«Πολλοί θεωρούν ότι εμείς, οι μαθητές των νυχτερινών, είμαστε παιδιά ενός κατώτερου θεού. Κι όμως εδώ θα συναντήσετε ανθρώπους τεράστιας αξίας».
Ο εικοσιεξάχρονος Νεκτάριος Κουβάκης παράτησε το σχολείο στα δεκατρία του επειδή έμεινε δύο φορές στην ίδια τάξη. Δούλεψε, πήγε στον στρατό και στα είκοσι ένα του αποφάσισε τη μεγάλη επιστροφή. Εβγαλε το νυχτερινό γυμνάσιο και συνεχίζει στο λύκειο.
Ο Στράτος Γαλιφιανάκης είναι 37 ετών, παντρεμένος κι έχει δύο κόρες. «Το 1987 εγκατέλειψα το σχολείο, γιατί ο εργοδότης μου, για να με κάνει μάστορα, με ήθελε όλη μέρα στη δουλειά» λέει. Εγινε περιζήτητος τεχνίτης. Ψυκτικός. Στο βάθος του μυαλού του, όμως, υπήρχε πάντοτε η ιδέα να τελειώσει το λύκειο. Βλέπετε το απολυτήριο του χρειάζεται για να υπογράφει άδειες. «Το συζητούσα συχνά με τη γυναίκα μου κι εκείνη με παρότρυνε. Τώρα έρχομαι και μ’ αρέσει, εμένα που άκουγα σχολείο και ανατρίχιαζα».
Οι δυο τους από τις 7 έως τις 11 κάθε βράδυ, μαζί με εκατοντάδες ακόμα από δεκαέξι έως πεντηνταφεύγα χρόνων, κάθονται στα θρανία του 4ου ΕΠΑΛ Ηρακλείου Κρήτης, του μοναδικού εσπερινού επαγγελματικού λυκείου της πόλης. «Τα παιδιά αυτά τα έχει απορρίψει η κοινωνία τουλάχιστον μία φορά» τονίζει ο διευθυντής Νίκος Αλεξάκης. «Ο ρόλος ο δικός μας είναι να τους δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία. Να τα φέρουμε ξανά στο σχολείο και να τα κρατήσουμε». Και φαίνεται πως τα καταφέρνουν. Τον Σεπτέμβριο κάθε μαθητής φέρνει δυο-τρεις ακόμα.
«Η λέξη κλειδί για εμάς είναι η εξωστρέφεια. Αποφασίσαμε να βγούμε στην κοινωνία, να καλέσουμε οι ίδιοι τους μαθητές και μέσα σε μια πενταετία από 200 αυξήθηκαν σε 700» συνεχίζει ο διευθυντής.
Το σχολείο στεγάζεται σε νεόδμητο κτίριο στην Κηπούπολη του Ηρακλείου και δεν φείδεται υλικοτεχνικών υποδομών. Το απολυτήριό του, όπως όλων των ΕΠΑΛ, είναι ισότιμο του λυκείου και ταυτόχρονα αναγνωρισμένο επαγγελματικό πτυχίο που δίνει δικαίωμα ευνοϊκότερης πρόσβασης σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Οι τρόποι για να μείνουν οι μαθητές είναι πολλοί. Θεατρική και μουσική ομάδα, κινηματογραφική λέσχη, έκδοση εφημερίδας, δανειστική βιβλιοθήκη, εκθέσεις φωτογραφίας, εκδρομές και εκδηλώσεις με τη συμμετοχή στελεχών επιχειρήσεων που τους εξηγούν τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας.
Ο φιλόλογος Παναγιώτης Λάμπρου έχει διδάξει επί πολλά χρόνια στα ημερήσια λύκεια. «Ηρθα για να έχω ελεύθερα τα πρωινά μου, αφότου ξεκίνησα το διδακτορικό μου. Εδώ είναι πιο χαλαρή η παρουσία του καθηγητή που δημιουργεί ανθρώπινη σχέση με τους μαθητές. Αν ο δάσκαλος συνειδητοποιήσει την ιδιαιτερότητα αυτού του σχολείου και δουλέψει, μπορεί να επιτύχει σπουδαία αποτελέσματα» σημειώνει.
«Στην πατρίδα μου -και να ‘θελα- δεν μπορούσα να σπουδάσω, λόγω εμφυλίου. Η δίψα για μάθηση, όμως, έκαιγε πάντοτε μέσα μου. Η πρώτη μου έγνοια στην Ελλάδα ήταν να μάθω τη γλώσσα. Σιγά σιγά διαπίστωσα ότι μπορώ να γραφτώ σε σχολείο. Και το τόλμησα». Ο 28χρονος Χααμαμί Αχμέντ ήρθε στη χώρα μας το 2002 από το ιρακινό Κουρδιστάν και δουλεύει στις οικοδομές. «Παίζω στη θεατρική ομάδα, οργάνωσα έκθεση φωτογραφίας για τα χημικά του Σαντάμ που ταξίδεψε σε όλη την Κρήτη, ιδρύσαμε Παγκρήτιο Σύλλογο Κούρδων με δική του ιστοσελίδα. Χωρίς τη στήριξη του σχολείου δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτε απ’ όλα αυτά».
«Φοιτήστε παράλληλα με τις υποχρεώσεις σας κι αλλάξτε τη ζωή σας». Με το σύνθημα αυτό το 4ο ΕΠΑΛ απευθύνεται κυρίως σε ενήλικους εργαζόμενους και τους πείθει. «Το απολυτήριο λυκείου είναι σημαντικό κίνητρο, απαραίτητο πια σε οποιαδήποτε δουλειά αλλά και στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ» επισημαίνει ο καθηγητής Γιάννης Φαρσάρης. «Σπουδάζουν εδώ δημοτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι που δουλεύουν στην αποκομιδή σκουπιδιών ή ως καθαρίστριες. Με το απολυτήριο μετατίθενται σε γραφεία, κάτι σπουδαίο γι’ αυτούς».
Το 4ο ΕΠΑΛ Ηρακλείου είναι ένα αλλιώτικο εκπαιδευτήριο. Από κείνα που ανεβάζουν τον πήχη της δημόσιας παιδείας επιβεβαιώνοντας το αξίωμα ότι το σχολείο είναι προέκταση της κοινωνίας. «Είμαστε εργαζόμενοι και σεβόμαστε τον κόπο μας. Το πτυχίο το παίρνουμε με αγώνα. Είχα συμμαθητή 44 χρόνων, που, μετά από δέκα ώρες σκληρής δουλειάς, καθόταν στο θρανίο και μας ενέπνεε όλους» καταλήγει ο 24χρονος Γιάννης Λιανδράκης που παρ’ ότι αποφοίτησε περνάει συχνά απ’ το λύκειο, βλέπει τους φίλους του -μαθητές και καθηγητές- και συμμετέχει στις παράλληλες δραστηριότητες.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.