Όσο πιο πολλούς φίλους έχεις γραμμένους σε διάσημα sites κοινωνικής δικτύωσης, τόσο πιο πολλά mail λαμβάνεις καθημερινά στο mail-box σου, έτσι ώστε να γίνεις και εσύ μέλος, να κάνεις νέους αμέτρητους διαδικτυακούς φίλους που δεν πρόκειται να γνωρίσεις ποτέ από κοντά, να ανεβάζεις φωτογραφίες σου ή να ανεβάζουν άλλοι για σένα -κυρίως αυτές που θέλεις να ξεχάσεις-, να ακούς μουσική και να περνάς μοναδικά στον υπέροχο κόσμο της εικονικής πραγματικότητας.
2. Τα spam σε σπαστά ελληνικά
Αυτά που ξεκινούν με τις δακρύβρεχτες λέξεις «γεια σου αγαπητέ νέο φίλο» ή «φίλε» και είτε ψάχνουν την αληθινή αγάπη στο Διαδίκτυο, είτε πουλάνε υπολογιστές και mp3, είτε ζητάνε λεφτά για χειρουργεία. Κοινό σημείο: όλα είναι μεταφρασμένα σε κακά ελληνικά μέσω υπολογιστή. Φράση που σπάει κόκαλα: «Επιτρέψτε μας να διαταράξει πολύτιμο χρόνο σας, παρακαλώ!».
3.Τα spam του ενός εκατομμυρίου.
«Συγχαρητήρια! Μόλις κερδίσατε 750.000.000 δολάρια από τη… (συμπληρώστε όνομα άγνωστης βρετανικής ή αμερικανικής εταιρείας, καμιά φορά διάσημης τράπεζας). Στείλτε μας τη διεύθυνσή σας, τα τηλέφωνά σας και τον ταχυδρομικό κώδικα, την ηλικία σας και το φύλο σας». Τίποτε άλλο;
4. Τα spam «Νικολούλη».
Αγαπημένο. Σε αυτές τις περιπτώσεις λαμβάνεις ένα τεράστιο email από δικηγόρο αγνώστου προελεύσεως, που αντιπροσωπεύει πλούσιο μετανάστη από το εξωτερικό με το ίδιο επίθετο με το δικό σου, και ο οποίος αναζητάει τις ρίζες του στην Ελλάδα. Ο υποτιθέμενος συγγενής σου μόλις έχει πεθάνει και εσύ, αν στείλεις τα πλήρη στοιχεία σου, ενδέχεται να κληρονομήσεις την αμύθητη περιουσία του (ήταν καλός, δουλευταράς και άτεκνος ο μπάρμπας!) και να την μοιραστείς με το δικηγόρο που σε ανακάλυψε! Αναζητείτε άτομο που το έχει κάνει για να δούμε αν κλείνουν ή «ανοίγουν» σπίτια.
5. Τα σεξουαλικά spam.
Τα πάντα γύρω από το σεξ. Από λύσεις για επιμηκύνσεις μέχρι και γυμνές φωτογραφίες της Mariah Carey (!!!) όταν ήταν νέα σου τάζουν. Περίεργη διαπίστωση: τα περισσότερα είναι γραμμένα σε αργκό που απευθύνεται σε gangsta συμμορίες της Νέας Υόρκης!
Διαβάζω στο esos για τη με αριθμ.3/2008 Πράξη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου που εισηγήθηκε τα ακόλουθα μέτρα: “Κατά την κρίση του δασκάλου, ορισμένα βιβλία ή τετράδια εργασιών να παραμένουν στο σχολείο, κάτω από το θρανίο εκάστου μαθητή”.
Mμμ, αν όμως είχαν περάσει έξω από ένα Λύκειο, θα διαπίστωναν, ότι δεν υφίσταται θέμα, αφού οι μαθητές έρχονται με ένα τετράδιο στην κωλότσεπη, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Υπάρχει βέβαια και ο μαθητής ελευθέρας βοσκής, ο οποίος έρχεται μόνο με το άρωμά του…
Σαφώς παρατηρείται μία ελάφρυνση των σχολικών αποσκευών με την είσοδο στο Λύκειο, προφανώς και την εγγραφή στο φροντιστήριο. Οι μαθητές δημοτικού-γυμνασίου είναι που σηκώνουν τα βάρη…
Η Ετι Μπον-Μίλερ είναι η αρχισυντάκτρια του περιοδικού «Αrchaeology», που είναι ο επίσημος διαδικτυακός τόπος του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Αμερικής. Στα τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου η δημοσιογράφος έκανε ένα ακόμη ταξίδι στην Κρήτη και αυτή τη φορά το οδοιπορικό της σε αρχαιολογικές ανασκαφές- που βρίσκονται σε εξέλιξη στο νησί- πέρασε εν είδει ημερολογίου στο Διαδίκτυο. Μια online εξερεύνηση δηλαδή του πλούσιου- και όχι μόνον αρχαιολογικά- νησιού, την οποία έχουν τη δυνατότητα να διαβάσουν οι χρήστες του Διαδικτύου σε όλο τον κόσμο. Πόσο μάλλον που θα υπάρξει και συνέχεια. Γιατί κείμενα των ελλήνων αρχαιολόγων με τους οποίους ήρθε σε επαφή η ίδια θα προστεθούν τους επόμενους μήνες στο ρεπορτάζ.
Ενα ταξίδι στην αρχαία Κρήτη καταγράφεται λοιπόν με ενδιαφέρον στοιχείο το γεγονός ότι η κυρία ΜπονΜίλερ, παρότι επισημαίνει πάντα τη σημασία του σημαντικότερου και γνωστότερου αρχαιολογικού χώρου, της Κνωσού, δεν στέκεται εκεί. Αντιθέτως, προσπαθεί να αναδείξει και άλλες σημαντικές θέσεις. Ταξιδεύει ανατολικά για να φθάσει στη Δρήρο, όπου κάνει ανασκαφές μια ελληνογαλλική αρχαιολογική ομάδα υπό τον Αλεξάντρ Φαρνού και τη ΒασιλικήΖωγραφάκη. «Στόχος τους είναινα ερευνήσουν πώς λειτούργησεένα αστικό κέντρο που ήταν αναπτυγμένοσε δύο βουνοκορφές» γράφειη ίδια. Στη συνέχεια του ταξιδιού συναντά τη βελγική ομάδα αρχαιολόγων που με επικεφαλής τον Ζαν Ντρισέν σκάβουν από το 2007 στον λόφο Κεφάλι όπου, σε απόσταση δυόμισι μιλίων από τα Μάλια, έχει εντοπιστεί ένας μινωικός οικισμός. Η Κνωσός αποσπά περισσότερο όπως είναι φυσικό την προσοχή της, πόσο μάλλον που είναι ένας χώρος τον οποίο έχει επισκεφθεί στο παρελθόν και τώρα τον βρίσκει καλύτερο! Μετά ανεβαίνει στα βουνά: «Αν και οι Μινωίτες ήταν γνωστοί ως ναυτικοί, οι ανασκαφές στη Ζώμινθοδείχνουν ότι ήταν και άνθρωποιτων βουνών», γράφει η Μπον-Μίλερ εντυπωσιασμένη από τον σημαντικό αρχαιολογικό χώρο της 2ης π.Χ. χιλιετίας, μεταξύ Κνωσού και Ιδαίου Αντρου και σε υψόμετρο 1.200 μέτρων επάνω στον Ψηλορείτη, που ανασκάπτεται από τον καθηγητή κ. Γιάννη Σακελλαράκη. Και έπειτα φθάνει στην αρχαία Ελεύθερνα όπου πραγματοποιούνται ανασκαφές από τον καθηγητή κ. Νίκο Σταμπολίδη, ο οποίος έχει φέρει στο φως την πλούσια νεκρόπολη αυτής της άγνωστης ως πριν από μερικά χρόνια αρχαίας πόλης, ενώ μιλάει θαυμαστικά για το προστατευτικό στέγαστρο το οποίο σχεδιάστηκε έτσι ώστε να δένει αρμονικά με το τοπίο. Στην «περιοδεία» θα συναντήσει τη διευθύντρια του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου, κυρία Αθανασία Κάντα, η οποία έχει κάνει ανασκαφές στο Μοναστηράκι, στην κοιλάδα Αμαρίου, που η αρχαιολόγος πιστεύει ότι είχε στενή και ειδική σχέση με το ανάκτορο της Φαιστού. Θα μιλήσει για τις 20 περίπου σωστικές ανασκαφές που διεξάγονται στο Ηράκλειο υπό την ευθύνη της αρχαιολόγου κυρίας Λιάνας Σταριδά «Θα βρούμε πόλεις κάτω από την πόλη», της είπε η ίδια-, αλλά και για την ανασυγκρότηση των αρχαίων τειχών και φρουρίων της. Πέρασε όμως και από τα Χανιά όπου πραγματοποιεί ανασκαφές η αρχαιολόγος κυρία Ελπίδα Χατζιδάκη, η οποία έχει αποκαλύψειένα κλειστό ελληνιστικό λιμάνι σε ένα απίθανο μέρος, στην ξηρά. Μιλάει ακόμη για τη Σπιναλόγκα που στην αρχαιότητα φιλοξενούσε ένα ρωμαϊκό οικισμό. Δεν διστάζει να εξυμνήσει ακόμη και τους χορούς της Κρήτης, το περίφημο πεντοζάλη, αναφέροντας την πιθανή αρχαία προέλευσή του!
Στην επιστροφή της στην Αθήνα η κυρία Μπον-Μίλερ βρίσκει την πόλη αλλαγμένη από τον 1997- τελευταία φορά που την είχε επισκεφθείκαι μάλλον καλύτερη. Αναφέρεται στο νέο αεροδρόμιο, δείχνει ευχαριστημένη από τον τρόπο που αντιμετωπίζονται πλέον οι επισκέπτες αρχαιολογικών χώρων με τις σημάνσεις στους δρόμους, ενώ δηλώνει με συμπάθεια ότι «αμετάβλητο είναι μόνοντο υπερήφανο ελληνικό πνεύμακαι το γλυκό μείγμα χάους και ηρεμίας που διαποτίζει κάθε πτυχή της ζωής».
Την ερχόμενη Τετάρτη στις 9 Σεπτεμβρίου (09.09.09 δηλαδή) θα γίνει η πρεμιέρα της ταινίας «9», του πολυαναμενόμενου θρίλερ που ετοιμάζει εδώ και καιρό ο Τιμ Μπάρτον. Ρομπότ φτιαγμένα από επιστήμονα παίρνουν το όνομα αριθμών από το 1 έως το 9 και αναλαμβάνουν να σώσουν την ανθρωπότητα από τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Όπως εξηγεί ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Σέιν Άκερ, «είναι διαδοχικές εκδοχές. Το πρώτο ρομπότ είναι πιο πρωτόγονο και το 9 το πιο εξελιγμένο που έφτιαξε ο επιστήμονας προτού εξαφανιστεί».
Το πρώτο κεφάλαιο από το ντοκιμαντέρ του Richard Dawkins “Root of all evil” που αναλύει το πως η πίστη στο θείο αποτελεί μια ανθρώπινη αυταπάτη αλλά και το πως ο μεσαίωνας αναβιώνει στην εποχή μας. Ο αυθεντικός τίτλος του επεισοδίου είναι “God’s delusion” και είναι ομώνυμος με το best seller βιβλίο του Ντόκινς.
Ο Richard Dawkins, κορυφαίος εξελικτικός βιολόγος και συγγραφέας πολλών κλασικών πλέον έργων επιστήμης και φιλοσοφίας, δήλωνε πάντοτε απερίφραστα ότι η πίστη στον Θεό είναι παραλογισμός που έχει προξενήσει πολλά κοινωνικά δεινά. Στο βιβλίο του “Η περί του θεού αυταπάτη” ασκεί σφοδρή κριτική στην ιδέα του Θεού σε όλες τις μορφές της, από τον ιδεοληπτικό με το σεξ, ανάλγητο τύραννο της Παλαιάς Διαθήκης έως τον πιο ήπιο, αλλά επίσης παράλογο, Ουράνιο Ωρολογοποιό που προτιμούσαν μερικοί στοχαστές του Διαφωτισμού. Καταρρίπτει τα κύρια επιχειρήματα υπέρ της θρησκείας και καταδεικνύει ότι η ύπαρξη ενός ανώτερου όντος είναι απολύτως απίθανο ενδεχόμενο. Περιγράφει πώς η θρησκεία υποδαυλίζει τον πόλεμο, υποθάλπει τη μισαλλοδοξία και κακοποιεί το νου και την ψυχή των παιδιών. Η “Περί Θεού αυταπάτη” είναι μια συναρπαστική πολεμική με απαστράπτοντα επιχειρήματα, απαραίτητο ανάγνωσμα για όλους όσοι ενδιαφέρονται για αυτό το συναισθηματικά φορτισμένο και πολύ σημαντικό ζήτημα.
Σε κάθε χωριό υπάρχει ένας πυρσός – ο δάσκαλος. Και ένας πυροσβεστήρας – ο κληρικός.
Το Twitter είναι το νέο Facebook. Πιο γρήγορο, λιγότερο φλύαρο, σίγουρα πιο χαλαρό. Το μεγαλύτερο κοκτέιλ πάρτι στον κόσμο. Τον Ιούνιο συγκέντρωσε 44,5 εκατομμύρια «μοναδικούς» επισκέπτες. Ολοι μοιάζουν τελευταία να επικοινωνούν μεταξύ τους με ευφάνταστα -θέλουν να πιστεύουν- χαϊκού, ανακοινώνοντας στον κόσμο (ή τον μικρόκοσμό τους) μέσα από δυο – τρεις φράσεις τι συμβαίνει στον δικό τους κόσμο. Μπορεί και να μην είναι έτσι. Οσοι όμως έχουν εθιστεί πρέπει: 1) να έχουν πολύ χρόνο για χάσιμο, 2) να είναι ερωτευμένοι με τον εαυτό τους, 3) να τους αρέσει να μοιράζονται ακόμη και με αγνώστους μικρές και μεγάλες ιδιωτικές στιγμές.
Στριμώχνουν τις σκέψεις τους σε 140 χαρακτήρες. Σκέφτονται με βάση το Twitter. O, τι κάνουν, το κάνουν για να το φωνάξουν. Είναι μάλλον οι ίδιοι άνθρωποι που ανεβάζουν με τεράστια ευκολία φωτογραφίες από ό, τι και αν κάνουν στο Facebook. Κάθε μήνα 1 δισ. νέες εικόνες. Φίλοι που συμπεριφέρονται σαν παπαράτσι. Κάπως έτσι γεννήθηκε το νέο σαβουάρ βιβρ της ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Πώς είπατε; Μην εκπλαγείτε αν σας καλέσουν σε κάποιο πάρτι, μια γαμήλια δεξίωση, ένα δείπνο, με την παράκληση «απαγορεύεται το «twitting», μαζί με το «blogging», και όλα τα αποκαλυπτικά ντοκουμέντα της βραδιάς που μπορεί να κυκλοφορήσουν σε δευτερόλεπτα από το κινητό στους υπολογιστές και από εκεί σε ροζ, κίτρινα ή ασπρόμαυρα έντυπα.
Δεν έχει σημασία αν κάποιος είναι αναγνωρίσιμος ή όχι. Εχει να κάνει περισσότερο με την αντίληψη που έχει ο καθένας για την προσωπική του ζωή. Η ιδέα είναι πλέον ότι οτιδήποτε κάνουμε πρέπει να καταγράφεται, να μετατρέπεται σε χρονογράφημα, κάθε σκέψη, κάθε εμπειρία, αν δεν αιχμαλωτιστεί με κάποιον τρόπο, θα χαθεί. Τι κάναμε δηλαδή όταν δεν υπήρχαν τα κινητά, οι ψηφιακές μηχανές, οι κάμερες, το Ιντερνετ; Σκεφτείτε πόσο συχνά «ανεβαίνουν» φωτογραφίες που μπορεί και να μας απεικονίζουν σε όχι και τόσο κολακευτικές πόζες, με «ετικέτα», δηλαδή, ονοματεπώνυμο για να μην περάσουν απαρατήρητες.
Θα πρέπει μάλλον να αρχίσουμε να χαιρόμαστε που φαίνονται ήδη τα πρώτα δείγματα κόπωσης από την υπερβολική έκθεση, με ή χωρίς φλας. Ισως ορισμένοι να κουράστηκαν να ζουν τη ζωή τους στο Διαδίκτυο. Ευκαιρία να περάσουν στη ζωή off-the-record όπως παλιά. Xωρίς το τιτίβισμα.
Ολοι γνωρίζουμε ότι το «Εάν» στην Ιστορία είναι μάταιο γιατί δεν μπορεί να μεταβάλει τα γεγονότα που έχουν καταγραφεί ως Ιστορία. Είναι εντελώς μάταιο να υποθέσουμε πώς θα είχαν διαμορφωθεί οι δυνάμεις στην Ευρώπη… «αν ο Ναπολέων δεν είχε ηττηθεί στη μάχη του Βατερλώ»! Θα ήταν άλλωστε και δύσκολο να φαντασθούμε το «πώς», γιατί βέβαιο είναι ότι ο Ναπολέων ηττήθηκε και δεν μπορούσε να διαδραματίσει κανένα ρόλο. Ισως όμως το «Εάν» στην Ιστορία δεν είναι εντελώς άσκοπο. Αποτελεί πρώτον, ενδιαφέρουσα και γοητευτική πνευματική άσκηση, καθώς προσπαθούμε να υποθέσουμε τα πιθανά παραστρατήματα της Ιστορίας αν δεν είχε ακολουθήσει τον δρόμο που τελικά ακολούθησε. Και το πιο σημαντικό. Καθώς έχουμε τη συνήθεια να αναμηρυκάζουμε αενάως τα γεγονότα της Ιστορίας και τις αιτίες τους, προσθέτοντας συνεχώς νέα στοιχεία που άλλα ανακαλύπτουμε και άλλα απλώς τα φανταζόμαστε, έχουμε την αίσθηση ότι συμμετέχουμε στα γεγονότα και τα… δημιουργούμε.
Χθες ήταν η 70ή επέτειος από την εισβολή της χιτλερικής Γερμανίας στην Πολωνία και από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, της μεγαλύτερης σφαγής που μέχρι τώρα γνωρίσαμε. Τα ερωτήματα που πλανώνται είναι αν ο πόλεμος αυτός ήταν αναπόφευκτος ή αν το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ και Μολότωφ, ουσιαστικά του Χίτλερ με τον Στάλιν, επιτάχυνε ή προκάλεσε την έκρηξη του πολέμου. Ο Ρώσος πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν χαρακτήρισε το Σύμφωνο αυτό «ανήθικο», εννοώντας προφανώς, ότι ήταν μια συμφωνία μεταξύ των δύο δικτατόρων σε βάρος της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητας της Πολωνίας και άλλων χωρών της Ευρώπης. Αυτό υποτίθεται ότι ήταν μια ευθεία προσβολή της «ηθικής» των δημοκρατικών κρατών της Δύσης και λόγος μετωπικής αντιπαράθεσης.
Να υπενθυμίσουμε απλώς ότι είχε προηγηθεί το Σύμφωνο του Μονάχου μεταξύ του Χίτλερ και των δυτικών δημοκρατιών, που επέτρεψε στον Χίτλερ (για να τον κατευνάσει υποτίθεται) να εισβάλει στην Τσεχοσλοβακία και στην Αυστρία. Προηγήθηκαν επίσης πολύμηνες συνομιλίες μεταξύ της Σοβιετικής Ενωσης και των δυτικών δημοκρατιών για τη σύναψη αντιχιτλερικής συμμαχίας, οι οποίες τελικά απέτυχαν, προκαλώντας στον Στάλιν την υποψία ότι οι Δυτικοί θα καταλήξουν ενδεχομένως σε μια αντισοβιετική συμμαχία με τον Χίτλερ.
Αλλά, αν αναζητούμε στην «ανηθικότητα» τη βασική αιτία του Πολέμου, όσο «ανήθικο» και αν ήταν το Σύμφωνο μη επιθέσεως μεταξύ Χίτλερ και Στάλιν δύσκολα συναγωνίζεται σε «ανηθικότητα» τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, με την οποία τερματίσθηκε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και διευθετήθηκαν τα ευρωπαϊκά πράγματα, κυρίως σε βάρος της «ηττηθείσης» Γερμανίας. Εθεσε όρους με τους οποίους δεν θα μπορούσε να ζήσει και να αναπτυχθεί ένας μεγάλος λαός της Ευρώπης, όπως ο λαός της Γερμανίας. Εκεί έγκειται η μέγιστη «ανηθικότητα», αν στην «ανηθικότητα» αναζητήσουμε τη βασική αιτία του πολέμου. Ο πιο άσπονδος αντίπαλος του Χίτλερ, ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ήδη από το 1938 επισήμαινε το γεγονός ότι οι όροι της Συνθήκης των Βερσαλλιών εκτρέφουν και ενισχύουν το φαινόμενο του χιτλερισμού και έκανε τον Χίτλερ τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη που σήκωσε το ταπεινωμένο κεφάλι του γερμανικού λαού και έδωσε προοπτική και όραμα. Κάπως έτσι φτάσαμε στη μεγάλη σφαγή της Ευρώπης…
Tου απεσταλμένου της Καθημερινής στο Γκντανσκ Δημήτρη Pηγόπουλου
Σε μια πόλη βουτηγμένη μέχρι το κόκαλο στα πάθη της Ιστορίας, η εικόνα ενός παρασημοφορεμένου βετεράνου του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου δεν είναι τόσο σπάνιο θέαμα. Και αν για τους περισσότερους από μας το Γκντανσκ είναι ταυτισμένο με τη μορφή του Λεχ Βαλέσα και το κίνημα της «Αλληλεγγύης», προάγγελους του δημοκρατκού ντόμινο που σάρωσε πριν από 20 χρόνια τα κομμουνιστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης, είναι πάλι εδώ που ξεκίνησαν όλα: τα ξημερώματα της 1ης Σεπτεμβρίου του 1939, όταν το γερμανικό θωρηκτό Schleswig – Holsteiέριξε τις πρώτες βολές του εναντίον ενός πολωνικού οχυρού στη χερσόνησο Βεστερπλάτε πολύ κοντά στο Γκντανσκ.
Η 70ή επέτειος της έναρξης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είναι ούτως ή άλλως μια σημαντική ημερομηνία που έφερε στο Γκντανσκ προσωπικότητες της διεθνούς σκηνής (ανάμεσα στους πολλούς ξένους ηγέτες ο Βλαντιμίρ Πούτιν και η Αγκελα Μέρκελ) και εδώ στην Πολωνία παίρνει σχεδόν μυθολογικές διαστάσεις. Η μάχη του Βεστερπλάτε, η ηρωική αντίσταση μιας χούφτας Πολωνών εναντίον της άρτια εξοπλισμένης πολεμικής μηχανής των ναζί, αποτελεί ένα χρυσό κεφάλαιο της πολωνικής ιστορίας, κάτι σαν το δικό μας αλβανικό έπος. Σκεφτείτε 182 Πολωνούς στρατιώτες, τη φρουρά του οχυρού, οι οποίοι σύμφωνα με τους αμυντικούς σχεδιασμούς και τις εκτιμήσεις του πολωνικού επιτελείου θα άντεχαν 12 ώρες. Και όμως. Αντιστάθηκαν στις γερμανικές επιθέσεις με κάθε μέσο για επτά ολόκληρες ημέρες έχοντας απέναντί τους 3.000 στρατιώτες της Βέρμαχτ.
«Οποιος ξεχνάει…»
Ποιος να μην κατανοήσει την εμμονή των Πολωνών να εγκαινιάσουν τις εκδηλώσεις με μια τελετή ακριβώς την ίδια ώρα της γερμανικής εισβολής, τα ξημερώματα της Τρίτης, στις 04.45 ακριβώς, παρουσία της πολωνικής πολιτικής ηγεσίας. «Τα μαθήματα της Ιστορίας δεν θα έπρεπε να ξεχαστούν», τόνισε ο πρωθυπουργός της χώρας Ντόναλντ Τασκ. «Συνεχίζουμε να θυμόμαστε, επειδή ξέρουμε πολύ καλά ότι όποιος ξεχνάει ή όποιος παραποιεί την Ιστορία και έχει ή πρόκειται να αποκτήσει δύναμη, θα φέρει ξανά τον τρόμο και τη δυστυχία, ακριβώς όπως έγινε πριν από εβδομήντα χρόνια» είπε σχετικά.
Η εισβολή στην Πολωνία άνοιξε το τραγικότερο κεφάλαιο στην ευρωπαϊκή ιστορία, υπογράμμισε η Μέρκελ στην ομιλία της.
Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, ο Ρώσος πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν. Οι ρωσο – πολωνικές σχέσεις δεν βρίσκονται στο καλύτερο δυνατό σημείο, με τις σκιές της Ιστορίας να πέφτουν βαριές. Εδώ πολλοί αναμένουν μια χειρονομία καλής θέλησης από τον Ρώσο πρωθυπουργό.
Mια 13χρονη blogger από το Σικάγο με 4 εκατομμύρια αναγνώστες θα είναι στο εξώφυλλο του αγγλικού περιοδικού Pop. H Tavi γράφει για ρούχα, κάνει κριτική σε περιοδικά και περιγράφει τον εαυτό της ως «μικροσκοπική 13χρονη σπασίκλα που κάθεται μέσα όλη μέρα φορώντας άβολα σακάκια και όμορφα καπέλα» και ήταν επιλογή της καινούργιας διευθύντρια του Pop, Dasha Zhukova (γνωστής και ως φιλέναδας του Roman Abramovich) για το πρώτο τεύχος του ανανεωμένου Pop που κυκλοφορεί την 1η Σεπτεμβρίου.
Το όνειρο εκατομμυρίων παιδιών- να βρουν ένα πρωί την πόρτα του σχολείου τους κλειστή- τείνει να γίνει πραγματικότητα. Γιατί, όταν επιστρέψουν σε αυτό από τις διακοπές, κινδυνεύουν να βρουν μπροστά τους όχι μονάχα τα τρία αλλά εκατομμύρια «γουρουνάκια», όσα και οι ιοί της νέας γρίπης των χοίρων. Είτε η απειλή είναι πραγματική είτε φανταστική, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αμφιταλαντεύονται για τα κατάλληλα μέτρα με μειωμένη αξιοπιστία.
Το γερμανικό…
… ιατρικό περιοδικό «Αrznei-Τelegramm» δεν συνιστά τον εμβολιασμό. Επειδή τον θεωρεί ανώφελο και κυρίως επειδή τα ευρωπαϊκά εμβόλια θα είναι διαφορετικά από τα αμερικανικά. Εκατομμύρια Ευρωπαίων θα εμβολιαστούν με εμβόλια που έχουν παρασκευαστεί χωρίς επαρκείς κλινικές δοκιμές (αντίθετα με τους Αμερικανούς που φαίνεται πως πήραν το μάθημά τους από το θανατηφόρο φιάσκο της γρίπης των χοίρων του 1976). Ο διευθυντής αυτού του περιοδικού Βόλφγκανγκ Μπέκερ-Μπρίζερ, σε συνέντευξή του στο «Σπίγκελ», αποκαλεί αυτόν τον μαζικό εμβολιασμό «πειραματισμό στον πληθυσμό». Επίσης, από την εκπομπή «Κontraste» του πρώτου καναλιού της γερμανικής τηλεόρασης «ΑRD» (η οποία είναι «ανεβασμένη» στο «ΥouΤube») μπορεί κανείς να μάθει πολλά πράγματα για την αναποτελεσματικότητα του «Τamiflu» στη νέα γρίπη, αλλά και για τις πιέσεις που άσκησε η φαρμακευτική βιομηχανία «Roche» σε πολιτικούς για να γίνουν μαζικές αγορές αυτού του αντιιικού φαρμάκου- «πιέσεις που λίγο απέχουν από τον εκβιασμό», γράφει το γαλλικό περιοδικό «Ρharmacritique».
«Κινητά τηλέφωνα και όγκοι στον εγκέφαλο: 15 λόγοι ανησυχίας» είναι ο τίτλος μιας νέας έκθεσης με την υπογραφή 43 καταξιωμένων επιστημόνων από 14 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Οι ερευνητές βάζουν στο στόχαστρο την Ιnterphone, τη μεγαλύτερη επιδημιολογική έρευνα στον τομέα που όμως (αυτο)υπονομεύεται από συνεχείς καθυστερήσεις, και εφιστούν την προσοχή όλων μας.
Η Ιnterphone άρχισε το 2000 από το Διεθνές Κέντρο Έρευνας για τον Καρκίνο- δομή που εντάσσεται στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας-, διεξάγεται παράλληλα σε 13 χώρες και θεωρητικά θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί το 2005, μέχρι σήμερα όμως έχουν δημοσιοποιηθεί μόνο 14 προκαταρκτικές έρευνες και τα τελικά, συνδυαστικά πορίσματα ακόμα εκκρεμούν.
Δεν είναι ωστόσο αποκλειστικά αυτές οι καθυστερήσεις που βάζουν σε υποψίες τούς 43 συνυπογράφοντες την έκθεση «Κινητά τηλέφωνα και όγκοι στον εγκέφαλο»- ανάμεσά τους τρεις Έλληνες επιστήμονες, οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών Αδαμαντία Φραγκοπούλου και Λουκάς Χ. Μαργαρίτης και ο γιατρός- μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρίας, Στυλιανός Ζηνέλης.
Οι ερευνητές θεωρούν πως όλες οι προκαταρκτικές έρευνες της Ιnterphone υποβαθμίζουν σκανδαλωδώς τον κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου στον εγκέφαλο εξαιτίας της χρήσης κινητού (αφού φτάνουν να δείχνουν πως το κινητό προστατεύει από τον καρκίνο…) και εντοπίζουν περισσότερα από 10 ελλείμματα στον τρόπο διεξαγωγής της Ιnterphone, από τη μη συμπερίληψη σε αυτήν ανθρώπων κάτω των 20 ετών έως την επικέντρωση σε μόλις τρεις τύπους εγκεφαλικών καρκινικών όγκων.
Παράλληλα, επισημαίνουν (με έμφαση) πως η Ιnterphone λαμβάνει χρηματοδότηση και από τη βιομηχανία της κινητής τηλεφωνίας, και παρουσιάζουν διεξοδικά 15 λόγους για τους οποίους πρέπει να μας ανησυχεί η χρήση κινητών (αλλά και ασύρματων σταθερών τηλεφώνων) και 8 μέτρα προστασίας τα οποία μπορούμε να λάβουμε.Οι δεκαπέντε λόγοι ανησυχίας σύμφωνα με τους επιστήμονες
Έρευνες της ίδιας της βιομηχανίας έδειξαν πως τα κινητά τηλέφωνα μπορεί να προκαλέσουν όγκους στον εγκέφαλο. Μετέπειτα έρευνες, χρηματοδοτημένες από τη βιομηχανία, επίσης έδειξαν πως η χρήση κινητού αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου στον εγκέφαλο.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα ερευνών της CΤΙΑ, της διεθνούς ένωσης για τις ασύρματες τηλεπικοινωνίες, που παρουσίασε κατ΄ ιδίαν ο επικεφαλής του ερευνητικού της προγράμματος δρ Τζορτζ Κάρλο τον Φεβρουάριο του 1999, η χρήση κινητού αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου. Τρεις από τις πέντε σχετικές έρευνες που δημοσιοποιήθηκαν την περίοδο 2000-2002 είχαν χρηματοδότηση από τη βιομηχανία. Και οι πέντε εντόπισαν «μη σημαντικό στατιστικά» (σημαίνει πως ο βαθμός βεβαιότητας ότι το συμπέρασμα δεν οφείλεται σε τυχαίους παράγοντες είναι χαμηλότερος του 95%)αυξημένο κίνδυνο καρκίνου στον εγκέφαλο, συμπεριλαμβανομένης μιας «στατιστικά σημαντικής» αύξησης κατά 20% του κινδύνου για κάθε χρόνο χρήσης του κινητού.
Τα αποτελέσματα της Ιnterphone που έχουν δημοσιευθεί μέχρι στιγμής δείχνουν σταθερά πως η χρήση κινητού τηλεφώνου για λιγότερο από 10 χρόνια προστατεύει τον χρήστη από τον καρκίνο στον εγκέφαλο.
Είτε λοιπόν η χρήση κινητού πράγματι προστατεύει από τον καρκίνο στον εγκέφαλο ή η Ιnterphone είναι τόσο αναξιόπιστη επιστημονικά που καταλήγει να υποβαθμίζει τον κίνδυνο. Ανεξάρτητες έρευνες δείχνουν πως υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης όγκων στον εγκέφαλο εξαιτίας της χρήσης κινητού.
Έρευνες Σουηδών επιστημόνων με επικεφαλής τον δρα Λέναρτ Χάρντελ έδειξαν πως για κάθε έτος χρήσης κινητού τηλεφώνου ο κίνδυνος αυξάνεται κατά 8%, ενώ έπειτα από 10 ή περισσότερα έτη χρήσης υπάρχει κίνδυνος της τάξης του 280%· όμως για τους χρήστες που ήταν έφηβοι ή και μικρότεροι όταν άρχισαν να χρησιμοποιούν κινητό υπάρχει κίνδυνος της τάξης του 420%.
«Διαφημίζουν» τον εαυτό τους και πόσο καλά πέρασαν στο τελευταίο πάρτι που πήγαν. Στέλνουν διαρκώς κουίζ και βομβαρδίζουν τους «φίλους» τους με προσκλήσεις να γίνουν μέλη σε κάποια ομάδα. Ζητούν να γίνει κάποιος «φίλος» τους χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα για το ποιος είναι. Αυτοί είναι μερικοί από τους πιο ενοχλητικούς τύπους του Facebook.
Για το αμερικανικό δίκτυο CΝΝ υπάρχουν δώδεκα διαφορετικοί τύποι χρηστών που προκαλούν τον εκνευρισμό των υπολοίπων, όπως αυτοί που ενημερώνουν τους πάντες για τα πάντα, ακόμη και για το τι έφαγαν για πρωινό. Η λίστα του CΝΝ μάλιστα έχει γίνει και θέμα συζήτησης στη διάσημη ιστοσελίδα, όπου χρήστες αναφέρουν ποιος είναι ο δικός τους χειρότερος τύπος και μερικοί πιο ειλικρινείς παραδέχονται ότι ανήκουν σε κάποια από τις κατηγορίες.
Οι ενοχλητικοί όμως δεν έχουν μόνο αμερικανική υπηκοότητα. Σύμφωνα με έρευνα του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικού Επιχειρείν ΕLΤRUΝ του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 2009, οι Έλληνες χρήστες του Facebook έχουν ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο και από ό,τι φαίνεται το συγκεκριμένο site κοινωνικής δικτύωσης αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς τους.
Η πλειονότητα των συμμετεχόντων επισκέπτονται την αγαπημένη τους ιστοσελίδα 2 με 3 φορές την ημέρα για 10 με 15 λεπτά. Οι κύριοι λόγοι που οι Έλληνες χρησιμοποιούν το Facebook είναι η επικοινωνία με παλιούς φίλους και γνωστούς (το 92% του δείγματος), οι εφαρμογές και τα παιχνίδια- για το 53% των ερωτηθέντων- και η ενημέρωση για τα προσωπικά στοιχεία φίλων και γνωστών (για το 46%). Ακριβώς όμως αυτοί οι λόγοι στην Ελλάδα μπορούν να αποτελέσουν πηγή δυσαρέσκειας για κάποιους χρήστες.
Υστερα από τρία χρόνια σκληρών διαπραγματεύσεων, η Ενωση Αμερικανών Εκδοτών και η Αμερικανική Εταιρεία Συγγραφέων δίνουν στην Google το ελευθέρας όχι μόνο να ψηφιοποιήσει και να διακινήσει ηλεκτρονικά τον κόπο τους αλλά και να τον εμπορευτεί, αποδίδοντας μέσω ενός ειδικού ταμείου (Book Rights Registry) τις αμοιβές για τα πνευματικά δικαιώματα. Στις 7 Οκτωβρίου θα ακούσουν από τον δικαστή στη Νέα Υόρκη, αν έχουν την τελική έγκριση για τον μεταξύ τους διακανονισμό. Που, κατά πώς φαίνεται, θα την έχουν… Οι Ευρωπαίοι άραγε τι θα κάνουν; Διότι βιβλία Ευρωπαίων συγγραφέων δεν βρίσκονται μόνο στη Γηραιά ήπειρο. Εκατομμύρια τίτλοι είναι διαθέσιμοι στις αμερικανικές βιβλιοθήκες, έτοιμη «ύλη» για την Google. Με μπροστάρηδες Γερμανούς και Γάλλους, Ευρωπαίοι εκδότες και συγγραφείς (βλέπε Γκίντερ Γκρας) εναντιώθηκαν στη συμφωνία με την Google.
Αντίθετα, οι Βρετανοί συνεργάζονται άψογα με τον αμερικανικό κολοσσό της πληροφορικής. Ηδη η Bodleian, βιβλιοθήκη της Οξφόρδης, ψηφιοποιείται ενώ και η Γαλλική Εθνική Βιβλιοθήκη ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες ότι σκέφτεται να συνεργαστεί, μήπως και καταφέρει να ψηφιοποιήσει τα αρχεία της. Ορισμένοι, πάντως, Βρετανοί εκδότες, αν και ποτέ δεν εξέφρασαν ευθέως αντιρήσεις, διαπραγματεύτηκαν με την Google για να αποσαφηνιστεί ποια βιβλία θα θεωρούν εξαντλημένα. Γιατί μερικές φορές εκείνα που έχουν εξαντληθεί στην Αμερική κυκλοφορούν ακόμα στην Ευρώπη.
Η γειτόνισσα παρακάτω αν κι ετοιμαζόταν να με κληρονομήσει θα δοκιμάσει αύριο -πρώτη και καλύτερη- τα θαύματα της ρομποτικής ιατρικής, οπότε σίγουρα μία δόση καλής ενέργειας τη χρειάζεται. Επιστρατεύστε συνάδελφοι κι ανάδελφοι τα καλά vibes. Φυσικά με έχει χρίσει ιατρικό ακόλουθο κι αποδέχθηκα ασμένως αλλά μεταξύ μας ο μύχιος πόθος μου είναι να συναντηθούμε επιτέλους με τον Mcdreamy…
Αιτήθηκε λοιπόν ένα αφιέρωμα κι εγώ επικαλούμαι ένα κείμενο υψηλών πτήσεων του οποίου όμως η γνησιότητα της προέλευσης έχει πολλαπλώς αμφισβητηθεί:
«Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως να έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτά που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους …; Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σού ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να την ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή δίνει ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα’ ήθελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, καν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “;συγγνώμη”;, “;συγχώρεσε με”;, “;σε παρακαλώ”;, “;ευχαριστώ”; κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
Η μάχη του Ματζικέρτ τον Αύγουστο 1071, που έληξε με συντριπτική ήττα του Βυζαντίου και περηφανή νίκη των Σελτζούκων Τούρκων. Με τον αυτοκράτορα Ρωμανό τον Τέταρτο τον Διογένη αιχμάλωτο του σουλτάνου Αλπ Αρσλάν και τον στρατό του διαλυμένο. Μετά απ’ αυτή τη μάχη οι Σελτζούκοι θα εγκαθίσταντο οριστικά σε μέγιστο τμήμα της Μικράς Ασίας και η άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία θα όδευε οριστικά προς την απόλυτη παρακμή.
Σχεδόν χίλια χρόνια μετά την καταστροφή, η ιστορική έρευνα έρχεται να αναπαραστήσει στο Ιντερνετ την πορεία των Βυζαντινών προς τη μάχη. Την τιτάνια προσπάθεια έχουν ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό τα πανεπιστήμια του Μπέρμιγχαμ (Βρετανία) και του Πρίνστον (ΗΠΑ) και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, αναμένεται να την ολοκληρώσουν στα μέσα του 2011.
Τότε θα αποκαλυφθούν αναλυτικά και όλες οι κινήσεις των Βυζαντινών και όλοι οι παράγοντες που επηρέασαν την έκβαση της μάχης: στρατολόγηση, προμήθειες, τοπογραφία, ασθένειες -ακόμη και η επίδραση… της διάρροιας στους φαντάρους της εποχής εκείνης.
Πρόκειται για το μεγαλύτερο πρότζεκτ ιστορικού χαρακτήρα από καταβολής κυβερνοδιαστήματος και σημαντικό ρόλο σε αυτό θα παίξει η σύγχρονη τεχνολογία. Τον ρόλο, βλέπετε, των βυζαντινών στρατιωτών, θα αναλάβουν δεκάδες χιλιάδες «avatars». Οι γνωστές μας, δηλαδή, φιγούρες που αντιπροσωπεύουν ανθρώπους στον κόσμο του Ιντερνετ και τις συναντάμε συνήθως σε φανταστικούς κόσμους όπως το «Second Life».
Το φάντασμα ενός καναδού σκίουρου, που από τη μία μέρα στην άλλη μεταμορφώθηκε από απλό τρωκτικό σε παγκόσμια διασημότητα. Εως και δικό του γκρουπ στο «Facebook» απέκτησε, με χιλιάδες μέλη. Κι όλα αυτά με μια τυχαία συμμετοχή σε ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο…
Η ιστορία έχει ως εξής:
*Μια μέρα του περασμένου Μαΐου, το ζεύγος Τζάκσον και Μελίσα Μπραντς από τη Μινεσότα των ΗΠΑ έκοβε βόλτες στην καναδέζικη λίμνη Μινεγουάνκα.
Ως νορμάλ τουρίστες, λοιπόν, σκέφτηκαν κάποιοι στιγμή να φωτογραφηθούν με φόντο τα γάργαρα νερά.
*Εστησαν την κάμερα, ρύθμισαν το χρονοδιακόπτη, κάθησαν στην όχθη της λίμνης και περίμεναν το «κλικ». Πριν ακουστεί, όμως, ο πολυπόθητος ήχος, τσουπ μπήκε στη μέση ένας σκίουρος να δει τι «παίζεται».
*Ετσι βρέθηκε αμέσως πρώτη μούρη ανά την υφήλιο.
*Το αποτέλεσμα ήταν τόσο αστείο, που το ζεύγος Μπραντς φρόντισε να το στείλει σε διαγωνισμό του «National Geographic». Οι υπεύθυνοι του περιοδικού ενθουσιάστηκαν, το ανήρτησαν στην ιστοσελίδα τους πριν από λίγες μέρες και έκανε το γύρο του κόσμου.
*Εκτοτε, ο «Nuts» (βλέπε «Φουντούκιας»), όπως βαφτίστηκε ο σκίουρος, εμφανίζεται παντού είτε μόνος του είτε ως απρόσκλητος επισκέπτης σε κάθε είδους φωτογραφίες -από πορτρέτα πολιτικών μέχρι οικογενειακά ενσταντανέ.
*Ο ίδιος, φυσικά, δεν κερδίζει τίποτε ως κοπυράιτ, αλλά ο καναδικός οργανισμός τουρισμού ανοίγει σαμπάνιες. Τα τρωκτικά, βλέπετε, της λίμνης Μινεγουάνκα έγιναν διάσημα και οι επισκέπτες συρρέουν τώρα κατά εκατοντάδες προσπαθώντας να επιτύχουν ανάλογες ξεκαρδιστικές στιγμές.
Στη δεκαετία του ΄60 είχαμε τη γενιά των «μπέιμπι μπούμερς». Στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 με αρχές ΄90 είχαμε τους «γιάπηδες». Σήμερα, μόλις δέκα χρόνια στη νέα χιλιετία, έχουμε τους «ψηφιακά αναθρεμμένους». Μόνο που η γενιά αυτή δεν αφορά συγκεκριμένους ανθρώπους, συγκεκριμένη κοινωνική τάξη ή συγκεκριμένα επαγγέλματα. Πρόκειται για συμπολίτες μας σε όλη την Ευρώπη που γνωρίζουν πάρα πολύ καλά το Διαδίκτυο και είναι έτοιμοι να εφαρμόσουν όλες τις καινοτομίες καθώς και να δημιουργήσουν νέες εφαρμογές, επεκτείνοντας περαιτέρω τις δυνατότητές του.
Τη νέα αυτή γενιά Ευρωπαίων, τους «ψηφιακά αναθρεμμένους», αναδεικνύει πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ψηφιακή ανταγωνιστικότητα των κρατών-μελών της ΕΕ.
Οπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται στην έκθεση, η γενιά των «ψηφιακά αναθρεμμένων» αποτελεί ανυπολόγιστο δυναμικό για την ανάπτυξη της Ευρώπης. Μάλιστα, σύμφωνα με στοιχεία της έκθεσης τα οποία έδωσε στη δημοσιότητα ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδος (ΣΕΠΕ), ο ψηφιακός τομέας της Ευρώπης σημείωσε μεγάλη πρόοδο από το 2005. Σήμερα, περίπου τέσσερα χρόνια μετά, το 56% των Ευρωπαίων χρησιμοποιεί το Ιnternet, το 80% εξ αυτών μέσω σύνδεσης υψηλής ταχύτητας (σε σύγκριση με το ένα τρίτο το 2004), δίνοντας παγκοσμίως στην Ευρώπη την πρωτοκαθεδρία στο ευρυζωνικό Ιnternet.
Οπως εκτιμά η ΕΕ, η χρήση του Διαδικτύου θα ανεβεί στα ύψη καθώς οι «ψηφιακά αναθρεμμένοι» της Ευρώπης θα εισέλθουν στον επαγγελματικό στίβο, διαμορφώνοντας και καθοδηγώντας τις τάσεις της αγοράς ολοένα περισσότερο. Καθώς τα παραδοσιακά επιχειρηματικά μοντέλα βαλτώνουν, οι εταιρείες θα πρέπει να προσφέρουν ελκυστικές υπηρεσίες στη νέα γενιά χρηστών, ενώ οι νομοθέτες θα πρέπει να δημιουργήσουν τις σωστές συνθήκες προκειμένου να διευκολύνουν την πρόσβαση στο νέο επιγραμμικό περιεχόμενο, ενώ παράλληλα θα διασφαλίζουν τις αποδοχές των δημιουργών.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)