Οι μόνοι που θα κερδίσουν από το Ιnternet είναι η Μicrosoft και η Ιntel. Όλοι οι άλλοι θα χάσουν μια περιουσία.
Αυτό προέβλεπε το 1996 με άρθρο του στο περιοδικό Wired ο γκουρού του επιχειρηματικού κόσμου Πίτερ Ντράκερ. Το χρήμα, τόνιζε, θα πήγαινε σε εκείνους που θα έσπευδαν να δημιουργήσουν μονοπώλια. Η βιομηχανία στο σύνολό της δεν θα έβγαζε τίποτα. Όσο για τους καταναλωτές, περίμεναν και περιμένουν οτιδήποτε εμφανίζεται στην οθόνη να είναι δωρεάν- αλλά ο κόσμος δεν μπορεί να τρώει δωρεάν.
Ορισμένες από τις προβλέψεις εκείνες επαληθεύτηκαν: οι περισσότεροι από τους δισεκατομμυριούχους του Ιnternet που ανθούσαν την περασμένη δεκαετία έχουν εξαφανιστεί. Άλλες όχι, όπως δείχνει και η Αpplemania των τελευταίων ημερών. Μια πρόβλεψη όμως (όχι του Ντράκερ) που αρνείται συστηματικά όλα αυτά τα χρόνια να επαληθευτεί αφορά τον θάνατο του χαρτιού. Ο Τύπος θα εξαφανιζόταν προς όφελος των ηλεκτρονικών μέσων. Οι e-readers θα καταβρόχθιζαν τα βιβλία. Ε, δεν συνέβη ούτε το ένα ούτε το άλλο. Η ίδια επενδυτική δυσπιστία που υπάρχει απέναντι στα αυτοκίνητα του Ντιτρόιτ και τα υπερηχητικά αεροπλάνα, γράφει ο Σάιμον Τζένκινς στην Γκάρντιαν, θα έπρεπε να αφορά και οτιδήποτε αρχίζει με «e» ή με «i».
Η Βρετανία αποτελεί ασφαλώς πολύ πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα από μια χώρα όπως h Ελλάδα για να μετρηθούν οι τάσεις της αγοράς. Εκεί λοιπόν η κυκλοφορία των ποιοτικών εφημερίδων μπορεί να έχει μειωθεί αρκετά έναντι του ρεκόρ των 2,7 εκατ. φύλλων που παρουσίασε το 1985, αλλά εξακολουθεί να βρίσκεται πάνω από το διόλου ευκαταφρόνητο όριο των 2 εκατ. Το μεγάλο μέρος των εσόδων των εφημερίδων εξακολουθεί να προέρχεται από ανθρώπους που θέλουν να αγοράζουν και/ή να διαφημίζονται στο έντυπο προϊόν. Και σε ό,τι αφορά τα βιβλία, οι τίτλοι που εκδόθηκαν κατά την περυσινή, δύσκολη χρονιά έφτασαν τον αριθμό-ρεκόρ των 133.000 (έναντι 14.000 κατά τη «χρυσή» περίοδο του Μεσοπολέμου). Εντάξει, το 60%- 70% αυτών των βιβλίων αγοράζεται κατά το δίμηνο που προηγείται των Χριστουγέννων αφού προορίζεται για δώρο. Αλλά πού βρίσκεται το κακό σε αυτό;
Ο Βρετανός αρθρογράφος κάνει και μία ακόμη παρατήρηση. Κάθε καινούργιο ηλεκτρονικό μηχάνημα που παρουσιάζεται όχι μόνο δεν σβήνει την απήχηση που έχει το χαρτί, αλλά φαίνεται να τη βελτιώνει. Οι ηλεκτρονικοί αναγνώστες, για παράδειγμα, είναι όλο και πιο φωτεινοί, το «ξεφύλλισμα» είναι όλο και πιο φιλικό προς τα δάκτυλα. Ο Γουτεμβέργιος παραμένει αξεπέραστος. Όσο θα γράφονται λέξεις, και οι άνθρωποι θα μπορούν να τις διαβάζουν, το βιβλίο θα αποτελεί καταφύγιο και διέξοδο από την πανταχού παρούσα οθόνη.
Με αυτό τον τρόπο επιχειρεί να προσελκύσει φοιτητές μια από τις δεκάδες εταιρείες που λειτουργούν στο Διαδίκτυο και αναλαμβάνουν να συγγράψουν πανεπιστημιακές εργασίες. Πρόκειται για τη «βιομηχανία» εκπόνησης πτυχιακών εργασιών, ακόμη και διδακτορικών διατριβών, που ανθεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Μπορεί πολλοί φοιτητές να ξενυχτούν, να ψάχνουν, να διαβάζουν και να καταβάλλουν μεγάλο κόπο για να ολοκληρώσουν μια εργασία τους, κάποιοι άλλοι όμως επιλέγουν άλλο τρόπο για να πάρουν το πτυχίο τους. Σημαντική προϋπόθεση, να έχουν χρήματα. Με ποσό περίπου όσο ένας ικανοποιητικός μηνιαίος μισθός, από 1.000 έως 1.500 ευρώ, μπορούν να αγοράσουν μια εργασία.
ΑΚΟΜΗ και έτοιμες εργασίες μπορεί να αποκτήσει κανείς από το Διαδίκτυο, αρκεί να καταβάλει το απαιτούμενο αντίτιμο. Μία από τις εταιρείες που προσφέρει έτοιμες εργασίες, στη σχετική αγγελία στο Ίντερνετ αναφέρει ότι «παρέχει έτοιμες πτυχιακές εργασίες, καθώς και ολοκληρωμένες υπηρεσίες σε φοιτητές ΑΕΙ- ΤΕΙ, ελληνόφωνων & αγγλόφωνων πανεπιστημίων, κολεγίων, προπτυχιακών, μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών στην ελληνική και αγγλική γλώσσα».
Εφθασε ως την… Αμερική ο Ηρακλής; Η θεωρία μπορεί απλώς να είναι απίθανη, στον χώρο όμως μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, όπου εντάσσεται άλλωστε ο διασημότερος ήρωας της Αρχαιότητας, όλα μπορεί να συμβούν! Στην ομιλία του, που δόθηκε χθες το βράδυ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με θέμα «Γεωμυθολογική προσέγγιση των άθλων και των άλλων έργων του Ηρακλή», ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ηλίας Μαριολάκος επικεντρώθηκε στο υπόβαθρο των μύθων που συνδέονται με τους άθλους του Ηρακλή, το οποίο εντοπίζει στα μεγάλα υδραυλικά έργα των ανθρώπων της Προϊστορικής εποχής και στην αναζήτηση μεταλλευμάτων σε μακρινές περιοχές. Τόσο μακρινές μάλιστα ώστε θα μπορούσε- πάντα σε μια ακραία περίπτωση- να περιλαμβάνουν και την Αμερική, ανάλογα με την ερμηνεία που δίνει κανείς στα αρχαία κείμενα. Παρακολουθώντας την πορεία των ταξιδιών του μέσα από αυτές τις πηγές, ο κ. Μαριολάκος ανέφερε ότι ο Ηρακλής οδηγήθηκε αρχικώς στην Κρήτη και μετά στη Λιβύη, στην Ταγγέρη, στο Γιβραλτάρ, όπου ως γνωστόν τοποθετούνται έκτοτε οι Ηράκλειες Στήλες, από εκεί στην Ιβηρική Χερσόνησο και στη συνέχεια στη Βουργουνδία, όπου ίδρυσε την πόλη Αλίσια (Αλίς Σεντ Ρεν σήμερα). Και μετά;
Στα «Ηθικά» του ο Πλούταρχος σημειώνει ότι ο Ηρακλής, αφού περιπλανήθηκε σε όλη τη Γαλατία, έφθασε στη μεγάλη ήπειρο Ωγυγία, η οποία αναφέρεται ως νησί ευρισκόμενο σε απόσταση πέντε ημερών (με πλεούμενο της εποχής προφανώς) από τη Βρετανία. Περισσότερες περιγραφές, του Πλουτάρχου πάντα, κάνουν λόγο για μια χερσόνησο «πυκνή και γαιώδη», που διέθετε κόλπο, έξω από τον οποίο όμως λυσσομανούσαν τα κύματα από τα θαλάσσια ρεύματα. Η Ισλανδία ή η Γροιλανδία είναι κατά τον κ. Μαριολάκο ο πιθανότερος τόπος με αυτά τα χαρακτηριστικά. Οσο για την Αμερική, αυτή παραμένει στη σφαίρα της μακρινής υπόθεσης.
O πως σε όλες τις περιπτώσεις των μυθικών ηρώων όμως, έτσι και για τον Ηρακλή, η δράση του οποίου τοποθετείται στον 13ο αιώνα π.Χ., τίθεται το ερώτημα αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο ή, αντίθετα, φανταστικό, στο όνομα του οποίου αποδόθηκαν τα επιτεύγματα των ανθρώπων σχετικά με την καθυπόταξη των στοιχείων της φύσης και την αναζήτηση πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ο,τι από τα δύο και αν ισχύει όμως, γεγονός είναι ότι οι άθλοι του χωρίζονται κατά τον ομιλητή σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Στους «υδραυλικούς» (Λερναία Υδρα, Στυμφαλίδες Ορνιθες, Κόπρος του Αυγείου και πολλά αντιπλημμυρικά και αποστραγγιστικά έργα, όπως στις όχθες του Αχελώου, στη Μαντίνεια, στην Τίρυνθα, αλλά και η επισκευή ρήγματος στον Νείλο!) και στους «μεταλλευτικούς» (Μήλα των Εσπερίδων, τα Βόδια του Γηρυόνη στην Ιβηρική Χερσόνησο).
Eκτιμάται ήδη ως το πιο επαναστατικό μέσον επικοινωνίας από την εποχή του Γουτεμβέργιου, η τεχνολογία που εκδημοκράτισε τη διαδικασία απόκτησης πληροφοριών. Ο λόγος για το Ιντερνετ, τον παγκόσμιο ιστό, ο οποίος μερικές φορές κάνει να μοιάζει παρωχημένη ακόμη και οποιαδήποτε απόπειρα κρατικής λογοκρισίας. Τη στιγμή που, για παράδειγμα, η ιρανική κυβέρνηση του Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ έδινε εντολή στους ξένους ανταποκριτές να αποχωρήσουν από τη χώρα, κοινωνικά δίκτυα όπως το Twitter ή το Facebook αναλάμβαναν τον ρόλο ειδησεογραφικών πρακτορείων, με συνεχή ροή ειδήσεων από τις διαδηλώσεις που συγκλόνιζαν τη χώρα.
Μόνο που πίσω από τέτοια φωτεινά παραδείγματα κρύβεται μια πιο «σκοτεινή» πτυχή του Διαδικτύου, την οποία έφερε στην επιφάνεια η πρόσφατη διαμάχη της Google με το κινεζικό καθεστώς: το γεγονός ότι, όπως η τεχνολογία μπορεί να συμβάλει στην ελεύθερη έκφραση, μπορεί εξίσου εύκολα να τη φιμώσει.
«Λέξεις – κλειδιά»
«Από τεχνικής σκοπιάς, η λογοκρισία στο Ιντερνετ είναι σχετικά εύκολη διαδικασία», λέει στην «Κ» ο κ. Παύλος Σπυράκης, καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής (ΤΜΗΥΠ) στο Πανεπιστήμιο Πατρών. «Το μόνο που χρειάζεται να κάνουν οι ειδικοί είναι να δημιουργήσουν ένα φίλτρο το οποίο θα απαγορεύει την πρόσβαση σε ιστοσελίδες οι οποίες περιέχουν συγκεκριμένες λέξεις – κλειδιά».
Ετσι, σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC, στην Κίνα υπολογίζεται πως 30.000 και πλέον μέλη των διωκτικών αρχών ασχολούνται καθημερινά με την ανανέωση της «μαύρης λίστας» από ηλεκτρονικές διευθύνσεις που περιέχουν απαγορευμένους για το καθεστώς όρους, όπως «ανεξαρτησία του Θιβέτ», «αστυνομική βία», ακόμη και «ελευθερία του λόγου». Και καθώς κάθε ιντερνετικός πάροχος είναι υποχρεωμένος νομικά να χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο ψηφιακό τείχος, είναι σχεδόν βέβαιο πως, μόνο αν υπάρξει κάποιο κενό ασφαλείας, μία τέτοια ιστοσελίδα θα μπορέσει να εμφανιστεί σε υπολογιστές στην Κίνα. «Μάλιστα, για να παρακάμψει κανείς αυτό το φίλτρο χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις, κάτι που σημαίνει πως στην πράξη ο μέσος χρήστης πολύ δύσκολα θα μπορέσει να αποκτήσει πρόσβαση σε λογοκριμένο υλικό», συμπληρώνει ο κ. Σπυράκης.
Γι’ αυτό και το κινεζικό παράδειγμα γρήγορα βρήκε μιμητές: η οργάνωση OpenNet Initiative υπολογίζει σε περίπου 20 τα καθεστώτα στον κόσμο που ασκούν «συστηματικό» ή «ουσιώδη» έλεγχο στο Διαδίκτυο με πολιτικά κριτήρια – τη στιγμή που η λίστα των «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» απαριθμεί 13 κράτη «εχθρούς του Ιντερνετ».
Στον υπόλοιπο κόσμο
Βέβαια, συγκριτικά με το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο, όλες αυτές οι περιπτώσεις θεωρούνται εξαίρεση στον κανόνα. Ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Σπυράκη, το Διαδίκτυο βρίσκεται έτσι κι αλλιώς μπροστά σε μία σειρά από δραστικές αλλαγές που ενδεχομένως να αλλάξουν τη φυσιογνωμία του. Κι αυτό όχι μόνον επειδή οι εθνικοί ανταγωνισμοί ίσως στο μέλλον θέσουν κι άλλες χώρες στον πειρασμό της διαδικτυακής λογοκρισίας, αλλά και γιατί έτσι κι αλλιώς «καλούμαστε να βρούμε τη χρυσή τομή ανάμεσα στη διασφάλιση της ελευθερίας του χρήστη, από τη μια μεριά και στην αντιμετώπιση των παράνομων ιντερνετικών δραστηριοτήτων», όπως λέει χαρακτηριστικά.
Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, πως πολλές χώρες φιλτράρουν ήδη το ιντερνετικό περιεχόμενο, μπλοκάροντας site παιδικής πορνογραφίας ή ιστοσελίδες με ρατσιστικό υλικό. «Μόνο που σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να είναι αυστηρά καθορισμένα τα κριτήρια αποκλεισμού και ο κατάλογος των απαγορευμένων site δημόσιος, ώστε να μπορεί να ελεγχθεί αν αυτά ανήκουν όντως στα συγκεκριμένα κριτήρια», συμπληρώνει ο καθηγητής. Προϋποθέσεις που δεν ισχύουν πάντα, αφού αρκετές κρατικές υπηρεσίες ή πανεπιστημιακά ιδρύματα στις ΗΠΑ ή στη Βρετανία χρησιμοποιούν έτοιμες εφαρμογές, όπως το SmartFilter, οι οποίες δεν αποκαλύπτουν τη «μαύρη λίστα» τους.
«Ο κατάλογος των sites που μπλοκάρονται αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία προστατεύεται από το νόμο», σημείωνε χαρακτηριστικά στον Guardian η Jo Glanville από την οργάνωση Index on Censorship, «με συνέπεια ακόμη και οι χώρες που χρησιμοποιούν την εφαρμογή να μη γνωρίζουν τι ακριβώς λογοκρίνεται».
Ισότιμη πρόσβαση
Αλλος ένας διαφαινόμενος κίνδυνος είναι το Ιντερνετ να χάσει την ουδετερότητά του – να πάψει, δηλαδή, να προσφέρει σε κάθε χρήστη ισότιμη πρόσβαση σε όλες τις διαδικτυακές υπηρεσίες. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι τα αρχεία που διακινούνται στον παγκόσμιο ιστό αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, με τις εταιρείες να αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να διαχειρίζονται την κυκλοφορία των δεδομένων για να αποτρέψουν τυχόν δυσλειτουργίες. Ομως, αυτή η διαχείριση θα πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μη διευκολύνεται η χρήση κάποιων εφαρμογών, παρακωλύοντας κάποιες άλλες – σε μία τέτοια περίπτωση, οποιοσδήποτε πάροχος θα μπορεί να επιβραδύνει την πρόσβαση σε κάποια online τηλεοπτική υπηρεσία, για παράδειγμα, ευνοώντας τα τηλεοπτικά προγράμματα που προσφέρει ο ίδιος. Το ενδεχόμενο αυτό ήρθε στην επιφάνεια στις ΗΠΑ όταν το Associated Press ανακάλυψε πως η Comcast ουσιαστικά παρεμπόδιζε την ανταλλαγή αρχείων βίντεο μεταξύ των πελατών της. Βέβαια, η αμερικανική εταιρεία αναγκάστηκε στην πορεία να υπαναχωρήσει στις πιέσεις της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών (FCC) και να αλλάξει τον τρόπο διαχείρισης.
Ο Αδόλφος Χίτλερ διορίστηκε καγκελάριος στις 30 Ιανουαρίου 1933. Οι ναζί είχαν κερδίσει μεν τις εκλογές Νοεμβρίου του 1932, όχι όμως και την απόλυτη πλειοψηφία. Οι διαπραγματεύσεις για κυβέρνηση συνασπισμού κατέρρευσαν. Ο υπουργός Αμυνας Σλάιχερ έπεισε τον πρόεδρο Χίντενμπουργκ να απολύσει τον καγκελάριο Πάπεν και ανέλαβε ο ίδιος. Στο μεταξύ, ο Πάπεν διαπραγματευόταν με τον Χίτλερ και, με έγκριση του προέδρου, ο Σλάιχερ εξαναγκάστηκε σε παραίτηση. Δύο μέρες μετά, τον διαδέχτηκε ο Χίτλερ, με τον Πάπεν ως αντικαγκελάριο. Το εκλογικό παιχνίδι έπρεπε να σταματήσει, καθώς οι κομμουνιστές διαρκώς ενισχύονταν. Μετά τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ, ο Χίτλερ απέκτησε έκτακτες εξουσίες και, με το θάνατο του Χίντενμπουργκ το 1934, το αξίωμα του προέδρου και του καγκελαρίου συγχωνεύθηκαν. Ο Χίτλερ έγινε Φύρερ, η δικτατορία των ναζί άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, και όλα ήταν έτοιμα για το μεγαλύτερο αιματοκύλισμα στην ιστορία. Η θεαματική άνοδος του Χίτλερ, από μονοψήφια ποσοστά στις εκλογές μέχρι και το 1928, συντελέστηκε με σκηνικό τη Μεγάλη Υφεση. Σίγουρα σήμερα πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Ωστόσο, λόγω και της παρούσας οικονομικής κρίσης, για αρκετούς αναλυτές οι παραλληλισμοί δεν είναι και λίγοι.
Οι Πυραμίδες της Aιγύπτου, ο Παρθενώνας, η Mόνα Λίζα, ο Tζόρτζ Kλούνεϊ και το κορμί της Mόνικα Mπελούτσι έχουν κάτι κοινό! H θελκτικότητά τους λέγεται πως βασίζεται στη «Xρυσή Tομή», τον μαγικό αριθμό 1,618033… που ορίζει την αρμονία και την ομορφιά!
Σε τι συνίσταται όμως η ιδιαιτερότητα και παράλληλα η μαγεία αυτού του αριθμού που απεικονίζεται παγκοσμίως και με το γράμμα φ (προς τιμήν του αρχαίου γλύπτη Φειδία) και έχει απασχολήσει την επιστημονική κοινότητα όσο κανένας άλλος αριθμός στην ιστορία των Μαθηματικών;
Tο συναρπαστικό μάλιστα στην όλη υπόθεση είναι ότι τον συγκεκριμένο αριθμό δεν μελετούν μόνο μαθηματικοί, αλλά βιολόγοι, καλλιτέχνες, μουσικοί, ιστορικοί, αρχιτέκτονες, ψυχολόγοι ακόμα και μυστικιστές!
«Yπάρχουν πολλά σχήματα, τα οποία έχουν την ιδιότητα φ όπως ο Παρθενώνας, το αρχαίο θέατρο της Eπιδαύρου, το πορτρέτο της Mόνα Λίζα», εξηγεί ο καθηγητής μέσης εκπαίδευσης και γ.γ. της Eλληνικής Mαθηματικής Eταιρείας, Iωάννης Tυρλής. «Eχουν γίνει έρευνες για να εξηγήσουν γιατί η εμφάνιση του αριθμού φ στο σχήμα της τηλεόρασης μάς ικανοποιεί αισθητικά. Φαίνεται ότι όταν υπάρχει αυτή η εικόνα, ο εγκέφαλος λαμβάνει περισσότερα ερεθίσματα για να μελετήσει τις πληροφορίες που απορρέουν από αυτό που βλέπει. Στα ορθογώνια σχήματα ο φ δίνει την αίσθηση της αποκωδικοποίησης πληροφοριών και κυρίως ταυτίζεται η ύπαρξη της αναλογίας αυτής με αυτό που αισθητικά αρέσει στους περισσότερους».
Πράγματι, η πρόσοψη του Παρθενώνα αποτελεί κορυφαίο παράδειγμα εφαρμογής του φ, όπως και οι πυραμίδες της Aιγύπτου που ακολουθούν τη δομή ενός ισοσκελούς τριγώνου. Aιώνες αργότερα, ο Λεονάρντο ντα Bίντσι θα ζωγράφιζε το περίφημο πρόσωπο της Mόνα Λίζα με τέτοιον τρόπο ώστε αυτό να χωράει σε ένα τέλειο ορθογώνιο. Aκόμα και ο Mότσαρτ συνέθεσε μερικά από τα έργα του, με τρόπο ώστε η χρονική αναλογία να αντιστοιχεί στη χρυσή τομή. Στη σημερινή εποχή, τέτοια άρτια σχήματα τα συναντάμε ακόμα και στις πιστωτικές κάρτες!
Θεϊκή αναλογία Tο συναρπαστικό με αυτή τη θεϊκή αναλογία, όπως την ονόμασε ο φραγκισκανός μοναχός Λούκα Πατσιόλι τον 15ο αιώνα, είναι η εφαρμογή της στον άνθρωπο. «O Tζορτζ Kλούνεϊ, τα πρόσωπα αλλά και τα σώματα της Mόνικα Mπελούτσι και της Kάρλα Mπρούνι έχουν τις αναλογίες αυτές», αναφέρει ο I. Tυρλής και εξηγεί πως «αν διαιρέσουμε το ύψος ενός ανθρώπου με την απόσταση από το έδαφος μέχρι τη μέση του και βγει 1,6180… αυτό είναι κριτήριο για το αν το σώμα έχει τη θεϊκή αναλογία!».
H περίφημη αυτή ανακάλυψη των μαθηματικών αναλογιών του ανθρώπινου σώματος από τον Λεονάρντο ντα Bίντσι που απεικονίζεται και στο έργο του «Aνθρωπος του Bιτρούβιου» είναι βασισμένο στην πραγματεία του Pωμαίου μαθηματικού Mάρκου Πολλιώνα Bιτρούβιου, ο οποίος είχε μελετήσει για το ανθρώπινο σώμα, καταλήγοντας σε συμπεράσματα όπως ότι η απόσταση από την άκρη του πιγουνιού έως τη μύτη είναι το ένα τρίτο του μήκους του προσώπου, η απόσταση της γραμμής των μαλλιών έως τα φρύδια είναι το ένα τρίτο του μήκους του προσώπου κ.ο.κ.
Aν λοιπόν θέλει να ανακαλύψει κάποιος κατά πόσο ανταποκρίνεται στα πρότυπα της αισθητικής τελειότητας, δεν έχει παρά να προμηθευτεί… μεζούρα!
O αριθμός Tον ανακάλυψαν οι αρχαίοι Eλληνες
O Πυθαγόρας, και εν γένει οι Aρχαίοι Eλληνες μαθηματικοί, παρατήρησαν ότι τα πάντα πάνω στη Γη, από τα φυτά μέχρι το ανθρώπινο σώμα, αναπτύσσονται βάσει μιας αναλογίας. Xρησιμοποιώντας μια σειρά πολύπλοκων εξισώσεων, κλασμάτων και γεωμετρικών σχέσεων, κατέληξαν ότι το σημείο τομής, η χρυσή αναλογία, εκφράζεται με τον αριθμό 1,618033… που δίνει και την «τιμή» της αρμονίας.
H «χρυσή τομή» κατά τον γλύπτη Θόδωρο
Oι διάφορες μορφές Tέχνης – με ήχους (Mουσική), με λέξεις (Ποίηση-Λογοτεχνία), με κινήσεις του σώματος (Xορός, Θέατρο), με εικόνες (Zωγραφική, Φωτογραφία, Kινηματογράφος κλπ.) ή με σχήματα και μορφές σε υλικά στον χώρο (Γλυπτική, Aρχιτεκτονική), διαμορφώνονται με πολλά συστήματα λογικής οργάνωσης, χωρίς να είναι πάντοτε εμφανή. Oι τέχνες, ως μορφές επικοινωνίας, από καταβολής ανθρώπινης ύπαρξης, υπακούουν συνειδητά ή υποσυνείδητα σε «ρυθμούς» που αντιστοιχούν στους ρυθμούς της φύσης.
Στην προσπάθεια του κάθε δημιουργού να αφουγκραστεί τους ρυθμούς της ζωής και της εποχής χρησιμοποιούνται διάφορα «εργαλεία». Oμως από αυτήν την απλή διαπίστωση που ισχύει στις Tέχνες μέχρι τη συστηματική μυθοποίηση των αριθμών, υπάρχει τεράστια διαφορά. Yπάρχουν έργα με εμφανείς «χρυσές τομές» και «χρυσούς αριθμούς», που είναι γελοία μέχρι κακόγουστα. Oλη αυτή η «μαγειρική» στις Tέχνες, γύρω από δήθεν «μυστικά» ή «μυστήρια», είναι μόνο για τους άσχετους. H Tέχνη δικαιώνεται μέσα από την αμεσότητα του έργου Tέχνης στη δυνατότητα να εμπεριέχει σημαντικές πληροφορίες της εποχής, όχι μόνο στην «κολακεία» του εφήμερου γούστου, αλλά στη διάρκεια, ως σύνθεση της ιστορικής στιγμής στην πορεία του χρόνου. Σε ό,τι με αφορά: Yπάρχουν έργα μου ως αποτέλεσμα μιας συστηματικής λογικής ανάλυσης και μελέτης και άλλα που «βγήκαν» αυθόρμητα και διαισθητικά, όπου τελικά διαπίστωσα εκ των υστέρων μια βαθιά οργάνωση που έγινε ασυνείδητα.
Την Παρασκευή, 05 Φεβρουαρίου 2010, θα πραγματοποιηθεί στο Υπουργείο Παιδείας Δια Βίου Μάθησης & Θρησκευμάτων, στην αίθουσα Jacqueline de Romilly, και ώρα 9.30 – 14.00 ημερίδα με θέμα «Το μέλλον της Δια Βίου Μάθησης μέσα από μία ανθρωποκεντρική, αναπτυξιακή και κοινωνικά δίκαιη στρατηγική», με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση για τις στρατηγικές της Δια Βίου Μάθησης.
Κατά την έναρξη της ημερίδας, χαιρετισμό θα απευθύνουν, η Υφυπουργός Παιδείας Δια Βίου Μάθησης & Θρησκευμάτων, Εύη Χριστοφιλοπούλου, ο Πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας, Ιωάννης Παναγόπουλος, ο Γενικός Γραμματέας Διαχείρισης Κοινοτικών και Άλλων Πόρων, Θεόδωρος Τσέκος και ο Γενικός Γραμματέας Δια Βίου Μάθησης, Ευθύμιος Μπάκας.
Την ημερίδα συνδιοργανώνουν η Γενική Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης (Γ.Γ.Δ.Β.Μ.) και το Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων (Ι.Δ.ΕΚ.Ε.) με τη συνεργασία του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Κ.ΑΝ.Ε.Π.) της Γ.Σ.Ε.Ε. και της Μ.Κ.Ο. PRAKSIS, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος «Pass the light».
Η ημερίδα θα προβληθεί ζωντανά μέσα από τον διαδικτυακό τόπο του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου www.sch.gr/rts
Επισκέφθηκα την αναδρομική έκθεση του Χρόνη Μπότσογλου, ενός από τους σημαντικότερους ζωγράφους της ελληνικής μεταπολεμικής τέχνης, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ).
Στην έκθεση παρουσιάζονται τα σημαντικότερα έργα των βασικών ενοτήτων της καλλιτεχνικής δημιουργίας του: έργα των δεκαετιών 1960 και 1970, οι ενότητες «Η εικόνα του σώματος» (1979-1992), «Λιοτριβιά» (1978-1986), «Σελίδες ημερολογίου» (1980-1990), η πολύπτυχη μνημειακή ζωγραφική εγκατάσταση «Νέκυια» (1993-2000), καθώς επίσης, για πρώτη φορά, η τελευταία σημαντική ενότητα του καλλιτέχνη με τίτλο «Αναφορές» (2002-2009), μια σειρά φανταστικών πορτρέτων πέντε καλλιτεχνών ( Φρ. Μπέικον, Β. Βαν Γκογκ, Α.Τζιακομέτι, Γ.Μπουζιάνης, Γ.Χαλεπάς ) που επέδρασαν καταλυτικά στη ζωγραφική σκέψη του.
Ειδικά η Νέκυια προκαλεί τον θεατή καθώς τα όρια των δύο κόσμων γίνονται ρευστά. Μία συνομιλία με τους νεκρούς μέσα από μία εικαστική κάθοδο στον Άδη. Η ζωγραφική του σώματος βιογραφεί το θάνατο.
Τι θα γίνουν τα e-mail μου, το μπλογκ μου και η σελίδα μου στο Facebook όταν… πεθάνω; Στις ΗΠΑ ειδικές εταιρείες υπόσχονται την ασφάλεια των ψηφιακών μυστικών του χρήστη μετά τον θάνατό του και κάνουν χρυσές δουλειές. Με ένα μικρό αντίτιμο, συνήθως περί τα 25 ευρώ τον χρόνο, παντός είδους κωδικοί, μυστικά passwords και τραπεζικοί λογαριασμοί online προστατεύονται από υπηρεσίες που εγγυώνται ότι ο μακαρίτης θα πάρει τα προσωπικά του δεδομένα στον τάφο ή θα τα μοιραστούν κληρονόμοι της εμπιστοσύνης του.
Παλιά, όταν κάποιος έφευγε από τη ζωή, άφηνε συνήθως πίσω του κάποια έγγραφα επαγγελματικής φύσεως, μερικά άλμπουμ με φωτογραφίες, ίσως και ερωτικές επιστολές. Στις μέρες μας οι περισσότεροι έχουν μεταφέρει τέτοια προσωπικά δεδομένα σε ψηφιακά αρχεία. Τι γίνεται όμως με τους κωδικούς ασφαλείας, που παρέχουν πρόσβαση στον υπολογιστή, στον τραπεζικό λογαριασμό, στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, σε μια ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης ή στο προσωπικό ιστολόγιο κάποιου, όταν ο χρήστης αποχαιρετήσει τα εγκόσμια;
Προσφέροντας τη βεβαιότητα ότι τα προσωπικά δεδομένα θα παραδοθούν στα χέρια ενός στενού συγγενούς ή ενός έμπιστου φίλου που ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος θα έχει επιλέξει όσο βρίσκεται εν ζωή, οι ιστοσελίδες-φύλακες ψηφιακών μυστικών γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία.
Ο ενδιαφερόμενος συμφωνεί με την ιστοσελίδα που θα επιλέξει τους όρους της ψηφιακής «διαθήκης» του. Πληρώνει κάθε χρόνο τη συνδρομή και όταν διαπιστωθεί ο θάνατός του, μέσω πιστοποιητικού θανάτου ή άλλων διαδικασιών, η υπηρεσία αναλαμβάνει να αποκαλύψει τους κωδικούς του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, των τραπεζικών δεδομένων ή και σημειώματα προσωπικής φύσεως με εκμυστηρεύσεις που ο αποθανών δεν μοιράστηκε με τους οικείους του όσο ζούσε. Πριν από την έλευση των «ψηφιακών θυρίδων ασφαλείας», όπως αποκαλούνται αυτές οι ιστοσελίδες, τα στοιχεία χάνονταν, ή για να «ξεκλειδωθεί» ο λογαριασμός κάποιου χωρίς τους προσωπικούς του κωδικούς απαιτούνταν πιστοποιητικό θανάτου, ρητός όρος στη διαθήκη του αποθανόντος, ή ακόμη και εισαγγελική παρέμβαση. Αντιθέτως, η διαδικασία που απαιτείται πλέον μέσω των ιστοσελίδων αυτών είναι τόσο απλή όσο η δημιουργία ενός λογαριασμού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, και επιπλέον παρέχει πολύ υψηλά επίπεδα προστασίας από χάκερς.
Σε μια προσπάθεια συμφιλίωσης με το ιστορικό παρελθόν, το Βερολίνο εγκαινιάζει ένα «μουσείο ντροπιασμένων αγαλμάτων», στο οποίο θα συνυπάρχουν μνημεία από εποχές που οι Βερολινέζοι θέλησαν κάποτε να αφήσουν πίσω τους. Ενα από τα πιο χαρακτηριστικά εκθέματα θα είναι η κεφαλή του γιγαντιαίου αγάλματος του Λένιν, βάρους 3,5 τόνων, το οποίο αποκαθηλώθηκε το 1991, δύο χρόνια μετά την πτώση του Τείχους, και θάφτηκε στα περίχωρα της γερμανικής πρωτεύουσας. Το νέο μουσείο θα ανοίξει τις πύλες του το 2013 σε φρούριο του 16ου αιώνα. Θα φιλοξενεί μνημεία της ψυχροπολεμικής περιόδου, της εποχής του Γ΄ Ράιχ και αγάλματα του 18ου αιώνα που εξυμνούσαν τον μιλιταρισμό της Πρωσίας.
Αρχικά αντιμετωπίστηκε ως μια χαριτωμένη παραξενιά. Ακολούθως έγινε μία από τις πολυχρησιμοποιημένες λέξεις στην καθημερινότητά μας. Σήμερα οι νεαρές ηλικίες παραδέχονται ότι έχουν σχεδόν θέσει σε αχρησία το κινητό τους τηλέφωνο.
Δεν περνάει μέρα που να μην επισκεφθούν το προφίλ τους και να ανανεώσουν το στάτους τους. Οι νεαρές ηλικίες πλέον συχνάζουν καθημερινά στο Facebook, όπως οι παλιοί στο καφενείο, και, όπως είπαν νεαροί χρήστες στο «Βήμα», δεν μπορούν να κάνουν χωρίς αυτό: «Μπαίνω κάθε μέρα, σε διαφορετικέςώρες. Να δω τι κάνουν οι φίλοι μου, να ανταλλάξουμε τραγούδιαή βίντεο, να πούμε τα νέα μας.Οι γονείς μου παραπονέθηκαν μόνο στην αρχή. Οταν είδαν ότι τους ζητούσα όλο και αραιότερα χρήματα για να αγοράσω κάρτα για το κινητό μου, ηρέμησαν» λέει χαμογελαστή η Ειρήνη Μ., 14 ετών. «Τώρα δεν χρειάζεται να χρησιμοποιώόσο συχνά χρησιμοποιούσα το κινητό μου» συμπληρώνει. Ο Γιώργος Κ., 13 ετών, αναφέρει ότι ενεργοποιήθηκε περισσότερο στο Facebook έπειτα από προτροπή των γονιών του αφού το θεώρησαν ασφαλέστερο: «Ηταν πολύ ανήσυχοιγια την ακτινοβολία του κινητού.Από τις πρώτες ημέρες που ζήτησανα μου αγοράσουνείχαν προβληματιστεί.Αλλά πλέον βλέπουν ότι το χρησιμοποιώ όλο και λιγότερο.Εξάλλουμε το Facebook κάνω ό,τι θα έκανα με το κινητό και κάτιπαραπάνω».
Οι λειτουργίες του Facebook αυξάνονται καθημερινά. Εκτός από τα παιχνίδια που έχει στη διάθεσή του ο χρήστης, μπορεί να επικοινωνήσει με τους φίλους του ανά πάσα στιγμή: να τους στείλει προσωπικά μηνύματα, να κάνει chat, να δει και να σχολιάσει τις φωτογραφίες άλλων χρηστών, να μάθει πληροφορίες για αυτόν χωρίς να χρειαστεί να τον ρωτήσει απευθείας και φυσικά να φλερτάρει.
«Δεν ήθελα να ρωτήσω το ζώδιο ενός αγοριού που μου άρεσε, οπότεανέτρεξα στο προφίλ του» λέει χαμογελώντας η Ειρήνη. «Και όταν θέλησα να μάθω με ποιους έκανε παρέα, αντί να πάρω τηλέφωνο φίλουςκαι φίλες για να ρωτήσω για αυτόν και να εκτεθώ, “ξεσκόνισα” το προφίλ του».
Ο Γιώργος Κ. σερφάρει καθημερινά στο Facebook και ανταλλάσσει απόψεις με τους φίλους του για την αγαπημένη του ομάδα, τον Ολυμπιακό: «Μέσα από το Facebook κανονίζουμε να πάμε στο γήπεδο και μέσα από εκεί ρίχνουμε τα καρφιάμας για την πορεία της ομάδας.Ε, ναι, δεν πάει και τόσο καλάτώρα τελευταία και τα πειράγματααπό τους βάζελους πάνε κι έρχονταιμε ρυθμό πολυβόλου!».
Οι μικρές ηλικίες βρήκαν έναν νέο τρόπο να επικοινωνούν. Μένει να δούμε κατά πόσο θα τον διατηρήσουν ή θα τον υποκαταστήσουν κι αυτόν, όταν η τεχνολογία ανοίξει κάποιο άλλο παράθυρο, όπως φαίνεται ότι έκαναν με τον μέχρι πρότινος αχώριστο… φίλο τους, το κινητό.
Η ΑΡΧΗ
η Λίγα πράγματα θυμίζουν το αρχικό Facebook αφού οι αλλαγές στην εικόνα και στις λειτουργίες του γίνονται με καταιγιστικό ρυθμό αφομοιώνοντας τα καλύτερα χαρακτηριστικά από τις διαδικτυακές μόδες (π.χ., Τwitter, Flickr) που σημειώνουν επιτυχία. Ο ιστότοπος κοινωνικής δικτύωσης Facebook ιδρύθηκε από τον Μαρκ Ζούκερμπεργκ τον Φεβρουάριο του 2004 με σκοπό να φέρει κοντά τους φοιτητές του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ
η Η «φιλία» με άτομα που δεν γνωρίζουμε. Ειδικά όταν πρόκειται για μικρές ηλικίες, η πλοήγηση στο Facebook θα πρέπει να γίνεται με προσοχή. Η (αλόγιστη) χρέωση των πιστωτικών καρτών. Σε πολλά παιχνίδια υπάρχει η δυνατότητα να «αγοράσεις» πόντους με χρέωση της πιστωτικής κάρτας. Η μη χρήση ορίων στο τι κάνουμε και λέμε. Τον τελευταίο χρόνο σημειώθηκαν ακόμη και απολύσεις γιατί ο υπάλληλος είτε είχε ξεχάσει ότι ήταν «φίλος» με το αφεντικό του και τον έβριζε «δημοσίως».
ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ
η Η Ειρήνη Μ. χρησιμοποιούσε κάθε εβδομάδα μία κάρτα των 9 ευρώ. Πλέον μπορεί να περάσουν και δύο εβδομάδες χωρίς να χρειαστεί να την ανανεώσει.
Ο μέσος Αμερικανός έφηβος, με εξαίρεση την ώρα που περνά στο σχολείο, υπολογίζεται ότι ξοδεύει όλο και περισσότερο χρόνο στο να χρησιμοποιεί ένα smart phone, έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, μια τηλεόραση ή μια άλλη ηλεκτρονική συσκευή.
Σύμφωνα με έρευνα του Kaiser Family Foundation, οι ηλικίες μεταξύ 8-18 ετών χρησιμοποιούν τις ηλεκτρονικές συσκευές περισσότερο από 7,5 ώρες ημερησίως, είτε για να σερφάρουν στο Ιντερνετ είτε για να ακούσουν μουσική.
Η ίδια ηλικιακή ομάδα πριν από 5 χρόνια ξόδευε σε παρόμοια έρευνα κατά μέσο όρο 6,5 ώρες. Στην τελευταία καταγραφή δεν συμπεριλαμβάνεται η περίπου 1,5 ώρα που διαθέτουν οι έφηβοι για να γράφουν μηνύματα στα κινητά τους, αλλά και τα 30 λεπτά που υπολογίζεται ότι αφιερώνουν για τις τηλεφωνικές τους επικοινωνίες.
Τα ευρήματα της έρευνας, στην οποία συμμετείχαν 2.000 άτομα στις ΗΠΑ, προκάλεσαν την έκπληξη των υπευθύνων του Kaiser Family Foundation, που είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα το 2005 ότι η χρήση αυτών των συσκευών από τους νεαρούς Αμερικανούς έπιασε ταβάνι και ότι δεν πρόκειται να αυξηθεί περισσότερο στο μέλλον. Στα συμπεράσματα των ερευνητών σημειώνεται και το γεγονός ότι η εκτεταμένη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών σχετίζεται άμεσα με προβληματικές συμπεριφορές και με χαμηλή καθημερινή απόδοση στις σχολικές τάξεις.
Επίσης, η έρευνα δείχνει ότι η αυξητική χρήση ηλεκτρονικών συσκευών, σε σχέση με τη δεκαετία του ’90, οφείλεται και στο γεγονός ότι κυκλοφορούν στο εμπόριο πλέον πολύ εξειδικευμένα και υψηλής τεχνολογίας προϊόντα (π.χ. ipods), τα οποία είναι μικρά και μπορεί να μεταφέρονται και να χρησιμοποιούνται παντού.
Ο καθηγητής Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, δρ Μάικλ Ριτς, υποστήριξε ότι οι γονείς θα πρέπει να πάψουν να συζητούν για το αν η χρήση αυτών των συσκευών από τους έφηβους είναι καλή ή κακή και θα πρέπει να αποδεχτούν σήμερα ότι είναι μέρος του ζωτικού τους περιβάλλοντος.
Σε γενικές γραμμές, η πλειοψηφία των παιδιών που πήραν μέρος στην έρευνα είχαν σχετικά καλούς βαθμούς στο σχολείο τους. Ενα, όμως, 47% των μαθητών που χρησιμοποιούν μέχρι και 14 ώρες την ημέρα τις ηλεκτρονικές συσκευές αποδείχθηκε ότι είχαν πολύ μέτριες βαθμολογίες στα μαθήματά τους.
Κατά μέσο όρο, οι νεαροί Αμερικανοί υπολογίζεται ότι ξοδεύουν καθημερινά τουλάχιστον δύο ώρες στο να παίζουν με μια κινητή συσκευή, αφιερώνουν άλλη μία ώρα παρακολουθώντας τηλεόραση ή ακούγοντας μουσική, ενώ προτιμούν να χρησιμοποιούν τα κινητά τους τηλέφωνα περισσότερο για να ακούν μουσική ή να βλέπουν βίντεο παρά για τις τηλεφωνικές τους συνδιαλέξεις.
Η γυναίκα του τον είχε παρατήσει. Τα παιδιά του ζούσαν στο σπίτι της μητέρας τους, οι γονείς του και ο αδελφός του στην άλλη άκρη της Αμερικής. Ήταν προπαραμονή Χριστουγέννων. Αισθανόταν αφόρητη μοναξιά. Και στο μυαλό του τριγυρνούσε μια έρευνα που έδειχνε ότι τα συναισθήματα θλίψης και απομόνωσης μεταδίδονται από εκείνον που τα νιώθει όχι μόνο στους φίλους του, αλλά και στους φίλους των φίλων του. Υπήρχε λοιπόν κίνδυνος να κολλήσει την αρρώστια του η μισή Αμερική.
Παρ΄ όλα αυτά- και αφού δεν είχε τίποτα καλύτερο να κάνει- ο 45χρονος συγγραφέας Ουόλτερ Κερν κάθησε μπροστά στον υπολογιστή του και μπήκε στο Facebook. Δεν ήταν κανένας μανιακός των κοινωνικών δικτύων, το αντίθετο μάλιστα. Τον προηγούμενο μήνα είχε διατρέξει για επαγγελματικούς λόγους τις σελίδες τριών καλά δικτυωμένων συναδέλφων του και είχε γίνει «φίλος» με καμιά 300αριά αγνώστους. Δύσκολα θα του έλυναν αυτοί το πρόβλημα. Ήθελε όμως απεγνωσμένα με κάποιον να μιλήσει. Και δεν θα τον πείραζε αν του καθόταν μία από τις μόνες και ωραίες κυρίες της λίστας.
Ε, λοιπόν, μια τέτοια κυρία ήταν εκείνη την ώρα online, άρα θεωρητικά ήταν διαθέσιμη για chat. Μέσα σε δευτερόλεπτα είχε τσεκάρει τη φωτογραφία της και τα βασικά της χαρακτηριστικά, τα είχε εγκρίνει, και της είχε στείλει μήνυμα χωρίς να περιμένει πολλά. Η έρευνα που είχε διαβάσει, άλλωστε, τόνιζε ότι η αρνητική διάθεση προκαλεί ακόμη αρνητικότερη διάθεση. Να όμως που μερικές φορές οι έρευνες διαψεύδονται από τη ζωή. Την απάντηση δεν τη θυμάται, έχει περάσει πια πάνω από χρόνος. Είναι σίγουρος πάντως πως ήταν κάτι του τύπου «Έχω διαβάσει κι έχω λατρέψει ό,τι λέξη έχεις γράψει, αχ, τι κρίμα που δεν σε ήξερα νωρίτερα;». Τέλος πάντων, κάτι τέτοιο.
Το ότι δεν είχαν γνωριστεί νωρίτερα αποδείχθηκε πως δεν ήταν και τόσο σημαντικό. Όπως γράφει ο Κερν στο περιοδικό των Νιου Γιορκ Τάιμς, ήδη γιορτάζουν ένα χρόνο έγγαμου βίου. Κι αν για πολλούς Αμερικανούς αυτός ο χρόνος ήταν δύσκολος- απολύσεις, χρέη, κατασχέσεις σπιτιών- εκείνος είναι ευτυχισμένος. Με βάση λοιπόν την ίδια έρευνα που του είχε προκαλέσει κατάθλιψη, η ευτυχία του μπορεί να μεταδοθεί στη μισή Αμερική.
Ηθικό δίδαγμα: η τεχνολογία κάνει μερικές φορές θαύματα. Κι αν με το Facebook μπορείς με λίγη τύχη να βρεις σύντροφο, με το iΡad που παρουσίασε αυτή την εβδομάδα ο Στιβ Τζομπς μπορείς προφανώς να κάνεις ακόμη περισσότερα πράγματα. Προκύπτει βέβαια ένα ερώτημα. Αν αυτά τα μηχανήματα είναι ικανά να θεραπεύσουν τη μοναξιά σου, μπορούν αν μια μέρα μετανιώσεις να σου τη φέρουν πίσω;
ΟΙ ΛΟΓΟΙ του Μπενίτο Μουσολίνι είναι η δεύτερη πιο δημοφιλής εφαρμογή στην ιταλική έκδοση της διαδικτυακής πολυμεσικής πλατφόρμας iTunes.
Το iMussolini, όπως είναι ο τίτλος της, περιέχει 100 λόγους του Ιταλού δικτάτορα από το 1914, όταν ήταν μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, έως την εποχή της μεγάλης ακμής του Φασιστικού Κόμματος, το 1938, και διατίθεται για «κατέβασμα» από τους ενδιαφερόμενους αντί 79 λεπτών του ευρώ.
Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ έκανε την εμφάνισή της στο Διαδίκτυο στις 21 Ιανουαρίου και από τα 55 «κατεβάσματα» της πρώτης μέρας έχει φθάσει τα 1.000 κατά μέσον όρο. Η δημοτικότητα του iMussolini, όπως είναι ο τίτλος της, προκαλεί τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά πολλών Ιταλών. «Το ανησυχητικό ειναι ότι το iTunes δεν απευθύνεται σε κάποιους παλιούς νοσταλγούς του φασισμού, αλλά στη γενιά του Facebook», γράφει η έγκυρη κεντροαριστερή εφημερίδα «Λα Ρεπούμπλικα». Δημιουργός της εφαρμογής είναι ο 25χρονος Ναπολιτάνος Λουίτζι Μαρίνο, ο οποίος δεν είχε σκοπό να ευλογήσει τον Μουσολίνι, αλλά να ντοκουμεντάρει «μια πολύ μελανή σελίδα της σύγχρονης Ιστορίας μας», όπως δήλωσε. Και για να αποδείξει το αγαθό των προθέσεών του, ανέφερε ότι ένα από τα προσεχή σχέδιά του είναι να «ανεβάσει» στο Διαδίκτυο τις ομιλίες του Γκάντι.
ΑΝ ΚΑΙ έχουν περάσει 65 χρόνια από την εκτέλεσή του, οι συμπατριώτες του δεν φαίνεται να τον έχουν ξεχάσει. Τα αναμνηστικά του Μουσολίνι είναι μια ανθούσα βιομηχανία, τόσο στο Διαδίκτυο όσο και στη γενέτειρά του Πρεντάπιο. Μπορεί κανείς να αγοράσει μικρές προτομές του Μουσολίνι, κολώνιες «Nostalgia» με το φασιστικό σήμα στο κουτί και μπλουζάκια με τα αρχικά VIDS (Viva Il Duce Sempre = ο Μουσολίνι θα ζει για πάντα).
Το όνομα αυτής Zamzar ( www.zamzar.com) και αποστολή της η on line μεταβολή αρχείων κάθε είδους (κειμένου, εικόνας, ήχου, βίντεο κ.ά.) εύκολα και δωρεάν, χωρίς μάλιστα να απαιτείται προηγουμένως το κατέβασμα και η εγκατάσταση οιουδήποτε λογισμικού εκ μέρους του χρήστη.
Μην αφήσετε το φτωχό της interface να σας αποθαρρύνει. Στην περίπτωσή της Zamzar, το «είναι» (η λειτουργικότητά και η χρησιμότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών) ξεπερνά κατά πολύ το «φαίνεσθαι».
Εξαιρετικά ψηλά στις λίστες των βρετανικών εφημερίδων «Guardian» και «Daily Telegraph» με τους «κορυφαίους» ιστοχώρους για το έτος 2009, το εν λόγω «πολύτιμο» ιντερνετικό εργαλείο θα μπορούσε να υποστηρίξει γλαφυρά κανείς πως δύναται να τροποποιεί «τα πάντα όλα» (συνολικά περί τους 62 τύπους αρχείων χωρισμένους σε πέντε βασικές κατηγορίες: έγγραφα, εικόνες, ήχοι, βίντεο, λοιπά).
Ως εκ τούτου, με το Zamzar «ανά χείρας», οι κυβερνοναύτες μπορούν να προβαίνουν σε μετατροπές μεταξύ αρχείων ιδίας φύσης (doc σε pdf, mp3 σε wav, jpg σε bmp, avi σε mp4 κ.ά.) αλλά και εντελώς διαφορετικής (να μεταβάλλουν επί παραδείγματι ένα doc σε jpg, σε tiff ή ακόμη και σε… mp3, κοινώς να μεταμορφώνουν ένα έγγραφο σε εικόνα ή ήχο).
Τα προς μετατροπή αρχεία μπορούν να προέρχονται είτε από τον προσωπικό υπολογιστή του κάθε χρήστη είτε από το διαδίκτυο. Χαρακτηριστικά, ο εν λόγω ιντερνετικός μετατροπέας υποστηρίζει (μέσω της επιλογής «download videos») την τροποποίηση βίντεο αλιευμένων άμεσα από πλήθος video-sharing ιστοτόπων (YouTube, Google Video, Metacafe κ.ά.).
Αφού αυτές τις ημέρες αρχίζουν οι αιτήσεις για τις πανελλαδικές εξετάσεις αυτό το άρθρο μπορεί να σας ενδιαφέρει:
Το Βρετανικό Υπουργείο Επιχειρήσεων, Καινοτομίας και Δεξιοτήτων ζήτησε πρόσφατα από μια ομάδα επιστημόνων που ασχολούνται με τις τεχνολογίες του μέλλοντος να περιγράψουν πώς η τεχνολογική και επιστημονική πρόοδος θα επηρεάσει τα σημερινά επαγγέλματα.
Τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν από την ομάδα Fast Future Research στην Έκθεση «Shape of Jobs to Come» και ήταν πραγματικά εκπληκτικά. Η μελέτη παρουσίασε 20 επαγγέλματα, που ενδέχεται να θεωρούνται συνηθισμένα το 2020 ή το 2030 σήμερα όμως ακούγονται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Χειρουργοί που θα κάνουν επεμβάσεις για να δίνουν μεγαλύτερη χωρητικότητα μνήμης στους ανθρώπους, ελεγκτές καιρού, κατασκευαστές ζωντανών ανθρώπινων μελών και «κάθετοι» αγρότες είναι μόνο μερικά από τα μελλοντικά επαγγέλματα που παρουσιάστηκαν.
Διαβάστε παρακάτω τη λίστα με τα 20 πιο ενδιαφέροντα επαγγέλματα του μέλλοντος:
1. Κατασκευαστές μελών του ανθρώπινου σώματος. Η τεχνολογία θα προχωρήσει αρκετά ώστε να δημιουργούνται ζωντανά ανθρώπινα μέλη με αποτέλεσμα να υπάρξει ανάγκη κατασκευαστών μελών του σώματος, καταστήματα που θα τα πωλούν και θα τα επισκευάζουν.
2. Νανο-γιατροί. Πρόοδοι στον τομέα της νανοτεχνολογίας για τη δημιουργία υπο-ατομικών συσκευών και θεραπειών είναι πολύ πιθανόν να φέρουν αλλαγές στην προσωπική περίθαλψη και έτσι θα χρειαστεί μια νέα γενιά νανο-ειδικών ιατρικής που θα διαχειρίζονται τις νέες θεραπείες.
3. Αγρότες γενετικά τροποποιημένων τροφίμων. Οι αγρότες νέας γενιάς θα καλλιεργούν φυτά και θα εκτρέφουν ζώα που θα είναι γενετικά τροποποιημένα έτσι ώστε να παράγουν περισσότερη τροφή και να περιέχουν θρεπτικές πρωτεΐνες.
4. Διαχειριστές/ σύμβουλοι ηλικιωμένων. Θα χρειαζόμαστε ειδικούς οι οποίοι θα διαχειρίζονται την υγεία και τις ανάγκες του πληθυσμού ηλικιωμένων. Θα μπορούν να χρησιμοποιούν μια σειρά από νέες θεραπείες φαρμάκων, ψυχικής υγείας και εκγύμνασης.
5. Χειρούργοι αύξησης της μνήμης. Χειρουργοί θα μπορούν να προσθέσουν επιπλέον μνήμη σε ανθρώπους και να βοηθήσουν αυτούς που είναι υπερβολικά εκτεθειμένοι σε πληροφορίες και χρειάζονται περισσότερη μνήμη για να αποθηκεύουν την ενέργεια.
6. Ηθικιστές της Νέας επιστήμης. Καθώς η επιστημονική πρόοδος επιταχύνεται σε τομείς όπως η κλωνοποίηση, ενδέχεται να χρειαστεί μια νέα γενιά ανθρώπων που θα καταλαβαίνουν την επιστήμη και θα βοηθούν την κοινωνία να κάνει ηθικές επιλογές εξέλιξης. Δεν θα είναι πια ζήτημα το αν μπορούμε να κάνουμε κάτι αλλά το αν πρέπει.
7. Διαστημικοί πιλότοι, τουριστικοί ξεναγοί και αρχιτέκτονες. Με εταιρείες ήδη πολλά υποσχόμενες στον τουριστικό χώρο, θα χρειαστούμε πιλότους και ξεναγούς του διαστήματος καθώς και αρχιτέκτονες που θα σχεδιάζουν που θα ζούμε και θα εργαζόμαστε. Τρέχοντα έργα στο SICSA (Πανεπιστήμιο του Χιούστον) περιλαμβάνουν ένα θερμοκήπιο στον Άρη, σεληνιακά φυλάκια και οχήματα εξερεύνησης του διαστήματος.
8. Κάθετοι αγρότες. Τα κάθετα αγροκτήματα, σε ουρανοξύστες στο κέντρο των πόλεων θα αυξηθούν εντυπωσιακά μέχρι το 2020.
9. Ειδικοί αντιστροφής της κλιματικής αλλαγής. Όσο αυξάνονται οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, θα χρειαστούν μηχανικοί – επιστήμονες για να συμβάλουν στη μείωση ή ανατροπή των αποτελεσμάτων. Το φάσμα των επιστημών και τεχνολογιών που χρησιμοποιούν θα περιλαμβάνει, ενδεχομένως, τη συμπλήρωση των ωκεανών με ρινίσματα σιδήρου και την τοποθέτηση γιγαντιαίων ομπρελών που θα εκτρέπουν τις ακτίνες του ήλιου.
10. Εφαρμοστές καραντίνας. Εάν ένας θανατηφόρος ιός αρχίσει να εξαπλώνεται ταχέως, λίγες χώρες, και λίγοι άνθρωποι, θα είναι έτοιμοι. Οι νοσοκόμες δεν θα επαρκούν. Καθώς τα ποσοστά θνησιμότητας αυξάνονται και οι πόλεις θα κλείνουν, κάποιος θα αναλαμβάνει τη φύλαξη των πυλών.
11. Αστυνομία καιρικών μετατροπών. Η κλοπή σύννεφων για να δημιουργηθεί βροχή, είναι κάτι που ήδη συμβαίνει σε κάποιες γωνιές του πλανήτη και στο μέλλον θα χρειάζονται ειδικά σώματα που θα προστατεύουν τα σύννεφα και θα ελέγχουν ποιος έχει δικαίωμα να ψεκάσει με ιωδίδια (τα ιωδίδια με την πάροδο του χρόνου υφίστανται σε περιορισμένη έκταση διάσπαση, κατά την οποία ελευθερώνεται ιώδιο) αργύρου για να προκαλέσει βροχή από τα περαστικά σύννεφα.
12. Εικονικοί δικηγόροι. Όσο περισσότερο επικοινωνούμε online, τόσο θα αυξάνεται η ανάγκη για ειδικούς δικηγόρους που θα επιλύουν νομικές διαφορές μεταξύ ατόμων που ζουν σε διαφορετικές χώρες με διαφορετικά νομικά συστήματα. 13. Εικονικοί διαχειριστές / ψηφιακοί καθηγητές. Ευφυή είδωλα ή χαρακτήρες υπολογιστών (avatar) ενδέχεται να βοηθούν ή ακόμα και να αντικαταστήσουν τους εκπαιδευτικούς στις τάξεις.
14. Κατασκευαστές εναλλακτικών οχημάτων. Θα χρειαστούμε σχεδιαστές και κατασκευαστές της επόμενης γενιάς μέσων μεταφοράς, χρησιμοποιώντας εναλλακτικά υλικά και καύσιμα..
15. Προσωπικοί παρουσιαστές ειδήσεων. Καθώς το τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό και διαδικτυακό περιεχόμενο γίνεται όλο και περισσότερο εξατομικευμένο, θα υπάρχουν θέσεις εργασίας για ανθρώπους που θα εργάζονται με παραγωγούς και διαφημιστές ώστε να δημιουργούν ειδήσεις και θέματα ανάλογα με τα προσωπικά ενδιαφέροντα του καθενός. Η εξατομίκευση θα γίνεται από ηλεκτρονικούς υπολογιστές ενώ η παρουσίαση των ειδήσεων θα γίνεται από ανθρώπους.
16. Καθαρίστριες δεδομένων. Καθώς αυξάνονται τα ηλεκτρονικά δεδομένα και οι πληροφορίες για τον καθένα μας, θα χρειαζόμαστε οπωσδήποτε μια ειδικές καθαρίστριες – ές που θα ξεφορτώνεται με ασφάλεια ό,τι δεν χρειαζόμαστε.
17. Οικιακή ηλεκτρονική βοηθός. Οι ηλεκτρονικές βοηθοί θα μας βοηθούν να οργανώνουμε την ηλεκτρονική ζωή μας, θα οργανώνουν τα email μας, θα εξασφαλίζουν την σωστή αποθήκευση των προφίλ, των δεδομένων και των passwords μας.
18. Χρηματιστές χρόνου. Ο χρόνος πάντα ήταν χρήμα και υπάρχουν ήδη άνθρωποι που αναλαμβάνουν διαχείριση χρόνου. Στο μέλλον, ενδεχομένως να προκύψουν και αγορές όπου ο χρόνος θα διαπραγματεύεται ως εναλλακτική νομισματική μονάδα.
19. Υπάλληλοι κοινωνικής δικτύωσης. Ενδεχομένως να χρειαστούμε εργαζόμενους που θα αναλάβουν ανθρώπους που έχουν υποστεί τραύματα ή έχουν μπει στο περιθώριο της κοινωνικής δικτύωσης.
20. Προσωπικοί μάνατζερ. Αυτή η δουλειά θα είναι προέκταση του ρόλου που σήμερα παίζουν οι στυλίστες και οι μάνατζερς των διασημοτήτων. Θα είναι ο υπεύθυνος για την δημιουργία της προσωπικής μας «μάρκας» χρησιμοποιώντας κοινωνική δικτύωση και άλλα μέσα.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Οι μόνοι που θα κερδίσουν από το Ιnternet είναι η Μicrosoft και η Ιntel. Όλοι οι άλλοι θα χάσουν μια περιουσία.
Άρθρα (RSS)