«Κάτι αστείο μού συνέβη σήμερα το πρωί». Με αυτή την cool φράση ο πιο hot ?bloger? της εποχής, ο Paul Krugman, υποδέχθηκε την είδηση ότι κέρδισε βραβείο Νόμπελ. Δυναμικός εκπρόσωπος της νέας τάσης που θέλει τους οικονομολόγους να περνούν τις θεωρίες τους μέσω των blog στο ευρύ κοινό, ο διακεκριμένος καθηγητής οικονομίας και διεθνών υποθέσεων των πανεπιστημίων Princeton και ΜΙΤ και τακτικός αρθρογράφος των New York Times, ο ευφυής Κρούγκμαν έχει γίνει διάσημος όχι μόνο για τις μελέτες του ?«…για τον τρόπο που ενοποίησε τα πρωτύτερα διακριτά ερευνητικά πεδία του διεθνούς εμπορίου και της οικονομικής γεωγραφίας», τονίζει η επιτροπή στην ανακοίνωσή της?, αλλά επειδή έχει την «κακή συνήθεια» να λέει αλήθειες για την αμερικανική και παγκόσμια οικονομία, όσο σκληρές ή απίθανες κι αν ακούγονται. Η ανακοίνωση του Νόμπελ, και μάλιστα μόλις ένα μήνα πριν την κρίσιμη αναμέτρηση του Νοεμβρίου, κάνει πολλούς να σκέφτονται ότι η επιλογή αυτή σηματοδοτεί μια εν δυνάμει δημόσια επίθεση εναντίον της διακυβέρνησης των ρεπουμπλικάνων, δεδομένου ότι ο διάσημος προοδευτικός Αμερικανός οικονομολόγος είναι φανατικός πολέμιος της πολιτικής Μπους. Στο εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο του «Η συνείδηση ενός προοδευτικού», που κυκλοφόρησε πρόσφατα στη χώρα μας από τις εκδόσεις Πόλις, ο Κρούγκμαν προσπαθεί να αποδείξει αυτό που με άρθρα του καιρό τώρα υποστηρίζει με πάθος: ότι υπάρχει ένας «χορός» όπου η οικονομική ανισότητα και η πολιτική πόλωση κινούνται μαζί.
Άρθρα με ετικέτα “εκδόσεις Πόλις”Νοέ
24
2008
 
Η συνείδηση ενός προοδευτικούΑναρτήθηκε από terracomputerata στο blogs, βιβλίο, οικονομία, με ετικέτες: blogger, nobel, εκδόσεις ΠόλιςΑυγ
03
2008
Είχαμε ένα όνειροΑναρτήθηκε από terracomputerata στο βιβλίο, Λογοτεχνία, με ετικέτες: jake Lamar, Είχαμε ένα όνειρο, εκδόσεις Πόλις, Λαμάρ, μυθιστόρημα, Τζεικ
Όπως λέει και η φίλη Σοφία: “Το αίμα και το δέρμα δεν σκέφτονται. Συνδέονται απευθείας με το ένστικτο, δεν ζυγίζουν τα υπέρ και τα κατά των αποφάσεων, δεν υποκλίνονται στη λογική. Κληροδοτούνται. Φωνασκούν. Ζητούν και παίρνουν. Το μυθιστόρημα υφαίνεται μαστορικά γύρω από τις ζωές πολλών προσώπων, τις διαπλέκει, άλλοτε τις συμφιλιώνει κι άλλοτε τις τσουγκρίζει. Ο Λαμάρ αναπτύσσει το θέμα του με αιχμηρή διεισδυτικότητα και ακαταπόνητη αφηγηματική τέχνη. Η φυλετική οργή και το φυλετικό μίσος κυριαρχούν. Είναι έκτυπα στα εφηβικά ανέκδοτα, στις φιλικές συναναστροφές, στις προσωπικές επιλογές, στη μέγγενη των φίλων και της οικογένειας. Ο συγγραφέας παρουσιάζει ένα κοντινό μέλλον που φαντάζει ιδιαίτερα οικείο. Δεν σηκώνει ρομφαία, δεν φροντίζει να είναι πολιτικά ορθός, δεν εκφωνεί ηχηρά λογύδρια. Με τέχνη και τεχνική αποδεικνύει πως το χρώμα του δέρματος και το κληρονομημένο γονίδιο είναι η ατομική- και πολιτική- παγίδα που στήνουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας και τους άλλους”. Βιβλιοδρόμιο 26/7/2008 |
|
Άρθρα (RSS)