Ο καθηγητής Γιάννης Σακελλαράκης για το Μουσείο της Ακρόπολης:
«Μαγεύτηκα. Εδώ έχουμε ένα θαύμα! Τι να πρωτοπώ; Είδα για πρώτη φορά τις Καρυάτιδες από την πίσω πλευρά τους και μπόρεσα να διακρίνω το φως να περνάει μέσα από τους βοστρύχους τους. Σχεδόν μύρισα το μουσούδι του σκύλου και η γλαύκα έγινε ξανά ένα σύμβολο, όπως ήταν. Ενιωσα μέσα στο Μουσείο μια ευφορία που δεν μπορεί να περιγραφεί. Πώς νιώθουν οι καθολικοί μετά την πρώτη τους κοινωνία ή όπως ένας ορθόδοξος μετά από εξομολόγηση… Γιατί είναι ένα φωτεινό μουσείο στο οποίο διεισδύει το φως από παντού αλλά μπορεί να ωραιοποιεί και το περιβάλλον έξω από αυτό. Και κάτι ακόμη. Αυτό το μουσείο είναι η αποθέωση της δημοκρατίας, γιατί μπορεί να συμμετέχει σε αυτό ο πολίτης. Ποτέ άλλοτε δεν έχω νιώσει αυτή τη δημοκρατική ευεξία, όπως μέσα στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης».
Ο Γιάννης Σακελλαράκης ήταν ένας από τους πεφωτισμένους καθηγητές μου στο Πανεπιστήμιο. Θυμάμαι ακόμη την πρώτη ημέρα των μαθημάτων του, που μπήκε σα σίφουνας στην αίθουσα και μας είπε: “Πώς αντέχετε μέσα σε τέσσερεις τοίχους; ελάτε μαζί μου”μας ξεσήκωσε και μας πήγε στο Εθνικό Αρχαιολογικό, άνοιξε τις προθήκες και μας άφησε να κρατήσουμε τα ευρήματα. Δοκίμασα κι εγώ τότε ένα μυκηναικό δαχτυλίδι, που πολύ μου ταίριαξε στο μέγεθος. Αυτά τα δαχτυλίδια προορίζονταν για τους νεκρούς μας εξήγησε. “Αν είναι αυτό νεκρικό, τότε μάλλον δεν είμαι ζωντανή” του είπα με την αυθάδεια της ηλικίας.
Τα μαθήματά του ήταν πάντα συναρπαστικά. Και τη συγκίνησή του για το νέο μας μουσείο τη μοιραζόμαστε πιστεύω όλοι.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.