Την έναρξη διαβούλευσης για τις προδιαγραφές του νέου συστήματος υποβολής στοιχείων αποδείξεων από επιχειρήσεις και φορολογούμενους ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομικών.
Η διαβούλευση απευθύνεται κυρίως σε επιχειρήσεις και επαγγελματίες του χώρου της πληροφορικής, οι οποίοι μπορούν να συμβάλουν με τις προτάσεις τους στην αποτελεσματικότερη εφαρμογή του νέου συστήματος. Συγκεκριμένα, το υπουργείο προτείνει μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: – την ηλεκτρονική υποβολή των στοιχείων της απόδειξης από τις ταμειακές και συναφείς μηχανές. – την ταυτοποίηση του φορολογούμενου με τη χρήση κάρτας Bar-code. – την εύκολη σάρωση και εισαγωγή των στοιχείων της απόδειξης με την εκτύπωση σε αυτή ειδικού γραμμικού κώδικα (bar-code). – την ηλεκτρονική υποβολή των στοιχείων των αποδείξεων από τους φορολογούμενους μέσω εξειδικευμένων εφαρμογών που έχουν ήδη αναπτυχθεί. Η διαβούλευση θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 23 Μαΐου.
Μπορείτε να συμμετέχετε εδώ : https://apps.gov.gr/apps2/minfin/ggps/?p=42
Καμία από τις προτεινόμενες λύσεις δε φαίνεται εύχρηστη. Σε κάθε περίπτωση μου μυρίζει ταλαιπωρία.
Στα χέρια της αστυνομίας της Λετονίας έπεσε ο «Νίο», κατά κόσμον Ιλμαρς Πόικανς. Ενας λαμπρός λετονός επιστήμονας που αποφάσισε να γίνει χάκερ και να αποκαλύψει τους παχυλούς μισθούς που εξακολουθούν να λαμβάνουν οι κρατικοί αξιωματούχοι της χώρας, την ίδια στιγμή που τα αυστηρά μέτρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έχουν «γονατίσει» την τοπική κοινωνία. Το έκανε σπάζοντας τους κωδικούς και «κλέβοντας» τα φορολογικά αρχεία 7 εκατομμυρίων Λετονών. Στη συνέχεια «ανέβαζε» στο Ιnternet τα πιο προκλητικά στοιχεία. Οπως αποκαλύφθηκε, ο 31χρονος «πειρατής» είναι ένας καθ΄ όλα αξιοσέβαστος ερευνητής τεχνητής νοημοσύνης στο Τμήμα Επιστήμης των Υπολογιστών του Πανεπιστημίου της Λετονίας. Ο «Νίο» επικοινωνούσε κυρίως μέσω της ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης «Τwitter» και, όπως είπε, μοναδικό του κίνητρο ήταν να αποκαλύψει στην κοινή γνώμη «την υποκρισία των πλουσίων». Ο «Νίο», όνομα που ο Πόικανς δανείστηκε από τον ομώνυμο ήρωα και αρχηγό των επαναστατών στην κινηματογραφική τριλογία «Μάτριξ», απέκτησε στάτους λαϊκού ήρωα, σε μια Λετονία που έχει προχωρήσει σε σκληρότατες περικοπές μισθών, συντάξεων και δημόσιων δαπανών, ενώ παράλληλα αυξάνει την άμεση και έμμεση φορολογία, με αντάλλαγμα οικονομική βοήθεια 7,5 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με χθεσινές ανακοινώσεις η επίσημη ανεργία έφθασε το 20,4% του συνολικού εργατικού δυναμικού, από 13,9% τον περασμένο Απρίλιο, ενώ τα τελευταία στοιχεία έδειξαν ότι το ΑΕΠ της χώρας συρρικνώθηκε πέρυσι κατά 18%!
Η σύλληψη του «Νίο» πραγματοποιήθηκε ύστερα από αστυνομικές εφόδους στο πανεπιστήμιο, αλλά και στο σπίτι της γνωστής λετονής τηλεοπτικής δημοσιογράφου Ιλζε Νάγκλα , έφοδοι που αύξησαν την κριτική κατά της κυβέρνησης μειοψηφίας του Βάλντις Ντομπρόβσκις. Σε βάρος του Πόικανς ασκήθηκε δίωξη, αλλά αμέσως μετά αφέθηκε ελεύθερος, αφού η πίεση για την απελευθέρωσή του ήταν τεράστια. Προηγήθηκε την Πέμπτη μεγάλη διαδήλωση υποστηρικτών του «πειρατή» έξω από το κυβερνητικό μέγαρο στη Ρίγα.
«Ο πελάτης μου παραδέχθηκε στην αστυνομία όλα όσα έκανε. Αλλάαυτό δεν σημαίνει ότι παραδέχεταιπως είναι ένοχος για κάτι» δήλωσε ο συνήγορος του «Νίο».
Σήμερα στην Εθνική τράπεζα ήταν η ημέρα της ετήσιας ταλαιπωρίας μου. Δυστυχώς ενώ την αποφεύγω λόγω πολλαπλών περιστατικών αγένειας και ταλαιπωρίας είμαι υποχρεωμένη να διατηρώ έναν λογαριασμό σε αυτήν. Είχα λάβει το ενημερωτικό σημείωμα ότι έπρεπε να συστηθώ. Λες και δε με ξέρουν, λες και δεν έχω υποβάλλει τα διαπιστευτήριά μου ν φορές. Νομίζουν ότι έτσι θα εντοπίσουν το μαύρο χρήμα…
Στην τράπεζα λοιπόν υπήρχαν κάπου 6 υπάλληλοι και μία μαθητευόμενη. Φυσικά όλο το φόρτο το σήκωνε η μαθητευόμενη. Μετά από τρία τέταρτα αναμονής -όχι δεν υπήρχε ουρά- διαμαρτυρήθηκα στην διευθύντρια. Της είπα ότι κάτι δεν πάει καλά με την οργάνωσή τους, αφού είχαν περάσει 45 λεπτά και δεν είχε ολοκληρώσει τις εργασίες του ο προηγούμενος πελάτης.
Με μετέφερε λοιπόν σε έναν υπάλληλο πρότυπο αγένειας, ο οποίος στο παρελθόν κάπνιζε στα μούτρα των πελατών και φερόταν ως βελιγκέκας στο συγκεκριμένο κατάστημα της Εθνικής. Ο εν λόγω μιλούσε στο τηλέφωνο και είπε στη διευθύντριά του με το γνώριμό του τρόπο ότι έχει υπερβολικό φόρτο, οπότε μετά από λίγο επέστρεψα άπρακτη πάλι να περιμένω στη μαθητευόμενη.
Αναρωτιέμαι λοιπόν αν αυτή η τράπεζα με αυτούς τους υπαλλήλους πιστεύει ότι λειτουργεί σωστά, επειδή ακριβώς την εμπιστεύονται οι συνταξιούχοι και διαπραγματεύεται μάλιστα τη μετοχή της στη Νέα Υόρκη. Τρομάρα της!
Είναι μία περίπτωση προς μελέτη μικρογραφία της κακοδαιμονίας του ελληνικού δημοσίου.
Ήμουν το αστέρι της τάξης. Τι σημασία είχε αν ήμουν μαυριδερή, άχαρη και καμπούρα; Υστερούσα σε πολλά, αλλά στην «έκθεση ιδεών» έσκιζα. Αν με σήκωνες στο μάθημα τα μπουρδούκλωνα, κόμπιαζα, σκατά τα έκανα, αλλά το μόνο που χρειαζόταν ήταν να με βάλεις να γράψω κάτι, και όλα ξεκαθάριζαν. Είχα γίνει λίγο νούμερο του τσίρκο, ο εφιάλτης των συμμαθητών που ήταν υποχρεωμένοι να με ακούν, συχνά πυκνά, να διαβάζω τις εκθέσεις μου στην τάξη, ως «υποδείγματα». Ντρεπόμουν, αλλά μου άρεσε.
Στις αρχές Οκτωβρίου της Δευτέρας Λυκείου παρέδωσα το αριστούργημά μου, μια σπαρακτική ελεγεία για την πτώση του Οιδίποδα. Ήταν και γαμώ τις εκθέσεις. Νομίζω η μάνα μου την κρατάει ακόμα. Το κείμενο διαβάστηκε από την τσιριχτή μου φωνή, (συγγνώμη, συμμαθήτριες), ενώπιον της τάξης, για μια ακόμα φορά. Ήταν και η τελευταία. Αμέσως μετά την ανάγνωση, η φιλόλογος με ρώτησε αν σκόπευα να δώσω εισαγωγικές τον επόμενο χρόνο.
Φιλοσοφική. Τόσο αυτονόητο, που δεν το είπα καν. Αν δεν έκανα εγώ τέτοιες σπουδές, ποιος θα έκανε; Τα βλίτα; Που δεν ήταν σε θέση να κάνουν έναν αυτοσχεδιασμό της προκοπής σε ιαμβικό τρίμετρο; Εγώ μετέφραζα Ομηρικούς στίχους στην Αττική διάλεκτο (και τούμπαλιν) στο σπίτι, έτσι, από χόμπι. Έκλαιγα με μαύρο δάκρυ πάνω από τον κομμό της Αντιγόνης, (στο πρωτότυπο, βεβαίως!) λες και ήταν Αρλεκιν. Θα έσκιζα στις εξετάσεις. Απλώς, αυτονόητο.
«Καλά είναι όλα αυτά» συμφώνησε η υπεύθυνη, «αλλά υπάρχει το πρόβλημα της έκθεσης».
Πρόβλημα; Έκθεση; Τι λέει η γυναίκα; Με μπέρδεψε με άλλη μαθήτρια; Εμένα;
Και τότε, μπροστά σ΄όλη την τάξη, η φιλόλογος με κατεδάφισε. Τα κείμενά μου, ήταν αλλόκοτα, εξήγησε, άσε που έγραφα ακριβώς όπως μιλούσα, πράγμα εγκληματικό σύμφωνα με τη λογική των εξεταστών. «Αυτή η έκθεση θα μηδενιζόταν ως εκτός θέματος». Χρειαζόταν να κάνω ιδιαίτερα, να αγοράσω λυσάρια και ετοιματζίδικα βοηθήματα, για να έχω μια ελπίδα να πιάσω τη βάση, στις εισαγωγικές. Και το «αστέρι της τάξης»; «Αυτά ήταν για πριν. Τώρα σοβαρευόμαστε είναι αλλιώς τα πράγματα στις εξετάσεις, δεν μπορείς να γράφεις όπως θέλεις».
Δεν υπήρχαν πια «ιδέες». Όλα έπρεπε να γράφονται προβλέψιμα, συστηματικά, τακτοποιημένα σε κουτάκια, και εντελώς νεκρά, σαν επίδειξη τάπερ.
Αν είχα φτερά, αυτή ήταν η στιγμή που πριονίστηκαν κι έπεσαν για πάντα, στο κρύο μωσαϊκό της Βα’. . «Δεν ενδιαφέρομαι καθόλου για το Πανεπιστήμιο», είπα ψέματα, «οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να μου τα λέτε όλα αυτά».
Εξετάσεις για τη Φιλοσοφική, ή για οποιοδήποτε άλλο Πανεπιστήμιο, δεν έδωσα ποτέ… Κατέφυγα πανικόβλητη στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, το μόνο μέρος όπου μπορούσες να κλαις με μαύρο δάκρυ για τα πάθη της Αντιγόνης (έστω και σε μετάφραση) και να θεωρείται απολύτως φυσικό. Εκεί με πλησίασε ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας αληθινός δάσκαλος. Με μεγάλη τρυφερότητα, και αφού άφησε να εννοηθεί ότι στο θέατρο είχα λιγότερο ταλέντο κι από ένα κομοδίνο, πήγε την κουβέντα παρακάτω «Σε παρακολουθώ. Έχεις ιδιαίτερη κλίση στις κλασικές σπουδές. Έξυπνο παιδί είσαι, πώς και δεν το έχεις καταλάβει; Θα έκανες περίπατο στη Φιλοσοφική»
Εντάξει. Δεν έγινε και τίποτα δηλαδή, δεν χαθήκαμε κιόλας. Το κείμενο δεν το έγραψα για να κλαφτώ: Αν ήθελα, ας είχα σπουδάσει. Αλλά αυτό το εξπέριμεντ του Protagon με την έκθεση και το Χωμενίδη σε ρόλο χάμστερ, με βάρεσε στο δόξα πατρί.
Για πόσες κλωτσιές είναι αυτό το σύστημα, που καταδικάζει το «αλλόκοτο», που καταριέται το διαφορετικό, που μεταμορφώνει τις νεράϊδες- ιδέες σε κακάσχημες, νευρωτικές γεροντοκόρες; Πόσο μεγάλο έγκλημα είναι να πάρεις το φλεγόμενο από καινούριες ιδέες μυαλό ενός εφήβου, και να αντικαταστήσεις το εγκέφαλό του μ΄ένα… τάπερ;
Γράψτε μου, αν υπάρχει κάποιος από σας που πέρασε το ίδιο ζόρι. Όχι με την έκθεση, δεν εκφραζόμαστε όλοι, (ευτυχώς!!!) με τον ίδιο τρόπο. Αλλά αν κάποιος, κάποτε, άφησε τα εφηβικά του φτερά (Μαθηματική σκέψη; Καλλιτεχνική κλίση; Φλόγα για επιστημονική έρευνα;) στο πάτωμα μιας σχολικής αίθουσας ,ας στείλει, μέσα από τη σημερινή, τελευταία μου «έκθεση ιδεών», έστω ένα σήμα.
Καιρό είχα, σας διαβεβαιώ, να αντιμετωπίσω κείμενο τόσο μακαρονοειδές, όσο αυτό που ανέμισε το Υπουργείο Παιδείας μπροστά στα έντρομα μάτια των υποψηφίων. Με όλο το σεβασμό στην άγνωστη μου συγγραφέα του, κυρία Αλεξάνδρα Κορωναίου (η οποία άλλωστε έπεσε θύμα διασκευής), προκειμένου να καταλάβεις τι θέλει να πει, πρέπει να το διαβάσεις τουλάχιστον τρεις φορές, αν όχι να του κάνεις και συντακτική ανάλυση. Στραμπουληγμένες φράσεις που βρίθουν από αφηρημένα ουσιαστικά, συλλογισμοί που ξεκινούν με στόμφο και καταλήγουν στο αυτονόητο… μου ήρθαν ευθύς στο νου οι στίχοι του Ανδρέα Εμπειρίκου: «Όταν το ρήμα εκτοπίζεται και άρχουν παντού τα επίθετα, θετά παιδιά της συμμορφώσεως και του διακοσμημένου ψεύδους, τέλματα εκτείνονται εκεί όπου ο σπόρος έπιπτε ως σπέρμα…» Το δε εξωφρενικότερο είναι πως η λέξη-κλειδί «αυτομόρφωση» χρησιμοποιείται λανθασμένα, στη θέση της «επιμόρφωσης» ή της «δια βίου μάθησης», που αποτελεί άλλωστε και τη νέα ονομασία του Υπουργείου…
Προσπάθησα μολοντούτο να μπω στο πετσί του παιδιού που δίνει Πανελλαδικές και οφείλει να φανεί αρεστό προκειμένου να εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο, στο ΤΕΙ έστω. Συνέταξα τις περιλήψεις και βρήκα -νομίζω- τα συνώνυμα και τα αντώνυμα (που εγώ τα ξέρω ως αντίθετα). Στις ερωτήσεις σχετικά με τα «δομικά μέρη» της παραγράφου και τα «χαρακτηριστικά γνωρίσματα του επιστημονικού λόγου» απάντησα τσάτρα-πάτρα, αφού μέχρι το 1985 που τελείωσα εγώ το σχολείο δεν μας δίδασκαν τέτοιους όρους και ούτε στη συνέχεια της ζωής μου αισθάνθηκα κάποιο κενό γνώσης κι ας έχω γράψει μέχρι τώρα έξι μυθιστορήματα, εκατοντάδες διηγήματα και άρθρα… Στην ερώτηση Β1, υπέκυψα στον πειρασμό και άφησα να παρεισφρήσει στο γραπτό μου μια λεπτή φλύδα αληθινής ζωής, με το παράδειγμα του αποφοίτου πανεπιστημίου που γίνεται εξ’ανάγκης πιτσαδόρος. Ελπίζω ότι οι διορθωτές θα το εκτιμήσουν, καθώς θα τους παραπέμψει στην καθημερινότητα που όλοι μας βιώνουμε… Στο άρθρο των πεντακοσίων λέξεων που μου ζητήθηκε (το αντίστοιχο της «έκθεσης ιδεών»), έγινα πιο προσωπικός: Επινόησα έναν παππού που έχει αρκετά χαρακτηριστικά δανεισμένα απ’τον δικό μου και παρουσίασα τους αυτοδίδακτους παλιούς αριστερούς ως προφήτες της μεταμοντέρνας «αυτομόρφωσης». Αφελές πιθανόν αλλά και συναισθηματικά φορτισμένο, όπως οφείλει να’ναι το κείμενο ενός εφήβου.
Περιμένοντας τη βαθμολόγηση, ξαναζώ σε μικρογραφία την προ εικοσιπενταετίας αγωνία μου, όταν από τα γραπτά των Πανελλαδικών κρινόταν η είσοδός μου στη Νομική Σχολή. Συνειδητοποιώ δε ξαφνικά με τρόμο ότι στο ίδιο περίπου πνεύμα είχα κινηθεί και τότε. Τότε είχα βαθμολογηθεί στην Έκθεση με 12. Να έχουν αλλάξει, λέτε, τα κριτήρια αξιολόγησης; Ή μήπως με περιμένει δεύτερη πανωλεθρία, αυτή τη φορά με το προσωπείο της φάρσας του Protagon;
Η ΠΕΦ όμως έχει άλλη άποψη:
Οι θέσεις της Π.Ε.Φ. για τα θέματα της Νεοελληνικής Γλώσσας Γενικής Παιδείας Γ΄ Λυκείου
I. ΚΕΙΜΕΝΟ
Το διασκευασμένο κείμενο που δόθηκε στις Πανελλαδικές εξετάσεις είναι επίκαιρου προβληματισμού με καλή δομή και τεκμηριωμένο στις θέσεις του.
II. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Η ερώτηση κατανόησης (Β1) μπορεί να απαντηθεί εύκολα από τους μαθητές που παρακολούθησαν τη διδασκαλία και θα δώσει την ευκαιρία να κριθούν οι γνώσεις τους στα κοινωνικά θέματα και η γλωσσική τους επάρκεια.
Η ερώτηση Β2 αποτελεί εφαρμογή της θεωρίας για τη δομή παραγράφου, αντικείμενο διδασκαλίας στο γυμνάσιο και το λύκειο. Τα ζητούμενα της ερώτησης Β3 ελέγχουν στοιχειώδεις λεξιλογικές ικανότητες.
Η ερώτηση Β4, όμως, μπορεί να προκαλέσει στον/στην μαθητή/τρια που εξετάζεται παρανόηση: ζητάει την επισήμανση τριών χαρακτηριστικών του επιστημονικού λόγου, αλλά δεν απαιτεί ρητά την τεκμηρίωσή τους με συγκεκριμένες αναφορές στο κείμενο. Χρειαζόταν, ίσως, περισσότερη σαφήνεια στη διατύπωση της ερώτησης, αν δηλαδή απαιτείται απάντηση με απλή αναφορά των χαρακτηριστικών ή και εντοπισμός τους σε συγκεκριμένες φράσεις.
III. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ
Η παραγωγή γραπτού λόγου εστιάζει σε συγκεκριμένο θέμα, ώστε να μπορούν να παραχθούν κείμενα, ανάλογα με την ωριμότητα και τη γνώση των εξεταζομένων, χωρίς τον κίνδυνο παρανοήσεων.
Γενικά, τα ζητούμενα της εξέτασης ανταποκρίνονται στους στόχους μαθήματος και είναι σύμφωνα με το νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Την έναρξη διαβούλευσης για τις προδιαγραφές του νέου συστήματος υποβολής στοιχείων αποδείξεων από επιχειρήσεις και φορολογούμενους ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομικών. 
Άρθρα (RSS)