Άρθρα με ετικέτα “tweets”

forthebirds.jpgΟ Γιάννης Νένες εξομολογείται από τη στήλη πανικοβάλ της AV:

Μία Παρασκευή, την περασμένη Άνοιξη, ανταλλάσσοντας με τον Νίκο Φωτάκη μηνύματα στο Twitter και με αφορμή ένα δελτίο τύπου, εκείνος έκανε μία δημόσια εξομολόγηση τινάζοντας από πάνω του λίγη από την καταπίεση της pop κουλτούρας που καταδιώκει αυτούς που παρακολουθούν (τα πάντα υποτίθεται ότι πρέπει), γράφουν και είναι «μέσα».

Ο nkfotakis είπε απλώς «Δεν έχω δει ποτέ μου το Σεσουάρ Για Δολοφόνους» και αμέσως ένιωσε μία απολαυστική αίσθηση ελευθερίας σαν να ήπιε μαλακτικό μαλλιών 2σε1. Για συμπαράσταση, σηκώθηκα κι εγώ όρθιος (έμοιαζε) και είπα «Κι εγώ δεν αντέχω τον (δεν θυμάμαι ποιον είπα, ίσως τον Dylan)». Αμέσως υπήρξαν και άλλα δυο-τρία παρόμοια μηνύματα συμπαράστασης από όσους παρακολουθούσαν: «Δεν αντέχω την Bjork», «Δεν το καταλαβαίνω αυτό που γίνεται με την Πλάτωνος», τέτοια. Ακολούθησαν κι άλλα.

Ήταν φανερό, η δημόσια εξομολόγηση πολιτιστικών handicaps ήταν ανακουφιστική όσο και μία ψυχανάλυση-σνακ.

● ● ● Αποφασίσαμε κάθε Παρασκευή να γράφουμε τέτοιες μικρές μας αμαρτίες, κι ας τους δώσουμε την ετικέτα-καγκελάκι (# ή hashtag στη γλώσσα του Twitter) OutOfYourCulturalCloset. Βγες από την Ντουλάπα της Ποπ Κουλτούρας σου. Ή, προς χάρη συντομίας, #outofyourculticloset. Και έτσι έγινε: δεν το ακολουθούσαν πολλοί, έτσι κι αλλιώς ήταν «δύσκολο», ασαφές ή ανόητο, πάντως η εβδομάδα μας έκλεινε με μία μίνι αυτοδιαπόμπευσή μας, και αυτό είχε πλάκα.

● ● ● Την περασμένη Παρασκευή, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, έτσι όπως ένα απλό tweet στη μία άκρη του πλανήτη μπορεί να δημιουργήσει τσουνάμι στην απέναντι άκρη του τραπεζιού, το #outofyourculticloset διογκώθηκε σε έναν καταιγισμό μηνυμάτων ανθρώπων που, χορεύοντας στη θεωρία του ντόμινο, γίνονταν δημοσίως ρόμπες (ε, οκ, κάπως). Πολλοί έχασαν την πολιτιστική κατεύθυνση αυτής της ελαφριάς, ευχάριστης μπούρδας και πήγαν στα σχολικά τους χρόνια, εξομολογούμενοι αμαρτίες τεράστιας σημειολογικής αξίας ή απλής πανελλήνιας «μόδας». Παρακολουθήσαμε το κύμα όλη τη μέρα, διασκεδάζοντας, μέχρι το μεσημέρι του Σαββάτου που κόπασε. Αποκαμωμένοι μαζέψαμε τα πιο χαρακτηριστικά tweets:

›› Έχω δει τον «Τιτανικό» τρεις φορές στον κινηματογράφο κι έκλαψα οικτρά και τις τρεις.
›› Έχω κλάψει βλέποντας το «Αρμαγεδδών».
›› Έναν ολόκληρο χρόνο μάστερ στη Γερμανία, τα βράδια καθόμουν σπίτι και έπλεκα ακούγοντας Αρβανιτάκη.
›› Τις Απόκριες, όταν ήρθε ο κλόουν στο σχολείο, είπα ψέματα και δεν πήγα στο show… η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι τους κλόουν.
›› Κλαίω με το «Μαμά γερνάω» της Τσανακλίδου από τα 15.
›› Έβγαλα φρονιμίτες στα 12…
›› Έκλαψα με τις καινούργιες διαφημίσεις της Olympic Air.
›› Μιλάω στα φυτά.

Εσείς έχετε εξομολογητικές τάσεις;

Comments 0 σχόλια »

wordonthetweet.jpg«Ο γερουσιαστής Μπερντ, 91 ετών, μπήκε στο νοσοκομείο ύστερα από πτώση επειδή σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι. Μήπως να μπει κάποιο όριο στις θητείες; Να υπάρξει μια ηλικία συνταξιοδότησης; Να επικρατήσει η κοινή λογική;».

Αυτό είναι ένα από τα tweets (σχόλια έως 130 χαρακτήρων) που έστειλε τον τελευταίο καιρό ο Ράτζου Ναρισέτι, υπεύθυνος της ιστοσελίδας της Ουάσιγκτον Ποστ, που συμμετέχει συχνά και στις συσκέψεις της εφημερίδας. Ο κύκλος στον οποίο απευθύνονταν αυτά τα σχόλια ήταν στενός, κάπου 90 φίλοι και συνεργάτες, κι έτσι ο Ναρισέτι αισθανόταν πως μπορούσε να γράφει ελεύθερα. «Δεχόμαστε να αυξάνεται το ομοσπονδιακό έλλειμμα όταν έχουμε πόλεμο, αλλά υποσχόμαστε να μην το αυξήσουμε ούτε κατά 1 δολάριο για το σύστημα υγείας. Κρίμα», έγραψε μια άλλη ημέρα. Ώσπου κτύπησε το καμπανάκι.

Την περασμένη Παρασκευή, όλοι οι εργαζόμενοι έλαβαν ένα σημείωμα από τον διευθυντή με τη διευκρίνιση ότι ισχύει αμέσως. «Είμαι υποχρεωμένος να σας υπενθυμίσω ότι οι δημοσιογράφοι της Ουάσιγκτον Ποστ παραμένουν πάντα δημοσιογράφοι της Ουάσιγκτον Ποστ », τόνιζε ο Μίλτον Κόλμαν. «Όταν χρησιμοποιούμε λοιπόν τα κοινωνικά δίκτυα, πρέπει να φροντίζουμε ώστε τίποτα απ΄ όσα κάνουμε να μη θέτει σε αμφισβήτηση την αντικειμενικότητά μας». Οι δημοσιογράφοι γνώριζαν ότι πρέπει να τηρούν ορισμένους κανόνες δεοντολογίας. Τώρα μαθαίνουν ότι οι κανόνες αυτοί επεκτείνονται και σε χώρους όπως το Facebook και το Τwitter. Το να είσαι μέλος μιας συγκεκριμένης ομάδας στο Facebook, το να είσαι «φίλος» με έναν συγκεκριμένο πολιτικό, το να εκφράζεις ακόμη και έμμεσα μια συγκεκριμένη πολιτική ή θρησκευτική άποψη, μπορεί να πλήξει την εικόνα της εφημερίδας σου. Η διατήρηση αυτών των δραστηριοτήτων σε ιδιωτικό επίπεδο, όπου δεν έχει δηλαδή πρόσβαση το ευρύ κοινό, δεν αποτελεί δικαιολογία: οτιδήποτε εμφανίζεται στο ηλεκτρονικό πεδίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Και αυτό δεν αφορά μόνο τα κείμενα, αλλά και τα βίντεο και τις φωτογραφίες.

Περισσότερο κι από το περιεχόμενο του υπομνήματος, αυτό που ενόχλησε πολλούς δημοσιογράφους ήταν το ύφος του. «Εντάξει, θα περιοριστώ σε σχόλια για τον καιρό και το φαγητό», απάντησε με καυστικό τρόπο ο ενεργός τουίτερ Χάουαρντ Κουρτς. «Οι δημοσιογραφικοί οργανισμοί έχουν ανάγκη από συζήτηση, όχι από περιορισμούς», σχολίασε ο Στιβ Μπάτρι. Ο ίδιος ο Ναρισέτι αποφάσισε να κλείσει τον λογαριασμό του στο Τwitter για να μην έχει φασαρίες. Το τελευταίο του σχόλιο, όμως, ήταν δηλητηριώδες: «Μερικά στελέχη των μέσων ενημέρωσης, αν και παρουσιάζονται ως θιασώτες της ελεύθερης έκφρασης, ακολουθούν δύο μέτρα και δύο σταθμά σε ό,τι αφορά τις προσωπικές απόψεις».

Ανάλογες οδηγίες, πάντως, έχουν δοθεί και σε άλλες εφημερίδες, συχνά μάλιστα με πιο χονδροειδή τρόπο: «Μην τουιτάρετε για προσωπικά ζητήματα αν είστε υπάλληλος της Dow Jones», λένε στη Γουόλ Στριτ Τζέρναλ. Η συζήτηση θα έρθει και στην Ευρώπη, είναι σίγουρο.

Τα Νέα

Comments 0 σχόλια »

Μέλη του κοινωνικού δικτύου Τweeter προσκλήθηκαν να καταθέσουν tweets (διαδικτυακά μηνύματα) με στόχο τη δημιουργία ενός καινούργιου λιμπρέτο που θα φιλοξενηθεί στη Βασιλική Οπερα του Λονδίνου. Η πρώτη σκηνή της όπερας (που δεν έχει προς το παρόν τίτλο) είναι ήδη ολοκληρωμένη και σύμφωνα με δημοσίευμα του ΒΒC αφορά έναν άνδρα ο οποίος έχει πέσει θύμα απαγωγής πουλιών που θέλουν να τον εκδικηθούν επειδή σκότωσε ένα από αυτά. Τμήματα της όπερας προβλέπεται να παρουσιαστούν τον προσεχή Σεπτέμβριο. Η όπερα-πείραμα, με αυθεντική μουσική της συνθέτριας Ελεν Πόρτερ, είναι μια πρωτοβουλία της Βασιλικής Οπερας του Λονδίνου που εστιάζει στην ενασχόληση περισσότερων ανθρώπων στη δημιουργία όπερας.

Το Βήμα

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων