Με διαφορετικές προτάσεις θα καθίσουν από τον Σεπτέμβριο στο τραπέζι του διαλόγου το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και ο πρόεδρος του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΠΔΕ) κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης.
Η διαφοροποίηση στις θέσεις, μάλιστα, αφορά το πιο δύσκολο κομμάτι του διαλόγου: τη δομή του λυκείου και το νέο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. «Η βασική μέριμνά μας είναι να δοθεί βάρος στα ποιοτικά στοιχεία του εκπαιδευτικού έργου στο γυμνάσιο και το λύκειο. Δεν κατανοώ, όμως, γιατί πρέπει να βρούμε κάτι συνταρακτικό. Δεν θα ανακαλύψουμε την πυρίτιδα» ανέφερε χθες στην «Κ» ο πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. Σωτήρης Γκλαβάς, δίνοντας το στίγμα των προθέσεων του Π.Ι.
Ειδικότερα, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο προτείνει να αναζητηθεί μία μέση λύση, που να λαμβάνει υπόψη τον στόχο για αναβάθμιση του ρόλου του λυκείου αλλά και την ανάγκη των μαθητών να προετοιμασθούν για τις πανελλαδικές εξετάσεις. «Πώς μπορούμε να ζητήσουμε από τον μαθητή της Β΄ λυκείου να μη δώσει βάρος στα μαθήματα που θα εξετασθεί για τις εξετάσεις;» λέει ο κ. Γκλαβάς, τονίζοντας ότι δεν μπορεί να μην υπάρχει ανταγωνισμός (και ό,τι αυτός συνεπάγεται) μεταξύ των υποψηφίων όσο ο αριθμός των θέσεων στα ΑΕΙ θα είναι συγκεκριμένος, χωρίς ελεύθερη πρόσβαση.
Ειδικότερα, οι θέσεις του Π.Ι. σε σχέση με τις προτάσεις του κ. Μπαμπινιώτη είναι οι ακόλουθες:
l Για το ζήτημα της δομής του λυκείου, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο τονίζει ότι το λύκειο πρέπει να ανακτήσει τον ουσιαστικό του ρόλο στη μέση εκπαίδευση. Τώρα είναι μία «εξεταστική πύλη προς τα ΑΕΙ», καθώς οι μαθητές αδιαφορούν για τα περισσότερα μαθήματα του λυκείου και ενδιαφέρονται μόνο για εκείνα των πανελλαδικών εξετάσεων. «Πρέπει να αναζητήσουμε τρόπους ώστε να ενισχυθεί ο ρόλος του λυκείου, χωρίς να αγνοούμε όμως ότι ο μαθητής πρέπει να προετοιμασθεί για τις πανελλαδικές» λέει ο κ. Γκλαβάς. Ετσι, για την Α΄ λυκείου προτείνεται η ύπαρξη ομάδας υποχρεωτικών μαθημάτων Γενικής Παιδείας και υποχρεωτικών μαθημάτων επιλογής, ενώ από τη Β΄ λυκείου οι μαθητές θα εισέρχονται σε κατευθύνσεις παράλληλα με τα μαθήματα Γενικής Παιδείας.
Βέβαια, η αναβάθμιση του λυκείου εξαρτάται άμεσα από το νέο σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων που θα επιλεγεί. Το Ινστιτούτο απορρίπτει τη λογική των συνεχών εξετάσεων που θα προκαλέσουν άγχος στους μαθητές και τους γονείς, οι οποίοι -λόγω των εξετάσεων- θα συνεχίσουν με την ίδια ένταση να προστρέχουν στα φροντιστήρια. Αντίθετα, το Π.Ι. επιλέγει έναν εξορθολογισμό του υπάρχοντος συστήματος και προτείνει τη μείωση του αριθμού των κατευθύνσεων που μπορούν να επιλέξουν οι μαθητές από τρεις σε δύο (η πρώτη για τις ανθρωπιστικές επιστήμες και η δεύτερη για τις θετικές επιστήμες). Αντίθετα, έως τώρα ο κ. Μπαμπινιώτης απορρίπτει την πρόταση για ύπαρξη κατευθύνσεων εντός του λυκείου, ζητώντας άρδην αλλαγές (και όχι βελτίωση του υπάρχοντος συστήματος), με στόχο ένα λύκειο πλήρως απεξαρτημένο από κύκλους σπουδών.
Πρόκειται για ένα απόσπασμα από το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «ΕΝRON: Καρχαρίες στο Δωμάτιο», το οποίο αναφέρεται στο πείραμα του Μίλγκραμ, προσπαθώντας να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο οι χρηματιστές της Εnron τζογάροντας με την παροχή ρεύματος, δεν είχαν ηθικά κωλύμματα να οδηγήσουν την πολιτεία της Καλιφόρνια σε ενεργειακό χάος.
Στο πείραμα του λοιπόν ο Μίλγκραμ έπεισε τους ανθρώπους που εξέταζε ότι θέλει να δει αν τα ηλεκτροσοκ βοηθούν στην απομνημόνευση. Όσοι συμμετείχαν πίστευαν πως με ένα διακόπτη έκαναν ηλεκροσόκ στον άνθρωπο στην απέναντι αίθουσα, ο οποίος όμως ήταν ηθοποιός που προσποιούνταν πως πονούσε. Δείτε το βίντεο. Ο ηθοποιός ουρλιάζει. Ο άνθρωπος με τον διακόπτη αντιδρά: «Δεν πρόκειται να τον σκοτώσω». «Όχι, το πείραμα πρέπει να συνεχιστεί». «Αναλαμβάνετε εσείς όλη την ευθύνη;» «Ναι, συνέχισε». Και συνεχίζει, όπως και το 50% των συμμετεχόντων θα προξενούσαν ηλεκτροσόκ μέχρι θανάτου, αρκεί να θεωρούσαν ότι νομιμοποιούνταν επαρκώς να το κάνουν.
Κάθε χρόνο τα ίδια. Οι φίλοι μου δυσανασχετούν όταν εξαφανίζομαι στο παράλληλο σύμπαν της Σύρου.
Γιατί κάθε καλοκαίρι επιστρέφω στο αγαπημένο του νησί; Γιατί μόνο εδώ οι άνθρωποι με κάνουν να νιώσω κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Αυτό κάνουν οι νησιώτες μου. Δεν το κατάφερε ή δεν προσπάθησε, δεν ξέρω, κανείς άλλος. Γι΄ αυτό γυρίζω πάντα εδώ. Οι άνθρωποι είναι οι τόποι, μην το ξεχνάμε ποτέ.
Αλλά έφτασε η ώρα της επιστροφής στο κλεινόν άστυ, το οποίο είναι ολίγον κενό απ’ ότι μαθαίνω… Ισως αυτό κάνει περισσότερο υποφερτή την επιστροφή…
«Τα μεταχειρισμένα βιβλία είναι άγρια, άστεγα βιβλία», είπε η Βιρτζίνα Γούλφ. «Εχουν μια κρυφή γοητεία, που λείπει από τους … κατοικίδιους τόμους της βιβλιοθήκης».
Οι επισκέψεις στο δάσος, ιδιαίτερα για όσους ζουν σε πόλη, είναι από σπάνιες ως καμία! Και αφού είναι δύσκολο να πάτε εσείς σε κάποιο δάσος, τότε γιατί να μη φέρετε το δάσος στο σπίτι σας; Και πιο συγκεκριμένα, στις οθόνες του υπολογιστή σας. Το www.discovertheforest.org είναι ένα εκπαιδευτικό site για όλη την οικογένεια, που μαθαίνει τα παιδιά τι μπορεί κάποιος να συναντήσει σε ένα δάσος και τα προτρέπει να πραγματοποιούν τέτοιες επισκέψεις στη φύση. Εχει αναλυτικές οδηγίες για τη χρήση της πυξίδας, δραστηριότητες που μπορούν να κάνουν τα πιτσιρίκια με φύλλα δέντρων που θα μαζέψουν, παιχνίδια που τους ζητούν να βρουν τα χνάρια κάθε ζώου, ενότητα στην οποία μπορείτε να ακούσετε τις φωνές των ζώων και πολλά πολλά ακόμα. Φυσικά δεν συγκρίνεται με κανονική επίσκεψη στο δάσος, αλλά από το ολότελα…
Το «Μυστικό του Κελαριού» είναι ένα διαδικτυακό κόμικς που φτιάχτηκε από τους ειδικούς του Σμιθσόνιαν και βασίζεται σε πραγματική εγκληματολογική υπόθεση που έχει τις ρίζες της στον 17ο αιώνα. Με αφορμή έναν σκελετό που βρέθηκε πρόσφατα και χρησιμοποιώντας φωτογραφίες, γραφήματα και online δραστηριότητες, οι ειδικοί του διάσημου Ινστιτούτου ξαναζωντανεύουν ένα έγκλημα εκατονταετιών, εξηγώντας μας τον απίστευτα ενδιαφέροντα τρόπο, με τον οποίο εργάζονται οι ιστορικοί εγκληματολόγοι. Σιγά σιγά αποκωδικοποιούνται μπροστά στα μάτια μας τα μυστικά που προκύπτουν από την εξέταση του παμπάλαιου σκελετού, ένα ένα τα στοιχεία του εγκλήματος έρχονται στο φως, στοιχεία που τελικά αποκαλύπτουν την αιτία του θανάτου ενός ανθρώπου που πέθανε αιώνες πριν! Οσοι κρύβετε έναν Ιντιάνα Τζοούνς μέσα σας, επισκεφθείτε οπωσδήποτε το http://anthropology.si.edu/writteninbone/comic/
Την ελεύθερη πρόσβαση, με ειδική κάρτα, των μαθητών σε σύγχρονους πολιτιστικούς χώρους δια της αναβίωσης του θεσμού των «Θεωρικών» και τη γνωριμία τους με τη σύγχρονη αρχιτεκτονική μέσα από τους λεγόμενους «νεοκλασικούς περιπάτους» στις γειτονιές της Αθήνας προβλέπουν τα προγράμματα που θα υλοποιηθούν από τα υπουργεία Παιδείας και Πολιτισμού, στο πλαίσιο της συνεργασίας τους που επικυρώθηκε χθες από την κυβερνητική επιτροπή. Οπως έγινε γνωστό, από τη συνεδρίαση της κυβερνητικής επιτροπής επικυρώθηκε ο προγραμματισμός για την εφαρμογή των δράσεων που αφορούν:
-Τη δημιουργία «μικρής βιβλιοθήκης» για τους τελειόφοιτους των Λυκείων.
-Την τοποθέτηση αντιγράφων εικαστικών έργων στα σχολεία.
-Τη διοργάνωση θερινών ανασκαφικών διδασκαλείων σε επιλεγμένους χώρους με τη συμμετοχή φοιτητών από την Ελλάδα και το εξωτερικό και μαθητών.
Θάθελα αυτήν την μνήμη να την πω…
Μα έτσι εσβύσθη πια… σαν τίποτε δεν απομένει —
γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.
Δέρμα σαν καμωμένο από ιασεμί…
Εκείνη του Aυγούστου — Aύγουστος ήταν; — η βραδυά…
Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια· ήσαν, θαρρώ, μαβιά…
A ναι, μαβιά· ένα σαπφείρινο μαβί.
Αν είστε ευτυχισμένοι, υπάρχει πλέον τρόπος να το γνωρίζουν οι επιστήμονες. Χρόνια τώρα, οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι και άλλοι ερευνητές ονειρεύονται μια μηχανή που θα μετρά αντικειμενικά το πιο υποκειμενικό από τα ανθρώπινα συναισθήματα: την ευτυχία. Τώρα, χάρη στους κομπιούτερ και το Ίντερνετ, πιστεύουν ότι βρήκαν μια λύση. Κάπως έτσι προέκυψε το ηλεκτρονικό «ηδονόμετρο».
Την ιδέα είχαν ο μαθηματικός Πίτερ Ντοντς και ο ειδικός των υπολογιστών Κρις Ντάνφορθ, του πανεπιστημίου του Βερμόντ των ΗΠΑ. Η σχετική επιστημονική εργασία δημοσιεύεται στο περιοδικό μελέτης της ευτυχίας “Journal of Happiness Studies”, σύμφωνα με τους “Τάιμς” της Ν.Υόρκης.
Συνολικά, διαπιστώνεται επίσης ότι το αίσθημα ευτυχίας που διαπερνά τη “μπλογκόσφαιρα”, έχει αυξηθεί κατά 4% περίπου από το 2005 μέχρι σήμερα. Τα Χριστούγεννα και η Μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι οι κατ’ εξοχήν μέρες του χρόνου (με 6 στην κλίμακα), όπου η διάχυτη ευτυχία στην κοινωνία φθάνει στο αποκορύφωμά της. Άνδρες και γυναίκες έχουν περίπου ίδιο “σκορ” ευτυχίας, με ελαφρώς μεγαλύτερο των γυναικών (5,91 έναντι 5,89 των ανδρών).
Οι αμερικανοί επιστήμονες αξιοποιούν ιδιαίτερα το άφθονο υλικό που συλλέγει ο δικτυακός τόπος www.wefeelfine.org, ο οποίος καταγράφει φράσεις από τα blogs όλου του κόσμου που ξεκινούν με την φράση “αισθάνομαι” (I feel). Η παρακολούθηση εστιάζεται στην καταγραφή και αξιολόγηση συγκεκριμένων λέξεων και εκφράσεων (στην αγγλική γλώσσα προς το παρόν) που είναι αντιπροσωπευτικές για το συναισθηματικό περιεχόμενο των γραφομένων και την ψυχική διάθεση αυτών που τα γράφουν και τα διακινούν στο διαδίκτυο. Κάθε λέξη και φράση βαθμολογείται σε μια κλίμακα από το 1 ως το 9 (π.χ. “παράδεισος” 8,72, “ματαιότητα” 4,30, “αυτοκτονία” 1,25 κλπ.). Όσο πιο μεγάλο το σκορ, τόσο πιο μεγάλη είναι η ψυχική ευφορία και η ευτυχία. Βέβαια, το αποτέλεσμα που προκύπτει, έχει νόημα μόνο για ένα μεγάλο αριθμό δεδομένων (λέξεων) και αντικατοπτρίζει όχι την ευτυχία μεμονωμένων ατόμων, αλλά μεγάλων πληθυσμών (μιας πόλης, μιας χώρας ή και όλης της Γης), ιδίως σε συγκεκριμένες περιόδους όπου συμβαίνει κάτι χαρακτηριστικό.
Για παράδειγμα, το “ηδονόμετρο” κατέγραψε ότι η εκλογή του Ομπάμα στις ΗΠΑ πέρυσι το Νοέμβριο ήταν η πιο ευτυχισμένη μέρα των Αμερικανών εδώ και τέσσερα χρόνια, ενώ ο θάνατος του Μάικλ Τζάκσον μια από τις πιο δυστυχισμένες μέρες – και όχι μόνο στην Αμερική.
Μια άλλη αξιοσημείωτη διαπίστωση, που προκύπτει κυρίως από την ανάλυση του συναισθηματικού περιεχομένου εκατοντάδων χιλιάδων τραγουδιών (με τη βοήθεια κυρίως του διαδικτυακού τόπου www.hotlyrics.net), είναι ότι μετά το 1960 οι στίχοι της μουσικής έχουν γίνει κατά μέσο όρο 10% λιγότερο ευτυχισμένοι. Η εξάπλωση μουσικών ειδών όπως το “χαρντ ροκ”, το “πανκ” και το “χέβι μέταλ”, με τις συχνές επικλήσεις τους σε “μαύρα” αισθήματα και τον εξοβελισμό της λέξης “αγάπη” από το λεξιλόγιο των στίχων τους, έχουν μειώσει το μέσο όρο του “δείκτη ευτυχίας” της μουσικής διαχρονικά.
Το “ηδονόμετρο” ουσιαστικά είναι ένα πρόγραμμα λογισμικού που παρακολουθεί “αόρατο” τα συναισθήματα που εκατομμύρια άνθρωποι εκφράζουν στο Ίντερνετ μέσω διαφόρων δικτυακών τόπων, ιστολογίων (blogs), στίχων τραγουδιών, μηνυμάτων του Twitter, λόγων των πολιτικών κ.α. Ελευθεροτυπία με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ένας από τους πρώτους τη τάξει οικονομικούς συμβούλους του Ομπάμα για να πείσει ότι η οικονομία πιθανόν ανακάμπτει, ότι η ανησυχία του μέσου πολίτη μάλλον περιορίζεται και άρα το συλλογικό φαντασιακό των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί να ελπίζει ότι θα ξαναζήσει το αμερικανικό όνειρο επικαλέστηκε τον χρησμό των στατιστικών του Google. «Ο αριθμός των αναζητήσεων για τον όρο Great Depression έχει μειωθεί σημαντικά», είπε.
Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας στην εποχή μας υπάρχει, έχει ψηφιακή υπόσταση και μετονομάστηκε σε Google. Το σημείο αναφοράς της γνώσης απέχει από όλους μας ένα απλό κλικ. Δεν λέω, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή ο βασιλιάς που ο καθένας κρύβει μέσα του είναι γυμνός, από τύπους, προκαταλήψεις, προσταγές του κοινωνικού καθωσπρεπισμού και όσα του επιβάλλουν οι γύρω του. Μπορεί να αναζητά απαντήσεις σε μύχιες ανησυχίες. Αυτό που ζητάμε, οτιδήποτε θέλουμε να μάθουμε, ό,τι φοβόμαστε, όσα περιμένουμε φαίνονται από αυτά που ψάχνουμε online. Πιθανόν γι΄ αυτό τα στατιστικά της μηχανής αναζήτησης να είναι πιο έγκυρα από οποιαδήποτε δημοσκόπηση ή έρευνα αγοράς.
Είναι όμως έτσι; Ο ντετέκτιβ του 2009 ακούει επίσης στο όνομα Google. Σύμφωνα με τους «Τimes» οι Βρετανοί γκουγκλάρουν ακόμη και τους υποψήφιους συντρόφους τους. Πριν από το πρώτο ραντεβού η μηχανή αναζήτησης παίρνει φωτιά προκειμένου να ανακαλύψουν όσο περισσότερα μπορούν. Μαζί με τον όρο Great Depression έπεσε μέσα στο καλοκαίρι και το ενδιαφέρον των Αμερικανών χρηστών για το «dead cat bounce», σε ελεύθερη μετάφραση νεκρή γάτα χοροπηδά… Δείχνει κάτι αυτό; Τι μαθαίνουμε για όλους αυτούς που έψαξαν «γνώσεις» γύρω από τη νεκρή γάτα που χοροπηδά;
Μάλλον τίποτα. Εκτός από το ότι η ευκολία πρόσβασης στην πληροφορία δεν συνεπάγεται απαραίτητα και σοβαρή αναζήτηση γνώσης. Όπως στις παλιές βιβλιοθήκες, με τους σκονισμένους τόμους, έτσι και στο ψηφιακό τους απείκασμα: δεν έχει τόση σημασία τι μπορείς να βρεις, όσο τι ψάχνεις. Και κάτι ακόμη, όπως σίγουρα θα υποστήριζε η νεκρή γάτα που χοροπηδά, ο ναός της γνώσης είναι πολύ κοντά μας αλλά αυτό δεν διασφαλίζει και την ύπαρξη μέσα σε αυτόν ουσιαστικών πληροφοριών… Μάλλον το αντίθετο τις περισσότερες φορές.
H Wikipedia έχει γίνει πολύ γρήγορα μια από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες πηγές πληροφόρησης σε όλο τον κόσμο, όμως μια νέα μελέτη προειδοποιεί ότι η εκρηκτική ανάπτυξή της αρχίζει να δείχνει σημάδια «κόπωσης», κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου ότι στον κυβερνοχώρο τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται αιώνιο.
Η μελέτη, υπό τον Εντ Τσι, ομάδας του Κέντρου Ερευνών του Πάλο Άλτο της Καλιφόρνιας, σύμφωνα με το New Scientist, επισημαίνει ότι η «κοινοτική» ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια σταδιακά έχει γίνει λιγότερο ανοικτή σε νέους συνεργάτες-συγγραφείς λημμάτων και προειδοποιεί ότι η ποιότητα της Wikipedia μπορεί να επιδεινωθεί στο μέλλον.
Η Wikipedia ξεκίνησε το 2001 και σήμερα έφθασε να περιλαμβάνει περίπου 3 εκατ. άρθρα, όμως εδώ και κάποιο χρονικό διάστημα η ανοδική της πορεία φαίνεται πως έχει ανακοπεί. Σύμφωνα με τη νέα έρευνα, ο αριθμός των νέων λημμάτων που προστίθενται κάθε μήνα, αποκορυφώθηκε στα περίπου 60.000 το 2006 και έκτοτε έχει μειωθεί κατά το ένα τρίτο περίπου. Παράλληλα, από το 2007 έχει σταματήσει να αυξάνεται ο αριθμός των διορθώσεων και συμπληρώσεων που γίνεται στα υπάρχοντα λήμματα κάθε μήνα, ενώ σταμάτησε να αυξάνεται και ο αριθμός των ενεργών λημματογράφων-διορθωτών, αφού έφθασε στον αριθμό των 5,5 εκατομμυρίων και 750.000 αντίστοιχα.
Από την άλλη, η Wikipedia αρχίζει να μοιάζει περισσότερο με μια κανονική οργανωμένη εγκυκλοπαίδεια. Σύμφωνα με την έρευνα, οι περιστασιακοί λημματογράφοι (που κάνουν κατά μέσο όρο μια προσθήκη ή διόρθωση το μήνα) βλέπουν πλέον το 25% των συνεισφορών τους να σβήνεται ή να τροποποιείται από άλλους, πιο μόνιμους, συνεργάτες της Wikipedia, ενώ το 2003 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν μόλις 10%.
Η Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας επιστρέφει μέσα από μια μεγάλη έκθεση αφιερωμένη στους ανθρώπους που τη δημιούργησαν: στους 7.000 εθελοντές! Στην Εθνική Γλυπτοθήκη στο Γουδί, θα έχουμε την ευκαιρία, έως τις 20 Δεκεμβρίου, να ξαναζήσουμε τις ωραίες στιγμές αλλά και να θαυμάσουμε από κοντά τα περίφημα κοστούμια και αντικείμενα που διηγήθηκαν τόσο πετυχημένα τη μακραίωνη ιστορία μας.
Στην έκθεση παρουσιάζονται κοστούμια, αντικείμενα, φωτογραφίες και Video από την προετοιμασία και την Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων «ΑΘΗΝΑ 2004». Εικόνες από το καραβάκι και τους πύρινους Ολυμπιακούς κύκλους πάνω στο νερό, από το Κυκλαδικό ειδώλιο και το αλληγορικό τοπίο των ελληνικών νησιών, από τις εικόνες της Κλεψύδρας που μέσα από την τέχνη απεικονίζουν την ζωή του τόπου από την προϊστορία μέχρι σήμερα, μέχρι την Ελιά – σύμβολο της Ειρήνης και των Ολυμπιακών Αγώνων, θα θυμίσουν στους επισκέπτες της έκθεσης την βραδιά της Τελετής και θα τους δώσουν την ευκαιρία να κατανοήσουν πώς στήθηκε αυτή η ελληνική γιορτή.
Αναλυτικά στην έκθεση παρουσιάζονται κοστούμια από την Κλεψύδρα. Η Κλεψύδρα, ένα αρχαίο ρολόι που χρησιμοποιούσε τη σταθερή ροή του νερού ή της άμμου για την μέτρηση μονάδων χρόνου, ήταν μια ονειρική πολύχρωμη παρέλαση που απεικόνιζε στιλιζαρισμένες μορφές που λες και ζωντάνεψαν μέσα από ελληνικές τοιχογραφίες, μωσαϊκά γλυπτά και ζωγραφιές. Ήταν μια χρονολογική πομπή εικόνων από την προϊστορική μέχρι την σύγχρονη εποχή.
Παρουσιάζονται επίσης, σκηνικά αντικείμενα από την τελετή. Συγκεκριμένα θα εκτεθούν 47 παραδοσιακά κοστούμια από διάφορες περιοχές της Ελλάδας (Μακεδονία, Σίφνος, Αστυπάλαια, Φλώρινα, Ήπειρος, Μ. Ασία, Κέρκυρα, Πελοπόννησος κ.ά.), 6 Βυζαντινά κοστούμια, 8 κοστούμια Ταναγραίων, 5 κοστούμια Κροκοσυλλεκτριών, 4 Καρυάτιδες, 4 Άλογα και 30 Πανοπλίες Μυκηναΐων Στρατιωτών.
Επιπλέον, παρουσιάζονται 200 από τα τύμπανα που χρησιμοποιήθηκαν στην Τελετή, κομμάτια από τα άλογα, η βάρκα και ο Κένταυρος.
Στους δύο μεγάλους τοίχους της αίθουσας θα αναρτηθούν τα ονόματα όλων των εθελοντών που δούλεψαν για τις Τελετές των Αγώνων της Αθήνας.
Τα κοστούμια της τελετής δημιουργήθηκαν από τον εικαστικό καλλιτέχνη Άγγελο Μέντη και την ομάδα του. Πρόκειται για κοστούμια κατασκευασμένα από χαρτί, γάζα και πλαστικό, ζωγραφισμένα στο χέρι, έτσι ώστε να αναπαριστούν ακριβώς το πρωτότυπο.
Τα κοστούμια και τα αντικείμενα που παρουσιάζονται στην έκθεση συντηρήθηκαν από το εξειδικευμένο προσωπικό της Δ/νσης Συντήρησης Αρχαίων & Νεοτέρων Μνημείων του ΥΠ.ΠΟ.
Στην έκθεση θα προβάλλονται βίντεο από την προετοιμασία των τελετών (making off), σε σχεδιασμό και σκηνοθεσία Αθηνάς Τσαγγάρη, μέλους της δημιουργικής ομάδας των τελετών. Τα βίντεο αυτά παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό.
Οι φωτογραφίες του Σωκράτη Σωκράτους από την προετοιμασία των τελετών θα παρουσιαστούν στην έκθεση, επίσης για πρώτη φορά.
Η σύλληψη και σκηνοθεσία της Τελετής ήταν του Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Την επιμέλεια και τον σχεδιασμό της έκθεσης έκανε η Λίλη Πεζανού, σκηνογράφος των Τελετών έναρξης και λήξης.
Η έκθεση (με τίτλο «Μια Ελληνική Γιορτή – Αθήνα 2004» Σκηνικά – Κοστούμια από την Τελετή Έναρξης των ΟΑ Αθήνα 2004) παρουσιάστηκε στο μουσείο Capital του Πεκίνου, στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Έτους της Ελλάδας στην Κίνα, από τις 21 Μαΐου έως τις 6 Ιουλίου 2008. Την έκθεση, η οποία απέσπασε εξαιρετικές κριτικές από τα κινέζικά media, επισκέφθηκαν πάνω από 2500 θεατές.
Πριν πέντε χρόνια τέτοια ημέρα είχαμε μία ανάταση.
“…Με το σύγχρονό της πρόσωπο η χώρα μας ξανακοιτά τους αιώνες που πέρασαν πάνω της και γέννησαν ιδέες που ανήκουν πια σε ολόκληρο το κόσμο. Όχημα για το ταξίδι αυτό η τέχνη. Εικόνες που εκφράζουν το βηματισμό του πολιτισμού. Όπως το τρομερό βήμα του Κούρου από το δισδιάστατο στο τριδιάστατο. Η θάλασσα παρούσα. Ένα επίπεδο που καθρεφτίζει τα πάντα και αντανακλά το φώς. Μια θάλασσα φιλόξενη, έτοιμη πάντα να μας αναγεννήσει. Η λευκότητα από το μάρμαρο. Πάνω του λαξεύτηκαν τα ανθρώπινα σώματα που στέκουν κομμάτια τώρα σε όλες τις γωνιές της γής, αγγελιοφόροι των ιδεών. Ένας ζεϊμπέκικος ρυθμός και το δέντρο της ελιάς. Αυτά είναι τα υλικά μας. Όλα μεγαλύτερα από εμάς ζήτησαν σεβασμό, σεμνότητα και αγάπη για να συνθέσουν εικόνες καινούργιες…”
Ο Καρλ και η Ντόρσι Γκιούντ, από το Μίσιγκαν, περνούσαν κάποτε με πολύ διαφορετικό τρόπο τα πρωινά τους. Κάθονταν μαζί στο τραπέζι, έπαιρναν πρωινό και σχολίαζαν αυτά που διάβαζαν στην εφημερίδα.
Σαν να έχουν περάσει αιώνες από τότε. Σήμερα, ο κ. Γκιουντ ξυπνάει στις έξι για να κοιτάξει τα email του, το Facebook και το Τwitter. Οι δυο γιοι τους, ο Κόουλ και ο Έρικ, αρχίζουν την ημέρα τους στέλνοντας μηνύματα, παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια και μπαίνοντας στο Facebook. Όσο για την κ. Γκιουντ, δεν παύει να παραπονιέται ότι η τεχνολογία κατέστρεψε την οικογενειακή της γαλήνη. Ακόμη και εκείνη, όμως, συνηθίζει τελευταία να ανοίγει το λάπτοπ αμέσως μετά το πρωινό.
«Πράγματα που κάποτε θεωρούσα αδιανόητα, σήμερα αποτελούν καθημερινή πρακτική στο σπίτι μου», τονίζει. «Όπως το να αρχίζουμε οι τέσσερίς μας την ημέρα μας μπροστά σε τέσσερις ηλεκτρονικούς υπολογιστές σε τέσσερα διαφορετικά δωμάτια».
Έτσι κυλάει πια το πρωινό στην Αμερική την εποχή του Ιnternet. Ύστερα από έξι- οκτώ ώρες ηλεκτρονικής στέρησης- γνωστές και ως ύπνο- τρέχουμε να ανοίξουμε τα κινητά μας και τους φορητούς υπολογιστές μας, πολλές φορές πριν πάμε καν στην τουαλέτα.
«Κάποτε ξυπνούσαμε, πηγαίναμε στην τουαλέτα, πλέναμε τα δόντια μας και ανοίγαμε την εφημερίδα», λέει η Ναόμι Μπάρον, καθηγήτρια Γλωσσολογίας στο Αmerican University. «Τώρα είμαι η πρώτη που θα το παραδεχθεί: το πρώτο που κάνω όταν ξυπνάω είναι να ελέγχω τα email μου».
Τα παιδιά των Γκιουντ κοιμούνται με τα κινητά δίπλα στο κρεβάτι. Και αντί για ξυπνητήρι, ξυπνούν με τα SΜS που τους στέλνει ο πατέρας τους από το άλλο δωμάτιο.
«Αν τα κρεβάτια των παιδιών μου ήταν μακριά από την πρίζα, μάλλον θα κοιμόντουσαν στο πάτωμα» λέει η Λιζ Περλ, μια μητέρα από το Σαν Φρανσίσκο.
«Η κίνηση στο Ιnternet εκτοξεύεται πλέον στις επτά το πρωί», λέει ο Κρεγκ Λέιμποβιτς από την εταιρεία Αrbor Νetworks. Μια άλλη εταιρεία που παρακολουθεί αυτά τα στοιχεία, η Verizon Wireless, ανέφερε ότι ο αριθμός των SΜS που στέλνονται από τις επτά έως τις δέκα το πρωί αυξήθηκε τον Ιούλιο κατά 50% σε σχέση με πέρυσι.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Με διαφορετικές προτάσεις θα καθίσουν από τον Σεπτέμβριο στο τραπέζι του διαλόγου το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και ο πρόεδρος του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΣΠΔΕ) κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης.
Άρθρα (RSS)