Άρθρα με ετικέτα “μυθιστόρημα”
 Τον Γκούναρ Στόλεσεν (1947-), τον Νορβηγό συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων τον γνωρίσαμε το 2006, όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα ελληνικά το βιβλίο του «Δικός σου ως το θάνατο».Μπορεί ο Στόλεσεν να χρησιμοποιεί ως όχημα του προβληματισμού του το αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά δεν μένει εκεί, πειραματίζεται με την έκφραση και μας χαρίζει ένα πυκνό κείμενο που δύσκολα θα το αφήσετε από τα χέρια σας. Η γραφή ρέει, οι ποιητικές στιγμές του κορυφώνονται σε ομιχλώδη νορβηγικά τοπία.
Ο κεντρικός ήρωας προβληματίζεται για τις αλλαγές που φέρνει στην πατρίδα του η εκμετάλλευση πετρελαίου. Αλλαγές τις οποίες δεν μπόρεσαν όλοι να ακολουθήσουν. Σημάδια των καιρών ο αλκοολισμός, η μοναξιά, η ανεργία, η διάλυση της οικογένειας, οι νεοαναδυόμενες μορφές φασισμού, το ανηλεές κυνήγι του κέρδους, η ραγδαία οικονομική άνοδος των πολλών χωρίς το ανάλογο ηθικό έρεισμα, το ξεπούλημα των ιδανικών. Αυτά τα μοτίβα θα τα δούμε να επανέρχονται στημονικά στο έργο.
Η κοινωνική του ανάλυση θα ξετυλίξει το κουβάρι της πλοκής. Η ιστορία τοποθετείται στην πόλη του Μπέργκεν το 1981, όπου ο ντετέκτιβ Βέουμ, άνθρωπος μοναχικός, χωρισμένος με ένα παιδί, αναλαμβάνει να εξερευνήσει τη σκοτεινή πλευρά της πόλης. Μια πυρκαϊά σε ένα εργοστάσιο χρωμάτων τη δεκαετία του ’50 με 15 θύματα, τα αίτια της οποίας δεν εξακριβώθηκαν ποτέ. Ενας δολοφόνος και προδότης από τον καιρό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, γνωστός ως «Ποντικοφάρμακο», που η ταυτότητά του δεν αποκαλύφθηκε ποτέ.
Η Αργυρώ Μαντόγλου μας πληροφορεί ότι στη σκανδιναβική μυθολογία ο Φένρικ ήταν ένα τέρας με μορφή λύκου. “Φοβούμενοι την προφητεία που προέβλεπε ότι θα έφερνε την καταστροφή του κόσμου, οι θεοί τον αλυσόδεσαν βαθιά κάτω από τη γη, όπου και περιμένει τη συντέλεια του κόσμου για να αντεπιτεθεί. Στο μυθιστόρημα υπάρχει ο υπαινιγμός πως έχει επέλθει μια κάποιου είδους ηθική συντέλεια. Οι λύκοι έχουν ανεβεί στην πόλη, κυκλοφορούν στους ασφαλτοστρωμένους δρόμους και καραδοκούν, συχνά αόρατοι και ασύλληπτοι, αλλά το πέρασμά τους γίνεται αισθητό από τα σημάδια που αφήνουν στα πρόσωπα και στις ψυχές των ανθρώπων”.
Σχετικά με τον συγγραφέα
Ήρωες πολέμου και καταδότες -Βήμα της Κυριακής
0 σχόλια »
 Ο τίτλος του πρώτου μυθιστορήματος του Jake Lamar (εκδ. Πόλις) συνομιλεί με το “I have a dream” του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Σε αυτό ο συγγραφέας διερευνά τις φυλετικές σχέσεις σε μια ολοένα και πιο συντηρητική Αμερική, όπου ο φόβος της εγκληματικότητας έχει γίνει πλέον ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία εσωτερικής πολιτικής. Η ιστορία τοποθετείται στο προσεχές μέλλον με την αμερικανική κυβέρνηση να έχει κηρύξει πόλεμο κατά των ναρκωτικών και του εγκλήματος, με αποτέλεσμα την επιβολή σκληρών περιορισμών και την αναβίωση των δημόσιων εκτελέσεων. Επινοητικό, σκοτεινά προφητικό, αστείο και συγκινητικό ταυτόχρονα, το πολιτικό αυτό θρίλερ (το ονόμασαν «φυλετικό 1984») είναι μια αναζήτηση ενός νέου modus vivendi ανάμεσα σε μαύρους και λευκούς.
Όπως λέει και η φίλη Σοφία: “Το αίμα και το δέρμα δεν σκέφτονται. Συνδέονται απευθείας με το ένστικτο, δεν ζυγίζουν τα υπέρ και τα κατά των αποφάσεων, δεν υποκλίνονται στη λογική. Κληροδοτούνται. Φωνασκούν. Ζητούν και παίρνουν. Το μυθιστόρημα υφαίνεται μαστορικά γύρω από τις ζωές πολλών προσώπων, τις διαπλέκει, άλλοτε τις συμφιλιώνει κι άλλοτε τις τσουγκρίζει. Ο Λαμάρ αναπτύσσει το θέμα του με αιχμηρή διεισδυτικότητα και ακαταπόνητη αφηγηματική τέχνη. Η φυλετική οργή και το φυλετικό μίσος κυριαρχούν. Είναι έκτυπα στα εφηβικά ανέκδοτα, στις φιλικές συναναστροφές, στις προσωπικές επιλογές, στη μέγγενη των φίλων και της οικογένειας.
Ο συγγραφέας παρουσιάζει ένα κοντινό μέλλον που φαντάζει ιδιαίτερα οικείο. Δεν σηκώνει ρομφαία, δεν φροντίζει να είναι πολιτικά ορθός, δεν εκφωνεί ηχηρά λογύδρια. Με τέχνη και τεχνική αποδεικνύει πως το χρώμα του δέρματος και το κληρονομημένο γονίδιο είναι η ατομική- και πολιτική- παγίδα που στήνουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας και τους άλλους”. Βιβλιοδρόμιο 26/7/2008
Η σελίδα του συγγραφέα
0 σχόλια »
 Λίγες φορές ένα βιβλίο με έχει ζορίσει τόσο. Απέφευγα να το πιάσω στα χέρια μου, έκανα 15 ημέρες για 250 σελίδες.Ένας άντρας και ο γιος του διασχίζουν ένα ρημαγμένο τοπίο με κατεύθυνση προς τον ωκεανό. Δεν διευκρινίζεται τι έχει προηγηθεί, αποσταθεροποιήθηκε το οικοσύστημα, έπεσαν πυρηνικές βόμβες; ίσως. Ολα είναι καμμένα γύρω τους, η χλωρίδα έχει καεί, τα ζώα έχουν πεθάνει, οι ελάχιστοι άνθρωποι που έχουν επιζήσει έχουν εκβαρβαριστεί: η ανθρωποφαγία είναι κοινός τόπος. Αν κάποιος θέλει να μην ενδώσει στη βία και τον κανιβαλισμό, πρέπει ή να αυτοκτονήσει ή να περιπλανηθεί. Οι δύο ήρωες πορεύονται στην αξιοθρήνητη χώρα με χίλιες προφυλάξεις, εντοπίζοντας ληγμένα τρόφιμα σε ερειπωμένα υπόγεια. Ο πατέρας έχει κρατήσει το περίστροφο για μία δύσκολη στιγμή με δύο σφαίρες στη θαλάμη, στην πορεία διαπαιδαγωγεί το παιδί και δεν παύει να ισχυρίζεται ότι η ακτή είναι η μόνη ελπίδα σωτηρίας.
Το βιβλίο “Ο Δρόμος” είναι το δέκατο μυθιστόρημα του Κόρμακ ΜακΚάρθυ, κέρδισε το Πούλιτζερ του 2007, είναι εξαιρετικό αλλά πολύ βίαιο. Να το διαβάσετε αλλά δεν σας το συνιστώ για καλοκαίρι. Αν και η ατμόσφαιρά του ταιριάζει με την ατμόσφαιρα της Ελλάδας το καλοκαίρι με τις εθιμικές πυρκαγιές μας. Ο Αύγουστος Κορτώ το έχει μεταφράσει με εξαιρετικό τρόπο , που μοιάζει σα νάχει γραφτεί στα ελληνικά.
0 σχόλια »
 Μόλις τελείωσα το μυθιστόρημα του Ντιέγκο νετ Σίλβα “Θέλω να κοιτάζω”. Αν σας αρέσουν τα ψυχολογικά θρίλερ, τότε αφεθείτε στη διήγηση: Ενα κορίτσι που κάνει πεζοδρόμιο και ένας ποινικολόγος που οδηγείται στον φόνο ενώνουν τις τύχες τους και η περιπέτεια αρχίζει. Οι ήρωες αλληλοδιαπλέκονται μ’ έναν μοναδικό δεσμό, φτιαγμένο από σιωπές, κινήσεις και μυστικά. Σε ένα κρεσέντο έντασης, οι δυο συνηθισμένες και άρρωστες ζωές τους γίνονται αθόρυβα η μία καθρέφτης της άλλης. Μέχρι το τέλος.Ο Ντιέγκο ντε Σίλβα, είναι αναμφισβήτητα ένας μάστορας της γραφής, η γλώσσα του είναι εξαιρετική και η μετάφραση της Ελένης Τουλούπη εμπνευσμένη.
Ενα αστυνομικό θρίλερ σαν μαύρο παραμύθι. Παρουσίαση από την Ελένη Γκίκα στο Έθνος.
0 σχόλια »
|
Άρθρα (RSS)