Υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά; Ποιος θα κάνει το πρώτο βήμα; Πώς αντιμετωπίζουμε την απόρριψη; Πού είναι το καλύτερο στέκι για να γνωρίσεις ενδιαφέροντες ανθρώπους; Με τις ερωτικές σχέσεις να κινδυνεύουν να γίνουν είδος πολυτελείας και όχι πρώτης ανάγκης, το Διαδίκτυο μοιάζει να έχει τη λύση για όλα τα παραπάνω φλέγοντα ερωτήματα και για ακόμη περισσότερα. Πολλές είναι οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις στις οποίες κάθε μοναχική ψυχή μπορεί να καταφύγει προκειμένου να βρει το άλλο της μισό. Αλλά η μητέρα όλων είναι το Facebook. «Το πιο επικίνδυνο ναρκωτικό του 21ου αιώνα» όπως το αποκάλεσε σε ανύποπτο χρόνο ο μέγας σημειολόγος Ουμπέρτο Εκο, βλέποντας τους χρήστες να πληθαίνουν και να καταφεύγουν σε αυτό για τέσσερις βασικούς λόγους: φιλία (friendship), ερωτικά ραντεβού (dating), μία ερωτική σχέση (a relationship) και δικτύωση (networking).
Αυτές οι εναλλακτικές σού ανοίγονται στην ερώτηση «τι ψάχνεις» που σου υποβάλλει το facebook λίγο προτού ανοίξει διάπλατα τις πύλες του και σε καλωσορίσει. Μπορείς να επιλέξεις ένα ή κανένα από τα τέσσερα ή και τα τέσσερα μαζί. Και όσο περιπλανιέσαι μέσα σε αυτό ξεκλειδώνοντας κωδικούς, κάνοντας «φίλους», βρίσκοντας ή χάνοντας τον έρωτα της ζωής σου, έχεις όλο και περισσότερο την αίσθηση ότι μια ολόκληρη βιομηχανία έχει δημιουργηθεί για να σε αποκαταστήσει. Από την εποχή που η Γεωργία Βασιλειάδου έριχνε κανάτες από το μπαλκόνι για να παντρέψει τις ανιψιές της ως τα γραφεία συνοικεσίων στα οποία απευθυνόσουν απηυδισμένος από τις ατυχείς γνωριμίες, τώρα πλέον παίρνεις την κατάσταση στα χέρια σου και γίνεσαι εσύ προξενήτρα του εαυτού σου. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζεις…
Επάνω στη σημασία και στην εκφορά των λέξεων έχουν καταγραφεί κομμάτια από την ιστορία της ανθρωπότηταςΤου Χρ. Γ. Ντουμα
Η πιεστική ανάγκη του ανθρώπου να μεταδώσει πληρoφoρίες συνέβαλε στην ανάπτυξη των φωνητικών του οργάνων κατά τρόπο ώστε να μπορέσει να εκφράζεται με έναρθρο λόγο. Από τη μελέτη σκελετικών απολιθωμάτων προκύπτει ότι το απαραίτητο για την ομιλία υοειδές οστούν είχε διαμορφωθεί στον ανθρώπινο λάρυγγα τουλάχιστον από την εποχή του Νεάντερταλ. Η ανάπτυξη δε των δυνατοτήτων ομιλίας είχε ως επακόλουθο την ταχεία αύξηση τόσο του όγκου όσο και των πολύπλοκων δυνατοτήτων του ανθρώπινου μυαλού. Ετσι, ανάλογα με τις προκλήσεις που δεχόταν, ο άνθρωπος μπορούσε πλέον να κατασκευάζει λέξεις/ονόματα που συμβόλιζαν πραγματικά αντικείμενα. Αρκούσε, επομένως, η εκφορά ενός τέτοιου συμβόλου/ονόματος για να αναπλαστεί και να μεταδοθεί η εικόνα του αντίστοιχου αντικειμένου, εφ’ όσον βεβαίως ο δέκτης του μηνύματος ήταν ή είναι μέλος της κοινότητας που χρησιμοποιεί τον ίδιο λεκτικό κώδικα επικοινωνίας, την ίδια γλώσσα. Για παράδειγμα, η εκφορά της λέξης «δέντρο» αρκεί για να κατανοήσει κάποιος που μιλάει την ελληνική γλώσσα ότι πρόκειται για πολυετές φυτό μεγάλων διαστάσεων. Κάθε λέξη/όνομα στην αρχική διαμόρφωσή της έχει κατά κανόνα σημασία περιγραφική, η οποία όμως μπορεί να μεταβληθεί με τη χρήση και ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες. Ετσι τα ονόματα αποκτούν μια σημασιολογική στρωματογραφία, από τη μελέτη της οποίας μπορεί κανείς να αναχθεί στην αρχή και να αναζητήσει τους λόγους δημιουργίας τους. Αυτό μάλιστα μπορεί να γίνει συσχετίζοντας το αρχικό όνομα με την πολιτισμική φάση κατά την οποία εντοπίζεται αρχαιολογικά η αρχική εμφάνιση ή χρήση του σημαινόμενου πράγματος.
«Ξέρουμε με πόση μανιακή επιμονή το αισθανότανε το Εθνος ο Καβάφης. “Δεν είμαι Ελλην, είμαι Ελληνικός”, συνήθιζε να λέει», έγραφε το 1946 ο Γιώργος Σεφέρης και, σε υποσημείωσή του παρέπεμπε στον Τίμο Μαλάνο: «Ο Καβάφης, ερωτώμενος, λέγει ότι δεν είναι πατριώτης αλλά φυλετικός. Εννοεί δε λέγοντας φυλετισμό μια πλήρη αποκατάσταση της Ελληνικής φυλής» – τι ακριβώς σημαίνει αυτή η «πλήρης αποκατάσταση» πάντως δεν είμαστε σίγουροι. Νωρίτερα, το 1932, ο Νικόλας Κάλας διερευνούσε επίσης τη σχέση του Καβάφη με τον πατριωτισμό και σημείωνε: «Το μεγάλο ιστορικό γεγονός που ενέπνευσε τον Καβάφη είναι ο ελληνισμός. Κανείς δεν ήταν καταλληλότερος από αυτόν για να αναλάβει αυτό το έργο. […] Οταν λέγω όμως πως ο Καβάφης είναι ποιητής του ελληνισμού, δεν σημαίνει πως πρέπει να θεωρηθεί πατριωτικός ποιητής. Ο πατριωτισμός είναι μια αισιόδοξη στάση στη ζωή, προϋποθέτει πίστη στην πνευματική και πολιτική ανάπτυξη και εξέλιξη ορισμένου λαού. Αυτό όμως λείπει στον Καβάφη – είναι απαισιόδοξος, δεν μεταδίδει πίστη, εμπνέει απογοήτευση, δεν υμνεί, το άσμα του είναι κύκνειο, και η ιδέα του τάφου τον κατατρέχει, και επανέρχεται συχνά στην ποίησή του. […] Το ότι ο Καβάφης δεν μπορεί να θεωρηθεί πατριωτικός ποιητής, ίσως λυπήσει μερικούς, ίσως τους ενοχλεί [που] δεν βρίσκουν στην ποίησή του ποιο είναι “το χρέος προς την πατρίδα, κι άλλα ηχηρά παρόμοια”».
Διαβάστε τη συνέχεια στο άρθρο του Π. Μπουκαλά στην Καθημερινή
Eνα φαινόμενο των τελευταίων χρόνων είναι και η «κυβερνοπόλωση» (cyberpolarization), δηλαδή η διάδοση και η παγίωση πολιτικών ψεμάτων μέσω του κυβερνοχώρου. Πατέρας του όρου είναι ένας Αμερικανός νομομαθής, ο Κας Σανστέιν, που υποστηρίζει ότι το Διαδίκτυο διευκολύνει τη μετατροπή ενός ψέματος σε «γεγονός», σε αυτονόητη αλήθεια, κυρίως ανάμεσα στους ομοϊδεάτες, οι οποίοι αναζητούν εκείνες τις απόψεις που συντηρούν και κολακεύουν τις διαμορφωμένες αντιλήψεις και τα στερεότυπά τους.
Το ατομικό φιλτράρισμα δεν είναι ούτε εύκολο ούτε αρκετό στην εποχή του καταιγισμού των πληροφοριών αλλά και της παραπλάνησης, καθώς ένα ψέμα παγιώνεται όχι μόνο από το πλήθος των επαναλήψεών του, αλλά και από το πλήθος των ψηφιακών πηγών και των ηλεκτρονικών Μέσων που επιχειρούν να το τεκμηριώσουν. Το Διαδίκτυο μπορεί να είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για τη δημοκρατία, ταυτόχρονα όμως η κυβερνοπόλωση εύκολα εξελίσσεται σε κυβερνοχάος, ιδίως όταν και στον κυβερνοχώρο και στις κυβερνήσεις συχνά κυριαρχούν η οίηση της ημιμάθειας και η αυταπάτη της παντοδυναμίας.
Το GoodMorning είναι ένα εργαλείο οπτικοποίησης του Twitter που απεικονίζει κάπου 11,000 “καλημέρες” που ταξίδεψαν σαν tweets μία αυγουστιάτικη ημέρα. Είναι ένα μικρό δείγμα της δραστηριότητας του Twitter. Ολα τα τιτιβίσματα είναι κωδικοποιημένα χρωματικά: τα πράσινα είναι τα πολύ εωθινά, τα πορτοκαλί σκάνε γύρω στις 9.00 και τα κόκκινα είναι μαχμουρλίδικα. Τα μαύρα είναι παράωρα. Κάποια ώρα ξύπνησαν κι αυτοί.
Επιμορφωτικά σεμινάρια για 120.000 εκπαιδευτικούςΧωρίς την προώθηση της μαζικής επιμόρφωσης των χιλιάδων εκπαιδευτικών που καθημερινά μπαίνουν στις τάξεις δεν μπορεί να σταθεί και να προχωρήσει καμιά μεταρρύθμιση στο σχολείο. Στόχος είναι να έχουν περάσει και οι 120.000 υπηρετούντες εκπαιδευτικοί, μέσα σε μία τριετία, από τα σεμινάρια «εκσυγχρονισμού της γνώσης». Θα υπάρξει ένας φορέας επιμόρφωσης, ο ΟΕΠΕΚ, που θα διαμορφώνει τα επιμορφωτικά προγράμματα και θα παρακολουθεί την πρόοδό τους.
Θα συνεργάζεται με τα πανεπιστήμια που θα τον τροφοδοτούν με το υλικό της επιμόρφωσης, αλλά και με επιμορφωτές (έχει υπολογιστεί ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον 25.000 επιμορφωτές για την ανάπτυξη των προγραμμάτων). Προτείνεται μάλιστα για τον λόγο αυτό και η συγκρότηση σώματος επιμορφωτών με πιστοποίηση, όπως επίσης η ίδρυση ειδικού φορέα (Σχολής επιμορφωτών).
Η επιμόρφωση θα διακρίνεται στην α) εισαγωγική (διάρκεια ενός έτους) με δημιουργία του θεσμού του μέντορα, β) περιοδική (ενδοσχολική, εντός και εκτός Ελλάδας, με χορήγηση αδειών στους εκπαιδευτικούς), καθώς και την εξ αποστάσεως παρακολούθηση μαθημάτων.
ΣΤΟΧΟΣ 8 προσόντα θα έχουν οι αυριανοί μαθητές
Τα καινούργια προγράμματα στοχεύουν στην ανάπτυξη οκτώ βασικών προσόντων:
Σωστή ικανότητα επικοινωνίας στη μητρική γλώσσα.
Ικανότητα επικοινωνίας σε ξένες γλώσσες [η αξιοποίηση τόσο ποσοτικών όσο και ποιοτικών μεθόδων αξιολόγησης (π.χ. φάκελος-portfolio μαθητή, ευρωπαϊκό portfolio γλωσσών) που λειτουργούν ανατροφοδοτικά σε σχέση με την επίτευξη μαθησιακών διδακτικών στόχων και τη βελτίωση της εκπαιδευτικής πράξης].
Μαθηματική ικανότητα και βασικές ικανότητες στην επιστήμη και την τεχνολογία.
Ψηφιακή ικανότητα.
Ανεπτυγμένη αντίληψη ώστε ο μαθητής να γνωρίζει μόνος του πού θα βρίσκει και πώς τη μάθηση [η δημιουργία συνθηκών που παρέχουν σε κάθε άτομο τη δυνατότητα της διά βίου μάθησης («μαθαίνω πώς να μαθαίνω», αυτοκατευθυνόμενη μάθηση, επίλυση προβλημάτων)].
Ικανότητα του ενεργού και υπεύθυνου πολίτη.
Ανάπτυξη της ικανότητας για την ανάληψη πρωτοβουλιών σε όλους τους τομείς.
Ανάπτυξη πολιτισμικής συνείδησης (η διατήρηση της εθνικής και πολιτισμικής μας ταυτότητας, αλλά και προετοιμασία του νέου ανθρώπου για την κοινωνία του Ευρωπαίου πολίτη).
Α. Διαμαντοπούλου
«Στο τέλος της επόμενης χρονιάς θα έχουμε ένα από τα ισχυρότερα δίκτυα υποδομών στην υπηρεσία των Ελλήνων μαθητών. Η Ελλάδα είναι 25η στις είκοσι επτά χώρες όσον αφορά τη χρήση της τεχνολογίας στο μάθημα και στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η ψηφιακή τάξη που προωθούμε δεν σημαίνει να βάλουμε κομπιούτερ στα σχολεία. Σημαίνει μια αλλαγή της προσέγγισης, όπου τα νέα εργαλεία, η νέα τεχνολογία χρησιμοποιείται οριζόντια, για να διδαχθούν όλα τα μαθήματα».
25.000 επιμορφωτές, ουάου! μήπως να τους δείξουμε τα στατιστικά της επιμόρφωσης Β΄; εδώ κυνηγάμε τους πελάτες (συγγνώμη επιμορφούμενους) με το ντουφέκι… Αυτό επίσης με την πιστοποίηση, λίγο με ταράζει. Γιατί ως γνωστόν μόλις αλλάζει επίπλωση το ΥΠΕΠΘ προκηρύσσει και μία πιστοποίηση…Φαίνεται πάμε για επιμόρφωση Γάμα!
Την Ελλάδα «αλωνίζει» κάθε εβδομάδα ο Γιώργος Ζωγόπουλος για να ικανοποιεί τις ανάγκες των Ελλήνων φοιτητών και των… μαμάδων τους. «Είναι μεγάλη απόφαση το παιδί να μείνει μόνο. Τι θα τρώει;» λέει στην «Κ» η Αθηναία Σοφία Λινάρδου, μιλώντας για τη φοιτήτρια κόρη της. Ετσι, με λίγες λέξεις, εξηγεί τον λόγο της επιτυχίας του κ. Ζωγόπουλου. Ο 48χρονος από το Αγρίνιο έχει εταιρεία με σύνθημα «μεταφέρουμε για φοιτητές», ή αλλιώς Student’s Transport Services, όπως είναι ο τίτλος. «Μεταφέρουμε δέματα σε φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από το σπίτι, και αντίστροφα, όσα τα παιδιά στέλνουν στους γονείς, συνήθως τα άπλυτα ρούχα. Κάνουμε δύο διαδρομές σε πόλεις με τμήματα ΑΕΙ. Η πρώτη γίνεται από την Αθήνα μέχρι τα Γιάννενα με ενδιάμεσες στάσεις. Η δεύτερη διαδρομή είναι Γιάννενα – Αγρίνιο – Πάτρα – Λαμία – Βόλος – Λάρισα – Θεσσαλονίκη – Καβάλα – Ξάνθη – Κομοτηνή – Αλεξανδρούπολη» ανέφερε στην «Κ». Σύμφωνα με τον κ. Ζωγόπουλο, το 10% των δεμάτων περιέχουν ρούχα και άλλα αντικείμενα, κυρίως είδη σούπερ μάρκετ. Τα υπόλοιπα έχουν μαγειρεμένα φαγητά, και βασικός λόγος δεν είναι μόνο ο υπερπροστατευτισμός των γονιών. Πολύ συχνά φοιτητές παραπονιούνται ότι το φαγητό στις πανεπιστημιακές λέσχες δεν… τρώγεται. Μάλιστα, ο ίδιος καταρρίπτει τον μύθο ότι περισσότερο τα αγόρια δεν θέλουν να ξεβολευτούν από τη μητρική φροντίδα. «Θα περιμέναμε οι περισσότεροι παραλήπτες να είναι αγόρια. Ομως συμβαίνει το αντίθετο» τονίζει. Τα νωπά και τα μαγειρεμένα προϊόντα μεταφέρονται σε ειδικά κιβώτια – ψυγεία. Και παρότι φροντίζει ώστε να μην αλλοιώνονται τα τρόφιμα, ο κ. Ζωγόπουλος διηγήθηκε στην «Κ» ένα από τα πολλά παράδοξα που μπορεί να απαιτήσει η γραφειοκρατία: Για την έκδοση άδειας για την επιχείρηση, οι αρμόδιοι του ζήτησαν τα μεταφερόμενα προϊόντα να είναι από εταιρείες πιστοποιημένες με ISO. «Μα, μεταφέρουμε μαγειρεμένα φαγητά από μαμάδες!» απάντησε έκπληκτος.
Τα τάπερ της μαμάς ταξιδεύουν, λοιπόν, σε όλη τη χώρα. Γι’ αυτό, βέβαια, δεν φταίει μόνο ο υπερπροστατευτισμός των γονιών. Σχετίζεται και με την ίδρυση νέων ΑΕΙ ακόμη και σε κωμοπόλεις χωρίς επαρκείς δομές φοιτητικής μέριμνας, μόνο και μόνο για να ενισχυθεί οικονομικά η περιφέρεια…
Ο καθένας μπορεί πλέον να ταξιδέψει στην αχανή ρωσική τάιγκα, στα βαθιά μπλε νερά της τεράστιας λίμνης Βαϊκάλης και στις στέπες της Σιβηρίας – χωρίς να σηκωθεί καν από τον καναπέ του – χάρη σε ένα νέο site που δημιούργησαν από κοινού η Google και οι Ρωσικοί Σιδηρόδρομοι. Δίνει τη δυνατότητα στους «ταξιδιώτες της πολυθρόνας» να παρακολουθήσουν με την άνεσή τους όλο το μήκος της διαδρομής μέσω web-κάμερας.
«Δεν χρειάζεστε παρά μια απλή σύνδεση στο διαδίκτυο και μπορείτε να ταξιδέψετε…σε επτά χρονικές ζώνες, σε 12 περιοχές, σε 87 χωριά.
Δείτε τα πιο όμορφα τοπία στη Ρωσία από το παράθυρο του τρένου, που διασχίζει 9.000 χιλιόμετρα, χάρη σε 150 ώρες βίντεο», αναφέρει ανακοίνωση των Ρωσικών Σιδηροδρόμων, σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία.
Η διαδρομή του Υπερσιβηρικού από τη Μόσχα μέχρι την πόλη του Βλαδιβοστόκ, στην ακτή της Ανατολικής Ρωσίας στον Ειρηνικό ωκεανό, παρουσιάζεται τόσο με χάρτες όσο και με βίντεο του YouTube στη διεύθυνση www.google.ru/transsib. ENET
Την προτελευταία θέση μεταξύ 25 ανεπτυγμένων χωρών σε όλο τον κόσμο ως προς την αξιοποίηση νέων τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνίας, καταλαμβάνει η χώρα μας σύμφωνα με πίνακα που συντάχθηκε στο London Business School για λογαριασμό της Nokia Siemens Networks.
Στον Πίνακα Επιδόσεων Συνδεσιμότητας ο οποίος καταρτίστηκε από την ομάδα του καθηγητή Λίοναρντ Ουέιβερμαν, συνυπολογίζονται δεκάδες παραμέτροι μεταξύ των οποίων: οι τεχνολογικές δεξιότητες και η χρήση της τεχνολογίας επικοινωνιών και περιλαμβάνει δύο ξεχωριστές λίστες για 25 ανεπτυγμένες και 25 αναπτυσσόμενες χώρες.
Στην πρώτη πεντάδα στην κατάταξη των ανεπτυγμένων χωρών βρίσκονται οι ΗΠΑ (7,71), η Σουηδία (7,47), η Δανία (7,18), η Ολλανδία (6,75) και η Νορβηγία (6,51), ενώ στην έκτη θέση η Βρετανία (6,44) ενώ τις τελευταίες θέσεις καταλαμβάνουν η Ισπανία (δείκτης συνδεσιμότητας 3,49), η Πορτογαλία (3,02), η Ουγγαρία (2.72), η Ελλάδα (2,62) και η Πολωνία (2,49).
Στην αντίστοιχη λίστα των αναπτυσσόμενων χωρών, την πρώτη θέση καταλαμβάνει η Μαλαισία χάρη στην καλή συνεργασία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Την πρώτη τριάδα συμπληρώνουν η Νότιος Αφρική και τη Χιλή, ενώ στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν και η Νιγηρία.
Λίγες ημέρες πριν έγραφα για τους μαθητές που οργανώνονται στο facebook αναμένοντας πολλοί να εκμεταλλευτούν το πράσινο φως της ηγεσίας το ΥΠΕΠΘ σχετικά με την έκφραση συναισθημάτων μέσω των κοινωνικών δικτύων. Σήμερα διαβάζω στην Ελευθεροτυπία:
Μετά τα Χανιά, όπου μαθήτρια καλούσε σε γκρουπ που είχε φτιάξει στο Facebook κατά της διευθύντριας του γυμνασίου της, ο «ιός» χτύπησε και τη Χίο! «Αντε να μαζευτούμε 1.000, να διώξουμε τη διευθύντρια από το σχολείο», ήταν η ονομασία που έδωσαν στο γκρουπ που δημιούργησαν, προφανώς για πλάκα, οι μαθητές του Γυμνασίου Κάμπου.
Ωστόσο, προκλήθηκε αναστάτωση στη σχολική κοινότητα του εν λόγω γυμνασίου εξαιτίας του γεγονότος ότι τα αρχικά σχόλια και οι «εγγραφές» στη συγκεκριμένη ομάδα (που έφτασαν περίπου τις 200), άρχισαν σιγά σιγά να ξεφεύγουν από τα στενά όρια του σχολείου, περνώντας σε λιβελογραφήματα ακόμα και από εξωσχολικούς. Ιδιαίτερα προβληματισμένη είναι η διευθύντρια του σχολείου, που αρνήθηκε όμως να κάνει δηλώσεις μέχρι να ενημερωθεί, επίσημα τουλάχιστον, η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Σύμφωνα με πληροφορίες, δήλωσε ότι ύστερα από αυτό δεν νιώθει καλά ώστε να συνοδεύσει τους μαθητές της Γ’ Γυμνασίου στην τριήμερη εκδρομή τους. Στη θέση αυτή συμφώνησαν μαζί της και οι άλλοι συνάδελφοί της καθηγητές, πράγμα που σημαίνει ότι τα παιδιά πιθανόν να μην πάνε καθόλου εκδρομή, λόγω μη διαθέσιμων συνοδών! Οπότε ναι μεν δεν τιμωρείται κάποιος συγκεκριμένος, αλλά η τιμωρία στρέφεται κατά όλης της Γ’ τάξης. Σήμερα αναμένεται να κοινοποιηθεί και επίσημα η απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Στην ερώτηση πώς θα χαρακτήριζες την ταινία «Ενας άντρας μόνος» («Α single man», ΗΠΑ, 2009), μία απάντηση υπάρχει: κινηματογραφικό ποίημα. Δεν είναι μόνο ένα τρομερά «αγαπησιάρικο» φιλμ, του οποίου η ομορφιά σε κάνει να βουρκώνειςτην εικαστική αρτιότητα της ταινίας ίσως κάπου να την περιμένεις, από τη στιγμή που σκηνοθέτης είναι ο σχεδιαστής μόδας Τομ Φορντ. Η αξία του βρίσκεται κυρίως στον τρόπο που ο Φορντ έχει δομήσει την ιστορία, στην πυκνότητα των συναισθημάτων που προκαλεί.
Στον πιο χυμώδη ρόλο της καριέρας του, ο Κόλιν Φερθ υποδύεται έναν βρετανό καθηγητή στο Λος Αντζελες της δεκαετίας του ΄60 ο οποίος δεν μπορεί να ξεπεράσει την ιδέα του θανάτου του φίλου του ( ΜάθιουΓκουντ, επίσης υπέροχος). Ερμηνεία πυκνή και πολυεπίπεδη (οι σκηνές όπου φλερτάρει με την ιδέα της αυτοκτονίας είναι απροσδόκητα κωμικές) για την οποία ο Φερθ, για πρώτη φορά στην καριέρα του, διεκδικεί Οσκαρ.
Το εσωτερικό ταξίδι αυτού του ανθρώπου διακρίνεται από μια δαντελένια λεπτότητα, ενώ σκληρές έννοιες όπως η απώλεια και η μοναξιά μετατρέπουν το «Ενας άντρας μόνος» σε κινηματογραφική βίβλο της απόγνωσης μπροστά στην απελπισία του χαμού. Από τους τίτλους κιόλας, υπό τους ήχους της απαλής μουσικής του Εϊμπελ Κορζερνιόφσκι,γίνεται αντιληπτό ότι το φιλμ θα είναι φτιαγμένο με αστείρευτη αγάπη και ευαισθησία.
Μπεστ σέλερ και στο χαρτί έγινε μυθιστόρημα που έγραψε 15χρονη Γιαπωνέζα στο… κινητό της. Η νεαρή «Μπάνι» («Κουνελάκι»), που δεν αποκαλύπτει ούτε το όνομά της, πηγαίνει ακόμη στο σχολείο αλλά κατάφερε να εξασφαλίσει το μέλλον της, προσθέτοντας στον τραπεζικό λογαριασμό της περισσότερα από 600.000 δολάρια από τις πωλήσεις του βιβλίου.
Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η μόδα των «keitai shousetsu» ή «μυθιστορημάτων του κινητού», που εδώ και μερικά χρόνια σαρώνει στην Ιαπωνία, μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικερδής- αρκεί το ψηφιακό μυθιστόρημα, συνήθως ρομαντικού περιεχομένου, να αρέσει στους χρήστες των κινητών και μετά στο παραδοσιακό αναγνωστικό κοινό.
Αυτό συνέβη στην «Μπάνι» που είδε το keitai που έγραψε με τίτλο «Wolf Βoy & Νatural Girl» («Το αγόρι-λύκος και το κορίτσι της φύσης) να πουλάει περισσότερα από 110.000 αντίτυπα στη χαρτόδετη έκδοση. Η μαθήτρια χρησιμοποιούσε το κινητό της μόνο για να ανταλλάσσει γραπτά μηνύματα με τους φίλους της. Παρακινημένη όμως από keitai που είχε διαβάσει, αποφάσισε να δοκιμάσει και η ίδια την τύχη της.
Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να βάλει τη φαντασία της να δουλέψει και να μη γράφει περισσότερους από 1.000 χαρακτήρες ανά σελίδα. Οταν το «Wolf Βoy» κέρδισε το βραβείο της πλέον πολυδιαβασμένης ιστορίας στα κινητά, ο εκδοτικός οίκος Starts Ρublishing Co. εξέδωσε την ιστορία της στο χαρτί.
Οι «συγγραφείς του κινητού» έχουν τη δυνατότητα να δημοσιεύσουν άμεσα το έργο τους σε ειδικές ιστοσελίδες του Διαδικτύου. Οι περισσότεροι «ανεβάζουν» το υλικό αμέσως μόλις τελειώσουν τη συγγραφή προκειμένου να δουν την αντίδραση των ηλεκτρονικών αναγνωστών, οι οποίοι έχουν πρόσβαση στην ιστορία μέσω του Διαδικτύου και μπορούν ακόμη να προτείνουν διορθώσεις ή αλλαγές στο κείμενο.
Τα μυθιστορήματα του κινητού είναι πολύ δημοφιλή στις έφηβες και στις νεαρές γυναίκες στην Ιαπωνία, αν και η μόδα ξεκίνησε το 2003 από έναν 30χρονο Ιάπωνα με το ψευδώνυμο «Γιόσι».
Τη δημιουργία λίστας με τους 100 πιο δραστήριους ακτιβιστές από όλο τον κόσμο έχει αναλάβει να συντάξει το διεθνές portal DigiActive.
Ανάμεσα στα πρώτα ονόματα που συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο ξεχωρίζουν το site Global Voices Advocacy, το AfriNomad, το Digital Democracy, ο Ρώσος δημοσιογράφος Evgeny Morozov, ο Ινδός ακτιβιστής Gaurav Mishra, ο Τυνήσιος Sami Ben Gharbia, η Κενυάτισσα Οry Okolloh, η δημοσιογράφος Rebecca MacKinnon, ο καθηγητής RobertMichaelMurray, ο άραβας ακτιβιστής και μπλόγκερ Wael Abbas κ.ά.
Το portal DigiActive δημιουργήθηκε το 2008 και στη συντακτική του ομάδα συμμετέχουν 43 δημοσιογράφοι και μπλόγκερ από 17 χώρες. Σκοπός του είναι η προβολή των ακτιβιστικών δραστηριοτήτων, η σύνταξη οδηγιών και μελετών, η διεξαγωγή ερευνών σε σχέση με θέματα τα οποία απασχολούν τις κοινωνίες χωρών όλου του πλανήτη. Στο πλαίσιο αυτό συντονίζει αλλά και εκπαιδεύει ομάδες ακτιβιστών.
Κάποιος συνάδελφος σας δείχνει στην οθόνη του υπολογιστή του ένα βίντεο που έχει κυκλοφορήσει στο Διαδίκτυο και αποκαλύπτει πολύ «προσωπικές στιγμές» γνωστής ηθοποιού. Φυσικά του ζητάτε να το αντιγράψετε και εκείνος πρόθυμα σας δίνει ένα USΒ (οι μικρές φορητές συσκευές αποθήκευσης αρχείων) για να το περάσετε στον υπολογιστή σας. Βάζετε το USΒ στον υπολογιστή σας, αντιγράφετε το βίντεο και γεμάτοι ενθουσιασμό επικοινωνείτε με γνωστούς και φίλους για να τους ενημερώσετε για το «απόκτημά» σας. Αυτό που δεν γνωρίζετε είναι ότι, επιστρέφοντας το USΒ στον συνάδελφό σας, αυτός με τη σειρά του καμαρώνει γιατί δικό του «απόκτημα» είναι πλέον όλα τα αρχεία, τα βίντεο και οι φωτογραφίες σας, αφού την ώρα που εσείς αντιγράφατε το επίμαχο βιντεάκι το USΒ παράλληλα και «αόρατα» αντέγραφε τα δικά σας αρχεία…
Τι είναι το «pod-slurping»
Ονομάζεται «pod-slurping» και είναι μια διαδεδομένη μέθοδος υποκλοπής αρχείων από υπολογιστές μέσω των φορητών συσκευών αποθήκευσης. Βαφτίστηκε έτσι επειδή αρχικά αυτή η νέα μέθοδος υποκλοπής βασίστηκε στη χρήση των δημοφιλών συσκευών αναπαραγωγής μουσικής i-Ρod. Τόσο τα iΡod (και τα i-Ρhones) όσο και τα νέας γενιάς USΒ μπορούν να προγραμματίζονται με τρόπο τέτοιον ώστε όταν τοποθετούνται σε έναν υπολογιστή αυτόματα να αποθηκεύουν από αυτόν το περιεχόμενο συγκεκριμένων φακέλων. Ο αρχικός σκοπός αυτής της εφαρμογής ήταν αθώος: για να μη χάνει κάποιος χρόνο μπροστά στον υπολογιστή και να αντιγράφει μεγάλο αριθμό αρχείων (π.χ. τραγούδια, βίντεο), να έχει προγραμματισμένο το USΒ του ώστε κάθε φορά που το τοποθετεί στον υπολογιστή αυτό να αντιγράφει αυτόματα τα συγκεκριμένα αρχεία. Ωστόσο η εφαρμογή αυτή άνοιξε ταυτόχρονα μια κερκόπορτα που επιτρέπει την υποκλοπή δεδομένων.
O Νίκος Καζαντζάκης ήταν ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του αιώνα που πέρασε. Yπήρξε και ο πιο πολυμεταφρασμένος αφού η φήμη του πέρασε τα σύνορα της Ελλάδας. Γεννήθηκε το 1883 και πέθανε στις 26 Οκτωβρίου του 1957.
Μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, έμεινε στην ιστορία κυρίως για τα έργα του «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» και «Ο Τελευταίος Πειρασμός» (έγιναν και επιτυχημένες ταινίες).
Το 1914 ήρθε σε επαφή με το έργο του Δάντη, τον οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει στα ημερολόγια του ως έναν από τους δασκάλους του, μαζί με τον Όμηρο και τον Μπεργκσόν.
Το 1919 ο Ελευθέριος Βενιζέλος διόρισε τον Καζαντζάκη Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Περιθάλψεως, έχοντας ως αποστολή τον επαναπατρισμό Ελλήνων από την περιοχή του Καυκάσου. Oι εμπειρίες που αποκόμισε αξιοποιήθηκαν αργότερα στο μυθιστόρημα του «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται».
Επίσης εργάστηκε κατά διαστήματα ως ανταποκριτής σε εφημερίδες.
Προτάθηκε τρεις φορές για το Βραβείο Νόμπελ ενώ διορίστηκε στην UNESCO, αναλαμβάνοντας ως αποστολή, την προώθηση μεταφράσεων κλασικών λογοτεχνικών έργων, με απώτερο στόχο την γεφύρωση των διαφορετικών πολιτισμών. Το 1954 η Ιερά Σύνοδος με έγγραφό της ζητούσε από την κυβέρνηση την απαγόρευση των βιβλίων του. Τελικά, ο Καζαντζάκης δεν αφορίστηκε αλλά η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας τον καταράστηκε.
Ανάμεσα στα έργα του ξεχωρίζουν επίσης τα μυθιστορήματα: «Ο καπετάν Μιχάλης» (1953), «Ο Φτωχούλης του Θεού» (1956), «Αναφορά στον Γκρέκο» (1961) , «Οι αδερφοφάδες. θέλει, λέει, να ‘ναι λεύτερος, σκοτώστε τον!» (1963) και «Συμπόσιον» (1971) όπως επίσης και οι μεταφράσεις του στα έργα «Ιλιάδα», «Ομήρου Οδύσσεια», «Θεία Κωμωδία», «Φάουστ» και «Αγιος Φραγκίσκος της Ασίζης» του Joergensen.
Στον τάφο του Καζαντζάκη, μετά από απαίτηση του ιδίου, χαράχθηκε η επιγραφή: «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφτερος».
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Υπάρχει έρωτας με την πρώτη ματιά; Ποιος θα κάνει το πρώτο βήμα; Πώς αντιμετωπίζουμε την απόρριψη; Πού είναι το καλύτερο στέκι για να γνωρίσεις ενδιαφέροντες ανθρώπους; Με τις ερωτικές σχέσεις να κινδυνεύουν να γίνουν είδος πολυτελείας και όχι πρώτης ανάγκης, το Διαδίκτυο μοιάζει να έχει τη λύση για όλα τα παραπάνω φλέγοντα ερωτήματα και για ακόμη περισσότερα. Πολλές είναι οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις στις οποίες κάθε μοναχική ψυχή μπορεί να καταφύγει προκειμένου να βρει το άλλο της μισό. Αλλά η μητέρα όλων είναι το Facebook. «Το πιο επικίνδυνο ναρκωτικό του 21ου αιώνα» όπως το αποκάλεσε σε ανύποπτο χρόνο ο μέγας σημειολόγος Ουμπέρτο Εκο, βλέποντας τους χρήστες να πληθαίνουν και να καταφεύγουν σε αυτό για τέσσερις βασικούς λόγους: φιλία (friendship), ερωτικά ραντεβού (dating), μία ερωτική σχέση (a relationship) και δικτύωση (networking).
Άρθρα (RSS)