Terra Computerata

Τον Σεπτέμβριο του 1974 ο Μιχάλης Κακογιάννης ταξίδεψε στην Κύπρο,τον τόπο καταγωγής του,προκειμένου να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με την εισβολή των Τούρκων.Ήταν μια προσωπική προσπάθεια, «χωρίς προκατασκευασμένες ιδέες, χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα• πήγα χωρίς να έχω σκεφθεί τίποτε» είπε ο σκηνοθέτης έναν χρόνο αργότερα σε συνέντευξη του.
Το οδοιπορικό του Κακογιάννη είχε ως αποτέλεσμα τον «Αττίλα 74»,μια μνημειώδη καταγραφή της κατάστασης στην Κύπρο μετά το πραξικόπημα εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και την τουρκική εισβολή.

Του David Ignatius

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Το φερόμενο ως δίκτυο κατασκόπων για λογαριασμό της Ρωσίας, με την ωραία Αννα Τσάπμαν, είναι μια καταπληκτική ευκαιρία για να ανασύρουμε τον όρο femme fatale. Αν όμως θέλουμε να ασχοληθούμε μ’ έναν κατασκοπευτικό γρίφο του 21ου αιώνα, καλά θα κάνουμε να κοιτάξουμε την ιντερνετική κατασκοπεία – την κλοπή, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, στοιχείων που τα παλιομοδίτικα κατασκοπευτικά δίκτυα έκαναν χρόνια να συγκεντρώσουν.

Ισως η μεγαλύτερη δυνητική αξία του αταβιστικού δικτύου που αποκαλύφθηκε πρόσφατα να ήταν η υποστήριξη της πραγματικής υποδομής της ρωσικής κατασκοπείας – που γίνεται μέσω Ιντερνετ. Μόλις επέστρεψα από συζητήσεις του θέματος αυτού στο Aspen Security Forum και μου άνοιξαν τα μάτια, για να πω το λιγότερο. Τα παλιομοδίτικα κατασκοπευτικά δίκτυα διεισδύουν στους διαδρόμους της εξουσίας προκειμένου να κλέψουν μυστικά που αποκαλύπτουν τις προθέσεις και τις ικανότητες των αντιπάλων. Οι νέοι κατάσκοποι του κυβερνοχώρου μπορούν να αποσπάσουν τις πληροφορίες αυτές με το πάτημα ενός πλήκτρου.

Ως εισαγωγή σε αυτόν τον νέο κόσμο, συνιστώ το βιβλίο «Cyber War, The Next Threat to National Security and what to do about it». Συγγραφέας είναι ο Ρίτσαρντ Α. Κλαρκ, ο σύμβουλος επί θεμάτων τρομοκρατίας που είχε προσπαθήσει να προειδοποιήσει την κυβέρνηση Μπους για την Αλ Κάιντα πριν από την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Ο Κλαρκ διαθέτει λαμπρές περγαμηνές ως Κασσάνδρα.

Ο Κλαρκ προειδοποιεί ότι χιλιάδες κατάσκοποι του κυβερνοχώρου βρίσκονται επί το έργον. Εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία, οι μυστικές υπηρεσίες (περιλαμβανομένων και των αμερικανικών) «προετοιμάζουν το πεδίο της μάχης» κατά την προσφιλή στρατιωτική ορολογία.

Οι κατάσκοποι φυτεύουν bots, κομμάτια κώδικα που ακολουθούν οδηγίες σαν ψηφιακά ζόμπι, καθώς και «καταπακτές» και άλλα προγράμματα που επηρεάζουν συστήματα υπολογιστών τα οποία κατασκευάστηκαν σε δεκάδες χώρες. Αυτή είναι η σκοτεινή πλευρά των πολυθρύλητων παγκόσμιων αλυσίδων παραγωγής της βιομηχανίας της πληροφορικής. Προσφέρουν εκατοντάδες ευκαιρίες λαθραίας διείσδυσης και δολιοφθοράς. Οι σύγχρονοι ψηφιακοί κατάσκοποι είναι τόσο γοητευτικοί όσο και η Αννα Τσάπμαν αλλά λιγότερο ορατοί. Τώρα καταλαβαίνω γιατί ο φορητός υπολογιστής μου συμπεριφέρεται περίεργα κάθε φορά που επισκέπτομαι τη Βηρυτό. Ο Κλαρκ προειδοποιεί ότι όταν κανείς ταξιδεύει στο εξωτερικό και αφήνει τον υπολογιστή ή το blackberry στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, είναι πιθανό τα γκρέμλιν να κάνουν ανασκαφές στον σκληρό δίσκο, στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, στο ιδιωτικό δίκτυο, στις λίστες των επαφών. Σε όλα…

Οι ηλεκτρονικοί κατάσκοποι έχουν ήδη κλέψει δεκάδες δισεκατομμύρια σελίδες αρχείων και έχουν διεισδύσει σε στρατηγικούς κόμβους της παγκόσμιας οικονομίας, από τις τράπεζες ώς τα δίκτυα ηλεκτροδότησης. Μπορούν να απενεργοποιήσουν ραντάρ (όπως έκαναν οι Ισραηλινοί όταν βομβάρδισαν τον πυρηνικό αντιδραστήρα της Συρίας το 2007) ή να μπλοκάρουν την πρόσβαση στο Ιντερνετ (όπως έκανε η Ρωσία όταν εισέβαλε στη Γεωργία το 2008). Το μέλλον είναι τώρα.

Ισως γι’ αυτό τελικά χρειαζόμαστε τους ανθρώπινους κατασκόπους. Η κατασκοπεία του κυβερνοχώρου μπορεί να συλλέξει τέτοιο όγκο πληροφοριών που οι αρχικατάσκοποι χρειάζονται μερικές Τσάπμαν για να υποδείξουν στους πραγματικούς πράκτορες, τους ιντερνετικούς, τι να κλέψουν.

Καθημερινή

«Πολλοί θεωρούν ότι εμείς, οι μαθητές των νυχτερινών, είμαστε παιδιά ενός κατώτερου θεού. Κι όμως εδώ θα συναντήσετε ανθρώπους τεράστιας αξίας».

Ο εικοσιεξάχρονος Νεκτάριος Κουβάκης παράτησε το σχολείο στα δεκατρία του επειδή έμεινε δύο φορές στην ίδια τάξη. Δούλεψε, πήγε στον στρατό και στα είκοσι ένα του αποφάσισε τη μεγάλη επιστροφή. Εβγαλε το νυχτερινό γυμνάσιο και συνεχίζει στο λύκειο.

Ο Στράτος Γαλιφιανάκης είναι 37 ετών, παντρεμένος κι έχει δύο κόρες. «Το 1987 εγκατέλειψα το σχολείο, γιατί ο εργοδότης μου, για να με κάνει μάστορα, με ήθελε όλη μέρα στη δουλειά» λέει. Εγινε περιζήτητος τεχνίτης. Ψυκτικός. Στο βάθος του μυαλού του, όμως, υπήρχε πάντοτε η ιδέα να τελειώσει το λύκειο. Βλέπετε το απολυτήριο του χρειάζεται για να υπογράφει άδειες. «Το συζητούσα συχνά με τη γυναίκα μου κι εκείνη με παρότρυνε. Τώρα έρχομαι και μ’ αρέσει, εμένα που άκουγα σχολείο και ανατρίχιαζα».

Οι δυο τους από τις 7 έως τις 11 κάθε βράδυ, μαζί με εκατοντάδες ακόμα από δεκαέξι έως πεντηνταφεύγα χρόνων, κάθονται στα θρανία του 4ου ΕΠΑΛ Ηρακλείου Κρήτης, του μοναδικού εσπερινού επαγγελματικού λυκείου της πόλης. «Τα παιδιά αυτά τα έχει απορρίψει η κοινωνία τουλάχιστον μία φορά» τονίζει ο διευθυντής Νίκος Αλεξάκης. «Ο ρόλος ο δικός μας είναι να τους δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία. Να τα φέρουμε ξανά στο σχολείο και να τα κρατήσουμε». Και φαίνεται πως τα καταφέρνουν. Τον Σεπτέμβριο κάθε μαθητής φέρνει δυο-τρεις ακόμα.

«Η λέξη κλειδί για εμάς είναι η εξωστρέφεια. Αποφασίσαμε να βγούμε στην κοινωνία, να καλέσουμε οι ίδιοι τους μαθητές και μέσα σε μια πενταετία από 200 αυξήθηκαν σε 700» συνεχίζει ο διευθυντής.

Το σχολείο στεγάζεται σε νεόδμητο κτίριο στην Κηπούπολη του Ηρακλείου και δεν φείδεται υλικοτεχνικών υποδομών. Το απολυτήριό του, όπως όλων των ΕΠΑΛ, είναι ισότιμο του λυκείου και ταυτόχρονα αναγνωρισμένο επαγγελματικό πτυχίο που δίνει δικαίωμα ευνοϊκότερης πρόσβασης σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Οι τρόποι για να μείνουν οι μαθητές είναι πολλοί. Θεατρική και μουσική ομάδα, κινηματογραφική λέσχη, έκδοση εφημερίδας, δανειστική βιβλιοθήκη, εκθέσεις φωτογραφίας, εκδρομές και εκδηλώσεις με τη συμμετοχή στελεχών επιχειρήσεων που τους εξηγούν τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας.

Ο φιλόλογος Παναγιώτης Λάμπρου έχει διδάξει επί πολλά χρόνια στα ημερήσια λύκεια. «Ηρθα για να έχω ελεύθερα τα πρωινά μου, αφότου ξεκίνησα το διδακτορικό μου. Εδώ είναι πιο χαλαρή η παρουσία του καθηγητή που δημιουργεί ανθρώπινη σχέση με τους μαθητές. Αν ο δάσκαλος συνειδητοποιήσει την ιδιαιτερότητα αυτού του σχολείου και δουλέψει, μπορεί να επιτύχει σπουδαία αποτελέσματα» σημειώνει.

«Στην πατρίδα μου -και να ‘θελα- δεν μπορούσα να σπουδάσω, λόγω εμφυλίου. Η δίψα για μάθηση, όμως, έκαιγε πάντοτε μέσα μου. Η πρώτη μου έγνοια στην Ελλάδα ήταν να μάθω τη γλώσσα. Σιγά σιγά διαπίστωσα ότι μπορώ να γραφτώ σε σχολείο. Και το τόλμησα». Ο 28χρονος Χααμαμί Αχμέντ ήρθε στη χώρα μας το 2002 από το ιρακινό Κουρδιστάν και δουλεύει στις οικοδομές. «Παίζω στη θεατρική ομάδα, οργάνωσα έκθεση φωτογραφίας για τα χημικά του Σαντάμ που ταξίδεψε σε όλη την Κρήτη, ιδρύσαμε Παγκρήτιο Σύλλογο Κούρδων με δική του ιστοσελίδα. Χωρίς τη στήριξη του σχολείου δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτε απ’ όλα αυτά».

«Φοιτήστε παράλληλα με τις υποχρεώσεις σας κι αλλάξτε τη ζωή σας». Με το σύνθημα αυτό το 4ο ΕΠΑΛ απευθύνεται κυρίως σε ενήλικους εργαζόμενους και τους πείθει. «Το απολυτήριο λυκείου είναι σημαντικό κίνητρο, απαραίτητο πια σε οποιαδήποτε δουλειά αλλά και στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ» επισημαίνει ο καθηγητής Γιάννης Φαρσάρης. «Σπουδάζουν εδώ δημοτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι που δουλεύουν στην αποκομιδή σκουπιδιών ή ως καθαρίστριες. Με το απολυτήριο μετατίθενται σε γραφεία, κάτι σπουδαίο γι’ αυτούς».

Το 4ο ΕΠΑΛ Ηρακλείου είναι ένα αλλιώτικο εκπαιδευτήριο. Από κείνα που ανεβάζουν τον πήχη της δημόσιας παιδείας επιβεβαιώνοντας το αξίωμα ότι το σχολείο είναι προέκταση της κοινωνίας. «Είμαστε εργαζόμενοι και σεβόμαστε τον κόπο μας. Το πτυχίο το παίρνουμε με αγώνα. Είχα συμμαθητή 44 χρόνων, που, μετά από δέκα ώρες σκληρής δουλειάς, καθόταν στο θρανίο και μας ενέπνεε όλους» καταλήγει ο 24χρονος Γιάννης Λιανδράκης που παρ’ ότι αποφοίτησε περνάει συχνά απ’ το λύκειο, βλέπει τους φίλους του -μαθητές και καθηγητές- και συμμετέχει στις παράλληλες δραστηριότητες.

Ελευθεροτυπία

Στη μελέτη του Pew Internet project για την επίδραση του διαδικτύου στις κοινωνικές σχέσεις  το 85% θεωρεί ότι το διαδίκτυο θα έχει μία θετική επίδραση στις κοινωνικές του σχέσεις

http://pewinternet.org/

Με εντυπωσιακούς ρυθμούς αναμένεται να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια η χρήση του Διαδικτύου, με βάση τουλάχιστον τις τελευταίες εκτιμήσεις που αναμένουν τετραπλασιασμό του όγκου των δεδομένων που διακινούνται μέσω του Internet.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ετήσιας μελέτης CiscoVisual Networking Index (VNI) Forecast, για την περίοδο 2009-2014 που χρηματοδοτεί η γνωστή αμερικανική εταιρεία Cisco, το 2014 ο όγκος των δεδομένων που θα διακινούνται μέσω του Διαδικτύου θα φθάσει τα 767 exabytes, που ισοδυναμούν με 767 δισ. GBs!

Το συγκεκριμένο νούμερο είναι 100 exabytes μεγαλύτερο από το επίπεδο που προβλέπεται για το 2013, αύξηση που ισοδυναμεί με 10 φορές τη διακίνηση δεδομένων πάνω από το Internet για ολόκληρο το 2008.

Ο ρόλος του video
Σε αυτή την αύξηση, το video εξακολουθεί να έχει το μεγαλύτερο μερίδιο, καθώς υπερβαίνει το 91% της παγκόσμιας διακίνησης δεδομένων από οικιακούς χρήστες μέχρι το 2014.

Οι συγγραφείς της έρευνας αναφέρουν πως οι βελτιώσεις στη χωρητικότητα ευρυζωνικότητας δικτύου και σε ταχύτητες Internet, καθώς και η αυξανόμενη διάδοση των HDTV και 3DTV, είναι οι πιο σημαντικοί παράγοντες που αναμένεται να οδηγήσουν τον τετραπλασιασμό του όγκου των διακινούμενων δεδομένων από το 2009 έως το 2014.

Εθνος

Η τύχη των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας κρέμεται από μια κλωστή. Και μαζί με τον πετυχημένο θεσμό κινδυνεύει το μέλλον χιλιάδων πολιτών που δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν εγκαίρως την «υποχρεωτική» εκπαίδευση.

Εδώ και δυο βδομάδες οι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν σε έναν από τους πιο πετυχημένους και σημαντικούς θεσμούς του σχολικού μας συστήματος βρίσκονται σε αναβρασμό. Ο λόγος είναι ότι η σχολική περίοδος τελείωσε και ακόμα δεν έχουν ανακοινωθεί οι τοποθετήσεις των μονίμων εκπαιδευτικών που έχουν αποσπαστεί στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ), με αποτέλεσμα να βρίσκεται στον αέρα το έργο που έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα στον ευαίσθητο αυτό χώρο.

Καμιά επίσημη δικαιολογία δεν έχει δοθεί μέχρι στιγμής στην καθυστέρηση. Και βέβαια η φημολογία επιμένει ότι ο λόγος της αργοπορίας είναι ότι το υπουργείο σκοπεύει να αντικαταστήσει το σύνολο των μονίμων εκπαιδευτικών που υπηρετούν στα σχολεία αυτά με «φτηνούς» ωρομίσθιους. Οι σύλλογοι διδασκόντων απευθύνονται με εκκλήσεις στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας (βλ. τρίτη σελίδα του «Ιού»), αλλά μέχρι στιγμής καμιά επίσημη διαβεβαίωση δεν τους έχει δοθεί. Μόνο μισόλογα και ανεπίσημες διαψεύσεις της φημολογίας.

Και να σκεφτεί κανείς ότι η σημασία των σχολείων αυτών συνομολογείται από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα (με την εξαίρεση του ΚΚΕ, το οποίο κρατά επιφυλακτική στάση για τη χρηματοδότηση από ευρωπαϊκά κονδύλια και θεωρεί ότι ετοιμάζουν τους μαθητές τους να γίνουν ανειδίκευτοι εργάτες του ξένου κεφαλαίου). Πριν από δυο χρόνια το σύνολο του Τύπου αφιέρωσε μεγάλα ρεπορτάζ στην 52χρόνη Αλεξάνδρα Μαρκοπούλου, απόφοιτη των ΣΔΕ που αρίστευσε στις εισαγωγικές εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Πολλές, λιγότερο εντυπωσιακές αλλά εξίσου σημαντικές, επιτυχίες καταγράφονται σ’ αυτά τα σχολεία που έχουν στόχο να ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση ατόμων 18 ετών και άνω, τα οποία για διάφορους λόγους αποκλείστηκαν ή βρέθηκαν εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Ο ιός της Κυριακής

Οπως πάντα πρώτα ο μαθητής…

Το καλοκαίρι το αισθάνεσαι στο σώμα· το μυρίζεις. Αναδίδεται ορμητικά μέσ’ απ’ την αισθαντική μνήμη, υλικό, σωματικό, κυρίαρχο.

Το καλοκαίρι μυρίζει κολόνια, τη μία και μοναδική κολόνια, με το μπουκέτο εσπεριδοειδών, το μπουκέτο μεσογειακού περιβολιού, ανοίγει τα ρουθούνια, εισβάλλει στον οσφρητικό εγκέφαλο και τον ημερώνει, λεμονανθοί, περγαμόντο, κίτρο, φράπα, νεράντζι, πορτοκαλανθοί· η κολόνια που τρίβουν τους ασθενείς και τους υπερήλικους στους καρπούς χέρια και στα στήθια, να τους δροσίσουν· η κολόνια που μοσχοβολούν οι καλοντυμένες κυρίες στους εσπερινούς, ιδρωμένες κυρίες που αερίζονται με βεντάλιες και φορούν στο πέτο του κεντητού πουκάμισου κόσμημα από γιασεμί ή γαρδένια, μείξη δροσιάς και μέθης· η κολόνια καθαρίζει το εικόνισμα του εορτάζοντος αγίου στον Μέγα Εσπερινό, δροσίζει το γυαλί από τα φιλήματα, το άρωμά της ανακατεύεται με το άρωμα ανθόνερου της Μεγάλης Αρτοκλασίας, ανακατεύεται με ήχους, καμπανίσματα, χαιρετούρες, παιδικά παιχνίδια, το φως του δειλινού που γέρνει στα ιώδη, σε αστικούς ναούς λαμπρούς και εξωκλήσια ξασπρισμένα, με σημαιάκια στο προαύλιο και ποδιές κεντητές μέσα, με άρτο γλυκανισάτο στο πάλλευκο μαντίλι· αυτό το φως κι αυτή η μυρωδιά είναι το καλοκαίρι.

(Eau de Cologne, Υδωρ Κολωνίας, κατά τη φαρμακοποιία Δαμβέργη: Αιθερίου ελαίου κίτρου του περγαμηνού 10 μέρη, αιθερίου ελαίου φλοιών κίτρων 10 μέρη, αιθερίου ελαίου φλοιών χρυσομήλων 10 μέρη, αιθερίου ελαίου ανθέων πορτοκαλέας 12 μέρη, αιθερίου ελαίου τιφύου 2 μέρη, οινοπνεύματος 90% 1.000 μέρη. Παρεσκευάσθη το πρώτον υπό Ιωάννου Μαρία Φαρίνα εν Κολωνία τω 1709, κατόπιν υπό την επωνυμίαν «4711», εν Ελλάδι υπό του οίκου Μενούνου ως Κολώνια Εσπερίδων, μεταγενεστέρα η Μυρτώ-Λεμόνι του Οίκου Μαρινόπουλου.)

Το καλοκαίρι έχει κι άλλες μυρωδιές. Ο γλυκάνισος του άρτου συναντά τον γλυκάνισο του ούζου, εναλλάξ με τη μαστίχα, ηδύποτα κεράσματα σε τραπεζάκια θαλάσσης, το γλυκάνισο του ούζου δεμένο με δριμύ χταπόδι λιαστό, πλάι στο καρνάγιο, με τα βαπόρια νυσταγμένα στο μώλο.

Σε ποτηράκια, σε μπολ και σε πιατάκια με νερό, γαρδένιες υπόλευκες σκορπούν τη μέθη τους· φούλια λεπταίσθητα· γιασεμιά περασμένα σε κλωστή ή καρφωμένα σε πευκοβελόνες, φέγγουν καθώς δροσερό απλώνει το σκοτάδι, και οι έφηβοι τιτιβίζουν ξεπνοϊσμένοι απ’ το φλερτ, κορίτσια τρυγόνες τινάζουν τα αρωματισμένα μέλη τους και τρέχουν κελαρυστά σε μοσχομυριστές πλατείες και αποβάθρες με αβληχρά οσμή πίσσας, το πλησίασμα και το σμίξιμο τελείται υπό τη σκέπη μυρωδιών: Eau de Cologne, γαρδένια, φούλι, γιασεμί…

Και κλωνάρια σγουρού βασιλικού, πράσινο και βαθύ μοβ το άρωμά του, διαπερνά το διαυγές πρωινό της λειτουργίας σε θαλασσινό ξωκλήσι, καλοκαιρινό τάμα νοικοκυραίων της διασποράς, εκεί όπου αναπαύονται οστά κεκοιμημένων 18ου αιώνος: Μαρουσώ, Δομένεγος, Μαργαρώ. Ο γλυκύς και αψύς βασιλικός σημαίνει την έναρξη του πρωινού μαζί με το τραγούδι του κορυδαλλού· λιβάνι, κερί, ελαιόλαδο, κρασί μοσχάτο Σάμου· καθώς ο ήλιος ανεβαίνει, η θέρμη αρχίζει να θαμπώνει τον ουρανό· μια άλλη μυρωδιά σημαίνει νέα ώρα: ο καφές ψήνεται σε χάλκινο καμινέτο οινοπνεύματος, κερνιέται μαζί με παξιμαδάκια γλυκανισάτα αφράτα, μ’ ένα ποτηράκι μαστίχα από τη Χίο, για συχώρεση εκλιπόντων και παρόντων, κοπιώντων και καμνόντων. Η τελετουργία συνεχίζεται στα βραχάκια, με αχινούς και πατελίδες και καβούρια, με μυρωδιά από θάλασσα φρέσκια σαν νιόκοπο καρπούζι, με μυρωδιές από ούζο, ξινότυρο κατσικίσιο, αίσθηση αλατιού στεγνωμένου στον βράχο. Η θάλασσα περιλαβαίνει όλες τις μυρωδιές, αυτή είναι το καλοκαίρι.

Βράδιασε. Απ’ την καλαμένια ντισκοτέκ σκορπούν μυρωδιές αντηλιακού και ίμερου και τζιν. Αργά, μόνος ενώπιον των άστρων που μπαίνουν στην ασβεστωμένη κάμαρα με άρωμα νυχτολούλουδου, τσακίζει μια σελίδα:

«Φίλε συ που ακούς, ακούς της ευωδιάς των κίτρων
Tις μακρινές καμπάνες; Ξέρεις τις γωνιές του κήπου όπου
Eναποθέτει τα νεογνά του δειλινός ο αέρας; Oνειρεύτηκες
Ποτέ σου ένα καλοκαίρι απέραντο που να το τρέχεις
Mη γνωρίζοντας πια Eρινύες; Οχι. Nα γιατί καταρκυθμεύω
Που οι βαριές υποχωρούν αμπάρες τρίζοντας κι οι μεγάλες θύρες ανοίγονται
Στο φως του Ηλιου του Kρυπτού μια στιγμούλα, η φύση μας η τρίτη να φανερωθεί
Εχει συνέχεια. Δε θα την πω. Kανείς δεν παίρνει τα δωρεάν
Στον κακόν αγέρα ή που χάνεσαι ή που επακολουθεί γαλήνη
Aυτά στη γλώσσα τη δική μου. Kι άλλοι άλλα σ’ άλλες. Aλλ’
H αλήθεια μόνον έναντι θανάτου δίδεται.»

Του Ελευθέριου Γείτονα γενικού διευθυντή των Εκπαιδευτηρίων Γείτονα.

Η παιδαγωγική ως «γήινη» επιστήμη που υπηρετεί τον άνθρωπο υπόκειται στους νόμους της αξιολόγησης και της επαλήθευσης.

Η αξιολόγηση είναι αναπόσπαστο μέρος κάθε οργανωμένης προσπάθειας και δραστηριότητας και βέβαια της διδασκαλίας και του εκπαιδευτικού έργου γενικότερα.

Οπως κάθε εργαζόμενος αξιολογείται στον χώρο της εργασίας του και εκτός αυτού, έτσι κι οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται συνεχώς, παντού, πάντοτε και απ’ όλους: διοίκηση, συναδέλφους, μαθητές, γονείς, αλλά κι από το ευρύτερο κοινό άτυπα και ανεπίσημα.

Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών παίρνει επίσημη μορφή όταν συνδέεται με την υπηρεσιακή εξέλιξή τους ή με την αποτελεσματικότητα του σχολείου, οπότε γίνεται μέρος της αξιολόγησης και του σχολείου ως οργανισμού. Μιας αξιολόγησης που σκοπεύει ή πρέπει να σκοπεύει στη συνεχή αύξηση της αποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικού οργανισμού και τη συνεχή βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών του.

Εργο και αποστολή του σχολείου είναι η προώθηση της μάθησης και της πνευματικής καλλιέργειας των μαθητών του. Σκοπός, συνεπώς, της αξιολόγησης των υπηρεσιών του και των συντελεστών του έργου του δεν μπορεί παρά να είναι άλλος από την εξασφάλιση και συνεχή βελτίωση των συνθηκών και των παραγόντων προώθησης της μάθησης και της πνευματικής καλλιέργειας των μαθητών. Ο σκοπός αυτός σε κάθε εκπαιδευτικό οργανισμό μεταφράζεται σε: α) βελτίωση των υπηρεσιών του, β) βελτίωση και ανάπτυξη του εκπαιδευτικού υλικού και γ) βελτίωση και επαγγελματική εξέλιξη του κάθε εκπαιδευτικού.

Στο παρελθόν η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είχε συνδεθεί, σχεδόν αποκλειστικά, με μια λογοδοσία συμβατική και υπηρεσιακή και αποσκοπούσε στην προαγωγή και καμιά φορά στον έπαινο. Ποτέ όμως στη βελτίωση του αξιολογούμενου.

Εδώ και μερικές δεκαετίες η σχολική μονάδα αξιολογείται ως οργανισμός που βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη. Βγαίνοντας από το μοντέλο της γραφειοκρατικής, ελεγκτικής, απολογιστικής και αποδεικτικής αξιολόγησης, με στόχο την προαγωγή των εμπλεκομένων στην εκπαιδευτική διαδικασία, η παιδαγωγική επιστήμη προτείνει το «διαμορφωτικό-βελτιωτικό» μοντέλο αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, αντίστοιχο με αυτό της αξιολόγησης των μαθητών. Μιας αξιολόγησης που, από εξωτερική και με εξωτερικούς αξιολογητές, γίνεται εσωτερική υπόθεση του σχολείου και εμπλέκει τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς τόσο στη διαμόρφωση στόχων και κριτηρίων όσο και στην ίδια την αξιολόγηση (αυτοαξιολόγηση) στο πλαίσιο μιας ανοιχτής και ειλικρινούς επικοινωνίας.

Ενα πρόγραμμα αξιολόγησης με «διαμορφωτικό-βελτιωτικό» χαρακτήρα αποβλέπει στην ανάδειξη των δυνατών σημείων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, που αναφέρονται στην ποιότητα του προγράμματος και στην ποιότητα του διδάσκοντος.

Και προς την μία και προς την άλλη κατεύθυνση η στόχευση είναι κοινή: τι μπορούμε να βελτιώσουμε για να μεγιστοποιηθεί το αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, στην οποία εμπλέκεται ο μαθητής, η οικογένεια και ο διδάσκων. Η διδακτέα ύλη αποτελεί μέσο.

Για να εξασφαλίσουμε συνθήκες αποτελεσματικής εκπαίδευσης, πρέπει όλοι οι διδάσκοντες να συνεργαστούν και να καταθέσουν τις απόψεις τους για το είδος της αξιολόγησης.

Ομάδες εκπαιδευτικών, που έχουν χρησιμοποιήσει αυτή τη μέθοδο για τον σχεδιασμό και την εκπόνηση «Προγραμμάτων Αξιολόγησης», κατέληξαν στο ότι ένα σύστημα με «διαμορφωτικό-βελτιωτικό» χαρακτήρα πρέπει να στηρίζεται σε δέκα πυλώνες:

-Εκτέλεση βασικών καθηκόντων.

-Σχεδιασμός και οργάνωση των μαθημάτων.

-Σχεδιασμός και οργάνωση της διδασκαλίας.

-Διεξαγωγή της διδασκαλίας.

-Προώθηση της μάθησης.

-Οργάνωση και διεύθυνση της σχολικής τάξης.

-Επικοινωνία και σχέσεις στην τάξη.

-Επικοινωνία και σχέσεις με τη διοίκηση του σχολείου και την οικογένεια.

-Ανάπτυξη του σχολείου.

-Προσωπική και επαγγελματική ανάπτυξη.

Πάνω σε αυτούς τους δέκα πυλώνες μπορεί να οικοδομηθεί ολόκληρη η εκπαιδευτική πολιτική και η φιλοσοφία ενός σχολείου, το οποίο μπορεί να λειτουργεί σύμφωνα με το ισχύον αναλυτικό πρόγραμμα και να βελτιώνει την αποτελεσματικότητά του με θεμιτές υπερβάσεις, οι οποίες θα διαμορφώνονται με βάση την αλληλοκατανόηση, την αλληλοαποδοχή, τη συνεργασία και συναρμογή των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Καθημερινή

Μία σελίδα για τα αγαπημένα σας. Το άγχος κάθε ταξιδιώτη. Πώς είναι το ξενοδοχείο που φαίνεται τόσο ελκυστικό στην παρουσίασή του στο διαδίκτυο;  Στο www.tvtrip.com μπορείτε να δείτε ένα μίνι-βίντεο που σίγουρα θα σας βοηθήσει να αποκτήσετε μία πιο σφαιρική εικόνα ενώ οι αξιολογήσεις προέρχονται από τους επισκέπτες. Προς το παρόν οι κατάλογοί του περιλαμβάνουν μόνο ξενοδοχεία της Ευρώπης. Είναι οι απλές ιδέες που κάνουν τη διαφορά. Μέχρι στιγμής έχουμε δει διάφορες προσπάθειες να περάσουν τα ελληνικά ξενοδοχεία στο ψηφιακό σύμπαν. Καμία όμως τόσο ολοκληρωμένη.

www.tvtrip.com

310,8 εκατομμύρια βιβλία δανείστηκαν πέρυσι, 2009, οι Βρετανοί από βιβλιοθήκες (δημοτικές, κυρίως) σε όλη τη χώρα. Ετσι, για πρώτη φορά εδώ και μία 10ετία, σημειώθηκε αύξηση, έστω κατά 1%, σε έναν «τομέα» που τα τελευταία χρόνια είχε πάρει την κατηφόρα. Το γεγονός, όπως διαβάσαμε στην «Γκάρντιαν», οφείλεται στην οικονομική κρίση, που έχει κάνει πολύ κόσμο να επιστρέψει ξανά στο διάβασμα, και επειδή όλο και περισσότεροι αναγνώστες δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν βιβλία, τα δανείζονται.

ΕΝΕΤ