Terra Computerata

Υπάρχει ο τέλειος δάσκαλος; θα συναντήσει ποτέ τον ιδανικό μαθητή; Το πρότυπο του ιδανικού δασκάλου – καθηγητή και του ιδανικού μαθητή προκύπτει από πανελλαδική έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το 2004 έως το 2007 σε δείγμα 1500 μαθητών και 1000 εκπαιδευτικών.
Ετσι λοιπόν, «αγάπη στους μαθητές του, γνώση του αντικειμένου του, μεράκι και όρεξη για δουλειά, υπομονή» είναι τα βασικά προσόντα που πρέπει να έχει ο εκπαιδευτικός σύμφωνα με τους Ελληνες μαθητές οι οποίοι δίνουν ιδιαίτερο βάρος στην προσωπικότητα του εκπαιδευτικού, ώστε να τους βοηθήσει να αγαπήσουν το σχολείο. Από την πλευρά τους, οι δάσκαλοι βάζουν τις δικές τους προδιαγραφές για τον καλό μαθητή. «Να είναι πειθαρχημένος, να κάνει με συνέπεια τις εργασίες του, να είναι ομαδικός, να μην μπλέκει σε καβγάδες».

Διαβάστε για την έρευνα στην Καθημερινή και τα συζητάμε…

Μαθαίνουμε ότι θα είμαστε τόσο τυχεροί γιατί ο Κρατήρας του Ευφρονίου, αγγείο μοναδικής ομορφιάς και αισθητικής, που επιστράφηκε από το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης στην Ιταλία, έρχεται στην Ελλάδα.  Αλλά μόνο ως επισκέπτης. Θα το δούμε από το Σεπτέμβριο στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης ως μέρος της έκθεσης «Νόστοι». Η έκθεση περιλαμβάνει τις περίπου 74 αρχαιότητες που επαναπατρίστηκαν στην Ιταλία από μεγάλα μουσεία των Ηνωμένων Πολιτειών: Καλών Τεχνών της Βοστόνης, Γκετί και άλλες συλλογές. Είχαν εξαχθεί παρανόμως από το έδαφος της γειτονικής χώρας, η οποία τα εντόπισε, τα διεκδίκησε με υπομονή, γραφειοκρατικούς και νομικούς αγώνες, έρευνες και μυστικές επιχειρήσεις? και τελικά τα κέρδισε.

Για το συγκεκριμένο αγγείο ήδη από το 1972 η Ιταλία βρισκόταν σε νομική διαμάχη με το Μητροπολιτικό Μουσείο της Ν. Υόρκης, την οποία και τελικά κέρδισε. Γιατί όμως τον κρατήρα του Ευφρονίου τον διεκδίκησε η Ιταλία και όχι η Ελλάδα; Δεν είναι πολιτιστικό αγαθό της Ιταλίας αλλά της Ελλάδας. Ο Ευφρόνιος ήταν αγγειογράφος και αγγειοπλάστης από την Αττική. Ο καλλιτέχνης ζωγράφισε πάνω στο αγγείο τη σκηνή του θανάτου του Σαρπηδόνα, όπως την περιγράφει ο Ομηρος στη ραψωδία Π της Ιλιάδας (στίχοι 419-547).  Ο ήρωας είναι πεσμένος στη γη, χτυπημένος θανάσιμα από τον Πάτροκλο, τον σύρουν δε από τη μια πλευρά ο Θάνατος και από την άλλη ο Υπνος. Τελικά τον κέρδισε ο Θάνατος. Είναι μια παράσταση που η ομορφιά της σου κόβει την ανάσα. Ελληνας ο καλλιτέχνης.  Δυστυχώς η Ιταλία τον διεκδίκησε, μόνο και μόνο επειδή βρέθηκε στη θαλάσσια περιοχή της. Είναι όμως γνωστό ότι οι Ρωμαίοι απογύμνωσαν την Ελλάδα από τα καλλιτεχνήματά της για να στολίσουν τις επαύλεις τους και μερικά από τα πλοία που μετέφεραν τα αγάλματα ναυάγησαν. Ετσι οι Ιταλοί τα βρίσκουν τώρα και τα θεωρούν δικά τους (όπως τους πολεμιστές του Ριάτσε). Τα πολιτιστικά αγαθά ανήκουν στη χώρα που τα γέννησε και όχι στη χώρα που βρέθηκαν. Πολύ περισσότερο τα καλλιτεχνήματα που έχουν την υπογραφή του καλλιτέχνη.

Τι λέει ο κ. υπουργός Πολιτισμού; Καλές είναι οι ομιλίες και τα συνέδρια, αλλά αποτέλεσμα φέρνουν μόνον οι εύστοχες ενέργειες και η συνεχής προσπάθεια.

τρέχει να προλάβει τις προθεσμίες ο Έλληνας…

Σπούτνικ σημαίνει συνοδοιπόρος, μαθαίνω από το βιβλίο του Μουρακάμι. “Έκλεισα τα μάτια και αφουγκράστηκα προσεκτικά τους επιγόνους του Σπούτνικ, που ακόμη και τώρα έκαναν το γύρο της Γης, έχοντας τη βαρύτητα μοναδικό δεσμό τους με τον πλανήτη. Μοναχικές μεταλλικές ψυχές στο αδιατάρακτο σκοτάδι του διαστήματος, συναντιούνται, προσπερνούν η μία την άλλη και χωρίζουν για να μην ξανασυναντηθούν ποτέ πια. Δεν ανταλλάσουν μεταξύ τους λόγια. Δεν δεσμεύονται με υποσχέσεις». Οι ήρωες στο Σπούτνικ Αγαπημένη  φέρουν αμετάκλητα τις ιδιότητες ενός μεταλλικού, κενού περιεχομένου δορυφόρου. Ο αφηγητής Κ, η Σουμίρε και η Μίου είναι σώματα που απέχουν από την πραγματική ζωή, καταδικασμένα σε αέναες περιστροφές γύρω από πρόσωπα και καταστάσεις που επιθυμούν (με πόνο και βογγητό), αλλά με τα οποία ποτέ δεν θα έρθουν σε επαφή.

 Ένα μεγάλο μέρος του “Σπούτνικ αγαπημένη” εκτυλίσσεται σʼ ένα ελληνικό νησί, έξω από τη Ρόδο. Και η ονειρική ατμόσφαιρα του νησιού αποδίδεται με πολύ λεπτές πινελιές. Το τέλος με απογοήτευσε λιγάκι καθώς προηγείται μία κορύφωση με την αποκάλυψη του μυστικού της Μίου και περίμενα να δω τι λύση θα έδινε, πλην όμως… ας μη σας το χαλάσω. Οι ανθρώπινες σχέσεις στον Μουρακάμι είναι σαν γρίφος  του Ζεν: Ερωτήματα, καμιά απάντηση: Πρέπει να διαλογιστείς στο γρίφο, για να βρεις το νόημα. Σʼ αναγκάζει να σκύψεις  βαθιά μέσα σου, για νʼ ανακαλύψεις πράματα που ούτε καν υποψιαζόσουν ότι υπήρχαν.

Ένδον σκάπτε!

Η ιστοσελίδα του συγγραφέα!

Αν θέλετε να αποδείξετε την αγάπη σας στο έτερον ήμισυ υπάρχει καλύτερος τρόπος από ένα τατουάζ; Υπάρχει!  το εικονικό τατουάζ, γιατί που να τρέχετε για laser, όταν αποφασίσετε να “ανανεωθείτε”. Θα βάλετε στο “seu nome” το όνομά σας, στο “nome du amigo”, το δικό του/της, πατήστε το visualizar και έκπληξη!

Εδώ τα καλά τατού

Ελληνες και ξένοι ερευνητές ανακάλυψαν πως ο ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, ο αρχαίος αυτός αστρονομικός και ημερολογιακός υπολογιστής, δεν αποκλείεται να αποτελούσε και ένα GPS πλοήγησης των καραβιών καθώς έδειχνε την κίνηση του Ηλιου και της Σελήνης, την πρόγνωση των εκλείψεων και όλα αυτά σε σχέση με δύο ημερολόγια: το Μετονικό (σεληνιακό) και το ελληνοαιγυπτιακό (ηλιακό), αλλά και με τους στεφανίτες πανελλήνιους αγώνες. Βρήκαν προς μεγάλη τους έκπληξη ότι υπάρχει ειδικό καντράν με χαραγμένους επάνω του μεγάλους Αγώνες: Νέμεα, Ισθμια, Ολύμπια (Ολυμπιακοί), Πύθια, δύο μικρότερους (ένας από αυτούς τα Νάια, της Δωδώνης) και κάποιους άγνωστους σήμερα.

Ο Μηχανισμός των Αντικυθήρων ανασύρθηκε το 1900 από σπογγαλιείς σε βάθος 40 μ. με πολλά ακόμη αγάλματα, που φυλάσσονται όπως και αυτός στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Το πλοίο που τον έφερε ναυάγησε το 87 π.Χ. μεταξύ Κυθήρων και Κρήτης, ανοιχτά των Αντικυθήρων.

Θεωρείται το αρχαιότερο σωζόμενο όργανο με γρανάζια. Η λειτουργία του έχει συναρπάσει και προβληματίσει σπουδαίους ιστορικούς της επιστήμης και τεχνολογίας, ναυτικούς και αρχαιολόγους εδώ και περίπου έναν αιώνα.

Περισσότερες πληροφορίες στο site: www.antikythera-mechanism.gr

Νέα ευρήματα στον μηχανισμό των Αντικυθήρων Καθημερινή 3/8/2008

Το ρολόι των Ολυμπιακών Αγώνων Βήμα 3/8/2008

H sine qua non σχολιάζει τα της απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών: “Αναλυτικό πρόγραμμα!  Δεν το ακουμπάμε, μη χαλάσει.  Σαν το σαλόνι της γιαγιάς.  Τό΄χουμε για κανέναν ?άνθρωπο?.  ΄Εκανε λοιπόν την ανακοίνωσή του το Υπουργείο, τελείωσε ο ?παραλογισμός? σύμφωνα με ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, Συλ. Γονέων κ.α.  Τώρα σε κάθε ελληνικό σπίτι, έχει αρχίσει ο νεαρός βλαστός τη γκρίνια για την απαλλαγή απο το μάθημα.  Καθόσον ο έλληνας τη ?λούφα? από μικρός την μαθαίνει.  Πόσο μάλλον άμα του την δώσεις στο χέρι!  Σαν να το βλέπω το όνειρο.  Μαύρο καλοκαίρι θα κάνει η ελληνίδα μάννα.  Και να σας πω;  Επειδή και οι γονείς πόρω απέχουν απο την ελληνική σχολική πραγματικότητα, πολλοί θα είναι οι ?δηλωσίες?! ” Διαβάστε όλο το σχόλιο.

Ούσα κι εγώ μία δηλωσίας, σας πληροφορώ ότι μία χαρά την έβγαλα στο Λύκειο. Έκανα τις βολτίτσες μου δις εβδομαδιαίως, πολλές φορές και συχνότερα, γιατί σιγά και μην ήξεραν τι μάθημα είχα, όταν με έβλεπαν στο προαύλιο. Υπέθεταν, ότι είχα βγει από τα θρησκευτικά. Στο Λύκειό μου που συναντιούνται κυριολεκτικά όλες οι φυλές του Ισραήλ, έχει ενδιαφέρον η πρωινή προσευχή. Σκεφτόμουν τι θα γινόταν ένα πρωινό, έτσι και κάποιος μουσουλμάνος έστρωνε το χαλάκι του για να προσευχηθεί προς τη Μέκκα. Αλλά στο άλλο διαπολιτισμικό σχολείο που είχαν αντικαταστήσει τη χριστιανική προσευχή με μία άλλη που απευθυνόταν στον καλό θεούλη, η διευθύντρια πήρε την άγουσα…

Διαβάστε σχετικά…

Καλές οι εγκύκλιοι, αλλά έχουμε δρόμο μπροστά μας…