Ο τίτλος του πρώτου μυθιστορήματος του Jake Lamar (εκδ. Πόλις) συνομιλεί με το “I have a dream” του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Σε αυτό ο συγγραφέας διερευνά τις φυλετικές σχέσεις σε μια ολοένα και πιο συντηρητική Αμερική, όπου ο φόβος της εγκληματικότητας έχει γίνει πλέον ένα από τα πιο χρήσιμα εργαλεία εσωτερικής πολιτικής. Η ιστορία τοποθετείται στο προσεχές μέλλον με την αμερικανική κυβέρνηση να έχει κηρύξει πόλεμο κατά των ναρκωτικών και του εγκλήματος, με αποτέλεσμα την επιβολή σκληρών περιορισμών και την αναβίωση των δημόσιων εκτελέσεων. Επινοητικό, σκοτεινά προφητικό, αστείο και συγκινητικό ταυτόχρονα, το πολιτικό αυτό θρίλερ (το ονόμασαν «φυλετικό 1984») είναι μια αναζήτηση ενός νέου modus vivendi ανάμεσα σε μαύρους και λευκούς.
Όπως λέει και η φίλη Σοφία: “Το αίμα και το δέρμα δεν σκέφτονται. Συνδέονται απευθείας με το ένστικτο, δεν ζυγίζουν τα υπέρ και τα κατά των αποφάσεων, δεν υποκλίνονται στη λογική. Κληροδοτούνται. Φωνασκούν. Ζητούν και παίρνουν. Το μυθιστόρημα υφαίνεται μαστορικά γύρω από τις ζωές πολλών προσώπων, τις διαπλέκει, άλλοτε τις συμφιλιώνει κι άλλοτε τις τσουγκρίζει. Ο Λαμάρ αναπτύσσει το θέμα του με αιχμηρή διεισδυτικότητα και ακαταπόνητη αφηγηματική τέχνη. Η φυλετική οργή και το φυλετικό μίσος κυριαρχούν. Είναι έκτυπα στα εφηβικά ανέκδοτα, στις φιλικές συναναστροφές, στις προσωπικές επιλογές, στη μέγγενη των φίλων και της οικογένειας.
Ο συγγραφέας παρουσιάζει ένα κοντινό μέλλον που φαντάζει ιδιαίτερα οικείο. Δεν σηκώνει ρομφαία, δεν φροντίζει να είναι πολιτικά ορθός, δεν εκφωνεί ηχηρά λογύδρια. Με τέχνη και τεχνική αποδεικνύει πως το χρώμα του δέρματος και το κληρονομημένο γονίδιο είναι η ατομική- και πολιτική- παγίδα που στήνουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας και τους άλλους”. Βιβλιοδρόμιο 26/7/2008
Άρθρα (RSS)