Terra Computerata

Η εικόνα του μέλλοντός μας -φανταστείτε την ελαφρώς επιδεινωμένη στα 40 χρόνια υπηρεσίας: Ρυτίδες, κώφωση από το κουδούνι και τα ουρλιαχτά προς τους μαθητές, σπασμένα δόντια από τις μάχες για την “αναβάθμιση” της παιδείας, νεύρωση στομάχου από την καταπίεση αισθημάτων οργής προς τους γονείς και μαθητές, κράμπες στα δάχτυλα από το γράψιμο με την κιμωλία και τις διορθώσεις, ανατομικά παπούτσια για την πολύωρη ορθοστασία, μαλλιά τρελής, (του Σαγιώ) κακή όραση από την προσπάθεια αποκρυπτογράφησης του κακού γραφικού χαρακτήρα των μαθητών, αφωνία λόγω της διαρκούς επανάληψης (μητρός πάσης μαθήσεως) των παραδόσεων, κακή σωματική στάση, κακόγουστη ένδυση λόγω του γλίσχρου μισθού, απώλεια ενός χεριού στο εργαστήριο τεχνολογίας.

Περιέργως πως, η ΟΛΜΕ αποφάσισε να συντάξει ένα αξιοπρεπές κείμενο:

Υπενθυμίζουμε πως η ίδια η Κυβέρνηση το 2002 προχώρησε στην ψήφιση του Ν. 3075/5-12-2002 (άρθρο 5 παρ. 4), με την οποία αναγνώρισε, εν μέρει, την ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος των εκπαιδευτικών, θεσμοθετώντας τη δυνατότητα συνταξιοδότησής τους με 30 χρόνια υπηρεσίας μετά τη συμπλήρωση του 60ού έτους της ηλικίας τους (εφόσον είχαν διοριστεί μετά το 1983) ή του 55ου (για

όσους είχαν διοριστεί προ του 1983).

Η ίδια η αιτιολογική έκθεση του Ν. 3075/2002, που καθιέρωνε την ειδική ρύθμιση για τους εκπαιδευτικούς, τεκμηρίωνε την ανάγκη ειδικής αντιμετώπισης των εκπαιδευτικών ως εξής: «Οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διορίζονται κατά κανόνα σε μεγάλη ηλικία με αποτέλεσμα να συμπληρώνουν το κατά περίπτωση όριο ηλικίας συνταξιοδότησης σε μεγάλη ηλικία (65 ή και 67 ετών). Επειδή η διδασκαλία σε σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε αυτή την ηλικία αποβαίνει σε βάρος του διδακτικού και εκπαιδευτικού έργου με τις προτεινόμενες διατάξεις παρέχεται η δυνατότητα στους ανωτέρω εκπαιδευτικούς που έχουν συμπληρώσει τριακονταετή πραγματική συντάξιμη υπηρεσία να λαμβάνουν σύνταξη, όσοι μεν έχουν διορισθεί μέχρι 31/12/1982 μετά τη συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας τους, όσοι δε έχουν διορισθεί από την 1/1/1983 και εφεξής μετά τη συμπλήρωση του 60ου έτους της ηλικίας τους».

Τώρα η κυβέρνηση καταργεί αυτή τη διάταξη με το άρθρο 6, παρ. 5 του συζητούμενου νομοσχεδίου, αναγκάζοντας τους εκπαιδευτικούς να εργάζονται στη σχολική τάξη για 40 χρόνια, ακόμα και μέχρι τα 70 τους. Είναι κατανοητό ότι οι επιπτώσεις αυτού του μέτρου θα είναι πιο οδυνηρές στην ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου παρά στα εργασιακά μας δικαιώματα.

Όλοι αντιλαμβάνονται τις οδυνηρές επιπτώσεις που θα έχει αυτό το μέτρο στην ποιότητα της εκπαίδευσης. Με τη διόγκωση του ποσοστού του γηρασμένου εκπαιδευτικού προσωπικού είναι φανερό πως η διδασκαλία υποβαθμίζεται, με σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου, ενός έργου εξαιρετικά σύνθετου και σημαντικού.

Με τη γήρανση του εκπαιδευτικού προσωπικού διευρύνεται το ηλικιακό και πολιτισμικό χάσμα μεταξύ διδασκόντων και διδασκομένων με αποτέλεσμα να καθίσταται ακόμα πιο δύσκολη η μεταξύ τους επικοινωνία.

Είναι, εξάλλου, επιστημονικά τεκμηριωμένο από ελληνικές και ευρωπαϊκές έρευνες ότι ο δείκτης απόδοσης των εκπαιδευτικών ως προς τη διδακτική πράξη ακολουθεί πτωτική πορεία μετά την ηλικία (κατά μέσο όρο) των 56 ετών. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι παρατηρείται μια επιβάρυνσή τους λόγω κόπωσης, συνθηκών εργασίας και δημιουργίας, ενίοτε, ψυχολογικών προβλημάτων.

Σύμφωνα τις έρευνες αυτές, οι εκπαιδευτικοί, υπόκεινται περισσότερο από άλλες επαγγελματικές ομάδες στον κίνδυνο της επαγγελματικής εξάντλησης/εξουθένωσης (burnout), με αποτέλεσμα να μειώνεται η απόδοση πολλών εκπαιδευτικών με την πάροδο του χρόνου.

Βέβαια εξάντλησε όλη την αγωνιστική ετοιμότητά της κι έτσι της διέφυγε άλλη μία ευκαιρία.

Βλέπετε εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε “λειτουργοί” μόνο στις απεργίες. Τώρα στην απογραφή είμαστε μόνο δημόσιοι υπάλληλοι.

Οι δικαστικοί, οι πανεπιστημιακοί φρόντισαν να διαχωρίσουν τη θέση τους από το σωρό προλειαίνοντας το έδαφος  για επιπλέον αμοιβές στο επερχόμενο ενιαίο μισθολόγιο.
Όμως κάθε κλάδος έχει τους συνδικαλιστές που του αξίζει…

Διαβάστε όλη την επιστολή (PDF)

«Προσπαθώ όσο περισσότερο γίνεται να περιορίσω τον χρόνο των παιδιών μπροστά στην τηλεόραση.Τώρα το καλοκαίρι,μόλις γυρνάω από τη δουλειά παίρνουμε τα ποδήλατα και πάμε στο διπλανό σχολείο για παιχνίδι. Οταν όμως πρέπει να κάνω δουλειές στο σπίτι και δεν υπάρχει κάποιος να ασχοληθεί με τα παιδιά,αναγκαστικά θα καθήσουν και θα δουν τηλεόραση». Η Χριστίνα Βασιλάκη είναι από τις τυχερές, αφού η μητέρα της τη βοηθάει τόσο με τα παιδιά όσο και με τις δουλειές του σπιτιού. Ετσι αργά το μεσημέρι που γυρίζει από τη δουλειά έχει τον χρόνο να ασχοληθεί με τα παιδιά της, ώστε να αποφύγουν την καθιστική ζωή και κατά συνέπεια την τηλεόραση. «Αν δεν έβρισκα κάποια πράγματα έτοιμα από τη μητέρα μου και έπρεπε να τα κάνω εγώ, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά και σίγουρα τα παιδιά θα έμεναν πολύ περισσότερο μέσα στο σπίτι και άρα θα έβλεπαν περισσότερη τηλεόραση» αναφέρει η 35χρονη μητέρα δύο αγοριών, τριάμισι και δυόμισι χρόνων. Προσπαθεί λοιπόν να περιορίσει τον χρόνο που βλέπουν τηλεόραση στη μία ώρα το πολύ την ημέρα.

Δεν έχουν όμως όλες οι εργαζόμενες μητέρες τα προνόμια της Χριστίνας, γι΄ αυτό και η τηλεόραση συχνά παίζει ρόλο… μπέιμπι σίτερ. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι ένας στους τρεις μαθητές του Δημοτικού παρακολουθεί τηλεόραση πάνω από δύο ώρες τις καθημερινές, ενώ τα Σαββατοκύριακα ο χρόνος που περνούν μπροστά στη μικρή οθόνη διπλασιάζεται! Η τηλεόραση αντικαθιστά το παιχνίδι, τη συναναστροφή, με αρνητικές συνέπειες για τους μικρούς τηλεθεατές. Μάλιστα, ένα πρόσθετο «βάσανο» για τους γονείς στη σχέση των παιδιών τους με την τηλεόραση είναι τα προϊόντα που διαφημίζονται και που αποτελούν «παιδικούς πειρασμούς». Δεν πρόκειται μόνο για παιχνίδια, αλλά και για δεκάδες σνακ ή άλλες «λιχουδιές» που ευθύνονται για την παιδική παχυσαρκία. Τέτοια προϊόντα, εξάλλου, συνηθίζεται να συνοδεύουν τις ώρες που παρακολουθεί κανείς τηλεόραση, είτε μεγάλος είτε παιδί. Σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Παχυσαρκίας, η τηλεόραση και άλλα «συστατικά» του σύγχρονου τρόπου ζωής προσθέτουν στο σώμα παιδιών και ενηλίκων ως και 800 γραμμάρια λίπους ετησίως. Οι επιστήμονες παρατηρούν όλο και περισσότερα παιδιά με κοιλιακό λίπος, το οποίο επιβαρύνει την ποιότητα ζωής και μειώνει το προσδόκιμο ζωής. Η κοιλιακή παχυσαρκία σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων, ενώ αυξάνει και τον κίνδυνο για εμφάνιση διαβήτη τύπου ΙΙ.

Αδύνατο ένα στα τρία
Ενδεικτικά είναι και τα αποτελέσματα μελέτης που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό «Εuropean Journal of Ρublic Ηealth»: Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αν οι διαφημίσεις σνακ και άλλων παχυντικών τροφίμων εξαφανίζονταν από τα τηλεοπτικά προγράμματα, ως και ένα στα τρία παχύσαρκα παιδιά θα ήταν αδύνατο! Με άλλα λόγια, εκτιμάται ότι η καθολική απαγόρευση τέτοιων διαφημίσεων θα μπορούσε να μειώσει την εμφάνιση της παιδικής παχυσαρκίας από 2,5% ως και 6,5%. «Εχουμε βρεθεί πολλές φορές μπροστά στα ράφια του σουπερμάρκετ με τα παιδιά να μου ζητάνε ό,τι έχουν δει στην τηλεόραση και εγώ να… επιχειρηματολογώ γιατί δεν πρέπει να το αγοράσουμε. Προσπαθώ ήδη από το σπίτι να συμφωνήσω μαζί τους για τα πράγματα που θα αγοράσουμε.Επιπλέον, εκτός από το καθημερινό φαγητό φτιάχνουμε πολύ συχνά και γλυκά στο σπίτι, και αφήνω τα παιδιά να συμμετέχουν στη διαδικασία ακριβώς για να μαθαίνουν στον πιο υγιεινό τρόπο ζωής» αναφέρει η Χριστίνα Βασιλάκη.

« Οι γονείς πρέπει να μάθουν να λένε “όχι” όταν τα παιδιά ζητούν σνακ από το σουπερμάρκετ ή το περίπτερο. Το ίδιο θα πρέπει να κάνουν και ο παππούς και η γιαγιά» τονίζει ο πρόεδρος της Ελληνικής Παιδιατρικής Εταιρείας, καθηγητής Ανδρέας Κωνσταντόπουλος . Ο ίδιος επισημαίνει ότι το ιδανικό, κυρίως για τα μικρά παιδιά, θα ήταν να μη βλέπουν καθόλου τηλεόραση. «Αν κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, τότε ο χρόνος παρακολούθησης πρέπει να μειωθεί στο ελάχιστο και σε καμία περίπτωση να μην υπάρχει τηλεόραση στο παιδικό δωμάτιο».

www.tovima.gr

Οι πιο «δυνατές»
Για τους Ελληνες που έχουν στραμμένο το βλέμμα στο μέλλον τα κινεζικά, η γλώσσα της ανερχόμενης υπερδύναμης, αποτελούν αναμφισβήτητα μονόδρομο. Το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο μονόδρομος είναι ιδιαίτερα… δύσβατος, μια και η εν λόγω γλώσσα, που ομιλείται από περισσότερους από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους, απαιτεί μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία δόμησης του λόγου. «Αναγκάστηκα να μάθω να σκέφτομαι και να επικοινωνώ από το μηδέν. Τα κινεζικά δεν έχουν γραμματική, ρήματα ή ουσιαστικά, μόνο ιδέες που παρατίθενται σε μία πρότασημέσω των ιδεογραμμάτων» εξηγεί ο κ. Κάρολος Βιδάλης. Τα δε ιδεογράμματα είναι κάθε άλλο παρά απλή υπόθεση καθώς «ακόμη και μια κουκκίδα ή μια μικρή γραμμούλα μπορεί να αλλάξει τελείως το νόημα! Συνεπώςπρέπει κανείς να μάθει απ΄ έξω εκατοντάδες από αυτάκαθώς απαιτούνται τουλάχιστον 300 για μια στοιχειώδη επικοινωνία, ενώ μόνο όταν φτάσεις στα 1.000 αρχίζεις να “στέκεσαι στα πόδια σου”» προσθέτει. Παρά τις δυσκολίες, ωστόσο, ο κ. Βιδάλης δεν εγκαταλείπει τον κινεζικό… Γολγοθά καθώς θεωρεί ότι όποιος μιλάει κινεζικά κατέχει ένα «συγκριτικό πλεονέκτημα στις εμπορικές συναλλαγές, όπου οι κινεζικές επιχειρήσεις αποκτούν όλο και περισσότερο έδαφος». Η γλώσσα που κατέχει τα πρωτεία στις προτιμήσεις των Ελλήνων είναι αναμφισβήτητα τα ισπανικά, η δεύτερη «ισχυρότερη» σε αριθμό ομιλητών διεθνώς. Σύμφωνα μάλιστα με τα στατιστικά στοιχεία του Διδασκαλείου Ξένων Γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών, οι εγγραφές στις τάξεις των ισπανικών έχουν ξεπεράσει την τελευταία πενταετία ακόμη και αυτές των αγγλικών! «Τα ισπανικά είναι μια γλώσσα με μεγάλη δυναμικήκαθώς ομιλείται στο σύνολο σχεδόν των χωρών της Νότιας Αμερικής, ενώ αποτελεί τη βασική ξένη γλώσσα που διδάσκεται στις ΗΠΑ. Τα τελευταία χρόνια η μανία των ισπανικών έχει φθάσει και στη χώρα μας, ιδίως από φοιτητές που ήδη έχουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο αγγλικών και θέλουν να επεκταθούν σε μια δεύτερη ξένη γλώσσα» εξηγεί ο κ. Δημήτρης Ραμαντζάς, διευθύνων σύμβουλος του ομίλου διδασκαλίας ξένων γλωσσών «So Εasy». «Βοηθάβέβαιασε αυτό και η επιρροή της μουσικής βιομηχανίας που έχει εισαγάγει την ισπανική γλώσσα και κουλτούρα στη ζωή του Ελληνα» προσθέτει. Η… εμπορική καρδιά
Αμφισβητώντας την παραδοσιακή ελληνική νοοτροπία που αντιλαμβάνεται τα Βαλκάνια ως τον «φτωχομαχαλά της Ευρώπης», εκατοντάδες νέοι Ελληνες αποφασίζουν να στρέψουν το βλέμμα τους προς τη «γειτονιά» μας καθώς εκεί χτυπάει η καρδιά των εμπορικών συναλλαγών. Ετσι γλώσσες όπως τα ρωσικά και τα βουλγαρικά ανεβαίνουν σταθερά στις προτιμήσεις ιδίως αυτών που ασχολούνται με τον τουρισμό και το εμπόριο. «Η Ρωσία είναι ένας εμπορικός κολοσσός που διατηρεί στενές σχέσεις με τη χώρα μας, ενώ οι συναλλαγές με τη Βουλγαρία- ιδίως μετά την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ενωση- είναι ζωτικό κομμάτι της οικονομίας μας. Είναι κρίμα που τόσο λίγοι το αντιλαμβάνονται» αναφέρει η κυρία Νατάσα Αθανασιάδου. Εδώ και τρία χρόνια η ίδια μαθαίνει τις δύο αυτές γλώσσες, οι οποίες ταλαιπωρούν τους Ελληνες με δύσκολη προφορά και ιδιαίτερα σύνθετη γραμματική αλλά αποζημιώνουν τον επιμελή μαθητή. «Είναι υπέροχο να μπορείς να διαβάζεις Πούσκιν ή Ντοστογέφσκι από το πρωτότυπο!» σχολιάζει με ενθουσιασμό η κυρία Αθανασιάδου.

Την ίδια στιγμή μια πρώην παραγκωνισμένη ξένη γλώσσα (η οποία, ωστόσο, έχει αφήσει πλούσιες επιρροές στα ελληνικά) αποκτά όλο και περισσότερους έλληνες μαθητές. Ο λόγος για τα τουρκικά, τη γλώσσα των γειτόνων με τους οποίους διατηρούμε τη γνωστή σχέση μίσους- αγάπης, χωρίς ωστόσο να τους γνωρίζουμε πραγματικά. «Μαθαίνοντας τουρκικά γνώρισα εκ των έσω τον τουρκικό πολιτισμό, τα τραγούδια τους, τον κινηματογράφο τους, ενώ ταξίδεψα πολλές φορές και στην Τουρκία και την αγάπησα. Μάλισταη εξοικείωσή μου με τα τουρκικά ήταν τέτοια που όταν βρέθηκα στη Γαλλία για σπουδές έκανα πάρα πολλούς τούρκους φίλους και κατέληξα να μιλάω… περισσότερο τουρκικά από γαλλικά!» σχολιάζει η κυρία Σάρα Γκιάτα.

Σουηδική πρακτική
Η κρυφή δύναμη στις ξένες γλώσσες είναι αναμφισβήτητα τα σουηδικά. Ο λόγος είναι πρακτικός και δη επαγγελματικός: η Σουηδία χαρακτηρίζεται (όχι αδίκως) «Γη της Επαγγελίας» για νέους γιατρούς και μηχανικούς, οι οποίοι βρίσκουν στη σκανδιναβική χώρα έναν εργασιακό παράδεισο γεμάτο επαγγελματικές ευκαιρίες και υψηλές αμοιβές. Για να τις εκμεταλλευτούν χρειάζεται να υπερνικήσουν μόνο ένα εμπόδιο: τη γλώσσα. Γι΄ αυτό και οι μαθητές των σουηδικών πυκνώνουν τα τελευταία χρόνια τις τάξεις των φροντιστηρίων. «Πρόκειται για μια εύκολη γλώσσα, μια και η γραμματική είναι απλή και μόνο η προφορά παρουσιάζει κάποιες απαιτήσεις. Αλλωστεοι φοιτητές που την επιλέγουν είναι αποφασισμένοι να κατακτήσουν γρήγορα ένα βασικό επίπεδοπου θα τους επιτρέψει να εργαστούν στη Σουηδία, γι΄ αυτό και η πρόοδός τους είναι θεαματική» σχολιάζει ο κ. Αρης Γιαχνής, διευθυντής του φροντιστηρίου Δεληβοπούλου στη Θεσσαλονίκη, το οποίο ειδικεύεται στη διδασκαλία των σουηδικών.

www.tovima.gr

Η ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ, βασίλισσα της Αιγύπτου και της ομορφιάς, αυτοκτόνησε όχι από δάγκωμα ασπίδας (αιγυπτιακής κόμπρας), όπως πιστευόταν μέχρι σήμερα, αλλά από ένα μίγμα δηλητηρίων, σύμφωνα με τον Γερμανό ιστορικό και καθηγητή στο Πανεπιστήμο των Τρεβήρων (Trier), Κρίστοφ Σέφερ, ο οποίος μελέτησε ιστορικά κείμενα και συμβουλεύτηκε τον συμπατριώτη του τοξικολόγο Ντίτριχ Μεμπς, προτού καταλήξει στο συμπέρασμα αυτό.

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Σέφερ πιστεύει ότι η Κλεοπάτρα δεν θα διάλεγε ποτέ να πεθάνει από δήγμα κόμπρας, επειδή δεν είναι πάντοτε θανατηφόρο. Είναι, όμως, αρκετά επώδυνο, ενώ η Κλεοπάτρα πέθανε «ήρεμα και χωρίς πόνο», σύμφωνα με τον Ρωμαίο ιστορικό Δίωνα Κάσσιο. Αρχαίες μαρτυρίες αναφέρουν ότι μαζί με την Κλεοπάτρα αυτοκτόνησαν και οι δύο θεραπαινίδες της, κάτι που δεν θα μπορούσε να συμβεί από το δάγκωμα μιας κόμπρας. Επιπροσθέτως, τον μήνα Αύγουστο που συνέβη το μοιραίο γεγονός, στην Αίγυπτο επικρατούν υψηλές θερμοκρασίες και είναι αρκετά δύσκολο για τις κόμπρες να σταθούν όρθιες και να εξαπολύσουν το δηλητήριό τους.

ΕΤΣΙ ο καθηγητής Σέφερ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Κλεοπάτρα αυτοκτόνησε με ένα μίγμα δηλητηρίων, αφού «ήθελε να παραμείνει όμορφη και μετά το θάνατό της, προκειμένου να διατηρήσει το μύθο της». Η ίδια φαίνεται ότι γνώριζε πολλά για τα δηλητήρια και τη χρήση τους, όπως αναφέρουν αρχαίοι πάπυροι. Ο τοξικολόγος Μεμπς τον βοήθησε να προσδιορίσει το θανατηφόρο δηλητήριο, που ήταν ένα μίγμα κώνειου, στριγγλοβότανου (ακόνιτου) και οποίου, που οδηγεί σε βαθύ ύπνο και τελικά στο θάνατο.

ΣΥΜΦΩΝΑ με τον καθηγητή Σέφερ, οι αρχαίες περιγραφές της Κλεοπάτρας με την κόμπρα δεν είναι τίποτε άλλο από την υποδοχή της στον Αδη, αφού η ασπίδα ήταν το σύμβολο της βασιλικής εξουσίας. Οι ζωγράφοι της Αναγέννησης ήταν αυτοί που πρώτοι άρχισαν να αναπαράγουν την κρατούσα εκδοχή της αυτοκτονίας της, δείχνοντας την Κλεοπάτρα με μια κόμπρα στο μπράτσο ή στο στήθος. Αργότερα, στην τραγωδία του «Αντώνιος και Κλεοπάτρα» (1603-1607), ο Σέξπιρ παρουσιάζει την Κλεοπάτρα να πεθαίνει από δάγκωμα δύο ασπίδων.

Η ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ, απόγονος των Πτολεμαίων, υπήρξε η τελευταία βασίλισσα της ελληνιστικής Αιγύπτου, από το 51 έως το 30 π.Χ., προτού η περιοχή καταληφθεί από τους Ρωμαίους. Ηταν ερωμένη του Ιουλίου Καίσαρα και μετά τη δολοφονία του συμμάχησε και έγινε ερωμένη του διεκδικητή του ρωμαϊκού θρόνου Μάρκου Αντώνιου. Οταν οι ενωμένοι στόλοι του Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας ηττήθηκαν στη Ναυμαχία του Ακτίου (31 π.Χ.) από τις δυνάμεις του Οκταβιανού, η Κλεοπάτρα επέστρεψε στην Αίγυπτο και αυτοκτόνησε για να μην πέσει στα χέρια του Οκταβιανού και κοσμήσει το θρίαμβό του στη Ρώμη.

ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ

ΕΓΙΝΕ προχθές Δευτέρα, εκταφή στην Ισλανδία της σωρού του πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή στο σκάκι, Μπόμπι Φίσερ, ο οποίος γεννήθηκε στο Σικάγο το 1943 και πέθανε στο Ρέικιαβικ το 2008. Από δείγμα που θα παρθεί από τα οστά του, θα γίνει εξέταση DNA για να εξακριβωθεί εάν η 9χρονη σήμερα Τζίνκι Γιανγκ είναι, όπως υποστηρίζει η μητέρα της Μέριλιν, που είχε δεσμό με τον Φίσερ, πράγματι κόρη του. Ο εκλιπών άφησε ακίνητη περιουσία αξίας περίπου 2 εκατομμυρίων δολαρίων, που εκτός από την τελευταία σύντροφό του και την κόρη της, διεκδικούν η πρώην σύζυγός του και άλλοι συγγενείς. Η εκταφή της σορού του Φίσερ έγινε στη μικρή πόλη Σέλφος, στη νότια Ισλανδία. Ο σερίφης της πόλης Ολαφουρ Χέλγκι Κγιάρτανσο δήλωσε πως «όλα έγιναν με υψηλό επαγγελματισμό και αξιοπρεπή τρόπο». Απλώς, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η απληστία των κληρονόμων δεν αφήνει έναν άνθρωπο να ησυχάσει, ακόμα και όταν φύγει από τη ζωή.

ΕΝΕΤ