Άρθρα με ετικέτα “ιστολόγια”

Comments 0 σχόλια »

Δείτε το στο slideshare.net

Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς τον επιβλέποντα καθηγητή της διπλωματικής μου κ. Άγη Παπαντωνίου για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε, καθώς και για την πολύτιμη παρέμβαση, τις χρήσιμες συμβουλές και τις εύστοχες παρατηρήσεις του, που διευκόλυναν την περάτωση της διπλωματικής μου εργασίας. Ήταν πανταχού παρών, όποτε τον αναζήτησα και με στήριξε σε όλη τη διάρκεια της έρευνας.
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν στην έρευνα, τη στήριξαν διαδίδοντάς την και με βοήθησαν να την ολοκληρώσω, ιδιαίτερα τον Νίκο Κακλαμάνο για τις δικτυακές συζητήσεις μας και τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συμφοιτητές μου για τα δύο ενδιαφέροντα χρόνια που περάσαμε μαζί.
181 ερωτηματολόγια συλλέχθηκαν σε διάστημα ενός μήνα. Το πλέον ενδιαφέρον ήταν ότι μπόρεσα χάρη στην έρευνα να έρθω σε επαφή με πολύτιμες νησίδες σκέψης.
Keep on blogging!

Comments 0 σχόλια »

Επισκόπηση ιστολογίων εκπαιδευτικών

Comments 0 σχόλια »

Ελάτε όλοι μαζί, κι εσείς που φοράτε κουκούλα (ανώνυμοι bloggers) κι εσείς που φοράτε καλσόν, ελάτε να οργανωθούμε να κάνουμε μία έρευνα για τα εκπαιδευτικά ιστολόγια. Εμφανίζει σημάδια κόπωσης η εκπαιδευτική μπλογκόσφαιρα; έχει απαυδήσει με την κατάσταση και στρέφεται αλλού; αλληλοσυνδεόμαστε; συζητάμε; γιατί μπλογκάρουμε; είναι που είναι ακριβοί οι ψυχίατροι ή ζητάμε τα 10 δεύτερα δημοσιότητας πριν το κλικ;

Σας εγγυόμαστε την ανωνυμία σας και ότι δεν θα χάσετε πάνω από 10 λεπτά συμπληρώνοντάς το.

Ερωτηματολόγιο

Comments 0 σχόλια »

30-31a-2-thumb-medium.jpgΕδώ και δύο χρόνια προσπαθεί να μεταφέρει -μέσω του μπλογκ της στο Διαδίκτυο- την καθημερινότητα ανθρώπων που ζουν σε δικτατορικό καθεστώς.

Η 26χρονη Κλαούντια Καντέλο αν και πολύ νέα φαίνεται να έχει «κότσια». Το μπλογκ της, που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια, είναι το όπλο και η ασπίδα της. Οπλο γιατί τα κείμενά της μάχονται ένα παράλογο και βίαιο καθεστώς, όπως λέει, και ασπίδα γιατί η αναγνωρισιμότητά της στο εξωτερικό την προστατεύει -προς το παρόν τουλάχιστον- σε μεγάλο βαθμό.

«Είμαι τρελή. Το μόνο που ονειρεύονται όλοι οι νέοι της ηλικίας μου είναι να φύγουν από την Κούβα. Λένε πως αυτή η χώρα δεν έχει καμιά ελπίδα. Εγώ όμως επέλεξα να μείνω». Επέλεξε επίσης να καταγγέλλει το καθεστώς μέσα από το μπλογκ της, το οποίο εκλέχθηκε το «καλύτερο μπλογκ του 2009» στην Κούβα από μια μικρή διεθνή επιτροπή που απαρτίζεται από δημοσιογράφους και συγγραφείς και παρακολουθούν την κατάσταση στο νησί.

Η πρώτη σελίδα του μπλογκ της, «Ο όγδοος κύκλος» -αναφορά στους κύκλους της Κόλασης-, που σημειωτέον μεταφράζεται πια σε έξι γλώσσες στο Διαδίκτυο, ανοίγει με ένα φωτοαντίγραφο της αστυνομικής της ταυτότητας. Το ύφος του μπλογκ ποικίλλει από βδομάδα σε βδομάδα: διασκεδαστικό, όταν χαιρετά την επιστροφή στην πρωτεύουσα των μικροπωλητών στους δρόμους που είχε εκδιώξει ο Ραούλ Κάστρο στο πλαίσιο των «αλλαγών» που οραματιζόταν. Ειρωνικό, όταν η Κλαούντια επικρίνει ορισμένους φίλους της που συμμετέχουν στο παιχνίδι των «αυθόρμητων διαδηλώσεων» που οργανώνει το καθεστώς. Φλογερό, όταν διακυβεύονται ανθρώπινα δικαιώματα. Τότε οι λέξεις γίνονται σκληρές, όπως συνέβη τον περασμένο Φεβρουάριο όταν πέθανε ύστερα από απεργία πείνας ο αντιφρονών Ζαπάτα Ταμάγιο: «Πρέπει να είσαι διαβολικός άνθρωπος για να πάρεις τη ζωή ενός ανθρώπου μόνο και μόνο για τα πιστεύω του», γράφει στο μπλογκ της. «Αυτός ο θάνατος συμβολίζει την κραυγή τριών γενεών που έχουν χάσει ή ξεχάσει αυτή την καταπληκτική λέξη: ελευθερία. Ο χαμός του αντανακλά την κληρονομιά αυτής της σχεδόν παράλογης και χωρίς τέλος κουβανικής επανάστασης, των δολοφονημένων ελπίδων μας και των δολοφονημένων ανθρώπων που αγωνίστηκαν για την ελευθερία».

Η περιπέτεια της νεαρής Κουβανής άρχισε το 2008, σχεδόν κατά τύχη: «Εκείνη την εποχή, ο φίλος -και μετέπειτα σύζυγός μου- έπαιζε σε ένα πανκ – ροκ συγκρότημα, το “Porno para Ricardo”, λέει η Κλαούντια Καντέλο στην εφημερίδα «Λε Μοντ». Οι στίχοι των τραγουδιών ήταν σκληροί και βίαιοι, ηθελημένα χυδαίοι και προσβλητικοί για τον Φιντέλ και τον Ραούλ Κάστρο, με αποτέλεσμα να απαγορευτούν οι συναυλίες του συγκροτήματος στη χώρα και αυτές να γίνονται πια στα κρυφά. Οι προσκλήσεις μοιράζονταν μόλις μερικές ώρες πριν από τη συναυλία που γινόταν σε απομακρυσμένες αίθουσες παλαιών κινηματογράφων ή σε ιδιωτικούς χώρους. «Τον Ιούλιο του 2008», συνεχίζει η Κλαούντια, «ο αρχηγός του συγκροτήματος φυλακίστηκε ως δυνάμει εγκληματίας. Ο σύντροφός μου μου ζήτησε να ειδοποιήσω με ηλεκτρονικά μηνύματα τους φίλους τους στη χώρα και στο εξωτερικό και να έρθω σε επαφή με την Yoni Sanchez, την πιο γνωστή μπλόγκερ της χώρας, για να μας βοηθήσει, κάτι που έκανε πρόθυμα, ενώ εγώ μετέφραζα το μπλογκ της από τα ισπανικά στα γαλλικά». Ο θόρυβος που προκλήθηκε είχε αποτέλεσμα: ο αρχηγός του συγκροτήματος αφέθηκε ελεύθερος και η Κλαούντια ανακάλυψε το Διαδίκτυο. «Στην αρχή σκέφτηκα να στήσω μια ηλεκτρονική εφημερίδα, ήταν όμως πολύ δύσκολο για μένα». Δημιούργησε όμως ένα μπλογκ. Η Κούβα εδώ και λίγο καιρό επιτρέπει στους πολίτες της να έχουν προσωπικό υπολογιστή αλλά όχι και σύνδεση με το Διαδίκτυο στο σπίτι τους: «Με το που τελειώνω το κείμενό μου παίρνω τον φορητό υπολογιστή μου και πηγαίνω σε ένα από τα μεγάλα ξενοδοχεία της Αβάνας για να συνδεθώ με το Διαδίκτυο. Κάποιες φορές το βάζω απευθείας στο Δίκτυο, άλλες φορές πάλι το στέλνω σε φίλους που ζουν στο εξωτερικό και αναλαμβάνουν εκείνοι να το διαδώσουν».

Η Κλαούντια δεν περιμένει τίποτε από ένα καθεστώς που ο διπλωμάτης πατέρας της υπηρέτησε πιστά, αλλά η ίδια μισεί. Ακόμη και οι διαπραγματεύσεις του Ραούλ Κάστρο με την Εκκλησία για τη βελτίωση των όρων διαβίωσης των πολιτικών κρατουμένων και την αποφυλάκιση των ασθενών την αφήνουν αδιάφορη. «Δεν πιστεύω στις καλές πράξεις ενός κράτους το οποίο υπάρχει ακόμη σήμερα μόνο και μόνο επειδή στηρίζεται στον ολοκληρωτισμό», γράφει σε ένα σημείωμά της.

Το καθεστώς ανέχεται την αντιφρονούσα μπλόγκερ, αλλά την παρακολουθεί στενά: «Με εμποδίζουν να συμμετάσχω σε διάφορες συναντήσεις όπου είναι πιθανό να ακουστεί μια κριτική γνώμη. Υπάρχει πάντα μια ομάδα ανθρώπων που μου απαγορεύει την είσοδο. Με αναγνωρίζουν».

Πρόσφατα, της απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα για να συμμετάσχει σε μια συνάντηση αντιφρονούντων, από όλο τον κόσμο, μπλόγκερ στο Βερολίνο. Μερικές ώρες πριν από την επιβίβαση στο αεροπλάνο, της απαγόρευσαν την έξοδο από τη χώρα, χωρίς καμιά εξήγηση: «Η απαγόρευση εξόδου μου από τη χώρα με έκανε να νιώσω μια εσωτερική ηρεμία. Δεν αισθάνομαι πληγωμένη, δεν ένιωσα έκπληξη. Αποδείχθηκε έτσι ότι δεν έκανα λάθος. Χάρη στο κουβανικό καθεστώς, ξέρω πια πως έχω καταφέρει να ζω ως ελεύθερη γυναίκα».

Ελευθεροτυπία

Comments 0 σχόλια »

blog2.jpg
Κρατούν… «ημερολόγιο» ανελλιπώς για ό,τι τους ενδιαφέρει περισσότερο. Και δεν το κλειδώνουν, ούτε το κρύβουν από τα αδιάκριτα μάτια. Αντίθετα, το επιδεικνύουν. Μοιράζονται τις σκέψεις, τις στιγμές, τις χαρές, τις δημιουργίες, την καθημερινότητά τους με άγνωστα -στην αρχή- άτομα, που, ως επί το πλείστον, έχουν κοινά ενδιαφέροντα, κοινές ανησυχίες. Και δεν τα αποτυπώνουν σε χαρτί, αλλά στην… οθόνη του υπολογιστή.
Η σύνταξη ηλεκτρονικού ημερολογίου, προσωπικού ιστολογίου ή αλλιώς blog όπως λέγεται, δεν απαιτεί γνώσεις χάκερ. Είναι εύκολη ακόμη και γι΄ αυτούς που δεν τα πάνε πολύ καλά με την τεχνολογία. Και επιπλέον είναι δωρεάν.
Καταθέσεις… ψυχής στο Ιντερνετ

Γι’ αυτό όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που στήνουν το δικό τους blog. Η μόδα των προσωπικών ιστολογίων έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και μην εκπλαγείτε αν στο πολύ άμεσο μέλλον εκτός από τον αριθμό τηλεφώνου και το e-mail ζητάτε από κάποιον που γνωρίζετε για πρώτη φορά και… τη διεύθυνση του blog του.

Με λέξεις, φωτογραφίες και βίντεο γυρίζουν τη ζωή τους σε «ταινία» και πρωταγωνιστούν. Μιλάνε για τα παιδιά τους, τα χόμπι τους, την προετοιμασία του γάμου τους, τις συνήθειές τους, τις διακοπές τους. Περιγράφουν καρέ καρέ πώς στόλισαν το χριστουγεννιάτικο δέντρο, τι ψώνισαν στις εκπτώσεις, πώς πέρασαν το Σαββατοκύριακο.

Μας ανοίγουν το καπάκι της κατσαρόλας τους, μας βάζουν στο σπίτι τους. Λες και συμμετέχουν σε ριάλιτι «κινηματογραφούν» τη ζωή τους, κρατούν καθημερινά «σημειώσεις».

Με ένα καλό ψάξιμο στο διαδίκτυο θα διαπιστώσετε πως υπάρχουν πολλοί… εκεί έξω που σκέφτονται όπως εσείς και τους ενδιαφέρουν πράγματα που ενδιαφέρουν κι εσάς.

«Το blogging είναι ψυχοθεραπεία» υποστηρίζουν κάποιοι που διατηρούν ιστολόγιο, ενώ άλλοι, όπως λένε, το κάνουν για να κρατήσουν ενθύμιο σημαντικές στιγμές της ζωής τους. Οι εταιρείες, που παρέχουν στο διαδίκτυο εργαλεία για τη δημιουργία ιστολογίου και δωρεάν φιλοξενία είναι πολλές, αλλά οι περισσότεροι, απ’ ό,τι λένε, προτιμούν την υπηρεσία blogger του google.

Μπαίνοντας στο www.blogger.com μπορεί κανείς να επιλέξει ανάμεσα σε διάφορες σελίδες – πρότυπα με ποικιλία χρωμάτων, σχεδίων και γραμματοσειρών. Το blogger είναι ιδιαίτερα εύχρηστο και η ανάρτηση κειμένου, φωτογραφιών και βίντεο από τον ιστό ή το κινητό τηλέφωνο αρκετά εύκολη.

Κάπως έτσι ξεκινάνε οι περισσότεροι και σιγά σιγά βελτιώνουν την εμφάνιση του ιστολογίου τους.

Κι αν είστε λίγο επιφυλακτικοί και δεν επιθυμείτε να έχει ο οποιοσδήποτε πρόσβαση στο ημερολόγιό σας, τo blogger του google σας δίνει τη δυνατότητα να επιλέξετε εσείς ποιοι μπορούν να το… «ξεφυλλίζουν» (μέχρι 100 αναγνώστες).

Εκτός από το δημοφιλές blogger, κάποιοι άλλοι χρήστες του ίντερνετ καταφεύγουν στο wordpress.com για την κατασκευή προσωπικής ιστοσελίδας.

«Θέλω να κρατήσω ζωντανές τις σκέψεις»

Η είδηση του ερχομού της πρώτης της κόρης, της έδωσε τόσο μεγάλη χαρά, που ένιωσε την ανάγκη να αρχίσει να κρατάει ημερολόγιο για την εγκυμοσύνη και το μωρό της, προκειμένου να μην ξεθωριάσουν ποτέ από τη μνήμη της όλα αυτά τα πρωτόγνωρα συναισθήματα και οι σκέψεις.

«Ηθελα να τα έχω όλα οργανωμένα στο μυαλό μου. Γράφοντας καθημερινά, οι σκέψεις, οι ανησυχίες και τα συναισθήματα διατηρούν τον ιδιαίτερο χρωματισμό τους.

Το blog είναι πιο εύκολο από το να γράφεις στο χαρτί. Και επιπλέον, μπορούσαν να μαθαίνουν νέα μας μακρινοί φίλοι και συγγενείς. Στην αρχή έγραφα μόνο κείμενα. Μετά έβαλα φωτογραφίες και βίντεο.

Το ιστολόγιό μου είναι παρακαταθήκη για τις κόρες μου. Δεν είναι απλά όπως ένα άλμπουμ με φωτογραφίες. Μέσα από αυτό θα μάθουν, όταν μεγαλώσουν, τι ένιωθα γι’ αυτές, πώς τις μεγάλωσα, θα διαβάσουν σχόλια φίλων», λέει στο «Εθνος» η Ευαγγελία Παπαχειμώνα, που διατηρεί τα blogs http://annoulasmom.blogspot.com και http://www.pantoumazi.blogspot.com

«Παρουσιάζω τις δημιουργίες μου»

Τα ενδιαφέροντά της είναι πολλά. Ράβει tutus (παιδικές φούστες μπαλαρίνας) και δημιουργεί diaper cakes («τούρτες» με πάνες, ρουχαλάκια και παιχνίδια, που δίνονται ως δώρο σε νεογέννητα). Διακοσμεί μπισκότα με ζαχαρόπαστα.

Φτιάχνει προσκλητήρια για τα γενέθλια των παιδιών της και χειροποίητα καλλυντικά. Καταπιάνεται με χίλια δυο πράγματα. Και δεν είναι η μόνη.

Τα blogs με αντικείμενο τέτοιου είδους χειροτεχνίες είναι πολλά. «Μέσα από το ιστολόγιό μου παρουσιάζω τις δημιουργίες μου. Ανταλλάσσω ιδέες με άλλες κοπέλες και γίνομαι καλύτερη. Εχω γνωρίσει πολύ κόσμο με τα ίδια ενδιαφέροντα μέσω του ίντερνετ. Κατασκεύασα το blog μόνη μου με τη βοήθεια του blogger του google. Δεν ήταν δύσκολο και αργότερα βοήθησα τηλεφωνικά μία άλλη κοπέλα να φτιάξει το δικό της blog», λέει η Σοφία, που μας δείχνει τις χειροτεχνίες της στο ιστολόγιο: http://crafts-and-me.blogspot.com

Η μαγειρική έχει την τιμητική της

Τα ιστολόγια με θέμα τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική έχουν την τιμητική τους στο διαδίκτυο. Ξεσκεπάστε τις… κατσαρόλες του blog: glykoapospiti.blogspot.com και θα σταματήσουν οι προβληματισμοί σας του τύπου «τι να μαγειρέψω σήμερα;». Εκεί, η Μαργαρίτα και η Αλεξάνδρα από τη Θεσσαλονίκη μας παρουσιάζουν δοκιμασμένες συνταγές, που δεν αφήνουν περιθώρια αποτυχίας. «Και οι δύο έχουμε την ίδια τρέλα. Το ίδιο πάθος.

Και αυτό είναι η μαγειρική. Από τον περασμένο Νοέμβριο, που ξεκίνησε το blog, δεν έχουμε φάει ποτέ το ίδιο φαγητό, αφού συνεχώς φτιάχνουμε και κάτι καινούργιο για να το παρουσιάζουμε στην ιστοσελίδα.

Δείχνουμε τις συνταγές βήμα βήμα και προτιμούμε κυρίως αυτές που είναι γρήγορες και οικονομικές. Δίνουμε συμβουλές ακόμη και για το τραπέζι γενεθλίων.

Υπάρχουν πολλά σχετικά ιστολόγια, αλλά οι δικές μας συνταγές είναι όλες δοκιμασμένες. Είμαστε και οι δύο νοικοκυρές και ασχολούμαστε πολύ», τονίζουν οι δύο bloggers.

Εθνος

Comments 0 σχόλια »

anonymous_blogger.jpgΤης Λινας Γιανναρου

Είναι τόσο ευθύ, γνώριμο, αγαπημένο αντανακλαστικό κάθε φορά που συμβαίνει κάτι στην Ελλάδα με κάποιον τρόπο σχετιζόμενο με το Ιντερνετ, που εάν δεν είχε κάνει και χθες την εμφάνισή του σχεδόν θα έπρεπε να ανησυχούμε. Ομως δεν υπάρχει λόγος: ο υπ’ αριθμόν ένα ύποπτος και στην υπόθεση της στυγνής δολοφονίας του Σωτήρη Γκιόλια υπήρξε η ανωνυμία των μπλογκ.

Με την παρέμβαση του μέσου συνεχώς να οξύνεται, σαν τη μύτη ενός μολυβιού -γραφίδα αλλά και επικίνδυνο όπλο μαζί-, οι φωνές που ζητούν τον περιορισμό του πληθαίνουν. Δεν αντιλαμβανόμαστε συχνά ότι αυτό που ενοχλεί είναι μόλις μια συστάδα κυττάρων σ’ έναν τεράστιο οργανισμό και ότι, όπως είναι ο απαράβατος νόμος της φύσης, μαζί με τα ξερά καίγονται πάντα και τα χλωρά. Οπως η συντριπτική πλειονότητα των μπλογκ παγκοσμίως, αλλά και των περίπου 130.000 που έχουν δημιουργηθεί στην Ελλάδα (από αυτά βέβαια εκτιμάται ότι μόλις 3.500 ανανεώνονται καθημερινά), τα περισσότερα από τα ιστολόγια που «ενοχλούν» είναι πράγματι ανώνυμα. Είναι όμως κανονικές σταγόνες στον ωκεανό της ανωνυμίας πάνω στην οποία έχει στηθεί (και μεγαλουργεί) το βασίλειο του Διαδικτύου.

Οπως μπορεί να διαβεβαιώσει κάθε ένας που έχει επιχειρήσει να δημιουργήσει κάποιου είδους προφίλ στο Ιντερνετ, η ανωνυμία είναι γοητευτική, κινητήρια δύναμη, απελευθερωτική και φυσικά ασφαλής. Αρχικώς. «Δεν είναι το όνομα που προσδίδει αξιοπιστία στο Ιντερνετ», υποστηρίζει στην «Κ» ο σύμβουλος Social Media, ιδρυτής του δικτύου sync. gr και δημιουργός του μπλογκ nylon. gr, κ. Νίκος Δρανδάκης. «Στο “οικοσύστημα” των social media ο καθένας κάνει μια διαδρομή. Και το σύστημα μαθαίνει να τον αντιλαμβάνεται ως αξιόπιστη ή όχι φωνή. Τη δεοντολογία την κατοχυρώνει ο ίδιος κάθε μέρα που περνάει». Με άλλα λόγια, η φάκα δεν είναι η καλύτερη απάντηση στα διαδικτυακά «τρωκτικά», που εύκολα και πάντα ανώνυμα σπιλώνουν συνειδήσεις.

Οπως λέει ο κ. Δρανδάκης, στα μπλογκ ακούγεται η ελεύθερη φωνή κάθε πολίτη, όπως ακριβώς ακούγεται στα καφενεία. Και όπως ακριβώς στα καφενεία οι θαμώνες μπορεί να παίρνουν (ή μη) κάποιον στα σοβαρά, έτσι και εδώ ο καθένας δημιουργεί τη φήμη του. «Το σύστημα αυτορρυθμίζεται μέρα με τη μέρα. Η ανωνυμία είναι κατοχυρωμένη πρακτική στο Διαδίκτυο. Δεν μπορεί κανείς να κάνει τίποτα, εκτός και αν αποκλείσει εντελώς την πρόσβαση, όπως π. χ. συμβαίνει στο Ιράν…».

Η τάση ωστόσο πολιτείας και πολιτών είναι να δαμάσουμε το τέρας. Το προηγούμενο καλοκαίρι σάλο είχε ξεσηκώσει η γνωμοδότηση του πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γ. Σανιδά, που όριζε ότι στα μπλογκ δεν ισχύει το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης και επικοινωνίας που κατοχυρώνονται από το άρθρο 19 του Συντάγματος, ανοίγοντας το πράσινο φως στις αστυνομικές και δικαστικές αρχές να αίρουν την ανωνυμία των μπλόγκερ και να έχουν πρόσβαση στα μπλογκ χωρίς άδεια από την ΑΔΑΕ.

Η γνωμοδότηση δεν αποτελεί νόμο και δεν εφαρμόστηκε ουσιαστικά ποτέ, ωστόσο το έδαφος καλλιεργήθηκε. Ετσι, όταν πριν από λίγο καιρό ένα από τα εν λόγω «ενοχλητικά» μπλογκ διέρρευσε την αναληθή φήμη ότι παραιτείται η Αννα Διαμαντοπούλου, γεγονός που εξανάγκασε (;) την υπουργό να προχωρήσει σε διάψευση, η συζήτηση για τα ιστολόγια ξεκίνησε από εκεί που είχε μείνει. Στη φαρέτρα όσων επιθυμούν την κατάργηση της ανωνυμίας (άραγε οι ψευδώνυμοι είναι επώνυμοι;), και οι περίπου 600 μηνύσεις που έχουν κατατεθεί από πολίτες για συκοφάντηση μέσω Ιντερνετ.

Δεοντολογία

«Οταν παραβιάζεται ο ποινικός κώδικας, οι αρχές θα κάνουν τη δουλειά τους. Η δεοντολογία όμως δεν μπορεί να επιβληθεί. Εάν αφήσουμε το οικοσύστημα να ωριμάσει, η ανωνυμία θα αρθεί από μόνη της», καταλήγει ο κ. Δρανδάκης.

Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

blog2.jpgΣημαντικό έδαφος, σε σχέση με τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, κερδίζουν τα blogs τα οποία οι χρήστες εμπιστεύονται για την καθημερινή τους ενημέρωση, θεωρώντας τα μάλιστα πιο αξιόπιστα από τις εφημερίδες.

Το συμπέρασμα προκύπτει από έρευνα που πραγματοποιήθηκε από την εταιρία δημοσκοπήσεων Interview, στο πλαίσιο των μετρήσεων του δείκτη επιχειρηματικών προσδοκιών Northern Greece Business Index 500 και παρουσιάστηκε σε εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, σε συνεργασία με το Σύνδεσμο Εκδοτών Βορείου Ελλάδος. Το δείγμα της έρευνας είναι 514 άτομα πανελλαδικά και πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2010, μέσω Web έρευνας με δομημένο ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο.

Όπως προέκυψε, το 71% των ερωτηθέντων θεωρεί την ενημέρωση που λαμβάνει από τα Blogs πολύ-αρκετά αξιόπιστη και το 22% λίγο-καθόλου αξιόπιστη. Σε σχέση όμως με τα άλλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, το 47% εκτιμά ότι τα blogs είναι το πιο αξιόπιστο μέσο, το 27% οι εφημερίδες και το 18% θεωρεί ότι κανένα μέσο δεν είναι αξιόπιστο. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως μόλις το 5% απαντά υπέρ της αξιοπιστίας του ραδιοφώνου, ενώ ακόμη χειρότερη είναι η επίδοση της τηλεόρασης με μόνο 1%. Στην ερώτηση ωστόσο, εάν τα Blogs με ενημερωτικό περιεχόμενο θα πρέπει να υπόκεινται στους κώδικες δεοντολογίας της συμβατικής δημοσιογραφίας, όπως το να υπάρχει η υπογραφή του συντάκτη κάτω από τα ρεπορτάζ και τα κείμενα, το 55% τάσσεται υπέρ, ενώ τα Blogs αναδεικνύονται «νικητές» και στο ζήτημα της αμεσότητας στην πληροφόρηση, καθώς το 74% των ερωτηθέντων τους δίνει «ψήφο εμπιστοσύνης» και το 77% τα επισκέπτεται καθημερινά.

Το μέσο, στο οποίο τα Blogs προκαλούν τη μεγαλύτερη «ζημιά» με την ύπαρξη και λειτουργία τους, είναι, σύμφωνα με την έρευνα, οι εφημερίδες, αφού το 50% θεωρεί πως υφίστανται τις μεγαλύτερες απώλειες, το 25% η τηλεόραση, το 5% το ραδιόφωνο και το 19% λέει ότι σε κανέναν δεν προκαλούν ζημιά.

Η σταδιακή ανάδειξη των Blogs φαίνεται και από το γεγονός ότι το 69% δηλώνει πώς το τελευταίο χρονικό διάστημα κερδίζουν περισσότερο από το χρόνο τους για ενημερωτικούς λόγους, το 27% τον ίδιο χρόνο και μόνο το 4% λιγότερο. Πάντως, σε συντριπτικό ποσοστό- 79%- οι ερωτηθέντες θεωρούν ότι τα Blogs είναι ευκαιρία για τη συμβατική δημοσιογραφία και μόνο το 15% ότι είναι απειλή.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ

Comments 0 σχόλια »

blog2.jpgΜια ενδιαφέρουσα έρευνα για τον πολιτικό διάλογο μέσω των blogs έγινε πριν από λίγο καιρό στις ΗΠΑ. Εξετάστηκαν 1.400 ηλεκτρονικά ημερολόγια που έχουν ως βασικό τους θέμα την πολιτική και ελέχθησαν οι σύνδεσμοι που αυτά παρέπεμπαν. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό: 91% των συνδέσμων παρέπεμπαν σε δικτυακούς τόπους που είχαν τις ίδιες πολιτικές απόψεις. Μόνο 9% παρέπεμπαν σε sites με αντίθετες πολιτικές απόψεις.

Αυτή είναι η καλύτερη ίσως επιβεβαίωση ενός βιβλίου που γράφτηκε το 2001 και προφήτευε ότι το Διαδίκτυο δημιουργεί πληροφοριακά κουκούλια για τους χρήστες, ότι σε αντίθεση με τα κλασικά ΜΜΕ οι αντίθετες απόψεις δεν ακούγονται, όχι επειδή κάποιος τις απαγορεύει, αλλά επειδή οι ίδιοι οι χρήστες θα τις φιλτράρουν και δεν θα θέλουν να τις ακούσουν. Αυτό δημιουργεί ένα φαινόμενο «ηχωισμού»: δεν γίνονται συζητήσεις όπου αντιπαρατίθενται επιχειρήματα, αλλά κάθε χρήστης ακούει την ηχώ των απόψεών του. Διαβάζει μόνο τις απόψεις που ταιριάζουν με τις δικές του κι αυτό δημιουργεί φανατικούς καταναλωτές ειδήσεων, όχι πολίτες με κρίση.

Γράφαμε τότε, με αφορμή την έκδοση του βιβλίου: λέχθηκε και γράφτηκε πολλάκις, το πόσο ευεργετικό για τη Δημοκρατία είναι το Διαδίκτυο. Επισημάνθηκε ότι τέλειωσε η τυραννία των Μαζικών Μέσων, όχι μόνο ενημέρωσης, αλλά και πολιτικής. Το όνειρο του Νίκολας Νεγροπόντε για την προσωπική εφημερίδα κάθε πολίτη γίνεται πραγματικότητα: κάθε χρήστης του Διαδικτύου μπορεί να παίρνει πια από τα portals την επιθυμητή εκδοχή της πραγματικότητας, μπορεί να έχει καθημερινά την εφημερίδα με τα νέα της αρεσκείας του.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι αυτή η μορφή σερβιρίσματος των ειδήσεων αυξάνει την προσωπική ελευθερία και εξοικονομεί πολύτιμο χρόνο. Οχι όμως κι ο καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Σικάγο Cass R. Sunstein. Στο βιβλίο του «Republic. com» ισχυρίζεται ότι το Internet, και ειδικά οι υπηρεσίες κατά παραγγελία ειδήσεων, συρρικνώνει την αντίληψη των χρηστών του Διαδικτύου.

«Για να λειτουργήσει η Δημοκρατία απαιτεί τουλάχιστον δύο πράγματα: κοινούς χώρους όπου οι άνθρωποι να μοιράζονται τις εμπειρίες τους και έκθεση των ανθρώπων σε αναπάντεχες και μη προεπιλεγμένες ιδέες από συνανθρώπους τους.»

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

blogito.jpgΟ κ. Χαράλαμπος Τσέκερης, αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνιολογίας  στο Πάντειο Πανεπιστήμιο αρθρογραφεί στο Βήμα για τα blogs:

Η εκρηκτική λειτουργική σύζευξη (ή «διακλάδωση») μεταξύ πληροφορίας και διαδικτυακής τεχνολογίας ενέχει κρίσιμες διαστάσεις καθημερινής κοινωνικής επανάστασης. Η τεράστια, ανεξάντλητη και αναπόδραστη δύναμη των «weblogs» ή «blogs» (ελληνιστί ιστολόγια) γονάτισε και συνέτριψε τη στατική, ομοιογενοποιητική και μονόδρομη λογική της τηλεόρασης και της τηλεοπτικής ενημέρωσης. Τα blogs δυνητικά αναταράσσουν τα λιμνάζοντα νερά της καθημερινότητας, αναστατώνουν, ετερογενοποιούν και αποσταθεροποιούν την κοινωνία, παράγοντας συνεχώς πολλαπλές «συνεργατικές αλήθειες» και μια «μεταβλητή κοινωνική γεωμετρία». Αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο κοινωνικό από τα ίδια τα blogs!

Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρώπινης επικοινωνίας το «ακροατήριο» (audience) αυτονομείται, απομαζικοποιείται, εξατομικεύεται και κινητοποιείται-ενεργοποιείται, κατά τρόπο διαλογικό-διαδραστικό, γνήσια δημοκρατικό και ουσιαστικά συμμετοχικό. Τώρα πλέον πολλοί επικοινωνούν με πολλούς και όχι ένας με έναν (π.χ. τηλέφωνο), ή ένας με πολλούς (π.χ. ραδιόφωνο, τηλεόραση): «Το Ιnternet δεν είναι μεγάφωνο, είναι συζήτηση» (J.D. Lasica). Το κλασικό δίπολο πομπός- δέκτης καταργείται, εφόσον όλοι μας γινόμαστε πομποί και δέκτες ταυτoχρόνως, συμβάλλοντας συνειδητά ή ασύνειδα στη «διαιώνιση της συζήτησης» (Ηans-Georg Gadamer).

Τα blogs καταδεικνύουν και αποδεικνύουν στην πράξη ότι η κοινωνική δυναμική δεν θα πάψει ποτέ να μας εκπλήσσει, ευχάριστα ή δυσάρεστα ( τουλάχιστον έτσι μπορούμε πάντοτε να αποφεύγουμε τη μονοτονία και… να ελπίζουμε )! Η ηνιόχηση (δηλαδή, ο ολοκληρωτικός έλεγχος από τα πάνω ) της κοινωνικής δυναμικής, υπό τη μορφή λ.χ. μιας ορθολογιστικής «επιστημονικής κοινωνικής πολιτικής», φαντάζει απολύτως ανέφικτη. Η κοινωνική δυναμική ούτε ελέγχεται, ούτε υποτάσσεται, ούτε περιστέλλεται. Το παραδοσιακό «θετικιστικό» όραμα της γραφειοκρατικής «κοινωνικής μηχανικής» (κατά τον Αuguste Comte) είναι πέρα για πέρα άπιαστο, ανεδαφικό και ουτοπικό. Για να ακριβολογούμε, αποτελεί μια γιγαντιαία φενάκη.

Μετά τη ραγδαία ανάπτυξη και διείσδυση του ευρυζωνικού Ιnternet, οι κοινωνικές πραγματικότητες παράγονται διαρκώς με ταχύτατους ρυθμούς. Πιο συγκεκριμένα, με την αθόρυβη έλευση του λεγόμενου «κοινωνικού ιστού» («social web» ή «web 2.0») δημιουργείται ταχύτατα ένα εντελώς ρευστό και αποκεντρωμένο ή ά-κεντρο παγκόσμιο «δυνητικό σύστημα» (ένα αχανές και αδόμητο σύστημα αυτο-οργανούμενων, αυτο-ρυθμιζόμενων και αυτο-εξελισσόμενων δυνητικών κοινοτήτων), το οποίο ορθώνεται καθημερινά ενάντια στο αυταρχικό, μονολογικό, αυστηρά κεντροποιημένο σύστημα της τηλεόρασης και τα απρόσωπα «μαζικά» ακροατήριά της.

Θεωρητικά, μια επικοινωνιακή συνθήκη σύμφωνα με την οποία απλώς όλοι μιλούν με όλους συνεπάγεται την απόλυτη σταθερότητα του συστήματος και την προβλέψιμη περιοδική αναπαραγωγή της κοινωνικής τάξης (μια κατάσταση δηλαδή μονότονης, ανιαρής και βαρετής κοινωνικής ισορροπίας ). Στην πραγματικότητα όμως, εντός του κυβερνοχώρου πολλοί μιλούν με πολλούς (πέρα από προκαθορισμένα δίπολα), δημιουργώντας ακατάπαυστα τοπικότητες και, άρα, εγγενώς πολύπλοκες συνθήκες ριζικού μετασχηματισμού της κοινωνικής δομής (online και offline).

Φυσικά, μιλάμε εδώ για νέες εναλλακτικές δυνατότητες κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής, οι οποίες, ως εκ της φύσεώς τους, είναι μη γραμμικές και μη προβλέψιμες. Το σίγουρο είναι ότι το ταξίδι στην αχανή «χώρα του blogistan» θα συνεχίσει να μας γοητεύει, να μας συναρπάζει και να μας επιφυλάσσει σημαντικές εκπλήξεις, καινοτομίες και ανατροπές ( for better or for worse… )!

Παρακολουθώ αρκετά από τα μπλογκάκια του ΠΣΔ. Για μερικά μπορώ να περηφανευτώ ότι τους κόλλησα τη διαταραχή μου.Θα συμφωνήσω σε αρκετά με τον αρθογράφο, ειδικά στο σημείο που τονίζει την κοινωνική δυναμική τους. Κάποιος θα μπορούσε να μιλήσει για μπουλντόζα καθώς ισοπεδώνουν τα φίλτρα ελέγχου των παραδοσιακών ΜΜΕ. Φυσικά την ντουντούκα κραδαίνουν και αρκετοί διαταραγμένοι. Τι να κάνουμε; από το να γίνουν serial killers καλύτερα να φωνασκούν, ένα κλικ και γλιτώσαμε. 

Comments 0 σχόλια »

anonymous.jpgΗ τελευταία γνωμοδότηση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, κ. Γιώργου Σανιδά, μία ημέρα πριν αποχωρήσει από τη θέση του, ανοίγει τον δρόμο για ένα αυστηρότερο νομοθετικό πλαίσιο που θα ρυθμίζει τα ζητήματα της ανωνυμίας στο Διαδίκτυο. Σύμφωνα με το πολυσέλιδo εισαγγελικό έγγραφο, είναι εφικτό να εντοπίζονται και να οδηγούνται στη Δικαιοσύνη ανώνυμοι μπλόγκερ, εφόσον έχουν τελέσει οποιοδήποτε έγκλημα, ακόμη και για το πλημμέλημα της συκοφαντικής δυσφήμησης, που διαπράττεται μέσω του Διαδικτύου. Τα στοιχεία τους θα γνωστοποιούνται στις εισαγγελικές, ανακριτικές και προανακριτικές αρχές από τον ΟΤΕ και τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, ενώ δεν θα απαιτείται προηγούμενως άδεια από την Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών.

Άρθρο της Φωτεινής Καλλίρη στην Καθημερινή

Comments 0 σχόλια »

132993-blogs.jpgΌταν μία τάση υφίσταται επί μακρόν παύει να θεωρείται σημείο των καιρών και γίνεται ιστορική κατεύθυνση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οποιαδήποτε κίνηση που αντιβαίνει στο ευρύτερο ρεύμα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα- ενίοτε αποτελεί και είδηση. Στον χώρο του Τύπου, η σημαντικότερη τάση της τελευταίας δεκαπενταετίας δεν είναι η μειούμενη αναγνωσιμότητα, η συρρίκνωση του μεριδίου στη διαφημιστική δαπάνη, η άνοδος των ειδικών εντύπων ή η έλευση των δωρεάν εφημερίδων. Είναι ξεκάθαρα η στροφή του ενδιαφέροντος (και των επενδύσεων) της αγοράς του Τύπου από τις έντυπες στις ηλεκτρονικές εκδόσεις- αρχικά πολύ διστακτικά, έπειτα κάπως συστηματικότερα, για να φθάσουμε σήμερα στην κατάσταση όπου το Διαδίκτυο κρίνεται ως πρώτη προτεραιότητα. Έτσι, ένα «ανάποδο» πείραμα- κατά το οποίο ύλη που βρίσκεται στο Ίντερνετ θα μεταμορφωνόταν σε έντυπο προϊόν- θα φάνταζε από ανορθόδοξο έως οπισθοδρομικό. Κι όμως, κάτι τέτοιο συμβαίνει στις ΗΠΑ – και μάλιστα με υλικό που θεωρείται κατ΄ εξοχήν «διαδικτυακό», αφού το νέο Μέσο τού έδωσε τη δυνατότητα να αναπτυχθεί: τα ιστολόγια απλών χρηστών.

Ο λόγος για το Ρrinted Βlog (Έντυπο Ιστολόγιο), μία εταιρεία που λανσάρει- αρχικά στο Σικάγο και στο Σαν Φρανσίσκο- μία εβδομαδιαία δωρεάν εφημερίδα, της οποίας το βασικό περιεχόμενο είναι αναδημοσιεύσεις επιλεγμένων ιστολογίων που αφορούν την πόλη, φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί και αποσταλεί από χρήστες, λοιπά σχόλια αναγνωστών- και εν καιρώ, ελπίζει ο επικεφαλής του εγχειρήματος κ. Τζόσουα Καρπ, πολλές τοπικές διαφημίσεις. Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει για έλλειψη ενθουσιασμού ή αισιοδοξίας, αφού το σχέδιο είναι εντυπωσιακά μεγαλόπνοο: όχι μόνο η συχνότητα έκδοσης θα γυρίσει στο μέλλον σε ημερήσια (ίσως και δύο φορές καθημερινώς) αλλά η ύλη θα γίνει ακόμα πιο στοχευμένη γεωγραφικώς, με τον κ. Καρπ να στοχεύει σε πενήντα εκδόσεις «γειτονιάς» ανά πόλη- που προφανώς θα είναι αρκετά περισσότερες των δύο αρχικών. Επίσης ευρηματική είναι και η λύση της εκτύπωσης: για να αποφευχθεί το κόστος των μεγάλων πιεστηρίων, τα αντίτυπα θα παράγονται ψηφιακά στα γραφεία των ειδικών διανομέων της.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Κωνσταντίνου Καμάρα στα Νέα

Comments 0 σχόλια »

keep_on_blogging.jpgΗ Λίτσα Γιάνναρου στην Καθημερινή:

Στο τρίτο ποτό, ο ειρμός είχε χαθεί. Εκεί που μιλάγαμε για τις αναδουλειές στο αρχιτεκτονικό του γραφείο, ο Μιχάλης «πετάει» το εξής (αν και όχι τόσο άσχετο προφανώς): «Ρε συ, γιατί αυτοί οι μπλόγκερς δεν γράφουν κάθε μέρα; Βρήκα ένα μπλογκ τις προάλλες φοβερό, το διάβασα όλο μέχρι πίσω και τώρα ανυπομονώ για τα επόμενα. Αλλά ο άτιμος δεν γράφει τόσο συχνά. Γιατί; Ε;». Σε λίγα λεπτά βέβαια -επειδή για ακόμη μια φορά επιβεβαιώθηκε ότι η Ελλάδα είναι ένα μικρό χωριό, μιας και ο περί ου ο λόγος μπλόγκερ είναι γνωστός- έμαθε ότι ο λόγος που δεν γράφει τόσο συχνά είναι γιατί απλώς «πώς να στο πώ, …μπούχτισε». Με δύο παιδιά στα 35 του (γεγονός που βέβαια έχει γεννήσει σπαρταριστά post), εργαζόμενος πλήρους απασχόλησης, με deadlines να τρέχουν ολούθε, υποχρεώσεις, κοκ, η αρχική του δίψα για ανώνυμο γράψιμο κόπασε. «Δεν είναι δα κι ότι το κάνει για βιοποριστικούς λόγους! Δείξε λίγο κατανόηση στον άνθρωπο!»

Πάντως, μια νέα γρίπη πράγματι θερίζει την παγκόσμια μπλογκόσφαιρα. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Τechnorati, της μηχανής αναζήτησης για μπλογκς, από τα 133 εκατομμύρια μπλογκς που βρίσκονται στον «αέρα» σήμερα, μόλις τα 7,4 εκατομμύρια έχουν ανανεωθεί έστω και μία ακόμη λέξη τους τελευταίους τέσσερις μήνες. Οπως γράφει και σχετικό ρεπορτάζ των Νew York Times, «αυτό σημαίνει ότι το 95% των μπλογκς έχουν ουσιαστικά εγκαταλεiφθεί, αφημένα να πλέουν στον Ιστό, σαν δημόσια απομεινάρια ενός ονείρου -ή έστω μιας φιλοδοξίας- που έμεινε ανεκπλήρωτη».

Σημάδια του φαινομένου παρατηρούμε και στη μικρή μας χώρα και το ακόμα μικρότερο ελληνικό μπλογκοχωριό. Είναι πολλοί από την πρώτη εκείνη φουρνιά των ιστολόγων (τους οποίους λίγο πολύ όλοι διαβάζαμε) που έχουν εγκαταλείψει πια το χόμπι τους, γράφοντας πια από ποτέ έως σπάνια, με όλο και λιγότερη διάθεση και οίστρο. Ενας από αυτούς είναι και ο Γ., ο αγαπημένος μπλόγκερ του Μιχάλη. «Ναι, ψιλοβαρέθηκα», ομολογεί στην «Κ». «Πριν από τρία χρόνια περίπου, το blogging έγινε μόδα και στην Ελλάδα. Δημιουργήθηκε γρήγορα μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που μπλόγκαραν κάθε δύο ή τρεις ημέρες και ορισμένοι και κάθε μέρα. Δεν μπορείς όμως να διατηρήσεις τους ίδιους ρυθμούς για τόσο καιρό. Καταρχήν στερεύεις και κατά δεύτερον χάνεις το ενδιαφέρον σου». Πολλοί σταδιακά αποθαρρύνθηκαν και από την χαμηλή δημοτικότητα της «δουλειάς» τους. «Το ενδιαφέρον των αναγνωστών σε κάνει στην αρχή να γράφεις συχνά και όσο μεγαλύτερο το ενδιαφέρον τόσο πιο συχνά γράφεις. Οσο τα σχόλια μειώνονται, νιώθεις σαν να σε βαριούνται».

Από την άλλη, όμως όσο περισσότερο δημοφιλές γίνεται ένας μπλόγκερ τόσο πιο πιθανό γίνεται να τον διαβάσουν άνθρωποι που δεν πρέπει. «Οταν ξεκινάς να μπλογκάρεις, δεν έχεις συναίσθηση του τι μπορεί να συμβεί με τη δημοσιοποίηση ιστοριών από τη ζωή σου, τη δουλειά σου κλπ. Κάποια στιγμή, για παράδειγμα, το έμαθε η αδερφή μου. Μάνι μάνι, έπρεπε να την αφαιρέσω από πρωταγωνίστρια κάποιων ιστοριών μου. Το ίδιο συνέβη όταν μαθεύτηκε και στη δουλειά. Αρχισα να αυτολογοκρίνομαι, να μαζεύομαι. Ε, αυτό αφαιρεί από τη μαγεία του blogging», εξηγεί ο Γ.

Στις διεθνείς αναλύσεις, προκύπτει και μια άλλη διάσταση, που συμπυκώνεται στο εξής: «έγινε κατανοητό ότι δεν μπορούν όλοι να βγάλουν χρήματα από το blogging». Δεν είναι κρυφό ότι για πολλούς μπλόγκερς («ναι, γιατί όχι; και για μένα» παραδέχεται ο Γ.) πέρασε κάποια στιγμή από το μυαλό ότι θα μπορούσαν ενδεχομένως να βιοποριστούν από τη νέα αυτή τους ασχολία ή, τουλάχιστον, αυτή να τους ανοίξει ένα νέο δρόμο στη ζωή τους. Ομως, οι περισσότεροι διαπίστωσαν με πίκρα σχετικά σύντομα ότι αυτά που γράφουν αφορούν ένα μικρό κοινό (στην καλή περίπτωση). Τα σχόλια λίγα έως ελάχιστα, η επισκεψιμότητα ισχνή. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με δηλώσεις στους Νew York Times του Richard Jalichandra, στελέχους του Technorati, ανά πάσα στιγμή υπάρχουν περί τα 7 εκατομμύρια ενεργών μπλογκς στο ίντερνετ, ωστόσο δεν ξεπερνούν τα 100.000 εκείνα που συγκεντρώνουν τις περισσότερες επισκέψεις.

Και από τα επιτυχημένα μπλογκς στην Ελλάδα, όμως, ελάχιστα ήταν τα success stories που προέκυψαν. Οι περισσότεροι γνωρίζουν την ιστορία της Ψιλικατζούς, που εξαιτίας της δημοφιλίας του μπλογκ της, έκλειψε το μαγαζάκι της, έπιασε δουλειά σε μεγάλη επιχείρηση και έβγαλε και βιβλίο -όπως και του Πιτσιρίκου που διατηρεί σήμερα δική του εκπομπή στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, στήλη στη Lifo, ενώ επίσης κυκλοφόρησε τις πρώτες ιστορίες του σε βιβλίο. Οι υπόλοιποι;

Είναι βέβαια και τα νέα μας «παιχνιδάκια». Το facebook και το twitter έχουν απορροφήσει μεγάλο μέρος της δημιουργικότητας όλων μας -άρα και των μπλόγκερς. Εκεί, τα σχόλιά τους, οι σκέψεις τους, βρίσκουν άμεση ανταπόκριση: είναι κάτι σαν πιο εύκολο, πιο γρήγορο και πιο ανέξοδο blogging.

Ηδη, είναι κάποιοι που μιλούν, αν όχι για θάνατο, σίγουρα για ένα «κραχ» στο χρηματιστήριο των ιστολογίων. Είναι και κάποιοι άλλοι που υποστηρίζουν ότι δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα διαψευστούν οι διάφοροι προφήτες του ίντερνετ, κρίνοντας ότι ήταν λογικό να «κάτσει» το φαινόμενο μετά την έκρηξη των περασμένων ετών. Είναι κι ο… Μιχάλης. «Καλά όλα αυτά, αλλά να του πεις να γράφει πιο συχνά σε παρακαλώ».

Comments 0 σχόλια »

Oι διαχειριστές των ιστολογίων έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις απέναντι στον νόμο που έχουν και τα παραδοσιακά ΜΜΕ εκτός από τη γνωστοποίηση της ταυτότητάς τους. Οπως επισημαίνει η κυρία Ελενα Σπυροπούλου, νομική σύμβουλος της Ενωσης Ελλήνων Χρηστών Ιnternet, «τα ιστολόγια είναι μια μορφή δημόσιου λόγου και υπό αυτή την έννοια ο διαχειριστής τους οφείλει να τηρεί τους νόμους, όπως κάθε πολίτης. Αυτό σημαίνειότι αν γίνει κάποιο αδίκημα μέσω ενός blogο υπεύθυνος θα διωχθεί και θα τιμωρηθεί με βάση τις διατάξεις που ισχύουν για το συγκεκριμένο αδίκημα, πιθανότατα ανεξάρτητα από τον τρόπο τέλεσής του. Ακριβώς όπως αν είχε γράψει τα ίδια σε ένα περιοδικό, σε μια εφημερίδα, ή απλώς τα διαλαλούσε με την ντουντούκα στους δρόμους».

Οπως όμως εξηγεί η κυρία Σπυροπούλου, ο νόμος ορίζει ότι για να αρθεί το απόρρητο των επικοινωνιών, άρα και του Διαδικτύου, προκειμένου να αποκαλυφθεί η ταυτότητα του συντάκτη ενός ιστολογίου, πρέπει να υπάρχουν ενδείξεις για πολύ σοβαρά κακουργήματα όπως εσχάτη προδοσία, παραβίαση μυστικών της πολιτείας, κατασκοπεία, αρπαγή, εκβίαση, αρπαγή ανηλίκων, διευκόλυνση ακολασίας άλλων, παιδική πορνογραφία κ.λπ.

TO BHMA

Comments 0 σχόλια »

blog3.jpgΑνήκουν τα ιστολόγια στην κατηγορία του τύπου; προστατεύονται από την Ελευθεροτυπία;

Ο e-lawyer έχει αρθρογραφήσει σχετικά στο Βήμα:

Αν υποστηρίξουμε ότι τα ιστολόγια δεν είναι Τύπος, για να αποφύγουμε την επέκταση της σχετικής νομοθεσίας σε αυτά, θα πέσουμε στην παγίδα να τους αρνηθούμε και τη συνταγματική προστασία της ελευθεροτυπίας, την απαγόρευση λογοκρισίας και των άλλων προληπτικών μέτρων (άρθρο 14 Σ.). Στην πραγματικότητα ο ορισμός του Τύπου, ακόμη και από τον προπολεμικό νομοθέτη, μας καλύπτει, σε έναν βαθμό. Τύπος και έντυπο είναι «παν ό,τι εκ της τυπογραφίας ή οιουδήποτε άλλου μηχανικού μέσου παράγεται εις όμοια αντίτυπα και χρησιμεύει εις πολλαπλασιασμόν ή διάδοσιν χειρογράφων,εικόνων,παρα- στάσεων μετά ή άνευ σημειώσεων» λέει ο Α.Ν. 1092/1938. Το κρίσιμο είναι να υπάρχει μέσο διάδοσης διανοητικού περιεχομένου.

Οπως μας ενημερώνει ο ίδιος blogger  μία απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά αναγνωρίζει ότι το Διαδίκτυο εμπίπτει στον κρατούντα στην χώρα μας ορισμό του Τύπου και ως εκ τούτου τα διαδικτυακά δημοσιεύματα που περιέχονται σε ιστολόγια καλύπτονται από την συνταγματική προστασία της ελευθεροτυπίας.

Για να δούμε θα ισχύσει το δεδικασμένο;

Comments 0 σχόλια »

sch_gr.pngΣτη δεκαετία του ?60, η εικόνα του εκπαιδευτικού ήταν αυτή ενός συντηρητικού ανθρώπου, τυπικού στα καθήκοντά του, αυστηρού απέναντι στα παιδιά, που γνώριζε την ελληνική ιστορία ?την επίσημη που διδασκόταν στο σχολείο- και δεν είχε πρόθεση να ανοίξει θέματα, πέρα από το αναλυτικό πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας. Προφανώς υπήρχαν και αρκετές, δημιουργικές εξαιρέσεις?
Τα τελευταία χρόνια, η εικόνα είχε μετατοπιστεί αρκετά: το εκπαιδευτικό έργο είχε γίνει περισσότερο καθήκον στον δάσκαλο, μιλούσε περισσότερο για ποδόσφαιρο απ? ό,τι παλιότερα, ως θέμα συζήτησης είχε πιο συχνά τα τρέχοντα της τηλεόρασης? Προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του και νοιώθει αμήχανος απέναντι στα παιδιά που έχουν ξεσαλώσει, τους γονείς που ζητά ο καθένας ό,τι του κατέβει και το υπουργείο, που κινείται στα όρια του πολιτικού κόστους. Και πάλι έχουμε πολλές εξαιρέσεις: δεν είναι λίγοι οι δάσκαλοι/καθηγητές με ευρύτερο ορίζοντα, με διάθεση προσφοράς, αλλά και αυτοί είναι εξίσου αμήχανοι.

Διαπίστωσα με θετική έκπληξη την ύπαρξη μιας σειράς από ιστολόγια εκπαιδευτικών ή ανθρώπων που γράφουν για εκπαιδευτικά θέματα. Ποιότητα απόψεων, ευρύ φάσμα αναλύσεων, τοποθετήσεις πέρα από τα αναμενόμενα με βάση τα «τσιμέντα» των συνδικαλιστικών φορέων ή των κομματικών τοποθετήσεων.
Εκεί θα δούμε εκπαιδευτικούς που σκέπτονται, γράφουν, προτείνουν, οργίζονται και μπαίνουν στην βάσανο των ιστολογίων, όπου κάποιοι άλλοι θα τους «χιμήξουν», θα τους κοντράρουν, μπορεί να τους στείλουν και κάποιο υβριστικό μήνυμα… Αντί να περάσουμε στο γλυκανάλατο wishful thinking «να τι βοήθεια δίνουν τα social media», μπορούμε να εντοπίσουμε κάτι πιο συγκεκριμένο: η αντιμετώπιση της κρίσης του ελληνικού σχολείου, περνάει μέσα από το να βγάλουμε τους εκπαιδευτικούς από τον «πάγο» που τους έβαλαν τα τόσα «πρέπει» της Πολιτείας, του συνδικαλιστικού κλίματος, της αφ? υψηλού στάσης των γονιών. Το σχολείο του μέλλοντος, θέλει δασκάλους με προσωπικότητα, με άποψη, που δεν την κρατάνε μόνο για ένα ερμητικό δωμάτιο του σπιτιού τους, αλλά την καταθέτουν και παίρνουν αντιδράσεις? Τα ιστολόγια είναι ένα καλό, πρώτο βήμα. Να τα παρακολουθούμε και να δίνουμε κουράγιο σε αυτούς τους ανθρώπους.

Άρθρο του κ. Στάθη Χαϊκάλη

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων