Λίγες ημέρες πριν έγραφα για τους μαθητές που οργανώνονται στο facebook αναμένοντας πολλοί να εκμεταλλευτούν το πράσινο φως της ηγεσίας το ΥΠΕΠΘ σχετικά με την έκφραση συναισθημάτων μέσω των κοινωνικών δικτύων. Σήμερα διαβάζω στην Ελευθεροτυπία:
Μετά τα Χανιά, όπου μαθήτρια καλούσε σε γκρουπ που είχε φτιάξει στο Facebook κατά της διευθύντριας του γυμνασίου της, ο «ιός» χτύπησε και τη Χίο! «Αντε να μαζευτούμε 1.000, να διώξουμε τη διευθύντρια από το σχολείο», ήταν η ονομασία που έδωσαν στο γκρουπ που δημιούργησαν, προφανώς για πλάκα, οι μαθητές του Γυμνασίου Κάμπου.
Ωστόσο, προκλήθηκε αναστάτωση στη σχολική κοινότητα του εν λόγω γυμνασίου εξαιτίας του γεγονότος ότι τα αρχικά σχόλια και οι «εγγραφές» στη συγκεκριμένη ομάδα (που έφτασαν περίπου τις 200), άρχισαν σιγά σιγά να ξεφεύγουν από τα στενά όρια του σχολείου, περνώντας σε λιβελογραφήματα ακόμα και από εξωσχολικούς. Ιδιαίτερα προβληματισμένη είναι η διευθύντρια του σχολείου, που αρνήθηκε όμως να κάνει δηλώσεις μέχρι να ενημερωθεί, επίσημα τουλάχιστον, η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Σύμφωνα με πληροφορίες, δήλωσε ότι ύστερα από αυτό δεν νιώθει καλά ώστε να συνοδεύσει τους μαθητές της Γ’ Γυμνασίου στην τριήμερη εκδρομή τους. Στη θέση αυτή συμφώνησαν μαζί της και οι άλλοι συνάδελφοί της καθηγητές, πράγμα που σημαίνει ότι τα παιδιά πιθανόν να μην πάνε καθόλου εκδρομή, λόγω μη διαθέσιμων συνοδών! Οπότε ναι μεν δεν τιμωρείται κάποιος συγκεκριμένος, αλλά η τιμωρία στρέφεται κατά όλης της Γ’ τάξης. Σήμερα αναμένεται να κοινοποιηθεί και επίσημα η απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Στην ερώτηση πώς θα χαρακτήριζες την ταινία «Ενας άντρας μόνος» («Α single man», ΗΠΑ, 2009), μία απάντηση υπάρχει: κινηματογραφικό ποίημα. Δεν είναι μόνο ένα τρομερά «αγαπησιάρικο» φιλμ, του οποίου η ομορφιά σε κάνει να βουρκώνειςτην εικαστική αρτιότητα της ταινίας ίσως κάπου να την περιμένεις, από τη στιγμή που σκηνοθέτης είναι ο σχεδιαστής μόδας Τομ Φορντ. Η αξία του βρίσκεται κυρίως στον τρόπο που ο Φορντ έχει δομήσει την ιστορία, στην πυκνότητα των συναισθημάτων που προκαλεί.
Στον πιο χυμώδη ρόλο της καριέρας του, ο Κόλιν Φερθ υποδύεται έναν βρετανό καθηγητή στο Λος Αντζελες της δεκαετίας του ΄60 ο οποίος δεν μπορεί να ξεπεράσει την ιδέα του θανάτου του φίλου του ( ΜάθιουΓκουντ, επίσης υπέροχος). Ερμηνεία πυκνή και πολυεπίπεδη (οι σκηνές όπου φλερτάρει με την ιδέα της αυτοκτονίας είναι απροσδόκητα κωμικές) για την οποία ο Φερθ, για πρώτη φορά στην καριέρα του, διεκδικεί Οσκαρ.
Το εσωτερικό ταξίδι αυτού του ανθρώπου διακρίνεται από μια δαντελένια λεπτότητα, ενώ σκληρές έννοιες όπως η απώλεια και η μοναξιά μετατρέπουν το «Ενας άντρας μόνος» σε κινηματογραφική βίβλο της απόγνωσης μπροστά στην απελπισία του χαμού. Από τους τίτλους κιόλας, υπό τους ήχους της απαλής μουσικής του Εϊμπελ Κορζερνιόφσκι,γίνεται αντιληπτό ότι το φιλμ θα είναι φτιαγμένο με αστείρευτη αγάπη και ευαισθησία.
Μπεστ σέλερ και στο χαρτί έγινε μυθιστόρημα που έγραψε 15χρονη Γιαπωνέζα στο… κινητό της. Η νεαρή «Μπάνι» («Κουνελάκι»), που δεν αποκαλύπτει ούτε το όνομά της, πηγαίνει ακόμη στο σχολείο αλλά κατάφερε να εξασφαλίσει το μέλλον της, προσθέτοντας στον τραπεζικό λογαριασμό της περισσότερα από 600.000 δολάρια από τις πωλήσεις του βιβλίου.
Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η μόδα των «keitai shousetsu» ή «μυθιστορημάτων του κινητού», που εδώ και μερικά χρόνια σαρώνει στην Ιαπωνία, μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικερδής- αρκεί το ψηφιακό μυθιστόρημα, συνήθως ρομαντικού περιεχομένου, να αρέσει στους χρήστες των κινητών και μετά στο παραδοσιακό αναγνωστικό κοινό.
Αυτό συνέβη στην «Μπάνι» που είδε το keitai που έγραψε με τίτλο «Wolf Βoy & Νatural Girl» («Το αγόρι-λύκος και το κορίτσι της φύσης) να πουλάει περισσότερα από 110.000 αντίτυπα στη χαρτόδετη έκδοση. Η μαθήτρια χρησιμοποιούσε το κινητό της μόνο για να ανταλλάσσει γραπτά μηνύματα με τους φίλους της. Παρακινημένη όμως από keitai που είχε διαβάσει, αποφάσισε να δοκιμάσει και η ίδια την τύχη της.
Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να βάλει τη φαντασία της να δουλέψει και να μη γράφει περισσότερους από 1.000 χαρακτήρες ανά σελίδα. Οταν το «Wolf Βoy» κέρδισε το βραβείο της πλέον πολυδιαβασμένης ιστορίας στα κινητά, ο εκδοτικός οίκος Starts Ρublishing Co. εξέδωσε την ιστορία της στο χαρτί.
Οι «συγγραφείς του κινητού» έχουν τη δυνατότητα να δημοσιεύσουν άμεσα το έργο τους σε ειδικές ιστοσελίδες του Διαδικτύου. Οι περισσότεροι «ανεβάζουν» το υλικό αμέσως μόλις τελειώσουν τη συγγραφή προκειμένου να δουν την αντίδραση των ηλεκτρονικών αναγνωστών, οι οποίοι έχουν πρόσβαση στην ιστορία μέσω του Διαδικτύου και μπορούν ακόμη να προτείνουν διορθώσεις ή αλλαγές στο κείμενο.
Τα μυθιστορήματα του κινητού είναι πολύ δημοφιλή στις έφηβες και στις νεαρές γυναίκες στην Ιαπωνία, αν και η μόδα ξεκίνησε το 2003 από έναν 30χρονο Ιάπωνα με το ψευδώνυμο «Γιόσι».
Τη δημιουργία λίστας με τους 100 πιο δραστήριους ακτιβιστές από όλο τον κόσμο έχει αναλάβει να συντάξει το διεθνές portal DigiActive.
Ανάμεσα στα πρώτα ονόματα που συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο ξεχωρίζουν το site Global Voices Advocacy, το AfriNomad, το Digital Democracy, ο Ρώσος δημοσιογράφος Evgeny Morozov, ο Ινδός ακτιβιστής Gaurav Mishra, ο Τυνήσιος Sami Ben Gharbia, η Κενυάτισσα Οry Okolloh, η δημοσιογράφος Rebecca MacKinnon, ο καθηγητής RobertMichaelMurray, ο άραβας ακτιβιστής και μπλόγκερ Wael Abbas κ.ά.
Το portal DigiActive δημιουργήθηκε το 2008 και στη συντακτική του ομάδα συμμετέχουν 43 δημοσιογράφοι και μπλόγκερ από 17 χώρες. Σκοπός του είναι η προβολή των ακτιβιστικών δραστηριοτήτων, η σύνταξη οδηγιών και μελετών, η διεξαγωγή ερευνών σε σχέση με θέματα τα οποία απασχολούν τις κοινωνίες χωρών όλου του πλανήτη. Στο πλαίσιο αυτό συντονίζει αλλά και εκπαιδεύει ομάδες ακτιβιστών.
Κάποιος συνάδελφος σας δείχνει στην οθόνη του υπολογιστή του ένα βίντεο που έχει κυκλοφορήσει στο Διαδίκτυο και αποκαλύπτει πολύ «προσωπικές στιγμές» γνωστής ηθοποιού. Φυσικά του ζητάτε να το αντιγράψετε και εκείνος πρόθυμα σας δίνει ένα USΒ (οι μικρές φορητές συσκευές αποθήκευσης αρχείων) για να το περάσετε στον υπολογιστή σας. Βάζετε το USΒ στον υπολογιστή σας, αντιγράφετε το βίντεο και γεμάτοι ενθουσιασμό επικοινωνείτε με γνωστούς και φίλους για να τους ενημερώσετε για το «απόκτημά» σας. Αυτό που δεν γνωρίζετε είναι ότι, επιστρέφοντας το USΒ στον συνάδελφό σας, αυτός με τη σειρά του καμαρώνει γιατί δικό του «απόκτημα» είναι πλέον όλα τα αρχεία, τα βίντεο και οι φωτογραφίες σας, αφού την ώρα που εσείς αντιγράφατε το επίμαχο βιντεάκι το USΒ παράλληλα και «αόρατα» αντέγραφε τα δικά σας αρχεία…
Τι είναι το «pod-slurping»
Ονομάζεται «pod-slurping» και είναι μια διαδεδομένη μέθοδος υποκλοπής αρχείων από υπολογιστές μέσω των φορητών συσκευών αποθήκευσης. Βαφτίστηκε έτσι επειδή αρχικά αυτή η νέα μέθοδος υποκλοπής βασίστηκε στη χρήση των δημοφιλών συσκευών αναπαραγωγής μουσικής i-Ρod. Τόσο τα iΡod (και τα i-Ρhones) όσο και τα νέας γενιάς USΒ μπορούν να προγραμματίζονται με τρόπο τέτοιον ώστε όταν τοποθετούνται σε έναν υπολογιστή αυτόματα να αποθηκεύουν από αυτόν το περιεχόμενο συγκεκριμένων φακέλων. Ο αρχικός σκοπός αυτής της εφαρμογής ήταν αθώος: για να μη χάνει κάποιος χρόνο μπροστά στον υπολογιστή και να αντιγράφει μεγάλο αριθμό αρχείων (π.χ. τραγούδια, βίντεο), να έχει προγραμματισμένο το USΒ του ώστε κάθε φορά που το τοποθετεί στον υπολογιστή αυτό να αντιγράφει αυτόματα τα συγκεκριμένα αρχεία. Ωστόσο η εφαρμογή αυτή άνοιξε ταυτόχρονα μια κερκόπορτα που επιτρέπει την υποκλοπή δεδομένων.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Λίγες ημέρες πριν έγραφα για τους μαθητές που οργανώνονται στο facebook αναμένοντας πολλοί να εκμεταλλευτούν το πράσινο φως της ηγεσίας το ΥΠΕΠΘ σχετικά με την έκφραση συναισθημάτων μέσω των κοινωνικών δικτύων. Σήμερα διαβάζω στην Ελευθεροτυπία:
Άρθρα (RSS)