Μπορεί ένα «βουητό» να είναι βουβό; Κι όμως, τις τελευταίες ημέρες, μπορεί τα πληκτρολόγια να έχουν πάρει φωτιά, ο ήχος που βγάζουν όμως είναι υπόκωφος, πένθιμος. Με δεκάδες, εκατοντάδες, από «like», «join», «accept», «uploads», status updates, comments, η ορολογία των χρηστών του μέσου, προσπαθούμε να εκφράσουμε, με αυτόν τον κωδικοποιημένο, καινούργιο τρόπο, τη θλίψη, την οργή, τη σαστιμάρα μας γι’ αυτό που συνέβη.
Οπως ο Δεκέμβρης
Την απίθανη, συγκλονιστική αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησαν στον θάνατο τριών αθώων νέων και που δεν ξεκίνησαν την 5η Μαΐου (ήδη η ημερομηνία έχει «παγώσει» στον χρόνο, όπως εκείνος ο «Δεκέμβρης»), αλλά από τότε που οι Ελληνες βρέθηκαν ένα βήμα πριν από τον γκρεμό της οικονομικής κατάρρευσης και πιο πριν, από τότε που όσοι είχαν την ευθύνη για την τύχη της χώρας δεν την τίμησαν.
Το αίσθημα της αδικίας σε κατακλύζει, αλλά η ζωή συνεχίζεται. Κάθε πρωί σηκώνεσαι για δουλειά, τηλεφωνείς στο σπίτι να δεις τι κάνουν τα παιδιά, περνάς από την εφορία και την τράπεζα, πληρώνεις τους λογαριασμούς σου. Θέλεις όμως να ξεσπάσεις, να «τα πεις», γιατί, δηλαδή, οι άλλοι βγαίνουν στο γυαλί; Το καφενείο σου είναι πια το facebook, για άλλους το twitter, για κάποιους τα μπλογκ τους – ή και όλα μαζί. «Δεν έχουμε λεφτά να τους ταΐζουμε! Κατάσχεση περιουσιών, αφαίρεση άδειας εξασκήσεως επαγγέλματος και διά βίου στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων», προτείνει κάποιος στο σχετικό γκρουπ. «Το ίδιο και για τους εκκλησιαστικούς που θα βρεθούν ένοχοι!»
Κι ενώ ο κουρνιαχτός των μέτρων, των διαδηλώσεων, της τριπλής τραγωδίας σιγά σιγά κατακάθεται στο facebook, σχηματίζοντας μια συμπαγή μάζα από σχόλια και εντυπώσεις, στο twitter οι διαθέσεις αλλάζουν με καταιγιστικό ρυθμό.
Είναι και η φύση του μέσου. 140 χαρακτήρες χωρούν μόνο σε ένα tweet. «Πωλείται μεταξωτή γραβάτα για κρέμασμα. Εμπριμέ», γράφει με χιούμορ και πικρία κάποιος πλάι στην «ετικέτα» imfgr (αλλά και την… no-more-syrtaki). Νωρίτερα, η διάθεση ήταν πιο πεσμένη. «Η ΟΡΓΗ, από όλες τις μεριές, προς όλες τις άλλες, δεν είναι πλέον διαχειρίσιμη.
Τι συμβαίνει όμως στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Παιδείας; Η αναμονή διορισμού πάντως δεν ξεπερνά κατά μέσο όρο τα δύο χρόνια.
Στη Φιλανδία η επιλογή και ο διορισμός εκπαιδευτικών γίνεται είτε από την επιτροπή Εκπαίδευσης είτε από το δημοτικό ή το σχολικό συμβούλιο. Δεν υπάρχουν προκαθορισμένα κριτήρια. Τα προσόντα είναι διαφοροποιημένα για την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Για τους δασκάλους απαιτείται να είναι απόφοιτοι παιδαγωγικών τμημάτων ΑΕΙ τριετούς ή τετραετούς φοίτησης, ενώ είναι υποχρεωμένοι να συγκεντρώνουν διδακτικές μονάδες από την πρακτική εξάσκησή τους. Για τους καθηγητές οι σπουδές διαρκούν 5-6 χρόνια, συν την απαραίτητη και πρακτική εξάσκηση.
Στη Σουηδία οι σπουδές είναι 3,5-4,5 χρόνια με επιπλέον πρακτική εξάσκηση. Οσοι πρόκειται να διδάξουν στα τεχνικά λύκεια πρέπει να διαθέτουν ανάλογη επαγγελματική εμπειρία. Η διαδικασία πρόσληψης είναι απολύτως ανοιχτή.
Πιστοποιητικά ψυχικής κατάστασης
Οι δήμοι και τα σχολεία ανακοινώνουν τις κενές θέσεις. Οι ενδιαφερόμενοι υποβάλλουν αίτηση για να γίνει η τελική επιλογή. Ιδίως γι’ αυτούς που διορίζονται σε δημοτικά ή νηπιαγωγεία απαιτείται και αναφορά της αστυνομίας ώστε να μη διοριστεί κάποιος που ενδεχομένως έχει κατηγορηθεί ή καταδικασθεί για παιδοφιλία ή διακίνηση πορνογραφικού υλικού.
Στην Ισπανία τα προσόντα των εκπαιδευτικών εκτός από το πτυχίο ποικίλλουν ανάλογα με τον τύπο σχολείου που θέλουν να διοριστούν. Ολοι περνούν από παιδαγωγική διδακτική εκπαίδευση. Προσλαμβάνονται μετά από διαγωνισμό, στον οποίο εξετάζονται οι γνώσεις, η παιδαγωγική καταλληλότητα και η ορθή χρήση των νέων τεχνολογιών. Υπάρχει εξάμηνη δοκιμαστική περίοδος και μετά απ’ αυτήν ο εκπαιδευτικός διορίζεται μόνιμα.
Στην Πορτογαλία οι εκπαιδευτικοί προσλαμβάνονται μέσω εθνικού διαγωνισμού και πρέπει εκτός των άλλων να διαθέτουν πιστοποιητικό για τη φυσική και ψυχική τους κατάσταση αλλά και πιστοποιητικό ότι έχουν κάνει… εμβόλια.
Στην Ιταλία το 50% των μόνιμων θέσεων καλύπτεται από διαγωνισμό που προκηρύσσεται κάθε τρία χρόνια και το υπόλοιπο 50% μέσω μόνιμης λίστας των υποψηφίων που έχουν περάσει τους διαγωνισμούς. Οι προσλήψεις που γίνονται για να καλύψουν μη μόνιμες θέσεις έχουν διάρκεια ενός έτους και γίνονται απευθείας από τους διευθυντές των σχολείων. Για τους μόνιμους εκπαιδευτικούς προβλέπεται δοκιμαστική περίοδος ενός έτους. Μάλιστα προβλέπεται και ο θεσμός του μέντορα-αξιολογητή. Ομως και η Ιταλία προτίθεται να αλλάξει σύστημα.
Στη Βουλγαρία την ευθύνη προσλήψεων έχουν τα ίδια τα σχολεία, ενώ στα προσόντα των υποψηφίων περιλαμβάνονται και πιστοποιητικά ότι δεν πάσχουν από κάποια διανοητική αναπηρία ή ασθένεια. Οι προσλήψεις είναι ανοιχτές και κάθε διευθυντής σχολείου καθορίζει τα κριτήρια επιλογής μέσω της αναλυτικής περιγραφής των κενών θέσεων. Οι ενδιαφερόμενοι υποβάλλουν αιτήσεις που πρέπει να συνοδεύονται από συστατικές επιστολές. Η πρόσληψη γίνεται και με βάση το βαθμό του πτυχίου, την τυχόν διδακτική εμπειρία ή με βάση τα αποτελέσματα συνέντευξης. Οι προσληφθέντες υπογράφουν σύμβαση εργασίας, ανάλογη με αυτή που υπογράφεται μεταξύ εργοδοτών και συνδικάτων.
Στη Ρουμανία ο διορισμός γίνεται μέσω ανοιχτού διαγωνισμού, ενώ κάθε χρόνο ανακοινώνονται όλες οι κενές θέσεις από τους σχολικούς επιθεωρητές της περιφέρειας, τουλάχιστον 30 ημέρες πριν από το διαγωνισμό. Η βαθμολογία είναι από ένα έως το δέκα. Η βάση είναι το πέντε. Για να διοριστεί μόνιμα κάποιος θα πρέπει να επιτύχει βαθμολογία τουλάχιστον επτά. Οσοι βαθμολογούνται μεταξύ πέντε και επτά διορίζονται αναπληρωτές.
Στη Γαλλία, τέλος, υπάρχει το πιο περίπλοκο σύστημα. Οι διορισμοί γίνονται με εξετάσεις στα παιδαγωγικά και στη χρήση της γλώσσας. Για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να προετοιμαστούν μέσω μονοετούς προγράμματος κατάρτισης του Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Κατάρτισης Δασκάλων, ή μπορούν να παρακολουθήσουν ειδικό εξ αποστάσεως πρόγραμμα του Εθνικού Κέντρου Εκπαίδευσης, ή να προετοιμαστούν μόνοι τους. Οσοι επιτύχουν παρακολουθούν ένα ακόμη χρόνο επαγγελματικής κατάρτισης. Για διορισμό στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση υπάρχουν πέντε τύποι εξετάσεων, ανάλογα με τον κλάδο κάθε εκπαιδευτικού, ενώ για όλους τους εκπαιδευτικούς, ακόμη και όταν διοριστούν μόνιμα, υπάρχουν κάθε χρόνο αξιολογήσεις από ειδική ακαδημαϊκή επιτροπή.
Γιατί δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα ο εγκέφαλός μας (ούτε καν των γυναικών!) . Η ανικανότητα του ανθρώπου, τόσο του άνδρα, όσο και της γυναίκας, να ασχοληθεί με περισσότερα από δύο πράγματα τη φορά (αυτό που στη γλώσσα των ηλεκτρονικών υπολογιστών ονομάζεται «multitasking» ), οφείλεται στο γεγονός ότι διαθέτει μόνο δύο ημισφαίρια, σύμφωνα με μια νέα έρευνα Γάλλων νευροεπιστημόνων.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι όταν ο εγκέφαλος επιχειρεί να καταπιαστεί με πάνω από ένα πράγμα, τότε κάθε ήμισυ του εγκεφάλου διαχωρίζεται, εστιάζεται σε μια μόνο «δουλειά» και καταφέρνει να εκτελεί τις παράλληλες εργασίες με αυτό τον διχασμό. Όμως η προσθήκη ενός τρίτου πράγματος δημιουργεί προβλήματα στον εγκέφαλο, δηλαδή η «κατανομή εργασίας» έχει εγγενή όρια, πράγμα που εξηγεί γιατί δυσκολευόμαστε να είμαστε «πολυδιάστατα» όντα την ίδια στιγμή.
Η μελέτη, υπό τον δρα Ετιέν Κεσλέν της Ecole Normale Superieure και του ερευνητικού ινστιτούτου INSERM του Παρισιού, δημοσιεύτηκε στο “Science”, σύμφωνα με το BBC, τον «Ιντεπέντεντ», το “Science” και το “Live Science”. Οι Γάλλοι ερευνητές θεωρούν ότι η έρευνά τους επίσης μπορεί να εξηγήσει γιατί οι άνθρωποι είναι επιρρεπείς σε ανορθολογικές αποφάσεις, όταν έχουν να επιλέξουν από μια μακρά λίστα πραγμάτων.
Σύμφωνα με τον Κεσλέν, «μπορούμε να μαγειρέψουμε και ταυτόχρονα να μιλάμε στο τηλέφωνο, αλλά δεν μπορούμε πραγματικά να κάνουμε και ένα τρίτο πράγμα, όπως π.χ. να διαβάσουμε εφημερίδα, γιατί όταν έχουμε τρία ή περισσότερα πράγματα, ο εγκέφαλός μας αδυνατεί να τα εκτελέσει σωστά».
Οι Γάλλοι ερευνητές, με τη βοήθεια απεικονιστικής τεχνικής (λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας), παρακολούθησαν τους εγκεφάλους 32 εθελοντών (16 ανδρών και 16 γυναικών), ηλικίας 19-32 ετών, που κλήθηκαν να εκτελέσουν διάφορα καθήκοντα. Όταν οι εθελοντές έκαναν ένα πράγμα τη φορά, μόλις το ολοκλήρωναν, μια συγκεκριμένη περιοχή στον μετωπιαίο λοβό ενεργοποιείτο, όταν όμως οι εθελοντές εκτελούσαν δύο καθήκοντα παράλληλα, τότε τα δύο ημισφαίρια χώριζαν τις «δουλειές» και το καθένα αναλάμβανε μια ξεχωριστή εργασία.
Ο εγκέφαλος μπορούσε να ελέγχει ταυτόχρονα και τις δύο παράλληλες δραστηριότητες, όμως μόλις προστίθετο μια τρίτη, τότε ο εγκέφαλος άρχιζε να αδυνατεί να τα βγάλει πέρα, γιατί δεν διαθέτει…τρίτο ημισφαίριο για να αναθέσει την τρίτη εργασία. Για το λόγο αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, οι άνθρωποι δυσκολεύονται γενικότερα να διαλέξουν κάτι ή να πάρουν μια απόφαση, όταν οι επιλογές που αντιμετωπίζουν, ξεπερνούν τις δύο σε αριθμό, με συνέπεια συχνά να παίρνουν ανορθολογικές αποφάσεις.
Υπάρχουν πάντως νευροεπιστήμονες, όπως ο Σκοτ Χιούτελ του πανεπιστημίου Ντιουκ των ΗΠΑ, οι οποίοι δεν πείθονται ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει τέτοιο όριο. Όπως είπε, «όλα εξαρτώνται από το είδος της τρίτης δραστηριότητας και από το κατά πόσο αυτή υποστηρίζεται από άλλα τμήματα του εγκεφάλου» .
Είναι απόγευμα και μόλις έχετε επιστρέψει από τη δουλειά: στην πόρτα σάς υποδέχεται η ρομποτική σκούπα που μόλις ολοκλήρωσε την καθαριότητα του σπιτιού. Τα ηλεκτρονικά της «μάτια» κυριολεκτικά παρακολουθούν τις αντιδράσεις σας, την ώρα που σας ακολουθεί από δωμάτιο σε δωμάτιο. Σε γενικές γραμμές, είστε ικανοποιημένος, κάτι που το μηχάνημα καταλαβαίνει από το χαμόγελό σας. Ξαφνικά όμως παρατηρείτε πως σε κάποιο χαλί έχουν παραμείνει λεκέδες· από τα συνοφρυωμένα μάτια και την αυστηρή χροιά της φωνής σας, το ρομπότ αντιλαμβάνεται ότι θα πρέπει να το καθαρίσει ξανά, με ακόμη μεγαλύτερη προσοχή. Και αντιδρά με ήχους που δείχνουν πως αναγνώρισε την απογοήτευσή σας!
Οσο κι αν αυτή η σκηνή μοιάζει βγαλμένη από το μέλλον, αρκετά ερευνητικά ιδρύματα έχουν κάνει τα πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Ανάμεσά τους και το Εργαστήριο Ψηφιακής Επεξεργασίας Εικόνας, Βίντεο και Πολυμέσων (IVML) από το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το οποίο επίσης αναπτύσσει τεχνολογίες που θα επιτρέψουν την κατασκευή ρομπότ με… συναισθήματα, όπως το παραπάνω. «Πρόκειται για τεχνολογίες που εντάσσονται στη συναισθηματική υπολογιστική», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Κώστας Καρπούζης, ερευνητής από το IVML, «έναν νέο κλάδο της ρομποτικής, ο οποίος προσπαθεί να προικίσει τις μηχανές με την ικανότητα να αναγνωρίζουν τις ανθρώπινες αντιδράσεις και να τις μεταφράζουν στην ψυχολογική κατάσταση που τις προκάλεσε».
Μάλιστα, το ελληνικό εργαστήριο είχε πρόσφατα την ευκαιρία να δοκιμάσει τέτοιες τεχνικές στην πράξη, συμμετέχοντας στο πρόγραμμα Feelix Growing μαζί με ρομποτιστές, νευροεπιστήμονες και εξελικτικούς ψυχολόγους από άλλα ευρωπαϊκά ιδρύματα, όπως το αγγλικό πανεπιστήμιο του Hertfordshire ή το γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών. Ετσι, για παράδειγμα, «πειραματιστήκαμε με τεχνικές που επιτρέπουν στις κάμερες των μηχανημάτων να παρακολουθούν τις κινήσεις των ματιών του χρήστη, ώστε να αναγνωρίζουν αν αυτός έχει τεταμένη την προσοχή του ή όχι», προσθέτει ο κ. Καρπούζης. Επίσης, κατασκεύασε αλγόριθμους οι οποίοι αποκρυπτογραφούν τις εκφράσεις του ανθρώπινου προσώπου, με σκοπό τα ρομπότ να καταλαβαίνουν αν αυτές εκφράζουν θυμό, απογοήτευση ή ενθουσιασμό.
Αλλοι επιστήμονες, πάλι, δημιούργησαν εφαρμογές ώστε ένα μηχάνημα να ανταποκρίνεται με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με το αν ο χρήστης τού μιλάει σε αυστηρό ύφος ή όχι, αν το αγγίζει απαλά ή πιο δυνατά, ακόμη κι αν ο τρόπος βαδίσματός του φανερώνει δυσαρέσκεια ή ευχαρίστηση από την παρουσία του μηχανήματος. «Με τη βοήθεια των ψυχολόγων, κωδικοποιήσαμε τα βασικά συναισθήματα σε μια σειρά από αντιδράσεις, φτιάχνοντας έτσι μαθηματικά μοντέλα για την ανθρώπινη συμπεριφορά», προσθέτει ο επιστήμονας από το IVML.
Την ενδεκάτη ώρα το πρωί της 3ης Σεπτεμβρίου 1939 έληξε το τελεσίγραφο που η Βρετανία είχε επιδώσει στον Αδόλφο Χίτλερ για να σταματήσει τις εχθροπραξίες και να αποχωρήσει από την Πολωνία, στην οποία είχε εισβάλει δύο μέρες πριν. Η Βρετανία, οι περισσότερες χώρες στην Κοινοπολιτεία και η Γαλλία κήρυξαν τότε τον πόλεμο στη Γερμανία. Για τους περισσότερους ιστορικούς, αυτό είναι το σημείο εκκίνησης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Για άλλους, άρχισε στις 7 Ιουλίου 1937 στην Ασία, με την έναρξη του Β΄ Σινοϊαπωνικού Πολέμου. Τέλος, υπάρχουν και αυτοί που δεν διαχωρίζουν και κάνουν λόγο για έναν πόλεμο, ο οποίος άρχισε το 1914 και έληξε το 1945. Οπως και να ‘χει, γεγονός παραμένει ότι ο δρόμος που οδήγησε στην κήρυξη πολέμου κατά του Τρίτου Ράιχ ήταν μακρύς. Οι σπόροι υπήρχαν ήδη από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, ενώ η οικονομική κρίση που άρχισε από τις ΗΠΑ το 1929 συνέβαλε στην επικράτηση ή στερέωση απολυταρχικών καθεστώτων στη Γερμανία, την Ιταλία και την Ιαπωνία. Η περίοδος του Μεσοπολέμου σφραγίστηκε από την αποτυχία της Κοινωνίας των Εθνών και κρίσεις όπως αυτή της Αβησσυνίας και της Μαντζουρίας, αλλά και από τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Η αυξανόμενη γερμανική επιθετικότητα και η πολιτική του κατευνασμού κατέληξαν στο ξέσπασμα του πολέμου στην Ευρώπη. Θα απέβαινε η πιο θανατηφόρος σύρραξη στην ιστορία, με πάνω από 70 εκατομμύρια νεκρούς. Στο τέλος της, η Βρετανία και η Γαλλία θα είχαν χάσει το μεγαλύτερο μέρος των αποικιών τους, ενώ οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ θα αναδεικνύονταν σε υπερδυνάμεις. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έφερε τον Ψυχρό Πόλεμο, την ατομική βόμβα αλλά και τη διακρατική συνεργασία, με πλειάδα διεθνών οργανισμών που συνεχίζουν το έργο τους και σήμερα. Ο κόσμος είχε αλλάξει για πάντα. ΣXETIKA ΘEMATAΤο Λονδίνο αγωνίζεται να κερδίσει χρόνο_(…Καθημερινή…)
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Μπορεί ένα «βουητό» να είναι βουβό; Κι όμως, τις τελευταίες ημέρες, μπορεί τα πληκτρολόγια να έχουν πάρει φωτιά, ο ήχος που βγάζουν όμως είναι υπόκωφος, πένθιμος. Με δεκάδες, εκατοντάδες, από «like», «join», «accept», «uploads», status updates, comments, η ορολογία των χρηστών του μέσου, προσπαθούμε να εκφράσουμε, με αυτόν τον κωδικοποιημένο, καινούργιο τρόπο, τη θλίψη, την οργή, τη σαστιμάρα μας γι’ αυτό που συνέβη.
Άρθρα (RSS)