Terra Computerata

Η τύχη των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας κρέμεται από μια κλωστή. Και μαζί με τον πετυχημένο θεσμό κινδυνεύει το μέλλον χιλιάδων πολιτών που δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν εγκαίρως την «υποχρεωτική» εκπαίδευση.

Εδώ και δυο βδομάδες οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν σε έναν από τους πιο πετυχημένους και σημαντικούς θεσμούς του σχολικού μας συστήματος βρίσκονται σε αναβρασμό. Ο λόγος είναι ότι η σχολική περίοδος τελείωσε και ακόμα δεν έχουν ανακοινωθεί οι τοποθετήσεις των μονίμων εκπαιδευτικών που έχουν αποσπαστεί στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ), με αποτέλεσμα να βρίσκεται στον αέρα το έργο που έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα στον ευαίσθητο αυτό χώρο.

Καμιά επίσημη δικαιολογία δεν έχει δοθεί μέχρι στιγμής στην καθυστέρηση. Και βέβαια η φημολογία επιμένει ότι ο λόγος της αργοπορίας είναι ότι το υπουργείο σκοπεύει να αντικαταστήσει το σύνολο των μονίμων εκπαιδευτικών που υπηρετούν στα σχολεία αυτά με «φτηνούς» ωρομίσθιους. Οι σύλλογοι διδασκόντων απευθύνονται με εκκλήσεις στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας (βλ. τρίτη σελίδα του «Ιού»), αλλά μέχρι στιγμής καμιά επίσημη διαβεβαίωση δεν τους έχει δοθεί. Μόνο μισόλογα και ανεπίσημες διαψεύσεις της φημολογίας.

Και να σκεφτεί κανείς ότι η σημασία των σχολείων αυτών συνομολογείται από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα (με την εξαίρεση του ΚΚΕ, το οποίο κρατά επιφυλακτική στάση για τη χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά κονδύλια και θεωρεί ότι ετοιμάζουν τους μαθητές τους να γίνουν ανειδίκευτοι εργάτες του ξένου κεφαλαίου). Πριν από δυο χρόνια το σύνολο του Τύπου αφιέρωσε μεγάλα ρεπορτάζ στην 52χρόνη Αλεξάνδρα Μαρκοπούλου, απόφοιτη των ΣΔΕ που αρίστευσε στις εισαγωγικές εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Πολλές, λιγότερο εντυπωσιακές αλλά εξίσου σημαντικές, επιτυχίες καταγράφονται σ’ αυτά τα σχολεία που έχουν στόχο να ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση ατόμων 18 ετών και άνω, τα οποία για διάφορους λόγους αποκλείστηκαν ή βρέθηκαν εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Ο ιός της Κυριακής

Οπως πάντα πρώτα ο μαθητής…

Το καλοκαίρι το αισθάνεσαι στο σώμα· το μυρίζεις. Αναδίδεται ορμητικά μέσ’ απ’ την αισθαντική μνήμη, υλικό, σωματικό, κυρίαρχο.

Το καλοκαίρι μυρίζει κολόνια, τη μία και μοναδική κολόνια, με το μπουκέτο εσπεριδοειδών, το μπουκέτο μεσογειακού περιβολιού, ανοίγει τα ρουθούνια, εισβάλλει στον οσφρητικό εγκέφαλο και τον ημερώνει, λεμονανθοί, περγαμόντο, κίτρο, φράπα, νεράντζι, πορτοκαλανθοί· η κολόνια που τρίβουν τους ασθενείς και τους υπερήλικους στους καρπούς χέρια και στα στήθια, να τους δροσίσουν· η κολόνια που μοσχοβολούν οι καλοντυμένες κυρίες στους εσπερινούς, ιδρωμένες κυρίες που αερίζονται με βεντάλιες και φορούν στο πέτο του κεντητού πουκάμισου κόσμημα από γιασεμί ή γαρδένια, μείξη δροσιάς και μέθης· η κολόνια καθαρίζει το εικόνισμα του εορτάζοντος αγίου στον Μέγα Εσπερινό, δροσίζει το γυαλί από τα φιλήματα, το άρωμά της ανακατεύεται με το άρωμα ανθόνερου της Μεγάλης Αρτοκλασίας, ανακατεύεται με ήχους, καμπανίσματα, χαιρετούρες, παιδικά παιχνίδια, το φως του δειλινού που γέρνει στα ιώδη, σε αστικούς ναούς λαμπρούς και εξωκλήσια ξασπρισμένα, με σημαιάκια στο προαύλιο και ποδιές κεντητές μέσα, με άρτο γλυκανισάτο στο πάλλευκο μαντίλι· αυτό το φως κι αυτή η μυρωδιά είναι το καλοκαίρι.

(Eau de Cologne, Υδωρ Κολωνίας, κατά τη φαρμακοποιία Δαμβέργη: Αιθερίου ελαίου κίτρου του περγαμηνού 10 μέρη, αιθερίου ελαίου φλοιών κίτρων 10 μέρη, αιθερίου ελαίου φλοιών χρυσομήλων 10 μέρη, αιθερίου ελαίου ανθέων πορτοκαλέας 12 μέρη, αιθερίου ελαίου τιφύου 2 μέρη, οινοπνεύματος 90% 1.000 μέρη. Παρεσκευάσθη το πρώτον υπό Ιωάννου Μαρία Φαρίνα εν Κολωνία τω 1709, κατόπιν υπό την επωνυμίαν «4711», εν Ελλάδι υπό του οίκου Μενούνου ως Κολώνια Εσπερίδων, μεταγενεστέρα η Μυρτώ-Λεμόνι του Οίκου Μαρινόπουλου.)

Το καλοκαίρι έχει κι άλλες μυρωδιές. Ο γλυκάνισος του άρτου συναντά τον γλυκάνισο του ούζου, εναλλάξ με τη μαστίχα, ηδύποτα κεράσματα σε τραπεζάκια θαλάσσης, το γλυκάνισο του ούζου δεμένο με δριμύ χταπόδι λιαστό, πλάι στο καρνάγιο, με τα βαπόρια νυσταγμένα στο μώλο.

Σε ποτηράκια, σε μπολ και σε πιατάκια με νερό, γαρδένιες υπόλευκες σκορπούν τη μέθη τους· φούλια λεπταίσθητα· γιασεμιά περασμένα σε κλωστή ή καρφωμένα σε πευκοβελόνες, φέγγουν καθώς δροσερό απλώνει το σκοτάδι, και οι έφηβοι τιτιβίζουν ξεπνοϊσμένοι απ’ το φλερτ, κορίτσια τρυγόνες τινάζουν τα αρωματισμένα μέλη τους και τρέχουν κελαρυστά σε μοσχομυριστές πλατείες και αποβάθρες με αβληχρά οσμή πίσσας, το πλησίασμα και το σμίξιμο τελείται υπό τη σκέπη μυρωδιών: Eau de Cologne, γαρδένια, φούλι, γιασεμί…

Και κλωνάρια σγουρού βασιλικού, πράσινο και βαθύ μοβ το άρωμά του, διαπερνά το διαυγές πρωινό της λειτουργίας σε θαλασσινό ξωκλήσι, καλοκαιρινό τάμα νοικοκυραίων της διασποράς, εκεί όπου αναπαύονται οστά κεκοιμημένων 18ου αιώνος: Μαρουσώ, Δομένεγος, Μαργαρώ. Ο γλυκύς και αψύς βασιλικός σημαίνει την έναρξη του πρωινού μαζί με το τραγούδι του κορυδαλλού· λιβάνι, κερί, ελαιόλαδο, κρασί μοσχάτο Σάμου· καθώς ο ήλιος ανεβαίνει, η θέρμη αρχίζει να θαμπώνει τον ουρανό· μια άλλη μυρωδιά σημαίνει νέα ώρα: ο καφές ψήνεται σε χάλκινο καμινέτο οινοπνεύματος, κερνιέται μαζί με παξιμαδάκια γλυκανισάτα αφράτα, μ’ ένα ποτηράκι μαστίχα από τη Χίο, για συχώρεση εκλιπόντων και παρόντων, κοπιώντων και καμνόντων. Η τελετουργία συνεχίζεται στα βραχάκια, με αχινούς και πατελίδες και καβούρια, με μυρωδιά από θάλασσα φρέσκια σαν νιόκοπο καρπούζι, με μυρωδιές από ούζο, ξινότυρο κατσικίσιο, αίσθηση αλατιού στεγνωμένου στον βράχο. Η θάλασσα περιλαβαίνει όλες τις μυρωδιές, αυτή είναι το καλοκαίρι.

Βράδιασε. Απ’ την καλαμένια ντισκοτέκ σκορπούν μυρωδιές αντηλιακού και ίμερου και τζιν. Αργά, μόνος ενώπιον των άστρων που μπαίνουν στην ασβεστωμένη κάμαρα με άρωμα νυχτολούλουδου, τσακίζει μια σελίδα:

«Φίλε συ που ακούς, ακούς της ευωδιάς των κίτρων
Tις μακρινές καμπάνες; Ξέρεις τις γωνιές του κήπου όπου
Eναποθέτει τα νεογνά του δειλινός ο αέρας; Oνειρεύτηκες
Ποτέ σου ένα καλοκαίρι απέραντο που να το τρέχεις
Mη γνωρίζοντας πια Eρινύες; Οχι. Nα γιατί καταρκυθμεύω
Που οι βαριές υποχωρούν αμπάρες τρίζοντας κι οι μεγάλες θύρες ανοίγονται
Στο φως του Ηλιου του Kρυπτού μια στιγμούλα, η φύση μας η τρίτη να φανερωθεί
Εχει συνέχεια. Δε θα την πω. Kανείς δεν παίρνει τα δωρεάν
Στον κακόν αγέρα ή που χάνεσαι ή που επακολουθεί γαλήνη
Aυτά στη γλώσσα τη δική μου. Kι άλλοι άλλα σ’ άλλες. Aλλ’
H αλήθεια μόνον έναντι θανάτου δίδεται.»

Του Ελευθέριου Γείτονα γενικού διευθυντή των Εκπαιδευτηρίων Γείτονα.

Η παιδαγωγική ως «γήινη» επιστήμη που υπηρετεί τον άνθρωπο υπόκειται στους νόμους της αξιολόγησης και της επαλήθευσης.

Η αξιολόγηση είναι αναπόσπαστο μέρος κάθε οργανωμένης προσπάθειας και δραστηριότητας και βέβαια της διδασκαλίας και του εκπαιδευτικού έργου γενικότερα.

Οπως κάθε εργαζόμενος αξιολογείται στον χώρο της εργασίας του και εκτός αυτού, έτσι κι οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται συνεχώς, παντού, πάντοτε και απ’ όλους: διοίκηση, συναδέλφους, μαθητές, γονείς, αλλά κι από το ευρύτερο κοινό άτυπα και ανεπίσημα.

Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών παίρνει επίσημη μορφή όταν συνδέεται με την υπηρεσιακή εξέλιξή τους ή με την αποτελεσματικότητα του σχολείου, οπότε γίνεται μέρος της αξιολόγησης και του σχολείου ως οργανισμού. Μιας αξιολόγησης που σκοπεύει ή πρέπει να σκοπεύει στη συνεχή αύξηση της αποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικού οργανισμού και τη συνεχή βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών του.

Εργο και αποστολή του σχολείου είναι η προώθηση της μάθησης και της πνευματικής καλλιέργειας των μαθητών του. Σκοπός, συνεπώς, της αξιολόγησης των υπηρεσιών του και των συντελεστών του έργου του δεν μπορεί παρά να είναι άλλος από την εξασφάλιση και συνεχή βελτίωση των συνθηκών και των παραγόντων προώθησης της μάθησης και της πνευματικής καλλιέργειας των μαθητών. Ο σκοπός αυτός σε κάθε εκπαιδευτικό οργανισμό μεταφράζεται σε: α) βελτίωση των υπηρεσιών του, β) βελτίωση και ανάπτυξη του εκπαιδευτικού υλικού και γ) βελτίωση και επαγγελματική εξέλιξη του κάθε εκπαιδευτικού.

Στο παρελθόν η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είχε συνδεθεί, σχεδόν αποκλειστικά, με μια λογοδοσία συμβατική και υπηρεσιακή και αποσκοπούσε στην προαγωγή και καμιά φορά στον έπαινο. Ποτέ όμως στη βελτίωση του αξιολογούμενου.

Εδώ και μερικές δεκαετίες η σχολική μονάδα αξιολογείται ως οργανισμός που βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη. Βγαίνοντας από το μοντέλο της γραφειοκρατικής, ελεγκτικής, απολογιστικής και αποδεικτικής αξιολόγησης, με στόχο την προαγωγή των εμπλεκομένων στην εκπαιδευτική διαδικασία, η παιδαγωγική επιστήμη προτείνει το «διαμορφωτικό-βελτιωτικό» μοντέλο αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, αντίστοιχο με αυτό της αξιολόγησης των μαθητών. Μιας αξιολόγησης που, από εξωτερική και με εξωτερικούς αξιολογητές, γίνεται εσωτερική υπόθεση του σχολείου και εμπλέκει τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς τόσο στη διαμόρφωση στόχων και κριτηρίων όσο και στην ίδια την αξιολόγηση (αυτοαξιολόγηση) στο πλαίσιο μιας ανοιχτής και ειλικρινούς επικοινωνίας.

Ενα πρόγραμμα αξιολόγησης με «διαμορφωτικό-βελτιωτικό» χαρακτήρα αποβλέπει στην ανάδειξη των δυνατών σημείων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, που αναφέρονται στην ποιότητα του προγράμματος και στην ποιότητα του διδάσκοντος.

Και προς την μία και προς την άλλη κατεύθυνση η στόχευση είναι κοινή: τι μπορούμε να βελτιώσουμε για να μεγιστοποιηθεί το αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, στην οποία εμπλέκεται ο μαθητής, η οικογένεια και ο διδάσκων. Η διδακτέα ύλη αποτελεί μέσο.

Για να εξασφαλίσουμε συνθήκες αποτελεσματικής εκπαίδευσης, πρέπει όλοι οι διδάσκοντες να συνεργαστούν και να καταθέσουν τις απόψεις τους για το είδος της αξιολόγησης.

Ομάδες εκπαιδευτικών, που έχουν χρησιμοποιήσει αυτή τη μέθοδο για τον σχεδιασμό και την εκπόνηση «Προγραμμάτων Αξιολόγησης», κατέληξαν στο ότι ένα σύστημα με «διαμορφωτικό-βελτιωτικό» χαρακτήρα πρέπει να στηρίζεται σε δέκα πυλώνες:

-Εκτέλεση βασικών καθηκόντων.

-Σχεδιασμός και οργάνωση των μαθημάτων.

-Σχεδιασμός και οργάνωση της διδασκαλίας.

-Διεξαγωγή της διδασκαλίας.

-Προώθηση της μάθησης.

-Οργάνωση και διεύθυνση της σχολικής τάξης.

-Επικοινωνία και σχέσεις στην τάξη.

-Επικοινωνία και σχέσεις με τη διοίκηση του σχολείου και την οικογένεια.

-Ανάπτυξη του σχολείου.

-Προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη.

Πάνω σε αυτούς τους δέκα πυλώνες μπορεί να οικοδομηθεί ολόκληρη η εκπαιδευτική πολιτική και η φιλοσοφία ενός σχολείου, το οποίο μπορεί να λειτουργεί σύμφωνα με το ισχύον αναλυτικό πρόγραμμα και να βελτιώνει την αποτελεσματικότητά του με θεμιτές υπερβάσεις, οι οποίες θα διαμορφώνονται με βάση την αλληλοκατανόηση, την αλληλοαποδοχή, τη συνεργασία και συναρμογή των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Καθημερινή

Μία σελίδα για τα αγαπημένα σας. Το άγχος κάθε ταξιδιώτη. Πώς είναι το ξενοδοχείο που φαίνεται τόσο ελκυστικό στην παρουσίασή του στο διαδίκτυο;  Στο www.tvtrip.com μπορείτε να δείτε ένα μίνι-βίντεο που σίγουρα θα σας βοηθήσει να αποκτήσετε μία πιο σφαιρική εικόνα ενώ οι αξιολογήσεις προέρχονται από τους επισκέπτες. Προς το παρόν οι κατάλογοί του περιλαμβάνουν μόνο ξενοδοχεία της Ευρώπης. Είναι οι απλές ιδέες που κάνουν τη διαφορά. Μέχρι στιγμής έχουμε δει διάφορες προσπάθειες να περάσουν τα ελληνικά ξενοδοχεία στο ψηφιακό σύμπαν. Καμία όμως τόσο ολοκληρωμένη.

www.tvtrip.com