι τα πόδια δεν ήταν χέρια, ούτε δημιουργούσαν, ήταν οδηγοί ματιών. Αφηναν χνάρια στην άμμο, σημάδια μιας διέλευσης που ο χρόνος ακύρωνε για να τα ανανεώσει αμέσως μετά, όπως συμβαίνει με το ξεφύλλισμα ενός μυθιστορήματος. Τα πόδια ρύθμιζαν τις μεταβολές της διάθεσης αγγίζοντας τη γη με την αθέλητη ειλικρίνεια, και συνάμα την καχυποψία, ενός αναγνώστη που τα μάτια του βαδίζουν, τρέχουν, στρίβουν, σταματούν και ξαναρχίζουν.
Σαν να λέμε ότι ο περίπατος ήταν η παιδεία μας. Εκτοτε, απομακρυνόμενοι απ’ τις εστίες των θεσμών και των νοημάτων που γαλούχησαν το κοινωνικό υποκείμενο ίσαμε τις εσχατιές του νεωτερικού σύμπαντος, βρεθήκαμε να κάνουμε τα τελευταία βήματα της Ιστορίας. Αναπόφευκτα, είχε έρθει η εποχή που οι άνθρωποι έπαψαν να περπατούν συνειδητά και, προς στιγμήν, αφοσιώθηκαν στον φθορισμό της μικρής οθόνης, σ’ αυτή την παθητική εκμετάλλευση των πλεονεκτημάτων που υπόσχονταν οι παραισθήσεις -οι άνθρωποι εγκαταλείφθηκαν οικειοθελώς σε μια ζωή όπου η επεξεργασία των στοιχείων της αντίληψης δεν απαιτούσε καμία δαπάνη, ούτε σκέψης, ούτε συγκίνησης, ούτε σωματικής ενέργειας· έπαψαν να διαβάζουν, είτε βιβλία, είτε τοπία, είτε τη μοίρα και περίμεναν την ανάσταση των νεκρών μέσω βίντεο. Ο αληθινός αέρας, τα χρώματα του φωτός που περιέβαλλε κάθε ξεχωριστή έκπληξη, οι συναισθηματικοί ελιγμοί, τα σταυροδρόμια των αποφάσεων και οι ευωδίες της ύλης που συσσωρεύονταν στην αγορά -όλες αυτές οι συμβολικές ανταλλαγές τους άφηναν απαθείς.
Φέτος, η συμπλήρωση των μηχανογραφικών αποδεικνύεται μια σχετικά εύκολη και απλή διαδικασία. Ο λόγος; Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, τον πρώτο λόγο στη συμπλήρωση του εντύπου θα ’χουν οι… γονείς. Οι εποχές είναι δύσκολες, τα λεφτά δεν περισσεύουν και τα έξοδα περιττεύουν. Οπότε, θα δηλώσουν για λογαριασμό των παιδιών τους, ως πρώτες επιλογές, εκείνες τις σχολές που βρίσκονται κοντά –αν είναι δυνατόν, δίπλα– στα σπίτια τους. Κατά συνέπεια, «αντίο φοιτητική ζωή». Οποιοι έχουν αντίθετη άποψη, αρκεί να ρίξουν μια ματιά στο μηνιάτικο που θα πρέπει να δαπανάται για τις σπουδές «εκτός έδρας», για να την μεταβάλουν. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, υπολογίζεται στο ύψος περίπου ενός μισθού. Δηλαδή, μεταξύ 800 και 1.000 ευρώ ανά φοιτητή. Σκεφτείτε τι γίνεται στην περίπτωση που τα παιδιά της οικογένειας που σπουδάζουν είναι δύο.
Το κόστος
Τη σχετική εμπειρία ζει η κ. Ρ. Γ. από την Πάτρα. Η ίδια είναι εκπαιδευτικός και ο σύζυγός της ιδιωτικός υπάλληλος. Η κόρη τους ολοκλήρωσε το τρίτο έτος των σπουδών στον Πύργο και ο γιος τους το πρώτο έτος στην Αθήνα. «Είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ ό, τι περιμέναμε», λέει σε τηλεφωνική της επικοινωνία με την «Κ». «Χοντρικά, απαιτούνται περίπου 2.000 ευρώ τον μήνα». Και πώς «βγαίνουν»; «Ας είναι καλά οι… γιαγιάδες. Ως οικογένεια, παλεύουμε μεταξύ οικονομίας και αξιοπρέπειας, με την αξιοπρέπεια να παρουσιάζει πτωτικές τάσεις».
Διαβάστε το άρθρο του Κώστα Oνισένκο και της Iφιγένειας Διαμάντη στην Καθημερινή
… Πώς στο καλό προέκυψε τόσο ενδιαφέρον; Πριν από μισό αιώνα, οι συμφωνίες του μόλις και μετά βίας έμπαιναν στις αίθουσες. Και συγκέντρωναν κυρίως περίεργους και εμιγκρέδες. Σήμερα, ο Μάλερ έχει εκτοπίσει τον Μπετόβεν. Μόνο στο Λονδίνο έχουν προγραμματιστεί 27 συναυλίες. Ακόμη και η Κίνα δεν μένει ασυγκίνητη. Δεν μπορεί να είναι μονάχα επειδή μόλις έκλεισαν 150 χρόνια από τη γέννηση του ρομαντικού αυστριακού συνθέτη.
Τα τελευταία…
… δεκαπέντε χρόνια, μολονότι η κλασική δισκογραφία έχει υποχωρήσει, οι ηχογραφήσεις έργων του Μάλερ έχουν διπλασιαστεί. Από το 1971, με τον «Θάνατο στη Βενετία» του Λουκίνο Βισκόντι, μέχρι σήμερα, με τη μουσική του έχουν επενδυθεί 47 ταινίες. Τον ακούει ακόμη και ο Χάρι Πότερ, όποτε καβαλάει τη μαγική σκούπα του. Παίζεται σε επίσημες κηδείες και σε γάμους, σε συνόδους κορυφής, ακόμη και σε συνάξεις αθέων. Ηγέτες στρέφονται σε αυτόν για στοχασμό και παρηγοριά, όπως ο Γκορμπατσόφ τη χρονιά που έπαψε πια να είναι σοβιετικός ηγέτης. Γιατί ο Μάλερ; «Τι έχει αυτός που δεν το έχουν οι άλλοι σύγχρονοί του;», αναρωτιέται ο μουσικοκριτικός Νόρμαν Λεμπρέχτ στην εφημερίδα «Οστρέλιαν». «Γιατί μας αγγίζει τόσο άμεσα, όσο δεν μας άγγιξε ποτέ ένας Στράους, ένας Σιμπέλιους, ένας Ραχμάνινοφ;». Ο Μάλερ είχε πει: «Δεν είμαι ένας άνθρωπος της εποχής μου. Η εποχή μου θα έρθει κάποτε στο μέλλον». Και η αλήθεια είναι πως σε κανένα από τα έργα του δεν ακολούθησε τους συμβατικούς κανόνες. Ο Μάλερ ασχολήθηκε με ζητήματα οικεία: τον ρατσισμό, τους χώρους δουλειάς, τις ταξικές συγκρούσεις, την κατάρρευση των ανθρώπινων σχέσεων, την αλλοτρίωση, την κατάθλιψη, τις διαβρωτικές συνέπειες της αχαλίνωτης φιλοδοξίας. Με τις τρεις πρώτες συμφωνίες του «μιλάει» για την παιδική φτώχεια, την αλαζονεία της εκκλησίας και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Ο Μάλερ χρησιμοποίησε την ίδια του τη ζωή σαν ένα περίγραμμα για όλα όσα έγραψε, σαν ένα μέσον για να κατανοήσει την ανθρώπινη κατάσταση. Και η μουσική του εξέφραζε πάντα τη βαθιά του επιθυμία να θεραπεύσει τον κόσμο- έναν κόσμο που άλλοι, πολύ περισσότερο αρμόδιοι από εκείνον, δεν έδιναν δεκάρα για τη θεραπεία του.
«Είμαι τριπλά…
… άστεγος», δήλωνε ο συνθέτης, εννοώντας με αυτό τον αποκλεισμό του, όχι μόνο επειδή ήταν Εβραίος, αλλά και επειδή η περιορισμένη απήχηση της μουσικής του έκανε τους κριτικούς να τον θεωρούν περιθωριακό. Ομως, με την έκτη συμφωνία, έγινε ένας νέος Ιερεμίας, προειδοποιώντας ότι η πόλη θα πέσει, αν δεν μετανοήσει για τις αμαρτίες της- όπως πράγματι συνέβη με τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, λίγο μετά τον θάνατό του, το 1911.
«Δεν ξέρω…
… τι θα έκανα αν κάποτε μού χτυπούσε την πόρτα ο Μπετόβεν ή ο Μότσαρτ ή ο Μπαχ», γράφει ο Νόρμαν Λεμπρέχτ. «Μα αν ξεπρόβαλλε ποτέ ο Μάλερ, θα τον καλούσα μέσα για φαΐ και κουβέντα. Γιατί δεν είναι απλώς άλλος ένας πεθαμένος μουσικός. Είναι ο συνθέτης της ζωής μας».
Επιστήμονες από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT) έφτιαξαν ρούχα που ακούν και εκπέμπουν θόρυβο. «Η επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή του MIT, Γιόελ Φινκ, έκανε ένα σημαντικό βήμα στις λειτουργικές ίνες, καθώς πλέον μπορούν να ανιχνεύσουν και να παράγουν ήχο», ανέφερε το MIT.
Το επίτευγμα αυτό, που περιγράφεται στο τεύχος του Αυγούστου για τα Υλικά της Φύσης, προσθέτει μια ηχητική ιδιότητα στα ρούχα. Επιπλέον, τα ρούχα αυτά μπορούν να εμπεριέχουν εφαρμογές που παρακολουθούν τις σωματικές λειτουργίες και τα μικροσκοπικά ινίδια που μετρούν τη ροή του αίματος.
Η έρευνα αυτή, που διήρκησε μια δεκαετία, στοχεύει στην ανάπτυξη ινών με όλο και πιο εξελιγμένα χαρακτηριστικά, που θα δίνουν τη δυνατότητα στα υφάσματα να αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους.
Μέλος της ομάδας δήλωσε ότι «οι ίνες αυτές δεν ακούν μόνο, αλλά παράγουν και ήχο. Αν συνδεθούν με ηλεκτρικό ρεύμα, δονούνται. Όταν δονούνται, ακούγονται ήχοι που προέρχονται από το ύφασμα».
Οι νέες ίνες μοιάζουν με ένα παρόμοιο πλαστικό που χρησιμοποιείται στα μικρόφωνα. Οι ερευνητές επηρεάζουν την περιεκτικότητα του φθορίου για να εξασφαλίσουν την μονόπλευρη στάση των μορίων. Αυτή η ανισορροπία μετατρέπει το πλαστικό σε πιεζοηλεκτρικό, που σημαίνει ότι αλλάζει σχήμα, όταν βρίσκεται σε ηλεκτρικό πεδίο.
Εκτός από τα μικρόφωνα και τους βιολογικούς αισθητήρες, οι ίνες θα μπορούσαν να παρακολουθούν τη ροή του νερού στον ωκεανό και να απεικονίζουν με ραντάρ μια μεγάλη έκταση με πολύ υψηλότερες αναλύσεις, σύμφωνα με το MIT.
ΤΟ ΛΕΝΕ «ψίχουλα» και μικραίνει ηλεκτρονικές διευθύνσεις (τόσο που να μοιάζουν με… ψιχουλάκια), ώστε να μην έχετε να διαχειρίζεστε τα συνήθη «μακρινάρια», που οδηγούν σε ενδιαφέροντα sites, τα οποία θέλετε να κρατήσετε ή να στείλετε σε γνωστούς και φίλους σας. Το www.crum.bs είναι μια δωρεάν online υπηρεσία, που θα φανεί εξαιρετικά χρήσιμη σε όσους συνηθίζουν να στέλνουν links, αλλά δεν θέλουν το μήκος τους να μοιάζει με αυτό των ρωσικών σιδηρόδρομων! Ετσι λοιπόν, την επόμενη φορά, προτού κάνετε copy paste σε κάποιο link, συρρικνώστε το πρώτα με τη βοήθεια αυτού του εργαλείου.
Η ΝΑSΑ ένωσε τις δυνάμεις της με την εταιρεία Μicrosoft προκειμένου να προσφέρουν στο κοινό την ευκαιρία να εξερευνήσει για πρώτη φορά τον Αρη από τον υπολογιστή του, με τη μεγαλύτερη δυνατή λεπτομέρεια.
Το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας είναι ένας διαδραστικός χάρτης τον οποίο ο ενδιαφερόμενος μπορεί να «κατεβάσει» στον υπολογιστή του, έχοντας τη δυνατότητα να δει τρισδιάστατα τα όρη και τις κοιλάδες στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη.
Ειδικοί της Μicrosoft δούλεψαν τρία ολόκληρα χρόνια συλλέγοντας στοιχεία από εικόνες υψηλής ανάλυσης του πλανήτη, που είχαν παραχθεί από τα διαστημικά όργανα της ΝΑSΑ.
Οπως ανέφερε εκπρόσωπος της εταιρείας, η σκληρή δουλειά απέδωσε καρπούς και τώρα οι χρήστες του WorldWide Τelescope μπορούν πλέον να ζουμάρουν και με ένα κλικ να βρίσκονται ξαφνικά στην επιφάνεια του πλανήτη.
Οσοι θελήσουν να «ταξιδέψουν» εικονικά στον Αρη, μπορούν να θαυμάσουν τους κρατήρες του και το βάθος των φαραγγιών του. Μπορούν, για παράδειγμα, να κάνουν μια… βόλτα στον Κρατήρα Βικτόρια ή στον Ολυμπο, που αποτελεί το πιο ψηλό όρος στο ηλιακό μας σύστημα. www.tovima.gr
Στον κόσμο του διαδικτύου έχει κάποιος τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με μεγάλο αριθμό ατόμων, στις δε ιστοσελίδες των social media να κάνει εκατοντάδες ή ακόμη και χιλιάδες «φίλους». Πόσο καλά, όμως, ξέρει κανείς αυτά τα άτομα; Θα ανταποκρινόταν σε κάποιο πρόβλημά τους; Σύμφωνα με έρευνες, ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν είναι αρκετά μεγάλος για να επιτρέψει βαθιές και ουσιαστικές σχέσεις με περισσότερους από μία χούφτα ανθρώπους. Υπολογίζεται ότι οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πραγματικές σχέσεις μ’ έναν κύκλο περίπου 150 ατόμων. Πρόκειται για το λεγόμενο αριθμό Dunbar (από το όνομα του Βρετανού ανθρωπολόγου Robin Dunbar, που διατύπωσε το λεγόμενο cognitive limit). Ο αριθμός αυτός θέτει τα όρια μεταξύ αυτών που μπορούμε να έχουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και εκείνων που μπορεί να συμπαθούμε και ίσως να έχουμε μία ευχάριστη συζήτηση, αλλά δεν μπορούν να θεωρηθούν προσωπικοί φίλοι.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, πρόσφατες έρευνες των πανεπιστημίων Πρίνστον και UCLA καταλήγουν ότι η πυκνή ηλεκτρονική επικοινωνία μειώνει το ενδιαφέρον για διαπροσωπική επικοινωνία. Ακόμη, ότι κάνει την επικοινωνία πιο δημόσια αλλά και επιφανειακή. Ο δε Γάλλος κοινωνικός φιλόσοφος Ζαν Μποντριγιάρ, σε συνέντευξή του στο γράφοντα προ 20 ετών –όταν ξεκινούσε η έκρηξη των νέων επικοινωνιακών τεχνολογιών–, επέμενε ότι «όπου υπάρχει πολύ τηλε-επικοινωνία χάνεται η επικοινωνία»…
Η «οικογένεια» του Facebook ανέρχεται σε περίπου 450 εκατ., με το 1/3 του συνολικού πληθυσμού χωρών όπως ΗΠΑ, Βρετανία, Καναδάς και το 1/4 σε κράτη όπως Γαλλία, Ιταλία, αλλά και… Τουρκία να είναι μέλη της! O αριθμός συνεχίζει να αυξάνει, ενώ υπάρχουν και τα υπόλοιπα διαδεδομένα social media, όπως MySpace, Twitter κ.λπ. με λιγότερα μέλη, που επίσης ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια. Τα τελευταία 3-4 χρόνια η χρήση των διαφόρων «μέσων κοινωνικής δικτύωσης» παρουσίασε αύξηση 700-800% και μάλιστα όχι μόνο στον «αναπτυγμένο κόσμο», αλλά και σε πολλές περιοχές της Ασίας, της Λ. Αμερικής κ.λπ.
Το ίδιο διάστημα μεταβλήθηκε η χρήση που κάνουν τα άτομα νεότερης ηλικίας στο διαδίκτυο και τις τηλεπικοινωνίες. Η ανάγνωση των sites άρχισε να αντικαθίσταται από παρακολούθηση blogs. Η ανταλλαγή e-mail παραμερίστηκε από instant messages. Oι συζητήσεις από κινητά –που είχαν ήδη υποκαταστήσει τις συζητήσεις από σταθερά– παραμερίστηκαν από την αποστολή περισσότερων sms και mms, αλλά και από τις αναρτήσεις προσωπικών πληροφοριών, φωτό κ.λπ. στα walls του Facebook και MySpace. Τι σημαίνουν αυτές οι νέες μορφές επικοινωνίας και οι «κυβερνο-φιλίες»; Πόσο επικοινωνούν οι άνθρωποι μεταξύ τους, πόσο αληθινά εκφράζουν τα αισθήματά τους, αλλά και πώς αντιλαμβάνονται την ιδιωτικότητά τους και την προστατεύουν;
ΕΞΑΡΤΗΣΕΙΣ
Κολλημένοι στις οθόνες των ψηφιακών μέσων εμφανίζονται οι νέοι στις ΗΠΑ, παρουσιάζοντας συμπτώματα εξάρτησης παρόμοια με εκείνα του τζόγου και του αλκοόλ. Πείραμα του Πανεπιστημίου του Maryland σε 200 φοιτητές έδειξε ότι η αποχή από τα ψηφιακά μέσα ισοδυναμεί με άγχος, νευρικότητα, ατονία και κατάθλιψη, και παρομοιάζεται με απουσία της οικογένειας και των φίλων. Τη μερίδα του λέοντος έχει το διαδίκτυο, με τα συμπτώματα εθισμού σ’ αυτό να αυξάνονται ανησυχητικά. Σε ό,τι αφορά τα social media τα κορίτσια είναι περισσότερο εθισμένα, σύμφωνα με μελέτη στη Βρετανία. Οι δε γονείς, όταν έχουν επίγνωση, ανησυχούν, αλλά… τι να κάνουν; Με βάση την προαναφερόμενη μελέτη, το 48% των γονέων που το παιδί τους έχει προφίλ στο Facebook κ.λπ. αυτό που αποφασίζουν να κάνουν είναι να γίνουν «διαδικτυακοί φίλοι» του, μήπως και ελέγχουν κάπως τη συμπεριφορά του στον κυβερνοχώρο…
Πάντως, άλλη έρευνα από την Pew Internet και την American Life Project έδειξε ότι οι νεότεροι χρήστες του διαδικτύου έχουν χάσει το ενδιαφέρον για το blogging και στρέφονται σε πιο σύντομες και κινητές μορφές επικοινωνίας. Η εξέλιξη της τεχνολογίας τους έχει στρέψει από το macro-blogging στο micro-blogging. Όλο και περισσότεροι (55% των ηλικιών 18-29 και 27% των ηλικιών 12-17) επιλέγουν να συνδέονται με το διαδίκτυο μέσω κινητού. Έφηβοι που ρωτήθηκαν δηλώνουν ότι έχουν χάσει το ενδιαφέρον για το blogging, γιατί επιθυμούν να γράφουν γρήγορα και διότι «ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται να διαβάζει πολλά λόγια στο διαδίκτυο». Ωστόσο, αντίθετες είναι οι τάσεις για τους άνω των 30, όπου το κλασικό blogging συνεχίζει να αυξάνει.
Διαθέτει οθόνη αφής και κοστίζει μόλις 35 δολάρια. Ο λόγος για το φθηνότερο λάπτοπ που έχει κατασκευαστεί ποτέ. Η συσκευή παρουσιάστηκε από τον υπουργό Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού της Ινδίας, Καπίλ Σιμπάλ.
Το λάπτοπ απευθύνεται σε μαθητές ενώ ήδη έχουν ξεκινήσει συνομιλίες με κατασκευαστές από το εξωτερικό για τη μαζική παραγωγή του.
Όπως τόνισε ο υπουργός, η συσκευή θα εισαχθεί σε ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης από το 2011.
Επίσης, υπογράμμισε ότι στόχος είναι να μειωθεί περαιτέρω η τιμή της, από τα 35, στα 20 και τελικά στα 10 δολάρια.
“Φτάσαμε σήμερα σε ένα στάδιο εξέλιξης με το motherboard, το τσιπ, την συνδεσιμότητα, τον επεξεργαστή. Όλα αυτά να στοιχίζουν συνολικά περίπου 35 δολάρια, ανάμεσά τους και την κάρτα μνήμης, την οθόνη, τα πάντα” διευκρίνισε ο υπουργός σε συνέντευξη Τύπου.
Εχοντας για ασπίδα μου αυτό το απόφθεγμα αντιμετωπίζω την πρώτη μου μέρα στο σχολείο, που για έναν καθηγητή δεν συμπίπτει με τη μουδιασμένη αρχή των μαθημάτων, αλλά με την πρώτη κωματώδη συνέλευση των καθηγητών.
Οπως και να’ χει, στην πρώτη συνέλευση καθηγητών της 16ης χρονιάς μου διδασκαλίας καταφτάνω οπλισμένος με το απόφθεγμα των δεκάξι μου χρόνων, με τούτο τον αμυντικό εξοπλισμό, και φτάνω εσκεμμένα αργοπορημένος. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγω την ανυπόφορη ιεροτελεστία των χαιρετισμών για μία επανασύνδεση η οποία, μετά τις ξένοιαστες διακοπές, δεν ενώνει αλλά χωρίζει.
Διασχίζω την αίθουσα. Το βουητό αιωρείται στην αίθουσα σα μίασμα, μια θολή και απροσδιόριστη μάστιγα, μία από εκείνες τις αρρώστιες του αέρα που μόλυναν τις καταραμένες πόλεις στις ελληνικές τραγωδίες. Το πρώτο στάδιο της πανούκλας.
Ο διευθυντής κάνει μία από τις φλύαρες προγραμματικές του δηλώσεις αλλά κανείς δεν τον ακούει. Το αντίθετο, μάλιστα. Οι περισσότεροι συνάδελφοι, ακόμη κι εκείνοι που δεν έχουν κέφι, κουβεντιάζουν με τον διπλανό τους. Πραγματικό μποϊκοτάζ. Ποτέ δεν τον συμπάθησαν, ποτέ δεν έγινε αρεστός, επειδή του έλειπε η αίσθηση του γελοίου. Φέτος έχουν αποφασίσει να τον ξεκάνουν. Σημαδεύοντας το αδύνατο σημείο του, το αδύνατο σημείο κάθε ανθρώπου της εποχής μας, και συγκεκριμένα των ανθρώπων που κάνουν το επάγγελμά μας: το νευρικό σύστημα. Εχουν υιοθετήσει μια τακτική φθοράς. Πετυχημένη, πάντα πετυχημένη όταν πρόκειται για ανθρώπους.Λίγους ακόμα μήνες με αυτήν την αντιμετώπιση, και θα σωριαστεί χτυπημένος από την κατάθλιψη, την επαγγελματική νόσο του σιναφιού μας.
Για όλους τους άλλους είμαστε οι “Γιαπωνέζοι”. Μας βάφτισαν έτσι εις μνήμην των στρατιωτών της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, οι οποίοι, ακόμη και μετά τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, συνέχισαν να μάχονται υπερασπιζόμενοι τις άχρηστες θέσεις τους σε νησάκια διάσπαρτα στον Ειρηνικό, ή επειδή ποτέ δεν έμαθαν για τη συνθηκολόγηση της χώρας τους, ή επειδή αρνούνται να παραδεχτούν ότι ο θείος τους αυτοκράτορας είχε παραδοθεί.
Δεν ήταν όμως η υπεροψία του νικητή που μας έδωσε το παρωνύμιο. Ηταν η κακεντρέχεια των ηττημένων για όποιον, νικημένο επίσης, δεν παραδίνεται μπροστά στην πανωλεθρία. Ο πόλεμος για τη δημόσια παιδεία έχει τελειώσει, η μάχη για την εκπαίδευση της νέας γενιάς έχει χαθεί εδώ και καιρό, κι όμως εμείς, βλακωδώς, δεν καταθέτουμε τα όπλα.
Περιμένω την 10η του μηνός, ημέρα έναρξης των μαθημάτων, όπως οι καταραμένες πόλεις των αρχείων ελληνικών τραγωδιών περίμεναν να σηκωθεί από τη θάλασσα το δροσερό μαϊστράλι, για να σαρώσει την αρρώστια από τον αέρα. Μα ακόμα κι εκείνη τη μέρα, περιστοιχισμένος από τους μαθητές μου, αφού κλείσω πίσω μου την πόρτα της αίθουσας, θα επαναλάβω για άλλη μία φορά το απόφθεγμά μου. Τότε όμως δεν θα το κάνω για να διαχωρίσω εμένα από τους άλλους, αλλά για να προστατεύσω τους άλλους από εμένα.
Είμαι ανάμεσά σας, αλλά όχι μαζί σας.
ANTONIO SCURATI, Δάσκαλος και μαθητής, μετ.: Δήμητρα Δότση εκδ. Πόλις,σελ. 192.
Μήπως τελευταία αισθάνεστε κι εσείς λίγο Γιαπωνέζοι;
Διαβάζω στις δηλώσεις της Υπουργού ότι “Σχεδιάζεται διαδραστική πύλη τηλεκατάρτισης για τη διαχείριση του πολυμεσικού εκπαιδευτικού υλικού” Αυτή δεν ήταν η πύλη που θα λειτουργούσε τέλη Ιουνίου; με όλο το ψηφιακό υλικό; (διάβαζε: τα κλειδωμένα pdf των βιβλίων) με βιντεοσκοπημένα μαθήματα Αρχαίων και Λατινικών; Τι έγινε και βγήκαμε εκτός πλάνου γιατί αδημονώ…
Αλλη μία πύλη στη συλλογή μας… Για να δούμε με τι κόστος αυτή τη φορά…
ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ τον επίσημο ιστότοπο του Φεστιβάλ των Κανών στο www.festival-cannes.fr και ενημερωθείτε για τους νικητές του τελευταίου (αλλά και παλαιότερων) διαγωνισμών. Θα βρείτε επίσης στοιχεία για την ιστορία του θεσμού, τα βραβεία, βιογραφίες, ταινιογραφίες, τρέιλερ, τις υποθέσεις των ταινιών, φωτογραφικό υλικό, λεπτομερή στοιχεία για τις συμμετοχές και ένα σωρό ενδιαφέροντα, που θα αρέσουν ιδιαίτερα σ’ όσους ασχολούνται με τον ποιοτικό κινηματογράφο. Ακόμα υπάρχουν αναλυτικά αρχεία από την πρώτη διοργάνωση μέχρι και σήμερα, συνεντεύξεις, άρθρα και κριτικές από τον Τύπο κ.ά.
Τη δυνατότητα να βγάλουν χρήματα από τα βίντεο που «ανεβάζουν» δίνει στους χρήστες του το YouTube, που ανακοίνωσε ότι στο εξής θα χρηματοδοτεί τους πιο δραστήριους ερασιτέχνες δημιουργούς του.
Σε μια προσπάθεια να προσθέσει στην βιντεοθήκη της υψηλής ποιότητας -και μεγαλύτερης εμπορικής αξίας- βίντεο, η δημοφιλής ιστοσελίδα δίνει κίνητρα στα εκατομμύρια των χρηστών της, αποφασίζοντας να δώσει αμοιβή στους «περισσότερο υποσχόμενους» ερασιτέχνες χρήστες, που αναρτούν βίντεο με μεγάλη επισκεψιμότητα.
Το YouTube γνωστοποίησε το νέο του εγχείρημα στο περιθώριο του Vidcon, της μεγαλύτερης «σύναξης» της online κοινότητας βίντεο. Τα στελέχη της εταιρείας ανακοίνωσαν την υλοποίηση ενός προγράμματος με συνολικό προϋπολογισμό 5 εκατομμυρίων δολαρίων (3.979.000 ευρώ), που φέρει τον τίτλο «Πρόγραμμα Επιχορηγήσεων Συνεργατών». Στόχος του είναι «η στήριξη των αναδυόμενων δημιουργών» που προσελκύουν μεγάλο αριθμό επισκεπτών στην ιστοσελίδα.
Το YouTube, το οποίο πρόσφατα «έκλεισε» τα πέντε του χρόνια, σημειώνει τεράστια επιτυχία στη συγκέντρωση των ερασιτεχνικών «οικιακών» βίντεο εκατομμυρίων χρηστών. Ωστόσο, το μερίδιό του είναι ιδιαίτερα μικρό στην κατηγορία των επαγγελματικών και εμπορικών βίντεο, με την εξαίρεση των μουσικών βίντεο κλιπ. Τη «μερίδα του λέοντος» σε αυτό το κομμάτι της αγοράς έχει η ιστοσελίδα Hulu.com.
Το YouTube θέλει να αλλάξει αυτή την πραγματικότητα. Το πρόγραμμα επιχορηγήσεων που εφαρμόζει, απευθύνεται σε δημιουργούς των οποίων το έργο βλέπει μεγάλος αριθμός χρηστών και, συνεκδοχικά, αποτελεί αντικείμενο ενδιαφέροντος για τη διαφημιστική αγορά, η οποία προτίθεται να πληρώσει για να τοποθετήσει τις διαφημίσεις της στο υλικό των χρηστών.
Στο πρόγραμμα μπορούν να ενταχθούν οι ερασιτέχνες που «ανεβάζουν» τα δικά τους βίντεο, οι οποίοι επιθυμούν να τα προωθήσουν περισσότερο στον Παγκόσμιο Ιστό. Τα χρήματα που θα τους δίνει το YouTube θα κυμαίνονται από μερικές χιλιάδες έως μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια, ανάλογα με το περιεχόμενο και την απήχηση του κάθε βίντεο.
Αντίστοιχες προσπάθειες έχουν ξεκινήσει και άλλες εταιρείες στο Διαδίκτυο, με στόχο να δημιουργήσουν άμεσες σχέσεις με τους δημιουργούς περιεχομένου, παρακάμπτοντας τις παραδοσιακές μεθόδους της βιομηχανίας των μέσων ενημέρωσης. Για παράδειγμα, το Amazon.com παρέχει εργαλεία δημοσίευσης περιεχομένου στην πλατφόρμα Kindle, αμείβοντας τους δημιουργούς του.
«Το παιχνίδι έχει αλλάξει και οι άνθρωποι πετούν από το παράθυρο τους κανόνες που ίσχυαν έως τώρα», δηλώνει ο -ελληνικής καταγωγής- Γιώργος Στρόμπολος, διευθυντής ανάπτυξης συνεργασιών στο YouTube.
«Οι χρήστες που μόλις πριν από 10 χρόνια δεν μπορούσαν ούτε καν να μοιραστούν το περιεχόμενό τους με τους φίλους τους, τώρα είναι σε θέση να το διανείμουν σε κοινό από όλο τον κόσμο. Θεωρούμε αυτούς τους ανθρώπους ως τους επόμενους δημιουργούς περιεχομένου», καταλήγει, αναπτύσσοντας τη «φιλοσοφία» του νέου εγχειρήματος.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
ΣΤΟ twitter μπορεί να βρει κάποιος αναρτήσεις με -σχεδόν- τα πάντα. Η αναζήτηση ωστόσο μέσα σε τόσο αχανές υλικό δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. 
Άρθρα (RSS)