Terra Computerata

«Τέλος Ιουνίου θα παρουσιάσουμε την πλατφόρμα που ετοιμάζεται για κάθε μάθημα του Γυμνασίου και του Λυκείου και μετά θα προχωρήσουμε και στο Δημοτικό, έτσι ώστε, στην πλατφόρμα του κάθε μαθήματος να υπάρχουν τα ψηφιακά υλικά, να υπάρχει το κάθε βιβλίο σε ψηφιακή μορφή, αλλά και όλα τα βοηθήματα που υπάρχουν σήμερα». ???? βοηθήματα; όπως λ.χ. οι οδηγίες για τη διδασκαλία; Να ελπίζω ότι επιτέλους θα ασχοληθούν και με το πλήθος των λογισμικών/σχεδίων μαθημάτων της πύλης που υποστηρίζουν τη διδασκαλία;

Αυτό ανακοίνωσε σήμερα η υπ. Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων σημειώνοντας πως «πρέπει να μπορεί ο εκπαιδευτικός να χειρίζεται την πλατφόρμα, γιατί, για να κάνεις πλοήγηση δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις. Πρέπει ο εκπαιδευτικός να βρίσκει όλα τα βοηθήματα και να διαμορφώνει ο ίδιος το μάθημά του».

Η κ.υπουργός αναφερόμενη στην προετοιμασία τόνισε τα εξής: «Εχει γίνει όλη η επεξεργασία αυτό το διάστημα με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και με ειδικούς, οι οποίοι ήρθαν και από την Ευρώπη, για το βασικό σχέδιο, δηλαδή, τους βασικούς στόχους, που πρέπει να πληρούν τα προγράμματα. Έντεκα Επιτροπές θα δουλέψουν οριζόντια αυτά τα προγράμματα, ως ενότητες, δηλαδή τη γλώσσα, τα μαθηματικά, τις φυσικές επιστήμες, την καινοτομία και τις θεωρητικές επιστήμες που είναι η ιστορία, η κοινωνική επιστήμη, τα θρησκευτικά. Αυτές οι ομάδες θα δουλεύουν τους στόχους και αυτά που πρέπει να μαθαίνει το κάθε παιδί σε κάθε τάξη. Αντίστοιχα, μια μικρή ομάδα το δομεί αυτό ως πρόγραμμα. Στην πορεία, σε αυτό συμμετέχουν όλο και περισσότεροι εκπαιδευτικοί, ώστε να γίνει μια συζήτηση μέσα από το Διαδίκτυο αυτό το διάστημα. Στόχος μας είναι, να το ξεκινήσουμε για ένα χρόνο πιλοτικά και μετά να προσπαθήσουμε την όσο γίνεται μεγαλύτερη εφαρμογή του σε περισσότερα σχολεία».

Καλά όλα αυτά αλλά αν αφήσετε 2 ώρες την εβδομάδα για γλώσσα, μην περιμένετε και θαύματα…

Στο νέο του βιβλίο, «Βία – Εξι λοξοί στοχασμοί»,  ο φιλόσοφος Σλαβόι Ζίζεκ μελετά τη βία των εξεγερμένων στις δυτικές μητροπόλεις σε σχέση με εκείνη του υπάρχοντος συστήματος.

 Ο σλοβένος φιλόσοφος, «μαθητής» του Χέγκελ και του Λακάν με το προσφιλές του προβοκατόρικο γράψιμο, ρίχνει έξι λοξές ματιές στη βία. Λοξές, για να καταφέρει μια νηφάλια ανάλυσή της χωρίς να πέφτει στην παγίδα της συναισθηματικής προσέγγισης. Γι’ αυτό, από την εισαγωγή εξηγεί ότι από τη μία υπάρχει η υποκειμενική βία, τα οδοφράγματα, οι τυφλές βομβιστικές επιθέσεις, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, ό,τι λατρεύει να αγκαλιάζει η θεαματική βιομηχανία ως βία. Από την άλλη όμως παραμονεύει η συστημική βία, οι «καταστροφικές συνέπειες της ομαλής λειτουργίας των οικονομικών και πολιτικών συστημάτων μας». Αυτή η αθέατη βία, που πρέπει να αναλυθεί προκειμένου να κατανοήσει κανείς κάθε ξέσπασμα υποκειμενικής βίας. Στην περίπτωση των παρισινών προαστίων, ο Ζίζεκ ανασύρει το παλιό ανέκδοτο με τον Πικάσο. Οταν ο αξιωματικός των ναζί τον ρώτησε στο ατελιέ του στο κατεχόμενο Παρίσι, δείχνοντας την «Γκερνίκα»: «Εσείς το κάνατε αυτό;», ο Πικάσο απάντησε: «Οχι, εσείς». Παρόμοια, σύμφωνα με τον Ζίζεκ, πρέπει να είναι η απάντηση σε όσους αναρωτιούνται γιατί μέσα σε μια ευνομούμενη δημοκρατία δυτικού τύπου ξεσπάνε βίαιες εξεγέρσεις. «Να τους πούμε, αυτό είναι το αποτέλεσμα της δικής σας πολιτικής».

Ο Ζίζεκ δεν είναι συνηθισμένος φιλόσοφος. Πριν βρεθεί στα ακαδημαϊκά έδρανα, είχε ζήσει έξι χρόνια κάνοντας δουλειές του ποδαριού στη Λιουμπλιάνα. Και τώρα ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνα, στις συνεντεύξεις αναφέρεται πάντα στη ρήση του Χάιντεγκερ «Η φιλοσοφία δεν κάνει τα πράγματα πιο εύκολα, αλλά αντίθετα πιο δύσκολα και πιο περίπλοκα». Γι’ αυτό τοποθετεί από τη μία τους μαύρους που λεηλατούσαν την κατεστραμμένη Νέα Ορλεάνη, τους ισλαμιστές φονταμενταλιστές που προχώρησαν σε τυφλές βομβιστικές ενέργειες, τους αμερικανούς δεσμοφύλακες που εξευτέλιζαν αιχμαλώτους στη φυλακή του Αμπου Γκράιμπ και τους ισραηλινούς στρατιώτες που δολοφονούν αμάχους στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Από την άλλη όμως καταδεικνύει τους υπεύθυνους για την αόρατη βία του συστήματος, όλον το θεσμό των «φιλελεύθερων κομμουνιστών» όπως τους αποκαλεί, των καπιταλιστών με ανθρωπιστικές ανησυχίες, όπως ο Σόρος και ο Γκέιτς, που με τις μικρές φιλανθρωπίες τους επιτρέπουν το σύστημα να αναβάλει διαρκώς την κρίση του.

Παρά την καταφυγή του σε κλασικούς φιλοσόφους, όπως ο Νίτσε, ο Καντ και ο Μαρξ, και σύγχρονους αναλυτές, όπως ο Χάντιγκντον και ο Φουκουγιάμα, ο Ζίζεκ μπερδεύει έντεχνα στον λόγο του και τα προϊόντα της μαζικής κουλτούρας, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και μυθιστορήματα. «Η μαζική κουλτούρα είναι το πεδίο μάχης των ιδεών σήμερα», λέει. «Οι βασικές ιδεολογικές αντιλήψεις δεν βρίσκονται σε φιλοσοφικές ρήσεις, αλλά στην καθημερινή πρακτική, πώς συμπεριφέρεσαι, πώς αντιδράς, που όχι μόνο αντανακλώνται στην μαζική κουλτούρα, αλλά ουσιαστικά τη δημιουργούν».

Αντίδοτο στον αποστειρωμένο ειρηνισμό

Ο Ζίζεκ δομεί το βιβλίο σαν μια κλασική συμφωνία. Στην εισαγωγή έχει ήδη δώσει τον τόνο, εξηγώντας ότι σε μια κοινωνία που σε ωθεί με κάθε τρόπο στη δράση, πρέπει κάποια στιγμή να αποσυρθείς, να μελετήσεις και να αναλύσεις την κατάσταση. Οδηγός του στη στρατηγική είναι ο Λένιν. Οχι ως ο ηγέτης των μπολσεβίκων, αλλά ως ο επαναστάτης που ανέλυε και δρούσε χωρίς προκαταλήψεις. «Γιατί λέμε όχι στη βία;» αναρωτιέται ο Ζίζεκ. «Θα ήταν ένα χρήσιμο αντίδοτο απέναντι στον αποστειρωμένο, πολιτικά ορθό ειρηνισμό».

Αλλά στο «Adagio» του, όπου συνοψίζει τις όψεις της σύγχρονης βίας και την κυρίαρχη υποκρισία γύρω από αυτές, επιστρέφει στην πρόταση της εισαγωγής: «Μερικές φορές το να μην κάνεις τίποτα» καταλήγει, «είναι το πιο βίαιο πράγμα που μπορείς να κάνεις». Αρκεί να χρησιμοποιήσεις αυτόν τον νεκρό χρόνο, για να μελετήσεις την πραγματικότητα που διαμορφώνεται και να σχεδιάσεις μια νέα στρατηγική. 

ΕΝΕΤ

Το Υπουργείο Πολιτισμού προχωρά στον αναγκαίο εκσυγχρονισμό των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων, με τη θέσπιση νέων βραβείων, που θα ενισχύσουν και θα αναδείξουν νέες, παραγωγικές δυνάμεις του ελληνικού βιβλίου.Ειδικότερα θεσπίζονται:

Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα, που μπορεί να λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής της δυναμικής κάθε νέου δημιουργού.

Βραβείο Εφηβικού/Νεανικού βιβλίου, που έρχεται να καλύψει ένα υπάρχον κενό, δίνοντας έμφαση στην ευαίσθητη αυτή περίοδο της ζωής κάθε ανθρώπου.

Βραβείο Μετάφρασης έργου της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, που υπογραμμίζει τον ιδιαίτερο πλούτο της αρχαίας μας γραμματείας και ενθαρρύνει τη στροφή προς λιγότερο μεταφρασμένα έργα.

Ειδικό θεματικό βραβείο, που θα απονέμεται σε βιβλίο το οποίο προάγει τον διάλογο για ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα. Το Βραβείο αυτό θα μπορεί να απονέμεται τόσο σε έλληνες δημιουργούς όσο και σε δημιουργούς που δεν έχουν την ελληνική υπηκοότητα αλλά ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα.

Υποφέρετε από αϋπνίες; Μπορεί να φταίει το… λάπτοπ. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν αμερικανοί ερευνητές, που προειδοποιούν για τις βλαβερές συνέπειες στον ύπνο μας από το φως που εκπέμπουν οι ηλεκτρονικές συσκευές και τα γκάτζετ που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Συστήνουν μάλιστα να κλείνουμε τον υπολογιστή τουλάχιστον δύο ώρες προτού πέσουμε στο κρεβάτι.

Και αυτό γιατί η χρήση υπολογιστών ως και δύο ώρες προτού κοιμηθούμε ξεγελάει τον εγκέφαλο που νομίζει ότι είναι ακόμη ημέρα. Αποτέλεσμα είναι να διαταράσσονται οι συνήθειες του ύπνου μας και να αυξάνεται η πιθανότητα να εμφανίσουμε χρόνια αϋπνία.

Ειδικοί σε θέματα ύπνου τονίζουν ότι το βιολογικό ρολόι του ανθρώπινου οργανισμού αρχίζει να «χτυπάει» πιο αργά- μεταξύ 9 και 10 το βράδυ. Οι δεκάδες ηλεκτρονικές συσκευές όμως και ειδικότερα τα λάπτοπ, τα «έξυπνα τηλέφωνα» και το iΡad προκαλούν σύγχυση σε αυτό το ρολόι. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι βιολογικά προγραμματισμένος να βρίσκεται σε κατάσταση εγρήγορσης κατά τη διάρκεια της ημέρας γιατί η έκθεση του οργανισμού σε δυνατό φως για μεγάλο χρονικό διάστημα προκαλεί διακοπή της έκκρισης από τον εγκέφαλο της ορμόνης μελατονίνης, η οποία διεγείρει τη διάθεση για ύπνο και ρυθμίζει τους νυχτερινούς ρυθμούς του σώματος.

Αν όμως οι ηλεκτρονικές συσκευές εκπέμπουν δυνατό φως κατευθείαν στα μάτια μας λίγο προτού κοιμηθούμε ο εγκέφαλος παύει να παράγει μελατονίνη και ο ύπνος μας διαταράσσεται.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η μπλε ακτινοβολία (η οποία είναι συνήθης κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά όχι το βράδυ) που εκπέμπει από κοντινή απόσταση το iΡad- η νέα συσκευή της Αpple που εκτιμάται ότι το προσεχές μέλλον θα χρησιμοποιείται ευρέως για την ανάγνωση κειμένωναποδιοργανώνει περισσότερο το βιολογικό μας ρολόι σε σχέση με την τηλεόραση στην άλλη άκρη του δωματίου ή την αναμμένη λάμπα στο κομοδίνο.

«Αν γίνεται χρήση μιας τέτοιας ηλεκτρονικής συσκευής (σ.σ.: iΡad ή λάπτοπ) προτού κοιμηθούμε, το φως είναι ιδιαίτερα διεγερτικό για τον εγκέφαλο και έτσι επιβραδύνεται η ικανότητα του ύπνου. Αυτό είναι αρκετό για να επηρεάσει τον κιρκάδιο ρυθμό μας, δηλαδή το “ρολόι” στον εγκέφαλό μας, που καθορίζει το πότε κοιμόμαστε και πότε είμαστε ξύπνιοι» τόνισε στο CΝΝ η Φίλις Ζι, καθηγήτρια νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Νorthwestern και διευθύντρια του Κέντρου Υπνου και Κιρκαδιανής Βιολογίας.

www.tovima.gr

Και όμως, τα παιδιά που λένε ψέματα από μικρά πετυχαίνουν στη ζωή. Επιστημονική έρευνα δείχνει ότι όσα λένε ψέματα από την τρυφερή ηλικία των δύο ετών είναι πιο ευφυή και έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιτύχουν στο μέλλον. Οσο πιο αληθοφανή είναι μάλιστα τα ψέματα, τόσο πιο έξυπνο είναι το παιδί.

Μελέτη του Πανεπιστημίου του Τορόντο στον Καναδά έδειξε πως η ικανότητα να λέει ένα παιδί ψέματα σε νηπιακή ηλικία είναι σημάδι ότι ο εγκέφαλός του αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς, γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να το οδηγήσει να έχει μια πολύ επιτυχημένη ζωή στο μέλλον.

Οπως ισχυρίζονται οι παιδοψυχολόγοι, τα παιδιά αρχίζουν να λένε ψέματα από τη νηπιακή ηλικία, αν και το νήπιο δεν έχει συναίσθηση ότι ψεύδεται.

Συνήθως λέει μια ανακατασκευασμένη μορφή της αλήθειας ή χρησιμοποιεί μια ευφάνταστη ανακρίβεια που το βολεύει ώστε να βγει από μια δύσκολη θέση.

« Οσο πιο ευφάνταστο είναι το ψέμα που θα πουντόσο το καλύτερο γι΄ αυτά» λέει ο Κανγκ Λι, διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνας για το Παιδί του Πανεπιστημίου του Τορόντο. «Ολη αυτή η διαδικασία στην οποία μπαίνουν τα νήπια για να πουν ένα ψέμα είναι σημάδι ενός εγκεφάλου που αναπτύσσεται πιο γρήγορα από το αναμενόμενο. Αυτό είναι θετικό, γιατί σημαίνει ότι το παιδί θα σταθεί στα πόδια του πιο σύντομα από τα υπόλοιπα συνομήλικα παιδιά και ότι έχει αρκετές πιθανότητες να γίνει πολύ επιτυχημένο στην ενήλικη ζωή του» εξηγεί ο επιστήμονας.

Οι ερευνητές οδήγησαν 1.200 παιδιά, ηλικίας 2-16 ετών, ένα κάθε φορά, μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο με κρυφές κάμερες. Κατόπιν τοποθέτησαν ένα μικρό παιχνίδι από πίσω τους και τους ζήτησαν, για όση ώρα θα έλειπε ο ερευνητής, να μην κρυφοκοιτάξουν πίσω τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το 90% των νηπίων κρυφοκοίταξε και μετά, ερωτώμενα αν το έκαναν, το αρνήθηκαν με επιμονή.

Σε παιδιά λίγο μεγαλύτερης ηλικίας ζητήθηκε να απαντήσουν στις ερωτήσεις ενός γραπτού τεστ, χωρίς να κρυφοκοιτάξουν τις απαντήσεις, στο πίσω μέρος του χαρτιού. Οσα κρυφοκοίταξαν, δεν το παραδέχθηκαν, και όταν ρωτήθηκαν πώς είναι δυνατόν να γνωρίζουν τις απαντήσεις σε τόσο δύσκολες ερωτήσεις, έδωσαν δικαιολογίες όπως «μου το δίδαξαν στο μάθημα της Ιστορίας στο σχολείο».

«Οι γονείς των παιδιών αυτών δεν είναι ανάγκη να ανησυχούν. Στην ηλικία των δύο ετώντο 20% των νήπιων λέει ψέματα, ποσοστό που φτάνει στο 90% στην ηλικία των τεσσάρων ετών. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείομέχρι στιγμήςπου να συνδέει τα ψέματα αυτά με τυχόν παραβατική συμπεριφορά του παιδιού στο μέλλον» καταλήγει ο δρ Λι.

Αντίθετα, τα ψέματα που λένε οι ενήλικοι στα παιδιά έχουν σοβαρές επιπτώσεις.

Μαζί με την αμερικανίδα ψυχολόγο Γκέιλ Χέιμαν, ο δρ Λι εξέτασε 130 μαθητές μαζί με τους γονείς τους, διαπιστώνοντας ότι περισσότεροι από το 80% των γονέων είχαν χρησιμοποιήσει ψέματα κάποια στιγμή για να πείσουν τα παιδιά τους σχετικά με κάτι. Τα παιδιά είπαν πως όταν κατάλαβαν τα ψέματα έχασαν την εμπιστοσύνη προς τους γονείς τους.

www.tovima.gr