Terra Computerata

Ολόκληρη η γνώση της ανθρωπότητας σε έναν σκληρό δίσκο. Κβαντικοί υπολογιστές και ποικίλες εφαρμογές της Νανοτεχνολογίας: Στην Ιατρική, τόσο για τη διάγνωση όσο και για τη θεραπεία ασθενειών σε επίπεδο κυττάρου. Μικροσκοπικοί υπολογιστές σε κάθε ηλεκτρική συσκευή, που συγχρονίζονται και επικοινωνούν ασύρματα μεταξύ τους. Δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, μα επιστημονικά επιτεύγματα της νέας χιλιετίας.Για τον «γκουρού» της πληροφορικής, Αμερικανό ακαδημαϊκό Αντριου Τάνενμπαουμ, είναι η πραγματικότητα του μέλλοντος. Γνωστός για την πλούσια ερευνητική του δραστηριότητα πάνω στην αξιοπιστία και την ασφάλεια δικτύων, έχει μια φαινομενικά απλή αλλά ουσιαστική φιλοσοφία, που αρμόζει στις σύγχρονες κοινωνίες της Πληροφορίας και των υψηλών υπολογιστικών ταχυτήτων: «Κάν’ το εξαιρετικά απλό ή κάν’ το σωστά εξ αρχής». Η συνέντευξη που μας παραχώρησε έγινε με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψή του στη χώρα μας, προκειμένου να συμμετάσχει μαζί με άλλους διακεκριμένους επιστήμονες σε συνάντηση εργασίας του τμήματος Πληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Θέμα της οι «καινοτόμες ιδέες και εφαρμογές στις σύγχρονες επιστήμες» και επιστημονικός υπεύθυνος ο επίκουρος καθηγητής δρ Παναγιώτης Βλάμος.

«Πού πάμε;», ήταν το θέμα της εισήγησης του διακεκριμένου Αμερικανού επιστήμονα, που αναφερόταν στο μέλλον των ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Πού πάμε, λοιπόν;

«Για δεκαετίες, ο αριθμός των ημιαγωγών (transistors) που χωρούν σε ένα και μόνο τσιπ, αυξάνεται περίπου κατά 60% κάθε χρόνο (σ.σ. όσο περισσότεροι ημιαγωγοί χωρέσουν σε ένα τσιπ, τόσο ισχυρότερος γίνεται ο επεξεργαστής). Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να συνεχιστεί για τουλάχιστον δέκα χρόνια ακόμη. Ετσι, εξηγώντας το με απλά λόγια, αντί να έχουμε μία μόνο Κεντρική Μονάδα Επεξεργασίας (CPU) σε ένα τσιπ, θα υπάρχουν πολλές. Αυτό σημαίνει ότι ένα τσιπ θα μπορεί να πραγματοποιεί πολύ περισσότερες λειτουργίες κάθε φορά και πολύ πιο γρήγορα.

Σύντομα θα δούμε επιτραπέζιους υπερυπολογιστές με βασικό χαρακτηριστικό όχι μόνο την απίστευτη ταχύτητα αλλά την τρομακτική ποσότητα σε διαθέσιμα τσιπ. Δηλαδή, μια τεράστια υπολογιστική δύναμη, η οποία δεν θα παράγει υπέρογκα ποσά θερμότητας, κάτι που αποτελεί μεγάλο πρόβλημα των σημερινών υπολογιστών. Σε αυτό θα βοηθήσουν ιδιαίτερα τα νέα υλικά: π.χ. οι νανοσωλήνες άνθρακα αντί για τα χάλκινα καλώδια. Αυτοί οι μικροί σωλήνες μεταφέρουν το ρεύμα με πολύ πιο αποτελεσματικό τρόπο απ’ ό,τι τα κοινά καλώδια, αλλά ακόμη δεν έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους, στο εμπόριο. Μια ακόμη τεχνολογική δυνατότητα είναι οι οπτικές ίνες. Χρησιμοποιείς φως αντί για ηλεκτρισμό. Οι οπτικές ίνες ήδη χρησιμοποιούνται για επικοινωνία μεγάλων αποστάσεων και για αποθήκευση (CD-ROMs, DVDs και οι δίσκοι Blue Ray). Οι κβαντοϋπολογιστές είναι επίσης μια μελλοντική προηγμένη δυνατότητα, όπου χρησιμοποιούνται οι φυσικές ιδιότητες των ατόμων για υπολογισμούς.

Ενα άλλο επιστημονικό πεδίο, το οποίο θα επηρεαστεί από τις τεχνολογίες του μέλλοντος και πιστεύω ότι θα “απογειωθεί” πραγματικά, είναι το απανταχού υπολογίζειν (Ubiquitous Computing). Ο συγκεκριμένος όρος τέθηκε από τον Mark Weiser στη δεκαετία του ’90 και αναφέρεται κυρίως στη διάχυση της προσφερόμενης γνώσης τόσο σε επίπεδο εκπαιδευτή όσο και σε επίπεδο εκπαιδευόμενου, μέσα από σύγχρονα τεχνολογικά εργαλεία, για ατομική αλλά και συνεργατική μάθηση, ακολουθώντας κυρίως το μαθησιακό μοτίβο “πολλά-σε πολλούς” (many-to many)».

Διαβάστε όλο το άρθρο στην Ελευθεροτυπία

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009 στις 02:03 στην κατηγορία Διαδίκτυο, Τ.Π.Ε.. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.