O Τζόσουα Μπελ αντιπαθεί τις συμβάσεις. Τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική ζωή του. Η συναίνεση του αμερικανού σουπερστάρ του βιολιού, πριν από τρία χρόνια, να παίξει στο μετρό της Ουάσιγκτον προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μιας δημοσιογραφικής έρευνας της εφημερίδας «Τhe Washington Ρost»- η οποία τελικά χάρισε στον συντάκτη της Τζιν Γουαϊνγκάρτεν το βραβείο Πούλιτζερ 2008- αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα:
Ηταν λίγο πριν από τις 8 το πρωί της 12ης Ιανουαρίου 2007 όταν ντυμένος με ένα απλό μπλουζάκι, παντελόνι παραλλαγής και κασκέτο του μπέιζμπολ ο Μπελ έπαιρνε τη θέση του σε μια πολυσύχναστη αποβάθρα, δίπλα σε έναν κάδο απορριμμάτων.
«Μπορεί ένας από τους διασημότερους μουσικούς των ΗΠΑ και του κόσμου ολόκληρου και ένα πολύτιμο Στραντιβάριους να μας αποσπάσουν για ένα λεπτό από την καθημερινότητά μας; Εχουμε, στ΄ αλήθεια, χρόνο για να απολαύσουμε λίγη ομορφιά;» ήταν μερικά από τα ερωτήματα που έθετε η έρευνα. Τα αποτελέ σματα, αποκαρδιωτικά. Από τους περίπου 1.100 ανθρώπους που διέσχισαν την αποβάθρα τη συγκεκριμένη ώρα, ελάχιστοι του έδωσαν κάποια σημασία, ενώ μόνο ένας τον αναγνώρισε. Οσο για τις… εισπράξεις της ημέρας; Μόλις υπερέβησαν τα 30 δολάρια. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είχε περάσει ούτε μία εβδομάδα από τότε που ο Μπελ είχε γεμίσει ασφυκτικά την αίθουσα της περίφημης ΣυμφωνικήςΟρχήστρας της Βοστώνης με τα «λογικά» εισιτήρια να κυμαίνονται γύρω στα 100 ευρώ έκαστο. «Τόσο καιρό αργότερα, αυτό που με εκπλήσσει είναι η δημοσιότητα την οποία έλαβε αυτό το πείραμα και το ότι,ακόμη και σήμερα,εξακολουθούν να με ρωτούν γι΄ αυτό» δήλωνε ο Μπελ σε συνέντευξή του στο «Βήμα» το 2008, με αφορμή την πρώτη εμφάνισή του στη χώρα μας. «Οσο για αυτά καθαυτά τα αποτελέσματα,δεν με εξέπληξαν καθόλου. Ηταν ό,τι ακριβώς περίμενα και αυτό που ήθελα να αποδείξω αποδεχόμενος την πρόκληση. Η μουσική θέλει τις προϋποθέσεις της. Θέλει αυτοσυγκέντρωση, ησυχία, ατμόσφαιρα.Δεν έχει πλάκα να παίζεις όταν δεν σε προσέχει κανείς».
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.