Στην ερώτηση πώς θα χαρακτήριζες την ταινία «Ενας άντρας μόνος» («Α single man», ΗΠΑ, 2009), μία απάντηση υπάρχει: κινηματογραφικό ποίημα. Δεν είναι μόνο ένα τρομερά «αγαπησιάρικο» φιλμ, του οποίου η ομορφιά σε κάνει να βουρκώνειςτην εικαστική αρτιότητα της ταινίας ίσως κάπου να την περιμένεις, από τη στιγμή που σκηνοθέτης είναι ο σχεδιαστής μόδας Τομ Φορντ. Η αξία του βρίσκεται κυρίως στον τρόπο που ο Φορντ έχει δομήσει την ιστορία, στην πυκνότητα των συναισθημάτων που προκαλεί.
Στον πιο χυμώδη ρόλο της καριέρας του, ο Κόλιν Φερθ υποδύεται έναν βρετανό καθηγητή στο Λος Αντζελες της δεκαετίας του ΄60 ο οποίος δεν μπορεί να ξεπεράσει την ιδέα του θανάτου του φίλου του ( Μάθιου Γκουντ, επίσης υπέροχος). Ερμηνεία πυκνή και πολυεπίπεδη (οι σκηνές όπου φλερτάρει με την ιδέα της αυτοκτονίας είναι απροσδόκητα κωμικές) για την οποία ο Φερθ, για πρώτη φορά στην καριέρα του, διεκδικεί Οσκαρ.
Το εσωτερικό ταξίδι αυτού του ανθρώπου διακρίνεται από μια δαντελένια λεπτότητα, ενώ σκληρές έννοιες όπως η απώλεια και η μοναξιά μετατρέπουν το «Ενας άντρας μόνος» σε κινηματογραφική βίβλο της απόγνωσης μπροστά στην απελπισία του χαμού. Από τους τίτλους κιόλας, υπό τους ήχους της απαλής μουσικής του Εϊμπελ Κορζερνιόφσκι, γίνεται αντιληπτό ότι το φιλμ θα είναι φτιαγμένο με αστείρευτη αγάπη και ευαισθησία.
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.