Πριν από ένα χρόνο ο τότε υπουργός Παιδείας Αρης Σπηλιωτόπουλος είχε ανακοινώσει ότι θα δοθούν 126.000 φορητοί υπολογιστές στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου «στην προσπάθεια για τη μετάβαση στην κοινωνία της πληροφορίας». Η εξαγγελία υλοποιήθηκε. Ενα χρόνο μετά η Ευρωπαϊκή Ενωση ζητάει από την Ελλάδα να επιστρέψει τα κονδύλια «διότι οι υπολογιστές δόθηκαν χωρίς να υπάρχει ψηφιακό περιεχόμενο, χωρίς να υπάρχει μάθημα και εκπαίδευση των καθηγητών. Πήραν τα παιδιά τους υπολογιστές στο σπίτι και έπαιζαν!», είπε χθες η νυν υπουργός Αννα Διαμαντοπούλου.
Η πολιτική αντιπαράθεση είναι ορατή. Κάθε υπουργός αποκαλύπτοντας τα ατοπήματα του προκατόχου του επιδιώκει πίστωση χρόνου. Ηταν αυτονόητο ότι χωρίς επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ο ηλεκτρονικός υπολογιστής δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ο κ. Σπηλιωτόπουλος έκανε, τότε, το προεκλογικό χρέος του.
Τι μας εγγυάται όμως πως η κ. Διαμαντοπούλου δεν αναπαράγει το ίδιο ακριβώς λάθος τοποθετώντας τους διαδραστικούς πίνακες στη Β΄ Γυμνασίου; Οτι δεν προσφέρει μια τεχνολογική πολυτέλεια χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις; Τι μας εξασφαλίζει από το μελλοντικό σενάριο, η επόμενη αρμόδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή να απαιτήσει πίσω τα χρήματα για τους διαδραστικούς πίνακες;
Η ψηφιακή εποχή είναι, πράγματι, πολύ φωτογενής. Ειδικά όταν απευθύνεται κανείς στη γενιά των σημερινών εφήβων, δεν μπορεί παρά να ξέρει να χειρίζεται με επάρκεια τη γλώσσα τους και, αν έχει κυβερνητικό αξίωμα, να παρέχει τις απαραίτητες τεχνολογικές διευκολύνσεις. Και, ασφαλώς, τις προοπτικές για την πλήρη ένταξη του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος στην «κοινωνία της πληροφορίας» (ένα ακόμη δημοφιλές πρόγραμμα). Απαραίτητα όλα αυτά. Οπως ορθά αναρωτήθηκε η κ. Διαμαντοπούλου, «θα αφήσουμε μια γενιά παιδιών πίσω, θεωρώντας ότι πρέπει να κάνουμε πρώτα το τέλειο σχολείο και μετά να βάλουμε τον υπολογιστή;». Ασφαλώς όχι. Ομως, τι νόημα έχει να «βάζουμε τον υπολογιστή» και μετά να ζητάει η Ε. Ε. να επιστρέψουμε τα κονδύλια ή να παίρνουν οι μαθητές το λάπτοπ μαζί τους στο διάλειμμα γιατί το σχολείο δεν έχει ντουλάπια για να το φυλάξουν; Ο διαδραστικός πίνακας μπορεί να είναι συναρπαστικός τρόπος διδασκαλίας, αλλά αν το παράθυρο μπάζει και η θέρμανση δεν επαρκεί έχει τη δύναμη να αναπληρώσει στοιχειώδεις ελλείψεις;
Αν το «τέλειο σχολείο» είναι στόχος ανέφικτος, ας επιχειρήσουμε τουλάχιστον το λειτουργικό σχολείο, εκείνο που έχει λύσει βασικά οργανωτικά προβλήματα και πορεύεται με συντονισμένη, στη σημερινή εποχή, την εκπαιδευτική του κοινότητα. Γιατί και ως προς αυτό οι αποκλίσεις είναι μεγάλες: ορισμένοι εκπαιδευτικοί είναι εξαιρετικοί χρήστες και άλλοι αρνούνται να εμπεδώσουν και τα βασικά.
Το 1970, μεσούσης της δικτατορίας, ο Τάκης Ζενέτος κατασκεύαζε το σχολείο του μέλλοντος. Το περίφημο «Στρογγυλό» στο Μπραχάμι είχε σχεδιαστεί για να υποδεχτεί τις νέες τεχνολογίες, είχε προβλέψει χώρους για εκπομπές βίντεο και ολογράμματα. «Ξέρω πως η κατάσταση δεν θα είναι ιδανική» έλεγε ο πρωτοπόρος αρχιτέκτονας, «απλώς είμαι ήσυχος πως οι δάσκαλοι έχουν ήδη το χνάρι στα χέρια τους»…
Τέσσερις δεκαετίες αργότερα πάνω σε ποιο χνάρι άραγε βαδίζουμε;
Δεκαεννέα χρόνια μετά τη δημιουργία του λειτουργικού συστήματος Linux, το οποίο άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία των λογισμικών ελεύθερου κώδικα, θα εορταστεί η «Παγκόσμια Ημέρα Ελεύθερου Λογισμικού».
500 ομάδες από 90 χώρες του πλανήτη, ανάμεσα στις οποίες και η Ελλάδα, θα ενώσουν τις φωνές τους, για να διεκδικήσουν τη δωρεάν διάδοση και διάθεση ελεύθερων λογισμικών.
Σύνθημά τους: “Γιορτάζουμε την ελευθερία στο διαδίκτυο”. Σκοπός τους, η απελευθέρωση της δημιουργικότητας, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και παράλληλα η κατάργηση κάθε περιορισμού που εμποδίζει την ελεύθερη έκφραση μέσα στον κυβερνοχώρο.
Στην Ελλάδα, τέσσερις μεγάλες πόλεις, η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Λάρισα και τα Χανιά θα διοργανώσουν εορταστικές εκδηλώσεις, με στόχο να ενημερώσουν τους πολίτες και τους επισκέπτες τους για τα προγράμματα και τις εφαρμογές ανοιχτού κώδικα. Δημοφιλή προγράμματα, όπως το λειτουργικό σύστημα Linux, ο περιηγητής ιστοσελίδων Mozilla Firefox αλλά και το σύστημα επεξεργασίας κειμένου και επιτραπέζιας έκδοσης OpenOffice, αλλά και πολλές άλλες καινοτόμες εφαρμογές για υπολογιστές θα έχουν την τιμητική τους.
Στην Αθήνα η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Πατησίων). – Ώρα έναρξης : 11.00
Στη Θεσσαλονίκη η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Εργαστήριο GNU/Linux Θεσσαλονίκης και Έδρα του Συλλόγου Greeklug – Ώρα έναρξης : 11.00
Στη Λάρισα η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στη Κεντρική Πλατεία(Λάρισας).
Στα Χανιά η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στη Δημοτική Αγορά στο κέντρο της πόλης των Χανίων. – Ώρα έναρξης : 19:00
Το 6ο Πανελλήνιο Συνέδριο των Εκπαιδευτικών για τις ΤΠΕ «Αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στη Διδακτική Πράξη» θα πραγματοποιηθεί στη Σύρο στις 6, 7 και 8 Μαϊου 2011.
Σκοπός του Συνεδρίου είναι ο γόνιμος προβληματισμός και ο δημιουργικός διάλογος αναφορικά με την εφαρμογή των «Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στην Εκπαίδευση» (ΤΠΕ-Ε), καθώς και στις σύγχρονες πρακτικές τους έτσι όπως διαμορφώνονται στο σημερινό σχολείο. Ιδιαίτερα στοχεύει στο να ευαισθητοποιήσει τους εκπαιδευτικούς Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης προς την κατεύθυνση των προβλημάτων διδακτικής μεθοδολογίας με τη συνδρομή ΤΠΕ.
Ο εμπνευστής και δημιουργός του Moodle, Dr. Martin Dougiamas, θα είναι στην 2η έκθεση για την ηλεκτρονική μάθηση, e-Learning Expo, στις 2 & 3 Οκτωβρίου 2010.
Επίσης ο Dr. Martin Dougiamas θα είναι ομιλητής και στην εκδήλωση Ημέρα του Moodle (Moodle Day) που θα διοργανωθεί τη 2η ημέρα της έκθεσης e-Learning Expo στις 3 Οκτωβρίου 2010.
O Martin θα παρουσιάσει τη νέα έκδοση του Moodle που παρέχει στους σχεδιαστές ηλεκτρονικών μαθημάτων και στους εκπαιδευτικούς νέους εύχρηστους μηχανισμούς για να αναπτύξουν δυναμικά μαθησιακά περιβάλλοντα με δυνατότητες ανοιχτής διαμόρφωσης και επέκτασης σύμφωνα με τις εκάστοτε ανάγκες τους.
Διοργανώνεται και φέτος η e-Learning Expo, η κύρια έκθεση για την παρουσίαση προϊόντων και υπηρεσιών ηλεκτρονικής μάθησης (e-Learning) στην Ελλάδα.
Το διήμερο 2 & 3 Οκτωβρίου 2010, στο υψηλής αισθητικής και λειτουργικότητας Εκπαιδευτικό Κέντρο Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος στη Γλυφάδα θα πραγματοποιηθούν ενδιαφέρουσες τεχνολογικές παρουσιάσεις, ανοιχτές συζητήσεις, επιδείξεις εκπαιδευτικού λογισμικού, προβολή υπηρεσιών ηλεκτρονικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, εκπαιδευτικών παιχνιδιών και εξοπλισμού ηλεκτρονικής μάθησης.
Ξεκινά η πιλοτική εφαρμογή του Ευρωπαϊκού προγράμματος EduTubePlus. Πρόκειται για τη δημιουργία μιας βιβλιοθήκης εκπαιδευτικού βίντεο που συνδέεται με το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών και την παροχή εργαλείων για την αξιοποίησή του μέσα στην τάξη. Στο έργο αυτό συμμετέχουν 17 Ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα με ένα σύνολο εκπαιδευτικών βίντεο από παραγωγές της Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης.
Η Ευρωπαϊκή πολύγλωσση και πολυπολιτισμική βιντεοθήκη του EduTubePlus, με 5.400 μικρής διάρκειας βίντεο, δημιουργείται επιλέγοντας αποσπάσματα «μαθησιακά υψηλής πυκνότητας» από τα επαγγελματικής ποιότητας εκπαιδευτικά βίντεο που παρέχουν οι εταίροι του έργου, σύμφωνα με μια καλά ορισμένη στρατηγική επιλογής βίντεο για χρήση στη σχολική τάξη.
Η πλατφόρμα video-on-demand που χρησιμοποιεί η εκπαιδευτική υπηρεσία lesite.tv του Γαλλικού καναλιού France5 επεκτείνεται, για να υποστηρίξει φόρτωση και επεξεργασία βίντεο-κλιπ χρηστών και προσαρμόζεται, για να προσφέρει πολύγλωσσο περιβάλλον πλοήγησης και αποδοτική αναζήτησης υλικού, με χρήση μιας οντολογίας εννοιών των Ευρωπαϊκών σχολικών προγραμμάτων σπουδών. Δίνεται έτσι η δυνατότητα σε εκπαιδευτικούς και μαθητές να ανακτούν πολυπολιτισμικό υλικό στη δική τους γλώσσα και για τις δικές τους ανάγκες. Η δυνατότητα αναζήτησης αναβαθμίζεται περαιτέρω, ενσωματώνοντας ένα γραφικό εργαλείο οργάνωσης και αναζήτησης βίντεο με πλοήγηση στο χώρο και στο χρόνο, το οποίο παρέχεται από το Ιταλικό κανάλι RAI Educational.
Μια ωραία πρωία, ένας σκληρός και εγωιστής άντρας ξυπνάει για να βρει στην πλάτη του ένα ζευγάρι φτερά να τον κατευθύνουν σε καλές πράξεις. Θα είναι αρκετά για να τον κάνουν να σώσει την ψυχή του;
Σκηνοθεσία – Σενάριο: Bill Plympton Animation: Bill Plympton Μοντάζ: Kevin Palmer Μουσική επένδυση: Greg Sextro, Nicole Renaud, Corey Allen Jackson, Rachel Garniez,
Hank Bones, Didier Carmier, 3 Leg Torso, Tom Waits, Pink Martini
Η Ikuko Kawai είναι μια δεξιοτέχνης ερμηνεύτρια βιολιού από την Ιαπωνία. Κατέχει θέση καθηγήτριας βιολιού στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Osaka το οποίο προς αναγνώριση του μεγάλου ταλέντου της, της έχει εμπιστευτεί το αμύθητης αξίας βιολί 1715 Stradivarius.
Η Phyllis Greene, μιλά στο BBC για την απόφασή της να ξεκινήσει ένα blog στα ενενήντα της χρόνια και για τον τρόπο που η τεχνολογία έδωσε νέα διάσταση στη ζωή της.
Η Ε.Ε. ζητεί από την Ελλάδα να επιστρέψει κονδύλια διότι οι φορητοί υπολογιστές που δόθηκαν πέρυσι στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου δεν είχαν το απαραίτητο ψηφιακό περιεχόμενο. Συγκεκριμένα, από τις αρχές Οκτωβρίου 2009 δόθηκαν δωρεάν λάπτοπ στους 120.000 μαθητές της περυσινής Α΄ Γυμνασίου ώστε να μελετούν τα μαθήματά τους από τα ψηφιακά βιβλία (για τη διδασκαλία της Βιολογίας, της Γεωγραφίας, της Ιστορίας και των Μαθηματικών) τα οποία έπρεπε να περιέχονται στον υπολογιστή. Όμως, από πολύ νωρίς καταγράφηκαν ελλείψεις, με βασικότερη την απουσία λογισμικού για Μαθηματικά.
Μήπως θα χρειαστεί να επιστρέψουμε και τα κονδύλια των διαδραστικών; Οχι γιατί το μπαλάκι το πετάει στους εκπαιδευτικούς. Οι περισσότεροι διαδραστικοί δεν έχουν υποστηρικτικό λογισμικό. Οπότε καλούμαστε να αξιοποιήσουμε το υπάρχον – που πάλι όμως δεν είναι συμβατό με τα νέα λειτουργικά ή να αναπτύξουμε δικές μας εκπαιδευτικές εφαρμογές. Οπως μπορείτε να διαπιστώσετε από τη γελοιογραφία η ιδέα δεν είναι καν δική μας…
Γιατί όμως να μην πληρώσουν και οι υπεύθυνοι για τη νούλα των λαπτοπ; Ποιοι συνέταξαν τις προδιαγραφές που επέτρεψαν αυτό το μπάχαλο;
Παρακολουθήστε αυτή την ταινία μικρού μήκους (12′) που γυρίστηκε το 1994 από τον Γερμανό σκηνοθέτη Pepe Danquart, με τον τίτλο «Schwarzfahrer» (Ο μαύρος επιβάτης).
Η ιστορία της ταινίας με λίγα λόγια είναι η εξής: Ένας μαύρος ανεβαίνει στο λεωφορείο και κάθεται δίπλα σε μια ηλικιωμένη κυρία. Καθ’ όλη την διάρκεια της διαδρομής, η ηλικιωμένη που δυσανασχετεί, μουρμουρίζει για να την ακούει ο μαύρος συνεπιβάτης της (χωρίς καν να τον κοιτάζει) εκφράζοντας τον ρατσισμό που έχει μέσα της. Ο μαύρος δείχνει να αδιαφορεί για τα όσα ακούει, ενώ οι άλλοι συνεπιβάτες δείχνουν να αδιαφορούν, ή να δυσανασχετούν με τον ρατσιστικό μονόλογο της ηλικιωμένης κυρίας.
Σε κάποια από τις επόμενες στάσεις μπαίνει στο λεωφορείο ένας ελεγκτής και ζητά τα εισιτήρια των επιβατών. Ο μαύρος επιβάτης βγάζει το εισιτήριό του και το κρατά στα χέρια του. Το ίδιο και η ηλικιωμένη κυρία.
Στην εποχή της μεγέθυνσης των οθονών και όντας εξασκημένοι στην κατανάλωση εικόνων, η έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη της συλλογής έργων Θεόφιλου της Εμπορικής Τράπεζας μας προσφέρει την ευκαιρία να θυμηθούμε ή να ανακαλύψουμε ένα κομμάτι «της ελληνικής ευαισθησίας», όπως αναφέρει ο Τσαρούχης, του βαθύτερου εαυτού μας. Εξ ου και ο πρόεδρος του μουσείου, Αγγελος Δεληβορριάς, επεσήμανε στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου πως «η έκθεση θα μας θυμίσει πράγματα που δεν θα έπρεπε να έχουμε λησμονήσει». Ητοι την ικανότητα να αντικρίζουμε με αθωότητα τον κόσμο.
Η συλλογή, που εκτίθεται για πρώτη φορά στο σύνολό της, περιλαμβάνει 20 έργα του ζωγράφου που συγκεντρώθηκαν στη δεκαετία του ’80 και πίνακες που ανήκουν στη δεύτερη περίοδο της δουλειάς του, εκείνη της Μυτιλήνης, όπου ο Θεόφιλος κατέχει πλέον -όπως λέει ο Τσαρούχης- τη χρωματική του παλέτα, δημιουργώντας πιο ζωντανά έργα. Στην έκθεση εκτίθεται η προτομή του ζωγράφου που φιλοτέχνησε ο Μιχάλης Τόμπρος, ενώ προβάλλεται και το «Παρασκήνιο» «2003 – Θεόφιλος ξανά;» σε σκηνοθεσία Λάκη Παπαστάθη.
Η υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης Twitter, που ισχυρίζεται ότι κάθε μέρα προστίθενται στο δυναμικό της 370.000 νέοι χρήστες από όλο τον κόσμο, ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να προχωρήσει σε ευρύ ανασχεδιασμό της ιστοσελίδας της, προκειμένου να εμπλουτιστεί και να γίνει πιο φιλική στους άνω των 150 εκατ. χρήστες της διεθνώς.
Η ολοένα πιο δημοφιλής υπηρεσία microblogging, όπου οι χρήστες μπορούν να στείλουν μικρού μήκους μηνύματα μέχρι 140 χαρακτήρες, θέλει να παρέχει πλέον περισσότερες πληροφορίες στα μέλη της και, στο πλαίσιο αυτό, μεταξύ άλλων, θα προσφέρει ενσωματωμένα βίντεο του YouTube, εικόνες και άλλο περιεχόμενο, ώστε το Twitter να αποκτήσει πιο έντονο χαρακτήρα πηγής πληροφόρησης.
Το ηλικίας τεσσάρων ετών κοινωνικό δίκτυο, όπως εξήγησε σε σχετική συνέντευξη Τύπου, θα προωθήσει μια τελείως νέα «αρχιτεκτονική», που ανταποκρίνεται καλύτερα στις ανάγκες των χρηστών για περισσότερη ευελιξία και επικοινωνία. «Το Twitter μπορεί να γίνει επίσης μια θαυμάσια πηγή πληροφόρησης», δήλωσε ο Έβαν Ουίλιαμς, συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας πίσω από το δίκτυο, σύμφωνα με τα πρακτορεία Ρόιτερ και Γαλλικό.
Περισσότερα από 90 εκατομμύρια μηνύματα (“τιτιβίσματα» ή tweets) στέλνονται καθημερινά κατά μέσο όρο από τους χρήστες του Twitter, το οποίο όλο και περισσότερο ανταγωνίζεται με επιτυχία το Facebook, το Yahoo και το Google για τον online χρόνο των χρηστών. Ο νέος ανασχεδιασμός (με την χαρακτηριστική κωδική ονομασία «Φοίνιξ”) αποσκοπεί ακριβώς στο να «δέσει» τους υπάρχοντες χρήστες του για περισσότερη ώρα στην αναβαθμισμένη ιστοσελίδα του και παράλληλα να προσελκύσει νέους φίλους.
Το νέο Twiiter.com θα υλοποιηθεί σταδιακά σε παγκόσμια βάση τις επόμενες εβδομάδες. Το κοινωνικό δίκτυο εξάλλου προωθεί ένα νέο σύστημα διαφήμισης, σε μια προσπάθεια να αξιοποιήσει την τεράστια βάση δεδομένων των χρηστών του και να την μετατρέψει -διακριτικά- σε μια μόνιμη πηγή εσόδων.
Το Twitter έχει υποστηριχθεί χρηματοδοτικά για τη δημιουργία και λειτουργία του από τις αμερικανικές επενδυτικές εταιρίες Spark Capital, Benchmark Capital, T.Rowe Price, Venture Partners κ.α.
Από καιρό ήθελα να γράψω για δυο σπουδαίες ποιητικές διευθύνσεις. Η πρώτη βρίσκεται στοhttp://pampalaionero.wordpress.com και είναι το «βασίλειο» της Αθηναίας ποιήτριας Σοφίας Κολοτούρου, ένα βιβλίο της οποίας είχα παρουσιάσει παλιότερα. Η Κολοτούρου έχει αφιερώσει τον εαυτό της στην έμμετρη ποίηση παραδοσιακής μορφής (αυτό είναι το «παμπάλαιο νερό»), φιλοξενώντας στο μπλογκ της αξιόλογα έργα που ανανεώνουν επιτυχώς το είδος. Η πλέον πρόσφατη ανάρτηση αφορά σατιρικά ποιήματα του μεγάλου Μανόλη Αναγνωστάκη. Υπάρχει και αλφαβητικό ευρετήριο ποιητών που φιλοξενήθηκαν έργα τους.
Η δεύτερη βρίσκεται στο www.e-poema.eu.Πρόκειται για ένα σπουδαίο διαδικτυακό περιοδικό, που «εκδίδει» και διευθύνει ο Βασίλης Ρούβαλης, με άξιους συνεργάτες (κι εδώ, απ’ όσο μπορώ να συναγάγω, κατά βάση Αθηναίοι). Το τρέχον «τεύχος» (αρ. 11) έχει αφιέρωμα με θέμα «το δέντρο στην ποίηση», ειδικό φάκελο (Νάνος Βαλαωρίτης, Κώστας Βούλγαρης, Θάνος Μαντζάνας για τον Νίκο Εγγονόπουλο – αφορμή η πρόσφατη κυκλοφορία του σιντί «Η Ύδρα των πουλιών», μελοποίηση από Socos, φωνή Δ. Πουλικάκος), συνέντευξη με το ζωγράφο Φίλιππο Θεοδωρίδη (και πίνακές του) και πολλά άλλα ωραία. Ανοίγουν και τα προηγούμενα 10 «τεύχη». Αν γραφτείς, σου στέλνουν στο μέιλ σου και το τακτικό «ποίημα της εβδομάδας», συνήθως εξαίρετο.
Το τέλειο σκονάκι θεωρείται κόσμημα. Ο δημιουργός του, καλλιτέχνης. Τι προκύπτει; Μία έκθεση με τα καλύτερα έργα! Τη βρήκαμε στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ.
Ένας πάπυρος από ρυζόχαρτο. Ένα μέτρο μήκος, μόλις τέσσερα εκατοστά πλάτος. Δουλεμένος κυριολεκτικά «στο χέρι» με ραπιδογράφο, έχει όλες τις πολύτιμες πληροφορίες για να περάσεις με 10 το μάθημα. Ένα βιβλιαράκι-Βίβλος: 100 σελίδες με τα SOS σε σμίκρυνση. Ένα ευρετήριο-ευαγγέλιο: με hints, τύπου «σε ποια τσέπη/κάλτσα/μανίκι βρίσκεται η απάντηση στη δεύτερη ερώτηση». Αυτά είναι 3 μόνο από τα 200 περίπου σκονάκια που συνέλεξε ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Οικονομικών ΕπιστημώνΔημήτρης Μάρδας από το 1984. Δικά του αποκτήματα, αλλά και συναδέλφων, κατάφεραν να κερδίσουν το respect τους, εκτός από τον αναμενόμενο μηδενισμό βεβαίως, βεβαίως! Τουτέστιν: άπειρη μικροσκοπική χαρτούρα με γραμματούδια, κατασκευές, ακόμη και hands free ξεχώθηκαν από τα πιο απρόσμενα μέρη και τώρα αναρτώνται για την τόσο πρωτότυπη έκθεση. Προς το παρόν φιλοξενείται σε 2 προθήκες, στον τομέαΓενικής Οικονομικής Θεωρίας και Πολιτικής, ενώ στοχεύει να κατοικοεδρεύσει στη Βιβλιοθήκη του τμήματος. Στόχος της, σύμφωνα με τον Δ.Μ. «να αναδείξει την πολυπλοκότητα μιας πρακτικής που είναι διεθνής, αλλά και το κομμάτι που κάλλιστα εκλαμβάνεται ως τέχνη».
Άλλωστε, οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες δαπάνησαν ουκ ολίγες ώρες για τα κομψοτεχνήματά τους. Εξίσου εύλογη η διαπίστωση της ακαδημαϊκής πλευράς: αν στρώνονταν να διαβάσουν, ένα 5 θα το έγραφαν! Αμ δε στρώθηκαν (σ.σ.: τουλάχιστον αναγνωρίστηκε ο κόπος τους)!
Έπεται συνέχεια! Φοιτήτρια ΑΠΘ (έτος ’68) προθυμοποιείται να χαρίσει τα σκονάκια της (ω, ναι, τα κρατάει ακόμη). Φοιτήτρια ΑΠΘ (έτος 2010) ανακοίνωσε ότι θα βάλει τα δυνατά της για μια θέση στην έκθεση (ποιος νοιάζεται για το μάθημα;).
Ενόψει εξεταστικής Σεπτεμβρίου, βρήκες την κατάλληλη δικαιολογία: το κάνεις για την τέχνη! Τέρμα η πλάκα. Ο κ. Μάδρας επισημαίνει ότι το σκονάκι αποτελεί παραβατική συμπεριφορά και είναι αξιόποινη πράξη. Το νου σας, ρεμάλια! Μη σας μπαίνουν ιδέες!
Πληροφορήθηκα ότι το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ανανέωσε την πρόσκλησή του προς τους εκπαιδευτικούς για “καλές πρακτικές”. Διευκρινίζει ότι δεν προβλέπεται αμοιβή αλλά μόνο ο κότινος. Παρήλθαν οι εποχές των παχιών αγελάδων, συγγνώμη Πλειάδων, Νηρηίδων, Χρυσαλλίδων και άλλων τινών εντόμων που κατέφαγαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Στέρεψε το κέρας της Αμάλθειας. Τώρα περάσαμε στις ισχνές αγελάδες. Δεν μας είπαν βέβαια ποτέ που πήγαν τα λεφτά… Γιατί στον μαθητή δεν έφθασαν…
Υποθέτω ότι όλες αυτές οι καλές πρακτικές θα καταλήξουν σε ένα νέο χώρο που σχεδιάζει το Π.Ι. αφού εξασφάλισε και τη διεύθυνση. Και που φυσικά ανταγωνίζεται το e-yliko, την επίσημη εκπαιδευτική πύλη του ΥΠΕΠΘ (το οποίο ειρρήσθω εν παρόδω έχει να ανανεώσει το υλικό της τρία χρόνια τώρα;) Αν είχαν και έναν πίνακα στο e-yliko με τις προσθήκες θα γνωρίζαμε τι προτάσεις έχει υποδεχθεί, αλλά φαίνεται αυτό παραμένει επτασφράγιστο μυστικό.
Από την άλλη το υλικό της επιμόρφωσης Β΄επιπέδου και τα παραγόμενα σχέδια μαθημάτων των επιμορφούμενων καταλήγουν σε άλλη δικτυακή αποθήκη την Ιφιγένεια (τυχαίο; δε νομίζω) που τη χειρίζεται το ΕΑΙΤΥ.
Κι έτσι συνεχίζεται η ανόητη τακτική με τα παραμάγαζα. Ο καθείς οργανισμός/ινστιτούτο, διαθέτει την πραμάτεια του και εισπράττει τα εύσημα. Εστω ότι ο αθώος εκπαιδευτικός ψάχνει κάτι για να το χρησιμοποιήσει στο μάθημά του, είναι υποχρεωμένος να βγει στη γύρα σε όλα αυτά τα μαγαζάκια. Η ειδεχθής λεπτομέρεια είναι ότι αυτό που προβάλλουν – το δυνατό σημείο κάθε τέτοιου δικτυακού τόπου, το περιεχόμενο- δεν είναι δικιά τους πραμάτεια αλλά το υπερπροιόν της εργασίας των εκπαιδευτικών.
Η πολιτεία κάθε φορά θεωρεί ότι οι εκπαιδευτικοί οφείλουν για την πατρίδα (ρε…μπιμπ) να το διαθέσουν δωρεάν. Πως το λένε στο χωριό μου “ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι”. Θα ήθελα να μάθω πόσα χρήματα έχουμε πληρώσει για κάθε λογής πύλες και πόσα για περιεχόμενο την τελευταία δεκαετία. Πιστεύω θα είναι ενδιαφέρον.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Πριν από ένα χρόνο ο τότε υπουργός Παιδείας Αρης Σπηλιωτόπουλος είχε ανακοινώσει ότι θα δοθούν 126.000 φορητοί υπολογιστές στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου «στην προσπάθεια για τη μετάβαση στην κοινωνία της πληροφορίας». Η εξαγγελία υλοποιήθηκε. Ενα χρόνο μετά η Ευρωπαϊκή Ενωση ζητάει από την Ελλάδα να επιστρέψει τα κονδύλια «διότι οι υπολογιστές δόθηκαν χωρίς να υπάρχει ψηφιακό περιεχόμενο, χωρίς να υπάρχει μάθημα και εκπαίδευση των καθηγητών. Πήραν τα παιδιά τους υπολογιστές στο σπίτι και έπαιζαν!», είπε χθες η νυν υπουργός Αννα Διαμαντοπούλου.
Άρθρα (RSS)