Αρχείο για 30 Αυγούστου, 2009
Ο Νίκος Ξυδάκης στην Καθημερινή:
Τα δέντρα είναι σαν παιδιά, θέλουν χρόνο και κόπο, και υστερα μεγαλώνουν και δεν σου ανήκουν πια, ανήκουν στη φύση και η φύση μπορεί να τα πάρει πάλι. Είσαι περήφανος όμως που τα ανάστησες, που άφησες ένα ίχνος στη γη να το βρουν οι επόμενοι, που διεύρυνες τον δημόσιο χώρο, τον ιστορικό χώρο, στο μέτρο το ανθρώπινο.
Οι αλαζονικές μεζονέτες που φυτρώνουν μέσα στο δάσος, σε κάθε μεριά του Πεντελικού όρους, φαίνεται ότι κατοικούνται από ανθρώπους που δεν έχουν σκεφτεί ποτέ, μα ποτέ, τι είναι κοινό και τι κύριο, τι είναι διαρκές αγαθό και τι εστί συνέχεια. Το σύμπαν τους τελειώνει στον μαντρότοιχο, ψηλό συνήθως, για να προστατεύει την πολύτιμη ιδιωτικότητα από τα ζούδια του δάσους.
Αυτές οι μεζονέτες, με τσουρουφλισμένους τους μαντρότοιχους τώρα, αποψιλωμένες από δέντρα και ζούδια, συντροφιά με τις πισίνες και τη δορυφορική, εκπληρώνουν επιτέλους τον πρωταρχικό σκοπό τους: είναι απολύτως μόνες, απολύτως ιδιωτικές. Στέκουν λαμπερές ανάμεσα στο φρυγμένο τοπίο, πιο ωραίες, πιο επιβλητικές. Αυτάρκεις.
Η καψαλισμένη μεζονέτα, το απειληθέν αυθαίρετο, το ημινόμιμο, το ημιδασικό, στεφανωμένα από οιμωγές και κατάρες κατά του άστοργου κράτους, πλαισιωμένα από δημάρχους, βουλευτές, δασάρχες, πολεοδομικούς και συμβολαιογράφους, πασπαλισμένα με σπουδαιοφανείς κενότητες για το τοπίο που πλήττεται και για την αναδάσωση που επιβάλλεται, όλα τούτα συμπυκνώνουν την ψυχωτική ουσία του σύγχρονου ελληνισμού. Του ελληνισμού που βλέπει το τοπίο αισθητικοποιημένο και άδειο, ανόργανο· φόντο για ανέγερση πολυτελών κατοικιών, για resort και αναψυχή, για άντληση θέας.
0 σχόλια »
Ο Γιάννης Σαλονικίδης μιλά εκ βαθέων για την απόφασή του να γίνει δάσκαλος.
Ταυτίστηκα αρκετές φορές χάρη στο κείμενό του. Θυμάμαι κι εγώ την απογοήτευση που ένιωσα με την είσοδό μου στο Πανεπιστήμιο. Τι ανία, τι σπατάλη χρόνου. Λυπάμαι πολύ περισσότερο φέτος τους νέους εισαχθέντες, μια που από ότι ακούγεται προβλέπεται άλλη μία θερμή χρονιά.
Θυμήθηκα ακόμη την πρώτη μου φορά σε τάξη σχολείου. Είχα την εντύπωση ότι από κάπου θα βγει η κάντιντ κάμερα κι ότι θα ξεσκεπαστεί η πλάκα από στιγμή σε στιγμή. Βλέπετε, μου είχαν πάρει συνέντευξη στο υπουργείο πριν την πρόσληψή μου και μου είχε σχηματιστεί η εντύπωση ότι θα δίδασκα σε επίπεδο τουλάχιστον κολεγίου. Ηταν όμως μία τυπική λυκειακή τάξη του διαπολιτισμικού σχολείου του Ελληνικού. Οι μαθητές είχαν παλιννοστήσει πριν δύο μήνες, μίλαγαν σπαστά ελληνικά κι εμείς θέλαμε να τους διδάξουμε Αντιγόνη από το πρωτότυπο.
Εκεί έμαθα τα πρώτα μου Greeklish. “Επάγγελμα πατρός: ρουφιάνος. Τι εννοείς; δουλεύει σε μυστικές υπηρεσίες; όχι κυρία, φτιάχνει στέγες” (roofs). Και το αμίμητο: “πέσαν τα μπιλοζίρια και φριζάραν τα λέκια”. Οπερ μεθερμηνευόμενον: έπεσαν οι θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν και πάγωσαν οι λίμνες.
Πάντως το μόνο που μπορώ να εγγυηθώ στους μελλοντικούς συναδέλφους είναι ότι στο σχολείο δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς.
Ναι, σίγουρα οι μαθητές μου με έχουν διδάξει πολλά όλα αυτά τα χρόνια.
0 σχόλια »
 Τελετουργίες και καθημερινότητα στην κλασική Αθήνα
Με μια μεγάλη έκθεση που εστιάζει στη θέση και τη δράση της γυναίκας στην αρχαιότητα γιορτάζει το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο τα 180 χρόνια από την ίδρυσή του. Η έκθεση που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Onassis Cultural Center της Νέας Υόρκης από το Δεκέμβριο μέχρι το Μάιο. Μέσα από 172 αντικείμενα, αγγεία, γλυπτά και χάλκινα η έκθεση παρουσιάζει τη ζωή των γυναικών στην Αττική κατά την Κλασική Εποχή. Ο επισκέπτης βλέπει την απλή καθημερινή γυναίκα: παρουσιάζονται ο κύκλος της ζωής, η συμμετοχή στις μεγάλες γιορτές, η λατρεία των γυναικείων θεοτήτων αλλά και πιο μυθικές ιέρειες της αρχαιότητας.
ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Πατησίων 44, 210 8217717
20/07-30/11
0 σχόλια »
 Αν και γενικότερα η ταυτόχρονη ενασχόληση με πολλά πράγματα είναι κάτι το οποίο αντιμετωπίζεται ως ένδειξη υψηλών νοητικών ικανοτήτων, πρόσφατη έρευνα Αμερικανών επιστημόνων έδειξε ότι μάλλον το αντίθετο ισχύει.
Κατά την εν λόγω έρευνα, άνθρωποι οι οποίοι προβαίνουν σε ταυτόχρονες δραστηριότητες οι οποίες περιλαμβάνουν πληθώρα τεχνολογικών μέσων (multitasking), όπως να γράφουν μηνύματα σε κινητό ενώ παράλληλα επικοινωνούν μέσω προγραμμάτων instant messaging, παρακολουθούν βίντεο online, πληκτρολογούν κείμενα στο Word και κάνουν περιήγηση στο διαδίκτυο ταυτοχρόνως, σημειώνουν χαμηλότερες βαθμολογίες σε τεστ τα οποία απαιτούν τη μεταβίβαση της προσοχής από ένα αντικείμενο εργασίας σε ένα άλλο από ότι άτομα τα οποία δεν διαπρέπουν στο multitasking.
Η μελέτη, που διεξήχθη από ομάδα του πανεπιστημίου του Στάνφορντ, δημοσιεύτηκε στο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ. Ως ένα από τα βασικά αίτια πίσω από το φαινόμενο αυτό θεωρείται η συνεχής διατήρηση άχρηστων πληροφοριών στη βραχυπρόθεσμη μνήμη των «multitaskers», κάτι το οποίο επηρεάζει τη δυνατότητα συγκέντρωσής τους.
«Η μελέτη αυτή έρχεται να προστεθεί σε έναν αριθμό ερευνών οι οποίες υποδεικνύουν ότι τέτοιου είδους τάσεις προκαλούν προβλήματα υγείας, μειώνουν την παραγωγικότητα, ενώ οι επιπτώσεις τους μπορούν να επηρεάσουν και δραστηριότητες οι οποίες δε σχετίζονται άμεσα με το multitasking, όπως η οδήγηση» είπε ο Ντέηβιντ Γκούντμαν, γιατρός και διευθυντής του Adult Attention Deficit Disorder Center (Μέριλαντ).
«Λαμβάνεις τέτοια πλημμύρα πληροφοριών, ώστε δεν έχεις τη δυνατότητα να ‘φιλτράρεις’ αυτές που χρειάζεσαι πραγματικά από αυτές που είναι ασήμαντες» συμπλήρωσε ο Γκούντμαν.
Αντίστοιχη είναι και η άποψη του Γκάρι Άστον Τζόουνς, (Ph.D.) του Πανεπιστημίου Ιατρικής της Νότιας Καρολίνα: «Στην εν λόγω μελέτη υπάρχουν κάποιες πραγματικά τρομακτικές υπόνοιες. Αν τελικά (η επίδραση του multitasking) δεν είναι αναστρέψιμη, τότε, έτσι όπως η σύγχρονη κοινωνία μας πιέζει να ασχολούμαστε ταυτόχρονα με όλο και περισσότερα αντικείμενα, ο άνθρωπος θα χάνει όλο και περισσότερο τη δυνατότητα να συγκεντρώνεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ωστόσο, είναι ακόμα νωρίς για την εξαγωγή συμπερασμάτων, καθώς δεν ξέρουμε πόσο αναστρέψιμες ή θεραπεύσιμες είναι αυτές οι επιδράσεις».
Όσον αφορά το λόγο που κάποιοι άνθρωποι πραγματικά έλκονται από το multitasking, ο Άστον Τζόουνς ανέφερε ότι δεν έχει εξακριβωθεί εάν αυτό συμβαίνει επειδή ο εγκέφαλος λειτουργεί έτσι ή αν είναι το ίδιο το multitasking το οποίο προκαλεί μεταβολές στη λειτουργία του.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από CNN
0 σχόλια »
Μία φυγή των φοιτητών από τις ανθρωπιστικές στις εφαρμοσμένες επιστήμες διαπιστώνει κανείς τα τελευταία χρόνια. Μα και σε αυτές εδώ, ο φοιτητής που πρωτομπαίνει στο πανεπιστήμιο μάταια θα αναζητήσει στη διδακτέα ύλη μαθήματα που να διευρύνουν τους ορίζοντες. Τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν το νόημα της ύπαρξης και της ζωής, σαν να έχουν εξοβελιστεί από το πρόγραμμα ως ακατάλληλα.
Από τους πρώτους που το παρατήρησαν αυτό ήταν ο Άντονι Κρόνμαν, καθηγητής της Νομικής στο Πανεπιστήμιο Γέιλ. «Οι πιστώσεις για την έρευνα χορηγούνται μόνο σε καθηγητές που εξειδικεύονται σε κάποιο συγκεκριμένο αντικείμενο», γράφει ο καθηγητής Κρόνμαν στην εφημερίδα «Μπόστον Γκλόουμπ». «Το ίδιο γίνεται και με τους φοιτητές. Οι ανθρωπιστικές έχουν επισκιαστεί από τις φυσικές επιστήμες. Στη φιλοσοφική έρευνα, θα μπορούσε κανείς βάσιμα να ισχυριστεί πως δεν υπήρξε σημαντική πρόοδος από την εποχή του Πλάτωνα. Θα ήταν όμως παράδοξο να ισχυριστεί κάτι παρόμοιο για τον Νεύτωνα ένας φυσικός». Αν επιχειρούσαμε μια τομή στο σύγχρονο πανεπιστημιακό ίδρυμα, θα παρατηρούσαμε μια σειρά από διαδοχικές επιχωματώσεις πάνω στο βασικό υπόστρωμα που είχε θεμελιώσει ένας που θεωρείται από τους ιδρυτές του, ο Βίλχελμ φον Χούμπολτ, όταν ήταν υπουργός Παιδείας της Πρωσίας. Το 1810 ίδρυσε το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου σαν ένα «ιερό» όπου μπορούσε κανείς να αναζητήσει την πάντα φευγαλέα αλήθεια και να κατανοήσει την ουσία της γνώσης. Με τα μυαλά εκείνης της εποχής, η ιδέα του πανεπιστημίου έκλεινε μέσα της έναν χαρακτήρα φιλοσοφικό.
Οι φοιτητές νιώθουν σήμερα ένα κενό, σαν να έχουν χάσει την ψυχή τους σε πανεπιστήμια που δεν πιστεύουν ότι αξίζει να διερευνήσουν το πιο σημαντικό ερώτημα που βρίσκει μπροστά του ο άνθρωπος από τη στιγμή που θα γεννηθεί: ποιος είναι ο σκοπός μου και γιατί. Στην πιο προηγμένη τεχνολογικά χώρα, την Αμερική, σε έρευνα που έγινε το 2004 με τη συμμετοχή 110.000 δευτεροετών φοιτητών, οι μισοί από αυτούς είπαν ότι αναζητούσαν ευκαιρίες για να διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες. Δεν είναι τυχαίο που το Χάρβαρντ έκανε πριν από δύο χρόνια μια θεαματική στροφή κι έβαλε στο πρόγραμμά του το μάθημα «Πίστη και πολιτισμός». Κάτι παρόμοιο έκαναν και τα πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας και της Φλόριντα για να ανταποκριθούν στις βαθύτερες υπαρξιακές ανησυχίες των φοιτητών τους. Σε μια χώρα όπου λατρεύεται ο θεός του χρηματιστηρίου είναι σωστό θαύμα να βλέπει κανείς τόσο πολλούς φοιτητές να νιώθουν την ανάγκη να αναζητήσουν τη χαμένη ψυχή τους κάτω από τις διαδοχικές επιχωματώσεις όπου το πολιτικό και οικονομικό σύστημα έθαψε καθηγητές και φοιτητές.
Η γνώση έγινε «εφαρμοσμένη» ελπίδα για επιβίωση εκτός ανεργίας και τα πανεπιστήμια μαγαζιά μαζικής παραγωγής. Όσα από αυτά δεν ετοιμάζουν την ελίτ της επόμενης δεκαετίας, παράγουν μαζικά τροφή για την ανεργία. Κι ούτε στα μεν ούτε στα δε υπάρχει μια γενική ιδέα που να ενώνει τη γνώση με τη ζωή.
Δρόμοι του Ρούσσου Βρανά στα Νέα
0 σχόλια »
Αναγκάστηκε να απολογηθεί η Microsoft, ύστερα από τη γκάφα σε διαφήμισή της στην Πολωνία. Αν και η εταιρία είχε χρησιμοποιήσει για ένα διαφημιστικό τρία άτομα, έναν ασιάτη, έναν μαύρο και μια γυναίκα λευκή, στο σάιτ της στην Πολωνία ο μαύρος… άλλαξε χρώμα και έγινε λευκός. Το χρώμα των χεριών του, όμως, έμεινε όπως ήταν, μαύρο.
«Το λευκό πρόσωπο και το μαύρο χέρι συμβολίζει …φυλετική αρμονία. Υποτίθεται πως δείχνει ότι ένα άτομο μπορεί να είναι λευκό και μαύρο, νέο και ηλικιωμένο ταυτόχρονα» σχολίασαν στο μπλογκ Photoshop Disasters.
Τα Νέα
0 σχόλια »
|
Άρθρα (RSS)