Πρόσφατα πληροφορήθηκα ότι το υπουργείο μας δεν διαθέτει καταστροφέα εγγράφων (shredder) με αποτέλεσμα να εξαναγκασθούν οι αποσπασμένοι συνάδελφοι να σκίσουν με τα χέρια τους διάφορα έγγραφα προς καταστροφή. Οχι οι μόνιμοι δεν μπορούν να απασχολούν τα κρινοδάχτυλά τους με αυτές τις ποταπές ενασχολήσεις.
Λοιπόν έχω να προτείνω προς εξοικονόμηση να αξιοποιηθούν κουνέλια σαν αυτά του βίντεο. Αν δεν πιάνουν τη νόρμα αποδοτικότητας θα γίνονται στιφάδο. Οχι και τόσο φιλόζωη αντιμετώπιση αλλά σε χαλεπούς καιρούς πολλά συγχωρούνται.
submit.nytimes.com/moment «Μια στιγμή στο χρόνο» θα αποτυπώσουν σήμερα (2 Μαΐου) οι «New York Times», αξιοποιώντας τις φωτογραφίες που θα τους στείλουν αναγνώστες της εφημερίδας από κάθε σημείο του πλανήτη, για να δημιουργήσουν ένα παγκόσμιο μωσαϊκό. Ολες οι φωτογραφίες πρέπει να έχουν τραβηχτεί μέσα στο ίδιο λεπτό, στις 6 το απόγευμα της Κυριακής (ώρα Ελλάδας) και συνιστάται να είναι τραβηγμένες στην καλύτερη δυνατή ανάλυση της κάμερας. Περισσότερες πληροφορίες στο http://nyti.ms/dDtvfl.
Ζούμε πια σε μιαν άλλη Ελλάδα. Το σπρεντ, από μαλακό τυρί που απλώναμε στα ψωμάκια μας το πρωί –γιατί έτσι πρωτομάθαμε τη λέξη–, έγινε ένας απειλητικός οικονομικός δείκτης του οποίου η άνοδος θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα σε πτώχευση. Η επίπλαστη ευφορία των εορτοδανείων ανήκει ολοκληρωτικά στο παρελθόν. Εξίσου και τα όνειρα για ένα απροβλημάτιστο μέλλον, καθώς πιστεύαμε ότι το βιοτικό μας επίπεδο θα μεγάλωνε με την ίδια ταχύτητα σαν τη φασολιά του Κοντορεβιθούλη. Ξαφνικά μοιάζουμε με παιδιά μπροστά σε εφιάλτη, ανήμπορα και φοβισμένα. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν η χώρα είναι «απέραντο φρενοκομείο» ή απλώς νηπιαγωγείο, του οποίου η στέγη κατέρρευσε και η ζωή μας σπρώχνει σε μια βιαστική και βάρβαρη ενηλικίωση. Είναι πάντως σίγουρο ότι καλούμαστε να παρουσιάσουμε τον πιο ψύχραιμο, σοβαρό και υπεύθυνο εαυτό μας.
Η «Κ» απευθύνθηκε σε επτά ψυχίατρους, ψυχαναλυτές και ψυχοθεραπευτές διαφορετικών ηλικιών και σχολών, ζητώντας τους να μας περιγράψουν το ψυχολογικό υπόβαθρο του Νεοέλληνα, τι μας οδήγησε στην παρούσα δύσκολη κατάσταση, τις άμυνες που θα πρέπει να αναπτύξουμε έναντι του επερχόμενου άγχους από την απειλή των κεκτημένων μας. Αν η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης ξάπλωνε στο ντιβάνι, τι λογής ασθενής θα ήταν και τι είδους θεραπευτική αγωγή θα χρειαζόταν;
Τα συμπεράσματα είναι ενδιαφέροντα. Η μετάθεση των ευθυνών, μια στάση που μας χαρακτηρίζει ως λαό, η καχυποψία πως τα προβλήματά μας εκπορεύονται από ξένα «κέντρα», οι ψευδαισθήσεις πως όλοι μάς οφείλουν, η έλλειψη γόνιμης αυτοκριτικής είναι η πηγή των δεινών. Η εκθεμελίωση του γνώριμου τρόπου ζωής μπορεί να οδηγήσει στην αγωνία, την κατάθλιψη, το πένθος, τις βίαιες ανατροπές σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο, αλλά ενδεχομένως και σε βαθιές αλλαγές που θα φέρουν ένα καλύτερο αύριο, με τους Ελληνες να ζουν σε επαφή με την πραγματικότητα και όχι στην γκλάμουρ φούσκα του αρχοντοχωριάτη.
Μπορεί ο κ. Χρηστάκης να υποστηρίζει ότι η ευτυχία είναι μεταδοτική αλλά αυτές τις ημέρες διαπιστώνουμε από τη γενική κατήφεια πως μάλλον η δυστυχία είναι πιο κολλητική. Και είμαστε ακόμη στην αρχή…
O μη κερδοσκοπικός δημοσιογραφικός οργανισμός Ρropublica που δραστηριοποιείται στο Διαδίκτυο τιμήθηκε πριν από λίγες ημέρες με το βραβείο Πούλιτζερ ερευνητικής δημοσιογραφίας. Το ρεπορτάζ που κέρδισε το βραβείο δημοσιεύτηκε στο κυριακάτικο περιοδικό της εφημερίδας «Νew Υork Τimes» τον Αύγουστο του 2009 και είχε τίτλο «Θανατηφόρες επιλογές στο Μεμόριαλ». Συντάκτρια του ρεπορτάζ ήταν η κυρία Σέρι Φινκ η οποία χρειάστηκε έναν ολόκληρο χρόνο για να τεκμηριώσει τις καταγγελίες ότι στο Ιατρικό Κέντρο Μεμόριαλ της Νέας Ορλεάνης γιατροί και νοσοκόμες επιτάχυναν τον θάνατο ηλικιωμένων ασθενών με θανατηφόρες ενέσεις, μετά το πέρασμα του κυκλώνα Κατρίνα. Για τις ανάγκες του ρεπορτάζ οι «Νew Υork Τimes» κάλυψαν τα έξοδα μετακίνησης της δημοσιογράφου και του φωτογράφου και προσέφεραν τη δημοσιογραφική επιμέλεια και τη νομική υποστήριξη. Η Ρropublica κάλυψε τις αμοιβές της Φινκ. Μετά τη βράβευσή της με το βραβείο Πούλιτζερ, η Φινκ παραιτήθηκε από την Ρropublica για να γράψει ένα βιβλίο με θέμα την έρευνά της. Ο οργανισμός Ρropublica ιδρύθηκε πριν από δύο χρόνια από τον Πολ Στάιγκερ πρώην διευθυντή της εφημερίδας «Wall Street Journal» και με βασικό χρηματοδότη τον ΧέρμπερτΣάντλερ, έναν τραπεζίτη από το Σαν Φραντσίσκο ο οποίος συμφώνησε να χορηγεί 10 εκατ. δολάρια τον χρόνο προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα λειτουργίας. Εκτός από τον Σάντλερ, όμως, υπάρχουν και άλλοι χρηματοδότες ανάμεσα στους οποίους και μεγάλες εφημερίδες οι οποίες συνεργάζονται μαζί του. Οι συνεργάτες της Ρropublica παράγουν άρθρα ερευνητικού ρεπορτάζ, τα οποία στη συνέχεια μπορούν να δημοσιεύσουν δωρεάν ειδησεογραφικοί οργανισμοί.
Ως σήμερα η Ρropublica έχει συνεργαστεί σε 9 ρεπορτάζ με την «Washington Ρost», σε 27 με τους «Los Αngeles Τimes», σε 8 με τη «USΑ Τoday», 6 με τους «Νew Υork Τimes», 13 με το «Ρolitico» και 10 με τη «Ηuffington Ρost», που ανήκει στην ελληνικής καταγωγής ΑριάναΣτασινοπούλου-Χάφινγκτον .
Ένας νέος θεσμός για την ανάπτυξη και την προώθηση της καινοτομίας στην Ευρώπη φιλοδοξεί να καταλάβει σύντομα μια καίρια θέση στην καρδιά της ευρωπαϊκής αγοράς, ενεργοποιώντας ισχυρούς «παίκτες» από τους τομείς της εκπαίδευσης, της έρευνας και των επιχειρήσεων, στον αγώνα για επίτευξη και διάδοση χρήσιμων κοινωνικά αποτελεσμάτων.
Πρόκειται για τις τρεις πρώτες Κοινότητες Γνώσης και Καινοτομίας του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας, οι οποίες αναμένεται να καταστούν πλήρως λειτουργικές μέχρι τα μέσα του 2010.
Το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο Καινοτομίας και Τεχνολογίας (ΕΙΤ) είναι μια πρωτοβουλία της ΕΕ για την τόνωση της καινοτομίας στην Ευρώπη. Δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2008 με σκοπό την προώθηση της αριστείας στην ευρωπαϊκή καινοτομία και την εξεύρεση λύσεων σε μείζονα προβλήματα, σε τομείς όπως η κλιματική αλλαγή, οι ανανεώσιμες μορφές ενέργειας και οι τεχνολογίες πληροφορίας και επικοινωνιών.
Οι τρεις πρώτες ΚΓΚ διακρίθηκαν ανάμεσα σε 20 προτάσεις που υποβλήθηκαν ύστερα από πρόσκληση του ΕΙΤ στις αρχές του 2009. Η πρώτη ΚΓΚ ονομάζεται “Κλίμα” (Climate-KIC) και θα εστιάσει στην επίτευξη αριστείας σε τέσσερις τομείς: την αποτίμηση της κλιματικής αλλαγής και τη διαχείριση των παραγόντων που την προκαλούν, τη μετάβαση σε πόλεις με χαμηλή κατανάλωση άνθρακα, στην προσαρμοστική κατανάλωση νερού και στη μηδενική παραγωγή άνθρακα.
Έχοντας υψηλή δυναμική για καινοτομία και δημιουργία θέσεων εργασίας, αυτοί οι τέσσερις τομείς επιλέχτηκαν ως πυρήνας της ΚΓΚ “Κλίμα”.
Η σύμπραξη αποτελείται από μεγάλες εταιρίες, ακαδημαϊκά ιδρύματα και τοπικούς φορείς. Καινοτόμα οικοσυστήματα θα δημιουργηθούν σε πέντε πόλεις (Λονδίνο, Ζυρίχη, Βερολίνο, Παρίσι και Ράντσταντ), προσελκύοντας επιχειρηματικότητα και επενδυτικά κεφάλαια. Στόχος είναι να δημιουργηθεί, μέχρι το 2014, μια κοινωνία καινοτομίας και γνώσης που θα βοηθάει τις επιχειρήσεις να συνεργάζονται με ερευνητικά κέντρα για το κλίμα, θα παρέχει εκπαίδευση για το κλίμα σε κορυφαίους φοιτητές, θα δίνει έμπνευση σε ερευνητές και συμβουλές στους διαμορφωτές πολιτικής.
Η δεύτερη ΚΓΚ “Καινο-Ενέργεια” (KIC InnoEnergy) είναι μια ισχυρή συμμαχία σημαντικών φορέων από τους τομείς της εκπαίδευσης, της έρευνας και της βιομηχανίας, η οποία έχει στηθεί και θα λειτουργήσει ως Ευρωπαϊκή Επιχείρηση (SE), προκειμένου να παρέχει σταθερότητα και να αναπτύξει βιωσιμότητα. Ο τεχνολογικός της προσανατολισμός καλύπτει τις περισσότερες περιοχές του Στρατηγικού Σχεδίου Ενεργειακών Τεχνολογιών (Strategic Energy Technology Plan, SET-Plan 2020), ενώ η ΚΓΚ θα αναπτύσσει ιδέες από το στάδιο της σύλληψης έως τη διοχέτευσή τους στην αγορά.
Τέλος, η τρίτη ΚΓΚ “ICT Labs” έχει να κάνει με τη μελλοντική κοινωνία της πληροφορίας και των επικοινωνιών.
Η κοινοπραξία, από πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και επιχειρήσεις, στοχεύει στην εντατικοποίηση της μετατροπής των ιδεών και των τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών σε πραγματικά προϊόντα, υπηρεσίες και επιχειρήσεις. Προσανατολισμένη σε μια προσέγγιση ανοικτής καινοτομίας, η ΚΓΚ “ICT Labs” θα δώσει ώθηση στη δημιουργία δυνατών επιχειρήσεων, τις οποίες θα προωθήσει, ώστε να γίνουν οι μελλοντικοί ισχυροί παίκτες στον τομέα των ΤΠΕ.
Απαγγέλει ο Σων Κόννερυ σε μουσική υπόκρουση του Βαγγέλη. Επειδή αυτές τις ημέρες πολύς λόγος έγινε για Ιθάκες και απάνεμα λιμάνια να θυμίσουμε ότι και ο Οδυσσέας ήξερε το δρόμο για την Ιθάκη αλλά του πήρε 10 χρόνια για να φτάσει.
ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ οι άλλοι πέθαναν στην διαδρομή.”
Oδηγία προς μαθητές, φοιτητές και υποψηφίους: αν θέλεις να απομνημονεύσεις κάτι καλά… πάρε πρώτα έναν υπνάκο! Οπως υποστηρίζει μια νέα έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, η οποία δημοσιεύτηκε στην ιατρική επιθεώρηση «Cell Βiology», τα όνειρα βελτιώνουν τη μαθησιακή διαδικασία ενισχύοντας τους μηχανισμούς της μνήμης.
Τα συμπεράσματα των πειραμάτων της ιατρικής ομάδας, με επικεφαλής τον δρα Ρόμπερτ Στίκγκολντ, επιβεβαιώνουν προηγούμενες έρευνες νευροεπιστημόνων οι οποίες έχουν δείξει ότι ο εγκέφαλος δεν «κοιμάται» την ώρα του ύπνου και ότι ο ύπνος τον βοηθά να απορροφήσει όλες τις νέες πληροφορίες.
Οι επιστήμονες ζήτησαν από τους εθελοντές, όλοι τους φοιτητές του Χάρβαρντ, να μελετήσουν για 45 λεπτά και να αποστηθίσουν το σχεδιάγραμμα ενός τρισδιάστατου (3D) λαβύρινθου του υπολογιστή ώστε, αρκετές ώρες αργότερα, να καταφέρουν να βρουν τον δρόμο τους στον εικονικό χώρο.
Ενδιάμεσα, οι ερευνητές επέτρεψαν σε ορισμένους απ΄ τους εθελοντές να κοιμηθούν για λίγο. Κάποιοι από αυτούς όταν ξύπνησαν, δήλωσαν πως ονειρεύτηκαν τον λαβύρινθο, ενώ άλλοι όχι. Αμέσως μετά ήλθε η στιγμή όπου όλοι οι εθελοντές κάθησαν ξανά μπροστά στους υπολογιστές για να αρχίσουν την εικονική περιήγηση στον λαβύρινθο.
Οσοι είχαν κοιμηθεί έστω και για λίγο, και κυρίως όσοι είδαν στο όνειρό τους την εργασία αυτή, βρήκαν τον δρόμο τους γρηγορότερα.
«Ο εγκέφαλος δουλεύει σε πολλά επίπεδα για να λύσει ένα πρόβλημα. Ετσιτο μη συνειδητότμήμα του επεξεργάζεται τα πράγματα εκείνα τα οποία θεωρείπιο σημαντικά. Τα όνειρα ενδέχεταινα αντανακλούν την προσπάθεια του εγκεφάλου να βρει συσχετισμούς της μνήμης που θα του φανούν χρήσιμοι στο μέλλον» υποστηρίζει ο δρ Στίκγκολντ.
«Κάθε ημέρα συλλέγουμε και συναντούμε τεράστιες ποσότητεςπληροφοριών και νέων εμπειριών. Φαίνεται σαν τα όνειράμας να κάνουν την ερώτηση “πώς μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την πληροφορία για να ενημερώσω τη ζωή μου;”» τονίζει με τη σειρά της η ερευνήτρια Εριν Γουάμσλεϊ.
Αλβανοί, Ινδοί, Βούλγαροι, Ρουμάνοι φοιτούν στα δημοτικά σχολεία της χώρας. Δίπλα τους, Αγγλοι, Γάλλοι, Ελβετοί, Σομαλοί, Ρώσοι, Κορεάτες, Περουβιανοί, Τυνήσιοι, Τούρκοι. Μια «θάλασσα» χιλιάδων πιτσιρικάδων που θα είναι οι αυριανοί γείτονές μας, ένας «χάρτης» πολιτισμών σχεδιασμένος σε μια χώρα με ανύπαρκτες υποδομές υποδοχής ή στήριξης αλλοδαπών. Εκατόν δεκαοκτώ διαφορετικές εθνικότητες μαθητών απαντώνται στα δημοτικά σχολεία της χώρας, όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας που βρίσκονται στη διάθεση του «Βήματος». «Ας μη γελιόμαστε.Πολιτική ένταξης των αλλοδαπών στο εκπαιδευτικό πρόγραμματης Ελλάδας ή προστασίας της πολιτισμικής τους ταυτότητας στην Ελλάδα δεν υπάρχει» ομολογεί στέλεχος του υπουργείου. «Μέχρισήμερα δεν έχει εφαρμοστεί σχεδόν τίποτε από τις πολιτικές που κατά καιρούς εξαγγέλλονται. Ετσι, παρ΄ ότι τα παιδιά έρχονται στο σχολείο για να δουλέψουν, συχνάκαταλήγουν στο περιθώριο της εκπαιδευτικής διαδικασίας». «Ελπίζουμε ότι με την υποστήριξητων κοινοτικών κονδυλίων που θα δοθούν για θέματα εκπαιδευτικήςένταξης αλλοδαπών και παλιννοστούντων θα διορθώσουμεένα μέρος του προβλήματος»λέει ο διευθυντής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας κ. Κ. Παπαχρήστος. «Τα περισσότερα παιδιά έχουν γεννηθείεδώ. Στόχος μας είναι να διδάξουμε τα Ελληνικά χωρίς όμως τα παιδιά να αποκοπούν από τις ρίζες τους. Σήμεραέχουμε αλβανάκιαπου δεν μιλούν αλβανικά. Στη χώρα τους τα κοροϊδεύουν τα λένε ελληνάκια και εδώ τα λέμε αλβανάκια… ».
Η πλειονότητα των μεταναστών που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία είναι Αλβανοί (71.419 άτομα). Μόνο έναν μαθητή έχουμε στα σχολεία της χώρας από την Ακτή Ελεφαντοστού, τις Βερμούδες, τη Βοσνία, το Κάπο Βέρντε, το Ζαΐρ, την Ισλανδία, την Κολομβία, το Κολόμπο, το Κουρδιστάν, τη Λιβερία, τη Μαδαγασκάρη, τη Μαλαισία, το Μαυροβούνιο, τις Μπαχάμες, το Μπουρούντι, την Ουρουγουάη, την Παραγουάη, τη Σαουδική Αραβία, τη Σλοβενία, την Τζακάρτα, το Τόνγκο και το Τουρκμενιστάν. Δύο μαθητές φοιτούν σε δημοτικά σχολεία της Ελλάδας από την Ιαπωνία, τη Γουινέα, τη Ζιμπάμπουε, το Μεξικό, τη Νότια Κορέα. Από το Εκουαδόρ, τη Λιβύη και τη Νέα Ζηλανδία έχουμε στην Ελλάδα μόνο τρεις μαθητές ανά χώρα, ενώ αξιοσημείωτο είναι το ότι από την Κύπρο έχουμε μόνο 26 μαθητές.
Τις εικόνες που παρακολουθεί καθημερινά περιγράφει στο «Βήμα» ο σχολικός σύμβουλος στην περιοχή Βοτανικού κ. Χάρης Παπαδόπουλος . «Δεν υπάρχει πια περιοχή στο κέντρο της Αθήνας που να μην έχει ξένους μαθητές» λέει. «Υπάρχουν παιδιά που μεγάλωσανεδώ και ξέρουν Ελληνικά,όπως και άλλα που δεν ξέρουν σχεδόν καθόλου τη γλώσσα μας. Δεν υπάρχει πρόβλεψη γι΄ αυτά. Στα σχολεία μας Κινέζοι, Αφγανοί,Πακιστανοί, Ινδοί έρχονται στην τάξη για να μάθουν. Στο 87ο Δημοτικό Σχολείο της περιοχής μας φοιτούν κατά 85% μουσουλμάνοι.Πιστεύω ότι χρειάζονται τολμηρές πολιτικές και διαρκής επιμόρφωση των δασκάλων».
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)