Terra Computerata

Εκτός από τη διαφορά στα επιτόκια των ομολόγων υπάρχει και ένα άλλο spread που μακροπρόθεσμα ίσως αποδειχθεί πιο σημαντικό για την ευημερία των πολιτών στο ανταγωνιστικό περιβάλλον του 21ου αιώνα. Είναι το «ψηφιακό spread», η απόσταση που χωρίζει την Ελλάδα από την υπόλοιπη Ευρώπη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του δικτυωμένου πλανήτη. Και στο ψηφιακό spread η κατάσταση φαίνεται να είναι χειρότερη απ΄ ό,τι στα ομόλογα…

Πώς θα καταφέρουμε να μειώσουμε γρήγορα το ψηφιακό μας spread; Πώς μπορούν να επιμορφωθούν ταχύτατα τα πιο καθυστερημένα- ψηφιακάτμήματα της ελληνικής κοινωνίας; Πώς μπορεί κάθε σπίτι να αποκτήσει τον δικό του άνθρωπο στην κυβερνοχώρα; Ενας τρόπος υπάρχει: φέρνοντας στο προσκήνιο το πιο δυναμικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, τους νέους. Τους εικοσάρηδες, δεκαοκτάρηδες, δεκαεξάρηδες, αλλά και τους μικρότερους, τους μαθητές Γυμνασίου, αυτούς που ήδη εξερευνούν τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο. Και όχι μόνο χρησιμοποιούν συστηματικά το Ιnternet, αλλά πολλές φορές παίζουν και τον ρόλο του δασκάλου περί τα «ψηφιακά» για τους γονείς και τους μεγαλύτερους σε ηλικία συγγενείς τους.

Είναι εδώ. Και θέλουν και μπορούν, αρκεί να τους δοθεί η δυνατότητα.

Άρθρο του Γ.Γιανναράκη στο Βήμα.

Ο έγκριτος αρθρογράφος ξεχειλίζει από αισιοδοξία. Μάλλον δεν έχει δοκιμάσει τις χάρες της διδασκαλίας από ένα 16χρονο. Ο οποίος μπορεί να παίζει στα δάχτυλα τις διαδρομές στα έγκατα του PC αλλά από μεταδοτικότητα και υπομονή δε σκίζει. Αφήστε τα ανταλλάγματα που θα ζητήσει. Πιο φτηνά θα μας έρθει πανεπιστημιακός παρά μαθητής.

Στο Βήμα διαβάζουμε:  ” 4.000 δάσκαλοι δηλώνουν σήμερα στην Ελλάδα ότι υποφέρουν από ψυχολογικά προβλήματα και ως εκ τούτου απομακρύνονται από τις σχολικές τάξεις. Ο αστρονομικός αυτός αριθμός καταγράφεται σε μια χώρα όπου υπάρχουν ακόμη κενά στη μέση της σχολικής χρονιάς, σε αίθουσες δημοτικών σχολείων και σε κρίσιμες ειδικότητες. Επίσης σε έναν κλάδο του οποίου οι πτυχιούχοι δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες των σχολείων! Γι΄ αυτό μάλλον φταίει και το ότι 10.000 είναι οι αποσπασμένοι δάσκαλοι σε υπηρεσίες άσχετες με την εκπαίδευση, ενώ 1.600-1.700 άτομα βρίσκονται σε εκπαιδευτική άδεια. Ενα ολόκληρο σύμπαν ασήμαντων θέσεων, γραφείων, υπηρεσιών, φτιαγμένων για να εξυπηρετούν εκπαιδευτικούς οι οποίοι έχουν προσληφθεί, μονιμοποιηθεί, πληρώνονται, αλλά δεν διδάσκουν.

Οι δάσκαλοι είναι οι αγαπημένοι των βουλευτών. «Εχουν καλή εκπαίδευση και ικανότητα στη γραφή και στον λόγο, είναι μεγάλη ομάδα και είναι πολύ πιο εύκολο να αποσπαστούν από ό,τι οι φιλόλογοι της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» δηλώνει. «Αποτελούν τη βασικότερη πηγή άντλησης προσωπικού για κάθε ευσυνείδητο πολιτικό» συνεχίζει.

Τελευταία ολοένα και πληθαίνουν τα δημοσιεύματα για το ανορθολογικό σύστημα αποσπάσεων. Και οι τίτλοι πιασάρικοι. Κοπάνες, γυμναστές που κάααθονται… Προλειαίνεται το έδαφος… αλλά οι εκπαιδευτικές άδειες γιατί να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι; δεν κρίνονται αναγκαίες και συμφέρουσες για την υπηρεσία; μήπως υπάρχει ένα σύστημα διαρκούς επιμόρφωσης και ανανέωσης των διδακτικών μεθόδων του προσωπικού και μας διέφυγε;

Απλώς, κάθονται! Σ’ ένα μόνο σχολείο της Κοζάνης βρέθηκαν 19 υπεράριθμοι γυμναστές! Ο νομός Κοζάνης, όπως δείχνουν τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, έχει… ειδίκευση στην αργομισθία των γυμναστών αφού, συνολικά στα σχολεία του υπάρχουν 33 υπεράριθμοι γυμναστές, ενώ ακόμη 10 υπηρετούν στη Διεύθυνση Φυσικής Αγωγής. «Δώσαμε σαφείς εντολές στους περιφερειακούς διευθυντές να καταγράψουν, στο μέτρο του δυνατού, τα πραγματικά κενά, ώστε να υπάρξει εξορθολογισμός του συστήματος», δήλωσε χθες στην «Κ» η υπουργός κ. Αννα Διαμαντοπούλου. Σύμφωνα με έρευνα του Παν. Iωαννίνων, κατά μέσο όρο οι καθηγητές εργάζονται περί τις 10 ώρες εβδομαδιαίως, ενώ εκ του νόμου οι ελάχιστες ώρες είναι 16 έως 23 εβδομαδιαίως (εξαρτάται από την προϋπηρεσία του καθηγητή). «Ο δημόσιος τομέας έχει διογκωθεί υπερβολικά. Το ίδιο συμβαίνει και στην εκπαίδευση», ανέφερε στην «Κ» ο επιστημονικός υπεύθυνος της έρευνας κ. Γεώργιος Δήμου. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, ενώ οι μαθητές στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση μειώθηκαν (από 634.519 το 2008 σε 633.162 το 2009), ο αριθμός των καθηγητών αυξήθηκε (από 74.445 το 2008 σε 77.476 το 2009).

Ειδικότερα, τα πρώτα αποτελέσματα των ελέγχων που η κεντρική υπηρεσία του υπ. Παιδείας ζήτησε να γίνουν από τις περιφερειακές διευθύνσεις επιβεβαιώνουν το γνωστό: από τη μια, υπεραριθμίες σε σχολεία και αποσπασμένοι σε υπηρεσίες σε «περιζήτητες» περιοχές (όπως τα σχολεία της κάθε πρωτεύουσας νομού και από την άλλη, μεγάλα κενά σε άλλες «χαμηλής ζήτησης» περιοχές (επαρχιακά σχολεία κ.ά.). Μία από τις περιπτώσεις που προκάλεσε έκπληξη στα στελέχη του υπουργείου, ήταν οι υπεράριθμοι γυμναστές του νομού Κοζάνης, οι οποίοι δεν έκαναν πλήρες ωράριο διδασκαλίας. Υπεραριθμία εκπαιδευτικών προκαλούν, επίσης, οι αποσπάσεις σε κεντρικές υπηρεσίες, με αποτέλεσμα να υπάρχουν κενά σε σχολεία. Ενδεικτική είναι η περίπτωση της Σάμου, όπου τον Νοέμβριο υπήρχαν ακόμη ελλείψεις καθηγητών. Ομως, σε 14 γυμνάσια και λύκεια του νομού είχαν τοποθετηθεί 516 εκπαιδευτικοί. Από αυτούς, σε σχολεία υπηρετούσαν 291. Οι υπόλοιποι ήταν αποσπασμένοι. Αλλά και οι 291 είχαν περίσσευμα 1.291 ωρών εβδομαδιαίως.Για την αντιμετώπιση του προβλήματος, το υπουργείο θα προωθήσει έως τα μέσα Μαρτίου προς ψήφιση στη Βουλή νομοσχέδιο για αλλαγή του συστήματος προσλήψεων και εξορθολογισμό στην αξιοποίηση του προσωπικού. Θα αποδειχθεί εξαγγελία που θα μείνει στα χαρτιά (όπως έγινε με ανάλογες διακηρύξεις την τελευταία δεκαετία) ή αυτή τη φορά θα υπάρξουν αποτελέσματα;

Άρθρο του Απ. Λακασά στην Καθημερινή

Κι όμως οι συνάδελφοι θα μπορούσαν να αποδειχθούν πολύτιμοι. Εκτός από Personal training που έχουμε ανάγκη οι περισσότεροι από τις ατέλειωτες ώρες καθισιού στα γραφεία μας, υπάρχουν και πολλά προγράμματα στους δήμους που χρειάζονται στελέχωση. Λίγο ευελιξία χρειαζόμαστε και να σταματήσει λίγο το μαγαζάκι των αποσπάσεων με τα μπιλιετάκια βουλευτών…

Το διαβάσαμε κι αυτό στο Ναυτίλο της Ελευθεροτυπίας και φρίξαμε:

Οταν όμως η πραγματικότης υπερβαίνει τη γελοιογραφία, τότε βάζουν τα γέλια και οι θεοί…

Θλιβερότερος απ’ την υπερβολή μιας καρικατούρας, ο κ. Χριστοδουλάκης επιχειρούσε, λένε, την τιτλοποίηση του Παρθενώνα(!) -εκποιούσε δηλαδή έναντι πινακίου δανείων

ο τσιφ αυτός απόγονος του Περικλή (και της Ασπασίας) τις εισπράξεις από τα εισιτήρια για την Ακρόπολη κι άλλους αρχαιολογικούς χώρους!

………………………………..

Να κόβει δηλαδή τις φλέβες του ακόμα και ο Καραγκιόζης, διότι ούτε ο Χατζατζάρης θα διενοείτο ποτέ την τιτλοποίηση της Ακρόπολης -τα «μάρμαρα για τα οποία πολεμήσαμε», καθώς έλεγε ο Μακρυγιάννης

όπως επίσης και εκείνοι οι αγωνιστές που έδιναν οι ίδιοι μολύβι στους Τούρκους να κάνουν βόλια και να τους σκοτώνουν, κατά την πολιορκία της Ακρόπολης, προκειμένου να μη χαλούν τους κίονες για να εξάγουν τους μολυβένιους συνδέσμους…