Σήμερα αρχίζει το νέο σχολικό έτος. Χωρίς περιστροφές, μπαίνω γρήγορα στα θέματά μου:
Α) Επιστολή προς την Άννα Διαμαντοπούλου, Υπουργό Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων:
Αξιότιμη κα Υπουργέ,
δεν ξέρω αν το γεγονός ότι παραμείνατε στη θέση σας, αποτελεί εχέγγυο για την άψογη δουλειά σας. Δεν είναι αυτό το θέμα μου προς το παρόν. Άλλο με ενδιαφέρει και φαντάζομαι πως νοιάζει και σας: γνωρίζετε ποιοι από τους διορισμένους εκπαιδευτικούς των σχολείων έχουν «σώας τας φρένας», κατά την ελληνική αρχαίζουσα; Ή……όχι! Έχετε υπ’οψιν σας, πόσες εφηβικές και παιδικές ψυχές καταρρακώνονται κάθε χρόνο από άσχετους «δασκάλους»; Και δεν αναφέρομαι στο γνωστικό αντικείμενο. Γνώσεις οι μαθητές μπορούν να πάρουν από οπουδήποτε σήμερα σε πολλαπλάσιο βαθμό…Αναφέρομαι στο παιδαγωγικό κομμάτι. Πόσοι από αυτούς που διορίζονται ή είναι επί χρόνια διορισμένοι έχουν αποτελεσματικότητα; Εκτός αν αρκούμαστε στο κοινότοπο «έχει βγεί η σκασμένη η ύλη, το λένε και τα βιβλιά που παραδίδονται στο δ/ντη του σχολείου…». Εμένα προσωπικά δε μου αρκεί, μιας και έχω συναντήσει άχρηστους που όχι μόνο δεν παράγουν έργο, αλλά δημιουργούν και θέματα με τις ανώμαλες, επιτρέψτε μου, συμπεριφορές!
Ξέρετε ότι στα δημόσια σχολεία υπάρχουν άτομα-καθηγητές που είναι ψυχάκηδες; Πάνε σχολείο τύφλα από το ούζο, με κατακόκκινα μάτια, με βρωμερή αναπνοή, βρίζουν τους μαθητές και καμμιά φορά τους χαστουκίζουν κιόλας. Ο εκάστοτε δ/ντης Δευτεροβάθμιας το πάει μέχρι εκεί που αντέχει για να μην χάσει και τη θέση του.
Γνωρίζετε ότι τα ελληνικά σχολεία διαθέτουν και σχιζοφρενείς; Δεν αστειεύομαι. Τις προάλλες με έπιασε η διευθύντρια σχολείου και μου είπε: «Ο σύλλογος γονέων φοβάται να μην σπάσουν τα αυγά. Κάνε κάτι. Από την πλευρά μου τον κατήγγειλα, τον μήνυσα, κέρδισα το δικαστήριο και μου τον ξαναέφεραν στο σχολείο. Στήριξα ακόμα και την κατάληψη των παιδιών που είχε ως αίτημα να τον διώξουμε από το σχολειο, και πάλι δεν έγινε κάτι. Βοήθήσε με!».
Και ‘γω, κα. Διαμαντοπούλου μου, δεν μπορώ από την πλευρά μου να κάνω κάτι άλλο παρά να σας γνωστοποιήσω την υπάρχουσα κατάσταση. Και αν ενδιαφερθείτε πραγματικά, είμαστε στη διάθεσή σας. Αν όχι, θα μου επιτρέψετε από Διαμαντοπούλου – που πιστεύοντας ακράδαντα ότι τα ονόματα μας χαρακτηρίζουν- θα σας μετονομάσω με όλο μου το σεβασμό στο πρόσωπό σας «Δια-μαντροπούλου» διότι θα έχετε ηθελημένα ή μη «μαντρώσει» τους αυριανούς πολίτες σας σε σχολεία με απαραδεκτες συμπεριφορές άρρωστων «δασκάλων».
Β) Επιστολή προς τους Ελληνογονείς:
Αξιότιμοι γονείς,
πότε θα πάψετε να λέτε στα παιδιά σας «καλή πρόοδο και… ΠΡΩΤΟΣ!» . Να τους σκίσεις, που λέμε διαφορετικά. Γιατί δεν εξηγείτε στα παιδιά σας ότι το σχολείο είναι ένα ταξίδι διαρκείας στον υπέροχο κόσμο των γνώσεων, της επικοινωνίας, της δημιουργικής απορίας και της κοινής αναζήτησης; Γιατί δεν τους λέτε ότι οι σχέσεις δεν είναι ανταγωνιστικές αλλά συμπληρωματικές;
Πότε θα πάψει πια ο έλληνας ( πώς να τον γράψω με κεφαλαίο…) να λέει στο παιδί του να κατακτήσει την κορυφή, να κρατήσει τη σημαία, να βγάλει τον μεγαλύτερο βαθμό στην τάξη, να είναι ο καλύτερος για να τον θαυμάζουν όλοι για να κορδώνεται και η οικογένεια μαζί του… Σαν να λέμε θέμα τιμής. Πρώτος στην άθληση, πρώτος στα μαθηματικά, πρώτος στα αρχαία, πρωτιά, πρωτιά, πρωτιά…Και πότε θα μάθετε στα παιδιά σας την αληθινή ύπαρξη του σχολείου: την κοινωνικοποίηση, που σημαίνει σχέσεις, που σημαίνει φίλοι, που σημαίνει άνοιγμα αγκαλιάς και μοίρασμα εμπειριών και συναισθημάτων… ‘Η αλλιώς, ανθρωπιά και σεβασμός… Πότε;
ΥΓ: Μετά αναρωτιόμαστε γιατί η κοινωνία μας αποτελείται από ανασφαλείς, ανικανοποίητους και ανισόρροπους αλαζόνες…..
Καλή σχολική χρονιά!
Να προσθέσω κι εγώ στην επιστολή ότι εκτός από τους παράφρονες έχουμε και τους κατά συρροήν τεμπελχανάδες που με το πρόσχημα μιας ασθένειας (ξέρετε τι επικίνδυνες που μπορούν να γίνουν οι παρανυχίδες;) αρνούνται να μπουν στην τάξη. Πώς λέμε αντιρρησίες συνείδησης, έχουμε και τους αντιρρησίες τάξης. Η ηγεσία του ΥΠΔΒΜΘ είχε υποσχεθεί ότι θα αντιμετωπίσει το θέμα. Αλλά δεν βλέπω να αλλάζει τίποτα. Ο 1566 προβλέπει τη σύσταση οργανικής θέσης διοικητικών για όσους αρνούνται την υπηρεσία στην τάξη. Απλά δεν ενεργοποιείται. Κι επιτέλους η ΟΛΜΕ μήπως να σταματήσει αυτήν την ομερτά; Συμφωνούμε ότι δεν είναι όλοι κατάλληλοι για τάξη. Για να βγάζουν φωτοτυπίες είναι; γιατί αν δεν είναι διαθέσιμοι για κάποιας μορφής εργασία μήπως να πάνε σπίτι τους; Καταλαμβάνουν οργανικές θέσεις κι εμποδίζουν την έγκαιρη στελέχωση των σχολείων.
Γιατί ξέρω και πολλούς ευσυνείδητους δασκάλους που πηγαίνουν σχολείο μετά από χημειοθεραπείες και δε λένε τσιμουδιά. Αιδώς κι ας μην είμαστε όλοι Λακεδαιμόνιοι…
Άρθρα (RSS)