Terra Computerata

Μια δωρεάν πρωτοβουλία του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης είναι ξαφνικά περισσότερο επίκαιρη από ποτέ, Η ιδέα ξεκίνησε από ένα πανευρωπαϊκό φεστιβάλ που στην Ελλάδα αντιπροσωπεύεται από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Το Σαββατοκύριακο 15-16/5 αρχαιολόγοι και ιστορικοί τέχνης θα υποδέχονται τους επισκέπτες στις μόνιμες συλλογές και τις περιοδικές εκθέσεις με δωρεάν είσοδο, διαλέξεις για την τέχνη και μουσικές παραστάσεις. Σκοπός τους να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα χαράς και γιορτής. Δύσκολο, αλλά σίγουρα μας χρειάζεται.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΛΕΙΟΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΣΤΑ ΜΜΕ
Ανάμεσα στα άλλα γνωρίσματα που του έχουν αποδοθεί, ο σύγχρονος πολιτισμός έχει χαρακτηρισθεί και ως πολιτισμός της εικόνας.
Οταν συνέβη αυτό κυριαρχούσαν στην καθημερινή ψυχαγωγία και ενημέρωση μόνο τα κόμικς, οι υπαίθριες και έντυπες διαφημίσεις, ο κινηματογράφος και η τηλεόραση. Εκτοτε, στην οικογένεια αυτή προστέθηκαν το βίντεο, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και κατ’’ επέκταση το Διαδίκτυο, τα κινητά τηλέφωνα, οι απανταχού γιγαντοοθόνες, τα CD και DVD, το ηλεκτρονικό βιβλίο, ο ψηφιακός πίνακας ενώ έρχεται και το νέο, ίσως το πιο επαναστατικό μέλος της – τα ολογράμματα.
Ομως για να σκεφτούμε. Υπήρξε πολιτισμός που δεν ήταν πολιτισμός της εικόνας; Κατά την περίοδο του μεσαίωνα, δυτικού ή ανατολικού, όταν ήταν η θρησκεία το κυρίαρχο πολιτιστικό πλαίσιο και η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων αναλφάβητοι, οι εκκλησιαστικές εικόνες, οι τοιχογραφίες, οι απεικονίσεις στον καθημερινό βίο (στα σπίτια, στα ενδύματα, στα σκεύη κ.λπ.) αποτελούσαν τον δεύτερο, μετά τον προφορικό λόγο, σημαντικό τρόπο επικοινωνίας. Μέσα από τις εικόνες μεταβιβάζονταν οι μύθοι της εποχής: η παράδοση των θεϊκών εντολών, η μάχη με το κακό, η ευλόγηση των ενάρετων, η διδασκαλία του θεϊκού λόγου αλλά και η σκηνή του γάμου ή του χωρισμού, η σπορά και ο θερισμός, η ενηλικίωση και το αναπόφευκτο του θανά του. Ανάλογα ισχύουν και για προηγούμενες
εποχές. Ισως ο ναρκισσισμός του σύγχρονου ανθρώπου, απόρροια του ατομικιστικού βίου και της διαρκούς αλλαγής στην οποία είναι καταδικασμένος να ζει, τον σπρώχνει να θεωρεί ότι όλα ξεκίνησαν χθες.
Ομως στην πραγματικότητα δεν υπήρξε πολιτισμός που δεν ήταν πολιτισμός της εικόνας.
Από την άλλη, πρέπει να αναγνωρίσου με ότι αυτό που κάνει τον σύγχρονο πολιτισμό της εικόνας ιστορικά ανεπανάληπτο είναι πως από κοινωνικοοικονομική και πολιτική άποψη είναι τόσο σημαντικός ώστε να αποτελεί μια από τις σημαντικότερες ατμομηχανές των σημερινών κοινωνιών. Αυτό συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, ο πολιτισμός της σύγχρονης εικόνας είναι ένας πολιτισμός της κινούμενης εικόνας. Αυτή είναι μια σημειωτική και πολιτιστική διαφορά τεράστιας σημασίας. Η κινούμενη εικόνα συνδυάζει δυο δυνατότητες του λόγου που σε παλιότερους πολιτισμούς και τρόπους επικοινωνίας ήσαν διαχωρισμένες.
Από τη μια πλευρά, η κινούμενη εικόνα έχει τη δυνατότητα να καταγράφει τα γεγονότα . Εξ αυτού θεωρείται ως αψευδής μάρτυρας. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Κένεντι πυροβολήθηκε, ότι τα τανκς ήταν στην Τιεν Αν Μεν, ότι η Βαγδάτη βομβαρδίστηκε. Γι’ αυτό σε κάποιες χώρες τα δικαστήρια δέχονται τέτοιες εικόνες ως τεκμήρια. Αν υπάρχουν συνωμοσίες στην εποχή της εικόνας στηρίζονται στην παρομοίωση, όχι στη μεταφορά. Θα πρέπει να είναι τόσο καλά σκηνοθετημένες ώστε να είναι σαν πραγματικές. Από την άλλη πλευρά, οι ιστορίες που κάποιοι αφηγούνται με κινούμενες εικόνες δεν είναι μόνο αποτύπωση των γεγονότων στην κάμερα ή άλλο υλικό. Αυτά τα γεγονότα, ακόμη και αν δεν μπορούν να σκηνοθετηθούν, πρέπει να μονταριστούν
για να αφηγηθούν ιστορίες. Αλλο καταλαβαίνουμε όταν ο πυροσβέστης καπνίζει το τσιγάρο του ενώ η φωτιά μαίνεται στο διπλανό παράθυρο ή πλάνο και άλλο ενώ οι φλόγες έχουν καταλαγιάσει. Γι’ αυτό και σε άλλες χώρες τα δικαστήρια δεν δέχονται τέτοιες εικόνες ως αποδείξεις. Αυτό δεν εξαρτάται από τις ίδιες τις εικόνες αλλά από το αν χρησιμοποιούνται σε μια κοινωνία υψηλής ή χαμηλής εμπιστοσύνης.
Δεύτερον, ο σύγχρονος πολιτισμός της εικόνας σε όλες του τις εκδοχές, ακόμη και τις πλέον απλές, είναι εξαιρετικά τεχνολογικός. Αυτό συνεπάγεται ότι, σε αντίθεση με τον ζωγράφο των πρώτων βραχογραφιών, τον βυζαντινό εικονογράφο ή τον μοντέρνο καλλιτέχνη, η δημιουργία της τεχνολογίας και οι βασικές της δυνατότητες δεν ελέγχονται από τον σκηνοθέτη, τον κάμεραμαν, τον χρήστη του λογισμικού, αλλά από μια απρόσωπη λογική που βρίσκεται πάνω από τα άτομα. Κυρίως όμως η χρήση δαπανηρής τεχνολογίας συνεπάγεται τον αναγκαστικό συμβιβασμό ή την ενθουσιώδη προσφυγή στην οικονομική λογική, ανεξάρτητα αν τις δαπάνες τις κάνει ο ιδιώτης, ένας φορέας ή το κράτος. Εδώ βρίσκεται καλά κρυμμένο το μυστικό της δύναμης και της γοητείας που ασκεί η σύγχρονη εικόνα, καθώς και της επιρροής της, δομικής ή στη συμπεριφορά.
Οι διαρκώς αυξανόμενες επενδύσεις στον κινηματογράφο, την τηλεόραση, τον κυβερνοχώρο είναι δυνατές με την προϋπόθεση ότι βοηθούν να γίνεται πιο παραγωγική η «πραγματική» οικονομία, ώστε να καλύπτει και το δικό τους κόστος. Πώς όμως συμβαίνει η επένδυση κοινωνικού πλούτου όχι στην ίδια την «πραγματική» οικονομία αλλά στην εικονιστική ψυχαγωγία να βοηθά στην ανάπτυξη της πρώτης; Θεωρώ ότι κάτι τέτοιο γίνεται δυνατό επειδή οι ώρες που ξοδεύουν οι θεατές μπροστά στην οθόνη του κινηματογράφου, της τηλεόρασης, του υπολογιστή καθιστούν πιο παραγωγική την εργασία τους. Και αυτό συμβαίνει στον βαθμό που οι εικόνες τις οποίες καταναλώνουν οι σύγχρονοι θεατές δεν είναι οποιεσδήποτε, αλλά εκείνες που τους παρέχουν κίνητρα, ιδέες ή και γνώσεις, ώστε να είναι πιο «χρήσιμοι» και πιο παραγωγικοί στην οικονομική τους συμπεριφορά. Είναι εικόνες που τους σπρώχνουν ή εν πάση περιπτώσει δεν τους εμποδίζουν να εργάζονται σκληρά και αδιαμαρτύρητα ώστε να αποκτήσουν τα αγαθά που τους υπόσχονται ότι θα «κατακτήσουν τον κόσμο». Αυτές οι «υποσχέσεις», αναπόσπαστες από τα μυριάδες αγαθά που καταναλώνουν οι άνθρωποι, όπως σπίτια, αυτοκίνητα, ρούχα, τουριστικοί προορισμοί κ.ά. (καταναλωτισμός), κρυμμένες πίσω από α-νόητες μάρκες, είναι εικόνες. Είναι το άλλο πρόσωπο, τα 9/10 του σύγχρονου πολιτισμού της εικόνας, που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια. Αυτές οι «υποσχέσεις» αποκτούν χειροπιαστή μορφή με την κινούμενη εικόνα να δείχνει τον κόσμο στην οθόνη όχι σαν σε καθρέφτη αλλά πάντα μέσω ενός επιχειρήματος. Καταναλωτισμός και τεχνολογική εικόνα αποτελούν τμήματα του ίδιου σκελετού γύρω από τον οποίο τυλίγεται το σώμα του σύγχρονου κοινωνικού συστήματος. Ο κρίκος που τα συνδέει είναι είτε η διαφήμιση είτε η ιδεολογία ή κάποιο υβρίδιό τους. Τα προβλήματα αυτού του συστήματος, πάλι μέσω της εικόνας, δια χειρίζεται η πολιτική με τη στρατηγική του κοινωνικού κράτους ή της αγοράς. Πολιτικοί σταρ, δημοσκοπήσεις και πολίτες-τηλεθεατές συνθέτουν πλέον το πολιτικό σκηνικό. Ανάλογα ισχύουν στην εξεικονισμένη εκπαίδευση, την τέχνη – διασκέδαση κ.λπ.
Καταναλωτισμός και πολιτισμός της εικόνας είναι «σιαμαίοι». Γι’ αυτό οι εποχές καταναλωτικού οίστρου, π.χ. οι δεκαετίες 1950 – 2000, είναι και εποχές φρενίτιδας στην παραγωγή και κατανάλωση τεχνολογικής εικόνας. Αντίθετα, σε εποχές καθίζησης του καταναλωτισμού, όπως σήμερα, μειώνεται δραματικά η παραγωγή οπτικοακουστικού υλικού. Στον σύγχρονο πολιτισμό της εικόνας ο δείκτης απασχόλησης δημοσιογράφων και ηθοποιών συμπληρώνει τον δείκτη (ψευδαίσθησης) ευημερίας του καταναλωτή. Το ερώτημα, που δύσκολα μπορεί πια να απαντηθεί καταφατικά, είναι: αν περπατήσουμε κι άλλο τον δρόμο της κρίσης θα υπάρχει επιστροφή;

Βήμα Ιδεών

Οι μέρες των εξετάσεων πλησιάζουν και οι μαθητές μπαίνουν πια στην τελική ευθεία. Η περίοδος των εξετάσεων βιώνεται συνήθως από τα παιδιά με αγωνία και έντονο άγχος.

Το άγχος προκαλεί την ενεργοποίηση του οργανισμού και επομένως σε κάποιο βαθμό μπορεί να λειτουργήσει θετικά, με το να μας κινητοποιήσει προς την επίτευξη του στόχου μας. Οταν όμως η πίεση αυξάνεται και νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε το άγχος μας, μπορεί να γίνει επικίνδυνο και να μας κάνει να υποφέρουμε.

Το άγχος των εξετάσεων συχνά συνδέεται με τον φόβο που νιώθουν τα παιδιά μήπως δεν τα καταφέρουν, μήπως βιώσουν μιαν αποτυχία. Πίσω από αυτό το συναίσθημα, πολλές φορές υπάρχει ο φόβος μήπως απογοητεύσουν τους Σημαντικούς άλλους και ματαιώσουν τις προσδοκίες τους. Σημαντικοί άλλοι είναι όσοι άνθρωποι είναι σημαντικοί για μας και επηρεάζουν το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας (γονείς, φίλοι, εργοδότες, δάσκαλοι κ.λπ.).

Πώς λειτουργεί το άγχος

Οταν το παιδί έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και δεν νιώθει σίγουρο για τον εαυτό του, θεωρεί ότι οι επιδόσεις του στις εξετάσεις αντιπροσωπεύουν και την αξία του ως άτομο. Είναι πιθανό, λοιπόν, να προσπαθήσει να ενισχύσει την αυτοεκτίμησή του επενδύοντας σε μια καλή επίδοση στις εξετάσεις («πρέπει να γράψω καλά»). Η ανασφάλεια κι ο φόβος ότι θα απογοητεύσει τις προσδοκίες τόσο τις δικές του όσο και των άλλων εμφανίζεται με τη μορφή αρνητικών σκέψεων: το παιδί σκέφτεται το χειρότερο σενάριο, το σενάριο της αποτυχίας («δεν θα γράψω καλά») κι έτσι μπαίνει σε έναν φαύλο κύκλο ενίσχυσης του άγχους. Συχνά αυτό έχει ως επακόλουθο να μεγαλώνει το άγχος των εξετάσεων και να ακινητοποιείται ο μαθητής («οτιδήποτε και να κάνω δεν θα τα καταφέρω, δεν μπορώ να κάνω τίποτα»), με αποτέλεσμα να πέφτει η επίδοσή του και να εμφανίζονται ψυχοσωματικά συμπτώματα (πονοκέφαλοι, ταχυκαρδία, εφίδρωση).

Το άγχος των εξετάσεων μπορεί, ακόμα, να προκαλέσει και πνευματικά συμπτώματα, όπως δυσκολία συγκέντρωσης, ασθενή μνήμη ή ακόμα και μπλοκάρισμα. Σε συναισθηματικό επίπεδο, το παιδί που βιώνει το άγχος των εξετάσεων είναι πιθανό να έχει συναισθήματα όπως απογοήτευση, θυμό, να είναι ευερέθιστο ή και να νιώθει έντονο το αίσθημα της αποτυχίας.

Τι μπορούμε να κάνουμε για την αντιμετώπιση του άγχους;

Το οικογενειακό περιβάλλον διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο για την ψυχική υγεία των παιδιών, ιδίως σε μια ευαίσθητη περίοδο όπως αυτή των εξετάσεων. Αρχικά, είναι απαραίτητο να είναι ξεκάθαρο για τα παιδιά ότι η αποδοχή και η αγάπη των γονιών τους δεν είναι συνάρτηση της επίδοσής τους στις εξετάσεις: ότι αυτό που κρίνεται στις εξετάσεις δεν είναι η αξία του εφήβου. Καλό είναι οι γονείς να είναι διαθέσιμοι να ακούσουν το παιδί, να το ρωτήσουν πώς βιώνει την περίοδο των εξετάσεων. Ακόμα και μια απλή συζήτηση μπορεί να έχει πολύ θετικά αποτελέσματα και να κάνει το παιδί να εκτονώσει το άγχος του, νιώθοντας ότι ο γονιός το καταλαβαίνει και του συμπαρίσταται.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα παιδιά, όσο καταβάλλουν την προσπάθειά τους, να νιώθουν ότι έχουν τη στήριξη της οικογένειας. Το να πει ο γονιός «είμαι δίπλα σου στην προσπάθειά σου και σ’ αγαπάω» βοηθάει πολύ περισσότερο το παιδί από οποιαδήποτε συμβουλή, π.χ. «τώρα πρέπει να διαβάσεις, μη βγεις με τους φίλους σου» κ.λπ.

Οι οικογένειες των εφήβων πολλές φορές, κατά την περίοδο των εξετάσεων, δίνουν την εντύπωση ότι βρίσκονται σε κατάσταση συναγερμού και ότι αλλάζουν τους ρυθμούς τους, προσαρμόζοντάς τους στον έφηβο. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, μπορεί να συμβάλει στη διόγκωση του άγχους του μαθητή. Καλό είναι οι γονείς να διαχειρίζονται το δικό τους άγχος για τις εξετάσεις χωρίς να το μεταφέρουν στο παιδί τους.

Η περίοδος των εξετάσεων είναι μεταβατική και κρίσιμη, τόσο για τον ίδιο τον έφηβο όσο και για τους γονείς. Για τον έφηβο, και ηλικιακά, σηματοδοτεί τη μετάβαση προς τον «κόσμο των ενηλίκων» και ένα πρώτο σκαλοπάτι προς την αυτονομία. Ταυτόχρονα, οι γονείς έχουν να διαχειριστούν την πληροφορία ότι «το παιδί τους μεγάλωσε» και τους δίνεται παράλληλα η ευκαιρία να επεξεργαστούν τη νέα αυτή φάση της οικογένειας και να προσαρμοστούν στις αλλαγές.

Το να μάθουμε να διαχειριζόμαστε το άγχος μας, να μιλάμε για συναισθήματα και σκέψεις, να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, να εξασκούμαστε στην υπομονή και την επιμονή και κυρίως να μάθουμε να προσαρμοζόμαστε στις αλλαγές είναι δεξιότητες που αποκτούνται και δοκιμάζονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής. Μεταβατικές περίοδοι, όπως αυτή των εξετάσεων, μπορούν να μετατραπούν σε μια ευκαιρία να εξασκηθούμε σ’ αυτές τις δεξιότητες, μιας και θα είναι χρήσιμες τόσο στον έφηβο όσο και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των εξετάσεων.

Ελευθεροτυπία

Σε μικρό επιστημονικό εργαστήριο θα μπορούσε να μετατραπεί στο μέλλον κάθε κινητό τηλέφωνο καθώς οι επιστήμονες έχουν ήδη αρχίσει να εκμεταλλεύονται τις λειτουργίες του προκειμένου να κατασκευάσουν ένα απλό αλλά χρήσιμο παγκόσμιο δίκτυο συλλογής πληροφοριών.

Οι πέντε δισεκατομμύρια συνδέσεις της κινητής τηλεφωνίας παγκοσμίως και ο ακόμη μεγαλύτερος αριθμός κινητών τηλεφώνων θα μπορούσαν να συντελέσουν στη δημιουργία ενός εξελιγμένου δικτύου ασύρματων οργάνων, διασκορπισμένων σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Πολλές συσκευές, ειδικά εκείνες των λεγόμενων «έξυπνων» κινητών, διαθέτουν κάμερες και εξελιγμένους αισθητήρες, όπως επιταχυνσιόμετρα και συστήματα εντοπισμού θέσης, που σε συνδυασμό με το κατάλληλο λογισμικό θα μπορούν να λειτουργούν ως συσκευές μέτρησης και εκτίμησης δεδομένων.

Οι ερευνητές Αλισον Γούντραφ και Αλαν Μεϊνγουόρινγκ της Ιntel έχουν ήδη αναπτύξει ένα πρότυπο πρόγραμμα για κινητά τηλέφωνα, τα οποία θα καταγράφουν την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα και έπειτα θα στέλνουν τις πληροφορίες σε μια βάση δεδομένων.

Η Ελίζαμπεθ Κόκραν, επίκουρη καθηγήτρια σεισμολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Ρίβερσαϊντ, δημιούργησε ένα δίκτυο 1.400 ηλεκτρονικών υπολογιστών που ονόμασε «Δίκτυο Καταγραφής Σεισμών» (Quake Catcher Νetwork) το οποίο καταγράφει τις δονήσεις της Γης μέσω των αισθητήρων που βρίσκονται ενσωματωμένοι στους υπολογιστές. Αυτοί είναι συνδεδεμένοι με ένα παγκόσμιο δίκτυο και λειτουργούν ως όργανα άμεσης καταγραφής των σεισμών.

Αν επεκταθεί το δίκτυο, ο κόσμος θα μπορούσε να ειδοποιείται ως και 60 δευτερόλεπτα πριν από το χτύπημα του Εγκέλαδου. Βέβαια, με αυτές τις τεχνολογίες ανακύπτει πάντα το ζήτημα της παραβίασης της ιδιωτικής ζωής. Για παράδειγμα, προκειμένου ο χρήστης κινητού να στείλει δεδομένα που αφορούν την ποιότητα του ατμοσφαιρικού αέρα θα πρέπει να αποστείλει και πληροφορίες σχετικά με την τοποθεσία από όπου συνελέγησαν τα στοιχεία.

 Το Βήμα

Το βιωματικό εργαστήριο διοργανώθηκε από το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Εφηρμοσμένης Επικοινωνίας και το Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών στην Επικοινωνία, την Εκπαίδευση και τα ΜΜΕ του Πανεπιστημίου των Αθηνών με στόχο να διερευνηθούν οι δυνατότητες εξοικείωσης της τρίτης ηλικίας με τον ψηφιακό κόσμο και να προωθηθεί η συνεργασία ανάμεσα σε μαθητές γυμνασίου και ηλικιωμένους για τη δημιουργία ενός ψηφιακού αποθέματος μέσα από τις αναμνήσεις τους.

«Ηταν υπέροχη εμπειρία να νιώθω ότι σκηνοθετώ ένα μικρό ντοκυμαντέρ με τις αναμνήσεις από τη ζωή της κυρίας Φιλίτσας», λέει η 13χρονη Φιλία Εμίρη, η οποία δημιούργησε ένα πεντάλεπτο βίντεο με βάση τις μαρτυρίες της 80χρονης συνονόματής της μπροστά στην κάμερα. «Η κυρία Φιλίτσα μου άνοιξε την ψυχή της και μου μίλησε για τις πιο τρυφερές αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία. Οταν ήταν επτά χρονών έχασε τη μαμά της και αναγκάστηκε να αναλάβει η ίδια τη φροντίδα των τεσσάρων αδελφών της. Μου τραγούδησε μπροστά στην κάμερα το νανούρισμα που τραγουδούσε τότε για να ησυχάσει τον μικρό της αδερφό. Ηταν πολύ συγκινητικό, δακρύσαμε», αναφέρει η Φιλία. Στη συνέχεια, μαζί με την κυρία Φιλίτσα επέλεξαν τα τραγούδια που θα χρησιμοποιούσαν για να «ντύσουν» το βίντεο και λίγο αργότερα, με τη χρήση ενός ειδικού προγράμματος για την παραγωγή βίντεο, το μικρό ντοκυμαντέρ ήταν έτοιμο για προβολή.

«ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ
ΕΧΟΥΝ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΙΝΤΕRΝΕΤ»
«Διοργανώσαμε τα εν λόγω εργαστήρια με στόχο να αφουγκραστούμε τη σχέση της τρίτης ηλικίας με τις ψηφιακές τεχνολογίες και ανακαλύψαμε ότι η τρίτη ηλικία έχει πράγματι μεγάλο ενθουσιασμό και όρεξη να ασχοληθεί. Ζητούμενο δεν είναι να τους διδάξουμε απλώς ορισμένες εισαγωγικές πληροφορίες στη χρήση υπολογιστή, αλλά να τους κάνουμε να αντιληφθούν ότι ο ψηφιακός κόσμος τούς αφορά. Οι ίδιοι έχουν ένα σπουδαίο πολιτιστικό απόθεμα το οποίο, αν μετατραπεί σε ψηφιακό, θα διατηρηθεί για τις επόμενες γενιές» σχολιάζει στο «Βήμα» ο κ. Μιχάλης Μεϊμάρης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντής του ινστιτούτου που διοργάνωσε τα εργαστήρια.

Το Βήμα

Η τηλεόραση υποβιβάζει συνολικά την προσωπικότητα αλλά και την υγεία των νηπίων, αποδεικνύει έρευνα που έγινε σε παιδιά προσχολικής ηλικίας στον Καναδά.

Οι επιστήμονες που παρακολούθησαν την πρόοδο 1.314 παιδιών ηλικίας 2,5-4,5 χρόνων βρήκαν ότι όσο περισσότερη τηλεόραση έβλεπαν τα νήπια τόσο χειρότερες ήταν οι επιδόσεις τους στην αριθμητική, τόσο περισσότερο junk food κατανάλωναν και τόσο περισσότερες πιθανότητες είχαν να πέσουν θύματα «νταήδων» στην αυλή του παιδικού σταθμού.

Τα συμπεράσματα της έρευνας, που επιβεβαιώνουν προγενέστερες μελέτες, εγείρουν ερωτήματα σχετικά με το αν οι οικογένειες θα πρέπει να περιορίσουν τις ώρες που επιτρέπουν στα παιδιά να παρακολουθούν τηλεόραση. Για παράδειγμα, η Γαλλία έχει απαγορεύσει τις τηλεοπτικές εκπομπές που απευθύνονται σε παιδιά κάτω των τριών ετών, ενώ η κυβέρνηση της Αυστραλίας προτείνει τα παιδιά τριών ως πέντε ετών να μη βλέπουν περισσότερο από μία ώρα τηλεόραση την ημέρα.

Παράλληλα οι αμερικανοί παιδίατροι συμβουλεύουν τους γονείς να μην αφήνουν τα παιδιά ηλικίας κάτω των δύο ετών να βλέπουν τηλεόραση.

Στην τελευταία έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό «Αrchives of Ρediatrics and Αdolescent Μedicine», οι επιστήμονες ζήτησαν από τους γονείς να αναφέρουν πόση τηλεόραση παρακολουθούσαν τα παιδιά (ηλικίας 29 ως 53 μηνών) κάθε ημέρα και από τους δασκάλους να αξιολογήσουν τις σχολικές τους επιδόσεις και τις ψυχοκοινωνικές και διατροφικές συνήθειές τους όταν αυτά έγιναν 10 ετών.

Κατά μέσον όρο, βρέθηκε ότι τα δίχρονα έβλεπαν 8,8 ώρες τηλεόραση την εβδομάδα και τα τετράχρονα 14,8 ώρες. Η έρευνα έδειξε ότι για κάθε επιπλέον ώρα μπροστά από την τηλεόραση τα παιδάκια ηλικίας δύο ετών παρουσίαζαν 6% χειρότερες επιδόσεις στην αριθμητική (αλλά όχι στην ανάγνωση), 7% λιγότερη συμμετοχή στην τάξη και 10% αύξηση στην πιθανότητα να δεχθούν πειράγματα, απόρριψη ή επίθεση από τους συμμαθητές τους.

ΠΡΟΣΟΧΗ, Η ΤV ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι η υπερβολική τηλεθέαση επηρεάζει αρνητικά τη μαθησιακή και κοινωνική ανάπτυξη, αλλά και την υγεία των παιδιών.

Παιδιά και έφηβοι που βλέπουν πολλές ώρες τηλεόραση έχουν περισσότερες πιθανότητες να τελειώσουν το σχολείο χωρίς «περγαμηνές», ανεξαρτήτως του κοινωνικοοικονομικού στάτους των γονέων τους.

Παιδιά που παρακολουθούν προγράμματα με σκηνές βίας είναι περισσότερο πιθανόν να εμφανίσουν επιθετική συμπεριφορά, αλλά και αγχώδεις διαταραχές.

Το Βήμα

Η γνώµη…
… ενός αναγνώστη δεν είναι λίγες οι φορές που µπορεί να αξίζει όσο οι γνώµες δεκάδων εµβριθών αναλυτών. Αυτό ακριβώς συνέβη µε έναν αναγνώστη που έγραψε στους «Τάιµς της Νέας Υόρκης» για τις τύχες των εργαζοµένων στην Ευρώπη.

«Ζω…
… και εργάζοµαι στη Γερµανία» άρχιζε το σχόλιο του αναγνώστη. «Πριν από δέκα χρόνια, η γερµανική κυβέρνηση εγκατέλειψε το σταθερό µάρκο της και υιοθέτησε το ευρώ χωρίς να επιτρέψει κανέναν δηµόσιο διάλογο. Οι σκεπτικιστές, µερικοί από τους οποίους ήταν εξέχοντες οικονοµολόγοι, στιγµατίστηκαν και έγιναν στόχος χλεύης και εµπαιγµών, καθώς κανείς δεν ήθελε να ακούσει τις νόµιµες ανησυχίες τους.

Ετσι, η µακραίωνη προσπάθεια για την ανασύσταση της Αγίας Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερµανικού Εθνους επιτεύχθηκε χωρίς την παραµικρή συµβολή της κοινής γνώµης. Σε όσες χώρες ο κυρίαρχος λαός εξέφραζε την αντίθεσή του (όπως στην Ιρλανδία), η ψήφος του ακυρωνόταν. Αυτή η απώλεια της λαϊκής κυριαρχίας ήταν η ίδια παντού. Η γερµανική κυβέρνηση είπε στους γερµανούς πολίτες πως έπρεπε να πιστέψουν στο ευρώ και πως όλα θα πήγαιναν το ίδιο καλά όπως και πρώτα. Θα ήταν, τους έλεγε, όπως και το µάρκο, µε µόνη διαφορά πως θα το χρησιµοποιούσαν όλοι. Μετά την εισαγωγή του ευρώ, τα ηµεροµίσθια των γερµανών εργαζοµένων έπεσαν, οι τιµές των προϊόντων ανέβηκαν, οι φόροι αυξήθηκαν, οι γερµανικές πόλεις περιέπεσαν σε παρακµή και οι άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να εργάζονται µέχρι τα εξήντα επτά τους χρόνια για να πάρουν µια σύνταξη. Τα επιχειρηµατικά κέρδη εκτινάχτηκαν στα ύψη, επειδή µε το κοινό νόµισµα διευκολύνθηκαν οι διεθνείς συναλλαγές και η αναζήτηση φθηνών εργατικών χεριών. Οι γερµανοί ηγέτες είπαν στους πολίτες τους πως έπρεπε να αποδεχτούν αυτές τις αλλαγές, επειδή ήταν αναγκαίες για να παραµείνει η γερµανική οικονοµία ανταγωνιστική µέσα στο νέο διεθνές περιβάλλον».

Οι γερµανοί…
…εργαζόµενοι ήταν λοιπόν οι πρώτοι που κλήθηκαν να πληρώσουν το κόστος αυτών των αλλαγών. Γι’ αυτό σήµερα αντιδρούν αρνητικά στα σχέδια διάσωσης των περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης. Και γι’ αυτό καταψήφισαν την καγκελάριο Μέρκελ. Ξέρουν πως αν κάτι πάει στραβά, πάλι αυτοί θα πληρώσουν το κόστος. Και πως αν όλα πάνε καλά, πάλι τα κέρδη από τα δάνεια και τους τόκους θα πάνε σε τσέπες που δεν είναι δικές τους. Μια αυτοκτονία…
… δεν είναι πάντα δίχως νόηµα. Το ίδιο ισχύει και για την πολιτική αυτοκτονία. Η εκλογική συντριβή της Μέρκελ ήταν αποτέλεσµα της θυσίας της για την ανασύσταση µιας οικονοµικής Αγίας Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερµανικού Εθνους. Τα θεµέλιά της τέθηκαν πριν από µία δεκαετία, όταν η Γερµανία δέχτηκε να εγκαταλείψει το ισχυρό µάρκο της προκειµένου να καθυποτάξει τις περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης σε µια ενιαία γερµανική αγορά. Και αν στον βωµό αυτού του συστήµατος θυσιάστηκαν πρώτοι οι γερµανοί εργαζόµενοι, εύκολα µπορούµε να καταλάβουµε γιατί στο πλαίσιο αυτού του συστήµατος οι εργαζόµενοι των περιφερειακών ευρωπαϊκών χωρών δεν έχουν καµία ελπίδα.

Το σκίτσο είναι του Στάθη από την Ελευθεροτυπία

Δρόμοι στα Νέα

Ολοένα και περισσότεροι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο «κίνδυνος» κάνει καλό στα παιδιά. Φυσικά κάνουν λόγο για ελεγχόμενο ρίσκο στα παιδικά παιχνίδια και επισημαίνουν τη θετική επίδραση που μπορεί αυτό να έχει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των παιδιών- κυρίως προβάλλοντας τα προβλήματα που πιθανόν να προκαλέσει η υπερπροστασία.

Για την ψυχολόγο κ. Μαριέτα Ρήγα-Πεπελάση είναι αποδεδειγμένα τα οφέλη για την ανάπτυξη της παιδικής- και εφηβικής μετέπειτα- προσωπικότητας της παροχής κάποιου βαθμού ανεξαρτησίας και αυτονομίας στο παιχνίδι αλλά και σε όλες τις δραστηριότητες, αφού το παιδί προετοιμάζεται έτσι για τον πραγματικό κόσμο.

Οπως άλλωστε τονίζει, οι «κίνδυνοι» για ένα παιδί που δεν του επιτρέπεται να πάρει κανένα ρίσκο μπορούν να αποδειχθούν αρκετοί.

Ισως οι γονείς που απομακρύνουν κάθε κίνδυνο να νιώθουν ότι προστατεύουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα παιδιά τους, ωστόσο υπάρχει η πιθανότητα να τους κάνουν πολύ μεγαλύτερο κακό μακροπρόθεσμα. «Ανασφάλεια, χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση» είναι μερικά από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσουν ως ενήλικοι, επισημαίνει η ψυχολόγος.

Παραδέχεται βέβαια ότι υπάρχουν κίνδυνοι για τα παιδιά κάθε ηλικίας. Ομως, όπως χαρακτηριστικά σημειώνει, «οι γονείς χρειάζεται να τα έχουν προβλέψει όλα αυτά, να γνωρίζουν τις σωματικές και διανοητικές ικανότητες του παιδιού τους, αλλά και κατά πόσον μπορεί να κατανοεί τον ενδεχόμενο κίνδυνο σε κάθε περίσταση. Με δυο λόγια, χρειάζεται εκπαίδευση που αρχίζει σε πολύ μικρή ηλικία. Επιπλέον οι γονείς πρέπει να λαμβάνουν τα μέτρα τους και να αποφεύγουν προφυλάξεις του τύπου “πρόσεξε” σε καθετί που κάνουν τα παιδιά και φυσικά τις απαγορεύσεις. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να προβάλλουν την αδυναμία τους ή τη σημαντικότητά τους- με εκφράσεις του τύπου “εγώ ξέρω καλύτερα από εσένα”- στο παιδί».

Οι γονείς πρέπει να λαμβάνουν τα μέτρα τους και να αποφεύγουν προφυλάξεις του τύπου «πρόσεξε»

Οι υπερπροστατευτικοί γονείς προκαλούν διαταραχές πανικού

ΓΙΑ ΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ Μichael Liebowitz,επικεφαλής της μονάδας διαταραχών πανικού στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, μεγάλο ποσοστό των ασθενών με κρίσεις πανικού είχαν υπερπροστατευτικούς γονείς. Οπως χαρακτηριστικά εξηγεί, επειδή μεγαλώνουν χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν πράγματα μόνα τους, αφού οι γονείς πάντα εξασφαλίζουν ότι δεν θα πονέσουν ή δεν θα κάνουν λάθος, ενδέχεται να μη γνωρίζουν πώς να χειριστούν κάποιες καταστάσεις και γι΄ αυτό αντιδρούν ακραία. Κάποια από αυτά τα παιδιά πιθανόν να πάθουν κρίσεις πανικού και όσο μεγαλώνουν έχουν και περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν διαταραχές πανικού.

Μεγαλώνουν με τον φόβο
Η αμερικανίδα δημοσιογράφος Lenore Skenazy τον Απρίλιο του 2008 έγραψε στη «Νew Υork Sun» ένα άρθρο που περιέγραφε την απόφαση που πήραν αυτή και ο σύζυγός της να αφήσουν τον 9χρονο τότε γιο τους Ιzzy να γυρίσει μόνος του σπίτι, διασχίζοντας ολόκληρο σχεδόν το Μανχάταν με τον υπόγειο σιδηρόδρομο. Σε ελάχιστες ημέρες η ιστορία της και η «φιλοσοφία» της ως γονέα απασχολούσε όλη την Αμερική. Δέχθηκε εντονότατη κριτική και κατηγορήθηκε ότι έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή του παιδιού της- της απονεμήθηκε δε και ο τίτλος της «χειρότερης μαμάς της χώρας».

Ωστόσο, η Skenazy υποστήριξε σθεναρά ότι τα σημερινά παιδιά υπερπροστατεύονται από τους γονείς τους και δεν έχουν την ευκαιρία να μεγαλώσουν τόσο ελεύθερα όσο αυτοί. Θεωρούσε ότι το κυριότερο στοιχείο της μεθόδου ανατροφής που επιλέγουν οι σύγχρονοι γονείς είναι ο φόβος και αυτό μπορεί να έχει πολύ άσχημες συνέπειες για τα παιδιά όταν μεγαλώσουν. «Αν ένα παιδί μεγαλώνει νομίζοντας ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνο του, τελικά θα το πιστέψει», υποστήριξε στο διάσημο πια άρθρό της.

TA NEA

Η κοινωνική δικτύωση είναι πλέον καθεστώς. Μπήκε στην καθημερινότητά μας «από οθόνης», κέντρισε την προσοχή μας, μονοπώλησε το ενδιαφέρον μας και άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε τόσο online όσο και offline. Αφού λοιπόν καθιερώθηκε (σε σημείο μάλιστα να θεωρείται το Διαδίκτυο συνώνυμο με αυτήν), τώρα εξειδικεύεται (στα μέτρα συγκεκριμένων ομάδων του αγοραστικού κοινού) σε μια προσπάθεια να κάνει το επόμενο βήμα και να απλώσει ρίζες βαθύτερα στις προτιμήσεις των κυβερνοναυτών.

«Χαμένος μέσα στη φρενίτιδα που επικρατεί στην κορυφή του social networking (MySpace, Facebook), εύκολα ξεχνάει κανείς πως υπάρχει ακόμη χώρος για μικρότερα, στοχευμένα κοινωνικά δίκτυα», σημειώνει χαρακτηριστικά η ιστοσελίδα Techcrunch. Για του λόγου το αληθές, αρκεί μια επίσκεψη σε ψηφιακές γωνιές όπως οι BakeSpace.com, GoodReads.com και Cuteness.com.

Εκαστος στο είδος του, οι εν λόγω ιστοχώροι, οι οποίοι, σημειωτέον, είναι φέτος υποψήφιοι για Webby Award στην κατηγορία social networking (τα βραβεία Webby θεωρούνται τα Οσκαρ του Διαδικτύου, ενώ οι New York Times τα χαρακτηρίζουν «τη μεγαλύτερη τιμή του Internet»), έρχονται να προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες δικτύωσης σε κατηγορίες ανθρώπων με πολύ συγκεκριμένα ενδιαφέροντα: το BakeSpace.com στους καλοφαγάδες που παθιάζονται με τη μαγειρική, το GoodReads.com στους βιβλιοφάγους που παθιάζονται με την ανάγνωση και το Cuteness.com στους κατόχους κατοικιδίων ζώων που παθιάζονται με τα ζώα τους.

Εικονική κουζίνα
Πιο συγκεκριμένα, το BakeSpace.com, «το νοστιμότερο social network στον παγκόσμιο ιστό», αποτελεί ουσιαστικά μια μεγάλη «εικονική κουζίνα» στην οποία άτομα από κάθε γωνιά της γης μαζεύονται για να ανταλλάξουν απόψεις επί παντός? γαστρονομικού. Φανταστείτε κάτι σαν τα δικά μας SintagesPareas.gr και Hungry.gr αλλά με πολύ πιο έντονο το στοιχείο της κοινωνικής δικτύωσης.

Απαξ και εγγραφεί στον χώρο του BakeSpace.com, ο χρήστης αποκτά μια δική του, προσωπική βάση (My Kitchen) στην οποία μπορεί να ανεβάζει υλικό (συνταγές, οδηγίες, blog posts, φωτογραφίες, βίντεο κ.ά.). Επιπλέον, μέσω αυτής δύναται να επικοινωνεί (e-mail) με άλλους χρήστες της υπηρεσίας καθώς και να συνάπτει φιλίες, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι λειτουργίες My Recipe Feed (ενημερώνει αυτόματα τους χρήστες για τις νέες ανά κατηγορία συνταγές που δημοσιεύονται στον χώρο) και Mentors (επιτρέπει στα πιο έμπειρα μέλη της κοινότητας να προσφέρουν τα φώτα τους σε όσους διψούν για μαγειρική γνώση).

Να σημειωθεί πως ακόμη και ως απλός (μη εγγεγραμμένος) επισκέπτης, έχει κανείς πρόσβαση στις περίπου 44.000 συνταγές της υπηρεσίας (συνταγές οι οποίες καθίστανται εύκολα αναζητήσιμες μέσω ενός εντυπωσιακά πλούσιου σε φίλτρα search engine).

Μικροί ιστοχώροι, αλλα με μεγάλη επιτυχία
Η λογική «όσο μεγαλύτερο τόσο καλύτερα» μάλλον δεν ισχύει στον χώρο της κοινωνικής δικτύωσης, όπως σημειώνει σε ανάλυσή του το «Associated Press». Μικροί ιστοχώροι οι οποίοι απευθύνονται σε ομάδες ατόμων με συγκεκριμένα ενδιαφέροντα «γνωρίζουν ολοένα μεγαλύτερη επιτυχία». Μάλιστα οι μικροί, δεδομένου του περιορισμένου αριθμητικά αλλά αφοσιωμένου κοινού τους, χρεώνουν για διαφημίσεις «έως και δέκα φορές περισσότερο» από τους μεγάλους.

GoodReads.com: Το e – στέκι των βιβλιοφάγων
Με περισσότερα από 3,2 εκατ. μέλη και πάνω από 84 εκατ. καταχωρημένα βιβλία, ο ιστοχώρος GoodReads.com αποτελεί το μεγαλύτερο online σημείο συνάντησης αναγνωστών στον κόσμο. Ονειρο κάθε βιβλιοφάγου, το GoodReads.com επιτρέπει δωρεάν στους χρήστες του να δικτυώνονται με κριτήριο τα αγαπημένα τους αναγνώσματα, να σχολιάζουν τα όσα διάβασαν, να ανεβάζουν κριτικές συγγραμμάτων, να στήνουν λογοτεχνικές λέσχες, να δημοσιεύουν τις δικές τους συγγραφικές απόπειρες καθώς και να επικοινωνούν με τους ίδιους τους συγ­γρα­φείς.

Επιπλέον, τους δίνει τη δυνατότητα να κατηγοριο­ποιούν το υλικό τους (τα βιβλία που διάβασαν, που διαβάζουν και που έχουν προγραμματίσει να διαβάσουν) σε ράφια («book­shel­ves»), ενώ άξια ιδιαίτερης μνείας είναι η υπηρεσία «quotes». Λόγος για μια δεξαμενή δεκάδων χιλιάδων καλά κατηγοριοποιημένων (βάσει 30 ετικετών) και εύκολα αναζητήσιμων (βάσει λέξεων-κλειδιών) ιστορικών ρήσεων και αποφθεγμάτων τα οποία οι χρήστες μπορούν να σχολιάζουν και να ξεχωρίζουν ως «αγαπημένα».

Cuteness.com: Κατοικίδια με… προφίλ
Ιστοχώρος κοινωνικής δικτύωσης για κατόχους κατοικιδίων, το Cuteness.com δίνει τη δυνατότητα στους απανταχού χρήστες του να δημιουργούν προσωπικά online προφίλ (με φωτογραφίες κ.ά.) όχι για τους ίδιους αλλά για τα ζωάκια τους. Επί του παρόντος, περισσότερα από 8.400 ζώα (σκύλοι, γάτες, χρυσόψαρα, καναρίνια, ακόμη και… σκορπιοί) «διατηρούν» στον χώρο της υπηρεσίας τη δική τους ιστοσελίδα στην οποία αναγράφονται το είδος, η ηλικία, η ράτσα και το όνομά τους. Σημειωτέον πως τα ζώα μπορούν, εάν το επιθυμούν, να παίρνουν μέρος σε online διαγωνισμούς ομορφιάς (στους επονομαζόμενους Cutewars) με ποικίλα έπαθλα, καθώς και να κάνουν chat (στο καλούμενο Dog Park).

Birdpost.com: Τα πτηνά στο Διαδίκτυο
Social Network που απευθύνεται αποκλειστικά σε πα­ρατη­ρητές πουλιών το Birdpost.com, καθώς επιτρέπει στους χρήστες του να διατηρούν αρχείο με τα όσα βλέπουν στον αέρα (My Birds), να αναζητούν τα πτηνά της αρεσκείας τους, να λαμβάνουν ενημερώσεις σχετικά με την εμφάνιση συγκεκριμένων πουλιών σε συγκεκριμένες περιοχές, κι όλα αυτά με τη βοήθεια δορυφορικών χαρτών και λοιπών οπτικών μέσων. Σημειώνεται πως ο συγκεκριμένος ιστοχώρος ήταν υποψήφιος την περυσινή χρονιά για βραβείο Webby στην κατηγορία social networking.

Αthlinks.com: Για αθλητές με αντοχή
Σημείο συνάντησης για ανθρώπους που ασχολούνται με αθλήματα αντοχής (τρέξιμο, ποδηλασία, κολύμβηση, τρίαθλο κ.ά.) το Αthlinks.com αριθμεί επί του παρόντος σχεδόν 100.000 εγγεγραμμένα μέλη από κάθε γωνιά της Γης.

Ravelry.com: Online… βελονιά
Κοινωνικό δίκτυο «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα ανθρώπων, οι οποίοι είναι παθιασμένοι με το ράψιμο, το πλέξιμο και την ύφανση. Εντός του θα βρείτε πληροφορίες πάνω σε σχέδια, υφάσματα, κλωστές, βελόνες και πολλά άλλα σχετικά.

Οι ιστοχώροι
BakeSpace.com, GoodReads.com και Cuteness.com είναι φέτος υποψήφιοι για Webby Award στην κατηγορία social networking.

Εθνος

Σχέδια για την καθιέρωση ειδικών οικοτροφείων, όπου θα φοιτούν και θα έχουν την ευκαιρία να επανορθώνουν για τα λάθη τους οι «μαθητές ταραξίες», επεξεργάζεται στη Γαλλία ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί. Σύμφωνα με τις σχετικές δηλώσεις των εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Παιδείας, οι οποίοι εξετάζουν κατά πόσον είναι εφικτή η υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος, τα ειδικά οικοτροφεία θα στεγάσουν «μαθητές, οι οποίοι έχουν αποβληθεί τουλάχιστον μία φορά» λόγω κακής διαγωγής από τα σχολεία τους. Σκοπός είναι να δημιουργηθούν πρόσθετες «μίνι σχολικές δομές», οι οποίες θα λειτουργούν στο πλαίσιο των κολεγίων και θα δέχονται μαθητές, ηλικίας από 13 έως 16 ετών.Το πρόγραμμα θα αναλάβει τους «ταραξίες της γαλλικής κοινωνίας», στην ύπαρξη των οποίων είχε αναφερθεί ο ίδιος ο Νικολά Σαρκοζί με ομιλία του στις 20 Απριλίου. Συγκεκριμένα, ο Γάλλος πρόεδρος είχε μιλήσει για «νέους, οι οποίοι καθιστούν ανυπόφορη τη ζωή των συμπολιτών τους, τρομοκρατούν τους συνανθρώπους τους, περιλαμβανομένων των γονέων και των δασκάλων τους»… Το ειδικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, σύμφωνα με δημοσίευμα της Monde, θα δίνει σε αυτούς τους παραστρατημένους εφήβους μια δεύτερη ευκαιρία να αποδεχθούν τις κοινωνικές δομές και να αναλάβουν τις ευθύνες τους ως πολίτες χωρίς να νιώθουν απόβλητοι. Παρουσιάζεται ως «εκπαιδευτική λύση», που, κατά τις προσδοκίες των ειδικών, θα εμποδίσει αυτούς τους νέους να διολισθήσουν στην εγκληματικότητα.

Καθημερινή

Ομολογώ ότι κόντεψε να μου πέσει το ακουστικό… Μία φίλη από το υπουργείο με ενημέρωνε για τις ανακλήσεις αποσπάσεων “συναδέλφων”.

Μαθηματικός αποσπασμένη στην Ουνέσκο με ετήσιες αποδοχές 108.000 ευρώ. Αλλος με 102.000 ευρώ άλλος με 73.000.  Αποδοχές που καταβάλλονταν από το λογαριασμό μισθοδοσίας αποσπασμένων του ΥΠΕΠΘ εδώ και μία πενταετία.

Φαντάζομαι ότι οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί αποτιμούν τις υπηρεσίες τους με ένα συγκεκριμένο τρόπο και μπορούν και κοιμούνται ήσυχοι όταν βλέπουν τους αδιόριστους και τους ωρομίσθιους να διαδηλώνουν. Εκείνοι έχουν τον τρόπο τους… Αλλά κάπως έτσι χάνεται ο τόπος τους.

Δεν είναι γελοίο να μιλάμε πια για ενιαίο μισθολόγιο;