Terra Computerata

Η γνώµη…
… ενός αναγνώστη δεν είναι λίγες οι φορές που µπορεί να αξίζει όσο οι γνώµες δεκάδων εµβριθών αναλυτών. Αυτό ακριβώς συνέβη µε έναν αναγνώστη που έγραψε στους «Τάιµς της Νέας Υόρκης» για τις τύχες των εργαζοµένων στην Ευρώπη.

«Ζω…
… και εργάζοµαι στη Γερµανία» άρχιζε το σχόλιο του αναγνώστη. «Πριν από δέκα χρόνια, η γερµανική κυβέρνηση εγκατέλειψε το σταθερό µάρκο της και υιοθέτησε το ευρώ χωρίς να επιτρέψει κανέναν δηµόσιο διάλογο. Οι σκεπτικιστές, µερικοί από τους οποίους ήταν εξέχοντες οικονοµολόγοι, στιγµατίστηκαν και έγιναν στόχος χλεύης και εµπαιγµών, καθώς κανείς δεν ήθελε να ακούσει τις νόµιµες ανησυχίες τους.

Ετσι, η µακραίωνη προσπάθεια για την ανασύσταση της Αγίας Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερµανικού Εθνους επιτεύχθηκε χωρίς την παραµικρή συµβολή της κοινής γνώµης. Σε όσες χώρες ο κυρίαρχος λαός εξέφραζε την αντίθεσή του (όπως στην Ιρλανδία), η ψήφος του ακυρωνόταν. Αυτή η απώλεια της λαϊκής κυριαρχίας ήταν η ίδια παντού. Η γερµανική κυβέρνηση είπε στους γερµανούς πολίτες πως έπρεπε να πιστέψουν στο ευρώ και πως όλα θα πήγαιναν το ίδιο καλά όπως και πρώτα. Θα ήταν, τους έλεγε, όπως και το µάρκο, µε µόνη διαφορά πως θα το χρησιµοποιούσαν όλοι. Μετά την εισαγωγή του ευρώ, τα ηµεροµίσθια των γερµανών εργαζοµένων έπεσαν, οι τιµές των προϊόντων ανέβηκαν, οι φόροι αυξήθηκαν, οι γερµανικές πόλεις περιέπεσαν σε παρακµή και οι άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να εργάζονται µέχρι τα εξήντα επτά τους χρόνια για να πάρουν µια σύνταξη. Τα επιχειρηµατικά κέρδη εκτινάχτηκαν στα ύψη, επειδή µε το κοινό νόµισµα διευκολύνθηκαν οι διεθνείς συναλλαγές και η αναζήτηση φθηνών εργατικών χεριών. Οι γερµανοί ηγέτες είπαν στους πολίτες τους πως έπρεπε να αποδεχτούν αυτές τις αλλαγές, επειδή ήταν αναγκαίες για να παραµείνει η γερµανική οικονοµία ανταγωνιστική µέσα στο νέο διεθνές περιβάλλον».

Οι γερµανοί…
…εργαζόµενοι ήταν λοιπόν οι πρώτοι που κλήθηκαν να πληρώσουν το κόστος αυτών των αλλαγών. Γι’ αυτό σήµερα αντιδρούν αρνητικά στα σχέδια διάσωσης των περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης. Και γι’ αυτό καταψήφισαν την καγκελάριο Μέρκελ. Ξέρουν πως αν κάτι πάει στραβά, πάλι αυτοί θα πληρώσουν το κόστος. Και πως αν όλα πάνε καλά, πάλι τα κέρδη από τα δάνεια και τους τόκους θα πάνε σε τσέπες που δεν είναι δικές τους. Μια αυτοκτονία…
… δεν είναι πάντα δίχως νόηµα. Το ίδιο ισχύει και για την πολιτική αυτοκτονία. Η εκλογική συντριβή της Μέρκελ ήταν αποτέλεσµα της θυσίας της για την ανασύσταση µιας οικονοµικής Αγίας Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερµανικού Εθνους. Τα θεµέλιά της τέθηκαν πριν από µία δεκαετία, όταν η Γερµανία δέχτηκε να εγκαταλείψει το ισχυρό µάρκο της προκειµένου να καθυποτάξει τις περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης σε µια ενιαία γερµανική αγορά. Και αν στον βωµό αυτού του συστήµατος θυσιάστηκαν πρώτοι οι γερµανοί εργαζόµενοι, εύκολα µπορούµε να καταλάβουµε γιατί στο πλαίσιο αυτού του συστήµατος οι εργαζόµενοι των περιφερειακών ευρωπαϊκών χωρών δεν έχουν καµία ελπίδα.

Το σκίτσο είναι του Στάθη από την Ελευθεροτυπία

Δρόμοι στα Νέα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Τετάρτη 12 Μαΐου 2010 στις 15:33 στην κατηγορία οικονομία, πολιτική. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.