Πολλά είπαμε στην τάξη μας για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων το 1821. Μιλήσαμε για τους ήρωες, τα γεγονότα, τις συνέπειες των εξεγέρσεων και τι πέτυχαν με τους αγώνες τους.
Είδαμε την ταινία “Η δίκη των δικαστών” – ήταν μια ευχάριστη έκπληξη η αποδοχή και η κατανόησή της από τα παιδιά – (αν και είχαμε αποφασίσει αρχικά μαζί με το συνάδελφο του άλλου τμήματος, να δείξουμε μόνο τις σκηνές με τη δολοφονία του Καποδίστρια και την ανάκριση του Κολοκοτρώνη).
Παραλείψαμε όμως φέτος να μιλήσουμε για τους δικούς μας ήρωες. Τους τρικαλινούς αγωνιστές του 1821. Βέβαια τους είχαμε παρουσιάσει πέρσι, αλλά η επανάληψη είναι ευκαιρία για μάθηση και εδραίωση της γνώσης (όπως λένε και τα εγχειρίδια!).
Ένας από τους πιο γνωστούς τρικαλινούς αγωνιστές ήταν ο Χριστόδουλος Χατζηπέτρος ή Χατζηπέτρου.
Ο Χριστόδουλος Χατζηπέτρος (η Χατζηπέτρου) γεννήθηκε στις 10 Μαΐου 1799 στο Βετερνίκ (Νεραϊδοχώρι) Τρικάλων και ήταν Βλαχικής καταγωγής από τον Ασπροπόταμο. Η οικογένεια του, οι Χατζηπέτροι ήταν πρόκριτοι της περιοχής για πάνω από 200 χρόνια, προνόμιο που τους αφαιρέθηκε από τον Αλή Πασά μόλις το 1813. Ο πατέρας του Γεώργιος Χατζηπέτρος, ήταν ο πλουσιότερος γαιοκτήμονας της περιοχής με πολύ μεγάλη περιουσία, μέρος της οποίας έχασε όταν εξερράγη η επανάσταση του 1821. Η οικογένεια του Χριστόδουλου αποφάσισε να τον μορφώσει ώστε να ασχοληθεί με το εμπόριο, έτσι τον έστειλε σε Ελληνικό σχολείο στις Σέρρες. Ο Χατζηπέτρος όμως είχε άλλες προτεραιότητες στην ζωή του. Διέκοψε τις σπουδές του στις Σέρρες και ταξίδεψε στην Βιέννη το 1814, όπου παρά το νεαρό της ηλικίας του, κατάφερε να συναντήσει τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, από τον οποίο ζήτησε να απελευθερώσει τους Έλληνες από τον Τουρκικό ζυγό, χωρίς φυσικά αποτέλεσμα.
