Πώς θα σας φαινόταν αν μαθαίνατε ότι ο Φειδίας φυλακίστηκε για το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, ο Περικλής κατηγορήθηκε για σπατάλη στην Ακρόπολη, ο Θεμιστοκλής είχε μάλλον… μακρύ χέρι, ο Αριστοτέλης στηλίτευε τον πλουτισμό κάποιων εφοριακών τη στιγμή που η άμεση φορολογία θεωρούνταν προσβλητική για τους Αθηναίους, ενώ ένας από τους πιο στενούς συνεργάτης του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν μέγας καταχραστής;
Αλλά και στο Βυζάντιο: τους τελευταίους αιώνες, τους αιώνες της μεγάλης κρίσης και της πτώσης, οι πλούσιοι γίνονταν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Οσο ειδυλλιακή εικόνα κι αν μας αρέσει να έχουμε για τους «αρχαίους ημών προγόνους», η διαφθορά είναι σύμπτωμα όλων των καιρών. Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά τού τότε με το τώρα: «Εκείνη την εποχή, οι θεσμοί και το νομοθετικό πλαίσιο αποθάρρυναν τέτοια φαινόμενα και όταν εμφανίζονταν το πολιτειακό σύστημα τα εξόριζε κυριολεκτικά και συμβολικά», επισημαίνει στο «7» ο καθηγητής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Παναγιώτης Βαλαβάνης.
Το ίδιο το πολίτευμα, λοιπόν, δεν δίστασε να ορίσει δικάσιμο για τον Περικλή, αφού τα μνημεία της Ακρόπολης συνδέθηκαν ίσως με τη μεγαλύτερη κατάχρηση της εποχής. Η χρήση των χρημάτων του ταμείου της Αθηναϊκής Συμμαχίας, αλλά και οι υποψίες ότι ο Φειδίας νόθευσε το κράμα χρυσού του αγάλματος της Αθηνάς, αμαύρωσαν, τότε, το έργο. Δεδομένου όμως ότι το πολίτευμα δεν ήταν «ελέω θεού» αλλά… «ελέω πολιτών», κινήθηκαν όλοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της εποχής. Αν και ορίστηκε δικάσιμος, ο Περικλής δεν δικάστηκε ποτέ, διότι ξεκίνησε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Ωστόσο, πριν ξεκινήσει η ανέγερση του ναού της Αθηνάς Νίκης, ελεγκτές ξεσκόνισαν τη μελέτη του Καλλικράτη. Οσο για τον Φειδία, δικάστηκε και απέδειξε την αθωότητά του. Αλλά αμέσως μετά κατηγορήθηκε για αλαζονεία επειδή είχε απαθανατίσει τον εαυτό του και τον Περικλή στην ασπίδα της Αθηνάς και φυλακίστηκε! Συνέχεια »
«Τέλος Ιουνίου θα παρουσιάσουμε την πλατφόρμα που ετοιμάζεται για κάθε μάθημα του Γυμνασίου και του Λυκείου και μετά θα προχωρήσουμε και στο Δημοτικό, έτσι ώστε, στην πλατφόρμα του κάθε μαθήματος να υπάρχουν τα ψηφιακά υλικά, να υπάρχει το κάθε βιβλίο σε ψηφιακή μορφή, αλλά και όλα τα βοηθήματα που υπάρχουν σήμερα». ???? βοηθήματα; όπως λ.χ. οι οδηγίες για τη διδασκαλία; Να ελπίζω ότι επιτέλους θα ασχοληθούν και με το πλήθος των λογισμικών/σχεδίων μαθημάτων της πύλης που υποστηρίζουν τη διδασκαλία;
Αυτό ανακοίνωσε σήμερα η υπ. Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων σημειώνοντας πως «πρέπει να μπορεί ο εκπαιδευτικός να χειρίζεται την πλατφόρμα, γιατί, για να κάνεις πλοήγηση δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις. Πρέπει ο εκπαιδευτικός να βρίσκει όλα τα βοηθήματα και να διαμορφώνει ο ίδιος το μάθημά του».
Η κ.υπουργός αναφερόμενη στην προετοιμασία τόνισε τα εξής: «Εχει γίνει όλη η επεξεργασία αυτό το διάστημα με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και με ειδικούς, οι οποίοι ήρθαν και από την Ευρώπη, για το βασικό σχέδιο, δηλαδή, τους βασικούς στόχους, που πρέπει να πληρούν τα προγράμματα. Έντεκα Επιτροπές θα δουλέψουν οριζόντια αυτά τα προγράμματα, ως ενότητες, δηλαδή τη γλώσσα, τα μαθηματικά, τις φυσικές επιστήμες, την καινοτομία και τις θεωρητικές επιστήμες που είναι η ιστορία, η κοινωνική επιστήμη, τα θρησκευτικά. Αυτές οι ομάδες θα δουλεύουν τους στόχους και αυτά που πρέπει να μαθαίνει το κάθε παιδί σε κάθε τάξη. Αντίστοιχα, μια μικρή ομάδα το δομεί αυτό ως πρόγραμμα. Στην πορεία, σε αυτό συμμετέχουν όλο και περισσότεροι εκπαιδευτικοί, ώστε να γίνει μια συζήτηση μέσα από το Διαδίκτυο αυτό το διάστημα. Στόχος μας είναι, να το ξεκινήσουμε για ένα χρόνο πιλοτικά και μετά να προσπαθήσουμε την όσο γίνεται μεγαλύτερη εφαρμογή του σε περισσότερα σχολεία».
Καλά όλα αυτά αλλά αν αφήσετε 2 ώρες την εβδομάδα για γλώσσα, μην περιμένετε και θαύματα…
Στο νέο του βιβλίο, «Βία – Εξι λοξοί στοχασμοί», ο φιλόσοφος Σλαβόι Ζίζεκ μελετά τη βία των εξεγερμένων στις δυτικές μητροπόλεις σε σχέση με εκείνη του υπάρχοντος συστήματος.
Ο σλοβένος φιλόσοφος, «μαθητής» του Χέγκελ και του Λακάν με το προσφιλές του προβοκατόρικο γράψιμο, ρίχνει έξι λοξές ματιές στη βία. Λοξές, για να καταφέρει μια νηφάλια ανάλυσή της χωρίς να πέφτει στην παγίδα της συναισθηματικής προσέγγισης. Γι’ αυτό, από την εισαγωγή εξηγεί ότι από τη μία υπάρχει η υποκειμενική βία, τα οδοφράγματα, οι τυφλές βομβιστικές επιθέσεις, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, ό,τι λατρεύει να αγκαλιάζει η θεαματική βιομηχανία ως βία. Από την άλλη όμως παραμονεύει η συστημική βία, οι «καταστροφικές συνέπειες της ομαλής λειτουργίας των οικονομικών και πολιτικών συστημάτων μας». Αυτή η αθέατη βία, που πρέπει να αναλυθεί προκειμένου να κατανοήσει κανείς κάθε ξέσπασμα υποκειμενικής βίας. Στην περίπτωση των παρισινών προαστίων, ο Ζίζεκ ανασύρει το παλιό ανέκδοτο με τον Πικάσο. Οταν ο αξιωματικός των ναζί τον ρώτησε στο ατελιέ του στο κατεχόμενο Παρίσι, δείχνοντας την «Γκερνίκα»: «Εσείς το κάνατε αυτό;», ο Πικάσο απάντησε: «Οχι, εσείς». Παρόμοια, σύμφωνα με τον Ζίζεκ, πρέπει να είναι η απάντηση σε όσους αναρωτιούνται γιατί μέσα σε μια ευνομούμενη δημοκρατία δυτικού τύπου ξεσπάνε βίαιες εξεγέρσεις. «Να τους πούμε, αυτό είναι το αποτέλεσμα της δικής σας πολιτικής».
Ο Ζίζεκ δεν είναι συνηθισμένος φιλόσοφος. Πριν βρεθεί στα ακαδημαϊκά έδρανα, είχε ζήσει έξι χρόνια κάνοντας δουλειές του ποδαριού στη Λιουμπλιάνα. Και τώρα ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνα, στις συνεντεύξεις αναφέρεται πάντα στη ρήση του Χάιντεγκερ «Η φιλοσοφία δεν κάνει τα πράγματα πιο εύκολα, αλλά αντίθετα πιο δύσκολα και πιο περίπλοκα». Γι’ αυτό τοποθετεί από τη μία τους μαύρους που λεηλατούσαν την κατεστραμμένη Νέα Ορλεάνη, τους ισλαμιστές φονταμενταλιστές που προχώρησαν σε τυφλές βομβιστικές ενέργειες, τους αμερικανούς δεσμοφύλακες που εξευτέλιζαν αιχμαλώτους στη φυλακή του Αμπου Γκράιμπ και τους ισραηλινούς στρατιώτες που δολοφονούν αμάχους στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Από την άλλη όμως καταδεικνύει τους υπεύθυνους για την αόρατη βία του συστήματος, όλον το θεσμό των «φιλελεύθερων κομμουνιστών» όπως τους αποκαλεί, των καπιταλιστών με ανθρωπιστικές ανησυχίες, όπως ο Σόρος και ο Γκέιτς, που με τις μικρές φιλανθρωπίες τους επιτρέπουν το σύστημα να αναβάλει διαρκώς την κρίση του.
Παρά την καταφυγή του σε κλασικούς φιλοσόφους, όπως ο Νίτσε, ο Καντ και ο Μαρξ, και σύγχρονους αναλυτές, όπως ο Χάντιγκντον και ο Φουκουγιάμα, ο Ζίζεκ μπερδεύει έντεχνα στον λόγο του και τα προϊόντα της μαζικής κουλτούρας, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και μυθιστορήματα. «Η μαζική κουλτούρα είναι το πεδίο μάχης των ιδεών σήμερα», λέει. «Οι βασικές ιδεολογικές αντιλήψεις δεν βρίσκονται σε φιλοσοφικές ρήσεις, αλλά στην καθημερινή πρακτική, πώς συμπεριφέρεσαι, πώς αντιδράς, που όχι μόνο αντανακλώνται στην μαζική κουλτούρα, αλλά ουσιαστικά τη δημιουργούν».
Αντίδοτο στον αποστειρωμένο ειρηνισμό
Ο Ζίζεκ δομεί το βιβλίο σαν μια κλασική συμφωνία. Στην εισαγωγή έχει ήδη δώσει τον τόνο, εξηγώντας ότι σε μια κοινωνία που σε ωθεί με κάθε τρόπο στη δράση, πρέπει κάποια στιγμή να αποσυρθείς, να μελετήσεις και να αναλύσεις την κατάσταση. Οδηγός του στη στρατηγική είναι ο Λένιν. Οχι ως ο ηγέτης των μπολσεβίκων, αλλά ως ο επαναστάτης που ανέλυε και δρούσε χωρίς προκαταλήψεις. «Γιατί λέμε όχι στη βία;» αναρωτιέται ο Ζίζεκ. «Θα ήταν ένα χρήσιμο αντίδοτο απέναντι στον αποστειρωμένο, πολιτικά ορθό ειρηνισμό».
Αλλά στο «Adagio» του, όπου συνοψίζει τις όψεις της σύγχρονης βίας και την κυρίαρχη υποκρισία γύρω από αυτές, επιστρέφει στην πρόταση της εισαγωγής: «Μερικές φορές το να μην κάνεις τίποτα» καταλήγει, «είναι το πιο βίαιο πράγμα που μπορείς να κάνεις». Αρκεί να χρησιμοποιήσεις αυτόν τον νεκρό χρόνο, για να μελετήσεις την πραγματικότητα που διαμορφώνεται και να σχεδιάσεις μια νέα στρατηγική.
Το Υπουργείο Πολιτισμού προχωρά στον αναγκαίο εκσυγχρονισμό των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων, με τη θέσπιση νέων βραβείων, που θα ενισχύσουν και θα αναδείξουν νέες, παραγωγικές δυνάμεις του ελληνικού βιβλίου.Ειδικότερα θεσπίζονται:
Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα, που μπορεί να λειτουργήσει ως πολλαπλασιαστής της δυναμικής κάθε νέου δημιουργού.
Βραβείο Εφηβικού/Νεανικού βιβλίου, που έρχεται να καλύψει ένα υπάρχον κενό, δίνοντας έμφαση στην ευαίσθητη αυτή περίοδο της ζωής κάθε ανθρώπου.
Βραβείο Μετάφρασης έργου της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, που υπογραμμίζει τον ιδιαίτερο πλούτο της αρχαίας μας γραμματείας και ενθαρρύνει τη στροφή προς λιγότερο μεταφρασμένα έργα.
Ειδικό θεματικό βραβείο, που θα απονέμεται σε βιβλίο το οποίο προάγει τον διάλογο για ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα. Το Βραβείο αυτό θα μπορεί να απονέμεται τόσο σε έλληνες δημιουργούς όσο και σε δημιουργούς που δεν έχουν την ελληνική υπηκοότητα αλλά ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα.
Υποφέρετε από αϋπνίες; Μπορεί να φταίει το… λάπτοπ. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν αμερικανοί ερευνητές, που προειδοποιούν για τις βλαβερές συνέπειες στον ύπνο μας από το φως που εκπέμπουν οι ηλεκτρονικές συσκευές και τα γκάτζετ που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Συστήνουν μάλιστα να κλείνουμε τον υπολογιστή τουλάχιστον δύο ώρες προτού πέσουμε στο κρεβάτι.
Και αυτό γιατί η χρήση υπολογιστών ως και δύο ώρες προτού κοιμηθούμε ξεγελάει τον εγκέφαλο που νομίζει ότι είναι ακόμη ημέρα. Αποτέλεσμα είναι να διαταράσσονται οι συνήθειες του ύπνου μας και να αυξάνεται η πιθανότητα να εμφανίσουμε χρόνια αϋπνία.
Ειδικοί σε θέματα ύπνου τονίζουν ότι το βιολογικό ρολόι του ανθρώπινου οργανισμού αρχίζει να «χτυπάει» πιο αργά- μεταξύ 9 και 10 το βράδυ. Οι δεκάδες ηλεκτρονικές συσκευές όμως και ειδικότερα τα λάπτοπ, τα «έξυπνα τηλέφωνα» και το iΡad προκαλούν σύγχυση σε αυτό το ρολόι. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι βιολογικά προγραμματισμένος να βρίσκεται σε κατάσταση εγρήγορσης κατά τη διάρκεια της ημέρας γιατί η έκθεση του οργανισμού σε δυνατό φως για μεγάλο χρονικό διάστημα προκαλεί διακοπή της έκκρισης από τον εγκέφαλο της ορμόνης μελατονίνης, η οποία διεγείρει τη διάθεση για ύπνο και ρυθμίζει τους νυχτερινούς ρυθμούς του σώματος.
Αν όμως οι ηλεκτρονικές συσκευές εκπέμπουν δυνατό φως κατευθείαν στα μάτια μας λίγο προτού κοιμηθούμε ο εγκέφαλος παύει να παράγει μελατονίνη και ο ύπνος μας διαταράσσεται.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η μπλε ακτινοβολία (η οποία είναι συνήθης κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά όχι το βράδυ) που εκπέμπει από κοντινή απόσταση το iΡad- η νέα συσκευή της Αpple που εκτιμάται ότι το προσεχές μέλλον θα χρησιμοποιείται ευρέως για την ανάγνωση κειμένωναποδιοργανώνει περισσότερο το βιολογικό μας ρολόι σε σχέση με την τηλεόραση στην άλλη άκρη του δωματίου ή την αναμμένη λάμπα στο κομοδίνο.
«Αν γίνεται χρήση μιας τέτοιαςηλεκτρονικής συσκευής (σ.σ.: iΡad ή λάπτοπ) προτού κοιμηθούμε,το φως είναι ιδιαίτερα διεγερτικό για τον εγκέφαλο και έτσι επιβραδύνεται η ικανότητα του ύπνου. Αυτό είναι αρκετό για να επηρεάσει τον κιρκάδιο ρυθμόμας, δηλαδή το “ρολόι” στον εγκέφαλό μας, που καθορίζει το πότε κοιμόμαστε και πότε είμαστεξύπνιοι» τόνισε στο CΝΝ η Φίλις Ζι, καθηγήτρια νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Νorthwestern και διευθύντρια του Κέντρου Υπνου και Κιρκαδιανής Βιολογίας.
Και όμως, τα παιδιά που λένε ψέματα από μικρά πετυχαίνουν στη ζωή. Επιστημονική έρευνα δείχνει ότι όσα λένε ψέματα από την τρυφερή ηλικία των δύο ετών είναι πιο ευφυή και έχουν περισσότερες πιθανότητες να επιτύχουν στο μέλλον. Οσο πιο αληθοφανή είναι μάλιστα τα ψέματα, τόσο πιο έξυπνο είναι το παιδί.
Μελέτη του Πανεπιστημίου του Τορόντο στον Καναδά έδειξε πως η ικανότητα να λέει ένα παιδί ψέματα σε νηπιακή ηλικία είναι σημάδι ότι ο εγκέφαλός του αναπτύσσεται με γοργούς ρυθμούς, γεγονός που με τη σειρά του μπορεί να το οδηγήσει να έχει μια πολύ επιτυχημένη ζωή στο μέλλον.
Οπως ισχυρίζονται οι παιδοψυχολόγοι, τα παιδιά αρχίζουν να λένε ψέματα από τη νηπιακή ηλικία, αν και το νήπιο δεν έχει συναίσθηση ότι ψεύδεται.
Συνήθως λέει μια ανακατασκευασμένη μορφή της αλήθειας ή χρησιμοποιεί μια ευφάνταστη ανακρίβεια που το βολεύει ώστε να βγει από μια δύσκολη θέση.
« Οσο πιο ευφάνταστο είναι το ψέμα που θα πουντόσο το καλύτερο γι΄ αυτά» λέει ο ΚανγκΛι, διευθυντής του Ινστιτούτου Ερευνας για το Παιδί του Πανεπιστημίου του Τορόντο. «Ολη αυτή η διαδικασία στην οποία μπαίνουν τα νήπια για να πουν ένα ψέμα είναι σημάδι ενός εγκεφάλου που αναπτύσσεται πιο γρήγορα από το αναμενόμενο.Αυτό είναι θετικό, γιατί σημαίνει ότι το παιδί θα σταθεί στα πόδια του πιο σύντομα από τα υπόλοιπα συνομήλικα παιδιά και ότι έχει αρκετές πιθανότητες να γίνει πολύ επιτυχημένο στην ενήλικη ζωή του» εξηγεί ο επιστήμονας.
Οι ερευνητές οδήγησαν 1.200 παιδιά, ηλικίας 2-16 ετών, ένα κάθε φορά, μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο με κρυφές κάμερες. Κατόπιν τοποθέτησαν ένα μικρό παιχνίδι από πίσω τους και τους ζήτησαν, για όση ώρα θα έλειπε ο ερευνητής, να μην κρυφοκοιτάξουν πίσω τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το 90% των νηπίων κρυφοκοίταξε και μετά, ερωτώμενα αν το έκαναν, το αρνήθηκαν με επιμονή.
Σε παιδιά λίγο μεγαλύτερης ηλικίας ζητήθηκε να απαντήσουν στις ερωτήσεις ενός γραπτού τεστ, χωρίς να κρυφοκοιτάξουν τις απαντήσεις, στο πίσω μέρος του χαρτιού. Οσα κρυφοκοίταξαν, δεν το παραδέχθηκαν, και όταν ρωτήθηκαν πώς είναι δυνατόν να γνωρίζουν τις απαντήσεις σε τόσο δύσκολες ερωτήσεις, έδωσαν δικαιολογίες όπως «μου το δίδαξανστο μάθημα της Ιστορίας στο σχολείο».
«Οι γονείς των παιδιών αυτώνδεν είναι ανάγκη να ανησυχούν.Στην ηλικία των δύο ετώντο 20% των νήπιων λέει ψέματα, ποσοστό που φτάνει στο 90% στην ηλικία των τεσσάρωνετών. Δεν υπάρχει κανέναστοιχείομέχρι στιγμήςπου να συνδέει τα ψέματα αυτά με τυχόν παραβατική συμπεριφορά του παιδιού στο μέλλον» καταλήγει ο δρ Λι.
Αντίθετα, τα ψέματα που λένε οι ενήλικοι στα παιδιά έχουν σοβαρές επιπτώσεις.
Μαζί με την αμερικανίδα ψυχολόγο Γκέιλ Χέιμαν, ο δρ Λι εξέτασε 130 μαθητές μαζί με τους γονείς τους, διαπιστώνοντας ότι περισσότεροι από το 80% των γονέων είχαν χρησιμοποιήσει ψέματα κάποια στιγμή για να πείσουν τα παιδιά τους σχετικά με κάτι. Τα παιδιά είπαν πως όταν κατάλαβαν τα ψέματα έχασαν την εμπιστοσύνη προς τους γονείς τους.
Αυτά μπορεί να τα έλεγε ο Μακρυγιάννης αλλά οι νεοέλληνες χωρίς καμία αιδώ ετοιμάζονταν να μπαρκάρουν αυτούς τους δύο κούρους και σίγουρα αν περνούσε από το χέρι τους θα την είχαν κλείσει τη συμφωνία και για την Ακρόπολη. Πληγωμένοι οι κούροι από τα σκαπτικά τους μηχανήματα αναδύθηκαν στο φως για να μας θυμίσουν κάτι που όπως φαίνεται το έχουμε ξεχάσει.
Η νέα σελίδα του ΥΠΕΠΘ. Βρίσκεται σε δοκιμαστική λειτουργία. Με χαρά διαπιστώνουμε ότι δεν μας κόστισε ο κούκος αηδόνι όπως όλες οι προηγούμενες αλλά πρόκειται για εσωτερική παραγωγή. Αναφέρονται μάλιστα τα ονόματα των συντελεστών. Πρόκειται για μία λιτή σχεδόν δωρική σελίδα. Θα δούμε όμως κατά πόσον είναι εύχρηστη. Γιατί σε τρία κλικ δε στάθηκε δυνατό να δούμε π.χ. τα θέματα εξετάσεων.
O δικτυακός τόπος έχει υλοποιηθεί με το Ελεύθερο Λογισμικό / Λογισμικό Ανοικτού Κώδικα Joomla. Πλην ειδικής αναφοράς, όλο το περιεχόμενο αυτού του διαδικτυακού τόπου είναι αδειοδοτημένο με Creative Commons 3.0.
Περισσότεροι από δύο δισεκατομμύρια χρήστες του Ιντερνετ επισκέπτονται καθημερινά τις ιστοσελίδες του YouTube, αριθμός σχεδόν διπλάσιος από τον αντίστοιχο των τηλεθεατών που παρακολουθούν τα τρία δημοφιλέστερα τηλεοπτικά δίκτυα των ΗΠΑ. «Θεωρούμε ότι διαθέτουμε μια τεράστια σκηνή, την οποία διατηρούμε ανοιχτή για όλους τους πολίτες του κόσμου», δήλωσε στο BBC ο εκ των ιδρυτών του YouTube, Τσαντ Χάρλεϊ. «Ο κόσμος μπορεί όχι μόνο να ανεβάζει προσωπικά του βίντεο, αλλά και να αναζητήσει οτιδήποτε – από αθλητικά γεγονότα και πολιτικές συναντήσεις μέχρι μουσικά βιντεοκλίπ και επιδείξεις για τη λειτουργία προγραμμάτων για ηλεκτρονικούς υπολογιστές», συνέχισε ο ίδιος. Ο Χάρλεϊ, πάντως, πιστεύει ακράδαντα ότι το YouTube δεν έχει ακόμα φτάσει στην ακμή του. «Ναι μεν έχουμε δύο δισεκατομμύρια χρήστες ημερησίως, πλην όμως ο καθένας απ’ αυτούς περνάει κατά μέσο όρο 15 λεπτά στις σελίδες μας», εξήγησε. «Συνεπώς, έχουμε ακόμα πολλή και σκληρή δουλειά μπροστά μας», πρόσθεσε ο Χάρλεϊ.
Το YouTube δημιουργήθηκε από τους Τσαντ Χάρλεϊ και Τζαέντ Καρίμ το 2005, έχοντας σήμα κατατεθέν τη φράση «εκφράσου ελεύθερα», και ένα χρόνο αργότερα εξαγοράστηκε από την Google αντί 1.650.000.000 δολαρίων. Ο πρώτος που «εκφράστηκε ελεύθερα» στο YouTube ήταν ο Καρίμ με ένα βίντεο διάρκειας 19 δευτερολέπτων που είχε τον τίτλο «Εγώ στον ζωολογικό κήπο». Το εν λόγω βίντεο ανέβηκε στις 23 Απριλίου του 2005 και υπάρχει ακόμα στο YouTube.
Ενα από τα πλέον γνωστά βίντεο που έχουν ανεβεί μέχρι σήμερα στο YouTube είναι εκείνο της πληγωμένης Ιρανής διαδηλώτριας τη στιγμή που αργοπεθαίνει ενώπιον του πλήθους. Ορόσημο για το Διαδίκτυο θεωρείται και η αποκλειστική συνέντευξη του νυν προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, στο YouTube.
Σεξ χωρίς προφυλάξεις, μηχανές, κάπνισμα, ναρκωτικά και αλκοόλ είναι μερικοί από τους κινδύνους, στους οποίους είναι επιρρεπείς οι νέοι. Τι, όμως, τους οδηγεί σε αυτούς;
Σύμφωνα με Αμερικανούς ψυχολόγους, η απάντηση βρίσκεται στην υπερευαισθησία των εφήβων σε ερεθίσματα που απελευθερώνουν ντοπαμίνη, μία ισχυρή χημική ουσία του εγκεφάλου που αυξάνει την ευχαρίστηση μετά από μία ανταμοιβή.
Μία ομάδα με επικεφαλής την Τζέσικα Κοέν από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια προσέλαβε 45 άτομα από τρεις ηλικιακές ομάδες: 8-12, 14-19 και 25-30 ετών. Οι εθελοντές κλήθηκαν να κοιτάξουν κάποιες εικόνες σε υπολογιστή και να δηλώσουν αν ταιριάζουν με το μοντέλο δύο εικονικών πανεπιστημίων. Για κάθε σωστή απάντηση κέρδιζαν και ένα μικρό χρηματικό ποσό.
Την ώρα που απαντούσαν οι εθελοντές ήταν συνδεδεμένοι με μια μαγνητική τομογραφία σάρωσης, που μετρά τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο σε σχέση με τα νευρικά σήματα.
Τα ευρήματα έδειξαν πως η περιοχή του εγκεφάλου που είναι ευαίσθητη στη ντοπαμίνη, φωτίζεται πιο έντονα στους εφήβους, όταν λαμβάνουν την ανταμοιβή, από ό,τι στα παιδιά και τους ενήλικες. «Η έρευνά μας δείχνει ότι οι ο εγκέφαλος των εφήβων ανταποκρίνεται πολύ ευχάριστα σε μία ανταμοιβή που δεν περιμένουν να πάρουν. Δεν μετρήσαμε τα επίπεδα της ντοπαμίνης, αλλά υποθέτουμε πως αυτή είναι η αιτία», δήλωσε η κ. Κοέν.
Ωστόσο, συμπλήρωσε πως «και οι ενήλικες χαίρονται ιδιαίτερα, όταν παίρνουν κάποια ανταμοιβή, απλώς μπορούν να καταπιέσουν αυτό το συναίσθημά τους, γιατί σκέφτονται πριν δράσουν».
Πραγματοποιήθηκε στην Ιαπωνία η πρώτη στον κόσμο γαμήλια τελετή όπου ο ιερέας αντικαταστάθηκε από ένα ρομπότ, το Ι-Fairy.Όπως δήλωσε το νεόνυμφο ζευγάρι, διάλεξε το ρομπότ ως …παπά, επειδή και οι δύο σχετίζονται επαγγελματικά με τη βιομηχανία ρομποτικής της χώρας τους.
Ο Τομοχίρο Σιμπάτα και η Σατόκο Ινούε, σύμφωνα με το BBC, δήλωσαν ότι από τη στιγμή που τα ρομπότ ήταν αυτά που τους έφεραν κοντά, ήταν επόμενο να επιλέξουν ένα ρομπότ για να τελέσει και το γάμο τους.
Στη διάρκεια της τελετής, που έλαβε χώρα στην ταράτσα ενός κεντρικού εστιατορίου της ιαπωνικής πρωτεύουσας, το ρομπότ, ύψους 1,5 μέτρων, που παρέμεινε συνεχώς καθισμένο, μεταξύ άλλων, “διέταξε” με λεπτή φωνή το γαμπρό να παραμερίσει το πέπλο της νύφης και να την φιλήσει, όπως κι έγινε ενώπιον των περίπου 50 καλεσμένων.
Το ρομπότ, που έχει κατασκευαστεί από την ιαπωνική εταιρία Kokoro Co., θυγατρική της Sanrio Co., ελεγχόταν στη διάρκεια του γάμου από έναν τεχνικό της εταιρίας, μέσω καλωδίων που το συνέδεαν με ένα υπολογιστή κρυμμένο πίσω από μια κουρτίνα.
Ο τεχνικός έδινε εντολές στην οθόνη του υπολογιστή και το ρομπότ εκτελούσε ανάλογα.
ΤΟΥΣ τελευταίους μήνες η μανία που έχει καταλάβει όσους περιηγούνται στις ψηφιακές λεωφόρους του Διαδικτύου είναι η συμμετοχή στην ιστοσελίδα Chatroulette. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο χρήστες επισκέπτονται καθημερινά την ιστοσελίδα που έκανε την εμφάνισή της μόλις πριν από έξι μήνες. Η εφαρμογή που σχεδίασε ένας ρώσος πιτσιρικάς αποδεικνύεται μία από τις πιο εθιστικές συνήθειες στον κυβερνοχώρο.
Η Chatroulette είναι δημιούργημα του Αντρέι Τερνόφσκι, ενός 18χρονου Ρώσου που έμαθε αγγλικά κάνοντας chat στο Ιnternet. Οπως δήλωσε πρόσφατα στο περιοδικό «Νew Υorker», το πάθος του είναι να συνομιλεί με ανθρώπους και να «εξερευνά διαφορετικές κουλτούρες». Του πήρε μόνο τρεις ημέρες το περασμένο καλοκαίρι για να γράψει τον βασικό κώδικα για την ιστοσελίδα. Επιθυμία του ήταν να φέρει τον χρήστη σε επαφή με ανθρώπους που δεν επρόκειτο να συναντήσει και να ξαναδεί ποτέ. Ούτε καν μπορούσε να φανταστεί ότι λίγους μήνες αργότερα η ιστοσελίδα αυτή θα γινόταν η πιο συζητημένη νέα ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Ο Αντρέι άλλωστε δεν είναι συνηθισμένος ρώσος μαθητής. Πηγαίνει ελάχιστα πια στο σχολείο και κινδυνεύει να αποβληθεί λόγω πολλών απουσιών. Αυτό όμως δεν τον ενδιαφέρει. «Το Ιnternet είναι ο κόσμος μου» εξηγεί. «Συνδέει τη Μόσχα με τη Δύση». Οι αριθμοί εξάλλου μιλούν από μόνοι τους: τους τελευταίους τρεις μήνες περισσότεροι από 48 εκατ. διαφορετικοί χρήστες έχουν επισκεφθεί την ιστοσελίδα.
Ο χρήστης που επισκέπτεται την Chatroulette βλέπει στη δεξιά πλευρά της οθόνης ένα λευκό τετράγωνο που προορίζεται για την ηλεκτρονική συνομιλία. Στην αριστερή πλευρά υπάρχουν δύο τετράγωνα. Στο κάτω ο χρήστης βλέπει τον εαυτό του με τη βοήθεια της web κάμερας που έχει συνδέσει στον υπολογιστή του και στο πάνω βλέπει τον συνομιλητή του, τον οποίο η ιστοσελίδα αποκαλεί «συνεργάτη» (partner). Μόλις εμφανιστεί η εικόνα του «συνεργάτη» μπορεί να συνομιλήσει μαζί του χρησιμοποιώντας τη φωνή του ή το πληκτρολόγιό του. Αν για οποιονδήποτε λόγο δεν θέλει να μιλήσει μαζί του, μπορεί να πατήσει το κουμπάκι με την ένδειξη «next» και η ιστοσελίδα τον φέρνει σε επαφή με τον επόμενο τυχαίο «συνεργάτη». Επειδή όμως ουδείς μπορεί να προβλέψει ποιος θα είναι ο επόμενος συνομιλητής, ουδείς μπορεί και να εγγυηθεί για την ποιότητα της συνομιλίας ή για την ψυχική υγεία του «συνεργάτη». Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένα μπαρ στη Νέα Υόρκη διοργανώνουν Chatroulette βραδιές, μουσικά συγκροτήματα προωθούν τους δίσκους τους μέσω της ιστοσελίδας και ο εισαγγελέας του Τέξας προειδοποίησε τους γονείς να μην επιτρέπουν στα παιδιά τους την πρόσβαση σε αυτήν.
Την έναρξη διαβούλευσης για τις προδιαγραφές του νέου συστήματος υποβολής στοιχείων αποδείξεων από επιχειρήσεις και φορολογούμενους ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομικών.
Η διαβούλευση απευθύνεται κυρίως σε επιχειρήσεις και επαγγελματίες του χώρου της πληροφορικής, οι οποίοι μπορούν να συμβάλουν με τις προτάσεις τους στην αποτελεσματικότερη εφαρμογή του νέου συστήματος. Συγκεκριμένα, το υπουργείο προτείνει μεταξύ άλλων τα ακόλουθα: – την ηλεκτρονική υποβολή των στοιχείων της απόδειξης από τις ταμειακές και συναφείς μηχανές. – την ταυτοποίηση του φορολογούμενου με τη χρήση κάρτας Bar-code. – την εύκολη σάρωση και εισαγωγή των στοιχείων της απόδειξης με την εκτύπωση σε αυτή ειδικού γραμμικού κώδικα (bar-code). – την ηλεκτρονική υποβολή των στοιχείων των αποδείξεων από τους φορολογούμενους μέσω εξειδικευμένων εφαρμογών που έχουν ήδη αναπτυχθεί. Η διαβούλευση θα διαρκέσει μέχρι την Κυριακή 23 Μαΐου.
Μπορείτε να συμμετέχετε εδώ : https://apps.gov.gr/apps2/minfin/ggps/?p=42
Καμία από τις προτεινόμενες λύσεις δε φαίνεται εύχρηστη. Σε κάθε περίπτωση μου μυρίζει ταλαιπωρία.
Στα χέρια της αστυνομίας της Λετονίας έπεσε ο «Νίο», κατά κόσμον Ιλμαρς Πόικανς. Ενας λαμπρός λετονός επιστήμονας που αποφάσισε να γίνει χάκερ και να αποκαλύψει τους παχυλούς μισθούς που εξακολουθούν να λαμβάνουν οι κρατικοί αξιωματούχοι της χώρας, την ίδια στιγμή που τα αυστηρά μέτρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έχουν «γονατίσει» την τοπική κοινωνία. Το έκανε σπάζοντας τους κωδικούς και «κλέβοντας» τα φορολογικά αρχεία 7 εκατομμυρίων Λετονών. Στη συνέχεια «ανέβαζε» στο Ιnternet τα πιο προκλητικά στοιχεία. Οπως αποκαλύφθηκε, ο 31χρονος «πειρατής» είναι ένας καθ΄ όλα αξιοσέβαστος ερευνητής τεχνητής νοημοσύνης στο Τμήμα Επιστήμης των Υπολογιστών του Πανεπιστημίου της Λετονίας. Ο «Νίο» επικοινωνούσε κυρίως μέσω της ιστοσελίδας κοινωνικής δικτύωσης «Τwitter» και, όπως είπε, μοναδικό του κίνητρο ήταν να αποκαλύψει στην κοινή γνώμη «την υποκρισία των πλουσίων». Ο «Νίο», όνομα που ο Πόικανς δανείστηκε από τον ομώνυμο ήρωα και αρχηγό των επαναστατών στην κινηματογραφική τριλογία «Μάτριξ», απέκτησε στάτους λαϊκού ήρωα, σε μια Λετονία που έχει προχωρήσει σε σκληρότατες περικοπές μισθών, συντάξεων και δημόσιων δαπανών, ενώ παράλληλα αυξάνει την άμεση και έμμεση φορολογία, με αντάλλαγμα οικονομική βοήθεια 7,5 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με χθεσινές ανακοινώσεις η επίσημη ανεργία έφθασε το 20,4% του συνολικού εργατικού δυναμικού, από 13,9% τον περασμένο Απρίλιο, ενώ τα τελευταία στοιχεία έδειξαν ότι το ΑΕΠ της χώρας συρρικνώθηκε πέρυσι κατά 18%!
Η σύλληψη του «Νίο» πραγματοποιήθηκε ύστερα από αστυνομικές εφόδους στο πανεπιστήμιο, αλλά και στο σπίτι της γνωστής λετονής τηλεοπτικής δημοσιογράφου Ιλζε Νάγκλα , έφοδοι που αύξησαν την κριτική κατά της κυβέρνησης μειοψηφίας του Βάλντις Ντομπρόβσκις. Σε βάρος του Πόικανς ασκήθηκε δίωξη, αλλά αμέσως μετά αφέθηκε ελεύθερος, αφού η πίεση για την απελευθέρωσή του ήταν τεράστια. Προηγήθηκε την Πέμπτη μεγάλη διαδήλωση υποστηρικτών του «πειρατή» έξω από το κυβερνητικό μέγαρο στη Ρίγα.
«Ο πελάτης μου παραδέχθηκε στην αστυνομία όλα όσα έκανε. Αλλάαυτό δεν σημαίνει ότι παραδέχεταιπως είναι ένοχος για κάτι» δήλωσε ο συνήγορος του «Νίο».
Σήμερα στην Εθνική τράπεζα ήταν η ημέρα της ετήσιας ταλαιπωρίας μου. Δυστυχώς ενώ την αποφεύγω λόγω πολλαπλών περιστατικών αγένειας και ταλαιπωρίας είμαι υποχρεωμένη να διατηρώ έναν λογαριασμό σε αυτήν. Είχα λάβει το ενημερωτικό σημείωμα ότι έπρεπε να συστηθώ. Λες και δε με ξέρουν, λες και δεν έχω υποβάλλει τα διαπιστευτήριά μου ν φορές. Νομίζουν ότι έτσι θα εντοπίσουν το μαύρο χρήμα…
Στην τράπεζα λοιπόν υπήρχαν κάπου 6 υπάλληλοι και μία μαθητευόμενη. Φυσικά όλο το φόρτο το σήκωνε η μαθητευόμενη. Μετά από τρία τέταρτα αναμονής -όχι δεν υπήρχε ουρά- διαμαρτυρήθηκα στην διευθύντρια. Της είπα ότι κάτι δεν πάει καλά με την οργάνωσή τους, αφού είχαν περάσει 45 λεπτά και δεν είχε ολοκληρώσει τις εργασίες του ο προηγούμενος πελάτης.
Με μετέφερε λοιπόν σε έναν υπάλληλο πρότυπο αγένειας, ο οποίος στο παρελθόν κάπνιζε στα μούτρα των πελατών και φερόταν ως βελιγκέκας στο συγκεκριμένο κατάστημα της Εθνικής. Ο εν λόγω μιλούσε στο τηλέφωνο και είπε στη διευθύντριά του με το γνώριμό του τρόπο ότι έχει υπερβολικό φόρτο, οπότε μετά από λίγο επέστρεψα άπρακτη πάλι να περιμένω στη μαθητευόμενη.
Αναρωτιέμαι λοιπόν αν αυτή η τράπεζα με αυτούς τους υπαλλήλους πιστεύει ότι λειτουργεί σωστά, επειδή ακριβώς την εμπιστεύονται οι συνταξιούχοι και διαπραγματεύεται μάλιστα τη μετοχή της στη Νέα Υόρκη. Τρομάρα της!
Είναι μία περίπτωση προς μελέτη μικρογραφία της κακοδαιμονίας του ελληνικού δημοσίου.
Ήμουν το αστέρι της τάξης. Τι σημασία είχε αν ήμουν μαυριδερή, άχαρη και καμπούρα; Υστερούσα σε πολλά, αλλά στην «έκθεση ιδεών» έσκιζα. Αν με σήκωνες στο μάθημα τα μπουρδούκλωνα, κόμπιαζα, σκατά τα έκανα, αλλά το μόνο που χρειαζόταν ήταν να με βάλεις να γράψω κάτι, και όλα ξεκαθάριζαν. Είχα γίνει λίγο νούμερο του τσίρκο, ο εφιάλτης των συμμαθητών που ήταν υποχρεωμένοι να με ακούν, συχνά πυκνά, να διαβάζω τις εκθέσεις μου στην τάξη, ως «υποδείγματα». Ντρεπόμουν, αλλά μου άρεσε.
Στις αρχές Οκτωβρίου της Δευτέρας Λυκείου παρέδωσα το αριστούργημά μου, μια σπαρακτική ελεγεία για την πτώση του Οιδίποδα. Ήταν και γαμώ τις εκθέσεις. Νομίζω η μάνα μου την κρατάει ακόμα. Το κείμενο διαβάστηκε από την τσιριχτή μου φωνή, (συγγνώμη, συμμαθήτριες), ενώπιον της τάξης, για μια ακόμα φορά. Ήταν και η τελευταία. Αμέσως μετά την ανάγνωση, η φιλόλογος με ρώτησε αν σκόπευα να δώσω εισαγωγικές τον επόμενο χρόνο.
Φιλοσοφική. Τόσο αυτονόητο, που δεν το είπα καν. Αν δεν έκανα εγώ τέτοιες σπουδές, ποιος θα έκανε; Τα βλίτα; Που δεν ήταν σε θέση να κάνουν έναν αυτοσχεδιασμό της προκοπής σε ιαμβικό τρίμετρο; Εγώ μετέφραζα Ομηρικούς στίχους στην Αττική διάλεκτο (και τούμπαλιν) στο σπίτι, έτσι, από χόμπι. Έκλαιγα με μαύρο δάκρυ πάνω από τον κομμό της Αντιγόνης, (στο πρωτότυπο, βεβαίως!) λες και ήταν Αρλεκιν. Θα έσκιζα στις εξετάσεις. Απλώς, αυτονόητο.
«Καλά είναι όλα αυτά» συμφώνησε η υπεύθυνη, «αλλά υπάρχει το πρόβλημα της έκθεσης».
Πρόβλημα; Έκθεση; Τι λέει η γυναίκα; Με μπέρδεψε με άλλη μαθήτρια; Εμένα;
Και τότε, μπροστά σ΄όλη την τάξη, η φιλόλογος με κατεδάφισε. Τα κείμενά μου, ήταν αλλόκοτα, εξήγησε, άσε που έγραφα ακριβώς όπως μιλούσα, πράγμα εγκληματικό σύμφωνα με τη λογική των εξεταστών. «Αυτή η έκθεση θα μηδενιζόταν ως εκτός θέματος». Χρειαζόταν να κάνω ιδιαίτερα, να αγοράσω λυσάρια και ετοιματζίδικα βοηθήματα, για να έχω μια ελπίδα να πιάσω τη βάση, στις εισαγωγικές. Και το «αστέρι της τάξης»; «Αυτά ήταν για πριν. Τώρα σοβαρευόμαστε είναι αλλιώς τα πράγματα στις εξετάσεις, δεν μπορείς να γράφεις όπως θέλεις».
Δεν υπήρχαν πια «ιδέες». Όλα έπρεπε να γράφονται προβλέψιμα, συστηματικά, τακτοποιημένα σε κουτάκια, και εντελώς νεκρά, σαν επίδειξη τάπερ.
Αν είχα φτερά, αυτή ήταν η στιγμή που πριονίστηκαν κι έπεσαν για πάντα, στο κρύο μωσαϊκό της Βα’. . «Δεν ενδιαφέρομαι καθόλου για το Πανεπιστήμιο», είπα ψέματα, «οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να μου τα λέτε όλα αυτά».
Εξετάσεις για τη Φιλοσοφική, ή για οποιοδήποτε άλλο Πανεπιστήμιο, δεν έδωσα ποτέ… Κατέφυγα πανικόβλητη στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, το μόνο μέρος όπου μπορούσες να κλαις με μαύρο δάκρυ για τα πάθη της Αντιγόνης (έστω και σε μετάφραση) και να θεωρείται απολύτως φυσικό. Εκεί με πλησίασε ένας σπουδαίος άνθρωπος, ένας αληθινός δάσκαλος. Με μεγάλη τρυφερότητα, και αφού άφησε να εννοηθεί ότι στο θέατρο είχα λιγότερο ταλέντο κι από ένα κομοδίνο, πήγε την κουβέντα παρακάτω «Σε παρακολουθώ. Έχεις ιδιαίτερη κλίση στις κλασικές σπουδές. Έξυπνο παιδί είσαι, πώς και δεν το έχεις καταλάβει; Θα έκανες περίπατο στη Φιλοσοφική»
Εντάξει. Δεν έγινε και τίποτα δηλαδή, δεν χαθήκαμε κιόλας. Το κείμενο δεν το έγραψα για να κλαφτώ: Αν ήθελα, ας είχα σπουδάσει. Αλλά αυτό το εξπέριμεντ του Protagon με την έκθεση και το Χωμενίδη σε ρόλο χάμστερ, με βάρεσε στο δόξα πατρί.
Για πόσες κλωτσιές είναι αυτό το σύστημα, που καταδικάζει το «αλλόκοτο», που καταριέται το διαφορετικό, που μεταμορφώνει τις νεράϊδες- ιδέες σε κακάσχημες, νευρωτικές γεροντοκόρες; Πόσο μεγάλο έγκλημα είναι να πάρεις το φλεγόμενο από καινούριες ιδέες μυαλό ενός εφήβου, και να αντικαταστήσεις το εγκέφαλό του μ΄ένα… τάπερ;
Γράψτε μου, αν υπάρχει κάποιος από σας που πέρασε το ίδιο ζόρι. Όχι με την έκθεση, δεν εκφραζόμαστε όλοι, (ευτυχώς!!!) με τον ίδιο τρόπο. Αλλά αν κάποιος, κάποτε, άφησε τα εφηβικά του φτερά (Μαθηματική σκέψη; Καλλιτεχνική κλίση; Φλόγα για επιστημονική έρευνα;) στο πάτωμα μιας σχολικής αίθουσας ,ας στείλει, μέσα από τη σημερινή, τελευταία μου «έκθεση ιδεών», έστω ένα σήμα.
Καιρό είχα, σας διαβεβαιώ, να αντιμετωπίσω κείμενο τόσο μακαρονοειδές, όσο αυτό που ανέμισε το Υπουργείο Παιδείας μπροστά στα έντρομα μάτια των υποψηφίων. Με όλο το σεβασμό στην άγνωστη μου συγγραφέα του, κυρία Αλεξάνδρα Κορωναίου (η οποία άλλωστε έπεσε θύμα διασκευής), προκειμένου να καταλάβεις τι θέλει να πει, πρέπει να το διαβάσεις τουλάχιστον τρεις φορές, αν όχι να του κάνεις και συντακτική ανάλυση. Στραμπουληγμένες φράσεις που βρίθουν από αφηρημένα ουσιαστικά, συλλογισμοί που ξεκινούν με στόμφο και καταλήγουν στο αυτονόητο… μου ήρθαν ευθύς στο νου οι στίχοι του Ανδρέα Εμπειρίκου: «Όταν το ρήμα εκτοπίζεται και άρχουν παντού τα επίθετα, θετά παιδιά της συμμορφώσεως και του διακοσμημένου ψεύδους, τέλματα εκτείνονται εκεί όπου ο σπόρος έπιπτε ως σπέρμα…» Το δε εξωφρενικότερο είναι πως η λέξη-κλειδί «αυτομόρφωση» χρησιμοποιείται λανθασμένα, στη θέση της «επιμόρφωσης» ή της «δια βίου μάθησης», που αποτελεί άλλωστε και τη νέα ονομασία του Υπουργείου…
Προσπάθησα μολοντούτο να μπω στο πετσί του παιδιού που δίνει Πανελλαδικές και οφείλει να φανεί αρεστό προκειμένου να εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο, στο ΤΕΙ έστω. Συνέταξα τις περιλήψεις και βρήκα -νομίζω- τα συνώνυμα και τα αντώνυμα (που εγώ τα ξέρω ως αντίθετα). Στις ερωτήσεις σχετικά με τα «δομικά μέρη» της παραγράφου και τα «χαρακτηριστικά γνωρίσματα του επιστημονικού λόγου» απάντησα τσάτρα-πάτρα, αφού μέχρι το 1985 που τελείωσα εγώ το σχολείο δεν μας δίδασκαν τέτοιους όρους και ούτε στη συνέχεια της ζωής μου αισθάνθηκα κάποιο κενό γνώσης κι ας έχω γράψει μέχρι τώρα έξι μυθιστορήματα, εκατοντάδες διηγήματα και άρθρα… Στην ερώτηση Β1, υπέκυψα στον πειρασμό και άφησα να παρεισφρήσει στο γραπτό μου μια λεπτή φλύδα αληθινής ζωής, με το παράδειγμα του αποφοίτου πανεπιστημίου που γίνεται εξ’ανάγκης πιτσαδόρος. Ελπίζω ότι οι διορθωτές θα το εκτιμήσουν, καθώς θα τους παραπέμψει στην καθημερινότητα που όλοι μας βιώνουμε… Στο άρθρο των πεντακοσίων λέξεων που μου ζητήθηκε (το αντίστοιχο της «έκθεσης ιδεών»), έγινα πιο προσωπικός: Επινόησα έναν παππού που έχει αρκετά χαρακτηριστικά δανεισμένα απ’τον δικό μου και παρουσίασα τους αυτοδίδακτους παλιούς αριστερούς ως προφήτες της μεταμοντέρνας «αυτομόρφωσης». Αφελές πιθανόν αλλά και συναισθηματικά φορτισμένο, όπως οφείλει να’ναι το κείμενο ενός εφήβου.
Περιμένοντας τη βαθμολόγηση, ξαναζώ σε μικρογραφία την προ εικοσιπενταετίας αγωνία μου, όταν από τα γραπτά των Πανελλαδικών κρινόταν η είσοδός μου στη Νομική Σχολή. Συνειδητοποιώ δε ξαφνικά με τρόμο ότι στο ίδιο περίπου πνεύμα είχα κινηθεί και τότε. Τότε είχα βαθμολογηθεί στην Έκθεση με 12. Να έχουν αλλάξει, λέτε, τα κριτήρια αξιολόγησης; Ή μήπως με περιμένει δεύτερη πανωλεθρία, αυτή τη φορά με το προσωπείο της φάρσας του Protagon;
Η ΠΕΦ όμως έχει άλλη άποψη:
Οι θέσεις της Π.Ε.Φ. για τα θέματα της Νεοελληνικής Γλώσσας Γενικής Παιδείας Γ΄ Λυκείου
I. ΚΕΙΜΕΝΟ
Το διασκευασμένο κείμενο που δόθηκε στις Πανελλαδικές εξετάσεις είναι επίκαιρου προβληματισμού με καλή δομή και τεκμηριωμένο στις θέσεις του.
II. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Η ερώτηση κατανόησης (Β1) μπορεί να απαντηθεί εύκολα από τους μαθητές που παρακολούθησαν τη διδασκαλία και θα δώσει την ευκαιρία να κριθούν οι γνώσεις τους στα κοινωνικά θέματα και η γλωσσική τους επάρκεια.
Η ερώτηση Β2 αποτελεί εφαρμογή της θεωρίας για τη δομή παραγράφου, αντικείμενο διδασκαλίας στο γυμνάσιο και το λύκειο. Τα ζητούμενα της ερώτησης Β3 ελέγχουν στοιχειώδεις λεξιλογικές ικανότητες.
Η ερώτηση Β4, όμως, μπορεί να προκαλέσει στον/στην μαθητή/τρια που εξετάζεται παρανόηση: ζητάει την επισήμανση τριών χαρακτηριστικών του επιστημονικού λόγου, αλλά δεν απαιτεί ρητά την τεκμηρίωσή τους με συγκεκριμένες αναφορές στο κείμενο. Χρειαζόταν, ίσως, περισσότερη σαφήνεια στη διατύπωση της ερώτησης, αν δηλαδή απαιτείται απάντηση με απλή αναφορά των χαρακτηριστικών ή και εντοπισμός τους σε συγκεκριμένες φράσεις.
III. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΛΟΓΟΥ
Η παραγωγή γραπτού λόγου εστιάζει σε συγκεκριμένο θέμα, ώστε να μπορούν να παραχθούν κείμενα, ανάλογα με την ωριμότητα και τη γνώση των εξεταζομένων, χωρίς τον κίνδυνο παρανοήσεων.
Γενικά, τα ζητούμενα της εξέτασης ανταποκρίνονται στους στόχους μαθήματος και είναι σύμφωνα με το νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Πώς θα σας φαινόταν αν μαθαίνατε ότι ο Φειδίας φυλακίστηκε για το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, ο Περικλής κατηγορήθηκε για σπατάλη στην Ακρόπολη, ο Θεμιστοκλής είχε μάλλον… μακρύ χέρι, ο Αριστοτέλης στηλίτευε τον πλουτισμό κάποιων εφοριακών τη στιγμή που η άμεση φορολογία θεωρούνταν προσβλητική για τους Αθηναίους, ενώ ένας από τους πιο στενούς συνεργάτης του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν μέγας καταχραστής; 
Άρθρα (RSS)